a Modekoning Frans Molenaar
heeft niet te klagen
OHEEE!
VRAAG VAN DE WEEK (voor deelnemers van 13 t/m 15 jaar):
castermar
De voorjaarsmodeshows
zijn achter de rug.
j \fj
11 Couturier Frans Molenaar
mocht niet mopperen: een
staande ovatie voor zijn
nelgel
op hi creaties (lof overigens die
iaf caj niet iedereen deelde...) en:
id'ings 'Ik hebfantastisch
ndïb verkocht'. Molenaar
e d 0 verkoopt beter dan ooit:
jaar e 'Het duurste is het eerst
weg'. Over het toelaten van
schwung, stukjes bloot
mannenbeen en het belang
Opvallend hoofddeksel, brede
kraalkettingen en reuze-oorbellen
horen bij de accessoires van Mo
lenaars collectie voor deze zomer.
van de eerste rij.
ie schuimtaar-
I ten van tule, tja,
hoe gaat dat?
We zijn de collectie aan het
doorpassen en dan ligt er ergens
nog een hele rol, we gebruiken
het spul om stof te verstevigen.
Enfin, ik kijk naar die rol en in
eens zie ik 't. Dus ik doe het mo
del zo'n klodder tule op 'r hoofd
en het staat. Dat is creativiteit,
aangeboren creativiteit.
Couturier Frans Molenaar
heeft geen last van valse beschei
denheid. Hij weet wat hij waard
is - en dat is veel tegenwoordig.
Na het overlijden van Frank
Govers staat Molenaar, naar ei
gen zeggen, eenzaam aan de top.
Maar een kritische recensie
brengt hem nog steeds van zijn
stuk. Zeker als de kritiek afkom
stig is van zijn favoriete mode
journaliste, Pauline Terreehorst
van de Volkskrant. 'Meer dan een
drietal patronen moet hij niet
nodig hebben gehad', schreef zij
na zijn laatste show in het Am-
stelhotel.
Onzin, sputtert de couturier.
„Ik kreeg een staande ovatie!
Dan kan het toch niet niks zijn.
Ik heb fantastisch verkocht trou
wens. Zelfs een paar hoofdtooien
met veren, meer dan ik eigenlijk
had verwacht. Nee, ik zeg niet
aan wie, maar één is er voor de
haringparty op slot Haarzuilens,
in juni."
De collectie liep dezelfde
avond al, meldt de couturier met
gepaste trots. Nog in het Amstel
werden de eerste bestellingen ge
plaatst. „En de andere ochtend
stonden ze om tien uur bij me
voor de deur. Zaterdagmiddag
moest ik al een paar keer nee
verkopen. Is dat noppenpakje er
nog, vroeg iemand. Maar het was
al weg. Je kunt een model niet
twee keer verkopen. Tenzij klan
ten ver uit elkaar wonen en er
beiden van weten. Maar in prin
cipe niet. Het is couture tenslot
te."
Sommigen hebben net als zijn
mannequins maatje 36 en kun
nen zó de deur uit in hun favo
riete pakje. Voor de gevuldere
dames is maatwerk nodig. Dat
kost bij Frans Molenaar 5000 a
6000 gulden. Geen gering be
drag. Maar de couturier kan de
belangstelling haast niet bijbe
nen.
„Vergeleken met Parijs ben ik
gewoon goedkoop. Laat maar
eens een mantelpakje bij Dior
maken. Dan hebben we 't over
25.000 gulden of daaromtrent. Er
wordt anders gecalculeerd. Dior
heeft veel hogere uitgaven na
tuurlijk. In een show worden mil
joenen geïnvesteerd. Dat is in
Nederland niet mogelijk. Je ver
dient het niet terug."
Molenaar heeft het creatieve
en het commerciële altijd weten
te combineren. „Mijn vader zat
in de confectie, ik heb het zake
lijke van huis uit meegekregen.
Wat ik ontwerp moet verkocht
worden, zo eenvoudig is het.
