Niets is grootser dan het liefdesverhaal
Film/Boeken
Primary Colors vooral wat taaie praatfilm
Wildwaterbaanritje zonder diepgang
Lekkere voorleesboeken voor de vakantie
MeefterMax
'Een joodse jongen' van Cornish
hangt van hypotheses aan elkaar
943
LMS AMSTERDAM
terglow: 13.00, 17.15, 19.30,
.15
LEVUE CINERAMA 1(020)
587 6
tyof Angels: 13.15, 16.00, 19.15,
100
130
PSO 1 (020) 6234876
mary Colors: 13.00, 17.00, 20.45
IPSO 2
■dCorner: 15.15, 18.15, 21.15
CENTER (020) 6236615
ik Mail: 20.00, 22.15; za zo ook
ook 11.00, 13.30
ineseBox: 19.30; za zo ook
zo ook 11.00, 13.45
nConnait La Chanson: 19.15; zo
kll.OO, 14.00
Sppartement: 22.00
utand Death on Long Island:
(00; za zo ook 18.45
Poolse Bruid: 19.45, 21.45; za zo
X 17.00; zo ook 11.15, 14.00
EMA1 (020) 5475175
imageddon: 15.00, 18.15, 21.30
EMA2
ard Rain16.45, 19.00, 22.00
U (020) 6234 579
iard Rain12.45, 15.00, 17.15,
1,21.45
est in Space: 16.15, 18.45, 21.30
13
liease: 16.15, 18.45, 21.15
'4
Pues Brothers 2000: 12.00, 14.30,
315
[(placement Killers: 17.15, 22.00
Kak Down: 17.00, 19.30, 21.45
(7
mageddon: 12.00, 15.00, 18.00,
City Of Angels genietbare remakevan Himmel über Berlin
21.00
DESMET (020) 6273434
I Went Down. 20.00, 22.00
Sunday: 19.30
Marie, Baie desAnges: 21.30
Ponette: vrt/m zo 16.00, 18.00
Knowledge of Healing: vr t/m zo
15.30, 17.30
KRITERION 1 (020)6231708
Het Ondergronds Orkest: 16.30
KRITERION 2
Kleine Teun: 18.30,20.30
Cinema Boulevard: dag. (beh. di)
22.30
NED. FILMMUSEUM (020) 5891400
Het rauwe Japan van Shohei Imamu-
ra: 19.00, 21.30
Voyage Au Début Du Monde: 22.00,
zo ook 15.00
RIALTO 1 (020)6753994
II Fiore Delle Mille e Una Notte:
21.30
DieSiebtelbauern: 22.00
Who the Hell is Juliette?: 19.30
DieSalzmannervon Tibet: 19.45
THE MOVIES 1 (020) 6386016
The Butcher Boy: 15.15, 17.15,
19.30,21.45
THE MOVIES 2
TheBigLebowski: 17.30, 19.45,
22.00; vr za ook 00.15
THE MOVIES 3
Left Luggage: 15.15, 17.15, 19.30
Boogie Nights: 21.30; vr za ook
00.15
THE MOVIES 4
Wag The Dog: 17.30,22.15
Cinema Boulevard: 19.45, vrza ook
00.15
TUSCHINSKI 1 (020) 6262633
Armageddon. 12.30, 16.30, 20.45
TUSCHINSKI 2
Titanic: 13.45, 20.00
The Borrowers: 18.00
TUSCHINSKI 3
The Wedding Singer: 16.45, 19.15,
21.45
TUSCHINSKI 4
Left Luggage: 17.00, 19.30,21.45
TUSCHINSKI 5
As Good as it Gets: 15.00, 18.00,
21.00
TUSCHINSKI 6
Deep Impact 16.00, 18.45,21.30
DE UITKIJK (020) 6237460
A Thousand Acres: 16.00,20.00,
22.00
The Full Monty: 18.00; zo ook 14.00
'Er is geen grootser verhaal dan het onze', zegt de trape
ze-artieste tegen 'engel' Bruno Ganz, aan het slot van
Wim Wenders' film Himmel über Berlin. Bruno Ganz
heeft uit liefde voor haar zijn vermogen tot gedachten le
zen, zijn onzichtbaarheid, zijn bestaan buiten tijd en
ruimte, kortom zijn hele engel-zijn opgegeven en ver
zucht gelukzalig: 'Sie hat mich Heim geholt und ich habe
Heim gefunden.' In de remake van deze film, City Of An
gels van nieuwkomer Brat Silberling met in de hoofdrol
len Nicholas Cage en Meg Ryan, is deze zintuiglijke en
bezielde vereniging tussen twee mensen die in Wen
ders film de uiteindelijke uitkomst was van langdurige fi
losofische bespiegelingen tot het centrale thema ge
worden.
