Prachteditie van de Camera Obscura
Milan Kundera verwijst naar Kafka als 'leermeester'
Boeken
Z Horror op maat in Het
spannendste Kinderboek
sJohn Gilstrap revancheert
zich met 'Tot elke prijs'
'Double Talk Two' is een heel stuk
opwindender dan gemiddelde dichtbundel
Ontsnappings-lectuur wordt
meer en meer voor vol aangezien
ONDERDAG 4 JUNI
Het uur van de haanvan Thea Dubelaar Hildebrand kan in deze verzorgde uitgave mee de volgende eeuw in
JEUGDTHRILLER RECENSIE
JOKE DIEBEN - FRERICHS
i Dubelaar Het uur van de haan (8-
laar) Paperback met illustrates van
p Hopman. Productie: Uitgeverij
gsma voor de Werkgroep Kinderboe-
jitgevers ikv de Maand van het Span-
l pje Boek 'Het Spannendste Kinder-
is t/m 31 augustus te koop voor
X) Achterin het boe; kortingsbonnen
een twintigtal andere jeugdboekti-
tels.
samenwerkende kinderboe-
tuitgevers haken in op de
>i 07j and van het Spannende
;k met een eigen actiethriller,
gdboekenauteur Thea Dube-
r leverde horror op maat met
71 f uur van de haan. De paper-
ik, die zich afspeelt op een
i voodoo-praktijken vergeven
Disch eiland, kost één gulden
070! hebben sommige boekver
iers al aangekondigd Het
innendste Kinderboek gedu-
de de actieperiode (t/m 31
71 ;ustus) aan hun jeugdige
iten cadeau te zullen geven,
i Het uur van de haan gaat
r samen met zijn moeder en
'se kurir nieuwe vriend Frederik de
>gaai vjS* doorbrengen op het tropi-
e eiland, waar zijn moeder
•oren is en zijn oma Celeste
5 steeds woont. Zijn andere
m. 071.'llandse) oma De Boer is niet
,ter gesteld op Frederik, die
ïnrijk is en het vakantietripje
meiert. Ze vindt de verre reis
snlijk maar een griezelige
lerneming. Daarom hangt ze
ïweg jr favoriete kleinzoon op de
1 feesteep nog gauw een Maria-
daülon om de nek, als be-
7 uur,terming tegen kwade invloe-
t en onverhoopte ongevallen
ierweg.
Ir' Zön)at oma De Boer een vooruit-
ide blik heeft en dat haar
>g in oldaillonnetje nog een vitale
itoonstin het verhaal gaat spelen,
de klai
ig sprfr THRILLER «RECENSIE
loeddti ARNO RUITENBEEK/GPD
/m 2/8
ochtdnieuw speelt een onschuldi-
tiener een hoofdrol in een
Her van John Gilstrap. Maar
Iers dan Nathan's vlucht is
fees,fe nieuwste, Tot elke prijs,
1 vr stoken van oppervlakkigheid
ranzige clichés. De Ameri-
schiidjnse schrijver revancheert
irkenoi met een alleszins geloof-
laatstjrdig en over de hele linie
adspannend verhaal,
latteg fflthan's vlucht was exact een
lm 30: geleden zo'n typisch vakan-
7 uur joek: een twaalfjarige jongen
op de vlucht slaat voor boze
'domme volwassenen. Uiter-
,tica\te simpel van opzet, zodat
8, di tdoor zon loom geworden le-
elke zich niet hoefde in te span-
t.
rilstrap heeft het dit keer veel
er aangepakt. Hij lijkt niet
ter meer uit op effect. In Tot
prijs staat het gezin Dono-
s. za lj-- vader Jake, moeder Caro-
en hun dertienjarige zoon
vis - centraal. Jake en Caro-
Zo 14 zijn al vijftien jaar op de
cht voor de FBI. De federale
itie verdenkt de ouders er
<e Fore onrechte van in het begin
i de jaren tachtig een massa
m
voelt de lezer van deze vlotge
schreven jeugdthriller op z'n
klompen aan. Want van meet af
aan laat Dubelaar er geen mis
verstand over bestaan, dat die
ietwat patserige Frederik van
geen kant deugt. Neem bijvoor
beeld de ongezonde belangstel
ling die hij al voor het vertrek
voor zwarte magie aan de dag
legt, of de manier waarop hij
meteen na aankomst oma Ce-
leste tegen zich in het harnas
jaagt: een kind weet, dat daar
niks goeds uit voort kan komen.
