Beheerder neemt
Muzenhof over
Ik dacht altijd dat ik een leuke jeugd heb gehad'
oonzalen zijn
k illegaal'
Leiden Regio
Vogelasiel
Werkstraf na steekpartij
VARA
\IDAG 29 DECEMBER 1997
chef jan preenen. 071-5356414. plv -chef erna straatsma. 071-5356437
inrijding op A4 bij Leiderdorp
jfcdorpHet natte wegdek was zaterdagavond de oorzaak
len ongeval op de A4, ter hoogte van Leiderdorp. Een 25-ja-
jButomobilist uit Rotterdam raakte door de 'aquaplaning' in
[slip en kwam tot stilstand tegen de linkervangrail. Een 25-ja-
putomobilist uit Lisse reed tegen de stilstaande auto aan.
e bestuurders bleven ongedeerd.
braak in salonboot Warmond
iaond» Gereedschap, een aggregaat en een boormachine
hit weekeinde gestolen uit een salonboot in een jachthaven
pe Haarlemmertrekvaart in Warmond. De eigenaar trof de
zaterdag aan met een opengebroken deur.
Nilerdoipse wethouder A. van Dijk:
®orp judy nihof
:oonzalen' passen niet in
stemmingsplan voor de
[dorpse Zijldijk. Om die
heeft de gemeente Lei-
p vorige week besloten
nkels op de woonboule-
te sluiten. Dat zegt wet-
1 0 t A. van Dijk
uimtelijke ordening), na
lering van jurisprudentie
lit onderwerp.
is sprake van een toon-
wc?°[onstructie", aldus Van
rre'"LOok al vindt de verkoop-
HC ictie elders plaats, volgens
Yudentie is het dan nog
i een winkel." Eigenaar
e woonboulevard W. Re-
echt de sluiting van Bebi-
Novi Meubel, Sleeptrend
ligen Tapijt aan. Morgen
rmorgen dient een kort
eer besloot de vier winkels
zetten in toonzalen toen
neente maatregelen aan-
*de, omdat de winkels
n het bestemmingsplan
gebied passen. Volgens
i ;stemmingsplan mag de-
1 idel niet. Bedrijven of
industrie mogen wel.
eer vindt dat de gemeente
ken heeft geschonden
le zaken op slot te gooien,
spraak was dat de vier
Is dicht zouden zijn op
e kerstdag, maar verder
onzaal open zouden zijn.
ijk ontkent dat die afspra-
jn gemaakt.
luiting van Bebinella, No-
ubel, Sleeptrend en Hui-
apijt is volgens Van Dijk
anent'. De winkels moe-
cht blijven totdat de pro-
officieel goedkeuring
geeft voor de vestiging van de
tailhandel. De provincie heeft
het laatste woord als het gaat
om wijzigingen van het bestem
mingsplan. Of de provincie
overstag gaat is volgens Van
Dijk nog maar de vraag. „Er zijn
door de provincie slechts twee
terreinen in de regio aangewe
zen voor perifere detailhandel:
het Meubelplein en de Rijneke
Boulevard in Zoeterwoude.
Daar wordt door de provincie
slechts incidenteel van afgewe
ken."
Bij de beslissing om detail
handel aan de Zijldijk toe te
staan, spelen volgens Van Dijk
andere zaken mee. die nadelig
kunnen uitpakken voor de vier
winkels. „Er is in de regio een
tekort aan bedrijfsterreinen. Je
kan je voorstellen dat de pro
vincie het geen goede ontwikke
ling vindt als bedrijfsterreinen
worden omgezet naar detail
handel."
Eigenaar Regeer van de
woonboulevard laat de moed
echter nog steeds niet zakken.
„Ik heb nog altijd het vertrou
wen dat het gezond verstand
zegeviert." Een geluk bij een
ongeluk is volgens Regeer dat
het om vier winkels gaat die al
elders (in Leiden red.) zijn ge
vestigd. „Dat geeft wat lucht, al
moet de sluiting in Leiderdorp
natuurlijk niet te lang duren."
Verder benadrukt hij dat drie
van de zeven winkels op de
woonboulevard wel gewoon
open zijn: meeneemmeubel-
zaak Otak, Woonweide Keukens
en Praxis. Deze zaken hebben
eerder dit jaar wel officieel toe
stemming van de provincie ge
kregen om open te gaan.
warmond» Een vogelasiel in de voortuin. Deze
niet alledaagse aankleding gebruikt Warmonder
Albert de Vos om gedurende de wintermaanden
zijn wekelijkse spreuk onder de aandacht te bren
gen. De spreuken zijn in het dorp al gemeengoed
geworden en veel inwoners gebruiken de zondag
middag-wandeling om te zien wat voor boodschap
over vrede of milieu De Vos weer heeft verzonnen.
