'Geen badstof sokken onder smoking'
Literatuur vanuit de onderbuik
Cultuur Kunst
Sacco van der Made 1918-1997
De meester van de kleine rol
De Leidse Cantorij:
een kerstconcert
om te koesteren
Mager vertier bij Marcel Verreck
Trio Strakke Lucht de moeite waard
MAANDAG 22 DECEMBER 1997
chef jan rijsdam. 071-5e
1, plv chef ad van kaam 071-535
Pavarotti opent muziekcentrum
mostar De Italiaanse tenor Luciano Pavarotti heeft gisteren in
de Zuid-Bosnische stad Mostar een muziekcentrum voor jonge
ren geopend. De kosten, ruim elf miljoen gulden, zijn via veilin
gen. cd's en charitatieve concerten in Pavarotti's geboorteplaats
Modena bijeengebracht. Pavarotti zei bij de opening van het
centrum, dat zijn naam zal dragen, te hopen dat het 'een plaats
wordt waar alle jongeren van Bosnië-Herzegovina en de gehele
wereld samen kunnen werken en voor vrede kunnen zorgen'. In
Mostar is hevig gevochten tussen de moslims en de Kroaten.
Juzo Itami (64) pleegt zelfmoord
Tokyo De Japanse filmregisseur Juzo Itami (64), in het buiten
landvooral bekend door de film 'Tampopo', heeft zelfmoord ge
pleegd, kennelijk in verband met de aantijging dat hij een bui
tenechtelijke verhouding had. Itami sprong zaterdag van het dak
van een acht verdiepingen tellend gebouw. In zijn kantoor, dat
zich in het gebouw bevindt, werd later een aantal onder andere
aan zijn vrouw en twee zoons gerichte afscheidsbrieven gevon
den. In een van de brieven stond dat hij alleen door te sterven
zijn onschuld kon bewijzen. Het Japanse tijdschrift Flash heeft
aangekondigd komende week met een verhaal te komen over
Itami's vermeende verhouding met een 26-jarige vrouw. Itami
maakte de afgelopen dertien jaar tien films en was een van de
meest gewaardeerde filmregisseurs van Japan.
Popconcert voor de jeugd uitverkocht
delft» Een Pittig Popconcert, het eerste popconcert voor de
jeugd van 6 tot en met 12 jaar, is volledig uitverkocht. Tijdens
het concert op 21 december in de Jaarbeurs in Utrecht, treden
acht verschillende artiesten op. O Die 3, Solid Harmonie, Close II
You, Wes, Five, 4 Fun, Aaron Carter en De Kast maken op het
podium hun opwachting. Hun optredens zijn gecombineerd
met een speciale kerstuitzending van Telekids gepresenteerd
door Carlo Boszhard en Irene Moors. Carlo en Irene treden ook
zelf op. Volgens organisator MOJO Concerts bezoeken steeds
meer jongeren van 6 tot en met 16 jaar popconcerten. Zo waren
de concerten van de Spice Girls, de Backstreet Boys en het zeer
succesvolle Pepsi Pop '97 afgelopen jaar binnen zeer korte tijd
uitverkocht.
Nieuwe vleugel Louvre geopend
parus Op de eerste dag dat de nieuwe vleugel van het Louvre
toegankelijk was voor het publiek, hebben zeker 30.000 mensen
het Parijse museum bezocht. De vleugel met 10.000 vierkante
meter tentoonstellingsruimte werd vrijdag feestelijk ingewijd
door president Chirac. Voor het eerst in twee jaar tijd kunnen
bezoekers weer de kunstschatten uit de tijd van de Egyptische
farao's bewonderen. Het Louvre trekt jaarlijks vijf miljoen be
zoekers, van wie tweederde uit het buitenland.
Miljoen bezoekers Van Gogh Museum
Amsterdam Het Van Gogh Museum in Amsterdam ontving van
daag de miljoenste bezoeker van dit jaar. Het is voor het eerst
dat deze magische grens in een 'gewoon' jaar gepasseerd wordt.
In 1990 gebeurde dat ook, maar toen was er de grote Van Gogh-
tentoonstelling met bruiklenen uit de hele wereld. Tijdens die
expositie waren de openingstijden veel ruimer dan normaal. Dit
jaar deden de vaste collectie en een enkele thematentoonstelling
het werk. Het Van Gogh is het op een na drukstbezochte muse
um van Nederland. Volgend jaar ondergaat het een ingrijpende
renovatie.
