Leiden Regio 'Het was een nette dame' Mleen de Luikse wafel ontbreekt 'Pest? Deze jongen heeft gerookt' ragen van SP over Zielek onder V D KOMEN GAAN Driek van Vugt: Marx, Ché en de mensa Tim van Houten: 'Ik kan me niet meer oppeppen Wies zingt cement uit de muren [AANPAP 16 FEBRUAR11998 |if jan preenen, 071 -5356414, plv -chef herman joustra, 071 -5356430 Geld /y /l De tien wijken, die I I Voorschoten heeft, mogen zelf uitmaken waaraan ze het geld van de overheid besteden. Jonge Socialisten A O Alphen heeft een I J nieuwe politieke partij voor jongeren. De PvdA richtte dit weekeinde de Jonge Socialisten op. Zwaargewonde man in café eiden Een 56-jarige man uit Nieuwerkerk aan den IJssel is gis- irelil eravond zwaargewond door de politie in een café aan de /3,vt [oornbrugsteeg in Leiden aangetroffen. Na een melding gingen genten in de kroeg een kijkje nemen en vonden de man met loofdwonden op de grond van de zaak. Twee Leidenaars, 41 en 13, werden ter plekke opgepakt. Na verhoor is de 41-jarige man Tijgelaten. Katwijker dronken tegen boom Omdat hij te veel had gedronken verloor een 52-jarige Catwijker zaterdagavond de macht over zijn stuur op de Ste- lenshofdreef. Hij reed vervolgens met zijn auto tegen een boom. Nachtelijke alcoholcontrole 11 AjiDEN» Bij een alcoholcontrole door de hele stad zijn in de nacht ,an vrijdag op zaterdag 13 automobilisten betrapt met te veel al- :ohol achter de kiezen. Drie van hen hadden zelfs zoveel ge- 3pp5 dronken dat hun rijbewijs meteen werd ingenomen. In totaal en£ ontroleerde de politie 280 automobilisten. .oom Dreesmann heeft Lei- en een 'tankslag' in het gezicht geven. Het sieraad van de nnenstad heeft zijn glans ver- 33a, Dat stelt SP-raadslid Tim van outen in schriftelijke vragen ntr|fen burgemeester en wethou- ders. Van Houten wil weten wat er klopt van het bericht in het Leidsch Dagblad, dat V D 25 jaar lang een olielek onder het pand aan de Aalmarkt heeft ver zwegen. Volgens de SP'er heeft Vroom Dreesmann het Be sluit Opslag Ondergrondse Tanks overtreden en daarmee een strafbaar feit gepleegd. Twee mokken staan klaar op het aanrecht. Een pot ap pelstroop en een pak chocoladevlokken staan voor het keukenraam. Een doorsnee bovenwoning in de Beppy Nooijstraat, in een gewone Leidse wijk. Alleen het hang slot aan de deur en een sticker die vermeldt dat de politie onderzoek verricht, verraden dat er iets loos is. leiden dorith ligtvoet vervolg van voorpagina Een jonge buurvrouw zet net de vuilniszak buiten. ,,Ik lever geen commentaar", is het enige wat ze kwijt wil op alle vragen. An dere buren op deze galerij zijn niet thuis. Andere bewoners willen meer kwijt. De vrouw zou donderdag en vrijdag niet aan het werk zijn gegaan. Vrijdag middag had ze telefonisch con tact gehad met kennissen. Ze zou verward hebben geklonken. Rond kwart over zes had ze een afspraak, maar ze deed niet open. Gewaarschuwde agenten troffen de vrouw dood naast haar bed aan. De politie wil het verhaal niet bevestigen. Buurtbewoner J. Bron laat net zijn hond uit. ,,Ik schrok me rot toen de politie zaterdag tijdens het buurtonderzoek een foto van de vrouw liet zien. En toen wisten we nog niet eens dat ze waarschijnlijk is vermoord. Ik kende de vrouw. Het was een keurige vrouw, die een paar jaar geleden weduwe was geworden. Ze was spontaan en aardig." Dit verhaal wordt bevestigd door andere bewoners. De vrouw wordt omschreven als netjes, aardig en niet-opvallend. Ze kreeg wel eens bezoek, maar zeker niet van 'louche types'. Het idee dat ze waarschijnlijk is vermoord, vinden de bewoners 'onaangenaam'. De reactie van een bewoon ster die net haar twee kinderen op de fiets laadt is typerend. ,,Ik kende de vrouw niet en ik ben vrijdag en zaterdag niet veel thuis geweest. Maar ik hoorde zaterdag bij de kapper dat er ie mand dood was aangetroffen. Is de vrouw waarschijnlijk ver moord? Dat vind ik een naar idee. Ik woon hier toch met twee kinderen. Ik hoop dat de politie de dader of daders snel zal vinden." f den «suzanne barbier oemenverkopers waren giste- in niet te bekennen in de roenoordhallen. Ook de lief- ebber van zoetigheden, al dan iet