Cultuur Kunst
'Besluit is een steek in mijn hart'
Voorlopers van Jan de Bouvrie
Obligate ideetjes en kleine grappen
UITSCHIETERS
Sob Dylan naar Ahoy'
otterdam Bob Dylan geeft op maandag 15 juni een concert in
ihoy'. De 'legendarische' Amerikaanse folkrockzanger trad twee
aar geleden voor het laatst in ons land op in het Utrechtse Vre-
lenburg. Dylan, inmiddels 56 jaar, leverde volgens muziekre-
ensenten met 'Time Out Of Mind' een van de beste albums van
997 af. De kaartverkoop begint volgende week zaterdag.
Stradivarius brengt recordbedrag op
onden» Een Londense handelaar heeft gisteren een recordbe-
rag betaald voor een Stradivarius-viool die ooit van de beroem
de violist Rudolphe Kreutzer was. De handelaar en ex-violist
laim Lazarov kocht het instrument bij het veilinghuis Christie's
oor bijna 3,3 miljoen gulden. Het oude record stond op 902.000
=ond, een bedrag dat in 1990 voor een Stradivarius werd be-
ken plan voor Nederlandse muziek
^sterdam De orkesten zijn zo teleurgesteld in de opstelling
an staatssecretaris Nuis in de kwestie Nederlandse muziek, dat
e weigeren hem een uitwerking van een eerder plan voor te leg
en. Nuis meent dat het repertoire van de orkesten voor mini-
7 procent moet bestaan uit Nederlandse muziek. Orkesten
ie niet voldoen aan die eis, krijgen minder subsidie. Orkesten
tellen dat bij hun de kwaliteit voorop staat en dat ze minder ge-
jiteresseerd zijn in de hoeveelheid.
Minister Wijers krijgt Oscar
en haag Een Oscar-uitreiking in de Tweede Kamer gisteren,
linister Wijers van Economische Zaken kreeg uit handen van
vdA-kamerlid Van Nieuwenhoven een Oscar van chocolade
oor de nota Structuurversterking Filmindustrie. De vier groot-
re fracties zijn tevreden over het plan van Wijers en de staatsse-
O retarissen Vermeend (Financiën) en Nuis (Cultuur) om de film-
ïdustrie nieuw leven in te blazen.
Amsterdams Uit Buro (AUB)
Kaartjes bestellen?
WV
Q2WL1211
het muziektheater
Amstel 3. Telefoon 625 54 55. Agendalijn 551 81 00
AmsterdamlHwereldstad
X)NDERDAG 2 APRIL 1998 **0 9
is 1
in
het i
Schrappen uitbreiding Lakenhal stuit op veel onbegrip
Vervolg van voorpagina
Dat Leiden geen veertig
miljoen gulden op tafel kan
leggen voor de uitbreiding
van Stedelijk Museum De
Lakenhal is begrijpelijk,
maar dat het nieuwe colle
ge van B en W de al jaren
sudderende plannen hele
maal schrapt, stuit op veel
onbegrip. ,,Doe het dan in
fasen", zegt F. de Leeuw,
voorzitter van de sector PR
van Leiden Museumstad
en woordvoerder van het
Nationaal Natuurhistorisch
Museum Naturalis.
leiden wim koevoet
,,Als het Lakenhalplan te ambi
tieus is, moet je het aanpassen.
Kennelijk heb ik een paar stap
pen gemist want het is nu ge
heel van tafel", aldus A. Geert -
sema, behalve WD-raadslid
ook bestuurder van de Vereni
ging van Belangstellenden in de
Lakenhal. Cultuurwethouder A.
Pechtold (D66) geeft volmondig
toe dat het schrappen van de
plannen haaks staat op de La
kenhal-passage in het verkie
zingsprogramma van zijn partij.
„Maar dat geldt ook voor CDA,
PvdA en Groen Links."