FILM RECENSIE
JANN RUYTERS
City Of Angels. Te zien; Lido Leiden, Euro
Cinema Alphen a/d Rijn, Metropole en
Tuschinski Den Haag.
Hollywood weet al langer dat er
geen 'grootser verhaal' is dan
het liefdesverhaal en hoeft niet
eerst twee uur metafysisch te
doen om tot deze wat banale
conclusie te komen. Al in de
tweede scène van City Of Angels
merkt engel Seth (Cage) de
hartchirurg Maggie (Ryan) op,
wanneer hij in haar operatieka
mer een toekomstige dode op
wacht. Haar patiënt sterft inder
daad en Seth is geraakt door
Maggie's verdriet om haar
machteloosheid. Hij tracht haar
te troosten en besluit zich voor
haar zichtbaar te maken. Mag
gie wordt dan op haar beurt ge
fascineerd door deze in het
zwart geklede melancholieke
man, zonder geschiedenis of
gevoel, maar met een opmerke
lijk inzicht in wat er in haar om
gaat.
Het had heel gemakkelijk ver
keerd af kunnen lopen, zo'n
project waarin een Duitse meta
fysische klassieker met Noord-
Amerikaanse pathos opnieuw
wordt geënsceneerd, maar City
Of Angels is verrassend genoeg
een hele aardige sfeervolle film
geworden. De Hollywood-re
make vertelt wel een ander ver
haal dan de Duitse voorganger.
In Himmel über Berlin nam en
gel Bruno Ganz de toeschou
wers mee Berlijn in. De gedach
ten van de Berlijners oplepe
lend, bood hij ons een inkijkje
in de gevoelens en geschiede
nissen van verschillende inwo
ners van de grauwe, toen nog
verdeelde stad. Ganz had als
onzichtbare engel een geprivili-
geerde (zij het wat voyeuristi
sche) positie, waar hijzelf echter
niet van genoot. Hij wilde geen
Nicholas Cage als de engel die mens wil worden in City Of Angels.
toehoorder zijn bij al die flarden
geschiedenis van anderen. Hij
wilde zijn eigen verhaal.
In City Of Angels is, ondanks
de titelverwijzing naar Los An
geles, niet langer sprake van een
caleidoscoop van geschiedenis
sen van de inwoners van deze
stad. De steriele metropool en
de wilde oceaan zijn slechts het
passende decor voor Seth's ver
langen naar de zintuiglijke erva
ringen die hij als engel moet
ontberen. Vanaf zijn ontmoe
ting met Maggie aan het begin
van de film, heeft Seth zijn ei
gen verhaal. City Of Angels gaat
over de wens tot overgave, de
behoefte van het leven te genie
ten, en de risico's van verlies en
sterfelijkheid die daarbij horen.
Seth wil kleuren zien, voelen,
proeven en aanraken en ver
kiest uiteindelijk lichaam, zin
tuigen, eindigheid en onvol
maaktheid boven onzichtbaar
heid, alwetendheid en onsterfe
lijkheid. Maar ook de sterfelijk-'
Maggie moet onderkennen niel
almachtig en alwetend te zijn.
en overgave leren. Dit klinkt al
lemaal reuze pathetisch maai
dat is het toch niet. Want daar
voor is de film te beheerst en
af en toe kan er zelfs wat gela
chen worden.
