Spock is dood, leve de nieuwe opvoeders!
Het treurige
leven van
ercules Seghers
Boeken
Theun de Vries
DE BERGREIS
Menno Wigman lijdt aan ongevraagd talent
Misser van bovenste plank
D£
JJ
ioi
Dian
Moord en doodslag in
historisch New York
'Het Spel' heeft verrassende plot
'Slagkruiser' is degelijk oorlogsdrama
ONDERDAG 2 APRIL 1998
Nieuw opvoedingsboek: 'En als we nou weer eens gewoon gingen opvoeden
roman
Froukje van drie slaapt bij haar ouders in bed. Niet omdat haar ouders dat zo gezellig
vinden, maar omdat Froukje weigert te slapen in haar eigen bedje op haar eigen ka
mertje. Zes of zeven keer per nacht brult ze de hele boel bij elkaar; ze houdt pas op als
ze tussen haar ouders in ligt. Froukje doet er bovendien alles aan om haar moeder dag
en nacht voor haar karretje te spannen. Uit angst voor de zoveelste luidruchtige huils-
cène geven haar ouders maar toe. Pa en ma zijn na een paar maanden aan het einde
van hun Latijn. Het drama nam een aanvang toen Froukjes moeder zwanger was van
haar tweede kind.
OPVOEDINGSBOEK RECENSIE
WILLEKEHEUKOOP
Gitty Feddema en Aletta Wagenaar - En
als we nou weer eens gewoon gingen op
voeden. Uitgeverij Van Holkema Wa-
rendorf, prijs: 29,90.
Bovenstaand voorbeeld is
enigszins geparafraseerd af
komstig uit het boek En als we
nou weer eens gewoon gingen
opvoeden van jeugdhulpverle-
ners Gitty Feddema en Aletta
Wagenaar. Het verhaal van de
kleine dwingeland Froukje is er
één van de vele uit het boek.
Feddema en Wagenaar illustre
ren en becommentariëren daar
in zo'n beetje alle valkuilen
waar ouders van jonge en op
groeiende kinderen soms
sluipenderwijs in kunnen
tuimelen. Hun boodschap is
steevast: wees immer duidelijk,
consequent, positief en eerlijk
tegen uw kind. De ouders van
Froukje hebben dat uiteindelijk
heel goed begrepen. Zij rechtten
de rug en lieten hun weerspan
nige dochter liefdevol zien wie
de baas is. De problemen waren
weldra voorbij.
Feddema en Wagenaar schre
ven En als we nou weer eens....
vanuit de praktijk van de jeugd
hulpverlening. Dagelijks wor
den zij geconfronteerd met de
gevolgen van wat zij noemen
'de uit de hand gelopen vrije
opvoedingsgedachte'. Hordes
onhandelbare, recalcitrante,
ontspoorde en zelfs geweldda
dige jongeren trekken aan het
oog van de lezer voorbij. Maar
ook mildere vormen van wan
gedrag passeren de revue. Uit
de praktijkvoorbeelden blijkt
dat het probleemgedrag van de
kinderen steeds is terug te voe
ren op het ontbreken van gren
zen. En dat het duidelijk stellen
van die grenzen in vele gevallen
de oplossing is.
En als we nou weer eens
staat vol met dingen die ouders
waarschijnlijk best weten diep
in htm hart. Dat één keer waar
schuwen en vervolgens hande
len beter werkt dan zeven keer
'en nou nog één keer!' roepen
om vervolgens zuchtend toe
te geven, ligt voor de hand.
Maar o wat is het moeilijk om
altijd maar consequent te zijn.
Want wat is het verleidelijk om
je peuter koest te houden met
die felbegeerde lolly als het al
ternatief is hem brullend achter
je aan te sleuren door de super
markt.
Dit nieuwe opvoedingsboek
Dr. Spock is dood, lang leve
de nieuwe opvoeders! is dan
ook vooral aardig omdat het zo
herkenbaar is. De voorbeelden
werken soms op de lachspieren,
maar menig verzorger zal er
zonder meer één in hetzelfde
kader aan toe kunnen voegen.
En als we nou weer eens gewoon
gingen opvoeden maakt het
overbodig om stapels Ouders
van Nu's op een stoffige zolder
te bewaren.
