n
Jacht op historische 'tunes'
T
unes worden ze genoemd. Obscu-
re instrumentale nummers, vaak
met veel blaasinstrumenten. In de
jaren zestig en zeventig leken radiomakers
niet zonder te kunnen. Het was de tijd dat
Nederland nog twee tv-zenders had en een
draadomroep. Drie piratenschepen op de
Noordzee zorgden voor muzikale afleiding
die jongeren aansprak. Discjockeys werden
razend populair. De tune was hun muzikale
handtekening.
Wie in die periode probeerde achter de
herkomst van de herkenningsmuziekjes te
komen, stuitte op een muur van geheimzin
nigheid. Er zijn veertigers die nog steeds zoe
ken naar het bombastische intro van Veroni
ca's Top 40 uit de jaren zeventig. Of dat mu
ziekje van de Dik ('hallo fans') voor Mekaar
show.
Lex Harding. Rob Out, Jan van Veen, Ferry
Maat en Tineke hadden in de jaren zeventig
en status die vergelijkbaar is met die van
Henny Huisman en Katja Schuurman nu.
Compleet met fanmail en handtekeningenja
gers.
Benno Roozen, een van de oprichters van
het twee jaar oude Genootschap van Radio
jingles en -tunes, was in die tijd nog een pu
ber. „Je keek huizenhoog op tegen die
discjockeys. Hoe populairder de program
ma's waren, hoe meer vraag er was naar de
herkenningstunes. Maar als je ernaar vroeg,
ving je bot. Er werd heel geheimzinnig over
gedaan."
En daardoor ontstond een netwerk van ra-
diofans dat zelf aan het speuren ging. Ze
kwamen erachter dat de tune van Veronica's
hitparade oorspronkelijk was gekoppeld
een Amerikaanse politieserie. En dat het la-
badaba-daba-koortje van Tinekes 'Koffietijd'
uit Zweden kwam. Tunes werden 'cult'. In de
muziekbladen als Muziek Express en het Ve-
ronicablad werden in tientallen advertenties
tunes gevraagd en aangeboden.
Roozen zelf werd in 1974 door het virus ge
grepen. ,,Ik liep over de plaatselijke braderie
en hoorde de herkenningsmuziek van 'Vaak
's ochtends', een radioprogramma bij de
Tros. Toen ik de titel eenmaal wist, ben ik
maanden op zoek geweest naar dat singletje.
Zo is mijn jacht op radiotunes begonnen."
Roozen is inmiddels 23 jaar ouder en heeft
naar eigen zeggen alle deuntjes die hem in
trigeerden wel opgespoord. Intussen had hij
Jelle Boonstra uit Zwolle ontmoet. Het zoe
ken naar jingles (korte, gezongen aankondi
gingen) en tunes werd gestructureerd. „We
Cd met herkenningsmuziekjes in hitparade
Goed nieuws voorde liefhebbers van de zeezenders uit de jaren
zestig en zeventig. Er is een collage verschenen van
herkenningsmuziekjes van radioprogramma's uit die tijd. Een
huzarenstuk, want het heeft drie jaar geduurd voordat alle
rechthebbenden waren opgespoord. De cd bevat onder meer tunes
van illustere programma 's als Koffietijd met Tineke, Driemaster
en Veronica's Tipparade. Maar ook langs de Lijn en Tros
Nachtwacht tetteren voorbij. Het genootschap voor radiojingles
en-tunes is er verantivoordelijk voor. De cd is de hitparade
inmiddelsbinnengedrongen.
door GERARD VAN ENGELEN
werken nu al jaren aan een nationaal archief verhaal steeds de wereld uit moesten helpen,
met jingles en tunes." hebben we in 1995 het genootschap opge-
In de begintijd stuitte het duo bij de omroe- richt. Officieel is het allemaal niet, we zijn er
pen, de discjockeys en de jingleproducenten, nooit voor bij de notaris geweest, maar het
nog vaak op argwaan. „Men dacht dat we er werkte wel. Nadat we een paar keer geïnter-
geld mee wilden verdienen. Omdat we dat viewd waren in het vakblad voor omroepper-
soneel gingen alle deuren voor ons open. We
mochten zelfs in omroeparchieven speuren.
Inmiddels hebben we een digitaal archief van
ruim 1500 uur jingles en tunes."
Het idee om een cd uit te brengen is al drie
jaar oud, zegt Roosen. „Maar omdat het alle
maal van die obscure muziekjes zijn, heeft
het ontzettend veel tijd gekost om de recht
hebbenden te vinden." Nu is-ie er dan. En,
verrassend, de schijf kwam binnen in de top
30 van verzamelalbums. Tunes blijken ook
anno 1997 nog veel leeftijdsgenoten van Roo
zen en Boonstra aan te spreken.
„Eigenlijk is de cd niet echt af," zegt Roo
zen. „Het intro van Veronica's Top 40 ont
breekt. Met al die trompetjes erin. We heb
ben 'm in ons archief, maar de rechthebben
den zijn nog niet opgespoord. We zoeken
verder. Want als het aan ons ligt komt er nog
een cd."
Een psychologische verklaring voor het ve
le trompet- en saxofoongeschetter in de ver
schillende tunes heeft Roozen inmiddels ook.
„Dat gaat terug naar de Middeleeuwen, naar
de herauten. Die kondigden belangrijke be
richten altijd aan met trompetgeschal."
Het geeft aan hoe de radiomakers in die
tijd over zichzelf dachten.
Het Genootschap radiojingles en Tunes is te
vinden op Internet: wiuw.jingleweb.com.
De yeto'De yeta!De Ley
DondersNou ja, de d/nges:
De yeti, daarboven!
