Bergkamp, architect
van kampioen Arsenal
Poeder wil weer eens in eigen land om titel boksen
Nog een trofee
Sport
Dennis Bergkamp is gisteren ook door
de journalisten in Engeland gekozen
tot voetballer van het jaar. Vorig
maand werd hij al door zijn collega's
tot de beste van de Premier League
uitgeroepen. Bergkamp is de tweede
Nederlander die deze eer ten deel valt.
Frans Thijssen werd in 1981 als mid
denvelder van Ipswich Town als eer
ste Hollander onderscheiden. Berg-
kamps ploeggenoot Tony Adams
werd dit jaar tweede, Liverpools Mi
chael Owen eindigde op de derde
plaats. Het is bijna 27 jaar geleden dat
een Arsenal-speler werd gekozen tot
voetballer van het jaar. Frank McClin-
tock, aanvoerder van het team dat in
1971 de dubbel won, was de laatste.
*DAG 2 MEI 1998
'Hij is op dit moment de beste voetballer ter wereld'
Dramatischer kan het bijna niet. De wereld ligt aan zijn voeten, de
Engelsen zeggen dat het 'zijn' titel is, maar Dennis Bergkamp zal het
kampioensfeest van Arsenal op Highbury - morgenmiddag tegen
Everton - niet op het veld meemaken. Gekweld door een tegen Derby
County opgelopen spierblessure en met pijn in zijn ziel zal hij de
'Gunners party' vanaf de kant volgen. Slaagt Arsenal erin om Everton
thuis te verslaan, en waarom zou dat na negen overwinningen op rij (een
evenaring van het Engelse record van Manchester United) niet lukken,
dan zal de 'Dutchman with his golden feet' na het laatste fluitsignaal
desondanks een staande ovatie krijgen van de 40.000 Londense fans.
camp, door zijn collega's al gekozen
Voetballer van het jaar en voor de
drie maanden achter elkaar win-
van BBC's doelpunt van de maand,
ert immers in de grootste vorm die
)it in zijn carrière heeft gekend. Hij
niet alleen de aanhang van Arsenal
miljoenen voetbalsupporters in
-Brittannië in extase gebracht.
|e laatste uitwedstrijd van Arsenal,
e week zaterdag, zo'n 300 kilometer
j! lelijker in het mijnwerkersgebied
Barnsley, scoorde hij zijn 22ste
van dit seizoen. Eentje om in te lijs-
Tentje zoals alleen hij ze kan maken,
zwierige lichaamsschijnbewegingen
twee, drie tegenstanders en vervol-
luit het niets een 'krul' in de boven-
niet zo lang geleden werden de
Dalmiljonairs van Arsenal in het ar-
roorden uitgemaakt voor rotte vis
iiêtömSbuite you cockney's, we do). Die za-
ig stonden 30.000 mannen, vrouwen
foro^inderen op om de briljante Neder-
èr met een klaterend applaus van
mareld te begeleiden. „Zoiets had ik
Daarnooit meegemaakt in al de jaren dat
er stn Arsenal speel", zegt aanvoerder To-
het opdams. „In heel Engeland is respect
'ranse ide speelstijl van Arsenal en die heb-
Ze wewe natuurlijk aan Dennis te dan-
h wel h'
ns is niet de enige die zijn collega op
voetstuk heeft staan. In de kleedka-
van Arsenal zit naast Bergkamp, die
21 miljoen gulden werd binnenge-
tt, voor meer dan honderd miljoen
en aan spelers. Franse, Liberiaanse,
ilse en een Nederlandse internatio-
maar allen met een onvoorstelbare
Dndering voor Bergkamp,
mis is top, absolute top", zegt Ian
Jjht. „Zijn doelpunten zijn fenome-
i op de training staan we gewoon te
n naar wat hij allemaal kan, maar
I; lelangrijkste is dat hij andere spelers
Ded laat voetballen. Ik ben maanden
esseerd geweest, maar Anelka (het
""e Franse talent in de spits) werd
Dennis moeiteloos gestuurd waar-
het elftal geen moment uit balans is
jest."
[ht staat bekend als een vuurvreter,
spits met vervelende trekjes op mo
menten dat het fout dreigt te gaan in het
veld. Iemand die al meer ellebogen en
klappen heeft uitgedeeld dan de rest van
de Arsenal-selectie bij elkaar. Tot zijn ei
gen verbazing zag hij 'Dennis the menace
(Dennis de verschrikkelijke) dit seizoen
ook uitdelen en tekeer gaan.
