Erkenning
Leefbaar
Zuid-West
raai Thorbecke is
even het middelpunt van Leiden
Leiden Regio
Schoolkorfbaltoernooi
Een raad van 'gewone'
burgers zou beter voldoen
Schrijvende lezers
Hartverwarmend medeleven
piet auto maar maniak achter
het stuur is levensgevaarlijk
1TADSGEZICHT
Plezierjagers zoeken
altijd een excuus
IS^SJp
ATERDAG 11 APRIL 1998
CHEF JAN PREENEN, 071-5356414, PLV.-CHEF HERMAN JOUSTRA, 07 I -53 56431
Vijftien scholen uit Leiden
doen woensdag 22 april mee
aan de jaarlijkse schoolkorf-
balwedstrijden. De deelne
mende scholen zijn ingedeeld
in verschillende leeftijdscate
gorieën. Er worden ongeveer
vierhonderd leerlingen ver
wacht. De beste schoolteams
winnen een beker.
Het toernooi begint om
13.00 uur en wordt gespeeld
op zes velden aan de Mont-
gomerystraat in Leiden.
Conflict buurtclub met gemeente voorbij
LEIDEN RUUD SEP
Het slepende conflict tussen de stichting Leefbaar Zuid-
West en de gemeente Leiden is bijgelegd. Stichtingsvoor
zitter A. Alblas en wethouder A. Pechtold hebben een
convenant getekend waarin de erkenning van de buurt
club officieel is vastgelegd. Alblas en de zijnen beloven
dat zij de stichting in de loop van 1999 zullen omvormen
tot een vereniging, terwijl de wethouder de subsidie voor
de club veiligstelt en aanzienlijk verhoogt.
uit de wereld te helpen. „Eigen
lijk was het heel simpel", aldus
de wethouder. „Wij eisten dat
ze snel vereniging werden, zij
wilden uitstel hebben. Door al
lebei een stapje in eikaars rich
ting te doen, kwamen we er vrij
gemakkelijk uit. Wij verlenen
uitstel, zij geven een duidelijke
einddatum waarop ze vereni
ging zullen zijn."
De officiële erkenning levert
Leefbaar Zuid-West met ingang
van dit jaar een verhoging van
de subsidie van vijfduizend tot
19.000 gulden op. Alblas heeft al
een goede bestemming,voor dat
extra geld. „Dat gaan we gebrui
ken voor de verbetering van de
communicatie met onze wijk-
genoten."
Door het convenant hoeft de
buurtorganisatie bovendien niet
meer bang te zijn voor concur
rentie. Pechtold: „Als er in Zuid-
West een andere vereniging was
opgericht, had ik geen enkele
reden kunnen verzinnen om die
vereniging niet te erkennen bo
ven Leefbaar Zuid-Wwest." Al
blas: „Wij zijn nooit bang ge
weest voor concurrentie. Hel is
heus niet zo dat de mensen
staan te dringen om een wijk-
vereniging op te richten."
Leefbaar Zuid-West is de wijk-
organisatie die zich het langst is
blijven verzetten tegen de ge
meentelijke plannen om alleen
nog verenigingen te subsidi
ëren. De voormalige wethouder
P. Langenberg wilde af van de
stichtingen omdat deze niet de
mocratisch worden gecontro
leerd. Leefbaar Zuid-West had
samen met een aantal andere
stichtingen geen zin in het extra
werk dat een bestaan als vereni
ging met zich meebrengt.
Langenberg kwam daarom
vorig jaar al met het voorstel om
bestaande stichtingen te blijven
subsidiëren, zo lang ze zich
maar gedragen als vereniging.
Voor Leefbaar Zuid-West bracht
dat plan echter geen uitkomst
omdat deze club ook als stich
ting nooit officieel is erkend als
wijkorganisatie. In de optiek
van de gemeente was de in 1990
opgerichte club een nieuwe or
ganisatie, die alleen voor subsi
die in aanmerking kwam als zij
zich omvormde tot vereniging.
In de tien weken dat hij de
portefeuille welzijn onder zijn
beheer kreeg, is Pechtold er uit
eindelijk in geslaagd het conflict
Zoals bekend is de opkomst bij
gemeenteraadsverkiezingen
vanaf 1990 steeds lager gewor
den en het ontstaan van burger
partijen toegenomen. Dit duidt
op onbehagen van de burger
ten aanzien van het gemeente
bestuur. Het percentage stem
men op die lokale partij geeft de
mate van onbehagen met het
bestuur in die gemeente aan.
De rol van de burger blijft be
perkt tot de verkiezingen. Dan -
en dan alléén - is de burger ko
ning-klant. Tussen de verkiezin
gen heeft de burger geen enkele
inbreng of invloed, ondanks
hoorzittingen en zogenaamde
inspraak.
