PORT
Italië vertrouwt
op Cesare en
Paolo Maldini
'Reiziger is een zwaar overschatte voetballer'
ERDAG 6 JUNI 1998
Vader en zoon begaan met hun missie
Cesare was jarenlang de vader van Paolo, zoals vroeger
Paolo de talentvolle zoon van Cesare was. De vader is nu
bondscoach, de zoon aanvoerder van de nationale ploeg.
Het Italiaanse voetbal is in de komende weken in de ban van
de Maldini's. Een voetbaldynastie met menselijke trekjes.
Vader en zoon zijn bescheiden en gedreven, de
vriendelijkheid zelve maar ook ijdel en met een doel voor
ogen: de wereldtitel in Parijs.
Ze maakten allebei een WK-finale mee en
weten waarover ze praten. Cesare rende
juichend het veld op na het eindsignaal
van de finale van het WK'82 in Madrid. Hij
viel iedere speler in de armen. Cesare was
die avond de assistent van Enzo Bearzot.
„De vreugde van toen is nu mijn drijfveer.
Ik wil zoiets nog een keer meemaken."
Paolo troostte zijn maatje Franco Baresi op
het grasveld van Pasadena na de WK-finale
tegen Brazilië vier jaar geleden. „Als je er
zo dicht bij bent geweest, dan wil je nog
maar een ding: de hoofdprijs.
Tot zijn benoeming tot bondscoach was
Cesare Maldini voor
het grote publiek
vooral de vader van
Paolo. Insiders wis
ten dat hij in 1963
als aanvoerder van
AC Milan de Europa
Cup won en dat on
der zijn trainer
schap Jong Italië
drie keer Europees
kampioen werd,
maar eigenlijk was
Maldini buiten Ita
lië een 'nobody'. Op
het schiereiland zelf
was hij geliefd. Een
man die alles een
voudig kan uitleggen en niet als een weten
schapper het voetbal benadert. Kortom
een contra-figuur van de, bekritiseerde Ar-
rigo Sacchi. Toen die bondscoach uit eigen
wü opstapte, werd de komst van Maldini
door de Italiaanse pers gezien als een vera
deming. „We gaan weer gewoon voetbal
len", suggereerde een bekend hoofdredac
teur. „Het lijkt wel alsof we na jaren van
'nouvelle cuisine' weer brood met salami
mogen eten", schreef een ander. Maldini
weigerde zichzelf echter als de 'redder des
vaderlands' te beschouwen. „Er valt hele
maal niets te redden. Italië hoort gewoon
op het WK aanwezig te zijn en ik ga deze
opdracht uitvoeren. De nationale ploeg is
van het hele volk, niet van een bondscoach
alleen. Ik wil daarom dat ik; alle Italianen
weer enthousiast krijg voor de nationale
ploeg."
Maldini had zich geen betere start kun
nen wensen. Zijn ploeg won het WK-duel
op Wembley van Engeland. De kijkcijfers
gaven aan dat er sinds het WK '90 in eigen
land niet zo veel Italianen naar de Squadra
hadden gekeken als op die avond. „Italië
houdt weer van zijn ploeg. Maldini geeft
ons de emoties terug", blokletterde een
sportkrant. Belangrijker nog dan de zege
was de liefde van het Italiaanse volk voor
de Azzurri. In het tijdperk-Sacchi was die
tot een dieptepunt geslonken. De pijnlijk
vroege uitschakeling
op het EK '96 werd
zelfs met enig ge
noegen geaccep
teerd. Als Sacchi
maar zou opstap
pen...
Met Cesare waait er
nieuwe wind in het
Italiaanse kamp.