Hij lacht als de hardheid van Bergkamp
ter sprake komt. „Misschien heeft hij ook
iets van mij geleerd. Het was dit seizoen
zelfs zo erg dat scheidsrechters niet meer
op mij maar op Dennis loerden. Hij heeft
rode kaarten gehad voor overtredingen
en acties die de mensen nooit van hem
hadden verwacht. Maar Dennis weet
donders goed dat er in de Premier Lea
gue geen plaats is voor koorknaapjes. Je
moet hier vechten voor elke overwin
ning. Als de beste voetballer van het elf
tal over zo'n mentaliteit beschikt, weetje
zeker dat je van Arsenal een kampioens-
ploeg kan maken.
Wat de Nederlander eveneens populair
maakt, is dat hij zich geen sterallures
heeft aangemeten. Wright: „Toen hij een
paar maanden geleden tegen West Ham
United van het veld werd gestuurd,
kwam hij na de wedstrijd de kleedkamer
binnen. Ten overstaan van de trainer en
echt alle spelers bood hij zijn excuses
aan. Weet je, ik had een brok in mijn
keel. Man, ik heb zelf vaak genoeg in de
stront gezeten om te weten hoe hij zich
op dat moment voelde. Ik vond het klas
se van hem."
Bergkamp verdient het hoogste salaris
van alle spelers in de Premier League.
Mede doordat hij zijn image-rechten aan
Arsenal heeft verkocht, strijkt hij meer
dan 60.000 gulden per week op. Door de
verkoop van Arsenal-shirts met de naam
van de Oranje-international op de rug en
andere merchandising vliegen de miljoe
nen echter terug in de clubkas.
In de pubs, de supportershomes of op de
kantoren van Arsenal is bovendien geen
mens die zich ooit heeft opgewonden
over het buitensporige salaris van 'Bergie
De wegen naai' succes mogen met
goud worden geplaveid. Arsène Wenger,
de Franse manager van de 'Gunners',
wijst erop dat zonder Bergkamp de
landstitel nooit had kunnen worden bin
nengehaald.
„Dennis is een super-voetballer, in mijn
ogen op dit moment de beste ter wereld.
Niemand bij ons die daarover twijfelt.
Het is net een Formule 1 race-auto, die
tot in de perfectie is afgesteld. Het is een
speler die geen genoegen neemt met 99
procent, hij zoekt honderd procent per
fectie in het veld."
Wenger zegt Bergkamp dit seizoen naar
een 'abnormaal hoog niveau' te hebben
zien groeien. „Er zijn maar drie, hooguit
vier maanden in een heel voetbaljaar dat
een topspeler het uiterste van zijn li
chaam kan vergen. Dennis heeft die pe
riode in de belangrijkste fase voor Ar
senal gehad. Hij leeft voor het voetbal en
dat is hem aan te zien. Hij luistert naar
zijn lichaam, weet wanneer hij in top
vorm is. En geloof me, want ik heb het
elke dag, elke wedstrijd van dichtbij
meegemaakt, dan passeert hij de beste
verdedigers in de Premier League alsof
het houten poppen zijn. Dan is er nie
mand in de wereld die hem kan afstop
pen. Oh, wat heb ik dit seizoen van die
jongen genoten. Het is triest dat hij nu in
de loreukels zit. Maar we zullen hem niet
vergeten, de fans evenmin, de waarde
ring zal net zo groot zijn op het moment
dat bij ons de champagne op tafel
komt."
Dennis Bergkamp
loopt weg na een
van zijn vele doel
punten. Ploegge
noot Ian Wright g>
niet van de Neder
lander: „Zijn doel
punten zijn feno
menaal, op de trai
ning staan we ge
woon te kijken na
wat hij allemaal
kan." foto
Don Diego Poe
der zet komende
dinsdag tegen de
Amerikaan Ro
bert Daniels zijn
titel in het crui
sergewicht
(WBU-versie) op
het spel. foto
Ze zijn bokser van beroep of waren dat,
soms langer dan goed voor hen was. De
gezichten vertellen de verhalen van de
duizenden vuisten die hen raakten.
