Niemand wordt hier ergens toe gedwongen'
9delrisjlnl[ve£
Leiden Regio
Vlaaien voor geslaagden
bosgezicht
Leiden - Breestraat 159 - 071-5127010
"5AG27JUN11998
Wopke Hoekstra. Zoon
van het lommerrijke
Zeist. Dit jaar presesvan
de eerbiedwaardige,
maar vaak bekritiseerde,
studentenvereniging
Minerva in Leiden. Een
student die met zijn
tweeëntwintig jaren al is
doorkneed in het
diplomatieke antwoord.
Studeert rechten en
geschiedenis, maar
heeft, nu hij voorzitter is
van Minerva, een
studievrij jaar. Hoekstra:
„Ik moet eerlijk zeggen:
ik heb nog nooit zo hard
gewerkt."
Het Leidsch Dagblad publiceeit regelmatig de namen van ge
slaagden. Elke dag dat de krant de opgaven van scholen afdrukt,
wordt uit de lijsten een aantal namen getrokken. Zij krijgen van
het Leidsch Dagblad gratis een vlaai aangeboden.
De gelukkigen kunnen bellen met Antoinette Vonk of Gerry
Broxterman (071 - 5356401/5356402). Zij nemen het adres op en
versturen de brief waarmee de vlaai kan worden opgehaald bij
Multivlaai, Breestraat 159 in Leiden.
De winnaars van vandaag zijn: Mark Bollen (Het Hoge Land).
Nina Colijn (Groene Delta College) en Nam Nguyen (Emilie
Knappert).
Slagen doe je bij IVlulfi-Vlaai
Bodry, Martijn de Boer, Mark Bol
len, Aad Borst, Floris Brunt, Bob
Elsgeest, Marty de Jong, Jerry
Kloor, Wim Knijnenburg, Johan La-
gerberg, Dennlevan Leeuwen, Cor-
nee Matheysen, Albert van der
Mey, Stefan Miog, Robert Over-
duin, Casper Ramp, Wim Turk, Bas
Vink, Jos van Vliet.
Koken/Serveren
Arjan Blokland, Esmeralda Hoever.
Mark Jansen, Robert Kroon, Gladys
Laterveer, Ilse Laterveer, Sander
de Leeuw, Carla Opdam, Martin
Paats, Corine Schoneveld, Karin
van Werkhoven, Marjolein Wielin-
ga-
Elektrotechniek
Vincent Bol, Marwin Brauns, Hil-
bert van Driesum, Martijn van Eg-
mond, Rudy Noordermeer, Kees
Schouten, Olaf Schrumpf, Wijnand
Trippenzee, RogierTurk.
Motorvoertuigentechniek
Mischa Boting, Richard Gommans,
Rutger Kraijenoord, Maarten Pas-
schier, Erik Rust, Arend Scheep
maker, Martijn Stigter, Rogier van
der Weyden, Marcel Zwaanswijk.
Verzorging
Mabel de Bloeme, Patricia Bodijn,
Angelique van der Boog, Marja Cor
net, Corina Delver, Maritsa Grave-
kamp, Alice van de Hulst, Daisy
van den Oever, Mariska Polane,
Brenda van der Steen, Marga van
Stijn, Astrid van de Velde, Vanessa
Vermeulen.
Verkooppraktijk
Daniël Badal, Danielle Kromhout,
Dennis Neuteboom.
Emilie Knappert
Aan de Emilie Knappers Scholenge
meenschap te Leiden zijn geslaagd:
Tandartsassistente
Liselotte Bentvelzen, Judith Boon
stra, Ingeborg Donk, Svenne Oppe-
laar, lenny Sierat, Lizet van Voorst.