Spaanse auteur Blai Bonet overleden
Barcelona Enkele dagen na zijn 71sté verjaardag is de Spaanse
dichter, romancier en essayist Blai Bonet gisteren op het eiland
Mallorca aan een longziekte gestorven. Bonet gold met zijn ge
waagde beeldspraak als een belangrijk vertegenwoordiger van
de literaire avantgarde in Spanje. In 1988 werd hem de nationale
literatuurprijs in Spanje toegekend.
MTV boycot video van Prodigy
ruswuk» De muziekzender MTV wil de video 'Smack My Bitch
Up' van Prodigy niet meer uitzenden. De kabelmaatschappij
vindt de beelden van vrouwen die geslagen en met drugs geïn
jecteerd worden te erg. Vrouwengroepen in Groot-Brittannië
zijn volgens BBC-Teletekst zeer ingenomen met de actie van
MTV, die ze omschrijven als 'een kerstcadeau voor vrouwen en
meisjes.'
Producente Dawn Steel gestorven
los anceles De succesvolle Hollvwood-producente Dawn Steel
is overleden. De 51-jarige Steel, die als eerste vrouw hoofd werd
van een grote filmmaatschappij, stierf zaterdag in een zieken
huis in Los Angeles aan kanker. Steel was verantwoordelijk voor
een reeks kassuccessen, zoals 'Flashdance', 'Top Gun', 'Beverly
Hills Cop II', The Untouchables' en 'Fatal Attraction'.
Zes kantates
een hele klui
recensie cees van hoore
Voorstelling. Literare Soiree, m.m.v René Vallent-
goed Gezien: 20/12. schouwburg. Leiden
Muzikant Chris Koenen stond erbij als
een gesjochten schoenpoetser. Maar wat
een geluid weet die man toch uit zijn gi
taar te wurgen! Samen met the West
Coast Big Band opende hij afgelopen za
terdagavond de door René Vallentgoed
georganiseerde 'literare soiree' in de
Leidse Schouwburg. De impresario had
zich voor de gelegenheid gestoken in
een marasquin-groen pak en verscheen
maar twee keer zelf ten tonele om zijn
levende waar aan te prijzen.
Een rare avond inderdaad, met als
enige deftige literator misschien Joost
Zwagerman die met veel gevoel voor het
metrum een zing-zang-gedicht over de
liefde voordroeg. Het viel een beetje uit
de toon bij de light verses van dichters
als Adriaan Bontebal en Jan Kal en de
platte grollen van het trio 'Lucky Lips'.
Ook grand old man Remco Campert
vertoonde zijn kunsten met het zo lang
zamerhand klassieke verhaal over het
bijzettafeltje, een prachtig stukje Itali
aans design 'waarop je dingen kon zet
ten als je ze tegenhield'. Campert moet
zich wat moed in hebben gedronken
want zijn articulatie was bij tijd en wijle
niet al te scherp meer. Dat was vooral te
merken in de act die hij samen deed met
Jan Mulder, een soort sketch waarin de
beide heren als Mart Smeets en Jean Ne-
lissen een etappe van de Tour de France
verslaan en zich verliezen in zaken die
met het klassement niets meer te maken
hebben. Zo vragen zij zich keer op keer
af of er in een bepaald meertje waaraan
het peloton voorbijfietst nu wel of geen
forel zit. Tussen de bedrijven door be
stelden de 'verslaggevers' nog maar een
biertje, dat keurig werd aangedragen
door lakei Vallentgoed.
Vooral de leut stond centraal in dit li
teraire programma. Alleen uitgever en
schrijver Martin Ros zorgde voor enige
ontroering met zijn verhaal over de le
gendarische wielrenner Fausto Coppi.
Hij deed dit tegen de achtergrond van
een surrealistisch decor van fietsen die
uit de hemel kwamen buitelen.
