Man bijt hond Bosnië nog geen eenheid door munt, vlag en kenteker VS snijden met sanctiepolitiek vaak zichzelf in de vingers Buitenland Kenya weer in beeld bi internationale filmmak ZATERDAG 25 JULI 1998 OPMERKELIJKE BERICHTEN O O 7 KOGELVRIJ Nadat de traditionele Liberiaanse medicijnman la- mes Numeni twee patiënten met hekserij 'kogelvrij' had gemaakt, heeft hij de twee bij het testen van zijn toverspreuk doodgeschoten. Dat heeft de krant Inquirer onlangs gemeld. Numeni had zijn pa tiënten beloofd ze met behulp van geneeskrachtige kruiden en een toverspreuk immuun te maken voor kogels. Vervolgens stond hij er op om zijn magische krachten te bewijzen, met fatale afloop. De kruiden-toverdokter werd kort na het incident gearresteerd. Hij wordt beschuldigd van moord. Hij zou de slachtoffers een aantal keren in de borst en in het hoofd geschoten hebben. Tijdens de wrede burgeroorlog in Liberia gingen veel soldaten en rebellen ge loven in de kracht van traditionele kruidendokters. Hun magie zou bescherming bieden tegen vijanden. Numeni stond bekend als één van de beste kruidendokters van Liberia. FLAMINGO-KUIKEN Een Caribisch flamingo-kuiken van vier dagen oud, strekt zijn vleugeltjes in het New Marine World themapark in Vallejo in de Amerikaanse staat Californië. Het kuikentje is de derde die deze zomer uit zijn ei is gekropen in de flamingo-kolonie van het natuurpark. Deze maand moeten nog zes broertjes en zusjes uit de andere eieren komen. foto ap charlotte fiorito VERGIFFENIS Een Peruaan bij wie in mei door zijn vrouw uit ja loezie een stuk van de penis werd afgesneden terwijl hij lag te sla pen, vergeeft zijn echtgenote. Hij gaat campagne voeren om haar uit de gevangenis te krijgen. De 38-jarige man was in mei na een hevige ruzie met zijn vrouw naar bed gegaan en in slaap gevallen. Enkele uren later werd hij wakker, badend in het bloed. Er bleek een stuk van zijn lid gesneden. De vrouw bekende, en zei tot haar daad te zijn gekomen in een aanval van jaloezie. De man was meermalen ontrouw geweest. De man zegt nu begrip te hebben voor haar daad. Hij bezweert voorgoed genezen te zijn van zijn chronische ontrouw. Hij zegt overigens dat zijn lid inmiddels weer naar behoren functioneert. C0ND0(0)M In het Franse stadje Condom is onlangs de ten toonstelling 'Condoom en communicatie' geopend op de plaats waar later het eerste condoommuseum ter wereld moet komen. De tentoonstelling laat de geschiedenis van het condoom zien en be handelt de preventie van geslachtsziektes. In het museum moeten over drie jaar 1800 objecten te zien zijn. De apotheker van het stad je had twee jaar geleden al het idee gelanceerd iets met de toevalli ge naamsgelijkheid tussen de stad en de naam van het rubberen object te doen. Tientallen buitenlandse toeristen laten zich jaarlijks voor het plaatsnaambord van Condom fotograferen. De stad hoopt dat er uiteindelijk ook een condoomfabriek komt die de naam Condom in zijn adres wil hebben en voor werkgelegenheid zorgt. GELD TEVEEL De parkeerdienst van de stad New York zit in zijn maag met een enorme berg buitenlands geld. Het gaat om ruim 4500 kilo munten uit 62 landen, die de afgelopen jaren zijn 'ge oogst' uit parkeermeters. De munten zijn daarin terechtgekomen omdat ze op een Amerikaans kwartje lijken. Het stadsbestuur van New York wil dollars zien in plaats van de soms per ongeluk en soms met opzet in de meter gestopte muntjes. Maar wisselen gaat niet, want Arnerikaanse banken accepteren alleen buitenlands pa piergeld. Eén van de werknemers van de parkeerdienst kwam met het idee gaten in de munten te boren, er kettingen van te maken en ze dan te verkopen, maar dat vond men toch teveel werk. Verkoop aan de hoogste