Joegoslaven blijven
vechten voor erkenning
WK Voetbal
H
Hiddink: 'Nog geen tijd voor champagne'
ICI
ten weigerachtige wereld Bondscoach heeft alle reden voor terughoudendheid
Boer
fERDAG 27 JUNI 1998
Petrovic: 'Iedereen is tegen onsvan politiek tot FIFA
staan-
chef-
temet
wordt
lening
ig toe
w JA
'andeli i
RANCE 98
goslavië, maandagavond in Tou-
ise tegenstander van het Neder-
ds elftal in de achtste finales van
WK, miste twee Europese voet
kampioenschappen en één WK
gevolg van de oorlog. De daaruit
irtvloeiende sancties troffen de
irters uit de Balkan hard. Na het
desakkoord in Daytona is Joego-
rië terug, maar de politieke en
irtieve erkenning blijven uit. Dit
woede van Zeljko Petrovic (32),
speler van PSV en nu een ge-
de Joegoslavische international.
ogen spuwen vuur. Als het woord er-
ning valt, is Zeljko Petrovic niet meer te
ten. Joegoslavië, zo denkt de halve Ne
lander, vecht tegen duistere machten,
ar zal de strijd nimmer opgeven. Al was
alleen om de erkenning van het land als
rtnatie. „Wij moeten al sinds de uitslui-
voor het EK'92 in Zweden vechten te-
de FIFA en de UEFA. Klootzakken zijn
Het is niet van mijn manier om zulke
arden te gebruiken, maar ik kan niet an-
Ze geven mijn gevoel weer."
eljko Petrovic zeilt zijn hele leven al over
woelige golven van zijn emotie. Hij leeft
spreekt met het hart. Vooral met de
?ds weer oprechte en dan weer gespeel-
verbazing en het bij vlagen komische ge-
van de Nederlandse taal stal de Mon-
egrijn vele harten. En niet alleen bij FC
Bosch, RKC en PSV.
)p de vleugels van het leven vliegt Zeljko
rovic van avontuur naar avontuur. Sinds
half jaar speelt hij voor „heel veel geld"
Urawa Red Diamonds, in de Japanse J-
League. Eind augustus krijgt Petrovic een
dubbel nationaliteit, als hij in Den Bosch
ook een Nederlands paspoort mag ophalen.
„Ik heb er zo lang gewoond, ik voel me bij
jullie betrokken. Ik heb er familie en heel
veel vrienden. Maar dat betekent niet dat ik
weer in Nederland ga voetballen. Dan zeg
gen jullie toch: wie wil nu die öude Petro,
een speler van 32. Nee, ik blijf lekker in Ja
pan."
Vóór Nederland en Japan komt evenwel
Joegoslavië, althans de huidige federatie die
uit Montenegro en Servië bestaat. Aan de
internationale roep om een hernieuwde
sportboycot ergert Petrovic zich „kapot".
Als het echter aan Bill Clinton, Helmut Kohl
of Hans van Mierlo had gelegen, was Joego
slavië ondanks de opheffing van de sport
boycot na het vredesakkoord van Daytona
nooit voor het WK in Frankrijk uitgenodigd.
De etnische zuiveringen onder leiding van
president Slobodan Milosevic in de voorna
melijk door Albanezen bewoonde Zuid-Ser
vische provincie Kosovo zijn voor veel we
reldleiders aanleiding voor pittige sancties.
Petrovic begrijpt er niets van. „Waar be
moeien ze zich mee. Eén dag voor het WK
wilde Duitsland ons vanwege de situatie in
Kosovo nog met het eerste de beste vlieg
tuig terugsturen. Net als destijds voor het
EK in Zweden. Iedereen is tegen ons. Maar
wij, de sporters, hebben toch niets met poli
tiek te maken." Joegoslavië heeft zijn buik
ervan vol. „Laten we sport en politiek alsje
blieft gescheiden houden. Joegoslavië heeft
het de afgelopen jaren al moeilijk genoeg
gehad met de FIFA en de UEFA. Je merkt
aan alles dat ze -tegen ons zijn. Klootzakken
zijn het. De scheidsrechters hebben alleen
nog maar tegen ons gefloten. Het kan toch
geen toeval zijn dat wij alleen maar scheids
rechters krijgen uit kleine landen. Daar
spreekt totaal geen erkenning uit. Duitsland
en Frankrijk, de belangrijke landen, moeten
door naar de volgende ronde en krijgen de
beste arbiters toegewezen."