Platgeslagen neuzen, vreemd verwron
gen oren en wenkbrauwen waaraan da
nig is gedokterd, en niet altijd even
zorgvuldig. Het is 'high noon' en niet
echt druk in de Wild Card Boxing Gym,
maar de oude glorie is in een verbaal
lijf-aan-lijfgevecht verwikkeld en pro
duceert daarbij voldoende lawaai om
de herinnering aan volle zalen te doen
herleven. Sterke staaltjes flitsen over en
weer als stoten in een slagwisseling.
„Als je ze hoort, zijn ze allemaal we
reldkampioen geweest of hadden ze het
in elk geval moeten zijn," lacht Don
Diego Poeder.
Maar de enige aanwezige, op dit mo
ment, die met de hand op zijn hart kan
zeggen dat hij werkelijk zo'n titel in zijn
bezit heeft, is hijzelf. Poeder (26) is rege
rend kampioen van de World Boxing
Union in het cruisergewicht en hij is in
Los Angeles om zich voor te bereiden op
het gevecht van dinsdagavond tegen
voormalig WBA-kampioen Robert Da
niels, in Biloxi (Mississippi).
De Rotterdammer zegt er klaar voor te
zijn. De sparring zit er bijna op, vandaag
is de laatste sessie en hij is in afwachting
van de sparringpartner-van-dienst, Lupe
Aquino. Ook een man die zich wereld
kampioen mag noemen, al dateert zijn
regeerperiode van tien jaar geleden en
duurde ze slechts drie maanden.
Yokusan Nishijima wordt niet verwacht.
De Japanner, die qua bouw en stijl van
boksen met Mike Tyson wordt vergele
ken, is vorig weekeinde naar zijn lónd te
ruggekeerd met als dank voor de bewe
zen diensten een presentje van Poeder,
dat niet bepaald op prijs werd gesteld.
„Een verbrijzelde oogkas," weet Stan
Hoffman, Poeders manager. „Beweerd
wordt, en zo is het ook in de kranten ge
komen, dat hij een duim van Don in z'n
oog heeft gekregen. Ik was er zelf niet bij,
maar van de mensen die het wel hebben
gezien, heb ik begrepen dat die Japanse
jongen zwaar neerging op een harde
stoot en daarna gewoon geen trek meer
had."
Hoe het ook zij, Nishijima is naar huis
om zich te laten behandelen. „Vervelend
voor die jongen," vindt Poeder en niets
in zijn stem doet vermoeden dat hij dat
medeleven veinst. „Hij was sterk, had in
derdaad een beetje het postuur van Ty
son en viel ook op de Tyson-manier aan.
Maar na twee, drie rondjes had ik hem
wel door en ja, toen heb ik 'm een paar
keer goed geraakt."
Recht voor z'n raap. Zo bokst hij en zo
praat hij ook. Don Diego Rivelino Alfredo
Poeder houdt niet van opscheppen. Hij
vertelt het verhaal van de verjaagde Ja
panner omdat hem ernaar wordt ge
vraagd. In een paar zinnen, of het zijn
dagelijks werk is. En in feite is het dat
ook.
„Boksen was mijn hobby, maar ik heb er
mijn werk van gemaakt. Plezierig werk,
daar niet van, maar niet meer zo plezie
rig als het was. Het leuke is er een beetje
af omdat ik niet meer in Nederland boks.
Tot begin vorig jaar vocht ik afwisselend
in Amerika of Rotterdam, maar sinds ik
wereldkampioen ben, heb ik geen wed
strijd meer gehad in Nederland. Beloofd
was dat, als ik eenmaal de titel zou heb
ben, m'n eerste verdediging voor eigen
publiek zou zijn. Maar dit wordt al mijn
derde partij sindsdien, en weer in de Sta
tes. Dat is best vervelend, ja, want het
blijft toch je land. Maar ik leer ermee le-
Er is wel degelijk geprobeerd de wereld
kampioen werkgelegenheid te verschaf
fen in vertrouwde omgeving. Maar waar
de belangstelling van de televisie mini
maal was, stonden sponsors evenmin te
springen om hun portemonnee te trek
ken. Regilio Tuur mocht destijds nog uit
de FilmNet-ruif mee-eten, maar sinds
Canal Plus daar de touwtjes, in handen
heeft, blijft er weinig geld over voor iets
anders dan voetbal.