FILM RECENSIE
JANN RUYTERS
jy Colors. Te zieri: Trianon Leiden,
Tuschinski Den Haag.
mry Colors is de derde in
reeks van films die de Ame-
ianse samenleving, en met
de rol van de media bin-
idie samenleving, op de hak
mt. Al die films hebben min
neer dezelfde boodschap: als
volk 'soap' wil dan kan het
'soap' krijgen, of het nu
om een fictieve oorlog
The Dog), een fictief leven
Truman Show, binnenkort
!e bioscoop) of de wel of niet
leve escapades van Mr. Pre-
snt himself.
Primary Colors volgen we
itampagne van gouverneur
Stanton, officieel een fictie-
iguur maar door John Tra-
welbewust ingekleurd als
Clinton: lijzig zuidelijk ac-
de bekende grijze haardos
goedmoedige motoriek,
niet alleen het uiterlijk wijst
Clinton, ook de gebeurtenis-
- of beter de affaires tij
de campagne van de gou-
neur, roepen de huidige pre-
Eén van de belangrijkste pleziertjes van Primary Colors ligt in het bekij
ken van hoe goed John Travolta en Emma Thompson de Clintons na
doen.
sident zeer dwingend in herin
nering. Veel mistig gedoe met
vrouwen, een krachtige en trou
we ondersteuning door zijn
echtgenote, en hijzelf immer
met brede glimlach en breed
gebaar de schijn van idealisme
en oprechtheid ophoudend.
Ondanks de zware cast is de
succesvolle, meestal scherpe re
gisseur Mike Nichols (van de
klassiekers Whós afraid of Virgi
nia Woolf en The Graduate, en
recenter van Working Girl en
The Bird Cagë) in Primary Co
lors eigenlijk te weinig dyna
misch en te weinig inventief
met het bekende materiaal om
gegaan. Het verhaal van Clin
tons campagne was al te zien in
de documentaire The War
Room (1994) en de werkelijk
heid spatte stukken energieker,
koortsachtiger en bij tijd en wij
le zelfs humoristischer van het
scherm af, dan de fictie dat nu
doet. Primary Colors is uitein
delijk een wat taaie praatfilm en
één van de belangrijkste ple
ziertjes ligt in het bekijken hoe
goed Travolta en Thompson de
Clintons nadoen. Travolta's rol
valt in de categorie van curieuze
figuren, vergelijkbaar met Dus-
tin Hoffman's autist in Rain
Man of Gregory Hines' verwar
de pianist in Shine. Op dezelfde
manier doet Travolta heel knap
een wat windbuilerige, schuin-
smarcheerderige president na
en me dunkt dat ook aan deze
rol de nodige 'method'-voorbe-
reiding vooraf is gegaan. De
show wordt echter gestolen
door de onvolprezen Kathy Ba
tes MiseryFried Green Toma
toes) als de grof gebekte cam
pagne-troubleshooter, die de
escapades van de president uit
de pers moet houden. Bates'
scherpe oneliners brengen le
ven in de film. Het is logisch dat
juist zij het geweten der natie
zal vertegenwoordigen, zoals
het cynisch is misschien wel
realistisch maar ook onbevredi
gend dat juist zij uiteindelijk
het loodje legt.
Hard Rain kruising tussen rampenfilm en actiethriller
FILM RECENSIE
HENK MAURITS
Hard Rain. Te zien: Lido Leiden, Pathé Scheveningen.
Zie voor een interview met hoofdrolspeler Mor
gan Freeman elders in dit katern.
Hard Rain is nou eens niet het weerbe
richt voor het komende weekend, maar
de titel van een thriller die zich voor een
groot deel in het water afspeelt. Met
Christian Slater en Morgan Freeman als
duikelaartjes die steeds weer boven ko
men drijven in een lange, natte achter
volging die bij vlagen spannend is, maar
die soms ook iets heeft van een wat ver
regende B-film.
Ook in Amerika wil het weieens hard
en langdurig regenen. Zoals in 1993 toen
de Mississippi door buitensporige regen
val buiten zijn oevers trad en vele dorpen
onder water zette. Scenarioschrijver
Graham Yost liet zich er destijds door in
spireren voor het script van Hard Rain,
waarin het water steeds maai- blijft stijgen
in een stadje waai- de stuwdam op breken
staat en de sheriff weinig meer kan doen
dan iedereen evacueren.