„Wij moeten altijd opboksen tegen de
grote landen. Het is toch triest om te zien
hoe Kameroen wordt uitgeschakeld. Niet
door een tegenstander, maar door een
scheidsrechter. Ik heb mijn twijfels over de
oprechtheid van de FIFA. Wij hebben tegen
de Verenigde Staten wel honderd vrije trap
pen tegen gekregen. Dat was schandalig."
Petrovic herhaalt het nog maar eens.
„Klootzakken zijn het." Hij kijkt eens op.
„Of ik nu negatief ben? Misschien, maar ie
dereen kan het toch zien. Het zou toch ver
schrikkelijk zijn als de wereld niet kan ge
nieten van mooie voetballers als Mijatovic
en Savicevic. Ze hebben bij topclubs in het
buitenland nooit iets verkeerd gedaan. En
ik ook niet. Politiek is niet ons vak, we zijn
voetballers. Toch denken ze ons te kunnen
straffen. Ik heb geen verstand van politiek,
maar wat heeft een voetbalveld ermee te
maken? Niets."
De woede en frustratie onder de Joegosla
ven is groot. Liever praat Zeljko Petrovic
ook over voetbal, over de confrontatie met
Oranje in het bijzonder. Hij zegt dat hij
zonder de hulp van Guus Hiddink nooit in
Frankrijk zou zijn geweest. „Anderhalf jaar
geleden zat Guus toevallig naast onze
bondscoach, Slobodan Santrac, op de tribu
ne bij Real Madrid-Barcelona. Daar heeft
Guus een goed woordje voor me gedaan.
Hij heeft me naam laten vallen. Je moet Pe
tro nemen, heeft Guus gezegd. Dat was
mooi." Je ziet Petro kijken, met die voor
hem zo kemmerkende lach Hij hoopt dat
Hiddink maandag spijt krijgt van de vrien
dendienst. „Ik ben een klein beetje Neder
lander, maar voel me Joegoslaaf." Dan,
strijdvaardig: „Joegoslavië wil in Frankrijk
voorkomen dat de hele wereld feest viert als
we worden uitgeschakeld."
Petrovic omhelst zijn teamgenoot Sinisa Mihalovic na het scoren van de 1-0 tegen Iran.
31/
dwin van der Sar bedankte,
kort voor het wereldkam-
ioenschap voetbal, voor een
iterview met een Nederland
kwaliteitskrant. Geen tijd,
i de doelman.
:n gesprek met de Ajacied
ond later wel exclusief afge
rukt in de WK-special van
;n ochtendblad, dat voor de
ledewerking van alle interna-
onals een niet onaanzienlijk
edrag heeft betaald aan
earn Holland, het commer
ce platform. Men zegt twee
il Het kan ook vier ton zijn
iweest.
e verder overigens vriendelij-
nationale doelman kan
oor tijdgebrek zijn geplaagd,
■ie de Voorhouter kent, acht
praktisch onmogelijk dat
ok hij ten prooi is gevallen
in de onweerstaanbaar op-
ikkende zakelijkheid,
laar toch: hartelijkheid en ge-
egenheid zijn ver weg in deze
ereld. Het is de betaalde lief-
s die langzaam maar zeker
n intrede doet. Met name in
mixed-zone, de dagelijkse
ntmoetingsplaats tussen de
lelers van het Nederlands elf
en de voetbaljournalisten.
relatie tussen beide kam-
:n is gestructureerd door de
erschef van de KNVB en hier
dam, door managers, ge-
lanipuleerd. De partijen lij-
en tot elkaar veroordeeld, te-
in wil en dank. Geen tv-in-
irview heeft meer plaats zon-
er de aanwezigheid op de
chtergrond van het adverten-
scherm met daarop de
leurrijke logo's van de KNVB-
lonsors. De Middellandse
ee als décor wordt niet geap-
recieerd.
ens, nog niet zo lang geleden,
end de commercie z'n weg
de kanalen van de journa-
itiek. Aanvankelijk heimelijk
subtiel, gaandeweg meer
meer zonder scrupules. De
lacht is inmiddels compleet
vergenomen. Van vrije
ieuwsgaring is amper sprake
fieer en van exclusiviteit al
elemaal niet. De slaven van
eletteren staan platgedrukt,
J J
na de wedstrijden letterlijk
achter een dranghek.