bieder is nu de meest waarschijnlijke optie. In Zwit serland sturen de uitbaters van parkeermeters vreemde munten naar de desbetreffende ambassades met het verzoek om het equi valent in Zwitserse franken terug te sturen. Daar hebben ze in New York nog niet aan gedacht. TIJGERVLEES Een Japanse televisiezender is vorige week overla den met kritiek nadat in het kookprogramma van de zender sma kelijk een stuk tijgervlees werd bereid en opgepeuzeld. Het VVereld- natuurfonds noemde het een 'vreselijk voorbeeld' voor de kijkers. Het fonds had net daarvoor nog gemeld dat pogingen van natuur beschermers om de Siberische tijger voor uitsterven te behoeden succes lijkt te hebben. Maar tijdens het kookprogramma op de Ja panse televisie ging jaren van natuurbeschermingswerk in een paar minuten teloor. Drie bekende Japanners verorberden in het pro gramma een verrukkelijke maaltijd. Toen ze hoorden dat ze zojuist waren begonnen een stuk tijgervlees te verteren, toonden ze geen spijt. De makers van het programma lieten weten dat het ging om een Bengaalse tijger uit de dierentuin van Sjanghai die vorig jaar was omgekomen na een gevecht met andere tijgers. Het dier was daarna ingevroren. Het voorgerecht bestond overigens uit de penis van een buffel. DOODSNOOD Een inwoner van een buitenwijk van de Taiwa nese hoofdstad Taipei loopt in het park langs het enorme beeld van de 'schreeuwende Alexander'. Sommige wijkbewoners voe ren actie om het beeld te laten verwijderen. Ze vinden het beeld storend omdat het lijkt alsof 'Alexander' in doodsnood verkeert. Kinderen en bejaarden zouden erdoor van streek raken. foto ap eddie shih NAIROBI FRANS VAN DEN HOUDT CORRESPONDENT Een wildpark in het Noorden van Kenya. Een man loopt een rondje met een leeuw. Een ge temde, uit Los Angeles overge vlogen leeuw aan een ketting. De Amerikaanse film waarin het beest een sterrol vervult, heet niet voor niets 'To walk with lions'. Het is nog geen twee maanden geleden dat het fil men daarvoor werd afgerond, of er staan alweer nieuwe filmma kers te trappelen om 'Heming way: Hunter of Death', een film over de beroemde schrijver Er nest Hemingway, te gaan opne men. Na jaren te zijn verguisd en gemeden door internationa le filmploegen, telt Kenya in eens weer volop mee in de film wereld. 'Out of Africa' met Robert Red- ford en Meryl Streep was de film die Kenya halverwege de jaren tachtig wereldfaam be zorgde. Cameralieden genoten van de prachtige locaties die het land te bieden heeft en toeris ten wilden allemaal naar de plekjes waar hun favoriete film helden verliefd op elkaar wer den. Maar het succes ebde snel weg. De Kenyaanse autoriteiten met hun bureaucratische obsta kels met name de commissie van het ministerie van Informa tie die de vergunningen ver strekt maakten het de film makers zo zuur dat ze massaal besloten naar andere Afrikaanse landen uit te wijken. Ook verha len in de internationale pers over epidemieën, etnisch ge weld en een erbarmelijke infra structuur weerhielden produ centen (en toeristen) er van voor Kenya te kiezen. Gevolg was dat een film als 'The Ghost and the Darkness', die gaat over de leeuwen die de werknemers aanvielen ten die betrokken wareij1, aanleg van de spoorlijn Mombasa naar Kampal opgenomen in Zuid Afri producenten moesten heel wat extra werk verif' om het landschap op da Kenya te laten lijken en Masa^i-krijgers in om o authentieke Kenyaanse men in de buurt te hebl les liever dan Kenya, be ten de cineasten. .Kenyaanse overheidsfi narissen hielden alles oi lang op, terwijl Zuid-Afi in het werk stelde om h filmmakers naar de zin ken. Bovendien deed d( heid op agressieve wijzi best om een steracteur: chael Douglas, die de h< had in de film, naar