Schakelprogramma (certificaat)
Eden Gzataw Teka, Kim van Kralin-
gen, Daniëlle Kramp, Sarpira Barg-
haoul, Natasja Cornelisse, Asmae
Elfarh, Lisa Leito, Eniola Babadudu,
Jamila Bouras, Judy Koko, Rachida
Lakdimi, Elmer v.d. Lee, Yvette
Pont, Natacha Regeer, Laura Buijs-
man, Joost van Rooyen, Jane Re-
wijk, Payman Sadek, Debby v.d.
Berg, Milou Jonker, Ines van Segge-
len, Krista Roos, Chantal v.d. Valk,
Suzanne Dekker, Sophie van Eg-
mond, Pui Ling Chan, Brigitte
Ohlenschlager, Sandra Charles,
Christa Dalmeyer, Sabrina Koegler,
Ingrid de Jager, Nam Nguyen, Arjan
v.d. Holst, Yvonne van Leeuwen.
Chris van der Eeze, Gerard Baars,
Charony Egberts, Linda Duivenvoor
den, Marieke Volwater, Kittyvan
Ruiten, Astrid v.d. Krogt, Umilgeijr
Abdulkadir Mohamed, Jessica van
Dijk, Karin Meeuwissen, Yvonne
Huisman.
Groene Delta
Aan het Groene Delta College, loca
tie Oegstgeest zijn geslaagd:
Michele Jacinto, Nina Colijn, Patri
cia Scheffer, Leonie Chaudron,
Wendy Belt, Helga Disseveld, San
dra Gijsman, Jolanda de Haas, Bian-
ca Versteden, Suzan van Wieringen,
Stephan Montfoort, Elske de Haas,
Esther Geijer, Maikel van Schraven-
dijk, Andre Hofmann, Angela de
Bruin, Martijn Disseldorp, Eva van
der Weel, Alie Bopon, Bob Immer
zeel, Boy Sciarone, Perry van der
Geest, Kim de Mooij, Anton de
Mooij, Eline de Vries, Sascha Wo-
wijs, Christiaan de Vries, Paul Groe-
neveld, Steven Heemskerk, Chris
van den Berg, Hans van Klaveren,
Bram Martin van Veen, Maaike van
Leeuwen, Nicole van Stijn, Charite
Kuiken, Paul de Vreugd, Dave La-
brujère, Michiel Heideweg, Robert
van Kampen, Wouter Velthorst, Mar
tin de Kier, Jim van 't Veer, Michiel
van der Veek, Justin Davis, Floris
Eggengoor, Roxana Islam van Zan
ten, Hugo van den Eijkel, Frank
Zoontjes, Jeroen Kramp, Niels Ra-
vensbergen, Niels Vermei), Marcel
Oomen, Leendert Koning, Paul van
der Holst, Dick van Schooten, Henk
van Veen, Yannick Ostwald, Chris
van der Horst, Niels van Wijk, Stella
Knijnenburg.
Het Hoge Land
Aan het College Het Hoge Land lo
catie Mondriaan sg te Leiden zijn
geslaagd:
Vbo/Mavo
Maikel van den Brink, Bianca
Troost.
Mavo:
Alexandra Akerboom, Sandra Bink,
Peter Bleijenberg, Jessica
Dijkxhoorn, Dennis van den Hoek,
Ronald van Rijt, Leontine Slegten-
horst, Karin Stephanus, Michael
van Wissen.
Mechanische techniek
Marco Hinnen, Ronald Juffermans,
Rachid Pol, Koos Schreuder,
Vikram Singh, Martijn van den
Berg, Guy Davis, Mansour El Mous-
saoui, Robert de Groot, Peter Kooi-
stra, Bas van Putten, Ben de Rooij,
René van Wissen.
Bouwtechniek - Stukadoren
Djim Bakker, Damoon Jawadnya,
Chris Pret, Bert de Bruin, Mark van
der Pluym, John Rietkerken, Johan
Vermond, Leo Zandvliet.