De perschef wijst de spelers
aan die tijdens officiële pers
conferenties voor interviews
aan een daartoe bestemd ta
feltje met naambordje be
schikbaar zijn, maximaal vier.
Het is telkens weer een verras
sing wie zich melden. Journa
listieke argumenten doen er
zelden toe.
Dinsdag was Phillip Cocu aan
de beurt, voor de zoveelste
keer overigens. „Ik begrijp het
ook niet, ze zetten me steeds
weer op de lijst". Edgar Davids
en Winston Bogarde zijn nog
niet op de lijst voorgekomen,
maar dat kan toeval zijn.
Winston is, in de mixed-zone,
wel telkens een vaste gast voor
de camera's van Barend Van
Dorp (RTL4). Hij kiest z'n
mensen met zorg. De NOS
hoort van hem niets, geen
woord. Radio-verslaggever
Jeroen Wielaert kreeg de afge
lopen week op deze wijze nul
op het rekest en bruusk maak
te hij melding van z'n ontstel
tenis. „Wat doe ik hier nog
langer in deze weigerachtige
wereld? Ze kijken me aan of ik
een hoop stront ben. Die Bo
garde zoekt het maar uit, met
z'n Barcelona en z'n Oranje".
Tom Egbers, óók NOS, deed
een vermetele poging Davids
te benaderen voor een tv-in-
terview. Nee, knikte Edgar.
Waarom niet, vroeg Tom.
„Geen zin, geen zin, geen zin",
antwoordde de voetballer
glimlachend.
Een interview met de mannen
van Oranje is, zo blijkt hier, in
middels even gecompliceerd
als vragen om audiëntie bij de
paus.
GUSBERT SPIERENBURG
Ronald Koeman en Guus Hiddink bekijken de training vanaf de zijlijn.
MONTE CARLO GUSBERT SPIERENBURG
GPD-VERSLAGGEVER
De bondscoach overziet z'n koninkrijk in alle rust en
knikt dat het goed is zo. De zon brandt zaligmakend
boven La Turbie, het trainingskamp van Oranje, en ge
ruststellend kan worden gemeld dat de Slag in Saint-
Etienne geen slachtoffers heeft geëist. Althans, geen fy
sieke. Hoe groot de mentale schade is, kon gisteren nog
niet worden vastgesteld.
Guus Hiddink keerde donderdagavond, onmiddellijk
na de match tegen de Mexicanen, met z'n selectie terug
naar het basiskamp aan de Cöte d'Azur. Rond tien uur
landde het toestel op het vliegveld van Nice. De bonds
coach: „De champagneflessen zijn wel in de koeler ge
bleven". De volgende ochtend werden de troepen weer
vroeg opgeroepen voor een lichte training.
Voor de journalisten was geen aandacht. Na afloop ver
trokken de spelers per bus spoorslags naar het hotel in
Roquebrune. De middag stond in het teken van de ont
spanning, uitsluitend binnen de grenzen van het hotel.
De stad was verboden terrein. Vanmiddag om vijf uur
zou de veldtraining worden hervat, grotendeels achter
gesloten duren. Alleen voor de fotografende pers zal
een kwartiertje beschikbaar zijn.
Hiddink zal zo z'n redenen hebben voor enige terug
houdendheid. De wedstrijd tegen Mexico, de laatste en
beslissende in groep E, legde onverwacht een aantal te
kortkomingen bloot. Méér dan de coach in dit stadium
van het wereldkampioenschap nog voor mogelijk moet
hebben gehouden.