Thea Dubelaar voert de span
ning in dit relatief korte verhaal
vakkundig op. Het culmineert
in een bloedstollende finale
waarin Roy op het nippertje aan
de donkerste zwarte- magie-
praktijken weet te ontsnappen,
dankzij de (geestelijke) bijstand
van zijn beide diepgelovige
oma's. En Frederik? Die betaalt
een zware tol. Zo is er toch nog
gerechtheid in dit Spannendste
Kinderboek van 1998, waarin
Dubelaar goed (geloof) en
kwaad (voodoo) moralistisch
doch overtuigend tegenover el
kaar stelt.
Monumenten oprichten duurt lang in Nederland. Onge
veer vijftien jaar geleden kwam men in brede kring tot de
conclusie dat er behoefte was aan een nieuwe reeks
waarin de klassieke werken van de Nederlandse litera
tuur in goede edities aangeboden moesten worden. Geld
was er wonderlijk genoeg meteen beschikbaar. Commis
sies vergaderden en produceerden nota's. Uitgevers
gooiden zich bij elkaar of hielden zich. er juist buiten en
startten een eigen reeks. En de geleerden die de edities
tot stand moesten brengen, gingen natuurlijk ook niet
over één nacht ijs. Maar nu zijn dan toch de eerste drie
delen van de Deltareeks verschenen: de Kleine gedigten
voor kinderen van Van Alphen, een bloemlezing uit het
werk van Jacob van Maerlant en - natuurlijk - de Camera
Obscura van Hildebrand.
KLASSIEKER RECENSIE
NOP MAAS
Hildebrand, Camera Obscura. Bezorgd door Willem van den Berg, Henk Eijssens, Joost
Kloek en Peter van Zonneveld. Twee delen in cassette Uitgevenj Athenaeum/Polak
Van Gennep, Prijs 75,-.
Toen de Camera Obscura in
1839 verscheen, verwachtte nie
mand dat dit zo'n beetje het
meest klassieke werk van de
Nederlandse letterkunde zou
worden. De Haarlemse apothe
kerszoon Nicolaas Beets had op
dat moment juist zijn theologie
studie in Leiden afgerond. Hij
was beroemd en een beetje be
rucht als dichter van Byroniaans
angehauchte verhalen, maar in
middels had hij die 'zwarte tijd'
al achter zich gelaten. Onder
het pseudoniem Hildebrand
had Beets van tijd tot tijd proza
stukken gepubliceerd in tijd
schriften. Eveneens onder dit
pseudoniem stelde hij de bun
del samen die hij onder de titel
Camera Obscura de wereld in
zond. Inmiddels is uit onder
zoek gebleken dat hij dagboek
bladen en brieven aan zijn
vrienden bewerkte tot schetsen
voor zijn boek. Voor een deel is
het boek dus 'toevallig' tot
stand gekomen. Deze ont
staansgeschiedenis is het boek
ongetwijfeld ten goede geko
men. In een dagboek en in brie
ven aan collegastudenten druk
te men zich nu eenmaal losser
en spitser uit dan de gewoonte
was in de officiële literatuur. De
verrassing van de Camera en de
belangrijkste kwaliteit die men
in de loop van de jaren aan het
boek toeschreef was dan ook
zijn schitterende stijl. Beets
heeft die ook zelf niet kunnen
handhaven in de rest van zijn
leven. Men blijft niet (zoals Hil-
debrand-bewonderaar Godfried
Bomans) eeuwig student.