Bouwtechniek - Timmeren
Michael Bekooy, Jaap Bussema-
ker, Bastiaan Dool, Jeroen van der
Veer, Maarten Barendse, Raymond
Wopke Hoekstra (22), preses van Leidse studentenvereniging Miner\>a
ei
stra is zo'n student waar de ge
laat heid vanaf spettert. Niks geen
ranzerig type dat gedurende
tudiejaren bezig is om achter de
de horlogeketting een embon-
te kweken. Slanke jongeman,
aid lichaam. Jasje, dasje,
U"| m: keurig in het pak, ook al val-
e mussen in de zomerhitte bijna
van het dak.
t begin van het gesprek en ook
ivigen ang daarna houdt hij zich wat
ft zijn uitspraken behoorlijk op
ikte. ,,Ik heb wel eens met ie-
van De Telegraaf gesproken.
itraal.
komt
reken
urlijk over de ontgroeningen. Ik
1de hem dat sommige zaken
vluc 1 ludiek zijn bedoeld en nie-
n mo 1 echt ergens toe wordt gedwon-
'Dat kunt u nu natuurlijk wel
:n', zei die journalist. 'Maar ik
jf toch mijn eigen verhaal'. Ja,
ieb ik geen zin meer om te pra-
chtste )at is vechten tegen de bier-
ens mijn bestuursperiode heb ik
erschrikkelijks meegemaakt.
Mffll een meisje dat lid bij ons was,
I werd aangetroffen, vermoord,
vond voor haar dood was ze nog
iciëteit geweest. Er heerste grote
agenheid hier. En dan komt er
as een journalist de bestuurska-
binnen en die houdt me een mi-
lon onder de neus en zegt; 'Dat
vel een spektakel, hè?' Dat is
ongehoord. Ik heb die man te
aan gegeven dat hij onmiddellijk
st weggaan."
ke Hoekstra is in 1975 geboren
ist, als zoon van een internist,
erinner me van mijn jeugd voor-
landelijke, rustige omgeving. Je
:r op straat voetballen, zonder
door een auto op de hielen
gereden. Een leuke en be-
rmde jeugd. Ik had goed contact
mijn vader en moeder, dat ging
ig verstre
het aborr
r betaiinc11 dramatische dingen heb ik niet
gemaakt. Ja, één keer is er iets
gevallen dat op mij als jongen
grote indruk heeft gemaakt. On
tslecht Jren waren weg- Ik wilde met
tdere iee> zoontje gaan spelen en zag dat
n het reg eur open was. Ik ging naar bin-
Boven hoorde ik iemand stom-
«rtifaw !n- Ik rieP- maar er kwam geen
roord. Na een tijdje ben ik weg-
an. Later bleek dat er op dat mo-
net een inbreker bezig was. Die
lor mijn komst dus op de vlucht
igen. Het is gek, maar daar heb
jongen nog lang over nage-
lit. Dat iemand zomaar ander-
lllii s territorium kon binnendrin-
Ongezien aan dingen kon zitten
'an jou waren. Dat had toch iets
moeder is twee jaar geleden
leden. Jong nog, 48 jaar. Ze was
n tijd ziek. Een hele lieve en bij-
lere vrouw. Als ik wel eens wat
uitgehaald, zei ze nooit tegen de
okkenen: 'Je hebt gelijk: het is af
ae ook een rotjongen. Nee, ze
ledigde me altijd. Maar ze las me
o'n geintje wel de les, onder vier
ogen. Naar buiten toe bleef ze echter
altijd solidair met me. Ik denk nog
dagelijks aan haar. Natuurlijk heb je
er verdriet van, maar die gedachten
aan haar zitten me niet in de weg bij
andere zaken. Ik vind het fijn om aan
haar te denken. Het lijkt me ver
schrikkelijk als je iemand gaat verge
ten."
„Voor mij is het met de dood niet af
gelopen. Zeker niet. Stel je eens voor
dat je over de grens van het heelal
zou kunnen stappen. Wat ligt daar
dan achter? Het absolute niets? En
wat is dat dan? Wat er na dit leven is,
weet ik niet. Maar mijn moeder leeft
in mijn gedachten nog steeds. Mis
schien is die herinnering wel een
soort hiernamaals.