De Haagse dichter Adriaan Bontebal
begon sterk met een vers over een oude
man die na een demarrage het laatste
beetje lucht uit zijn ventielen moet lur
ken om maar niet te sneven. Het ver
haaltje waarin hij terugging naar zijn ge
boortedorp Zevenhuizen was nogal me
lig. Wegwerpproza. Hetzelfde geldt voor
de verhalen van Ronald Giphart. En ook
een Jan Kal mag met zijn broddelverzen
wat mij betreft voorgoed het avondrood
op de Mont Ventoux tegemoet fietsen.
Vreemde, maar sympathieke, eend in
de bijt, was de dichter Ad de Waard die,
gestoken in een keurig grijs pak, zegge
en schrijve twee verzen voorlas. Een
over het wielrennen en het andere over
een experimenteerruimte van TNO die
met een windtunnel vacuüm kan wor
den gezogen. Na een droge opsomming
van technische gegevens, hoorde je hem
al aankomen, dat faxje uit Darmstadt.
En inderdaad, De Waard eindigde zijn
gedicht met de onsterfelijke regel: 'Me
dunkt dat je daar wel een scheet kunt la
ten'. Een dijenkletser.
Het trio Lucky Lips, dat bestaat uit
twee mannen en een in panterlegging
gegoten dame, besloot de avond met
veel flauwekul. Al met al een amusante
avond, met misschien iets te veel onder-
broekenlol.
MUZIEK
recensie lidy van der spek
Concert: Weihnachtsoratorium, Bad &e'
Holland en het Concertgebouw K na*
Orkest, o.l v. Charles de Wolff Geh
20/12, Pieterskerk, Leiden.
Naast het stralende Magnilouj
let
Fluitiste Berdien Stenberg maakt kersttoumee door het land
Een vast platencontract
heeft ze niet meer op zak.
En dat is toch wel vreemd
voor iemand die sinds 1983
meer dan 4,5 miljoen pla
ten en cd's verkocht. Flui
tiste Berdien Stenberg is
wijzer geworden van de
platenbusiness sinds haar
nummer één hit 'Rondo
Russo'. „Ik wilde een grote
re vinger in de pap heb
ben", zegt ze onomwon
den. „Ik wil mijn eigen
ideeën vormgeven. Cd's
verschijnen voortaan in ei
gen beheer." Haar kerst
tournee brengt de succes
volle Stenberg de komende
dagen op tal van podia in
het land.
almere martin herwens
In de Nederlandse media is ze
misschien niet meer zo nadruk
kelijk aanwezig, dat wil niet zeg
gen dat Berdien Stenberg niets
om handen heeft. De m uzikan-
te is druk bezig met de voorbe
reidingen van een tv- en cd-re-
gistratie van een concert. De te-
levisiespecial wordt volgend
jaar in Amerika uitgezonden als
opvolger van haar succesvolle
introductie 'Amadeus and
friends' in 1996.
„Ik heb altijd al in Amerika
willen doorbreken, maar tot
voor kort is dat nooit gelukt",
zegt de fluitiste. „Het land is zo
ontzettend groot. En daarnaast
is het populair klassieke genre
daar onbekend; we moeten er
een compleet nieuw product
neerzetten. Ik kwam in contact
met het Public Broadcasting
Systeem, een netwerk van 340
televisiestations die geen com
mercials en geweld uitzenden,
maar wel veel culturele pro
gramma's en documentaires.
Dat heeft me geholpen".
Via datzelfde netwerk begon
eerder André Rieu zijn opmars
in Amerika. „Rieu heeft ai twee
specials via het PBS gehad, ik
Sacco van der Made, de 'mees
ter van de kleine rol' zoals hij
altijd werd genoemd, is giste
ren op 79-jarige leeftijd overle
den. Hij werd bekend bij het
grote publiek door zijn vele te-
levisierollen. Hij speelde onder
meer in 'De Fabriek', in de
jeugdserie 'Q&Q', in 'De Bre
kers' en in "t Zonnetje in huis'
om er maar enkele te noemen.
Maar Van der Made was ook
op het witte doek te zien, zoals
in 'Pastorale '43' van Wim Ver
stappen.
De onbetwiste meester van de
bijrollen onder de Nederlandse
acteurs maakte zo'n half jaar
geleden zijn laatste televisie
opnamen met onder anderen
collega-acteur Pieter Lutz.
„Daarna kon het niet meer. Hij
werd ook in het verpleeghuis
opgenomen", aldus Lutz.