Dat hij nog vorige week dins
dag het zogeheten 'Programma
van eisen' in de raadscommis
sie cultuur liet bespreken, ver
klaart hij als volgt: „De wethou
der Pechtold van de vorige
raadsperiode moest het nieuwe
college in staat stellen om be
sluiten te nemen. Dat heeft hij
gedaan. Hij wist toen nog niet
dat hij ook in het nieuwe colle
ge wethouder cultuur zou wor
'Belangstellende' Geertsema
zegt niet te begrijpen dat Pecht
old de investeringen in de La
kenhal beperkt tot verbetering
van de klimaatbeheersing. „Dan
blijven de museumstukken
goed bewaard, maar krijgt nie
mand ze te zien. De de depot
functie van de Lakenhal wordt
zo wel erg dominant. Geertse
ma pleit ervoor om plannen te
ontwikkelen voor een filiaal el
ders in de stad. Hij denkt aan
het pand Breestraat 59 waar nu
nog het Hoogheemraadschap
van Rijnland is gehuisvest.
Geertsema zit ook in een stich
ting die erop uit is dat gebouw
een publieke functie te geven
na de verhuizing van het schap
naar de Plesmanlaan.
De WD'er gelooft trouwens
niet dat er 40 miljoen nodig is.
„We begonnen met 15. Vorige
week waren het er ineens 40 en
de wethouder had het gisteren
zelfs even over 53 miljoen. Ik
heb nog nooit een stuk gezien,
alleen maar bedragen horen
langskomen."
De Leeuw van Leiden Muse
umstad vindt dat het college,
inclusief de wethouder cultuur,
zich heeft blindgestaart op de
kosten. „Naar de opbrengsten
van later, is niet eens gekeken.
De musea samen vormen de
voornaamste culturele factor
van de stad. Die moet worden
uitgespeeld. Meer toeristen
brengen geld in het laatje. De
Lakenhal uitbreiden is investe
ren in de toekomst. Ik ervaar
het collegebesluit als een steek
in m'n hart. Echt, dit is ook
slecht voor Naturalis. Ik zeg al
tijd maar dat musea pas moe
ten concurreren nadat de be
zoekers in de stad zijn gearri
veerd. De Lakenhal is daarbij
van groot van belang."
den." Pechtold komt er rond
voor uit dat het schrappen van
de uitbreiding met zijn instem
ming is gebeurd. „Met pijn in
het hart." Voor een fasengewij-
ze aanpak voelt hij niets. „De
uitbreiding was te duur. Bij die
40 miljoen waren de exploita
tielasten niet eens meegere
kend. De sponsormarkt is be
paald niet ruim. Natuurlijk had
ik het project kunnen rekken,
rookgordijnen kunnen optrek
ken door tussenstudies aan te
kondigen, maar ik prefereer
duidelijkheid. Daar komt nog
bij dat dit college wat minder
aandacht aan de culturele ge
bouwen wil besteden en wat
meer aan de inhoud. Qua infra
structuur beperken we ons tot
de nieuwbouw van het Leids
Vrijetijdscentrum en de tweede
zaal Stadsgehoorzaal.
Investeringen in De Lakenhal beperken zich tot verbetering van de klimaatbeheersing in het oude gebouw.
FOTO TACO VAN DER EB
sler.nl
ge
Gaat u uit uw dak, of
blijft u thuis? Wilt u in
line skaten of danst u
liever square? Of je nou
jazzcat, pluchepoes of
kroegtijger bent, vrijdag
na vijven wil iedereen
zichzelf uitlaten. Wat
doen we in het
weekeinde? Waar, hoe
vaak en vooral: waarom?
Een paar jaar gele-
den moést ik echt
uit. Vrijdag, zater-
HH dag, het hele week-
einde. Uit mijn dak
gaan vind ik nog
'.eds leuk, maar het is niet
>er zo als vroeger. Zaterdag
\d ik het vaak te druk, is het
ibliek te jong... Nee, ik kan nu
\st zaterdagavond thuisblij-
in. Uitgaan is een beetje ver
hoven naar zondag.
'oeger had ik het me niet kun-
\n voorstellen, dat ik zaterdag
uiszou blijven. Mijn moeder
Ii wel: wacht maar tot je een
\ar jaar ouder bent. Dan be
at ik hard te gillen. En nu
erk ik dat er toch iets is veran-
'rd, dat ik niet meer per se
lef op die typische uitgaans-
'otiden. Maar ik zal altijd wel
Tjven stappen. Ook als ik veer-
ben. Ik denk dat ik dan al-
?n in andere clubs kom dan
iBaja Beach Club in Rotter-
m vind ik een leuke tent.