'De Bergreis' van Theun de Vries
Haarlemmer debuteert mei bundel 's Zomers stinken alle steden
ROMAN RECENSIE
WIM VOGEL
un de Vries - De Bergreis. Roman. Uit-
•verij Querido, 125 blz., prijs 29,90.
r en Cujj bekend is er niet van hem.
zaal| weten dat hij omstreeks
)0 in Haarlem werd geboren,
t hij na januari 1638 in 's-
ivenhage stierf en dat hij een
tel071ianse Brabander was, wiens
Iers als aanhangers van de
Drmatie hun heil in het Noor-
hadden gezocht. Ook weten
1O0dat Rembrandt gefascineerd
rd door zijn etstechniek en
i aantal prenten en schilde-
n van hem bezat. Maar ver-
i, tel. 07 js ket ieven en dg carrière
i Hercules Seghers één groot
agteken. Niettemin wordt hij
ds ruim honderd jaar als een
te^ onze grote, oorspronkelijke,
entiende-eeuwse kunste-
irs beschouwd,
Ifr 1954 was er in Museum
^'F^'fmans een overzichtsten-
"Welling van werk van Seg-
de bom',
è'ine'n;
tel. 0251
hers. Daarna begon Theun de
Vries aan zijn vie romancée, liet
het na een pagina of twintig lig
gen, voegde er in de loop der ja
ren enkele fragmenten aan toe
om eerst in 1997 op de vleugels
van zijn verbeelding leven en
ondergang van Hercules Seg
hers af te ronden. Het resultaat
van dat ruim veertigjarige fer
mentatieproces is De Bergreis,
een kleine roman over een
groot kunstenaar wiens leven
nog steeds even raadselachtig is
als zijn werk.
Nu kun je het fabuleren na
tuurlijk wel aan Theun de Vries
(1907) overlaten. Rembrandts
leven werd al in 1931, ruim vijf
enzestig jaar geleden, door hem
geënsceneerd. Kenau volgde in
1941, Hannie Schaft in '56, Spi
noza in '85. Geef De Vries een
personages wiens doen en laten
tot de verbeelding van velen
spreekt en op basis van slechts
een handvol feiten slaagt hij er
steeds weer in een boeiend psy
chologisch portret van een
mens van vlees en bloed op pa
pier te krijgen.
Hercules Seghers' faam komt
voort uit zijn fantastische, raad
selachtige, verlaten bergland
schappen. Daarnaast experi
menteerde hij met nieuwe pro
cédés door aan het etsproces
verschillende schildertechnie
ken toe te voegen. Hoe kwam
zo'n eenzelvige man -die
waarschijnlijk nooit een berg
heeft gezien aan die gruwelij
ke berglandschappen vol angst
wekkende leegte? Een slecht
huwelijk, volgens De Vries, ge
koppeld aan een dijk van een
schuldcomplex, omdat hij in
zijn jonge jaren een zwanger
Amsterdams weesmeisje aan
haar ongetwijfeld treurig lot zou
hebben overgelaten. Angst, ver
drongen agressie, drankzucht
en een niet te delgen schuld:
voor Theun de Vries zijn dat de
leidmotieven in het zo hopeloos
ongelukkige leven van Seghers.
De Bergreis is, dankzij zijn
lange ontstaansgeschiedenis,
ook een staalkaart van een hal
ve eeuw schrijfkunst. Een zwa
re, plechtstatige, Van Schendel-
achtige stijl vol adjectieven
overheerst in het begin, later
wordt die veel zakelijker en sug
gestiever. De vertelsituatie ver
andert enige malen. Er wordt
gestoeid met de chronologie.
Rembrandt duikt nog even op
en enige jaren na de dood van
Seghers is er al een voorloper
van De Vries bezig uit de brok
stukken van wat bewaard en
bijeengeharkt kan worden het
leven van de kunstenaar te re
construeren.
Misschien verliep dat leven
anders dan Theun de Vries ons
wil laten geloven. Belangrijker is
dat De Bergreis een mooi en
suggestief boekje is geworden.
En wie de roman uit heeft, heeft
er in ieder geval een fascinatie
bij: het raadselachtige oeuvre
en leven van Hercules Seghers.
