'Het litteken blijft altijd'
Ijsmachine likt
aan de markt
WEER
Het Gesprek van de Dag
Auto's Ceausescu geveild
Winkelcentrum voor kinderen grossiert in pindakaas
DONDERDAG 20 AUGUSTUS 1998
Je gooit er twee gulden in, en er
komt een ijsje uit. Niet zon ver
pakt geval uit de diepvries,
maar een versgedraaid twee
kleurig torentje in de smaken
vanille en aardbei, keurig bo
venop een knapperig koek-
hoorntje. Dierenpark Amers
foort heeft de Nederlandse pri
meur van de in Duitsland ont
wikkelde machine.
„Geen papiertjes, geen stokjes,
geen afval", zegt C. Smeer uit
Zeewolde, die de Nederlandse
distributierechten van de Son-
nora-ijsmachine in de wacht
heeft gesleept. Als het aan
Smeer ligt, staat het apparaat
straks in attractieparken, tropi
sche zwembaden en winkelpro
menades. Hij heeft al contacten
met De Efteling en het Land van
Ooit.
In de Sonnora zit een spraak-
computer die de voorbijgangers
af en toe iets toeroept. Wie er
geld in gooit krijgt in enkele
woorden de werking te horen,
waarna het hoorntje achter een
klep gepakt moet worden. De
klant zet het hoorntje daarna
zeifin een trechter achter een
andere klep. Trechter en hoorn
tje gaan vervolgens samen om
hoog naar de spuitmond van de
machine. En daaruit vloeit het
ijsmengsel tot onderin het
koekje. Tijdens de ijsbereiding
klinkt een muziekje.
Anders dan in de ijssalon, valt er
hier niets te kiezen. De beheer
der van de machine selecteert
de twee smaken, in dit geval va
nille en aardbeien. De twee
stromen samen door de spuit
mond, en klaar is het ijsje. Geen
slagroom, geen chocoladesaus,
geen dipkorrels of andere ex
traatjes. Het ijs is wat steviger
dan traditioneel softijs, maar
duidelijk zachter dan schepijs.
Nederland loopt dit keer achter.
In de rest van Europa staan vele
tienduizenden exemplaren. Het
moederbedrijf uit Duitsland
durfde de sprong over de grens
niet aan vanwege de strenge
Nederlandse wetten over de
kwaliteit van vers ijs. Maar
Smeer durft wel, aangezien zijn
ijs gesteriliseerd in blik wordt
geleverd. Niemand hoeft het
aan te lengen met water, wat in
gewone machines een bron van
besmettingen kan zijn. „De
klant is de eerste die het aan
raakt. Ik hoop echt dat de Keu
ringsdienst van Waren komt.
Die blikken kun je twee jaar on-
gekoeld bewaren. Er is onder
zoek gedaan. Na drie dagen in
de machine was het aantal bac
teriën van het ijs nog lager dan
dat van leidingwater."
Sonnora Nederland staat klaar
om een flinke hap uit de ijs-
markt te nemen. „Ik weet zeker
dat de omzet van verpakt ijs
achteruit gaat op de punten
waar onze machine komt te
staan", zegt directeur Smeer. In
Dierenpark Amersfoort levert
het apparaat nu tussen de twee-
en driehonderd ijsjes per dag af.
De klanten moeten er nog aan
wennen; af en toe staan er wat
aarzelende kinderen rond de
machine, maar als het eerste ijs
je succesvol is getapt gaan er al
snel meer uit.
De belangstelling zal toenemen
wanneer de machine haai' klan
ten in het Nederlands toe
spreekt, denkt Smeer. Hij hoopt
Carlo Boszhard van Telekids in
te huren om de teksten in te
spreken. En helemaal spectacu
lair wordt het volgend jaar. Dan
wordt de machine ingebouwd
in een verlokkende ijsbeer. Die
krijgt een bewegende kop, en
met Carlo's stem moet dat een
onweerstaanbare combinatie
worden.
„Dit is ook een groot voordeel
met de huidige problemen om
personeel te krijgen", zegt
Smeer. „Je hoeft hem alleen
maar af en toe bij te vullen en
de voorkant schoon te houden."