De partijen in welvarend Ne
derland verschillen nauwelijks
meer in hun programma's.
Daarom ook heeft de burger
zich losgemaakt uit de groeps-
afhankelijkheden (de partijen).
Partijpolitiek hoeft de politicus
nauwelijks meer te bedrijven
omdat de partij geen eigen be
ginselen meer heeft te verweze-
lijken. En dan blijft alleen het
eigenbelang over. Wat de bur
ger denkt en vindt, interesseert
de politiek niet meer zo.-
Het ontbreken van een sterke
oppositie maakt dat men zich
nauwelijks hoeft te storen aan
'speldenprikken' of protesten
van de burgers. In ons huidige
bestel ligt de macht in handen
van een kleine groep mensen.
Dit schept al een grote afstand.
Omdat we in feite te maken
hebben met een één-partijstel
sel, laat een deel van de kiezers
het afweten. De burgers die niet
afhaken zijn kritisch afstandelij
ke juryleden van de bestuurs
cultuur geworden.
Vanaf 1989 volg ik vanaf de
tribune - en soms in de rol van
inspreker - het gemeentelijk be
sturen. Het viel daarbij op dat
voor een politiek debat, waarin
voornemens en besluiten wor
den afgewogen, nauwelijks
plaats is. Naar inspraak van de
burger wordt niet geluisterd. De
bestuurder maakt gebruik van
de ervaring dat verzet van de
burger meestal wordt gestaakt
na één keer bot vangen. Daarna
kan men zijn gang weer gaan.
(Dat het wel eens anders uit
pakt bewijst de zaak rond het
kunstwerk 'Doorgaande Bewe
ging'. Acht jaar strijd leidde via
inschakeling van de rechterlijke
macht tol een positief resultaat
voor de burger. Een tijdrovende
procedure.)
De invloed van de burger op
de besluitvoering is dus prak
tisch nihil. Indien een enkel
raadslid wel luistert naar do
burger; zich als dissident ge
draagt, wordt deze teruggeflo
ten of- bij weigering zich aan te
passen - verwijderd. Deze cul
tuur veroorzaakt de grote kloof
tussen gekozene en kiezer.
Verandering van het huidige
stelsel - gekozen burgemeester
of (voor de landelijke overheid)
kiezen via een districtenstelsel -
zal deze kloof zeker niet dich
ten. Het is de huidige stijl van
besturen, de wijze waarop voor
nemens tot stand komen en be
sluitvorming geschiedt, die ter
discussie moeten staan.
De lokale partijen van burgers
zijn geen 'hindermacht'. De
burgers bezitten vaak waarde
volle kennis en zijn op de hoog
te van feiten die van groot nut
kunnen zijn.
In deze lijd met minieme ver
schillen in standpunten Van
partijen, hebben partijleden
nauwelijks meer een functie in
het gemeentelijk besturen. Een
raad van 'gewone' burgers zou
beter voldoen. Iedere burger 1
heeft immers een bepaalde ken
nis en alle burgers samen vor
men een netwerk in de ge
meenschap. Op deze wijze is i
het mogelijk op verantwoorde
wijze en in openheid plannen
voor te bereiden en besluiten te
nemen. In de USA, in Massa
chusetts, zijn er zodanige raden,
zonder burgemeester.
N. Smit,
Oegstgeest.
)p 16 maart is onze 13-jarige
lochter, zusje en nichtje
lanan geheel onverwacht
•verleden. Ze was een lief en
evenslustig meisje, maar een
ilotselinge hartstilstand
naakte een eind aan haai" jon-
leven. Onpeilbaar was ons
'erdriet en groot de cönster-
atie, temeer omdat een week
erder haar grootvader was
iverleden. Haar heengaan en
de begrafenis in Marokko wa-
en een afschuwelijke en on-
ieschrijfelijkenachtmerrie.
Maar verwarmend waren de
lijken van medeleven. Niet
Heen onze landgenoten, maar
ok veel Nederlandse mensen
leien ons verdriet. Met name
ijn wij vervuld van dankbaar-
8.301 leid voor de opvang van onze
amilie in het AZL. Wij werden
oor de artsen en het verple-
end personeel niet behan-
leid als de familie van de
'verleden patiënt, maar alsof
re broers en zusters waren,
lezelfde gevoelens gaan uit
'aar de school van Hanan, on-
e buren en vele andere men-
'en. In dit verband mag ook de
wff se gemeenschap niet on-
ermeld blijven.
'CASi
Het is waar dat we ons, als
Marokkanen niet altijd door
iedereen geaccepteerd voelen.