De eerste druk van de Came-
ra was een stuk dunner dan het
boek dat we nu in handen heb
ben. In de loop van de jaren
voegde Beets er een aantal stuk
ken aan toe. De beroemdste
verhalen waren in de eerste
druk al present: De familie Stas
tok (dé satire op de Nederland
se burgerij), Een onaangenaam
mensch in de Haarlemmerhout
(over een bezoek van Hilde-
brands Amsterdamse neef
Nurks) en Een oude kennis
(aanvangend met het spreek
woordelijke 'Hoe warm het was
en hoe ver'). Klassiekers als De
familie Kegge en Gerrit Witse
kwamen er pas later bij.
De eerste druk van de Came
ra bestond uit 1150 exemplaren
en Beets kreeg 320,- honorari
um. Veel recensies verschenen
er niet, maar de mond tot mond
reclame maakte snel een twee
de druk noodzakelijk. Pas vanaf
het verschijnen van de derde
druk in 1851 kwam de gang er
goed in. De Erven F. Bohn ver
kochten in 122 jaar zo'n 400.000
exemplaren van het boek. Vanaf
1953 verscheen de Camera Ob
scura ook als Prisma-pocket. In
een kwart eeuw werden daar
van nog eens 400.000 exempla
ren verkocht. Voor Beets zat er
ook een tragisch aspect aan het
succes van zijn jeugdwerk. Net
als Gerard Reve moet hij een
beetje gek geworden zijn van
het steeds maar weer terugko
men op dit boek dat al zijn late
re activiteiten overschaduwde.
Wie de verhalen van de Ca
mera leest, wordt geconfron
teerd met het wonder van de li
teratuur. Hoewel de verhalen al
lerlei tijdgebonden aspecten
hebben, wekken ze toch de in
druk van tijdloosheid. Ze blijven
herkenbaar en komisch. Bij
voorbeeld Een oude kennis,
waarin de gezette heer Gruis
('Buikje') zich door de hitte naar
het buitentje van zijn oude aca
demievriend Deluw sleept. Hij
w^i zijn oude makker verrassen,
maar wordt aanvankelijk niet
eens herkend. Hij treft Deluw
aan temidden van een ontluis
terende gezinscrisis die met
veel geraas en getier gepaard
gaat. De ontvangst is magertjes:
zijn vriend moet naar een pa
tiënt en laat Buikje achter met
een weinig toeschietelijke echt
genote en kinderen die hem be
ledigen. Als klap op de vuurpijl
is hij getuige van een nieuwe
gezinscrisis, als blijkt dat de
'knappe' dochter des huizes on
gewenste contacten onder
houdt met een buurjongen.
De nieuwe editie van de Ca
mera Obscura bestaat uit twee
delen. Het eerste deel bevat de
tekst van de verhalen, het twee
de geeft allerlei toelichting.
Tekstverantwoording, ont
staansgeschiedenis en drukge
schiedenis gaan vooraf aan de
annotatie, waarin allerlei tijdge
bonden aspecten van de teksten
voor de lezer verhelderd wor
den. Ook het toelichtende boek
je Na vijftig jaar, dat Beets in
1887 publiceerde, is integraal
opgenomen. De annotatie is
hoofdzakelijk beperkt tot
woordverklaring en voor de
19de-eeuwse lezer wél, maar
voor ons niet meer duidelijke
verwijzingen. Bij Een oude ken
nis wordt bijvoorbeeld wel mee
gedeeld dat het verhaal in Haar
lem lijkt te spelen, maar wordt
niet gezegd dat voor de nuffige
oudste dochter wellicht de late
re schrijfster Truitje Toussaint
model gestaan heeft, want dat
was de vroegere lezer ook niet
bekend. De boeken hebben een
mooie, lezersvriendelijke typo
grafie meegekregen. In deze
prachtige en deskundig verzorg
de editie kan Hildebrand uitste
kend mee de volgende eeuw in.