in hartvorm, moest het el- ;rs zoeken. Verder kon ieder- :n er de hele dag terecht voor bn verlaat Valentijnscadeau. Ie tientallen kramen op de uikse markt boden een keur an verwennerij: een lekker par- i, een romantisch muziekje le laatste Grisham. Voor ie- erwat wils op deze lenteachti- 1 februaridag. Aan de bezoekersaantallen te c; ien, hadden heel veel stelletjes eet in in een middagje overdekt nuffelen. Zo'n vijfduizend oopkrachtigen kochten een p. legangskaartje tot het Luikse n istijn. Waarom eigenlijk uiks'? Dieren werden er niet irkocht en ook geen slagroom met vruchtjes waar de ad zo bekend om is. De Bra- antse organisator Eric van Ae- in licht zijn evenement met en waterval van woorden toe. jr iet bijzondere aan deze opzet Vertier ook voor de allerjongsten. is zeg maar het shoppen zonder zorgen. Dat ken ik uit België waar ik jaren in deze branche heb gewerkt. Het betekent dat wij niet alleen een uitgebreid snuffelaanbod verzorgen, maar ook verschillende vormen van gratis entertainment voor de kinderen. Dat is natuurlijk hart stikke gemakkelijk want dan FOTO TACO VAN DER EB hebben de ouders tenminste een uurtje hun handen vrij. En de kinderen hoeven zich geen minuut te vervelen." Terwijl pa en ma worden on dergedompeld in een kooproes, lijkt hun laoost zich inderdaad erg te amuseren op het spring kussen en in de draaimolen. To phit is echter de goochelaar-opa die ondanks zijn leeftijd de ver wonderde kleuters van hun stoeltjes laat vallen. Bij de aller laatste kraam zijn de kinder stemmen nog te horen. De kraamhouclers moesten er gisteren vroeg bij zijn. Om half zeven gingen de deuren van de hal al open. ,,En reken maar dat de mensen hier toen naar bin nenstormden", lacht de Bra bantse organisator. „Iedereen wil natuurlijk zogenaamd het beste plekje voor hun spullen. Wat dat precies is weet ik ook niet hoor. De een zweert bij vooraan, en de ander wil weer per se bij de uitgang staan." Van Aelen kent het klappen van de zweep wel zo'n beetje. „Ik organiseer minstens honderd van dit soort markten per jaar in het hele land. Het is een opzet die werkt. Zelfs als er net een snuffelmarkt in de stad is ge weest zoals hier in Leiden vori ge week. Mensen vinden het ge woon gezellig om op zondag iets leuks te doen, en als het geen koopzondag is, heb ik ge luk." leiden herman joustra Het is de oogst van een week endje graven bij het Pesthuis: een doorgezaagde schedel, een schedeldak, een onderkaak, nog een paar losse stukjes schedel, een paar halve bek kens en stapeltjes ribben en dijbenen. Het resultaat van grondig archeologisch onder zoek? Welnee, de vinder is ge woon een nieuwsgierige 15-ja- rige jongen. „Met mijn blote handen opgegraven", zegt Dick van Beek. „En een tuinschep- je." Dick woont zelf aan de Pest huislaan, naast het terrein waar op dit moment flink wordt ge graven. Te zijner tijd moet daar een wandelpark komen, voor museum Naturalis. En waar ge graven wordt is het goed zoe ken, weet Dick. „Ik heb al veel vaker wat gevonden op andere plekken. En dat hier wat te vin den was, wist ik wel. De doden akker van het Pesthuis, hè. Hier zijn al veel vaker geraamtes op gegraven." „Ik heb ze jaren ge leden op stapels van vier hoog zien liggen", zegt een buur man." „Nee joh, zeven hoog", zegt een ander. Dick graaft nog even verder en diept nog een stukje schedel op. Daarnaast ligt een steeltje van een pijp. „Pest? Nee, deze jongen heeft gerookt", schertst Marga van Beek, de moeder van Dick. Ondertussen legt Dick zijn vondsten op keurige stapeltjes, bij elke vindplaats één. Wat hij met de botten gaat doen? Geen idee. „Het zijn geen potscherven. Die kun je nog verkopen. Dat heb ik ten minste een keer gedaan op een rommelmarkt." In elk geval is hij voor zijn graafwerk aangewezen op de weekeinden. De rest van de week is voor werklui. „Dan wordt alles weer snel onderge- schoffeld", zegt een andere be woner van de Pesthuislaan. „Tsja, een dodenakker als wan delpark. Het is weer eens wat anders." Stadsarcheoloog Maarten Dolmans is niet verbaasd over de vondsten. „Het is niet op zienbarend dat hij daar botten aantreft. Wel interessant. Het pesthuis