MIRO LUCASSEN
Luxe auto's die ooit cadeau zijn
gedaan aan de voormalige Roe
meense dictator Nicolae Ceau
sescu worden in september in
Boekarest geveild. De regering
heeft een website geopend als
reactie op de honderden vragen
van potentiële kopers uit de VS,
Groot-Brittannië, Zuid-Afrika en
Duitsland. Een van de te veilen
auto's is een Buick Electra die
de communistische dictator in
1976 van de Amerikaanse presi
dent Richard Nixon kreeg. De
waarde ervan wordt geschat op
bijna 27.000 gulden. Ook een
Brown Hillman, een cadeau van
de sjah van Perzië, en een Mer
cedes 350 die speciaal werd be
steld voor de dochter van Ceau-
cescu, komen onder de hamer.
Het heeft ruim twintig miljoen gulden gekost,
maar nu staat het er: Mackie's World - het eerste
winkelcentrum alleen voor kinderen. De Ameri
kaanse projectontwikkelaars Pete en Deb Colvin
werden ertoe geïnspireerd na de dood van hun
driejarige zoon Mackie.
Het complex in Grand Rapids, Michigan, biedt
onderdak aan schoenen- en kledingwinkels die
speciaal voor kinderen zijn uitgerust, maar ook
aan een studiecentrum, een bioscoop waarin de
stoeltjes de vorm hebben van auto's en aan vele
restaurantjes waarvan er één meer dan vijftig
soorten pindakaas en jam serveert. Voor oudere
kinderen zijn er sportfaciliteiten met miniatuur
golfbanen, basketbalterreinen en een racebaan.
Voor de jongsten zijn er wandelwagentjes die er
uitzien als de gele Amerikaanse taxi's.
„Ouders winkelen waar de kinderen willen", zegt
Deb Colvin, die het project opzette met haar man
nadat hun zoontje in 1995 aan een zeldzame
darmafwijking was overleden. „Hij zou het prach
tig hebben gevonden, vooral die dinosaurus",
zegt Chris, de dertien jaar oude broer van Mackie,
wijzend naar een levensgrote Tyrannosaurus Rex
die hoog boven de centrale hal uittorent.
Het idee voor het winkelcentrum ontstond twee
dagen voor de dood van Mackie toen het echt
paar tijdens de maaltijd besprak dat er zo weing
speelterreinen voor kinderen waren. Sindsdien is
het idee een uitlaatklep geworden voor het ver
driet van de Colvins.
Het is de bedoeling dat de eventuele winst uit het
winkelcentrum, dat op 15 augustus zijn deurtjes
opende, gebruikt zal worden voor de hulp aan
verwaarloosde en misbruikte kinderen. „Wij zou
den de naam van Mackie niet verbinden aan iets
wat kinderen exploiteert. Anders dan bij veel an
dere projectontwikkelaars is ons belangrijkste
doel het samenbrengen van gezinnen."
Volgens Colvin past het winkelcentrum uit
kend in een stad als Grand Rapids, waar$
kwart van de 200.000 inwoners jonger is di
twaalf jaar. Coca-Cola is een van de g
van het project, in ruil voor het recht hunp
ten er te mogen verkopen. De Colvins vent
jaarlijks twee miljoen bezoekers.
Volgens Malachy Kavanagh, voorzitter var
ternationale Raad voor Winkelcentra, haal
Mackie's World in op een tendens in de rit
van gespecialiseerde winkelcentra.
USA SINGHANIA AP
Usje 'tappen' uit de ijsmachine, begeleid door een muziekje, foto gpd
Surinaamse agent een jaar na de 'poster-affaire' op de Lochemse politieschool
Racisme en de Nederland
se politie. Ze lijken niet ge
heel vreemd van elkaar.
Geregeld duiken verhalen
op over allochtonen die
zich binnen 'het korps' niet
op hun gemak voelen van
wege al dan niet leuk be
doelde 'grappen', vooroor
delen en negatieve ver
wachtingen. Onlangs ver
scheen een rapport van het
ministerie van binnenland
se zaken dat het boven
staande bevestigt. Ook bin
nen de politie-opleidingen
hebben gekleurde mede
landers het moeilijk, zoals
blijkt uit het verhaal van
Peris Conrad. Een jaar ge
leden werd hij het slachtof
fer van de geruchtmakende
'foto-affaire' op de Lo
chemse politieschool De
Cloese. Pas nu doet hij zijn
verhaal.
Peris Conrad werkt nu bij de
politie in Wageningen. Wie zijn
verhaal kent, weet dat het puur
aan zijn doorzettingsvermogen
te danken is dat hij zo ver geko
men is. „Wat er tijdens mijn op
leiding in Lochem gebeurd is,
kan ik niet vergeten of vergeven.