De videobeelden zullen door de staf de komende dagen
worden bestudeerd, nauwkeurig en bij herhaling, in
een poging enige duidelijkheid te verkrijgen. Het is kort
dag, het duel in de achtste finales tegen Joegoslavië is
maandag al, en de wonden zijn diep.
„Na de 2-0 dacht de ploeg wat al te gemakkelijk dat het
ook wel 3-0 zou worden", aldus Hiddink gistermorgen.
„Er waren plotseling spelers bij die het nodig vonden
de bal niet twee keer te raken, maar vaker".
Onrustbarend was donderdag het verval, in het laatste
half uur van een wedstrijd, die nooit meer verloren had
mogen worden. De mentale aspecten verdienen hier
bijzondere aandacht. Het is niet voor de eerste keer dat
deze technisch hoogbegaafde ploeg van lichtzinnigheid
en concentratieverlies wordt verdacht. Het kwaad
schijnt kennelijk moeilijk uit te roeien.
Hiddink: „Daarom had ik in de volgende ronde op
Duitsland gehoopt. Dat is een speciale wedstrijd, een
klassieker. Misschien zou die wat meer vuur in de ploeg
hebben gebracht".
Nederland hoeft in dit toernooi van niet één tegenstan
der te verliezen, ook niet van de Joegoslaven, maar dan
moet er wel anders worden gespeeld dan tegen de
Mexicanen. Emotioneler in de eerste plaats, hoewel het
volgens de deskundigen ook tactisch misschien best
wat slimmer kan.
Het bezwaar van de houding van Oranje in de duels te
gen België en Zuid-Korea was ook tegen Mexico aan de
orde: een te behoedzame opstelling van de achterhoe-
FOTO GPD/JAAP DE BOER
de (aanvoerder Frank de Boer en z'n mannen te ver
achter het middenveld) en een gebrek aan agressie on
der de middenvelders, Davids uitgezonderd. In de zee-
en van ruimtes die ontstonden, zag de tegenstander tel
kens z'n kans schoon.
Een voorbeeld zou Nederland kunnen nemen aan de
Noren. Er is geen ploeg hier in Frankrijk die op een
constant niveau presteert, ook de Brazilianen en de Ar
gentijnen niet. Noorwegen wel. Hoog in het vaandel
staat bij deze Skandinaviërs de leamdiscipline en in
drukwekkend is de wijze waarop het elftal in de beken
de 4-5-1 formatie als een harmonica opereert. De over
winning op Brazilië berust niet helemaal op toeval.
Tegen het vooral aanvallend sterke Joegoslavische mid
denveld zou maandagavond in Toulouse centraal het
duo Winter/Davids op z'n plaats zijn. Eerder Winter
dan Jonk die in duels tegen agressieve tegenstanders
doorgaans niet in z'n element is. De ontmanteling van
Joegoslavië vergt onmiskenbaar een andere aanpak dan
het openbreken van een door Zuidkoreanen opgetrok
ken verdedigingsmuur, bij welke opdracht Jonk vorige
week zaterdag wél in staat was een hoofdrol te vervul
len.
Hiddink liet gisteren doorschemeren dat de rentree van
Kluivert, die twee wedstrijden was geschorst, nog niet
nabij is. Om daar haastig aan te voegen: „Op de trai
ning vind ik dat Kluivert én ook Seedorf zich uitstekend
verweren". Aan het koppel Bergkamp/Cocu in de spits
lijkt vooralsnog niet te worden getornd. Er is ook geen
enkele reden toe.
Heel aangenaam vind ik dat,
in het buitenland reizen per
trein. Ik bevind mij nu in de
trein van Marseille naar Mont -
pellier, op weg naar Italië-Ka
meroen.
Het spoor voert langs mooie uit
zichten, eerst langs de kust en
vervolgens dwars door de einde
loze wijngaarden.
Ik sla L'Equipe open - het Franse
sportdagblad dat onmisbaar is
gedurende La coupé du Monde -
en begin op mijn gemak te lezen.
De haven van Marseille, de steile
rotswanden, de Middellandse
Zeekust, dorpjes waar ik nooit
van heb gehoord en wijnvelden,
veel wijnvelden glijden ongezien
langs mij heen.