Sacco van der Made was een
geboren Rotterdammer. In
1918 kwam hij op tweehon
derd meter van de Rotterdam
se Schouwburg ter wereld als
zoon van een arts. Van der Ma
de debuteerde in 1946 als
stomme broer in 'Joseph in
Dothan' in de openluchtvoor
stellingen in het Zuirierpark.
Het was het begin van een lan
ge carrière. In 1948 kwam hij
bij de Hoorspelkem in Hilvér-
sum, waar hij vijf jaar zou blij
ven. Vervolgens belandde Sac
co van der Made bij het grote
toneel. Hij speelde onder meer
bij bij Theater, het Zuidelijk
Toneel, Arena, het Rotterdams
Toneel (waar Ton Lutz hem
heen haalde) en bij de Haagse
Sacco van der Made.
FOTO ARCHIEF
Comedie. Ook al was zijn aan
deel soms klein, hij leverde vol
gens zijn collega's opvallend
fijn en vakkundig werk.
Pieter Lutz: „In de kleine rollen
kwam Sacco tot hele grote
prestaties. Dat is een geweldige
verdienste, als je dat kunt. Echt
een groot acteur. Veel mensen
zullen hem herinneren als de
meester van de kleine rol. Zo'n
dertig jaar geleden heb ik voor
het eerst met hem samenge
werkt. Daarvoor hadden we el
kaar al eens ontmoet bij de ra
dio, waar hij een heel goede
naam had. Hij had zo'n specia
le stem, zo'n heldere, persoon
lijke stem. We hebben veel sa
mengewerkt, samen gereisd
ook. Sacco was een gezellige
man met veel humor, met wie
je erg kon lachen. Zelfs de af
gelopen tijd nog, toen hij ziek
was. Hij hield van het leven,
zeker."
Sacco van der Made kwam
destijds op de wereld als Ger
hard Johannes van der Made.
Zijn moeder begon hem Sacco
te noemen ten tijde van een
geruchtmakend Amerikaans
proces tegen de van anarchis
me verdachte Sacco en Van-
zetti in de jaren twintig. „In die
H tijd is m'n moeder me Sacco
gaan noemen omdat die naam
nu eenmaal op ieders lippen
lag. En Sacco is het altijd ge
bleven", zo legde hij ooit eens
uit.
In 1969 ontving hij in Rotter
dam de Arlecchino voor zijn
rol in 'De prijs' van Arthur Mil
ler. Daarin speelde hij eén
joodse koopman, een opkoper
van meubels. Zijn geboorte
stad Rotterdam eerde hem ne
gen jaar geleden met een Gou
den Hart voor zijn gehele oeu
vre. De acteur meende zelf ooit
dat hij het bekendst is gewor
den door zijn kreet okidoki ten
tijde van de radio. Ook zei hij
ooit dat je kleine rollen moet
waarderen: „Er is niet één gro
te eerste plan-acteur die op
kleine rollen neerkijkt. Ik had
een heel klein rolletje in 'Op
blote voeten in het Park'. Een
telefoonmonteur die steeds bij
het begin van drie scènes even
opkwam. Al met al misschien
zes, zeven minuten op het to
neel. Maar het is een van mijn
grootste rollen geworden."
evelien baks
Berdien Stenberg: „Ik eis gewoon dat het er goed uitziet."
eentje. Op basis van de reacties
weet je in welk segment van de
Amerikaanse markt mijn mu
ziek goed loopt. Dus kun je die
gegevens gebruiken om een
tournee te plannen".
Amerika is slechts één van de
landen waar Berdien Stenberg
actief is. Afgelopen oktober
maakte ze een tournee door
Indonesië. Voor volgend jaar
staan promotiereizen naar Chi
na en Zuid-Afrika op de agenda.
„Dat betekent niet dat ik in Ne
derland minder actief ben ver
telt ze. „Het lijkt dat het stiller
rond mij is omdat ik minder op
de televisie te zien ben."
De televisie speelde een grote
rol bij haar doorbraak begin ja
ren tachtig. „Toen had je nog
twee zenders. De mensen keken
of naar Nederland 1 of naar Ne
derland 2. Met'één tv-optreden
bereikte je miljoenen mensen.