Max Heijmans is begraven van
de bedeling - ik moet er niet aan
denken! Dat zou mijn eer te na
zijn. Ik verdiende op mijn tiende
Creaties van Frans Molenaar zoals die getoond werden tijdens zijn
voorjaarsshow.
Bloemen en applaus voor couturier Frans Molenaar, na zijn show in het Amstelhotel. foto s anp marcel antonisse
al bij met autowassen. Kijk eens,
ik betaal mijn rekeningen en ik
verwacht dat anderen de mijne
betalen. Wat je maakt, mag ge
honoreerd worden. Als jonge
jongen in Parijs naaide ik voor
twintig francs per stuk rokjes
voor au pairs. Ik wilde geen geld
van thuis, ik wilde het zelf rooi
en. Dat heb ik altijd gehad. Toen
ik als puber bij kapper Alkema in
Zandvoort, waar ik vandaan
kom, voor het eerst de etalage
deed, vroeg ik meteen vijftien
gulden. Rietje Hermans, die klant
was bij Alkema, zei toen ze mijn
etalage zag 'Meneer Alkema, wat
is hier gebeurd?' Het stond vol
aardappelkistjes met stro en gro
te flessen Patou. Dat was in
Zandvoort nog niet eerder ver
toond."
Thuis was toen al lang duide
lijk dat 'Fransje' na de Mulo in de
mode zou gaan. „Nee hoor, dat
was absoluut geen probleem.
Niemand heeft het ooit over
brandweerman gehad. Mijn va
der vertelde trots in het café dat
zijn zoon zulke mooie kleren
naaide. Dan werd er wel eens
schuin gekeken, maar dat deed
'mniks."
Na stages bij Laroche en Nina
Ricci begon Molenaar in 1967
voor zichzelf, aan de Amster
damse Van Baerlestraat. „Acht
jaar Parijs, ik wist precies hoe 't
moest en het liep voor geen me
ter. De eerste twintig jaar heb ik
het moeilijk gehad. Het was echt
knokken. Daarom ben ik naast
couture ook bedrijfskleding gaan
doen. Ik vond dat trouwens ook
leuk. Als je voor de gemeenterei
niging werkt of bij Albert Heijn
achter de kassa zit, heb je ook
recht op een goede outfit."
Sinds eind jaren tachtig gaat
het hem voor de wind. „We zijn
een zeer rijk land, nu. Mensen
hebben geld. Het duurste is het
eerst weg, een cape van bont
blijft niet hangen. Ik kan me te
genwoordig stoffen van 780 gul
den per meter permitteren, vroe
ger moest ik uitkijken."
Statusbepalend
De klanten die hij koestert, krij
gen bij zijn shows in het Amstel
hotel altijd een plaatsje op de
eerste rij. „Maar de bekendheden
willen óók op de eerste rij. En je
hebt nu eenmaal bekendheden
nodig voor de publiciteit die het
oplevert. Bij mijn laatste show
had ik Sylvia Millecam, leuke
meid trouwens, Gerard Joling en
Willeke Alberti. Connie Stuart
was er deze keer niet maar als ze
komt, zit ze ook vooraan. Dat is
gewoonterecht.
Het probleem is dat de eerste
rij niet van elastiek is. Soms moet
ik iemand een plaats op de twee
de rij geven; dat wordt me niet
altijd in dank afgenomen. Het
ligt gevoelig. Iedereen kijkt om
zich heen, wie zit waar? Het is
statusbepalend. Overal hoor. In
Parijs net zo goed. Ik wil bij Dior
nog wel staan, maar Ivana
Trump niet. Die eist én krijgt een
plek vooraan.
Ik kan me niet meten met Pa
rijs. Ik heb vijfentwintig mensen
in dienst, geen honderden. Ik
heb geen eigen parfum als mo
neymaker. Maar we zijn wél heel
serieus bezig.
Couturiers zijn niet eikaars
beste vrienden. Sommigen staan
op voet van oorlog met elkaar.