hui halen", aldus een ingev het Kenyaanse filmwen Zuid-Afrika heeft sindsi een kantoor geopend in wood om haar attractie locaties te promoten. Na lange tijd geen enki tief te hebben genomen Rl tij te keren, heeft Kenya ai kort echter ook maatrej nomen om weer interes ik worden voor de interna d filmindustrie, die tenslo wat geld inbrengt en lol mensen aan werk helpt Na 'To Walk with Lions film met Richard Harris dit jaar in première zal komen nu dus de prodi van een nieuwe film ov mingway naar Kenya, geregisseerd door de C( biaan Sergio Dow, is op een boek van de Col biaanse schrijver Manu lf ta Olivella en handelt o verblijf van Hemingwa) Oost-Afrika. De problemen waren gigan tisch. Jarenlang is erover verga derd en geruzied. Soms leek het alsof de oorlog weer zou uitbre ken als het de verkeerde kant op dreigde te gaan. Maar uiteinde lijk is men er dan toch uit - voorlopig althans. De proble men van Bosnië waren: een vlag, een munteenheid en auto nummerborden. Sinds begin ju li, trots aangekondigd door in ternationale bemiddelaars, heeft Bosnië officieel één munteenheid, de marka. De ge meenschappelijke vlag werd al enkele weken daarvoor gere geld: blauw met een gele drie hoek en een paar sterren. Aan de nummerborden wordt nog steeds gewerkt. Alle auto's moe ten binnen een maand zijn uit gerust met een wit kenteken met daarop een paar cijfers en één letter. „De internationale gemeen schap en de voormalige strij dende partijen doen wat ze be loofd hebben bij de onderteke ning van het Dayton-vredesak- koord in 1995", zegt een tevre den Simon Hasellock, woord voerder van de OHR, de hoge vertegenwoordiger van de Vere nigde Naties in de Bosnische hoofdstad Sarajevo. Eén munteenheid, één vlag en één soort nummerplaat in Bosnië moeten stimuleren dat het land alsnog niet uiteenvalt. Officieel is Bosnië sinds 1992 een door de Verenigde Naties erkend land, maar in de praktijk is het na jarenlange strijd opge deeld in drie gebieden waar moslims, Serviërs en Kroaten in zo goed als etnisch homogene gebieden leven. En omdat in al le drie gebieden felle nationalis ten aan de macht waren, wer den alle uiterlijke kenmerken van de samenleving gebruikt om de etnische afkomst te be nadrukken. Zo hadden de Bosnische mos lims hun, trouwens door de VN erkende, vlag met daarop een schild en zes lelies. De Serviërs in Bosnië erkenden die vlag niet en hadden hun eigen vlag: een Servische, met daarop een groot-Servië-symbool en een adelaar met een kroontje. De Kroaten op hun beurt gebruik ten een Kroatische vlag, met daarop een rood-wit gekleurd schaakbord in de vorm van een schild. Hetzelfde gold voor het geld. De moslims gebruikten de Bosni sche dinar, de Serviërs de Servi sche dinar en de Kroaten de ku- na. Dat hield dus in dat je in hetzelfde land niet meer met je geld kon betalen, zodra je in een ander etnisch gebied be landde. Vanzelfsprekend was in ieder gebied de Duitse mark meer dan welkom, maar de drie verschillende munteenheden in één land waren toch een duide lijk teken dat er nog weinig sprake was van Bosnië als een heidsstaat, iets wat de hoofd- Een Bosnische man laat trots zijn splinternieuwe Bosnische bankbiljetten zien nadat hij net zijn oude Bosnische dinars heeft ingeleverd. De waarde van één Bosnische marka is gelijk aan één Duitse mark. foto ap sava WASHINGTON «JOHN WANDERS CORRESPONDENT De Indiase diplomaat, onder weg van Washington naar Am sterdam en New Delhi, klonk uitermate zelfverzekerd. „India en Pakistan zullen de sancties die de Amerikanen ons hebben opgelegd wel uitzitten", garan deerde hij. „Heus, het zal niet lang duren. De Verenigde Sta ten hebben daarvoor teveel eco nomische belangen in het ge bied." Economische sancties