Hoog muzikaal peil
redt 17de Werfpop
'Levende letterkunde' bij Noordwijkse boekpresentatie
North Sea Jazz '98 scoort risicoloos hoog gemiddelde
Cultuur Kunst
mgenaam uitstapje uit
èhtige zaterdagmiddag
13 JULI 1998
ik no«a J«* blociaer.
- noe» Je* ««rei in de vroegt*
iic noeB je: nooi
l soes Je: narcissen in de nacr.t
**aroverheen de wind strijdt
naar oij toe
ii noca je: bloenen in de nac
mmmmÊÊÊÈÊÈÊÊÊÊHÊKÊKÊ*.
'M
^Insloop met het bekende liefdesgedicht 'Ik noem je bloe-
jjanHanlo. foto»pr
£fe op kussenslopen
Slapen op een gedicht. Dat kan nu de Stichting Plint,
iierfnoemer 'Poëzie om te kussen', twee kussenslopen op
heeft gebracht. Op het ene staat een gedicht van Jan
;noem je bloemen', en op de andere een van Hans en
Hagen, 'Heel dichtbij'. De witte slopen kQsten 17,50
;r stuk en zijn verkrijgbaar met blauwe of zwarte op-
irmeer informatie: tel. 040-2454001.
jfnde Zaken voor schoenenfreaks
Schoenenfreaks kunnen geheid aan hun trekken ko-
i («ITRotterdamse tentoonstelling 'Lopende Zaken'. Tus-
"pftember en 6 oktober zijn in het Centrum Beeldende
jytjder meer slippers met zonnecellen, keramieken pumps
sk fraffiti bekladde punkschoenen te bekijken. De expositie
Mjij zowel de functionele als de maatschappelijke rol van
ieojn. Twaalf ontwerpers en zestien kunstenaars leveren
ten bijdrage.
;arj
ïparade trekt miljoen dansfanaten
ialfet een Nederlandse pronkwagen aan kop van de stoet,
,jd).Ag in Berlijn de tiende Loveparade begonnen. Het me-
Ivoor techno- en andere discofans trok ook dit jaar ruim
orsPen j°n8eren naar de Duitse hoofdstad. De organisatie
Bucarnaval der jeugd' kampte dit jaar met aanzienlijke
"a ld na de afvalproblemen vorig jaar. Maar met financiële
stofhet bedrijfsleven kon de Love Parade een concept
«en om de gigantische rotzooi sneller te kunnen oprui-
■jsitie Nederlandse architectes
Tien Nederlandse architectes staan centraal in een
«helling die van 15 tot en met 25 juli te zien is in Amster-
ji de hand van dia's en geluidsfragmenten presenteren
Jstellers het persoonlijk verhaal, de visie en de werk-
n zowel beginnende, als van ervaren architecfes op
d van planologie, interieur, architectuur of steden-
ijet evenement vindt plaats op de Kloveniersburgwal,
«Nieuwmarkt in het centrum. De avondtentoonstelling
met zaterdag 25 juli dagelijks te zien tussen 22.30 en
"liljoen voor Nederlandse meesters
vse'; Bij het veilinghuis Christie's in Londen zijn vrijdag doe-
Do Naamse en Nederlandse meesters voor flink wat geld
hamer gegaan. Werken van de zeventiende-eeuwse
idse meester Jan Davidsz de Heem (een stilleven met
en landschapsschilder Jacob van Ruisdael (een zo-
ichap met velden en een vijver op de voorgrond) gingen
2 uim 2,2 miljoen gulden naar een nieuwe eigenaar.
Sta telfde bedrag werd ook een doek van Jan Brueghel de
1568 - 1625) verkocht. Het schilderij toont reizigers op
een bos. Het hoogtepunt van het eerste deel van de
Ir# in oude meesters had de verkoop moeten worden van
d ue van Venus en Adonis van renaissancemeester Titiaan
2 76). Maar het werk vond geen koper. Deskundigen had-
i loek op omgerekend vijf miljoen gulden geschat.
ir Splotsz Festival
idsveen Het Splotsz Festival in Roelofarendsveen
:h dit jaar af op twee podia. Het jaarlijkse festival in jon-
11 trum Splotsz wordt gehouden op zaterdag 18 juli. Op
en amma staan één dj, vijf bands: powerpop van het
4 Amsterdamse Nuff Said, salsa en samba van Tok Rhy-
rass, Jedand (het vroegere Sleeze Beeze) en big beats
injd First. Het Splotsz Festival begint om 19.00 uur.