„Zulke dingen hebben met liefde te
maken, met liefde voor je ouders.
Wat ik denk over de liefde waarbij
erotiek om de hoek komt kijken? Tja,
ik denk daar heel vaak ironisch over.
Het woord liefde heeft zoiets plech
tigs. Ik moet dan altijd denken aan
die dichtregel: 'Laten wij niet het ho
ge woord van liefde spreken'. Maar
de liefde tussen twee mensen kan
natuurlijk wel heel bijzonder zijn.
Hier op Minerva ontstaan ook wel re
laties tussen jongens en meisjes.
Maar vaak zijn die, voordat de studie
is afgerond, alweer over. Sommige
Minervanen trouwen met elkaar.
Maar dat het hier een potentiële hu
welijksmarkt zou zijn, is een mythe.
Het praatje dat hier allemaal plooi
rokjes zitten te wachten op een jonge
chirurg moet ik echt naar het land
der fabelen verwijzen. Zo zit het stu
dentenleven bij Minerva niet in el
kaar. Daarmee zou ik de dames stu
denten tekort doen."
Minerva is een studentenvereniging
met tal van tradities en gewoonten.
Die zaken worden in ere gehouden,
al heeft een en ander volgens Hoek
stra vooral een 'ongedwongen karak
ter'. Zo ga je in de sociëteit niet met
elkaar staan zoenen, hoe verliefd je
ook bent. Dat wordt gezien als 'klef.
Wie zich daar toch aan bezondigt,
moet koffiemelk drinken. Nou ja,
móet - laten we zeggen dat hij het
spelletje kan meespelen.
Een Minervaan heeft het over dingen
die hij op Sociëteit heeft beleefd. Hij
zal daar nooit iets bij de bar bestel
len, maar altijd bij het buffet. En dat
is dan geen pilsje maar een biertje.
Daarnaast is het een ongeschreven
regel dat je de sociëteit niet betreedt
op gymschoenen. Wie dat toch doet,
moet het pand verlaten. Wil hij blij
ven, dan moet hij op een dienblaadje
gaan staan. Maar als er feest is of dis
co, tijdens Sine Regno bijvoorbeeld,
een feest dat wordt georganiseerd als
het bestuur op vakantie is en de mui
zen kunnen dansen zonder de kat.
dan mogen gymschoenen weer wel
en krijgt de uil een blinddoek omge
hangen.
„Ach, dat zijn allemaal van die ludie
ke zaken", zegt Hoekstra. „Maar van
die sterke verhalen over de ontgroe
ning, word ik soms niet goed. Toen ik
hier kwam heb ik ook wel gehoord
dat ze peuken hadden uitgedrukt op
de hand van een eerstejaars, maar
dat zijn allemaal geruchten. Er is
trouwens helemaal geen ontgroening
meer. We noemen die periode tegen
woordig de kennismakingstijd, de
KMT. Je blijft hier als student, als het
goed is, zo'n vijfjaar. Dan is het be
langrijk datje mensen goed leert
kennen. Dat gebeurt natuurlijk toch
al, omdat je met meer jongens of
meisjes in een huis woont. Je doet
heel veel dingen dan samen, maar
het is niet zo dat als iemand niet van
voetballen houdt hij toch gedwongen
wordt om te kijken."
„Veel studenten komen niet uit Lei
den. Het is dan belangrijk dat ze
mensen leren kennen, mensen op
wie ze een beetje kunnen terugvallen
als dat nodig is. Wij zien die KMT als
een soort vormende periode, waarin
je leuke dingen met elkaar doet en
intensief met elkaar omgaat. Zo'n
periode zorgt voor het cement onder
ling. Wij proberen dat als bestuur
door het organiseren van allerlei eve
nementen te bevorderen. Het is wat
overdreven om te stellen dat Miner
vanen een soort old-boys-network
opbouwen, waarbij ze elkaar later al
lemaal de bal toespelen, maar de co
hesie onderling is groot."