Het litteken blijft."
Conrad werd 26 jaar geleden in
Suriname geboren. Op zijn der
de jaar kwam hij met zijn fami
lie naar Nederland. Het gezin
vestigde zich in Rotterdam,
waar toen nog niet zo veel Suri-
namers woonden. „Op de lage
re school was ik het enige don
kere jongetje in mijn klas."
Toch werd hij in Rotterdam niet
op zijn huidskleur aangekeken.
Na de lagere school en de mavo
ging Conrad in dienst. Zijn le
gerplaats was Ede. Hij kreeg een
vriendin in Rhenen en ging na
zijn diensttijd in Arnhem wo
nen. „Ik merkte al snel dat het
klimaat aan deze kant van het
land anders is. Mijn eerste baan
was bij een beveiligingsbedrijf.
Ik werd daar voornamelijk als
koffiejuf gebruikt. Terwijl ik zelf
niet eens koffie drink!"
Hij had het er snel gezien en
solliciteerde bij de politie. Na
enige tijd kon hij op de politie
school De Cloese terecht. „Ook
daar merkte ik dat er vreemd te
gen allochtonen aangekeken
werd. Op een gegeven moment
belde mijn toenmalige vriendin
naar school en ze vroeg naar
mij. De telefoon werd aangeno
men door een medestudent.
Die wilde de telefoon in de
wachtstand zetten, maar dat
ging mis, waardoor mijn vrien
din alles kon horen. De jongen
die de telefoon aannam, vroeg
aan een ander of Peris er was.
Die ander vroeg 'Wie is dat?',
waarop de eerste jongen zei:
'Dat is die zwarte uit groep 12.'
Mijn vriendin vertelde aan mij
wat ze gehoord had en ik ben
met die jongen gaan praten. Hij
zei dat hij het heel normaal
vond om mij 'die zwarte' te
noemen. Ik zei dat hij dan maar
beter geen telefoon meer naar
mij door kon verbinden."
Peris Conrad vertelt het rustig,
in zijn flat in Arnhem-Zuid. Pos
ters aan de muur van de Ameri
kaanse zwarte leider Martin Lu
ther King en Malcolm X getui
gen van zijn politieke bewust
zijn. Om zijn nek draagt hij een
mini-djembé, een Afrikaanse
trommel. „Ja, ik ben trots op
mijn Afrikaanse achtergrond.
Maar net zo goed op mijn Ne
derlandse. Ik hoor echt bij twee
culturen."
Er bleven spanningen heersen
op de politieschool, die zich ge
regeld uitten in kleine inciden
ten. Ze ontlaadden zich uitein
delijk in het voorjaar van 1997.
„Er was een meerdaags volley
baltoernooi op school. Ik deed
niet mee, maar kwam wel vaak
kijken. Om een paar mensen te
pesten had ik een lied gemaakt
waarin ik een beetje de draak
met ze stak. Gewoon een leuk
geintje, en zo werd het ook op
gevat. Aan het eind van de week
pakten ze me terug. Met een
heel stel. namen ze me te pak
ken en zetten ze me onder de
douche. Met handboeien klon
ken ze me vast, en daar stond ik
dan. Er werd gelachen, ik lachte
ook, er werden foto's gemaakt
en daarpa werd ik weer losge
maakt. Niks aan de hand. Zelfs
de Surinaamse medestudenten
zeiden: 'Ja jongen, dat kun je
verwachten als je ze zit te jen
nen', en zo was het ook."
Het werd echter minder leuk
toen Peris een paar weken later
op school kwam. In de hal hing
een uitvergroting van één van
de foto's. Er overheen waren
tralies getekend en er onder
stond de tekst: „Imagine, our
monkey in a cage" (Stel je voor,
onze aap in een kooi). „Ik stond
perplex. Ik dacht niet meteen
aan racisme, ik wilde weten wie
het gedaan had en wat er achter
stak. Ik ben alle klassen af ge
weest om te zeggen wat er ge
beurd was en dat ik graag, ook
al was het alleen onder vier
ogen, met de dader in contact
zou komen om er over te pra
ten. De reacties waren emotio
neel, zowel van autochtonen als
van allochtonen. Sommigen
wilden de poster niet eens zien.
De dader meldde zich niet."