'Epische Goden in Rijksmuseum
In het kader van de Gay Games Amsterdam presen-
Amsterdamse Rijksmuseum vanaf 18 juli een overzicht
ten, tekeningen en foto's waarin verbeeldingen van de
:he goden en godinnen centraal staan. De goden dan-
j| naam aan de Olympus, de berg waarop ze, volgens de
e mythologie, gezamenlijk verbleven. De tentoonstelling
11 n gespierde, erotiserende naaktheid en verhaalt ovér
liefdesavonturen, al dan niet met de eigen sekse. De
telling is dagelijks te zien van 10.00 tot 17.00 uur en
16 augustus.
susanne lammers
G ila Cantorum van de Harte-
René Verhoeff. Gehoord
mgkerk, Leiden. Nog te ho-
laar 18/7.15.00 uur.
trie, iedereen haast,
kkende auto scheurt
es uit. Binnen tien
eenstemmig een
verspreiden. De Scho-
im van de Hartebrug-
tijdens de Lakenfees-
jilprt concert op de za-
n dag. 1 ee\ eenvoudig
eel, n daardoor zeer
nd. Het halve uurtje
ia >og het best omschij-
kwikkend.
n lanse gezangen zijn
a i'g worden van
lezongen door man-
zingt de Schola van
»nig ze ook. Uit het
epertoire - elke dag
j t zeggen, zijn eigen
t >s dirigent René Ver-
,e paar representatieve
ai Maria-lofzangen, een
uit de Lijdensweek,
"s voor Hemelvaarts-
Technische ongemakken en regen val zorgen voor problemen
Vervolg van voorpagina
Technische problemen en regenbuien hebben gisteren
de 17de aflevering van Werfpop voor een belangrijk deel
bedorven. De organisatoren vinden dat ook de gemeente
Leiden blaam treft. Zij lieten presentator Rob Wiedijk,
zanger bij The Bob Color, tegen het eind omroepen dat
de liefhebbers van live muziek zelf maar in de gemeente
raad zitting moeten nemen. „Deze gemeenteraad wil dat
het om 23.00 uur stil is in Leiden. Wij willen dat niet, jul
lie ook niet." Waarna de teleurstellende mededeling
volgde dat de hoofdact, Eat Static uit het Verenigd Ko
ninkrijk, slechts een half uurtje kon spelen.
met een vertwijfelde glimlach:
„Dat zien we dan wel weer." En:
„Ik ben blij dat we nu een heel
sterk programma hebben. An
ders had niemand dit honden
weer getrotseerd en waren we
weg geweest."
Werfpop begon op tijd, met
een verbluffend sterk optreden
van de Leidse stonerrock-for-
matie Jimmy Hat. De groep
heeft met zanger Dennis Hols-
wilder een goudklompje in de
gelederen. Voor het genre, dat
voorheen met 'grunge' werd
aangeduid, maakte Jimmy Hat
opvallend 'catchcy' songs. Ver
stoppertje spelen achter de zelf
gebouwde gitaarmuren, was er
niet bij. De vier bleven transpa
rant klinken. Daar kan Pearl
Jam nog een puntje aan zuigen.
Het Amsterdamse trio Nuff
Said is muzikaal gezien geen di
recte familie maar wel een
soortgenoot van de Leidenaren.
Gitarist en zanger Marijn Slager
bespeelde al tijdens het tweede
stuk z'n gitaar met z'n mond
maar hij bleek toch geen Jimi
Hendrix-kloon. Daarvoor is Nuff
Said een te eigenwijze band met
grillige nummers. Als het tempo
zakte, klonk het powertrio bij
vlagen als Radiohead.
Tijdens The Continental Drif-
„De elektronische poppenkast
voor volwassenen", zoals Wie-
dijk de act van het Britse duo
treffend typeerde, was nog maar
net begonnen of er daalde weer
een regenbui neer op de mod
dervlakte voor het podium. De
dansende meute maalde daar
niet meer om. Werfpop 17 had
al bij het optreden van Rowwen
Heze, laat in de middag, alle
kenmerken van 'Mudpop' (de
term 'Trogpop' is ook van toe
passing) gekregen. Sterker nog,
het was juist het modderbad, al
dan niet door een ander opge
legd, waardoor over deze afleve
ring van Werfpop nog lang zal
worden nagepraat.
Maar daarmee zijn de voor
delen van de vele regen wel ge
noemd. Want het hemelwater
drukte het bezoekersaantal met
misschien zo'n vijftig procent.