is nooit gebruikt als pesthuis. Het was een vrou wengevangenis." De vondst van de afgezaagde schedel ver baast Dolmans wel. „Hé, dan is er duidelijk onderzoek ge pleegd. Dat gebeurt overigens nog hoor. Het AZL doet dat ook wel eens op ons verzoek. Dan wordt er in de schedel gekeken of iemand links- of rechtshan- dig is. Bloedvaten laten name- Dick van Beek (links) met wat botten. „Met mijn blote handen opgegraven. En een schepje." FOTO TACO VAN DER EB lijk een afdruk achter in een schedel. Zijn de bloedvaten aan de linkerkant wat gepronon ceerder, dan is iemand rechts- handig. En andersom." De kans is groot dat dergelijk onderzoek over een tijdje weer wordt uitgevoerd, dit keer met de botten van de Pesthuislaan als studieobject. „We hebben namelijk de afspraak met de di rectie van Naturalis dat we bin nen afzienbare tijd gaan kij ken", zegt Dolmans. „Het is de bedoeling dat er archeologisch onderzoek gaat plaatsvinden en dat er menselijke resten ver zameld worden. Óm informatie te vergaren over ziektebeelden, leeftijd, geslacht, enzovoort. In teressant, want per slot van re kening zijn het de resten van oude Leidenaars." De stoffelijke resten gaan vervolgens niet een museum in, benadrukt hij. „De botten van die personen worden altijd weer begraven op een officiële begraafplaats. Met een gedenk plaat. We gaan daar altijd héél zorgvuldig mee om. Ik hecht zelf sterk aan traditie." Dat een jeugdige Leidenaar wel en de de stadsarcheoloog vooralsnog niet aan het graven is, daarvan ligt Dolmans niet wakker. „Welnee. Wat die jon gen doet, mag weliswaar niet, maar ik vind nieuwsgierige kin deren wel leuk. En we krijgen er nu toch melding van dat er iets is gevonden?" Van de 39 Leidse raadsleden zijn er elf niet verkiesbaar voor de volgende periode. En er zullen er op 4 maart ook nog wel een paar buiten de boot vallen. Dat wordt dus een komen en gaan in de Leidse gemeenteraad. Het Leidsch Dagblad portret teert tot de verkiezingen vertrekkers en nieuwkomers. Van daag die van de Socialistische Partij. Tim van Houten (38), in het dagelijks leven werkzaam bij het partijbureau van de SP, stapt op. De 18-jarige student Driek van Vugt staat vierde op de lijst en lijkt daarmee verzekerd van een raadszetel. Hij woont pas sinds juni vorig par in Leiden, maar voelt zich leen echte Leidenaar. Hij heeft et vorige maand de stemge- ,chtigde leeftijd bereikt, maar laat nu al op de vierde plaats de SP-lijst. Daarmee maakt eerstejaars politicologie-stu- 'ent Driek van Vugt een hele fote kans om na de verkiezin- enin de raad te komen. „Als ik "de raad kom, word ik volgens ;or het jongste raadslid aller tij- b." oliticologie studeren en de po- jtekin. Als 15-jarige wist Driek' dat dat het zou worden. Op 'emiddelbare school maakte PJ hij geschiedenis kennis met tfrl Marx en hij was meteen erkocht. „Het marxistische ge- lachtengoed over hoe de we- e'd in elkaar zit, was één van de motoren van mijn politieke bewustwording", vertelt hij daarover. De eerste aanzet voor zijn poli tieke activiteiten ligt echter nog jaren eerder. „Toen ik tien was, gingen mijn ouders scheiden en moest mijn moeder als begin nend verpleegkundige voor vier kinderen zorgen. Ik weet wat het is om aan de verkeerde kant van de streep te bivakkeren." Op zijn trui prijken drie speld jes: twee van de SP en één van de Cubaanse vrijheidsstrijder Ché Guevara. Ook Ché, wiens poster in de jaren zeventig me nige puberkamer sierde, blijkt een belangrijke inspiratiebron voor de jonge socialist. „Hij is de revolutionair bij uitstek. De Jezus van de socialisten." Driek prijst zich gelukkig als hij op Driek van Vugt (links) en Tim van Houten. een foto van zichzelf enige gelij kenis met zijn held herkent. „Die foto lijkt echt op Ché", glundert hij. De aloude kloof tussen de ge wone Leidenaar en de student dichten. Dat is de belangrijkste missie die het kandidaat-raads lid zich voor de komende jaren heeft gesteld. Zijn acties voor het behoud van de universitaire mensa passen daar prima in. „De mensa is een ontmoetings plaats waar de twee werelden elkaar tegen komen. In de men sa komen zowel arme Leide naars als arme