Een dag later greep de school
leiding in. „Zij hebben geweldig
opgetreden. Ze zijn nogmaals
alle klassen langsgeweest. Stu
denten die vrij hadden werden
zelfs naar school gehaald. Dat
heeft me diep geraakt. Het leek
wel niet echt, het was net of ik
in een film zat." Maar ook die
actie had geen resultaat.
Enige tijd later, tijdens een sta
geperiode, werd Conrad op
nieuw op ruwe wijze met het
incident geconfronteerd. „Een
medestudent belde me op za
terdagochtend op. Hij vroeg al
leen maar: „Heb je het al ge
hoord?" Ik vroeg „Wat?" Hij zei:
„Zet de radio maar aan." Toen
hoorde ik de hele affaire op het
nieuws. Op dat moment stond
echt alles stil. De media hadden
lucht van de zaak gekregen en
hadden de school gebeld. De
toenmalige directeur had alles
verteld, zonder eerst contact
met mij op te nemen. Hij heeft
het zelfs voor de televisie ver
teld. Dat neem ik hem nog
steeds kwalijk."
De huidige directeur van De
Cloese, H. Hooghiemstra, doet
de zaak af als „een vervelend in
cident, maar niet maatgevend
voor de situatie bij ons op
school. Ook geloof ik niet dat
het klimaat allochtoon-onvrien
delijk is. Ik merk het althans
niet." Saillant genoeg sprak zijn
voorganger Langhout - Hoog
hiemstra is vanaf november
1997 directeur - naar aanleiding
van de posteraffaire in de media
geheel andere woorden. Hij zei
dat de kwestie niet op zichzelf
stond en dat er meer racisme
op zijn school voorkwam. „Die
woorden laat ik voor zijn reke
ning", aldus Hooghiemstra.
Het volgende schokkende inci
dent beleefde Conrad tijdens
zijn afsluitende stage in het po
litiedistrict Liemers (omgeving
Zevenaar). ..Ik reed op es
na de dienst naar huisin
oude Fordje van mijn vn
Ik had mijn burgerkledin
Onderweg kwam ik eeni
ze motoragenten tegen
middag had ik nog meth
aan tafel gezeten. Ik zwa*
hij knikte. Vervolgens zaj
hem in mijn spiegel kerè
achter mij aan komen rij
vijftig, zestig meter afstas
begon allerlei gebaren te
die ik niet begreep. Ik da
ze voor iemand anders te
waren, dus ik minderden
om hem er door te lateni
hij bleef op dezelfde afsti
den."
„Tot mijn stomme verba
werd ik op een gegeveno
ment door vier politieaut
klemgereden en werd ik:
auto getrokken. Ik riep'f
maken een vergissing, ik
een collega van jullie, h
jullie me dan niet?', ma;
hielp niets. Ik werd als a
mineel behandeld. Watt
nu: iémand anders, dieg
werd, had een valse naai
genomen die toevallig di
was als die van mijn vria
Dus toen die agent mijn
zag, tikte hij het kentekei
stuitte op een naam vani
mand die gezocht werd.l
persoon vijftien jaar oude
en bovendien geen Suiü
deed kennelijk niet terzi
zaak is later wel uitgepra
maar niet op een afdoen
nier. Het commentaar va
agent was: 'Als ik een bui
der zie in een oude auto;
word ik argwanend.' Dat
ongelofelijk? Er zijn nook
cieel excuses gemaakt, li
het gepikt. Het is de enig
geweest dat ik mezelf ine
steek heb gelaten, omdat
in de opleiding zat en het
piertje zo graag wilde he:
Dat neem ik mezelf nu n
steeds kwalijk."
Rancuneus is Peris Conn
Hij is ook niet van zins ar
werk te zoeken. „Ik werk
Wageningen en daar heb
goed naar mijn zin. Maat
moet wel het een en ande
anderen bij de politie, n
kan het niet doorgaan. A'
gen ze nog zo veel posten
dat ze graag allochtoneni
dienst nemen, als de or$
niet verandert wordt helt
wat. Je kunt nog zulke mo
goudvissen hebben, maa
in troebel water zwemira
gaan ze dood. Dan kun je
we kopen, maar die zulle
doodgaan. Tot je het watt
verst."
MENNO POLS
De tragische levens van Sissy en Diana
Regen en wind
Het heeft deze maand nog maar nauwelijks geregend. In De Bilt is tot
nu toe 5 mm gevallen tegen normaal 45 mm. Uitzonderlijk is de
droogte evenwel niet. Vorig jaar, in 1991 en in 1984 viel er in De Bilt
in het tijdvak tussen 1 en 20 augustus eveneens niét meer dan 5 mm.