Identiteit: worstelen met denkbeelden over liefde en het uniek-zijn
moord te hebben gepleegd op
hun collega's. Slachtoffers en
'verdachten' waren in diénst
van de firma Enviro-Kleen (te
vertalen als milieu-schoon
maak), die een oude wapenop
slagplaats van de overheid
moest ontdoen van de levens
gevaarlijke resten.
Wie de echte moordenaars
zijn en wat hun motief was, we
ten de Donovans niet. Lange
tijd hebben ze zich er ook niet
om bekommerd. Hun enige
zorg was om uit handen te blij
ven van de van oogkleppen
voorziene FBI-agenten. Dat luk
te "door steeds een andere iden
titeit aan te nemen en regelma
tige verhuizingen in de VS.
Maar door een ongelukkig toe
val raakt Jake zijn laatste dek
mantel kwijt.
Ze moeten Travis dan toch de
vreselijke waarheid vertellen. En
besluiten over te gaan tot een
tegenaanval, geholpen door Ca
rolyns superrijke en net zo
machtige oom. Hun geluk is dat
hun plaaggeest, FBI-agente Ire
ne Rivers, over meer hersens en
gevoel blijkt te beschikken dan
de andere dienders. De ontkno
ping is niet echt een verrassing,
maar vormt wel de keurige
afronding van een zeer aan
vaardbare thriller.
ROMAN RECENSIE
Drie jaar geleden verscheen Verraden testamen
ten, de tweede essaybundel van Milan Kundera,
waarin vooral de plaats van de hedendaagse ro
mankunst in de westerse samenleving onder de
loep werd genomen. Kundera maakte hierin dui
delijk wat het schrijven van een roman voor hem
betekent: het vertoeven binnen een gebied waar
een totale vrijheid van denken heerst en geen
moraal of standpunt hoeft te worden verdedigd.
Deze houding is eveneens de inzet geweest van
Identiteit, zijn nieuwe roman.
'Het essentiële voor een roman is dat wat alleen
een roman kan zeggen', luidt in Verraden testa
menten de kern van het betoog die in de bundel
over acht essays is verspreid. Voor Kundera ligt de
kracht van de roman in de eerste plaats 'in de eu
forische onverantwoordelijkheid van de verbeel
ding, in het plezier van het fantaseren, het verras
sen, ja zelfs het choqueren door een verzinsel.'
De bewondering van Kundera gaat in Verraden
testamenten vooral uit naar Kafka die, wars. van
het realisme, de 'labyrintische sociale organisatie
waarin de mens verdwaalt en ten onder gaat' in
zijn werk heeft verbeeld. Het is dan ook niet ver
wonderlijk dat de invloed van Kafka terug te vin
den is in Identiteit De roman begint op een ni
veau dat je 'realistisch' zou kunnen noemen,
maar gaandeweg voelen de personages de bodem
van de werkelijkheid onder hun voeten wegzak
ken. Ze hebben meer en meer hun 'identiteit' ver
loren en kunnen uiteindelijk feit en fictie niet
meer van elkaar onderscheiden. Ook het nacht-
merrie-achtige einde van de roman kun je duide
lijk zien als een verwijzing van Kundera naar zijn
'leermeester' Kafka, evenals de vragen die de
schrijver zijn lezers vervolgens voorschotelt: 'Wat
was precies het moment waarop de werkelijkheid
veranderde in onwerkelijkheid, de realiteit in een
droom? Waar lag de grens? Waar ligt de grens?'
Identiteit begint met een ogenschijnlijk niets
zeggend voorval, wanneer een van de hoofdfigu
ren, de vrouw Chantal, bemerkt dat de mannen
op het Normandische strand niet meer naar haar
omkijken. Ze confronteert haar vriend Jean-Marc
met haar bevindingen en hij moet voor zichzelf
stiekem toegeven dat 'die vrouw van wie hij had
gedacht dat het Chantal was oud, lelijk en bela
chelijk anders' is geworden. Chantal en Jean-
Marc wonen al jaren samen, maar uit 'dit niets'
begint hun band langzamerhand scheuren te ver
tonen. En dan ontstaan de problemen pas echt,
omdat beiden steeds meer na gaan denken over
vragen die ze eigenlijk helemaal niet kunnen be
antwoorden.