Yost wilde echter geen klassieke ram
penfilm, maar een soort watersnood
thriller tegen de achtergrond van zo'n
ondergelopen stadje. Dus bedacht hij het
verhaal van twee bewakers, onder wie
Tom (Christian Slater), die proberen een
geldwagen met drie miljoen dollar in vei
ligheid te brengen. Ze worden onder
schept door een bende van vier plunde
raars, onder leiding van Jim (Morgan
Freeman). Parallel hieraan probeert de
sheriff (Randy Quaid) met zijn twee hulp
jes iedereen het stadje uit te krijgen, wat
niet helemaal lukt. Zo slaagt hij er maar
niet in restaurateur Karen (Minnie Dri
ver) van de plaatselijke kerk uit haar hei
ligdom te verdrijven.
Het duurt vervolgens niet lang of ieder
een komt elkaar tegen in de achtervol
ging en de jacht op de drie miljoen. Ka
ren en Tom worden daarbij ongewild el-
kaars bondgenoten in de steeds feller
wordende strijd, waarin op de duur nie
mand meer te vertrouwen blijkt.
Hard Rain werd gemaakt door mensen
die elkaar eerder troffen bij John Woo's
actiethriller Broken Arrow en/of Jan de
Bont's film Speed. Alleen regisseur Mikael
Salomon is redelijk nieuw in het wereldje.
Hij is, net als Jan de Bont, van huis uit ca
meraman en is nu doorgeschoven naar
de regiestoel. Aardig om te weten is ver
der dat Hard Rain volledig in de studio
werd opgenomen in een watertank met
de afmeting van een vliegtuighangar.
Salomon is er desondanks in geslaagd
een realistisch ogende thriller te maken,
waarin het water permanent voor proble
men zorgt, maai' waarin het toch vooral
de mensen zijn die het elkaar echt lastig
maken. Een nadeel is dat er teveel men
sen achter elkaar aan zitten en bovendien
de casting niet geloofwaardig is. Die aar
dige Morgan Freeman bijvoorbeeld is he
lemaal niet het type van een bendeleider,
maar meer een type dat Tom te hulp zou
moeten schieten. Bovendien zitten er
personages in de film die nauwelijks iets
toevoegen.
Scenarioschrijver Graham Yost was
blijkbaar bang dat het publiek in slaap
zou vallen bij de film, want hij bedacht
de ene'na de andere plotwending. Het is
als een ritje in de wildwaterbaan van een
pretpark, met om elke hoek een nieuwe
verrassing, zonder dat je echt nat wordt.
Door een soms geraffineerde parallel
montage wordt de toeschouwer snel van
het ene naar het andere actiemoment ge
voerd, maar het is actie om de actie,
schieten om het schieten zonder ook
maar enige diepgang.
JEUGDBOEKEN «RECENSIE
CASPER MARKESTEUN
Rindert Kromhout - Meester Max en de
minimonsters, ill. Sylvia Weve. Uitg. Leo
pold, 24,90, Russell E. Erickson - Er vliegt
een pad voorbij, ill. Lawrence Di Fiori, ver
taling Tjalling Bos. Uitg. Ploegsma,
24,50; Uit de serie 'De mooiste verhalen
voor beginnende lezers', uitg. Zwijsen,
14,95 per deel: Rindert Kromhout -
Waar ben je nou?, ill. Annemie Heymans;
Paul van Loon - De wilde prinses, ill
Sjoerd van der Zee, Lian de Kat - De
meester wil vliegen, ill. Camila Fialkowski;
Els Pelgrom - Pim en de poes, ill. Fred de
Heij
Voor ouders die nooit voorle
zen, nodigt de vakantie uit om
te breken met die slechte ge
woonte. Bovendien: in tent, ca
ravan of appartement is voorle
zen ook nog eens een prima
methode om de kinderen zich
in den vreemde 'thuis' te laten
voelen. Dus uitzoeken, doorne
men en inpakken die boeken!