zijn sinds het aantreden van president Clinton in ijltempo de spil gaan vormen van het buitenlands be leid van de VS. Alleen al tussen 1993 en 1996 kondigden de VS tegen 35 landen economische strafmaatregelen af. Tweederde van de mensheid, levend in ze ventig verschillende landen, wordt op dit moment in meer dere of mindere mate getroffen door de sanctiepolitiek van Washington. In het Congres lig gen een stuk of dertig wetsvoor stellen voor aanvullende sanc ties te wachten op behandeling. Toen India en Paldstan in mei van dit jaar kort achter elkaar hun eerste substantiële onder grondse kernproeven hielden, kwamen beide landen in Was hington automatisch op de zwarte lijst terecht. Dat gebeur de op grond van een Ameri kaanse wet uit 1994 die gericht is op het tegengaan van onge controleerde verspreiding van nucleaire technologie. Clinton kon na de kernproeven niets anders doen dan economische sancties afkondigen tegen India en Pakistan. Het sanctiewapen oefent grote aantrekkingskracht uit op het Amerikaanse Congres, meer nog dan op de regering-Clinton. De Amerikaanse president Clinton beschouwt economische sancties als een belangrijk onderdeel van het buitenlands beleid, foto »ap»j. scott applewhite De aanlokkelijkheid van eenzij dig afgekondigde economische sancties is dat de VS met hun grote mondiale invloed een an der land pijn kunnen doen zon der dat ze er meteen militairen op af hoeven te sturen. Het sanctiewapen vormt tevens een makkelijke uitlaatklep voor emotionele uitbarstingen van het Congres over de handelwij ze van een specifiek land. Bij voorbeeld over het mensen- rechtenbeleid van dat land, over de handelspolitiek, over een vis serijoorlog, of over het feit dat het land zich met een eigen atoombom onder de groot machten wenst te scharen. Onder druk van het Amerikaan se bedrijfsleven begint het Con gres geleidelijk meer oog te krij gen voor de gevolgen van de sancties. De sancties hebben namelijk vaak uiterst negatieve consequenties voor Amerikaan se bedrijven. Het Instituut voor Internationale Economie bere kende dat het sanctiebeleid van Washington de Amerikaanse economie alleen al in 1995 der tig tot veertig miljard gulden aan inkomsten kostte. Volgens het instituut gingen er dat jaar meer dan een kwart miljoen ba nen verloren als gevolg van sancties. „De tekortkomingen van eco nomische sancties zijn duidelij ker zichtbaar dan de succes sen". schreef Richard Haass van het Brookings Instituut eind vo rig jaar in 'Foreign Affairs', het vakblad voor buitenland-spe cialisten. „In de huidige mondiale economie brengen eenzijdig door de VS afgekon digde sancties hogere kosten met zich mee voor Amerikaanse bedrijven dan voor het land dat door de sancties zou moeten worden getroffen. Dat land vindt wel alternatieve financie ringsbronnen en leveranciers. Pakistan is hiervan een mooi voorbeeld. Het Congres werd onlangs door hevig verontruste Amerikaanse boeren gewaar schuwd dat Pakistan in de twee de helft van juli 320 duizend ton tarwe zou inkopen. Buitenland se graanboeren stonden mas saal klaar om iri het gat te sprin gen dat de Amerikanen met hun eenzijdig afgekondigde sancties hadden gecreëerd. Als de Senaat niet snel zou ingrij pen, zouden Amerikaanse boe ren de broodnodige Pakistaanse order met een geschatte waarde van 75 miljoen gulden zeker mislopen. Met 98 tegen nul stemmen hieven de geschrok ken senatoren ogenblikkelijk bij wet de kersverse maatregel op die de export van Amerikaanse voedselproducten naar India en Pakistan verbood. Met de snelle wetswijziging haalde de Senaat wel de angel uit het pakket aan economische sancties dat Clinton in mei te gen India en Pakistan afkondig de. Met steun van Washington