'ht tropisch en het publiek is
ik. Brede, stoere mannen
Eter de bar? Ach, dat valt wel
Sinners in Amsterdam is
k favoriet. Maar ik houd er
k van om lekker rustig uit
\n te gaan of een bioscoopje te
Peen. Dat is voor mij ook uit-
an. De mooiste film van de
gelopen tijd? Titanic.
'terlijk vind ik belangrijk, al-
Sf Imns uiterlijke verzorging. Dat
er verzorgd uitziet, dat je
koon bent. Ik geeft aerobics-
l vooral omdat het gezond is.
haal er veel energie uit. Ik
ld het ook mooi om strak te
■jf goed gelijnd. Maar dat
WsWiiiipii is geen obsessie. Ikover-
Ijfhet niet. Ik houd te veel
n lekker eten.
lordeweeks werk ik in een
idingwinkel. Soms komen er
ouwen binnen, die lopen te
igen over hun uiterlijk. 'Ik
n véél te dik', roepen ze als ze
'Ezelfin de spiegel zien. Dan
)en ze dc winkel uit en gaan
Rechtstreeks naar de Febo.
Tja, dan moet je ook niet kla
gen.
Ik zou niet zo snel kleding aan
trekken met veel toeters en bel
len, met metalen ringen of met
kant. Ik houd van zwart, van
strak, eenvoudig maar stijlvol.
Ik heb een tijdje in het buiten
land gewoond. Toen ik terug
kwam, ben ik hier gaan wer
ken. Waar ik gezeten heb? Op
Malta, met mijn vriend. Hij is
discjockey en hij kon daar werk
krijgen. Ik heb op Malta een tijd
in het Hardrock Café gewerkt.
Uiteindelijk had ik in het Hard
rock Café een eigen barretje.
Daarna heb ik nog een tijdje in
een discotheek gewerkt, van zes
tot zes. Het verdient niet zo veel
in die branche. Dus ik dacht:
als ik nou veel uren maak... Na
zes weken ben ik ermee opge
houden. Van zes tot zes is
waanzin. Daarna heb ik nog
een tijdje op een terras gewerkt.
Dat was echt te gek.
Ik merk aanmezelf dat ik het
niet meer wil, constant rennen
en vliegen. Ik ben nu ook min
der gaan werken, van vijf dagen
naar vier. Ik wilde
meer tijd voor me->
zelf hebben. Ik
denk dut
meer mensen dat
doen, bewuster
omgaan met hun
tijd.
tekst: annet van aarsen
foto: taco van der eb
NAAM: Femke Mentink
LEEFTIJD: 24 jaar
WOONPLAATS: Leider
dorp
BEROEP:
Verkoopster/aerobics-le
rares
GEZIEN: Baja Beach
Club
theater
recensie susanne lammers
Voorstelling: Angelino's American Bar door Beppe Costa.
Gezien: 1/4, LAKtheater, Leiden. Nog te zien aldaar
vanavond.
Er hangt een waas van neerslachtigheid
over Angelino's American Bar. Ooit was de
cocktailbar van het schip dat op Amerika
voer, 'the place to be' voor beroemdheden
als Callas en Bardot; nu is de boot een or
dinair cruise-schip met gezondheidsfreaks
die zelfs geen vijftien dagen zonder Oprah
Winfrey en alcohol-arm bier kunnen. De
zaak is verlopen en ook de muzikale stra-
patsén van de bartender mogen niet ba
ten. Het einde is nabij.
Het gegeven past Beppe Costa, de uit
zonderlijk muzikale en melancholieke
clown, als een oude jas, maar aan de uit
werking schort helaas het een en ander.
Het is allemaal wel aardig en soms zelfs
een beetje ontroerend, maar de muzikale
ideetjes zijn wat obligaat, de grapjes zijn
klein en het verhaaltje maakt de indruk
geamputeerd te zijn. Er gebeurt te weinig
en al helemaal geen grote verrassingen.
