Sport
Zusjes Williams: geen angst, geen twijfel
De loting
Onlangs raakte een lijstje in
het nieuws, opgesteld door
het ministerie van onderwijs,
cultuur en wetenschappen, met
daarop het puikje van culturele
en sportieve evenementen waar
van ook in de volgende eeuw
uitzending op her open net ge
waarborgd moet blijven.
Gezegd moet worden: daarbij
zijn de ambtenaren niet over één
nacht ijs gegaan.
De komende jaren volstaan een
deugdelijk tv-toestel en de jaar
lijkse donatie van het kijk- en
luistergeld om niets te hoeven
missen. Nou ja, bijna niets.
De kanaalplussen en sportze-
vens kunnen het 'shaken'.
Mochten wij het nog beleven dat
PSV de finale van de Champions
League haalt, dan hoeven wij
voor het live-televisieverslag niet
extra te betalen. Geen gedoe met
decoders, pincodes en credit
cards, gewóón op de buis. Of -
om een reëler voorbeeld te geven
- als de eerste man op Mars
landt: van iedereen, voor ieder
een.
In mediakringen spreekt men al
met ontzag over De Lijst als het
over dit lijstje gaat.
De Elfstedentocht staat erop.
De TT. Wimbledon. EK's en WfCs
schaatsen. Olympische Spelen.
Voetbalinterlands. Het nieuw
jaarsconcert. Bonanza. Europa
Cup. Tour de France. De vier
daagse. Pipo de Clown. Konin
ginnedag. De A mei-herdenking.
Daktari. Toon Hermans. Het hu
welijk van Willem-Alexander.
Sesamstraat. Volleybal. Q&Q. De
WK-finale. Korfbal in Ahoy.
Kortom, bijna alles.
Wat er niet op staat en waar ik
de ambtenaren op wil wijzen is
Spel Zonder Grenzen. Vooral
voor de onderdelen met groene
zeep, alsook voorde presentatie
hiervan door Regine Clauwaert
en Jan Theijs wil ik een lans bre
ken, maar dit terzijde.
Het Eurovisiesongfestival staat
weer wél op de lijst.
Gelukkig maar. God verhoede
dat wij hiervan verstoken zou
den blijven. Vooral het tellen der
punten is een onmisbaar jaar
lijks televisiehoogtepunt.
Dat gezang kan mij gestolen
worden, het gaat om de loterij
aan het eind. Leuker dan het
Songfestival zelf is de puntentel
ling van het Songfestival. Altijd
gaat wel iets mis.
Ook de Champions League staat
prominent op de ambtelijke lijst
van beschermde culturele en
sportieve evenementen.
Hiervoor gelclt sinds donderdag
net als voor het Songfestival, dat
de loting van de Champions
League weergalozer is dan de
Champion'* leaglte <7/
Sublieme televisie!
Ajax lootte Croatia Zagreb,
Olympiakos Piraeus en FC Porto
als tegenstanders.
Maar de UEFA-computer zag
kans niettegenstaande deze on
loochenbare feiten het Noorse
Rosenborg BK als eerste tegen
stander van Ajax op een kaart in
beeld te brengen.
Hilarisch gelach in de zaal: ook
van de andere wedstrijden die
volgens de computer gespeeld
moesten worden, deugde niets.
Schaamrood op de kaken van de
UEFA-bonzen.
De computer counterde ijzer-
sterk. Nu startte Ajax met een
thuiswedstrijd tegen Bröndby.
Tumult nu in de zaal. Verhitte
Noren. In Trondheim was de
kaartverkoop voorde wedstrijd
tegen Ajax al begonnen.
De UEFA-heren smeekten om
geduld.
Op cle derde uitdraai was Ajax
zonder opgaaf van reden ver
vangen cloor NAC en de Denen
doorAlania Vladikavkaz. Achter
in de zaal braken schermutselin
gen uit. Bloedneuzen. Traangas.
Een huilende secretaris van
Spartak Moskou. Nog net zagen
we een glimp van de bereden
politie die de complete besturen
van Galatasaray en Sturm Graz
uit elkaar probeerde te houden,
toen de UEFA-computer geheel
op hol sloeg. Rapid Wien-Qüick
Boys lazen wij nu... en Sigma
Olomouc-Cambuur... en volgens
versie vijf moest de arme Berg
kamp helemaal naar Kiev.