En omgekeerd bestaat er in
onze kringen ook wel eens on
begrip over de cultuur en de
gewoontes in Nederland. Maar
de ondervonden belangstel
ling en troost heeft ons meer
goed gedaan dan tienduizend
boeken, krantenartikelen en
oproepen die pleiten voor een
menslievende, multiculturele
SEtmenleving.
Met grote droefheid hebben
wij het lichaam van Hanan
toevertrouwd aan de aarde
van onze geboortegrond. Maar
het afscheid van haar graf en
de terugreis naar Leiden wer
den verlicht door de weten
schap dat we ons verdriet met
zoveel anderen kunnen delen.
Als moslims bidden we dage
lijks: Allah Akbar. Ja, God is
groot - want Allah de Barm
hartige maakt Zich zichtbaar
door ons via zovelen Genade
te betonen en daarmee duide
lijk te maken dat er maar één
Mensheid is.
voorpagina van het
idsch Dagblad van zaterdag 4
'ril stond in het artikel onder
kop 'Protest Oosterkerk-
aat' de zin: 'Dit ongeluk is het
veelste bewijs dat auto's le-
^gevaarlijk zijn'.
'k ben het hier totaal niet mee
"s. Plaats een auto ergens
'or lange tijd op een druk punt
dealde stad en die auto zal een
fns noch vlieg kwaad doen.
aar laat éen maniak de auto
beweging brengen; dan pas
lrdt diezelfde machine een
oordwerktuig.
Ik heb r dan veertig jaar
"ogereden en heb in die tijd
nog nooit één bekeuring van
wege een verkeersovertreding
opgelopen. Ik ben ervan over
tuigd dat bijna alle autobestuur
ders en bus- en taxichauffeurs
heel normale en voorzichtige
rijders zijn.
Als men alle auto's uit het
verkeer wil bannen, laat dan
ook het gebruik van houwelen,
bijlen, messen, hand- en vuur
wapens enzovoort verbieden.
Want ook die instrumenten ver
anderen in een moordwapen in
de handen van een maniak.
FOTO JAN SCHEERDER
In een opinie verdedigde Paul
van Hage, vorige week op de
pagina 'Meningen' de jacht in
Nederland. Ik wil in een reactie
daarop enige kanttekeningen
maken.
Allereerst legt Van Hage uit
dat de natuur in Nederland
'zichzelf al eeuwen niet meer
kan reguleren'. Een reden voor
de mens om in te grijpen en uit
beheersoogpunt jacht uit te oe
fenen op soorten die de over
hand dreigen te krijgen. Door
die soorten te bejagen die min
of meer door toedoen van de
mens (te) algemeen zijn gewor
den, kan een zekere mate van
herstel van het evenwicht be
dongen worden.
Nu wil ik niet categorisch ont
kennen dat er ooit dergelijke si
tuaties ontstaan, die ingrijpen
noodzakelijk maken. Maar de
voorbeelden die Van Hage
noemt, zijn enigszins mis
plaatst. Zo is daar de vos, die
zogenaamd 'wegens het ontbre
ken van natuurlijke vijanden als
lynx en wolf, nu door de mens
binnen de aantallen gehouden
zou moeten worden.
De praktijk leert echter, dat er
weliswaar een enorme toename
van de vos heeft plaatsgehad
(bijvoorbeeld in de Hollandse
duinen) maar dat is pas een jaar
of vijftien geleden gebeurd.
Daarvoor waren er geen proble
men. En zó kort geleden is het
niet dat wolf en lynx van de Ne
derlandse bodem zijn verdwe
nen.
Net zo min is het verband
duidelijk tussen de invloed van
de mens en de toename van de
ekster, die schade zou toebren
gen aan 'kleinere, zwakkere vo
gelsoorten'. Zwakkere soorten?
Kom nou, meneer Van Hage,
dat is volstrekte flauwekul; voor
zwakke soorten is in de natuur
geen plaats.
Van Hage bedoelt natuurlijk
eigenlijk zwakkere vogels. Maar
dit is evenmin waar: nooit is be
wezen dat zangvogelpopulaties
te lijden hebben van een gezon
de eksterbevolking. Wij dénken
dit alleen maar, omdat we mis
schien af en toe een ekster het
nest van een wat onzorgvuldige
merel zien plunderen.
Wat dit betreft is de argumen
tatie van Van Hage weer als
vanouds doorspekt met de
vooroordelen die al jaren in ja
gerskringen te horen zijn. Die
ren van de ene soort zouden te
gen de andere soort moeten
worden beschermd. Alsof de
natuur dat zonder de mens de
afgelopen 300 miljoen jaar niet
alleen heeft gekund!
Na dit pleidooi voor beheer-
sjacht 'die de jacht vandaag de
dag dus is', wordt er ineens
door Van Hage uit een heel an
der vaatje getapt. Nu wordt in
eens een lans gebroken voor het
oogstaspect, het recht dat jagers
zich toeëigenen om zo nu en
dan een stukje vlees uit de na
tuur te mogen 'oogsten'.