Chantal en Jean-Marc zijn twee eenzame indi
viduen die houvast proberen te vinden aan hun
identiteit. Ze worstelen met de wil om hun unieke
plaats in de wereld te bepalen, en het is pijnlijk
om te lezen dat die wil nergens toe leidt. Met een
welhaast sadistisch genoegen heeft Kundera, die
maar al te vaak als de alwetende verteller in het
verhaal opduikt, zijn personages te kijk gezet.
Chantal en Jean-Marc zijn namelijk verre van
uniek - ze worden voornamelijk geplaagd door de
zorgen waarmee een doorsnee westerling van de
ze tijd te maken heeft. Dat de verhouding tussen
deze man en vrouw in Identiteit bol staat van de
clichés, is dan ook niet toevallig.
Het toeval zorgt er overigens wél voor dat bei
den uiteindelijk hun werkelijke identiteit onder
ogen kunnen zien, en de manier waarop Kundera
ze aan hun lot overlaat is schrijnend. Jean-Marc
belandt tegen het einde van de roman op een
bankje in Londen, zonder bezittingen en hoop.
En dan lezen we: 'Nu is hij ineens echt zichzelf,
teruggeworpen tussen de mensen bij wie hij
hoort: tussen de armen die geen dak boven het
hoofd hebben om hun verlatenheid mee te be
schermen.' En Chantal? 'Of het nu een geluk of
een ongeluk is om op deze aarde te zijn geboren,
de beste manier om er je leven door te brengen is
je te laten meevoeren, zoals ik op dit moment,
door een vrolijke, luidruchtige menigte in bewe
ging', denkt ze wanneer ze in de ondergrondse
sneltrein stapt die haar van Parijs naar Londen
zal voeren. De man is een zwerver geworden, de
vrouw is tevreden dat ze wordt opgenomen in de
massa: er is weinig overgebleven van de zogehe
ten identiteit waarmee de personages in deze ro
man van Kundera hebben geworsteld.
Identiteit is niet het beste werk van Kundera
De ondraaglijke lichtheid van het bestaan en On
sterfelijkheid zijn nog steeds de hoogtepunten
binnen zijn oeuvre), maar niettemin valt er tij
dens het lezen van deze roman veel te genieten.
Kundera is een van die zeldzame auteurs die niet
zozeer een verhaal wil vertellen, maar meer idee-
en over de romankunst aan het papier toever
trouwt. En als je bent gezegend met een soortge
lijk sadistisch genoegen als dat van de auteur om
twee romanfiguren op een groteske manier te
zien worstelen met hun denkbeelden over liefde
en het uniek-zijn, dan is Identiteit zeer zeker een
aanrader.
Rappoe'zie met inleiding van Gerrit Komrij
SF-BOEKEN RECENSIE
POE"ZIE* RECENSIE
HANS WARREN/GPD
ble Talk Too. Rapoëzie. Samenstelling Emerald
zondiji met een inleiding van Gerrit Komrij, Uitgevenj
Psych De Arbeiderspers. 100 pag. Prijs TO,Off
op ou.
"rit Komrij (54) is een man met veel
schillende kanten, maar dat hij ook
Jr Te s weet van rap zullen weinigen ach-
hem hebben gezocht. Hij voorzag de
>r Emerald Beryl samengestelde
idel Double Talk Too, waarin de ac-
le rap en hiphop worden gepresen-
rd, van een prachtige inleiding. Mis-
ien is de ouwe poëzie wel dood, op-
t Komrij. Maar rappers hebben de
i^Kzie door mond- op mondbeade-
op het nippertje gered. Rap is in
geval geen poëzie van de studeerka-
665 (r, het is juist poëzie van het asfalt, vi-
I en brutaal. Of zoals De Gekste
LA. zichzelf introduceert: de dingen
ik doe, zijn soms goed en soms
:ht/ maar als ik kom, kom ik rauw,
/onai$ en echt.