heeft de Wereldbank de hulp verlening aan India alweer op gang gebracht. De verkoop van Amerikaanse wapens aan India en Pakistan is nog altijd verbo den, maar de militaire verkopen aan beide landen waren de laatste jaren toch al minimaal. De Amerikaanse export naar het gebied betrof voornamelijk agrarische producten. De sena toren hebben duidelijk gekozen voor hun eigen achterban. Begin november zijn er name lijk Congres-verkiezingen. Hoogdravende denkbeelden over een nieuwe wereldorde leggen het in het stemhokje als vanzelfsprekend af tegen een platvloers onderwerp als de ontwikkeling van de koopkracht van Amerikaanse gezinnen. Een politicus die de inwoners van zijn eigen staat in het zicht van de verkiezingen jammerlijk in de steek laat, maakt immers weinig kans te worden herko zen. doelstelling was van het Day- ton-akkoord. De kentekens van de auto's, hoe merkwaardig het mag klinken, vormden het grootste obstakel. Ook hier was alles keurig opge deeld via de etnische lijn. Auto's in moslimgebieden hadden een nummerplaat met een klein Bosnisch vlaggetje ernaast, de Serviërs hadden hun 'Groot- Servië'-teken in het midden van het kenteken staan en de Kroaten deden hetzelfde, maar dan met hun schaakbordje. Hierdoor was iedereen prachtig te herkennen. Probeerde een moslim Servisch gebied binnen te rijden, dan hoefden de lokale Serviërs maar naar het num merbord te kijken om door te hebben dat ze met 'een vijand' te maken hadden. Dan konden de stenen gepakt worden om de ruiten van de auto in te gooien of om de inzittenden in elkaar te slaan. Ook moslims en Kroaten maakten zich hieraan veelvuldig schuldig. De nummerplaat moest dus neutraal worden. De Serviërs, die het cyrillische alfabet ge bruiken, wilden per se een cyril lische letter in het midden van het nummerbord. De moslims en Kroaten, die net als wij het latijnse schrift hebben, eisten juist een latijnse letter. Uitein delijk legde een groep van wijze mannen, die uitsluitend uit bui tenlanders bestond, de twee al fabetten naast elkaar. Zij kwa men tot de conclusie dat er in beide schriften vijf dezelfde let ters bestonden, namelijk de a, e, j, k en o. Het Salomonsoordeel luidde dat alleen die letters zou den worden gebruikt op de ken tekens. Beide partijen waren blij en ervan overtuigd dat 'hun' let ters het hadden gehaald. „Die nieuwe kentekens zijn fan tastisch," zegt Mujo Hajric, een inwoner van Sarajevo. „Vanwe ge de oorlog vertrouwde nie mand elkaar meer. Iedereen ging in hokjes denken: dit is een moslim, een Serviër of Kroaat. Dat kan nu niet meer. De num merborden gaan ervoor zorgen dat we weer aan elkaar begin nen te ruiken." Acceptatie van de gezamenlijke vlag, de munteenheid en num merborden konden slechts tot stand komen na zeer zware druk van de internationale ge meenschap. Maar de nationalis ten blijven hun uiterste best doen om alles tegen te werken. Zo weigeren Kroaten en Serviërs in Bosnië de nieuwe vlag te hij sen in hun gebieden. De munt mag dan wel overal de marka heten, het geld dat bestemd is voor Serviërs heeft andere plaatjes dan het geld dat naar de moslims en Kroaten gaat. Veel bewoners van Bosnië plak ken naast hun nieuwe nummer plaat een stickertje, de vlag van hun territori x waardoor ze toch weer baar zijn. Het zijn niet de enige den die duidelijk maKenr1' Bosnische eenheid nog 1 wijderd is. Een veelzegg der voorbeeld is de lefoon. De Bosnische mi'8 telefoon doet het alleen e moslim-steden, omdat viërs en Kroaten weigerir een partnerschap aan t< met de moslims. In Kro; *8 Bosnië doet alleen de Kie sche mobiele telefoon h5 1 wijl de Bosnische Servië bruik maken van het nefu Servië.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1998 | | pagina 6