Spijtig genoeg werd toen abrupt
de beeldverbinding met Monte
Carlo verbroken. Wel hoorden
we op de valreep nog een paar
ijselijke kreten. Naar overleven
den wordt nog gezocht.
Vraag cum OCW: kan de loting
van de Champions League per
onmiddellijk ook op De Lijst
worden geplaatst?
Frank
Snoeks is
verslagge-
Sport
„Serena wordt extreem goed, groots. Beter dan Venus."
„Venus is momenteel de snelste speelster van allemaal en kan overal vandaan winners slaan." foto rtr
:i
'De enige voor wie er
meer kaartjes worden
'verkocht dan voor Venus
en Serena is André
Agassi', is de stellige
overtuiging van Richard
Williams. Zijn dochters
zijn 'hot' in tennisland.
;n dat wordt alleen maar
rger komende jaren, dat
weet Richard Williams
I zeker. Richard Williams
weet namelijk alles
zeker. Martina Hingis
heeft 'gewoon te korte
pootjes' om de aanval
van zijn atletische
El lochters op de troon van
a het vrouwentennis af te
slaan, en de rest van de
aanstormende
"|ennistieners...'ach, ik zie
niets of niemand die ze
kan afstoppen om de
nummers één en twee
van de wereld te
worden.'
Richard Williams was volgens sommige verha
len constructiewerker. In andere verhalen duikt
op dat hij een beveiligingsbedrijfje had. Nu
doet hij, naar het schijnt, iets met kansarme,
zwarte jongeren. Dat kan hij doen omdat er te
genwoordig op het elf hectare metende land
goed in het chique Palm Beach Gardens in
zonnig Florida toch geld genoeg binnenkomt
dankzij de tennissende zusjes. Naar verluidt ligt
er alleen al met Reebok een contract van 24
miljoen gulden. Maar wat Richard Williams
nou precies heeft gedaan en doet, dat verschilt
per verhaal dat over hem verschijnt.
Eén ding is wel zeker: Richard Williams is de
vader en de 'kneder' van Venus (18) en Serena
(17) en ze komen uit een overwegend zwarte
wijk van Los Angeles, het getto Compton,
smeltkroes van Afro-Amerikanen en Latino's.
Daar leerden de meiden Williams op twee
droevig slechte openbare tennisbanen midden
in de achterbuurt tennissen; betonbanen met
gaten en kuilen erin en netten die te laag han
gen en waar knollen van gaten inzitten. Ooit,
zo duikt in ieder verhaal op, hebben de zussen
wel eens moeten vluchten toen rivaliserende
jeugdbendes op elkaar begonnen te schieten.
Of het waar is, is niet te controleren, maar
voor de verhalen is het in ieder geval mooi en
Richard Williams doet er zijn voordeel mee.
„Daarom zijn mijn dochters voor niets en nie
mand bang op de baan", vertelt hij steevast.
Onbeschoft
In het wereldje wordt hun houding eerder als
hautain en tamelijk onbeschoft gezien. Dat
vindt Richard Williams, overtuigd Jehova Ge
tuige, onzin. Zijn dochters zijn hartstikke aar
dig voor iedereen, alleen zijn ze voor niemand
bang. Daarom lopen ze altijd met hun hoofd
omhoog en de atletische schouders breeduit.
Dat vrijwel iedereen in het vrouwencircuit hun
houding anders interpreteert dan lief en aardig,
dat is dan jammer voor iedereen, vindt Richard
Williams.
Miriam Oremans heeft daar ook zo haar ei
gen ideeën over. In de kleedkamer van Wim
bledon nam ze dit jaar met enkele collega's wat
slagen door en daarbij tikte ze per ongeluk de
passerende Venus Williams tegen de schouder.
Die maakte daar een geweldige heisa van tegen
Oremans. „Je sloeg me niet per ongeluk, want
volgende keer doe je het weer", snauwde Willi
ams de verbouwereerde, goedmoedige Bra
bantse toe.
Vader Williams vindt het allemaal onzinver
halen. Angst bij de anderen, vermoedt hij. En
het gebrek aan angst, dat is juist hun grootste
kracht. „De grootste tegenstand op dit moment
is dat ze zelfs wat té zelfverzekerd zijn. Kijk,
met angst en twijfel zul je nooit succesvol zijn.