„We zijn als vereniging met onze tijd
meegegaan. Het type Minervaan dat,
zoals de geschiedenis wil,.vroeger de
arme bevolking van Leiden gloeiend
heet gestookte centen toewierp, be
staat niet meer. Dat komt omdat er
tegenwoordig veel meer mensen in
staat zijn om te studeren. Een specia
le adellijke afdeling is er ook niet
meer. De kloof tussen de Leidse be
volking en de studenten is veel min
der groot geworden. En daar zijn wij
als bestuur blij mee."
Hoekstra houdt zich vooral bezig met
het overkoepelende toezicht op het
reilen en zeilen binnen Minerva. Sa
men met tien andere bestuursleden
coördineert hij de verschillende acti
viteiten. Daar heeft hij dagwerk aan.
Hij is altijd tussen negen en half elf
aanwezig. Om zo'n uur of elf is de
eerste eerste vergadering en in de
middag gaan de bestuursleden nog
een keer met elkaar om de tafel. Elke
avond eet men gezamenlijk. Als wij
door het pand aan de Breestraat lo
pen, is bediende Henk, die een snor
als een fietsstuur heeft, al bezig om
de met wit damast gedekte tafel nog
wat te perfectioneren.
De houten vloer in de sociëteit is
donker, lijkt geïmpregneerd met bier.
Er wordt door de heren en dames
studenten, zoals bekend, een aardig
vaasje getild. „Natuurlijk drinken we
van tijd tot tijdeen biertje", zegt
Hoekstra. „Maar het is niet zo dat ie
mand hier in het eerste studiejaar
zijn rug tegen de stoelleuning aan
schurkt, zich installeert en dan zijn
hele studietijd blijft zitten. Dat kan
niet meer. Daarvoor is de druk achter
de studie te groot geworden. De so
ciëteit blijft wel lang open. Als er nog
zo'n man of vijftien aanwezig zijn,
gaan we niet dicht. Ach, er zijn wel
mensen die de gezelligheid niet we
ten te doseren. Als het gaat om een
eerstejaars, stap ik wel op zo'n stu
dent af en probeer ik hem aan het
verstand te brengen dat hij maat
moeten houden. Maar ja, iedereen
heeft natuurlijk zijn eigen verant
woordelijkheid. Wij gaan niks dicte
ren."
Het bijna drie uur durende gesprek,
waarbij menige borende vraag af
ketst op de gepantserde meningen
van Hoekstra, wordt afgerond in een
bovenzaaltje van Minerva, een zaal
tje dat grenst aan een dakterras. In
de ruimte staan wat opblaasbare
strandstoelen met koe-motief, stoe
len van waaruit de Minervanen ken
nelijk wat zonnestraaltjes hebben
verschalkt. Het zaaltje ziet er vrolijk-
studentikoos uit. De tafel waaraan
we zitten, voelt wat plakkerig aan.
Buiten geeft een regiment lege wijn
flessen acht. „Kunst", zegt Hoekstra,
„of ik van kunst hou? Jazeker. Ik kan
genieten van een schilder als Mes
dag, van zeeschilders in het alge
meen. Misschien om die horizon,
waar je altijd overheen moet zien te
komen. Steeds verder, steeds verder.
Dat trekt me. De studie aan de uni
versiteit heeft ook ten doel om de
maatschappij verder te helpen. Daar
om schuw ik het competitieve ele
ment onder studenten niet. Maar als
hier je kop boven het maaiveld uit
komt, gaat-ie eraf. Dat is echt Neder
lands. Dat soort jaloezie zie je in an
dere landen toch minder. Daar is
men trots op wat iemand wat pres
teert. Bij Minerva ook. Tja, zeege
zichten zeggen me wel wat. Die dy
namiek van de zee, dat voortdurende
gewoel. Dat spreekt me aan."
ïjdra}
jestraat