Zijn visie is dat er se
rieus moet worden
gewerkt op het veld,
maar dat er daar
buiten tijd is voor
ontspanning. „Ik wil
op de training tevre
den spelers zien die
beseffen dat ze met hun hobby geestelijk
en financieel rijk worden." Stress hoort
volgens hem niet bij voetbal: „Op weg naar
Wembley was het doodstil in de bus. Op
gegeven moment ben ik opgestaan en heb
tegen de jongens gezegd: „Luister eens, we
gaan niet naar een begrafenis. We gaan
een wedstrijd spelen in een van de mooiste
stadions ter wereld. Dit is een feest voor
jullie, waar je over veertig jaar nog aan te
rugdenkt." Opeens was de stemming veel
meer ontspannen, die jongens genoten tij
dens de warming-up van die typische En
gelse voetbalsfeer. Dan begin je ook pretti
ger aan zo'n wedstrijd."
Cesare Maldini is blij met de aandacht
die hij krijgt. Hij praat rustig en tovert na
elk antwoord een glimlach op zijn gezicht.
Vader en zoon Maldini in overleg.
Hij is ijdel, zijn geverfde haren geven daar
blijk van. „Ik ga elke veertien dagen naar
de kapper. Ik schaam me er niet voor dat ik
mijn haren verf. Maar ik blijf er wel jong
uitzien, mag dat alsjeblieft. Of moet ik als
bondscoach grijs worden", aldus de ele
gante grootvader van 66 jaar op het hoog
tepunt in zijn loopbaan. Wanneer hij over
zijn loopbaan praat, blijkt zijn ouderdom.
Hij heeft twee voorbeelden voor het trai
nerschap: Nereo Rocco en Enzo Bearzot.
Onder de legendarische Rocco was Maldini
aanvoerder van AC Milan. Hij werd later
diens assistent bij de roodzwarte club. In
de jaren tachtig vervulde hij die rol onder
Enzo Bearzot. „Ik heb een schat aan erva
ringen opgedaan. En al die lessen komen
me nu van pas." Hij won als speler vier
landstitels met AC Milan (een minder dan
zoon Paolo) en speelde twee Europa Cup
finales. Hij nam deel aan een WK, in Chili.
„Een dieptepunt in mijn loopbaan. We wa
ren het slachtoffer van een schandalige
thuisfluiter in een hels stadion. We verlo
ren met 2-0 van Chili en na één ronde kon
den we onze koffers pakken. Ik was blij dat
we naar huis mochten..." Twintig jaar later
maakte hij de mooie zijde van een WK
mee.
Uiteindelijk duurde het nog lang voordat
hij bondscoach werd. In eerste instantie
werd hij gepasseerd toen Vicini werd geko
zen. Daarna kreeg Sacchi de voorkeur van
de bond. Maldini's kansen léken verkeken,
vooral toen Jong Italië in juni 1991 met 6-1
verloor bij Jong Noorwegen. Bondsvoorzit
ter Matarrese had de ontslagbrief al aan de
pers voorgelezen, maar formeel was Maldi
ni's ploeg nog niet uitgeschakeld voor het
EK en daarom mocht hij zijn karwei afma
ken. Opeens won Jong Italië alle wedstrij
den én de Europese titel. Matarrese, die
kandidaat is om Johansson op te volgen als
UEFA-voorzitter, kon tot zijn verdriet niet
anders doen Maldini's contract verlengen.
Hetzelfde scenario deed zich voor in 1994
en in 1996. De bondsvoorzitter was na die
finales tot tranen toe geroerd: „Maldini is
onverslaanbaar." Tot groot verdriet van
Sacchi, die de speelstijl van Maldini hekel
de.
Toen de oud-coach van AC Milan er de
brui aan gaf en Matarrese uit de Romeinse
burelen was verjaagd, stond Maldini klaar,
met het volk aan zijn zijde. „Het was niet
zo moeilijk om de nationale ploeg van de
ene op de andere dag over te nemen. Ik
kende alle internationals al van Jong Ita
lië", aldus Maldini nu. Dat zijn zoon Paolo
de aanvoerder onder Sacchi was, maakte
de start alleen maar gemakkelijker. Voet
ballend Italië vertrouwde met een gerust
hart de WK-missie aan 'vader zoon' toe.