studenten hun voedsel nuttigen." Verder moe ten de studenten als het aan de SP'er ligt zo snel mogelijk be handeld worden als gewone Leidenaars. Ze moeten zich als ILLUSTRATIE MAARTEN WOLTERINK gewoon woningzoekende kun nen inschrijven en ze moeten niet langer worden uitgesloten van het minimabeleid. „Ik vind het schandalig dat studenten als tweederangs burgers worden behandeld. Volgens mij liggen daar ook de oorzaken van alle fricties." Tim van Houten eindigt zijn po litieke loopbaan waar hij in 1977 begon: als lijstduwer. Als 17-jarige scholier was hij ape trots op zijn plekje op de lijst, nu is hij vooral blij dat hij na de verkiezingen met een gerust hart uit de raad kan stappen. Acht jaar gemeenteraad eisen hun tol. „Als ik nu iets hoor, denk ik: o jee, daar gaan we weer. Ik kan me niet meer op peppen daar vol tegenaan te gaan." Achtendertig jaar is Van Houten en al bijna een kwart eeuw ac tief in de SP. „Ik kom uit een rood nest en had op school al eens het Communistische Ma nifest gelezen. Ik had al zoiets van: ik ben socialist. Toen ik bij de verkiezingen van 1974 tegen een affiche van de Socialistische Partij opliep, dacht ik: nou, dat moet het zijn. Ik ben een avondje langs geweest en er zo min of meer ingerold." Van Houten is voor SP-begrip- pen een rustig man. Je zult hem nooit vinden in een loopgraven oorlog met de gevestigde orde, zijn politieke tegenstanders om de oren slaand met geloofsbe- leidenissen. „Ons politiek ideaal staat zo ver weg van de heer sende politieke idealen, dat het niet veel zin heeft om dat steeds te schreeuwen", beseft hij. Toch is hij op en top SP'er. Niet alleen in de plaatselijke politiek, maar ook in zijn dagelijkse werk. Van Houten werkt op het landelijke partijbureau van de Socialistische Partij in Den Haag en verzorgt daar de leden administratie. De combinatie met het raadswerk - dat regel matig tot diep in de nacht duurt - was geen probleem. Integen deel. „Ik kon als geen ander zeggen: ik ga wat eerder weg, of ik kom wat later." Als kleine oppositiepartij heeft de SP de afgelopen jaren niet of nauwelijks invloed uitgeoefend op het beleid. Van Houten zoekt het nut van zijn activiteiten dan ook ergens anders: in het idee dat mensen door zijn optreden misschien het idee hebben ge kregen dat ze invloed kunnen uitoefenen op het bestuur van de stad. „We hebben in ieder geval door contacten met men sen aangegeven dat de brug hoog is, maar dat je er wel over heen kunt komen. De hele managementtrend van besturen op afstand heeft voor Van Houten de lol in de politiek echter steeds meer doen afne men. „Het welzijnswerk, het openbaar vervoer, de Stadsge hoorzaal, het openbaar onder wijs - het zijn allemaal zaken waar je als raad niks meer over te zeggen hebt. Waai" praten we dan nog over? Dat was voor mij een belangrijke reden om te stoppen." leiden dorith ligtvoet Wie in het politieke wereldje in Leiden is de liefste? Margje Vlasveld, natuurlijk. Voor de aanhangers van Leiden Weer Gezellig en de Groenen is het zo klaar als een klontje dat hun lijsttrekker een schatje is. Dus dragen ze op Valen tijnsdag een sticker met de tekst: 'Stem op de liefste'. Een ander lief wijfie, Wies Cavé, mag op het Stadhuis plein het cement uit de muur zingen. In het begin is het massaal toegestroomde publiek nog wat afwachtend. „Er wordt niet gedanst, vinden jullie het hier niet gezellig dan?", roept Wies in onvervalst Leids. Dus waagt Margje - die natuurlijk het goede voorbeeld moet geven - zich met een collega aan de quickstep. Daar heeft tont Leiden op gewacht. Het ene na het an dere p'aar waagt zich op de dansvloer. Even later zingt Wies met een snik in haar keel haar grote succesnum mer: 'Eén keer per jaar ga ik terng naar dat huisje aan de brug, waar ik speelde als kind elke dag. Eén keer per jaar ga ik terug naar dat huisje aan de brug, wat ik in m'n leven als het mooiste plekje zag'. Zeker acht dansparen zwieren inmiddels over het Stadhuisplein. „We moeten het samen gezellig maken", zegt Wies Cavé nog een keer, Dat is deze zonovergoten middag aardig gelukt.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1998 | | pagina 9