Tot nu toe gebeurde dat zonder verdere aankleding
van de tuin. Alleen met carnaval maakt de bewoner
van de Julianastraat er normaal gesproken werk
van. Na de gratis kerstmaaltijd kunnen de vogels
blijven profiteren van zijn gastvrijheid tot half fe
bruari, want dan is het weer carnaval.
FOTO HIELCO KUIPERS
Leiderdorp geeft exploitatie uit hemden
Leiderdorp trekt binnen drie maanden zijn handen ge
deeltelijk af van cultureel centrum Muzenhof. Beheerder
R. Hoogendam neemt de exploitatie van de gemeente
over. Hij hoopt de commerciële verhuur uit te kunnen
breiden.
B en W kondigden de verzelf
standiging van de Muzenhof al
in het collegeprogramma aan.
leiderdorp dimitri walbeek
Hoogendam wil de grote thea
terzaal en twee kleinere zalen
vaker verhuren voor feesten,
partijen en congressen dan nu
het geval is. De grote theater
zaal, met 250 stoelen, staat nu
een groot deel van het seizoen
leeg. Het theaterprogramma
voor het seizoen 1997/1998 telt
27 voorstellingen, gemiddeld
drie per maand. ,,Als ik de ver
huur alleen doe, halen we meer
huurders binnen", volgens
Hoogendam. Nu moeten parti
culieren eerst toestemming
hebben van de gemeente.
De vaste gebruikers van de
Muzenhof hoeven volgens
Hoogendam niet bang te zijn
dat ze door commerciële ver
huur worden 'weggedrukt'. De
buurtvereniging, de theater
commissie en de Streekmuziek-
school krijgen bij de program
mering zelfs voorrang. „Hoe
meer theatervoorstellingen, des
te meer zekerheden ik heb. Dus
ik ga ze niet in de wielen rij
den", zegt Hoogendam.
Hoogendam zal volgens eigen
zeggen het 'commercieel belang
niet laten zegevieren' als hij het
alleen voor het zeggen krijgt. De
Muzenhof draait immers goed.
volgens Hoogendam, en heeft
een stijgend aantal theaterbe
zoekers. Daarnaast zit hij vast
aan de voorwaarden die de ge
meente stelt. „Als ik een vaste
gebruiker passeer, zit die zo op
het gemeentehuis om te klagen.
Dus ze blijven gewoon."
De financiële afwikkeling van
de privatisering is nog niet
rond. „In principe hoeft Hoog
endam geen geld meer af te
dragen aan de gemeente", zegt
wethouder C. Kerner. „Dat zou
ook betekenen dat hij verant
woordelijk is voor eventuele
verliezen. Maar daar moeten we
nog nader over overleggen."
Kerner vreest niet dat Hoogen
dam met zijn pas verkregen
vrijheid uitsluitend op de com
merciële toer zal gaan. „Daar
om spreken we een aantal uit
gangspunten af. Theater moet
wat ons betreft gewaarborgd
blijven. We moeten de voor
waarden nog creëren." De ge
meente blijft in elk geval wel ei
genaar van het gebouw.
De theaterprogrammering
blijft in handen van een theater
commissie, die met gemengde
gevoelens tegen de plannen
aankijkt. „Als wij maar niet be
perkt worden", zegt voorzitter
H. van der Zande. „Dan is het
goed. We willen op ons gemak
voorstellingen kunnen plannen
zoals nu. De commissie gaat
nog met Hoogendam om de ta
fel zitten.
len ingestoken op een man, na
een ruzie over het vernielen van
een wietplantage.
De steekpartij vond plaats op
een parkeerplaats aan de Hoge-
weg in Wassenaar. De officier
van justitie eiste twee weken ge
leden twaalf maanden celstraf,
waarvan zes voorwaardelijk.
De 29-jarige Wassenaarder die
in oktober een plaatsgenoot
neerstak hoeft niet de gevange
nis in. De rechter heeft hem 240
uur 'onbetaalde arbeid' opge
legd, ter vervanging van zes
maanden cel. De Wassenaarder
heeft op 12 oktober diverse ma-
DEZE WEEK DAGELIJKS
ZIE DRIE
Uitgesproken
Joke van het Steunpunt Vrouwen in de Bijstand:
07
IASSET
"■■houd
Ihdc
ITENTII
ouder word, valt het me steeds meer
jten let is hier altijd een zoete inval. Dat
te maken hebben met mijn jaren op
jao. Daar heb ik tot mijn dertiende ge
ld. In Nederland werkt het heel anders.