De kijkdichtheid van program
ma's lag in die tijd veel hoger".
„Nu zijn er zo veel Neder
landstalige zenders dat televi
siemakers al blij zijn met een
kijkdichtheid van een half mil
joen kijkers. Het is, denk ik, te
genwoordig een stuk moeilijker
voor een artiest om door te bre
ken. Het scoren van een hit is
afhankelijk van veel toevallige
factoren. En die zijn ingewikkel
der geworden".
Ze kijkt nog altijd met plezier
terug op die tumultueuze be
ginjaren. „Vooral de lol die ik
had, is me bijgebleven. Ik had
gelukkig een manager die zich
goed over mij ontfermde en me
goed begeleidde. Het was vrese
lijk hard werken; ik had geen
flauw benul van wat me te
wachten stond. Ik ben ook veel
gebeurtenissen uit die begintijd
kwijt. Dan zeggen mensen:
'Weet je dat nog?' en denk ik:
ben ik daar geweest, was ik daar
bij?"
Inmiddels heeft ze een eigen
productiebureau op poten ge
zet. Vooral bedoeld om de
touwtjes beter in eigen hand te
houden. „Ik heb een klassieke
opleiding genoten, maar kreeg
uiteindelijk een totaal andere
loopbaan dan in de lijn der ver
wachting lag. Echt een totaal
ander leven. Daar heb ik geen
spijt van; ik merk dat ik op m'n
plek ben."
„In de wereld van de populai
re muziek is veel meer ruimte
voor eigen creativiteit. Ik kan
mijn eigen programma's in el
kaar zetten, kies zelf mijn arran
geurs uit en bepaal zelf hoe het
bühnebeeld er uitziet. Bij een
klassiek concert bemoeit nie
mand zich bijvoorbeeld met het
licht, al zie je dat langzaam ver
anderen. Ook daar krijgen ze in
de gaten dat de luisteraar een
kijkdier is geworden."
„Waarom zou je een klassiek
concert niet mooi belichten?
Dat werkt concentratieverho-
gend. Bovendien kun je altijd
alsnog de ogen dicht doen; de
muziek wordt er niet minder
om. Ik ben misschien wel één
van de eersten geweest binnen
de klassieke wereld die altijd ge
streefd heeft naar een volledig
toneelbeeld. Op de bühne moet
het er bij mij heel clean uitzien.
Er mag geen peuk op de vloer
liggen. Ook mijn muzikanten
moeten er verzorgd uitzien. Dus
geen witte badstof sokken on
der een smoking. Dat is me één
keer overkomen tot mijn grote
schrik."
„Mijn muzikanten weten dat
ook. Niet dat ik de baas speel.
Maar ik eis gewoon dat het er
goed uitziet. Ik heb de laatste
jaren meer taken naar mij toe
getrokken. Dat ligt mij wel. Ik
vind het leuk om volledig bij
mijn eigen tournees betrokken
te zijn. Ik ben ook op reis ge
weest met orkestleiders zoals
Paul Mauriat en James Last.
Dan heb je weinig sores; alles is
of wordt geregeld. Nu ik me zelf
overal mee bemoei, draai ik veel
kantooruren. Ik stuur aan en
laat anderen het werk uitvoe
ren. Maar uiteindelijk blijf ik
muzikant in hart en nieren. Mu
ziek maken is het belangrijk
dat Bach voor kerstmis
schreef, bestemd voor de
therse eredienst, schreef hj
1734 het Weihnachtsoratoni
een serie van zes kantates
op zes verschillende dagen
kerst en jaarwisseling werd
gevoerd. Alleen de rol van
evangelist doet dit kerstorai
um verschillen van alle ani
kantates. Bach maakt voor
Weihnachtsoratorium vee!
dig gebruik van parodieën
zijn wereldlijke kantates. P;
diëren was in die tijd boni
mits je deze versie weer
nieuw deed klinken.
Zes kantates op één
blijft een (kerst)kluif, die
verschillende redenen mir
makkelijk op te nemen ér
verwerken is als de even li
Matthauspassie. Blijdschap
bevindelijkheid zijn volop
wezig, maar de spanning!
houden van begin tot ein
wel een opgaaf.