Iet is duidelijk dat Komrij - onbe-
oen. jt Nederlands beste poëziekenner -
heil ziet in dit rauwe, ruige en echte
'L, nu de traditionele dichtkunst,
ls hij zegt, op een intellectueel zij-
or is geraakt, in slaap is gesukkeld of
raad aan zichzelf heeft gepleegd. Hij
Dagtf in zijn essay verbanden met allerlei
55,0(iere vormen van orale poëzie. En hij
laximét een poging de eigen stem van de
poëzie te omschrijven. De rapper is
l sociale outcast die provoceert met
zijn taal en een agressief dialect ge
bruikt. Rap schept, zoals alle ware poë
zie, nieuwe woorden en maakt oude
woorden nieuw. Maar microfoons en
luidsprekers zijn onlosmakelijk verbon
den met rap. De teksten zijn bedoeld
om naar te luisteren en niet zozeer om
te lezen. Of om met Yukkie B. te spre
ken: Geen grappen, deze kunstvorm is
niet te geloven/ Zien is geloven, zelfs
een dove laat ik swingen/ Voel de bas
dwars door je darmen heen naar bin
nen dringen./ Mijn stijl is uniek. Wat je
hoort is magnifiek/ Een abstracte tech
niek, onvervalste rapmuziek.
Het probleem met Double Talk Too is
dat we niets anders te horen krijgen dan
het ritselen van het papier. Jammer is 1
ook dat geen enkele achtergrondinfor- Va/
matie over de opgenomen auteurs
wordt verstrekt. Er is werk uit binnen- mmm
en buitenland, er zijn Amerikaanse,
Franse en Nederlandse teksten. Je moet
misschien even wennen, maar al snel u-
raak je in de ban van deze bruisende ly
riek. De officiële dichters durven haast
niets, de rappers wagen bijna alles. Zo
kunnen ze er onbekommerd op los rij
men. De al genoemde Gekste N.UA LU
komt bijvoorbeeld met de reeks rijm
woorden beat. favoriet, wiet, limiet. Er
is veel geweld in deze poëzie. Van ver-
fijnd taalgebruik houdt men niet: Die
bullshit-woorden en andere zooi. Je
wordt geconfronteerd met het volle le-
ven, bijvoorbeeld door White Wolf in
Slaapstad: Van voordeur tot voordeur
geen reet te beleven.
Is rap de poëzie van nu of misschien
de poëzie van de toekomst? Ik weet het
niet, maar ik weet wel dat Double Talk
Too stukken opwindender is dan de ge-
middelde Nederlandse dichtbundel. Nu
Gerrit Komrij het goede voorbeeld heeft -
gegeven, mag eigenlijk geen poëzie-lief- I J
hebber doof blijven voor de oproep van
Brainpower: Doe af die oogkleppen en
verdiep je in het rappen/Trrr! In slaap t/%
gevallen zielen worden wakker.
JAN VAN KOOTEN/GPD
Greg Bear, Het Rijk van de Geest, Prijs
49,90, Foundation en Chaos, 30,00
Walter Jon Williams, De Nieuwe Stad in
Vlammen, 49,90. Stephen Baxter, Gren
zen in het Oneindige, 29,90 David Bnn,
The Postman, filmeditie, 34,90, Sterrenrif
ƒ30,00. Alle uitgaven zijn van Meulen-
hoff
Science fiction kun je vertalen
als 'gefantaseerde wetenschap'.