Ook de baromzet bleef onder
het waterpeil steken. Johan An
dree, voorzitter van de stichting
Werfpop, had van tevoren dui
delijk gemaakt hoe Werfpop - in
grote lijnen - wordt gefinanci-
eerd: de bezoekers drinken het
programma voor het volgende
jaar bij elkaar. Over deel 18 van
Werfpop zei hij gistermiddag,
ters, Werfpop was toen nog Pa
raplupop en er was zelfs nog
wat gras op het veld voor het
podium, viel de regen met bak
ken uit de hemel. De Amerika
nen toonden zich bezorgd over
het publiek en speelden een ge-
inspireerde set. Zij waren ook
verantwoordlijk voor het mooi
ste nummer van het hele festi
val: 'Daddy just wants it to rain'.
Op plaat is de gitaarsolo van ex-
Bangle Vicky Peterson, de kroon
op dit werkje, op Werfpop was
het de zang van REM-klusjes-
man Peter Holsapple die kip
penvel genereerde.
Thirld World speelde degelij
ke en wat voorspelbare reggae.
Bij Rowwen Heze begon het
moddertrappen en -duiken pas
echt goed los te komen. De aan
dacht werd door dit vermaak -
gelukkig voor de Limburgers -
afgeleid van de boertige muzi
kale verrichtingen. Docrr het
park liepen steeds meer mod
dermannen en -vrouwen. De
groep had op dit festival net zo
veel te zoeken als Billy Turf in
Biafra maar de randstedelijke
afstandelijkheid waarmee ze
doorgaans wordt bejegend, ging
in eh, modder op. Zelfs de on
vervalste schlager die ten geho
re werd gebracht, werd niet af
gestraft met bij voorbeeld mod
dergooien.
Werfpop liep toen al niet
meer op schema. Head First,
dat het dansvermaak met een
onweerstaanbaar spervuur van
chemical beats flink opvoerde,
begon veel te laat en de afslui
tende set van DJ Angelo werd
verschoven naar de pauze tus
sen Head First en Eat Static.
Maar zelfs het indikken van het
programma hielp niet. Eat Sta
tic trok daardoor aan het kortste
eind.
Boertige muzikale verrichtingen van Rowwen Heze.
noordwuk sabine van den berg
Noordwijkse zeewind doet dichtaders
openwaaien. Nederlandse dichters en
schrijvers hebben zich in de loop der
eeuwen laten inspireren door zee,
zand en markante figuren die de dorp
se geschiedenis van deze badplaats
kleuren. In het boekje 'Aan Noordwijk,
Een literaire fietstocht aan zee' be
schrijft Thijs den Otter een aantal let
terkundige 'attracties' waarvan boe
kenwurmen moeten smullen. Afgelo
pen zaterdag maakte een groep fietsers
op uitnodiging van Boekhandel Van
der Meer Antiquariaat Moby Dick,
initiator en uitgever van dp routebe
schrijving, deze tocht voor het eerst.
Even na eén uur 's middags presen
teerde de uitgever het boekje op ludie
ke wijze tijdens de jaarlijkse boeken
markt op het Noordwijkse Vuurtoren
plein. Den Otter mocht dan met va
kantie zijn, er moest wel gefietst wor
den. Een aantal van de aangestipte
plaatsen werd tot leven gewekt en
vormde het decor van illuster spel
door leden van de plaatselijke toneel
vereniging en hartstochtelijke voor
dracht door lezers en een schrijver.
De fietsers ontmoetten dichter Al-
bert Verwey (1865-1937) vlakbij de
plek waar zijn huis ooit stond. Verwey
werd heel even leven ingeblazen. Ter
wijl hij op de tram wachtte las hij niet
alleen voor uit 'eigen werk' maar ook
uit het werk van zijn dochter. In de
Voorstraat, waar kinderboekenschrijf
ster Simone Schell woont en inspiratie
vond voor haar boek 'Een zeer gehei
me reiskist' hadden twee dames van
de klederdrachtgroep van 'Genoot
schap Oud-Noordwijk' zich in zondag
se vissersdracht gehesen. Toen een
van de dames haar onderrokken toon
de riep een passerende fietser 'Hé, niet
verder hè!' Een deelnemer vroeg waar
zij hun portemonnee bewaarden en
nadat de jongste een wit zakje onder
haar glanzende schort vandaan tover
de, vertelde hij 'Zie je, dat had opoe
ook.'
Halverwege de route kon de groep,
die zo'n vijftien fietsers telde, op adem
komen in de tuin van jazzmusicus en
schrijver Bob Rigter die de nacht er
voor nog speelde op het North Sea
Jazz Festival. Hij serveerde sap en pan
nenkoeken en las een passage die aan
sloot op de moord op Sint Jeroen uit
zijn roman 'Jazz in de Oostzee'.