Blij verrast reageerden manager Stan
Hoffman, zakelijk partner Peter Blom-
maert en bokser Don Diego Poeder dan
ook toen deze week bekend werd, dat de
NOS van plan is de wedstrijd tegen Da
niels woensdagavond uit te zenden ter
afwisseling van het duel Kok-Bolkestein.
„Daar ben ik heel blij mee," zei Hoff
man, zelfs zonder dat hij de eventuele fi
nanciële revenuen kende. „Wie weet is
dit een doorbraak, of het begin ervan.
Het is in elk geval goed nieuws."
Dat vindt Poeder ook. Het heeft hem
'eerlijk gezegd wel een beetje gestoken'
dat zijn kroning tot WBU-kampioen vrij
wel onopgemerkt is gebleven. In woon-
en geboorteplaats Rotterdam, ja, daar
kreeg hij de aandacht en de waardering
die hij verdiende. Hij werd er met grote
eenstemmigheid tot sportman van het
jaar gekozen. In Rotterdam ook huurde
hij een bioscoopzaal af om zijn suppor
ters te laten genieten van het enerveren
de gevecht tegen de Amerikaan Terry
Ray, waarin hij - op 15 juni vorig jaar - de
titel veroverde. Boksminnend Nederland
evenwel kreeg dat later door de Britse
vakpers bekroonde duel nooit te zien en
mag zich daarover terecht beklagen.
Ook zijn 'tienronder' tegen een andere
Terry, 'Tenacious' (Taaie) Terry Porter,
was, ofschoon Poeders titel niet op het
spel stond, een miljoenenpubliek waard.
De Amerikaanse sportzender ESPN legde
er veel eer mee in, de commentatoren
betitelden met name de achtste ronde
als 'één van dé beste dit jaar' en de toe
schouwers stonden op de banken.
Poeder geeft toe dat hij er na de laatste
gong vanuit ging dat hij zijn ongeslagen
record kwijt was. Hij kon daar nog vrede
mee hebben ook. „Als ik dan toch moet
verliezen, dan maar zo," vertaalt hij zijn
gevoelens van toen. „Die jongen moest
'ontzettend diep gaan en dat deed hij
ook, van de eerste tot de laatste seconde.
Hij gaf niet op, ik gaf niet op. Achteraf
denk ik dat de laatste ronde, waarin hij
neerging, de doorslag heeft gegeven.
Twee van de drie juryleden hadden des
ondanks een groter verschil en dat ver
baasde me. Ikzelf dacht dat het dichter
bij elkaar lag. Je ziet wel eens zo'n partij
waarin de ene bokser de ander constant
tegen de touwen zet. Dan kies je toch
voor de aanvallende man. Daarom dacht
ik even: 'Shit, ik heb verloren.' Maar de
laatste ronde heeft me gered."
Robert Daniels is, op papier, van een ge
heel ander kaliber. De 29-jarige Ameri
kaan staat hoog op allerlei ranglijsten en
heeft een staat van dienst om u tegen te
zeggen. Van zijn 40 profpartijen won hij
er 36, waarvan 29 binnen de limiet. Drie
keer verloor hij, eenmaal bokste hij on
beslist. Zijn laatste nederlaag (de enige
voortijdige) dateert van 30 juni 1994. De
inmiddels op mysterieuze wijze verdwe
nen Rus Sergei Kobozev stopte hem in
de achtste ronde.
Daniels is voormalig wereldkampioen
van de World Boxing Association, één
van de drie belangrijkste bonden. Hij
heeft nog altijd een grote naam. „Toch
denk ik dat Terry Ray sterker was,"
taxeert Poeder na het zien van diverse vi
deobanden. „Daniels won hun onderlin
ge duel op punten, maar ik vond Ray
winnaar."
Zelf nog ongeslagen in 21 profpartijen,
staat de Rotterdammer niet te lang stil
bij de reputatie van zijn opponent. De
banden heeft hij slechts vluchtig beke
ken. „Ik wil de druk niet onnodig opvoe
ren." Zijn vertrouwen in trainer Freddie
Roach is onbegrensd. „Hij zegt wel hoe
ik het moet aanpakken en wat ik eventu
eel fout doe. Na vier jaar als prof denk ik
het wel te kunnen, maar gebleken is dat
ik iemand nodig heb die me constant
aan bepaalde dingen herinnert. Freddie
doet dat in alle rust, hij geeft goede ad
viezen. Ik ben heel tevreden over hem.
Het enige vervelende is, dat hij in Los
Angeles woont."