Maldini juhior begint aan zijn derde WK:
„Ik ben tien jaar bij de nationale ploeg en
ik heb twee keer de kans op een wereldtitel
verspeeld na een serie strafschoppen. In
1990 ging ik met brons naar huis, vier jaar
later met zilver. Het wordt nu tijd dat ik de
beker pak." Paolo debuteerde ooit onder
zijn vader in Jong Italië. „Natuurlijk was
het lastig voor mij om hem te selecteren,
maar iedereen kon zien dat Paolo een uit
zonderlijk talent was", aldus de vader. Pao
lo zelf zegt over zijn relatie: „Thuis schei
den we het voetbal van de andere zaken en
voor de rest gaan we met elkaar om zoals
elke bondscoach met zijn aanvoerder. Hij
vraagt me wel eens advies, maar als zoon
weet ik dat hij toch altijd zijn eigen weg
gaat. In dat opzicht lijkt hij zelfs een beetje
op Sacchi."
Cesare praat over Paolo zoals hij over el
ke andere speler praat. Hij zal hem nooit
met 'mijn zoon' benoemen. Paolo is een
van de spelers. Hij is een ideale aanvoerder
voor een trainer. Ik geef hem vaak minder
complimenten dan hij verdient om te
voorkomen dat men gaat zeggen dat ik
hem voortrek."
35
Nederland telt miljoenen
'bondscoaches', kenners
die precies kunnen
vertellen hoe het
Nederlands elftal moet
voetballen en welke spelers
moeten meedoen. Deze
krant geeft tot het begin
van het
wereldkampioenschap op
10 juni wekelijks het woord
aan een van die
bondscoaches, die zijn
ideale elf samenstelt voor
het komend WK. Guus
Hiddink, opgelet! Vandaag
het woord aan Har Meijer.
De huisarts, die sinds kort
in Leiderdorp woont, is
algemeen voorzitter van de
voetbal- en
cricketvereniging ASC. Zelf
voetbalt hij nog in het
zevende, waar hij
rechtsback en
strafschoppenspecialist is.
Har Meijer zakt achterover in
zijn bank en komt meteen
met belangrijk nieuws. „Let maar
op, Bergkamp is niet op tijd fit.
En het risico dat het er weer in
schiet is levensgroot", zo luidt
het oordeel van de huisarts over
de dijbeenblessure van onze
midvoor. „Die jongen heeft een
zwaar seizoen gehad, hij heeft
gespeeld in regen en sneeuw, hij
heeft zich geforceerd. Ik zie 'm
niet spelen." Maureen Meijer
fungeert even als assistent-
bondscoach en valt haar man bij.
„En als-ie wat heeft, dan is het
een watje."
Door de telefoon beloofde
Meijer al een paar verrassingen
in zijn opstelling. De eerste is
zijn rechtsachter. „Daar moet
Ooyer spelen, die jongen heeft
bij Roda veel gescoord. Ik vind
'm veel beter dan Reiziger, die is
echt te zwak. Reiziger kan een
bal afpakken en verder niks, een
zwaar overschatte voetballer. Die
jongen had nooit bij Ajax weg
moeten gaan, ik zie 'm nooit
meer ergens in het eerste elftal
van een grote club spelen."
Balen
Als dat met Bergkamp nou
maar niet dezelfde kant op
gaat als met Romario en
Gascoigne.
't Gezicht verborgen in de han
den liet Romario zich gewillig
vangen door de fotograaf die -
daar is hij fotograaf voor - het
moment van de clic goed time
de: want Romario pulkte géén
vuiltje uitz'n oog, Romario was
in rouw gedompeld, dat zagen
wij ook zonder fotobijschrift wel.
Tranen. Dikke tranen.
Hoe hartverscheurend ook, de
tranen van Romario vielen in
het niet bij het geweeklaag van
Gascoigne.