Nu raakt de lezer echt in de
war. Meneer Van Hage, wat is
het nu, schieten we dieren om
dat er op een zeker moment te
veel van zijn, of omdat we trek
hebben in een lekker boutje?
Dit is niet alleen tweeslachtig,
maar ook de zoveelste zwakke
poging van de jachtiobby haarn
liefhebberij tegen kritiek van de
buitenwereld te verdedigen.
Om dit toe te lichten: tot voor
kort was een veel groter aantal
vogelsoorten dan nu bejaag-
baar. Een groot gedeelte hier
van was echter geenszins als
schadelijk of als te algemeen te
kenmerken. Integendeel, ver
scheidene van deze sporten zijn
ronduit schaars en de meeste
gaan hard in aantal achteruit.
De jachtiobby moest dus ande
re argumenten dan de beheers-
noodzaak gaan verzinnen om
deze jacht voort te mogen zet
ten. Het oogstverhaal is daar het
gevolg van geweest, onder het
motto: 'als we dan niet de be
heerder uit kunnen hangen, laat
ons dan af en toe een lekker
„Jagers willen jagen omdat dat nu eenmaal hun liefhebberij is."
ARCHIEFFOTO LOEK ZUYDERDUIN
hapje mogen schieten!'
Gelukkig zagen politici met
gezond verstand in dat het hier
slechts om pure sportjacht ging
(een snip is een aantrekkelijke
uitdaging met zijn zigzag-
vlucht), en genieten deze soor
ten nu een volledig beschermde
status.
Mijn conclusie is dan ook dat
jagers willen jagen koste wat het
kost, omdat dat nu eenmaal
hun liefhebberij is. In plaats van
toe te geven dat ze het gewoon
leuk vinden, komen ze met al
lerlei oneigenlijke argumenten
op de proppen, maar vergeten
vaak waar het om draait: de eer
bied die wij als mens moeten
hebben voor de helaas almaar
armer wordende natuur.
Ik ben van mening dat er ja
gers in Nederland moeten zijn
omdat er zo nu en dan jacht no
dig kan zijn, en niet dat er jacht
moet zijn omdat er nu eenmaal
jagers wonen. Vooralsnog is het
laatste in mijn ogen te veel het
geval.
Teus Luijendijk,
Leiden.
eibad, woensdag 18.00l uur.
kwam op Leidse bodem tot stand. Het
document, dat zo bepalend is geweest
voor de staatkundige geschiedenis van
Nederland, zag in het voorjaar het eer
ste levenslicht op de schrijftafel in het
tuinhuisje achter de woning aan de
Garenmarkt 9, het Thorbeckehuis.
Naar aanleiding van de herdenking
'150 jaar Grondwet' en '200 jaar Thor
becke' geeft de gemeente een boek uit:
'Thorbecke en Leiden. Student, hoog
leraar en raadslid (1817-1850)'.
Woensdag 22 april overhandigt burge
meester C. Goekoop het eerste exem
plaar aan minister H. Dijkstal van bin
nenlandse zaken. Dit gebeurt om 17.00
uur in de Burgerzaal van het stadhuis.
Het boek is geschreven door de histo
ricus Chris Sol. Voor de bijeenkomst
zijn de bewoners van de vier panden
waar Thorbecke in zijn Leidse tijd
heeft gewoond en de bewoners van de
Thorbeckestraat uitgenodigd.
Thorbecke staat overigens centraal
tijdens meer bijeenkomsten in Leiden.
Zo is er op 5 mei om 20.00 uur in de
Burgerzaal een lezing door burge
meester Goekoop met als onderwerp
'Bevrijding en 150 jaar Grondwet.' Op
2 juni houdt Chris Sol in het gemeen
te-archief aan de Boisotkade een le
zing over zijn boek.
In het najaar volgt in Leiden nog een
symposium georganiseerd door het
ministerie van binnenlandse zaken
waarin Thorbecke centraal staat en
wordt er op de Leidse middelbare
scholen een lesbrief verspreid over
'Grondwet en democratie.' De reizen
de tentoonstelling 'Thorbecke en Lei
den' is tot 7 mei in het stadhuis te zien.
Op 12 en 13 september keert de expo
sitie nog even terug op die plaats.
j11?! iden kan niet om Iqhan Rudolf
|T^j iorbecke (1798-1872) heen. De grote
irnpn achter de Grondwet van
en werkte z'n halve leven in
Sleutelstad, als student, hoogleraar
emeenteraadslid. De liberaal werd
Tweede Kamerlid en Eerste Mi-
pici. De tekst van de Grondwet
lie d:
-