Zij hebben geen angst en ze hebben geen twij
fels. Dat is ook wat mij zo'n geweldig gevoel
geeft. Iedere keer als ik ze op de baan zie, la
chen ze, en dan weet ik dat ik mijn werk goed
heb gedaan."
Naast twee in de top tennissende dochters,
die hij zelf heeft opgeleid, heeft pa Williams
dus nog iets waar niemand om heen kan: hij
heeft een geweldig grote mond. Zijn dochters
worden 'absoluut de nieuwe leidsters van het
vrouwentennis'. En als hij de Amerikaanse ten-
nisjeugd op mocht leiden en het budget van de
bond mocht gebruiken, 'dan zou de Ameri
kaanse jeugd alle plaatsen in de top honderd
van de juniorenwereldranglijst bezetten. En
zouden we de plaatsen vanaf 101 aan de ande
re landen overlaten.'
Richard Williams met zijn dochter Venus.
De basis daarvoor zou snelheid moeten zijn,
vindt de selfmade trainer Williams, want ten
nissers zijn veel te traag. En het geld zou moe
ten worden uitgegeven aan de juiste mensen,
aan de kinderen die echt moeten vechten voor
een beter bestaan. „We hebben in Amerika de
technische middelen en de kennis. Alleen de
honger is niet voldoende omdat het geld wordt
uitgegeven in buurten waar de kinderen het
niet nodig hebben. Die kinderen zijn per defi
nitie niet hongerig." Geef hem het geld en hij
haalt uit de zwarte wijken van de Verenigde
Staten kinderen 'die nog veel beter zijn dan Ve
nus en Serena'. Wel tien keer beter.
Snelheid
Hij zou vooral werken aan die snelheid. „De
kinderen van nu zijn te langzaam. Haal de snel
heid van Sanchez en Chang eens weg en ze
zouden ergens rond plaats honderd op de
ranglijsten staan. Dat zegt genoeg. We moeten
kinderen snelheid aanleren. Venus en Serena
kunnen een off-day hebben, maar dan hebben
ze nog altijd zoveel snelheid in huis, dat ze de
andere meiden dwingen om zo scherp te spe
len, dat ze missers slaan."
Het is dat zijn dochters stormenderhand de
wereldranglijst binnen denderen, anders was
Richard Williams allang als een opportunist
met een veel te grote waffel afgeserveerd en
daarna doodgezwegen. Maar nu niet. Nu zijn
dochters de nummers vijf en negentien van de
wereldranglijst zijn, wordt hij min of meer be
schouwd als de nieuwe Nick Bollettieri, een
nieuwe tennisgoeroe met zijn eigen wijsheden
en wijze lessen.
Bijvoorbeeld ook deze wijsheid, geventileerd
nadat André Agassi's coach Brad Gilbert vorige
zomer had gezegd dat hij wel met Venus zou
willen werken en dat de atlete dan binnen
mum van tijd door niemand meer te verslaan
zou zijn. Het was kort voordat Venus de US
Open-finale met 6-0 en 6-4 van Martina Hingis
verloor. „Iedereen die een coach nodig heeft is
een idioot", was Richard Williams' antwoord.
„In de Verenigde Staten leren we om onafhan
kelijk te zijn. Wij leren Venus en Serena dat ze
zelf de beste coach zijn die ze kunnen hebben.
Ik ben met ze begonnen toen ze vier jaar oud
waren. Ze zijn nu pakweg twaalf, dertien jaar
met tennis bezig. Als de mensen je twaalf jaar
hebben gezegd wat je moet doen, waarom zou
je dan zelf niet weten wat je moet doen. Dan
moet je de verantwoording niet bij een ander
neerleggen, dan moet je het zelf doen. Dus ik
zal nooit ofte nimmer een coach voor ze hu
ren. Dan zou ik toegeven dat ze 'zelf niet slim
en wijs genoeg zijn. En als ze het niet voldoen
de zou snappen, dan zou Venus vorig jaar nooit
de finale van de US Open hebben gehaald."
Onafhankelijk
Toen Venus Williams vorig jaar de finale van de
US Open speelde, gaf pa Williams thuis een cli
nic aan kansarme kinderen. Hij heeft geen zin
om als aanhangsel in een spelersbox te gaan
zitten en bovendien houdt hij beide benen lie
ver aan de grond dan te vliegen. Daarom was
hij nog nooit op Wimbledon of Roland Garros.