De club kon niet te lang blijven
rondhangen want er stonden nog twee
voorlezers te wachten. De omslagillu
strator en vormgever van het boekje
sprong op zijn tandem en ook de
Noordwijkse misdaadauteur Emile van
Gelder de Neufville die in het boekje
wordt geciteerd, vervolgde de tocht die
door al die 'acts' twee uur zou duren.
Een geboren en getogen Noordwijkse
vertelde dat zij zich de 'stoute Kee',
dorpsgekkin en 'kinderschrik', die in
het boekje in dichtvorm wordt be
schreven nog precies zo voor de 'geest
kon halen als een actrice haar onder
weg vertolkte.
Staand bij het monument voor de
gevallenen sloot een voorgelezen pas
sage uit de verhalenbundel 'Zuidland',
die vloeide uit de pen van de schrijver
Thomése, de tocht af en keerden de
fietsers terug naar het beginpunt. Deze
'aangeklede boekpresentatietrip door
het literaire heden en verleden van
Noordwijk leek het levende bewijs van
de door 'Albert Verwey' aangehaalde
woorden 'een dichter sterft eigenlijk
niet'.
Vip-lounges rukken op: een jazzfestival wordt doodgeknuffeld
Het koor is klein, bepaald niet
pretentieus, maar wel zeker van
zichzelf. Het zingt met een van
zelfsprekendheid en expressie
die staat als een huis. Zeer ver
zorgd en goed verstaanbaar en
met subtiele dynamiek. De Gra
duale 'Christus factus est' en de
Introïtus 'Viri Galilaei' contras
teren mooi en worden effectvol
na elkaar gezongen. 'Christus
factus est' begint in de diepte
en de vele noten op een letter
greep versterken het klagende
en sombere karakter.
Fraai zijn de Maria-lofzangen,
waarvan sommige ultrakort
zijn, zoals het Regina Coeli. Het
mooist is het Salve Mater, met
voorzang en koor, waarbij ieder
gevoel van tijd verdwijnt. Een
eindeloze spiraal waarin telkens
dezelfde woorden van lof terug
komen, afgewisseld door be
schrijvingen uit het leven van
Maria. Er ontstaat een gevoel
van totale rust, alle wereldse be
slommeringen doen er niet
meer toe. Een buitengewoon
aangenaam uitstapje uit de
jachtige zaterdagmiddag.
den haag john oomkes
Ooit was Ajax een club van de
arbeider in Betondorp en jazz
een vorm van tegencultuur.
Totdat de skyboxen rond het
voetbalveld zich ontwikkelden
tot het zondagse decor van het
bedrijfsleven en de Amsterdam
ArenA zich gaandeweg ontpop
te als een verlengstuk van de
beurs aan het Damrak. Bij Nor
th Sea Jazz is eenzelfde maat
schappelijke 'upgrading' merk
baar: de laatste achterafzaaltjes
in het Nederlands Congres Cen
trum zijn omgetoverd tot tijde
lijke VIP-lounges van verzeke
ringsmaatschappijen en uit
zendorganisaties.
Is er iets tegen deze maat
schappij-brede omarming van
's wereld grootste overdekte,
driedaagse, jaarlijkse jazzevene-
ment in Den Haag? Als we op
de programmering afgaan of de
publieke belangstelling meten
niet. Editie 1998, alweer de
23ste aflevering, scoort ondanks
de finale van het WK Voetbal,
slechts een slordige tweedui
zend onder de maximale capa
citeit van circa 70.000 bezoe
kers. Het pure jazz-gehalte van
het festival is dit jaar bovendien
beter gewaarborgd gebleken
dan in andere jaren. Het niveau
blijkt op een hoog gemiddelde
te liggen, maar het is inmiddels
vooral een risicoloos hoog ge
middelde. North Sea werd vaak
vergeleken met een supermarkt.
Tegenwoordig is het vooral een
buitengewoon goed gesorteerd
consumentenparadijs.
Treft de organisator, North
Sea Jazz BV, enige blaam? Het
festival presenteert immers alles
wat de moeite waarde is. Zo
worden uit de oude doos be
langrijke, nog levende represen
tanten van de tweede generatie
jazzmusici tevoorschijn ge
toverd: van de inmiddels al
zwak spelende Slide Hampton
tot en met de nog immers strui
se Betty Carter. Anderzijds wor
den ook de jongste dwarsver
banden met de wereld van de
dance bijna angstvallig actief
onderhouden: zo presenteert
North Sea een invloedrijke d.j.
als Photek, die zijn samples
vooral uit de bop en de free jazz
haalt. Tot slot worden de vaste
waarden uit de rijke historie van
jazz, blues en gospel nadrukke
lijk onderstreept met odes aan
Billie Holiday. Ella Fitzgerald
(tweemaal) of in de vorm van
een all-star-jam van veteranen
als Stanley Turrentine en John
ny Griffin bij het Roy Hargrove
Sextet.