Wel extreem was de situatie in 1995 toen er tot aan 25 augustus he
lemaal geen neerslag werd afgetapt. Verder in 1944 slechts 4 mm.
Augustus 1944 is overigens een gedenkwaardige maand in de Neder
landse klimaathistorie. Op de 23ste werd in Warnsveld 38,6 graad
gemeten. Deze waarde staat nog steeds als Neerlands hitterecord in
de boeken.
Van hitte is de komende dagen geen sprake. Onder regie van een ta
melijk diepe depressie boven het noorden van Europa gaan winden
uit west tot noordwest tamelijk koele lucht aanvoeren. In het week
einde worden geen hogere maximumtemperaturen dan omstreeks
18 graden verwacht. Bovendien vallen er enkele buien.
Het binnendringen van de koele lucht gaat de komende nacht en
morgenochtend gepaard met regen. Daarna komen er buien op
draven. Onweer is daarbij niet uitgesloten. Tijdens de middag
uren komt ook de zon weer af en toe tevoorschijn. De wind waait
uit het zuidwesten en is aan de kust enige tijd hard. Later ruimt
de wind naar het westen. Regen en wind worden veroorzaakt
door een randstoring op weg van Schotland naar Dene
marken. De Europese computers zijn voor na het week
einde alweer iets optimistischer maar op grond van het
Duitse atmosfeermodel deel ik dat optimisme niet. Zo
kan een volgende storing, die op maandag boven de
Noordzee wordt verwacht, opnieuw regen of buien veroor
zaken.
In Wenen lagen de boeken over hun le
vens al voor de Kerst samen in de etala
ges. Gezusterlijk keken hun gezichten
mij aan: die van Lady Di. prinses van
Wales en die van Sissy, keizerin van
Oostenrijk. 10 september is het honderd
jaar geleden dat Siss)' werd vermoord,
hetgeen wordt herdacht met een hausse
in boeken en tentoonstellingen over
haar leven. Inmiddels is het ook bijna
een jaar geleden dat Diana verongeluk
te. Het publiek bezoekt massaal haar
laatste rustplaats bij Northamp
tonshire en vergaapt zich aan een
sterk geromantiseerde herden
kingsexpositie. De nagedachtenis
van Diana is opzettelijk vlekke
loos, zelfs lelieblank gehouden.
Lelies in de vijver en uitbun
dige perken met witte rozen
moeten haar onschuld
suggereren. Het is prins
Charles die op de exposi
tie zwart wordt gemaakt,
terwijl haar controver
siële minnaar Dodi op
vallend afwezig is.
Zowel Sissi als Diana
groeiden uit tot vrouwelij
ke iconen en het is dan ook
geen toeval dat je ze steeds
meer in eikaars gezelschap
in de boekhandel ziet lig
gen. De persoonlijkheden
HELEEN CRUL
en levens van beide vrouwen vertonen
niet alleen grote overeenkomsten, maar
spreken ook zeer tot de verbeelding. Zo
wel Sissy als Diana sloten zeer jong een
koninklijk droomhuwelijk en leefden in
grote pracht en praal. Beide botsten met
liet strenge en kille hofceremonieel en
kwamen tragisch aan hun einde.
Keizerin Elisabeth werd in 1898 in Ge
neve door een Italiaanse anarchist ver
moord. Daarmee kwam een einde aan
een rusteloos en ongelukkig leven. Af
komstig uit Beieren, uiteen (land)adel-
lijk nest, overgevoelig, naïef en met een
minimale scholing, was ze, zestien jaar
oud, helemaal niet voorbereid op de ei
sen die haar huwelijk met keizer Franz
Joseph in 1854 aan haar stelde. Eisen
die zich groepeerden rond de drie R'-en:
Representatie, Religie en Reproductie,
en die van de stralende bruid en verte
derende jonge moeder een neurotische
persoonlijkheid maakten met een obses
sieve belangstelling voor haar uiterlijk
en gezondheid. Ze weigerde zowel haar
plichten als echtgenote en moeder, als
die van een keizerin te vervullen, maar
ze had niets zinvols om handen om in
haar overvloedige tijd te besteden. Ze
toonde weinig belangstelling voor socia
le en politieke kwesties, al steunde ze
het Hongaars nationalisme. Het in
standhouden van haar schoonheid
werd haar enige levensdoel, afgewisseld
meteen onbedwingbare reislust.
