EU-Turkije: 34 jaar gerommel Thalys is een charmante Frangaise met kapsones Feiten &Meningen Turken vooral teleurgesteld over 'nee' EU Snuffie MAANDAG 15 DECEMBER 1997 Premier Mesut Yilmaz is zich ervan bewust dat Turkije nog niet voldoet aan de voor waarden om lid te worden, maar hij wijt een groot deel van de tekortkomingen aan de strijd die tegen de Koerdische PKK ge voerd wordt. ,,De separatistische terreur is nu groten deels onder controle. Daarom kunnen we gaan werken aan de verbetering van de mensenrechtensituatie. Maar dat is een zaak die ons alleen aangaat. Dat dit als voorwaarde voor EU-lidmaatschap gesteld wordt, is volgens mij slechts een excuus", aldus Yilmaz gisteren. Alhoewel de teleurstelling over Europa's halfslachtige houding alom in Turkije heerst, klonk in de woorden van de door gaans gematigde Yilmaz de stem door van hardliners als vice-premier Bulent Ecevit, die onlangs verkondigde dat Turkije Europa niet nodig heeft, en van het leger. De tweede man van de Turkse strijdkrach ten, generaal Cevik Bir, zei vorige maand in Washington dat het uitsluiten van Turkije 'een hoge prijs zou hebben voor het Wes terse bondgenootschap'. Een commentaar in de nationalistische krant Hürriyetkopte 'Naar de hel met Europa', het continent waarvoor het land als buffer tegen het com munisme al veertig jaar de kastanjes uit het vuur haalt zonder dat daar ooit iets tegen over staat. De uiteindelijke doelstelling blijft volledig lidmaatschap van de Europese Unie, maar de relatie wordt door middel van de doua ne-unie voorlopig beperkt tot een economi sche. Ontwikkeling van de betrekkingen is volgens Yilmaz gebonden aan in hoeverre Europa aan haar verplichtingen voldoet. De uitkering van de lang beloofde 800 mil joen gulden in het kader van de douane unie. zoals dit weekeinde opnieuw beloofd werd, zal echter niet voldoende zijn om de Turken te doen bijdraaien. Het economisch verlies voor Turkije door het wegvallen van de tolmuren loopt in de miljarden. Dat was draaglijk in het vooruit zicht van een plaatsje binnen de EU. Steeds meer stemmen gaan inmiddels op om het akkoord te herzien nu dat lidmaatschap er voorlopig niet inzit. Hierover liet de premier zich overigens niet uit. Het eerdere dreige ment van vice-premier Ecevit om de NAVO-uitbreiding te blokkeren, nam hij echter terug. „Het regeringsstandpunt is dat EU-uitbreiding en die van de NAVO niet aan elkaar gekoppeld zijn. Maar natuurlijk heeft het parlement hierin het laatste woord." Commentatoren waarschuwen voor een nog verdere isolering van hun land, waartoe deze Europese politiek kan leiden. Doo: de concentratie op de relatie met Israël heeft Turkije zich ook verwijderd van de islami tische landen, zoals nog vorige week bleek op de Islamitische Conferentie in de Iraan- se hoofdstad Teheran. Daar kreeg president Demirel de wind van voren. Anderzijds heeft Yilmaz de deur niet geheel dichtge gooid, stelt de gezaghebbende journalist Mehmet Ali Birand. Hij meent dat Turkije alsnog zal aanschuiven bij de Europese Conferentie die in maart in Londen wordt gehouden, als Europa de speciale voor waarden intrekt. istanbul jessica lutz correspondent De Eurotop in Luxemburg stond dit weekeinde voor een groot deel in het teken van ge krenkte Turkse trots en half slachtige Europese pogingen om Ankara weer gunstig te stemmen. „Turkije is een groot macht. Het is heel belangrijk voor Europa dat de band met dit land wordt aangehaald", zei de Britse premier Blair zaterdag. Nog vriendelijker woorden kwa men van bondskanselier Kohl, die zijn persoonlijke achting voor de Turkse leiders vet on derstreepte. De Griekse premier Simitis was echter zuiniger: „De deur naar Turkije is niet dicht, maar ook niet half open", merk te hij op. Het is voor Turkije niet altijd eenvoudig geweest om erachter te komen wat de EU eigenlijk met het land wil. In 1963 werd al een associatie-akkoord geslo ten, met de plechtige verklaring dat Turkije eligible (geschikt) was voor het lidmaatschap. Een fraaie maar even onschuldige belofte, die diverse malen werd herhaald. In 1995 volgde de douane-unie, een verdrag dat Turkije de indruk gaf dat het al vast toetrad tot de interne Eu ropese markt, omdat de tolmu ren werden afgebroken. Hetzelf de jaar beloofden de EU-leiders dat Turkije 'wordt beoordeeld volgens dezelfde objectieve cri teria als de andere kandidaat leden'. Maar tot dusverre resulteerden al deze plechtige woorden niet in een harde