Die vaststelling is des te akeliger omdat
er geen sympathieker theatermaker is dan
Beppe Costa. Zijn gestalte, zijn houding,
zijn stem en vooral zijn ogen nemen je on
middellijk voor hem in. Hij heeft de wereld
gezien en weet dat er nog maar een ding
rest: proberen het leven draaglijk te maken
met een lach. Maar in Angelino's American
Bar lukt dat maar half.
Tijdens het maken en uitserveren van
ouderwets alcoholische cocktails voor een
paar gelukkigen in de zaal verhaalt Costa
de teloorgang van zijn nering met behulp
van wonderlijke instrumenten en muziek
uit vele stijlen. Diverse snaarinstrumenten,
een speeldoosje, een ijsmolen, lepels en
vorken en natuurlijk glazen en flessen on
dersteunen hem in Italiaanse, Ierse en
Hawaïaanse liedjes, rap-nummers en Roy
Orbinson-imitaties.
Raak en schrijnend zijn zijn observaties
over de witte-sokken-dragers die in tien
seconden het bruisende uit de champagne
roeren, dat er door veel aandacht en am
bachtelijkheid in vijf jaar liefdevol inge
bracht is. Precies voor deze liefdevolle am
bachtelijkheid is deze voorstelling een
pleidooi. Maar dan past eigenlijk weer niet
het gebruik van een geluidsband, die er
iets voorgekookts in aanbrengt. Dat doet
de spontaniteit en de charme van de een
voud teniet. Maar erger is dat Angelino's
vermoeide wanhoop een beetje in Beppe
Costa zelf is gekropen.
De Lakenhal toont interieur- en ontwerptekeningen uit eigen bezit
leiden irene nieuwenhuijse
Van de glas-in-lood ramen van Jan Dibbets
is het een paar stappen lopen naar de glas-
in-lood ramen van Pieter Hofman. Behalve
de overeenkomst in materiaal (glas), is er
een wereld van verschil tussen hun werk.
Dibbets is onderdeel van de al langer lopen
de tentoonstelling 7xSikkensprijs en Hof
man van de nieuwe expositie 'Interieur- en
ontwerptekeningen uit eigen bezit'.
Er zijn nog meer verschillen te zien in De
Lakenhal. Terwijl Dibbets in 1997 op zoek is
naar geometrische vormen, grijpt Hofman
terug op historische voorstellingen. Zijn
glas-in-loodramen komen uit een serie van
twaalf. Ze verbeelden de heraldische wa
pens van belangrijke Leidse geslachten uit
het verleden.
De tentoonstelling geeft in vrijwel nooit
eerder getoonde tekeningen een indruk van
hoe Leidse interieurs en ornamenten door
de eeuwen heen veranderden. Het laat als
het ware zien waarmee de voorlopers van
Jan des Bouvrie hun geld verdienden.
In de 18de eeuw had alles nog een vaste
plek in het interieur. Een interieur was op
gezet volgens strakke schema's en er werd
vastgehouden aan een eenmaal bedacht
concept. Begin 19de eeuw werd die formali
teit wat losgelaten om rond 1880 weer terug
te keren.
Lange tijd was het interieur het werkter
rein van kunstenaars en ambachtslieden.
Zij werkten voor welgestelde opdrachtge
vers. Voordat daadwerkelijk met de (ver-
)bouw een begin werd gemaakt, werd een
tekening ter goedkeuring aan de opdracht
gever voorgelegd. Deze, en de latere werkte
keningen, zijn op de tentoonstelling te zien.
Van Augustinus Terwesten, hij was een be
roemd decoratieschilder in de 17de eeuw, is
het ontwerp voor een fraai gestuct plafond
in het gerecht te zien. Ook buitenlandse
vorsten wisten in die tijd de weg naar deze
Leidse decorateur te vinden.
„Museumbezoekers komen over het alge
meen voor de schilderijen in De Lakenhal",
weet Christiaan Vogelaar, conservator oude
kunst van het museum. „Maar de prenten
die nu te zien zijn geven ook een schat aan
informatie prijs."
De tentoonstelling 'Interieur- en ontwerp
tekeningen uit eigen bezit' is tot en met 17
mei te zien in het Stedelijke Museum De
Lakenhal, Oude Singel 28-32 in.Leiden.