Vijf kwartier gaan ongemerkt
voorbij. De trein mindert vaart
en komt tot stilstand.
Nimes.
Nieuwe passagiers stappen in.
Een paar keer wordt mijn coupé
argivanend geobserveerd, maar
niemand besteedt mijn konink
rijk. Mooi zo, want de stilte be
valt en LEquipe heb ik nog niet
uit. Maar ik heb te vroeg ge
juicht. De trein trekt alweer
langzaam op naar Montpellier,
als ze met zijn drietjes binnen
stappen. Twee suppoosten, ook
onderweg naar Italië-Kameroen
en nog een derde man.
De derde man zet een fles wijn
aan zijn lippen en laat nu en
dan een boer. De ene suppoost
luistert, de andere praat.
Frankrijk wordt wereldkam
pioen, zegt de suppoost. Qui.
Het staat vast dat Nederland en
Duitsland elkaar tegenkomen,
zegt de suppoost. Qui.
Die Nederlanders zijn arrogant
en denken dat ze beter zijn dan
Frankrijk. Laat me niet lachen,
zegt de suppoost. Maar Duitsers
zijn nog erger, zegt de suppoost.
Erger dan die rot Hollanders,
zegt de suppoost.
Aanvankelijk zei de andere sup
poost nog regelmatig oui, nu is
zijn enig teken van leven af en
toe een diepe gaap.
Stiekem kijk ik langs mijn L'E
quipe en bemerk dat hij in slaap
gedommeld is. Oppassen nu.
Ik trek L'Equipe als een gordijn
om mij heen en hoewel ik het
niet kan zien, voel ik dat de sup
poost annex voetbalkenner nu
om zich heen kijkt, op zoek naar
een nieuw slachtoffer.
Italië is sterk, zegt de suppoost.
Daarom moet Kameroen win
nen, zegt de suppoost. Dan moe
ten wij tegen Kameroen en dat
winnen wij, zegt de suppoost.
Als antwoord weerkaatst in de
coupé een serie boeren. Ik weet
hoe laat het nu is. Te laat. Je suis
le pineut.
Met een ruk trekt hij mijn L'E
quipe naar beneden en kijkt mij
aan. Engelsman?, vraagt de sup
poost.
Had ik nu maar gezegd dat ik
een IJslander was of een Eskimo,
maar toen ik dit bedacht had ik
mijzelf cd Pays-Bas horen zeg
gen.
Ik greep mijn laatste strohalm
toen hij mij vroeg of ik toevallig
Frans sprak en zei geclicideercl:
non, monsieur.
Geen nood, hij sprak een mond
je Engels.
Jullie hebben een goed elftal, zei
de suppoost. Les Oranges gaan
het ver schoppen dit jaar, zei de
suppoost. Jullie zijn beter dan
wij, zegt de suppoost. Mooi land,
Nederland, zegt de suppoost.
Sympathieke meisjes, zegt de
suppoost. Maar wij hebben bete
re wijn, zegt de suppoost. Les
deux freres zijn goed, zegt de
suppoost. "De Boer", zeg ik, "Les
freres De Boer".
Het zou mooi zijn geweest als de
boerende man nu een boer gela
ten had, maar in plaats daarvan
schonk hij mij zijn kaartje.
De boerende man heette Henri.
iiii telefoonnummer is (I U<
6202965 (of06-12809155). Het
landennummer van Frankrijk
moet u zelf maar opzoeken. Of
hij betrouwbaar is weet ik niet.
Ik heb licht twijfel eerlijk gezegd.
Maar hij heeft nog kaartjes voor
alle wedstrijden, zei hij. Ook
voor de finale, zei hij.
Montpellier.
De suppoost nam met een stevi
ge handdruk afscheid. Henri
vroeg mij zijn telefoonnummer
aan iedereen te geven (bij deze)
en 's avonds in het stadion
scheurde mijn eigen suppoost
mijn kaartje af voor ik de tribu
ne betrad. Hij herkende mij - ge
lukkig- niet.
Frank Snoeks is verslaggever bij
Studio Sport