Gazza was voor het Engelse
voetbal een voetballer van groot
gewichten juist dat laatste, een
kilootje of acht, is hem nu fataal
geworden. (Was het slim, nude
hele natie hem opjutte te mon-
tignaccen, ongegeneerd mee te
werken aan een campagne ten
bate van een Britse shoarma-ke-
ten, vraag ik mij af? Gascoigne,
de omvangrijke buikpartij deels
ontbloot, die goedlachs zijn tan
den zette in een broodje shoar
ma, waarbij opviel dat de saus
als ware het regendruppels in
straaltjes over zijn kin gleed en
dat de foto ook overigens elke
rimpel die duidde op een niet al
te zorgzaam sportleven eer aan
deed). Gascoigne, om een lang
verhaal kort te maken, blijft
thuis. Een huilbui van hetdik-
kertje was het gevolg en de En
gelsen huilden mee. Gascoigne
was zo aangedaan dat hij tij
dens de vlucht naar huis zelfs
vergat het vliegtuig kort en klein
te slaan, dat wil wat zeggen.
Hoe zou dat eventueel gaan met
Bergkamp?
(Nee, die verruïneert zeker geen
vliegtuig, maar daar zullen we
het vanaf nu niet meer over heb
ben). Stel dat Dennis de pers bij
een roept om zijn niet-meedoen
bekend te maken. Zullen er dan
ook tranen vloeien?
Geen tranen van Bergkamp zelf
in elk geval. Bergkamp hoort
qua dramatische expressie thuis
in de categorie Sammer (ook
géén WK). Sammer zei één keer
dat het 'Scheisse' was en daar
mee basta.
Bergkamp zal zeggen dat hij er
van baalt. Maar tranen? Lijkt
me niet. Bergkamp ontbrak dit
seizoen in het kampioensduel
van Arsenal, alsmede in de Cup
Final. Desgevraagd zei Berg
kamp dat het jammer was en
dat-ie er van baalde. Hoe? Als
een stekker, gok ik.
Balen is wel zo'n beetje onze ui
tersteemotie. Rensenbrink
schoot in de laatste minuut op
de paal. „Dat was balen", zei
Rensenbrink en nam nog een
slok uitzijn flesje sinas.
Van Loen zag Grün over het
hoofd: „Balen zeg!"
Wat deed Jan van Dijk een dag
na de degradatie van FC Gro
ningen? Hij nam een baaidag
op.
Wij balen wat af. Gascoigne
baalt natuurlijk ook wel eens,
maar dan gaat er ook meteen
een stewardess aan of barst hij
in snikken uit.
Gazza kreeg van Glenn Hoddle
de laatste kans in en tegen
Marokko. Engeland won met 1 -
0, maar niet dankzij Gascoigne
en eigenlijk ook niet ondanks
Gascoigne. Gascoigne deed mee,
maar veel deed hij er niet toe.
Toch viel hij op.
Uit het ooggetuigeverslag in De
Volkskrant: „De hymne voorde
wedstrijd klonk de Engelse ploeg
onbekend in de oren. Na kort
overleg brachten de spelers,
daartoe aangezet door gangma
ker pur sang Gascoigne, hun
volkslied zelf maar ten gehore.
Gascoigne, zo stel ik het mij
voor, hoorde uit de loudspeakers
Green Green Grass of Home, her
kende wél Tom Jones, niet het
volkslied, stapte uit de rij en
zong als een Wiener Sangerknab
het God Save Our Queen.
Dat zie ik Bergkamp niet 1, 2, 3
doen.
Wie wel trouwens?
Winston? Meer een neuriër.
Edwin? Goede keeper, slechte
stem. Patrick? Zeker weten van
niet. Ed? Zeer zeker weten van
niet. Phillip? Kent 13 coupletten,
maar niet het eerste. Ronald?