Tussen Frans Molenaar en Frank
Govers boterde het ook niet al
tijd. Maar nu Govers er niet meer
is, mist Molenaar hem erg. „Hij
maakte volstrekt andere dingen
dan ik. Prachtig hoor, niet be
paald draagbaar, maar prachtig.
Topklasse. We zaten op hetzelfde
niveau. Dat mis ik. Sportieve ri
valiteit kan geen kwaad. Vroeger
had ik dat met Dick Holthaus,
die zat naast me in de Van Baer
lestraat. Als hij een nieuwe etala
ge maakte, boden wij er tegenop.
Met Edgar Vos heb ik die rivali
teit niet. Ik heb niet zo'n affiniteit
met wat hij maakt. We schelen
ook bijna een halve generatie."
Achtenvijftig is Molenaar nu. Hij
wordt ouder, langzaamaan zet
het verval in. „Ik vind het erg. Ik
hou nu eenmaal van esthetisch
verantwoord. Ik heb ook altijd
lange sokken aan, tot net onder
de knie, in de kleur die bij mijn
kleren past. Altijd. Zo'n stukje
bloot mannenbeen, bah! En ik
doe reuze mijn best om slank te
blijven. Ik zag mezelf een paar
jaar geleden van opzij op een fo
to en toen dacht ik: nee, dat kan
niet meer. Ik had gewoon een
buikje. Er ging tien kilo af. Maar
als je afvalt, wordt je huid losser.
Dus heb ik me laten liften. Joop
Braakhekke had een opmerking
gemaakt over mijn ouwe kop en
toen dacht ik: waarom niet? Jaze
ker laten mannen dat ook doen,
vaker dan je denkt, hoor. Alleen
zeggen ze het nooit.
De jaren hebben hem frivoler
gemaakt, vindt hij zelf. In zijn
ontwerpen is het strikt geometri
sche verzacht. „Vroeger was het
in de zomer een rechte witte jas
of niets." Tegenwoordig kan hij
Lacroix bewonderen. Soberheid
is voor Molenaar niet langer het
hoogst bereikbare. Voor een
beetje schwung haalt hij zijn
neus niet meer op. „Ik ben mee
gegroeid met mijn klanten, denk
ik."
Kom terug, stelletje
2: HOE HETEN DE MONUMENTJES IN TIBET WAAR DE AS VAN BELANGRIJKE HEILIGE MONNIKEN WORDT BEWAARD? Vraag 1 van vorige week luidde: Van welke luchtvaartmaatschappij is het neer
vliegtuig van de Chinese vriend van Kuifje'? Spaar de antwoorden tot en met de vierde week en stuur de oplossingen naar: Rijksmuseum voor Volkenkunde, ter attentie van de afdeling PR, postbus 212, 23 00 AE Leiden o.v.v 'Prijsvraag
m verloot onder de inzenders een artikel uit de Kuifje-winkel. De goede antwoorden op de vier vragen uit de vorige serie (voor 8 t/m 12 jaar) zijn: 1. Kuifje, Haddock, Bobby; 2. Jak; 3. Drie; 4. Mount Everest. Prijswinnaar is Esther van
Maar we moeten absoluut verder,
Tharkey Zo dicht bij het doel
geven we toch niet op?
We nemen allemaal wat
extra's en laten hier wat
niet echt nodig is... We
moeten Tchang redden,
Thar key!
I Mijn hemel' jvVA
De tentoonstelling 'naar Tibet met Kuifje' is nog t/m 2 augustus in het Rijksmuseum voor Volkenkunde te zien. Het museum is gevestigd aan de Steenstraat 1, Leiden, telefoon 071-516 88 00. De openingstij
den van het museum zijn: dinsdag tot en met vrijdag en zondag 10.00-17.00 uur. Zaterdag en feestdagen 12.00-17.00 uur. Toegangsprijzen: Volwassenen 10 gulden. Jeugd van 4-18/CJP/65+ 7,50 gulden.
Groepen (min. 10 personen) 7,50 gulden. Museumjaarkaart toeslag 3 gulden. Kosten van de activiteiten zijn inbegrepen in de museumentree, tenzij anders vermeld.