Voor die afwezigheid hanteert hij weer zo zijn
eigen theorieën. „Misschien zou het voor de fa
milie wel goed zijn als ik er zou zijn, maar er
wordt teveel gedaan voor onze kinderen. Hier
in Amerika worden ze naar school gebracht, er
wordt voor ze gekookt, alles wordt voor ze ge
daan. Maar waarom? Omdat we zoveel voor
onze kinderen willen doen, dat ze niet dezelfde
problemen tegenkomen als wij hebben gehad.
Maar als ze de eerste ronde van Wimbledon
hebben verloren, betekent dat niet dat ze de
volgende keer weer de eerste ronde zullen ver
liezen. Dan is er gewoon een wedstrijd verlo
ren, klaar. Wat ik ze leer, is om onafhankelijk te
zijn. Ze moeten het zelf doen. Ik ga per jaar
naar drie toernooien, meer niet. Als ze op al die
andere toernooien steeds iemand nodig heb
ben, kunnen ze beter stoppen."
Moeder Oracene reist wel altijd mee, maar
die is er voor de huishouding, het onderwijs en
de gewone opvoeding. „Bovendien heb ik ze op
zo'n punt gebracht, dat ze mij niet langer nodig
hebben", vindt Richard Williams. „Ik was tij
dens de US Open-finale thuis met kinderen
aan het werk die mij harder nodig hadden. Kin
deren die opgevoed en opgeleid moeten wor
den. Die kon ik naar de kerk brengen en hel
pen. Dat was belangrijker dan er in New York
bij zijn."
Hij heeft weliswaar een grote mond, maar
toch heeft Richard Williams het allemaal wel
slim bekeken. Er zijn vijf Williams-meiden, die
allemaal heel behoorlijk met een tennisracket
uit de voeten kunnen. Maar Venus en Serena -
de jongste twee - zijn wat beter dan de rest. Bo
vendien zijn die twee het meest atletisch ge
bouwd. Toen Richard Williams een matige ten-
nister op tv ooit een vette chèque in ontvangst
zag nemen, besloot hij dat zijn dochters dat
ook konden presteren en pakte hij de coaching
serieus op.
Bovendien snapte hij wel dat er meer kennis
nodig was om een begin te maken, dan alleen
zijn tenniskennis. Hij huurde Rick Macci in, de
ex-coach van Jennifer Capriati, het wonderkind
dat al jong struikelde over drank en dope.
Macci zag in het begin niks in de zussen.
„Totdat Venus na een training op haar handen
naar het toilet liep en dat trucje besloot met
een paar salto's. Ze was twaalf." Ik heb de
vrouwelijke Michael Jordan onder handen,
moet Macci toen hebben geroepen. Macci
mocht vier jaar kneden aan het krachtspel van
de zussen, totdat Richard Williams in 1995 de
touwtjes zelf weer in handen wilde hebben.
Contract
Pa Williams speelde het allemaal wel zo handig
dat Venus dankzij Reebok al miljonair was nog
voordat ze haar eerste bal in het profcircuit had
geslagen. Inmiddels sloeg Serena met een con
tract van Puma een andere vette slag. Thuis op
het landgoed staat naast de Rolls Royce een
gammele Chevrolet uit '69. „Die blijft daar
staan, zodat iedereen altijd weet dat ik deel blijf
uitmaken van waar ik vandaan kom. Want je
mag nooit vergeten waar je vandaan komt", is
ook al zo'n wijsheid.
Een andere stellige overtuiging van Richard
Williams, lijkt een overtuiging met een bijbe
doeling. „Serena wordt extreem goed, groots.
Beter dan Venus", beweert hij al een tijd. „Ve
nus is momenteel de snelste speelster van alle
maal en kan overal vandaan winners slaan,
zoals niemand dat kan. En ze heeft die geweldi
ge service, waarmee ze dit jaar op Wimbledon
dat wereldrecord van 200 kilometer per uur
sloeg en die over een jaar helemaal ongelooflijk
zal zijn. Maar Serena slaat hoeken die niemand
kan slaan, zoiets als Monica Seles deed in haar
beste jaren."
Het lijkt wel een manier om zijn dochters el
kaar te laten opjagen. De competitie om beter
te zijn dan zuslief eindigt dan vanzelf in de
twee bovenste plaatsen van de wereldranglijst.
Maar dat heeft Richard Williams er niet bij ge-
zcgd.
lui