Kijkt Frank aan. Frank? Kijkt
Ronald aan. Edje? Niet vanwege
zijn zangtalent geselecteerd. Cla
rence? Durft na die penalty niet
nog eens. Jaap en Arthur? Die
balen er goed van. Aron? Nog
nooit meegemaakt, balen hoor.
Gelukkig hebben we nog ons
Oranje-legioen: „Olé. olehé, olé,
ohéleh....'
Frank
Snoeksis
verslagge-
ver van
Jaap Stam is
ook bij Meijer
een zekerheid.
„Die is 'bui
ten-categorie'. Die
man is fantastisch. En hij
kopt ze er ook nog in." Naast
Stam speelt Bogarde. „In het
centrum van de verdediging heb
je iemand nodig die gemeen kan
spelen, dat is Bogarde." Op links
speelt Frank de Boer. „Die is op
die positie een klasse beter dan
Numan. Hij vindt het zelf niet
leuk om aan de zijkant te spelen,
maar het is toch het beste. Hij
maakt te veel fouten."
Op het middenveld van de te
genwoordig in Leiderdorp wo
nende Meijer is een belangrijke
rol weggelegd voor Seedorf, die
centraal moet spelen. „Seedorf
wordt een van de grote spelers
van het toernooi, die jongen
speelt de sterren van de hemel.
Okay, misschien moet-ie soms
wat eerder afgeven." Naast de
speler van Real Madrid staat zijn
maatje Edgar Davids. „Die is on
misbaar. M'n enige angst is dat-
ie een rode kaart oploopt. Maar
hij is niet weg te denken, je hebt 'm absoluut nodig."
Aan de buitenkant op links staat Mare Overmars. „Het
is grote klasse hoe hij is teruggekomen van zijn blessure.
Die jongen heeft een enorm doorzettingsvermogen om
dit niveau weer te halen." Rechts speelt Ronald de Boer.
„Die moet niet te veel combineren, meer schieten Ro
nald!
Patrick Kluivert fungeert als een van de twee spitsen.
„Kluivert is een wereldspits als-ie iedereen nu maar ver
der met rust laat." De assistent-bondscoach be
moeit zich er even mee. „Die Kluivert pres
teert helemaal niks." Maar bij de
bondscoach is hij een 'zekerheidje'.
„Het wordt een van de grote spelers
van het toernooi."
Bergkamp staat naast Kluivert. „Maar
ik zie 'm dus niet meedoen. Dat is
jammer, want dat scheelt per wedstrijd
een doelpunt. Als Bergkamp niet kan
spelen, dan zet ik Zenden er in. Die jon
gen kon wel eens een heel goed toernooi gaan
spelen. Hij is geremd door Advocaat, maar op het WK
kan hij zich laten zien."
Met zoveel enthousiasme over de kwaliteit van het spe
lersmateriaal moet Oranje hoge ogen gaan gooien. Meijer
heeft toch twijfels. „Die coach, Hiddink, is brandhout. Ik
geloof wel dat een aardige man is, maar het is geen voet-
baldier zoals Cruijff of Wim Jansen. Als er problemen ko
men, kan Hiddink de spelers niet in de hand houden. Met
Cruijff hadden we het gehaald."
De kwartfinale is daarom volgens Meijer het hoogst
haalbare. „Wereldkampioen wordt Italië. Die jongens
moeten het hele jaar toch het hardst werken. Frankrijk is
een andere favoriet. Outsiders zijn Duitsland, Nigeria en
Nederland."
Ook op andere gebieden wil Meijer nog wel een voor
spelling doen. „Ik vrees dat er verschrikkelijk hard ge
speeld gaat worden." En: „Er komen veel rellen met hool
igans. Die Engelsen breken de boel af. Het wordt een
beestenbende."
Meijer denkt dat hij de meeste wedstrijden vanaf z'n
driezitsbank zal volgen. Ook een wedstrijd als Japan-Ja
maica? „Nee, zover ga ik niet. Hoewel, als het buiten re
gent, dan zit ik geheid ook naar die wedstrijd te kijken."