In één woord schitterend
de blazers. De klank van
kleine koper is in het openi pp
koor en op vele andere plaa 'ul
van een ongehoorde schc Pr
heid, platina glanzend als
vacht van een poolvos. Ve
licht weerklinken de strip
strak ritmisch; élke noot
welk ingewikkeld of snel lo
dan ook, absoluut aanw
Dynamiek is uiterst verfijnt J
gebouwd. Coloriet is van
zeer doorschijnende couleu
cale: de kleur van het Com
gebouw Kamer Orkest.
Charles de Wolff die fon
voor de laatste keer
Weihnachtsoratorium dirig
neemt, althans van dit
num opus', waardig en broc
gen afscheid. Met een fenoSI
nale dictie, ingetogenheid nra
jubelende vreugde, zweefin
zwermt Bachkoor Holland rei
de machtige Pieterskerk. 1 'tu
'Friede auf Erde' is dons uilnt'
Zwanenmeer. Peter Bartel?n
subliem als evangelist. Rei^
tieven zingen beheerst hi]
geen ander, maar voor de'B
had ik graag een andere
gezien. Hier wordt Bartels«lei1
dig, glijdt *>ver snelle pass;n>
uit, en wordt daar zelfs lichln
vals.
De sopraan Caroline S 'ei
heeft een heel ijle, kwets!
engelenstem, met een verfij01
expressie, zeldzaam mooi ii 'ei
recitatief 'Du Falscher, $i|on
nur den Herrn zu fallen',
minder overtuigend in de f ;P'
aria, waarvan Monika Frii
in andere jaren juist zo'n
slepende verrassing maakte
le Draijer zingt zijn partijen
natuurlijk, vanuit een grote
zonder aan diepgang in te
ten. Hoewel Judith Németl
prachtige heldere altstem t
die nergens geforceerd aan
en in alle registers aangen
in de oren klinkt, werpt zij
opzienbarend nieuw licht
uitbeelding van da capos,
en muziek.
n
muziek
recensie lidy van der spek
Adventsconcert: de Leidse Cantorij o.l.v.
Hans Brons, m.m.v. Gamba Consort 'La
Spiritata', het Trombone Kwartet, Liesbeth
Boertien, blokfluit, en Joop Brons, orgel.
Gehoord: 21/12, Hooglandse Kerk, Lei-
Een kerstconcert van superieure
klasse, op alle fronten. Klokslag
kwart over acht komt de Leidse
Cantorij dwars door de Hoog
landse met een 'Processional
Hymn' van Praetorius het podi
um op, en ruim anderhalf uur
lang houdt dit koor onder de
ijzeren directie van Hans Brons
honderden mensen buitenge
woon aangenaam in de ban.
Dat komt omdat dit concert tot
in de puntjes met veel liefde en
vakmanschap is voorbereid. Elk
programma-onderdeel snelt
naadloos aaneengesmeed als
een arrestee over de mooist
denkbare poedersneeuw voor
bij. En al die delen zorgen voor
een perfecte afwisseling.
De bekende (maar altijd weer
feestelijke) carols zijn steeds ge
plaatst na een verrassend nieuw
lied dat ook bij de luisteraar om
concentratie vraagt. Zo hier en
daar als een klinkend accent
tussen en om het zingen heen,
bloedwarm trombonespel, zil
verzijden gambas, stralende
blokfluitjes. En als een dragend
en schragend element het vitale
sprankelende orgelspel van
Joop Brons.
Prachtig hoe de sopranen
'Sing endless Ave' dansend,
staccato zingen, hoe helder zui
ver en homogeen de vier vrou
wen en twee mannen Praetori
us 'Puer natus' over het voet
licht brengen, jubelend achter
volgd door het Ritornello 'Sin-
get, jubiliret' van het plenum.
De durf en dwingende directie
van Hans Brons om de hele vol
te kerk overtuigd mee te laten
zingen in dit volslagen 'nieuwe'
oude lied van Praetorius
(1571-1621) 'Lob sei der heilgen
Dreifaltkeit'. Het lukt hem.