FOTO ACHTERFLAP
POEZIE RECENSIE
HANS WARREN/GPD
Menno Wigman - 's Zomers stinken alle
steden. Uitgeverij Bert Bakker, 60 pag.,
prijs 19,90
Jeugdige dichters zijn tamelijk
schaars in de Nederlandse lite
ratuur. Genoeg poëten van bo
ven de veertig, vijftig, zestig en
zeventig jaar. Maar bundels van
twintigers en dertigers zie je
weinig. Wanneer de jongeren
zich wél laten horen, blijkt hun
werk dikwijls de moeite waard.
In debuutbundels wordt er te
genwoordig zelden afgetast en
gestameld. Nee, er valt meteen
een zelfverzekerd en overtui
gend geluid te beluisteren.
Je zou bijna zeggen dat voor
de jonge generatie het schrijven
van gedichten minder vanzelf
sprekend is geworden, maar de
genen die zich aan de poëzie
wijden zijn daar op een onge
woon bewuste manier mee be
zig. Zulke overwegingen komen
bij je op bij het lezen van bij
voorbeeld 's Zomers stinken alle
steden, waarin Haarlemmer
Menno Wigman (geb. 1966)
zich tegelijk een aankomende
en een Tijpe dichter betoont.
Hij heeft zijn debuut dat
overigens al vorig jaar ver
scheen terdege voorbereid.
Flij publiceerde in verschillende
bekende en onbekende tijd
schriften. Verder gaf hij werk in
eigen beheer uit. Hij presen
teerde zich ook als poëzieverta-
ler. Het belangwekkendste in dit
opzicht is de keuze die hij uit de
koortsachtige poëzie van de
Oostenrijkse auteur Thomas
Bemhard liet verschijnen. Dit
alles, maar zeker ook Wigmans
eerste bundel maakt duidelijk
dat hij allesbehalve een argeloze
dichter is. Zijn werk is vol in
vloeden en verwijzingen. Meer
dan eens geeft hij blijk van het
besef in een lange, lange traditie
te staan. Hij schrijft over de
grootste geesten van zijn gene
ratie: 'Ik zag ze lijden aan een
ongevraagd talent en spreken
met gejaagde stem: was alles
al gezegd, nog niet door hen'.
Dit idee beheerst ook een ge
dicht als OndergrondseAl jouw
dromen zijn al eens gedroomd.
Je hebt zodoende 'geen eigen
hemel, eigen ogen, eigen
SLAPELOOS
Zou je al slapen? En als je droomt,
spaar je me dan uit? Of schuim
je grachten af, dans je jongens op,
drink je onze stille oorlog dood?
Ik ben verhuisd, zoals je weet,
en slaap alleen, zonder bevreemding,
zonder hoop. Ik ziek je uit.
Als jij niet langer van me droomt,
als ik het afleg in jouw slaap,
slijp ik keukenmessen in mijn hoofd.
Iemand is er geweest.
strand.' Maar je warse hand
schrift, de afgodisch eigen naam
kan niemand je afpakken en
daarom hoef je niet te zwijgen.
De last van de traditie hoeft
trouwens helemaal niet ont
moedigend te zijn. De gedachte
dat je verdriet 'om jou, om ons,
om alles wat een mens nog
overkomt bestaat zoals het
eeuwen al bestond' is juist
troostrijk.
Menno Wigman vindt in zijn
krachtige; soms haast marsmu-
ziekachtige poëzie steeds weer
openingen voor een andere
aanpak. Hij schrijft over het
moderne leven: 'Namen, data,/
talen, continenten, de zielloze
muzak/ van luiers, liefde en re
clame, er is zoveel/ en het is
niets dan koude drukte/ in een
uitgewoonde eeuw.' Maar ook
aloude thema's als afscheid
moeten nemen van een naaste
en de liefde voor een meisje
krijgen bij hem een nieuwe
glans.
Voor mij mag Wigman pès
dertig zijn, hij voelt zichzelf na
drukkelijk M dertig. Hij mijmert
over 'het dode/ oker van zijn
dertigste oktober' en bedenkt:
'je ligt steeds dieper/ in je onge
wassen graf.' Het grote terug
blikken is al begonnen. De jong
ste dichter voelt zich eeuwen
oud. Zo is dat in de poëzie
steeds gegaan en zo zal het wel
altijd blijven gaan.