Egocentrisch, wispelturig van een mid
delmatige intelligentie, maar slim als
het om haar eigen positionering ging zo
komt zij in de in de biografie van Brigit
te Haman, de meest realistische in de
brij aan Sissi-boeken, naar voren. Maar
de wereld was gefascineerd door haar
en zij werd al bij leven en welzijn een
legendarische keizerin.
Keizerin Elisabeth had veel gemeen met
Lady DL Haar slechte huwelijk, haar
geïsoleerder positie waar ze de hele we
reld voor verantwoordelijk achtte zon
der haar eigen aandeel daarin ter dis
cussie te stellen, haar ziekelijke betrok
kenheid bij haar uiterlijk, lichaamsvor
men, gewichten diëten die tot anorexia
nervosa leidde en haar vileine manipu
laties. Lady Di had, afgezien van wat
schijnbewegingen, in haar huwelijk ook
weinig zinvols om handen en ontwik
kelde net voor en tijdens haar scheiding
pas nadrukkelijk haar 'Queen of the he-
arts'-strategie. In haar huwelijk viel
Diana vooral te betrappen bij haar
meest geliefkoosde tijdsbesteding: het
uren winkelen, het frequenteren van fit
ness- en beautycentra en exotische oor
den. Ook zij was, evenals Sissy, egocen
trisch en wispelturig ging met haar ge
privilegieerde positie en de pracht en
praal om zoals het haar het beste uit
kwam. Beide vrouwen sloten ogen
schijnlijk een droomhuwelijk, waar in
feite weinig liefde aan te pas kwam, ze
waren mateloos populaire idolen van
hun tijd, bewonderd en geïmiteerd, ze
deelden hetzelfde noodlot: een tragische
dood. Daardoor kregen ze mythische
proporties.
En beiden waren ook verslaafd aan
aandacht en aan glamour. Toen Diana
een herkansing kreeg voor het ware ge
luk, zocht ze clat toch weer in de krin
gen van rijken der aarde, en wel in de
armen van de ranzige, cocaïne snuiven
de playboy Dodi. Bovendien had die he
le escapade met hem ook iets van een
wraakoefeningen op het Engelse ko
ningshuis dat door de hele affaire in
grote verlegenheid werd gebracht. Dat
haar keuze zich vroeg of laat tegen Dia
na zelf zou keren en ze doodongelukkig
met Dodi zou worden, zat er dik in.
Dat aspect van zelfvernietiging in de
persoonlijkheid van zowel Sissi als Dia
na krijgt in de romantische versie van
hun leven, nauwelijks aandacht. Zelf
vind ik dat het meest boeiende. Het is
ook de verklaring waarom zij heiden
begonnen als hoofdpersoon in een
sprookje en eindigden meteen hoofdrol
in een soap. De dood van Diana heeft
haar hoogstwaarschijnlijk een langen
ongelukkig leven bespaard.
MENSELU
Voor het appartement wa
LADY DIANA woonde voc
trouwde met prins Charle:
steeds geen koper gevond
Volgens makelaar Jonaths
Blaksley zijn er al honderc
mensen komen kijken in'
flatje in de dure buurt Knj
bridge in het westen vanl
den. De vraagprijs voord:
bijna 1,5 miljoen gulden;
acht keer zoveel als defó'
Spencer er in 1979 voort*
de toen ze het aan Dianas
ter gelegenheid van haar*
tiende verjaardag.
De populaire presentator*
een radiopraatprogrammi
Hongkong, ALBERT CHEN'
gisteren voor zijn studion*
slagersmes toegetakeld®
twee mannen. Cheng raat
zwaargewond. Hij liep snif
den op in armen, benen®
Van de daders ontbreekt*
spoor. Vermoed wordt dat
aanslag te maken heeft m
soms provocerende uitlat
en gespreksonderwerpen
shows van Cheng. Hij istf
populair bij de gewone mi
hij in zijn programma rege
aan het woord laat om sta
kritiek te leveren op derê
en leden van het parleme^
Peris Conrad: „Er moet wel het een en ander veranderen bij de poli
gen dat ze graag allochtonen in dienst nemen."
want zo kan het niet doorgaan. Al worden er nog zo veel posters opgehan-
foto gpd