Die monumenten in concert
formaat vallen hier en daar als
ondermaats te betitelen. De ode
aan Ella, zoals die zich voltrekt
aan de hand van waterige ar-
Kofy
Brown, een
sprieterige
Amerikaan
se bitch die
de show
steelt, foto
gpd/rob
keeris
rangementjes van Frank Foster
en Milt Jackson, mist zelfs ni
veau en spanning. En als Tur
rentine een enkele, langere solo
speelt bij Roy Hargrove c.s.
wordt hij door het jonge volk
doodgeknuffeld alsof hij het
bergklassement in de Tour de
France op zijn naam heeft ge
bracht. Er zijn slechts weinigen
in staat om zich met overgave te
wijden aan een dergelijk eerbe
toon. Dee Dee Bridgewater, al
heel lang onder de plak bij Ella,
negeert de valse bas van Ray
Brown en bewijst haar voor
beeld tijdens alweer een ander
tribuut wèl alle eer. Gitarist
John Scofield maakt van zijn
wereldpremière, live optredend
met het hammondtrio Medeski,
Martin Wood, een vlammend
kunststukje. Het is een eerbe
toon aan de funk van Booker T.
The M.G's en de hitsige soul
van James Brown (vooral Shank!
is een meesterstuk).
Muzikaal explosieve opwin
ding is er tijdens North Sea ge
noeg, ontdekkingen ook, maar
ze liggen bijna allemaal in die
sectoren van de zwarte muziek,
die niet als pure jazz te boek
staan. Zo is daar op zaterdag
ene Kofy Brown, een sprieterige
felle Amerikaanse bitch met
jongensachtige heupen die de
show steelt op een moment dat
elders in het gebouw George
Benson voor de zoveelste keer
'On Broadway' speelt of Bootsie
Collins het verleden probeert te
omzeilen. Kofy oogt als een
combinatie van Little Richard,
Sly Stone, Angela Davis en Len
ny Kravitz, vecht volumineuze
robbertjes uit met haar gitarist
Richard T. Harry en bezit ook
nog eens de macht van het ge
sproken (rap-)woord.
De lijst met zeer goede optre
dens is ook dit jaar te lang om
North Sea Jazz in de hoek te
zetten van uitsluitend door con
sumptieve óverwegingen voort
gedreven culturele instellingen.
Neem bijvoorbeeld het concert
dat Herbie Hancocks heropge
richte Headhunters op zater
dagavond geven: veel beter, ge-
agiteerder en meer geladen dan
de voortkabelende cross-over-
klanken op hun recente reünie-
cd. Een duivelse mix van akoes
tische, ritmische precisie, mooi
geprogrammeerde compu
tersounds en een reeks van lan
ge, geïnspireerde soli van de
maestro zelf, zetten de Staten-
hal in vuur en vlam.
Zo zouden we nog wel even
door kunnen gaan: het even
wichtige, buitengewoon romig
musicerende pianotrio van
Brad Mehldau, het scherp spe
lende kwintet van James Carter,
het enthousiasme van trombo
nist Ku-umba Frank Lacy, de
hartverscheurende zang van de
nieuwe souldiva Carleen Ander
son, de alomtegenwoordigheid
van Nederlands talent (Saskia
Laroo, SFeQ, Boi Akih, Yuri Ho
ning, Michiel Borstlap). En toch
ontbreekt er iets op North Sea.
Een opmerkelijk rebels geluid
bijvoorbeeld.
De jazz zelf is op reproduce
ren ingesteld geraakt, of nog er
ger, op het aanbieden van een
muzikaal product waar de
markt om vraagt. Het grote im
presariaat van George Wein, dat
een belangrijk deel van het
Amerikaanse aanbod op de gro
te Europese festivals bepaalt,
durft amper risico's aan lx;on
Ramakers, directeur van Mojo
Concerts en indirect als over
koepelend topman op afstand
verantwoordelijk voor. North
Sea Jazz, merkt op dat de inter
nationale markt harder wordt
en dat North Sea in Europa er
alleen voor staat als meer ge
waagde programma's
voorgesteld.
Bootsie Collins probeerde het verleden te omzeilen.