I bij familie op bezoek wil, moet je
'gveëen afspraak maken. Ja, zo was ik het
rbPt ewend- Ik Pas me overal aan, maar ik
iet met die Hollandse gewoonte, in
wel moeilijk. Mijn familie, dat vond ik
vreemde mensen. Het gekke is, hoe
ik word, hoe meer heimwee ik krijg
uragao."
hetTioet en zal een keer terug, ze heeft
plannen. Kerst 1999 en de millenium-
ing. „Dat is mijn droom, ik wil nog
ier kerst vieren in de tropen. Ik wil sa-
net een vriendin een vliegtuig charte-
e stoelen verkopen. En dan twee, drie
i op Curagao gaan zitten."
lijkt godsonmogelijk. Van een bij-
iuitkering van de 'soos', zoals ze de
e dienst steevast noemt, valt nauwe-
e sparen. „Misschien ben ik binnen-
rel gedwongen om kleiner te gaan wo-
)ie huren hier gaan schandalig om-
bromt Joke. Toch krijg je de indruk
•t haar gaat lukken, die reis 'terug in
terdfe|l'.
herinner me alles nog. Naar school,
a gelijk naar het strand. Het leven was
Je hoorde en zag er veel meer dan
ideren hier. Toen ik hier in Nederland
ichool moest, vond ik mijn klasgeno-
)artne' kinds. Iedereen roept nu dat het me
tegenvallen, als ik terug ga, dat alles
s is geworden. Maar daar geloof ik
Het wordt de reis der herkenning."
scholen waar ik op gezeten heb, be-
nog. Ik herinner me nog de unifor-
lie we toen moesten dragen. Van die
Pa' okjes met galgjes. Het was de tijd van
ttycoats. Zo veel mogelijk pettycoats
dat cirkelrokje. Zo is het nu niet meer
rlijk, maar de scholen zijn er nog
En dan de smaak van fruit, daar ver-
ik me op. Mijn vader zei altijd „je
een mango eten als je in een badkuip
NJou, zó'n sappige mango, dat een
lip noodzakelijk is, heb ik hier nog
rpleg gevonden."
jn vader werkte voor de Shell. Hij zou
n uitgezonden naar Indonesië. Maar
ïar weken voor vertrek werd het Cura-
.ater is hij daar gaan werken in een
ihuis. Elke vier jaar had hij groot ver-
dan gingen we op reis, naar Neder-
Altijd via omwegen. Zuid-Amerika,
•n-Amerika, de Verenigde Staten... Ja,
lis ik ontzettend, het reizen. Toen we
tief naar Nederland verhuisden, heb-
Nee, dit keer geen achternaam.
De mensen die met haar te
maken hebben gehad, kennen
haar meestal slechts als Joke van
het Steunpunt Vrouwen in de
Bijstand. Het steunpunt noemt
geen namen, hooguit een
voornaam. En zo komt het dat
Joke nog steeds redelijk anoniem
door het leven gaat, hoewel hele
scharen - vooral - vrouwen haar
kennen. Een struis type, zo een
die je wel als moeder zou willen
hebben. In het rommelige, maar
gezellige huis in de Merenwijk
ben je altijd welkom. De
afgelopen jaren vonden er zo'n
twintig pleegkinderen een veilige
haven.
FOTO HENK BOUWMAN
ben we de boot gepakt. Een Portugese boot,
die de reis ervoor was gekaapt door piraten.
Het was een vreemde reis, allemaal gehei
me politie aan boord... Toen we wegvoeren,
ben ik helemaal alleen aan de reling gaan
staan. Ik weet nog precies wat ik dacht: ik
kom hier nog wel terug. En mijn gevoel zegt
dat nog steeds. Ik heb er nog het een en an
der af te werken."
Welbeschouwd moesten de turbulente ja
ren nog komen. Na een paar jaar Breda -
„mijn ouders waren rasechte Rotterdam
mers, maar daar konden ze geen huis krij
gen" - volgt een soort zwerftocht. „Een op
leiding kinderverzorging, stage gelopen in
Bakkum, naar wat nu Swetterhage heet
voor een AZ-opleiding... Ik wilde gelijk de
zwakzinnigenzorg in dus toen ben ik naar
Tilburg verhuisd voor de z-opleiding. En
daar kwam ik mijn ex-echtgenoot tegen.
Een Spanjaard die in Rotterdam woonde."
„In het begin was het heel gezellig. Tot ik
erachter kwam dat hij op jonge grietjes viel,
vreemdging. Ik merkte het toen er een paar
condooms uit zijn broekzak vielen. Je gaat
de vreemdste dingen doen, wraak nemen.