DFJES
C.tech
;anisati(
'Wie niet weg is' van James Patterson
THRILLER RECENSIE
tulpe
Grent 8,|
rking va
3it Hype
iag, tel.
ichtig. A
wsd
van de i
)lad de
norma
ng opr
MONIQUE BRANDT/GPD
James Patterson - Wie niet weg is, uitge
verij Het Spectrum, 296 pag., 34,90
,,De boeken die ik schrijf zijn
niet realistisch. Ze beschrijven
nachtmerries", zegt bestselle
rauteur James Patterson over
zijn boeken, waarin psycho
loog/rechercheur Alex Cross fi
gureert als koene strijder tegen
onrecht. Zijn boek Kiss The Girls
('De regels van het huis' uitge
geven bij Het Spectrum sinds
kort draait een filmversie in de
bioscoop met Morgan Freeman
en Ashley Judd in de hoofdrol
len) is een goed voorbeeld van
zo'n nachtmerrieachtig scena
rio: een seriemoordenaar
'spaart' mooie vrouwen in een
huiveringwekkende onderaard
se gevangenis. Het boek is ove
rigens tegelijk met de film in
een nieuw jasje op de markt ge
bracht.
Ook de andere boeken rond
Alex Cross, waaronder het in
Nederlandse vertaling uitge
brachte Pak me dan, zijn uiterst
spannende ontmoetingen van
de sympathieke en vasthouden
de politieman met Het Kwaad
in al haar bizarre vormen. Pat-
tersons Nederlandse fans zullen
dus vast verheugd zijn over de
recente verschijning van zijn
boek Wie niet weg is, dat overi
gens al in 1996 als Hide and
Seek in Amerika werd uitge
bracht. Die vreugde zal echter
niet van lange duur zijn. Wie
niet weg is lijkt jammer genoeg
in geen enkel opzicht op Patter
sons vorige werk.
De lezers moeten het dit keer
zonder rechercheur Cross doen.
De hoofdrol is nu weggelegd
voor Maggie Bradford, een
vrouw met een problematisch
verleden. Haar voormalig echt
genoot Philip was een domi
nante engerd die haar regelma
tig in elkaar sloeg. Tot die
laatste ruzie. Uit zelfverdediging
schoot Maggie haar echtge
noot/belager dood, en sinds dat
ongeluk lacht het leven haar
weer toe. Ze blijkt te beschikken
over onvermoede muzikale ta
lenten, wordt een gevierd zan
geres en ook in de liefde lijkt het
dit keer zowaar te lukken.
Haar steenrijke buurman Pa
trick 'O Malley wordt haar ge
liefde. Kortstondig, helaas. Tij
dens een boottocht laat hij het
leven. Maggie erft de boedel en
is als steenrijke weduwe natuur-
De Witte Engel van Caleb Carr
Onno te Rijdt zet hockeymilieu treffend neer
THRILLER RECENSIE
THRILLR RECENSIE
lijk een aantrekkelijke prooi
voor gevaarlijke mannen. Voet
baller Will Sheperd bijvoorbeeld
is een oogverblindend knappe
maar gewetenloze en wrede
vrijgezel. Een beetje weekhartig
weliswaar, want hij valt als een
blok voor de suikerzoete liedjes
van Maggie Bradford. Hij wil
haar hebben, in de hoop dat zij
hem kan verlossen van zijn On
controleerbare woede-uitbar
stingen, die zelfs al op moord
zijn uitgelopen.
Als echtgenoot ontpopt Will
zich echter als gevaarlijke tiran.
Of het nog niet genoeg is, komt
ook deze echtgenoot door een
geweerschot om het leven.
Maggie, inmiddels dus drievou
dig weduwe, wordt tot haar gro
te verbazing gearresteerd. Is ze
de gewetenloze seriemoordena
res waar heel de wereld haar
voor houdt, of het slachtoffer
van een gecompliceerde intrige?
De oplossing laat helaas op zich
wachten: eerst krijgt de lezer
een ingewikkelde terugblik
voorgeschoteld. De onverwach
te ontknoping maakt echter niet
veel meer goed; er zijn inmid
dels reeds gaaéap 280 pa
gina's voorbijgegaan die elke
spanning ontberen.
Want Wie niet weg is is voor
spelbaar, mist nuance en drijft
op platte personages die, zo lijkt
het, regelrecht uit een damesro-'
mannetje zijn geplukt. Vermoe
delijk heeft Patterson het boek
op een regenachtige namiddag
geschreven en vervolgens in een
vlaag van verstandsverbijstering
aan zijn uitgever aangeboden.
Jammer, maar gelukkig wordt
Alex Cross dit lijden bespaard.