Naarmate de wetenschappen
zich uitbreiden over meer terrei
nen, komen er meer gebieden
waarover SF-boeken geschreven
worden. De oude Grieken fanta
seerden over mensen die net als
vogels konden vliegen. Icarus
probeerde het, maar zijn poging
verliep noodlottig. In de tweede
eeuw schreef de Griek Lucian
van Samosata een boek over een
reis naar de maan, dat je de eer
ste SF-roman kunt noemen.
Daarna duurde het heel lang
voor er meer SF werd geschre
ven. Nu is het genre veelsoortig.
Uit de laatste aanwinsten maak
ten we een keus. Slechte SF is er
bijna niet meer. Maar er bestaat
verschil in spanning, humor,
taalgebruik.
Greg Bear - hij wordt door zijn
uitgever 'De ideeënsmid van de
moderne SF' genoemd - hoort
op het ogenblik tot de vooraan
staande schrijvers op dit gebied.
Hij komt dit voorjaar met Het
Rijk van de Geest. Het speelt
rond de helft van de aanstaande
eeuw en gaat over therapieën
(wie volgt ze niet), kunstmatige
intelligentie (wie droomt daar
niet van) en criminaliteit (wie
lijdt er niet onder). Toekomst
verhaal of simpel doortrekken
van onze moderne tijd?
Ook van Bear: Foundation en
Chaos. Een voortzetting van Asi-
movs Foundation-trilogie. Na
het overlijden van de oude
meester in 1992 verklaarden
Gregory Benford, Greg Bear en
David Brin het een hele eer te
vinden te zijn uitverkoren om de
Foundation-cyclus voort te zet
ten. Benford is verleden jaar aan
de beurt geweest. Dit jaar Bear
dus. Asimov hoeft zich voor het
werk van Bear niet te schamen.
Walter Jon Williams is eigen
lijk een fantasy-schrijver, maar
omdat hij zijn verhalen het liefst
vertelt tegen een SF-achtergrond
kunnen zijn boeken onder beide
genres ingedeeld worden. Zijn
Nederlands debuut, Heer van de
Nieuwe Stad, werd in 1996 geno
mineerd voor de Nebula Award.
Het vervolg daarop is De Nieuwe
Stad in Vlammen. Over levens
sappen die uitgezogen worden,
plasma en plasmadiefstallen in
een verdorven maatschappij
huizend op de aarde die inmid
dels tot een grote stad is uitge
groeid.
Een mooi voorbeeld van een
eigentijdse SF-schrijver is Step
hen Baxter. Hij studeerde wis
kunde in Cambridge en filosofie
in Southampton, Engeland. In
beide studies behaalde hij een
graad. Zijn eerste SF-verhaal
werd gepubliceerd in 1986 en hij
schreef een subliem vervolg op
De Tijdmachine van H.G. Wells.
Verschillende internationale
prijzen vielen hem ten deel en
nu is de vertaling van Grenzen in
het Oneindige verschenen. Oud
en klassiek gegeven; tijd en
ruimte, maar op een geheel
nieuwe en uiterst verfrissende
wijze aangepakt.
Nog een wetenschapper, Da
vid Brin, behaalde zijn doctoraal
in astronomie en toegepaste na
tuurkunde. Hij is hoogleraar as
tronomie en werkt als adviseur
voor de NASA. Kevin Costner
verfilmde zijn The Postman dat
in de Nederlandse bioscopen
niet een groot succes werd. Het
boek is daarentegen van harte
aan te bevelen. Over een man
die na de ineenstorting van het
democratische Amerika koerier
speelt om de ver uit elkaar le
vende mensen-gemeenschap
pen met elkaar in contact te
brengen. Met als symbool van
vrijheid de pet van een overle
den postbode.
Van dezelfde schrijver: Ster
renrif. Over de diefstal van ge
nen op een verre planeet die ille
gaal bewoond wordt door ver
schillende rassen. Brin heeft
voor verscheidene van zijn ro
mans zowel de Hugo- als de Ne
bula Award gekregen en ook
Sterrenrif heeft de kwaliteiten
die dergelijke onderscheidingen
rechtvaardigen.