Heel geschikt voor voorleessessies
zijn bijvoorbeeld de drieëntwintig af
leveringen uit Meester Max en de mi
nimonsters van Rindert Kromhout:
uitgelezen vakantievoer voor kinde
ren vanaf een jaar of vier. De titel ver
wijst naar het beroemde prentenboek
Max en de Maximonsters van Maurice
Sendak, het favoriete voorleesboek
van de kleutergroep waarin meester
Max een poosje de honneurs waar
neemt voor juf Wendy, die ziek is.
Meester Max is eigenlijk 'de baas van
de school' maar blijkt voor groep twee
een beetje een sul: de kleuters mogen
vrijwel alles van hem. Een aantal
hoofdstukken zal voor de aandachtige
kleuters zeker herkenbaar zijn: de
nieuwe trekkar waar om geruzied
wordt, de hondenpoep in de zandbak
of de dode duif in de bosjes. Daar
waar de herkenbaarheidsgraad min
der hoog is, compenseert Kromhout
dat ruimschoots door zijn vertelkwali-
teiten.
en 4e wfWvMOHjterf
BOEK RECENSIE
PIM EN DE POES
Een lekker ouderwetserig verhaal is
Er vliegt een pad voorbij, het derde
'paddenboekje' van Russell E. Erick- duur en soms van hoge kwaliteit,
son. Als technisch leesniveau staat Rindert Kromhout schreef en Anne-
AVI 7 aangegeven kinderen in mie Heymans illustreerde het deeltje
groep vijf zouden dit dus zelf zonder Waar ben je nouKim mag van moe-
veel moeite moeten kunnen lezen, der geen rat houden: 'Een rat stinkt'.
Van een oude wastobbe en dichtge- Kim stampt en gilt, maar de rat moet
naaide slangenhuiden maakt pad het huis uit. Ze brengt hem naar een
Wart een luchtballon om daarmee op oude schuur aan de rand van het
een warme dag met pad Mort hoog in dorp. Als ze 'm van papa (nog steeds
de lucht af te koelen. Na een crash tegen de zin van mama) mag terug-
worden de arme padden gevangen halen, is de rat al verdwenen uit de
genomen door de luie wezels, die de doos. De beloofde marmot kan al het
twee als voedselvoorraadje achter dé verdriet niet helemaal goedmaken,
hand houden. Ze worden echter ge- Paul van Loon kan ook voor deze
red door hun eigen slimheid, en drij- doelgroep origineel schrijven. Prinses
vend in de tobbe gaan Wart en Mort Tilda blijft in De wilde prinses in alle
een nieuw avontuur tegemoet. omstandigheden wild, ook nadat zij
Een aantal door Zwijsen heruitge- de zoete prins uit de bek van de draak
geven boekjes uit de reeks 'De mooi- heeft gered. 'Trouw met mij. Dan le
ste verhalen voor beginnende lezers' ven we nog lang en gelukkig', zegt de
(vanaf een maand of zes leesonder- prins. Maar daar trapt Tilda niet in:
'Niks ervan, dat is een slap verhaal.'
En op de rug van de draak vliegt ze
weg.
Een leuk half-open einde heeft De
meester wil vliegen van Lian de Kat
met frisse tekeningen van Camila
Fialkowski. De meester leert inder
daad vliegen en met een 'Tot zo!' ver
dwijnt hij uit het raam. Dat kwaliteit
zich niet verloochent, bewijst Els Pel
grom ook in zo'n kort, maar origineel
stapelverhaal als het sprookjesachtige
Pim en de poes. Onderweg naar
school komt Pim in een huis achter
eenvolgens een poes, een beer, een
heks, een draak en een man van hon
derd tegen, die hem allemaal iets
meegeven voor zijn zieke moeder.
'Wat voel ik mij fijn', zegt moeder als
Pim haar alles gegeven heeft. 'Jij weet
wat goed voor mij is.' 'Ik wel', zegt
Pim. Lieflijk, fantasierijk en troostrijk.