Wie niet weg is is een misser van
de bovenste plank.
MONIQUE BRANDT/GPD
Caleb Carr - De Witte Engel. Uitgevenj
BZZTÖH, 624 pag., prijs 39,50
De schrijver Caleb Carr was in
één klap miljonair toen zijn
thriller De Ontmaskering op de
eerste plaats van de New York
Times bestsellerlijst belandde.
Zijn prachtige negentiende-
eeuwse misdaadroman over de
psycholoog Laszlo Kreizler die
met zijn vrienden een serie
moordenaar weet op te sporen,
is niet alleen ingenieus opge
bouwd en spannend, maar geeft
ook een boeiend beeld van het
tijdperk waarin het vroegere
New York overspoeld werd door
immigranten. De filmrechten
werden alras verkocht aan de
filmproducer Scott Rudin. Het
is echter de vraag of er ooit een
film zal komen, want schrijver
en producer liggen inmiddels
ernstig met elkaar overhoop
over de uitwerking van het
script.
Vermoedelijk is het ook maar
beter dat onze helden uitslui
tend in Carrs boeken en onze
fantasie voortleven, zonder dat
hun persoonlijkheid wordt ge
confisqueerd door sterren als
Demi Moore, Kevin Costner of
Tom Cruise om maar wat
mogelijke kandidaten te noe
men. Het maakt het leesgenot
van Carrs tweede thriller De
Witte Engel er in ieder geval niet
minder op.
Het boek betekent een her
nieuwde kennismaking met
Kreizler, detective Sara Howard,
de politiemannen Marcus en
Lucius Isaacson, de reusachtige
maar goedmoedige bediende
Cyrus Montrose, journalist John
Schuyler Moore en Kreizlers
hulpje Stevie Haggart, die het
verhaal uit de doeken doet. Dat
verhaal begint met de ontvoe
ring van een baby, een zaak die
hen al spoedig op het spoor
brengt van Libby Hatch, een se
riemoordenares die het op ba
by's en jonge kinderen heeft ge
munt.
Naspeuringen lijken er op te
wijzen dat ze zelfs haar eigen
kinderen om het leven heeft ge
bracht. Er is echter geen mens
die het verhaal gelooft. Ook in
het New York van begin deze
eeuw was het moederschap im
mers al heilig; het idee dat een
vrouw tot dit soort misdaden in
staat is, is eenvoudigweg onver
teerbaar voor gewone stervelin
gen. Maar hoe levensgevaarlijk
hun tegenstander Libby Hatch
en haar bende volgelingen is,
beseffen zelfs Kreizler en zijn
team niet voldoende. Het komt
tot een felle jacht en zelfs tot
een rechtszaak, maar de duivel
se Hatch lijkt de dans immer te
ontspringen. Hun oude vriend
Theodore Roosevelt inder
daad, dè Theodore Roosevelt
brengt echter uitkomst.
Caleb Carr schreef het boek
na een lange periode van re
search in een tijdsbestek van
nog geen drie maanden. Des te
verbazingwekkender is het dat
De Witte Engel volumineus is
uitgevallen. Daarbij wemelt het
nog meer dan in voorganger
De Ontmaskering van de
kleurrijke personages en verras
sende verhaallijnen. Toegege
ven, het wordt daardoor wel
eens wat druk en verwarrend
voor de argeloze lezer die op
een rustige namiddag eens lek
ker wil ontspannen.
Caleb Carr is een rasverteller
die wel houdt van een goed zij
pad. Toch kom je als lezer uit
eindelijk altijd weer terecht op
de hoofdweg die leidt door een
opwindend universum, bevolkt
door cokesnuivers, gevaarlijke
bendes, wonderlijke inboorlin
gen, kwaadaardige verleidsters
en goedmoedige wetenschap
pers. Als de lezer de tijd neemt
om zich in te leven in al die ei
genaardige figuren, is een weer
galoze leeservaring gegaran
deerd.
Echt vrolijk word je niet van de roman Het Spel van Onno
te Rijdt. Daarvoor komen er te veel bebloede ledematen,
in het rond vliegende tanden en bizarre geweldsfantasie-
en in voor. Intrigrerend is het boek wel. Genoeg in ieder
geval om als lezer tot de laatste zin te blijven hangen.