Ik heb die condooms lek gestoken met een
naald. Het arme kind raakte prompt zwan
ger. Mijn ex was helemaal niet zo'n lieve
man. Hij begon me te mishandelen. Eerst
geestelijk, maar later ook lichamelijk. Hij
viel me van achteren aan. zodat ik het niet
zag aankomen. Ik ben met de twee kinde
ren gevlucht naar Breda, naar een opvang
huis. Toen heb ik de fout gemaakt om na
achttien dagen - hij had zo'n 'spijt' - terug
te gaan. Het ging maar heel even goed."
„De tweede keer weggaan was moeilijk.
In zo'n situatie word je ontzettend para
noia. Je durft niet eens meer iemand te bel
len, omdat je bang bent dat hij erachter
komt met wie je belt. Toen hij een keer weg
was, heb ik als een idioot mijn spullen ge
pakt en ben ik naar Leiden gevlucht. Ik heb
bijna negen maanden in Cortona gezeten.
Sindsdien heb ik hem nooit meer gezien. Ja,
hij heeft nog één keer aan de deur gestaan
bij Cortona. Maar toen waren we net met
zijn allen een dagje weg, naar Avifauna. Dat
was mijn grote angst, dat hij de kinderen
zou meenemen. Ze hadden een Spaans
paspoort. We gingen aan de achterkant van
Cortona naar buiten en dan met een roei
bootje naar de overkant. De dag dat ze de
wet veranderden - en dat de kinderen de
Nederlandse nationaliteit konden krijgen -
stond ik om half negen bij het stadhuis.
„Vanuit Cortona ben ik in Leiden blijven
wonen. Ik ben eerst eens van mijn rust gaan
genieten. Maar ik miste de vrouwen uit
Cortona ontzettend. Gek eigenlijk, bij vrou
wen die zich vanuit het opvanghuis bij het
steunpunt melden, merk ik hetzelfde. Het is
niet eenvoudig om vanuit zo'n groep weer
je eigen leven te gaan leiden. Sommige
\TOuwen zijn heel hardleers. Die stuiten tel
kens weer op een verkeerde man. Het lijkt
wel of ze er op kicken, op die slachtoffer
rol."
„Toen ik zelf het steunpunt in kwam rol
len, bedacht ik me al snel dat ik kinderen,
die niet meer bij hun ouders kunnen wo
nen, een thuis zou willen geven. Ik heb zo'n
groot huis... Twee weken later had ik de eer
ste pleegopvang, een moeder met haar
kindje. Daarna heb ik voor lange of kortere
tijd nog een stuk of twintig kinderen in huis
gehad. Behalve met dat eerste kindje heb ik
met iedereen nog contact."
„Ik dacht altijd dat ik een heel gelukkige
jeugd heb gehad. Hel waren alleen maar
mooie herinneringen. Maar nu ik meer met
mezelf bezig ben - ik doe een ontwikke
lingscursus, terug naar jezelf - kom ik er
achter dat er toch wat fout zat. In Curagao
hadden we altijd een hulp in de huishou
ding. Zij heeft me opgevoed. Ik kom er
stukje bij beetje achter dat mijn moeder lie
ver geen kinderen had gehad. Dat doet pijn.
Misschien heb ik dat altijd al geweten. Ik
wilde het per se anders doen dan mijn
moeder."
Op het moment heeft ze de zorg voor Ha-
fiza, die als baby van zes maanden binnen
kwam en inmiddels tien jaren telt, en voor
Ferdy, een mooi. maar beschadigd ventje
dat nu anderhalf jaar in huis is en dat geen
minuut stil kan zijn. Hafiza is inmiddels
meer een eigen kind, maar van Ferdy moet
Joke binnenkort afscheid nemen. „Meestal
vinden we elkaar heel lief, maar soms heb
ben we ontzettende ruzie, hè Fer", zegt Jo
ke tegen het jongetje.
„Hij gaat binnenkort naar een therapeu
tisch pleeggezin. Dat zou heel goed voor
hem zijn. Ook direct een voltallig gezin: dat
betekent voor mij 'een man en een vrouw'.
Fer heeft een vaderfiguur nodig. En hoe
eerder er aan zijn problemen gewerkt
wordt, hoe beter het voor hem is. Ze wilden
hem eerst in een tehuis plaatsen, maar daar
heb ik me tegen verzet. Dan zit hij hier
voorlopig beter. Ja, ik vind het moeilijk om
afscheid te nemen. Maar je weet dat je dat
moet doen, ieder keer als je een pleegkind
in huis neemt."