FRANS BLOK
Kimberley Cornish - Een joodse jongen,
over de ontmoeting tussen Hitler en Witt
genstein die de Ioor van de geschiedenis
zou veranderen Gezamenlijke uitgave
van Van Reemst Uitgeverij en Uitgeverij
Icarus, prijs 55,00.
De omslag van Een joodse jon
gen wekt nieuwsgierigheid. We
zien een uitsnede uit een
schoolfoto, waarin twee gezich
ten zijn uitgelicht. Blijkens de
ondertitel gaat het om Adolf
Hitler en de filosoof Ludwig
Wittgenstein. Dat beiden op de
zelfde school hebben gezeten
(de 'Realschule' in het Oosten
rijkse Linz) is geen nieuws. Het
is, zoals auteur Kimberly Cor
nish zelf ook aangeeft, al in eer
dere biografiën van Wittgen
stein opgetekend. Maar het be
long van dit feit is volgens Cor
nish no'oit gezien.
De hypothese van de schrijver
is dat aan het handelen van Hit-
Ier een toegepaste filosofie ten
grondslag lag. En inderdaad: het
gaat daarbij volgens Cornish
om een filosofische theorie van
Wittgenstein, natuurlijk door
Hitier zwaar geperverteerd en
aan zijn eigen bedoelingen aan
gepast. En al op de 'Realschule'
in Oostenrijk zou Hitier aan die
theorie zijn gekomen, tijdens
een mysterieuze ontmoeting
met Wittgenstein.
Details over deze ontmoeting
blijven bij Cornish in nevelen
gehuld. Wel wijdt hij uitvoerig
uit over Wittgensteins theorie
van het monopsychisme (de
door hem aangeduide, door
Hitier gebruikte theorie) en gaat
hij in op de occulte verschijnse
len die met de opkomst van het
nazisme gepaard gingen. Verder
geeft hij uitvoerige, maar tame
lijk eenzijdige schetsen van de
opkomst van het antisemitisme
en stelt hij en passant dat de
zelfde Wittgenstein van de ont
moeting met Hitler, in de jaren
dertig onder Britse studenten de
grote spionnenronselaar was
voor de Sovjet-Unie. Wittgen
stein is volgens hem de man die
mensen als Guy Burgess,
Anthony Blunt en Kim Philby
tot spion voor de sovjets maak
te, de man naar wiens identiteit
al jaren wordt gegist.
Nu zou het vanuit het oog
punt van geschiedschrijving al
leen al prachtig zijn als Cornish
slechts dit laatste punt onom
stotelijk boven water zou heb
ben getild. Het zou zelfs genoeg
stof hebben kunnen opleveren
voor een heel boek. Maar Cor
nish tilt helemaal niets anders
boven water dan
(werk)hypotheses en rijen cita
ten om deze veron
derstellingen aanne
melijk te-maken. Be
- wijzen doet hij niets
Het wemelt van de
vraagtekens, de als
dan-redeneringen en
de misschiens. Maai
Cornish stoort dal
helemaal niet, ster
ker nog: als hij heeli
uitgesproken dat één
van zijn veronder
stellingen toch wel
'zeer waarschijnlijk'
is, ligt volgens hem
de taak om het te
gendeel te bewijzen
bij degenen die hei
met hem oneens
zijn. Het toetsen v^n
een werkhypothese
bij vakgenoten kan
een wetenschappelij
ke methode zijn
Maar om een heli
reeks meer of minder gewaagd"
veronderstellingen in boekvorm
te gieten en het daarbij te Jaten,
is nogal aanmatigend. Cornish
bewijst niets, wil niets bewijzen
en wekt zo de indruk niets Ir
künnen bewijzen.
Hij lijkt een beetje op de de
tective Poirot in de verhalen van
Agatha Christie, die soms hei
hele plot van de misdaad heefi
ontrafeld, maar de begane
moord niet kan bewijzen. En
daarom alle betrokkenen bijeen
brengt in een kamer om zo,
door alle aanwijzingen in een
logische volgorde te presente
ren, de dader tot een bekentenis
te dwingen. Helaas voor Cor
nish is ook dit voor zijn hypo
these onmogelijk: Hitier en
Wittgenstein zijn dood. En dat
is maar goed ook.