Het verhaal over de van een erfenis levende werkloze
Niek Wouda kabbelt aanvankelijk rustig voort. De toon
is vermakelijk, vooral door de manier waarop het hoc
keymilieu waarin de schrijver als trainer al jarenlang
rondloopt treffend is neergezet. Daarnaast verwerkt
Te Rijdt op een grappige manier zijn kijk op het leven
en op enkele actuele gebeurtenissen. Verwoord in een
paar sterke zij het ietwat lange one-liners. Over
het jaar 2000: 'Ik kijk en besef dat de 2 voor velen een
nieuw begin belooft, maar dat uit de 000 erachter al
blijkt dat er niets zal veranderen'. Over een standaard
hockeytrut: 'Ze straalt uitsluitend lucht uit'. En: 'Op
links dendert een carrière voorbij.'
Het boek boeit korte zinnen, herkenbare schet
sen en is moeilijk neer te leggen. Al werkt het
verhaal ook vervreemdend. De gewelddadige ge-
dachtengang van de hoofdpersoon is moeilijk te
volgen, is bij vlagen te hakketakkerig opgeschreven
en blijft te veel onder de oppervlakte. Pas wanneer
Niek in contact komt met twee hockeyvrienden,
die met dezelfde 'probleem' kampen, komt er wat
vaart in het verhaal.
De plot is verrassend, wordt prettig opge
bouwd en houdt de spanning tot de laatste pagi
na vast. Compleet met een drietal onopgeloste
moorden en een uit de hand gelopen 'spel'.
Leesvoer voor mensen met sterke magen, die
benieuwd zijn naar de grensvervaging tussen
virtueel en werkelijkheid en die beseffen dat
mensen onder invloed daarvan elkaar vreemde
dingen aan kunnen doen.
OORLOGSROMAN RECENSIE
ARNO RUITENBEEK/GPD
Douglas Reeman - Slagkruiser. Uitgeverij De Boe
kerij, prijs 34,90
HMS Gladiator valt aan!, Val aan en
vernietig!, Vijand recht vooruit. Zo
maar enkele titels die meteen duidelijk
maken waarover Douglas Reeman
schrijft: oorlog op zee. De indrukwek
kende lijst van publicaties is zojuist
uitgebreid met Slagkruiser. Opnieuw
het beproefde concept van avontuur
en actie, gelardeerd met romantiek.
Degelijk drama uit de Tweede Wereld
oorlog.
Reeman is wellicht de enige nog die
alles weet van de Britse marinehistorie
en dat bovendien goed kan overbren
gen op de leek. Als er iets te wensen
overblijft, zijn 't de illustraties. De en
kele foto die nu de omslag van Slag
kruiser siert, geeft nauwelijks een in
druk van het schip, zijn kracht én zijn
feilen.
De slagkruiser, ooit ontwikkeld als
een onoverwinnelijk verdedigingsmid
del tegen de vijandelijke hulpkruisers,
bleek niet dat wonder te zijn waarop
iedereen had gehoopt. Want het schip
had een vreselijk zwakke plek: de ge
ringe bepantsering. Die kon worden
doorboord met een enkele granaat.
In 1943 is deze klasse al bijna onder
gegaan. Slechts de slagkruiser Reliant
doet nog volop mee. Zijn nieuwe kapi
tein, Guy Sherbrooke, kan er zelfs
wraak mee nemen. Door een combi
natie van geluk en inzicht weet de Re
liant de Duitse kruiser Minden tot zin
ken te brengen; de Minden had Sher-
brookes vorige schip naar de bodem
gejaagd. De kapitein ontmoet niet al
leen tegenstand van de Duitsers. Zijn
schout-bij-nacht Stagg gaat nagenoeg
over lijken om als winnaar uit de strijd
komen. Tijdens de laatste actie van de
Reliant, bij Sicilië, botsen de belangen
van beide mannen keihard.
Tussen de oorlogshandelingen door
ontluiken de liefdes van Sherbrooke
en Emma Meheux, wier man waar
schijnlijk is omgekomen bij een actie,
en die van vlieger Rayner en een ver
pleegster. Het romantische element is
bepaald niet Reemans grootste talent,
maar het maakt zijn verhaal wel toe
gankelijker. Slagkruiser is meer dan
bijvoorbeeld de vorige, Dreigende da
geraad (over de menselijke torpedo),
een ouderwets spannende oorlogsro
man voor jong en oud, man en vrouw.