Enkele 'sterren' fonkelen ijl en
licht ("Velut Maris Stella') boven
in het kerkelijk zwerk in 'A
hymn to the Virgin' van B. Brit
ten (1913-1876). Als de om
floerste trom wikkelen de trom
bones in 'O magnum mysteri-
um' van Gabriele (1555-1621)
zich om zang en orgelspel. Ge
raffineerd, geestig, als flappe
rende speelse vogeltjes speelt
Joop Brons dwars door het
moeilijke 'A babe is born' van
W. Matthias (1934-1882) dat
eindigt in een machtig evocatief
uitroepen 'Veni Creator Spiritus
Nowell!' op een 15e-eeuwse
tekst.
Zeer mooie koorklank, ge
paard aan enthousiasme en
waardigheid, perfectie tot in de
tail, en uitbundigheid, een
kerstconcert om te koesteren.
recensie wijnand zeilstra
■Voorstelling: 'Een wondermiddel', soloprogramma van en door
Marcel Verreck. Begeleiding: Thijs Janssen. Gezien- 20/12, Kapel
zaal, Leiden.
Een geboren entertainer is Marcel Verreck nooit
geweest. Hij heeft niet, zoals dat heet, de lach aan
zijn kont hangen. In tegendeel, hij knokt al jaren
voor een plaats in het druk bevolkte cabaretwe
reldje. Tien jaar geleden won hij het Leids Caba
retfestival. Toen werkte hij nog samen met gita
rist Paul Pleysier die af en toe ook iets cabaretesks
uitprobeerde, nu heeft hij inmiddels een pianist
als begeleider die af en toe speelt en verder keurig
zijn mond houdt. Verreck is dus in de loop der
tijd op de solotoer gegaan. En nog steeds staat
Marcel Verreck in de kleine theatertjes voor aan
komend talent. Liedjes waren veelal zijn sterkste
punt. Zo zingt hij in dit programma achten d;
volgens over een jeugdvakantie, het beroep va
stewardess, Patrick Kluivert, een straatorgel ih
Het zit stuk voor stuk vaardig in elkaar, i ioi
meer dan dat valt er niet over te zeggen. Geen st,
kei lied formuleert een bijzondere gedachte,
nummer over de plastisch chirurg die zeil
door en door rimpelige echtgenote heeft, is
grappiger. De Cruyff-imitatie is zeker niet on
dig en de Aad-survival-op-maat-conference
zelfs de nonsens van de huidige hausse
management-trainingen aan de kaak. Omdal
modern cabaretier kennelijk niet zonder
heeft Verreck er ook nog een verhaallijntje
toegevoegd. Helaas blijft dat in de categorie et
goede bedoelingen steken, wat ook voor de
van het programma geldt. Voor iemand die
lang in dit wereldje rondloopt, blijft het al iïi gc
bij mager vertier.
RECENSIE KEN VOS
Concert Trio Strakke tucht en De 8 Baan
Gezien 20/12, Hot House in de Waag,
Leiden
Een inititatief van de Vereniging
van Improvisatiemuziekpodia is
de toernee van de Young VIP's,
twee onderbelichte, jonge for
maties. Het Trio Stralcke Lucht,
dat het eerste deel voor zijn re
kening nam, bestaat uit drie ei
genzinnige heren die zo hun ei
gen, positieve opvattingen heb
ben over het muziekwezen. Op
speelse wijze werd aan bekende
jazzthema's 'een onverwachte,
dwarse draai gegeven, meestal
door één bepaald kenmerk van
zo'n stuk sterk te overdrijven.
De eigen stukken zijn ook zeer
de moeite waard, al was het* al
leen om de bijzondere associa
ties die worden opgeroepen
door de aparte instrumentatie.
De ongewone, melancholieke
sfeer die wordt opgeroepen,
krijgt door de droge muzikale
grapjes iets absurds. Swingen
doet de muziek van Strakke
Lucht nauwelijks, en geïmprovi
seerd wordt er ook niet veel,
maar de originele arrangemen
ten en de ongewone klankkleur
(contrafagot, slagwerk, accorde
on en vele electronische hulp
middelen) hebben toch meer
weg van geïmproviseerde dan
gecomponeerde muziek. De le
den van het trio. fagottist Erik
Langeveld, accordeonist Martin
de Ruiter, slagwerker Eric de
Clercq, en de daarbij onont
beerlijke electronicabestuurder
Mare Schots waren tot nu onbe
kenden in het improvisatiecir
cuit.