toezegging dat Ankara welkom was als nieuw EU-lid. Integendeel: begin dit jaar verklaarden de Europese christen- democratische leiders dat het 61 miljoen inwoners tel lende land vanwege zijn cultu- reel-religieuze identiteit 'helaas' nooit tot de Europese kring zou kunnen toetreden. Een ijskoud bad, dat enkele weken later tij dens een informele ministers vergadering weer werd bijge vuld met warm water. Nee, Tur kije is nog steeds een potentieel EU-lid, heette het toen weer. Een op zijn minst verwarrende benadering. .Alles wat wij willen is duide lijkheid van de EU. Wat wil men eigenlijk met ons?", zei de Turk se minister van buitenlandse zaken Cem eerder deze maand. Ook afgelopen woensdag nog kon huidig EU-voorzitter Junc- ker zijn Turkse collega weinig zekerheid bieden. De Luxem burgse premier kwam niet ver der dan een aanbod namens 'de veertien', want Griekenland, van oudsher aartsrivaal van Turkije maar wél EU-lid, stak een stokje voor vrijwel alle 'ca deautjes' die de EU Ankara wil de aanbieden: eerder beloofd geld om de douane-unie te on- Bij het uitbreidingsfeestje van de Europese Unie, afgelopen weekeinde in Luxem burg, was één genode gast pijnlijk afwezig. De Turkse premier Yilmaz mocht zater dag niet op de familiefoto met zijn collega's van de overige elf kandidaat-lidstaten, en bedankte daarop zelf voor het etentje dat hem was aangeboden. Zo kwam het dat Europese diplomaten met Ankara moesten bellen om uit te vissen wat de Turkse regering van het gezellig samenzijn had gevonden. Wilde de premier er misschien een volgende keer wél bij zijn? Over die vraag hoefde het kabinet-Yilmaz maar één dag na te denken: liever niet dus. dersteunen en vooral een on voorwaardelijke uitnodiging voor een prestigieuze Europese Conferentie op 12 maart in Lon den. Tijdens de 'uitbreidingstop' leek eindelijk het moment daar waarop de EU klare wijn over Turkije zou schenken. Maar na bestudering van de eindteksten vroegen Turkse journalisten vertwijfeld: Zitten we er nu in, of liggen we eruit?. Nogal in het oog springend was in elk geval de verschillende behandeling die de EU uitdacht voor Turkije en de andere elf kandidaten. Zelfs Slowakije, volgens het Eu roparlement 'een rechtsstaat noch een democratie', kreeg een boterbriefje uitgereikt. De elf zijn volgens het slotdocu ment immers 'voorbestemd' voor het lidmaatschap, als ware het een onontkoombaar feit. Maar Turkije werd nog steeds niet meer dan 'geschikt' geacht. Het zou te gemakkelijk zijn om het tweeslachtige optreden van de EU geheel op rekening van Griekenland te schrijven. Want een aantal andere lidstaten voelt zich heel comfortabel ach ter de brede rug van de Griekse premier Simitis. „Elke keer als hij problemen maakte, leunden de anderen tevreden achter over", observeerde een van de aanwezigen. Met name Kohl, de Oostenrijker Klima, de Deense premier Rasmussen en de Zweed Persson bleven opval lend stil als Simitis problemen maakte over Turkije. Het resultaat was dat Grieken land zijn wensen vrijwel geheel kon verzilveren: Turkije mocht alleen aan de prestigieuze Eu ropese Conferentie meedoen als het zijn belangrijkste troef bij zijn kandidatuur voor Europa (een blokkade van het lidmaat schap van Cyprus) tevoren zou inleveren. „De Turken moeten zich de handen op de rug laten binden, zich in de Egeïsche Zee laten kieperen en pas als ze ver zopen zijn mogen ze mee doen", vond een van de diplo maten. Vanwaar die weinig ruimhartige behandeling van een zich 'Europees' noemend land, te vens NAVO-lid? Na afloop van de conferentie liet bondskai lier Kohl zich onbedoeld evt de kaart kijken. Op een vraa van een Turkse journalist w ri om Duitsland zo nerveus isi de Turkse wens zei hij tensli ai „Elke Duitse stad heeft welf moskee. In Duitsland wonei y drie miljoen Turken. Een dr e matische wijziging van data e tal zou door geen enkele b» n king geaccepteerd worden.' Deze woorden wekten ten n ste de indruk dat Turkije aai het lijntje moet worden gehi den uit vrees voor een nieui l| invasie van moslims uit het ten. Juncker kwam in een oj 5! hartige bui met nog andere 1( gumenten. Turkije, zo zei hivl een interview met Luxembi s Wort, heeft grensconflicten EU-lid Griekenland, Turkije pecteert de mensenrechten volledig en ten slotte is er dfte Koerden-kwestie. Juncker:, is onmogelijk dat aan de tal 1 van de EU een vertegenwoc ger zit van een land waar wi w gemarteld." Bepaald geeno merking die de weg naar ee ft Turks lidmaatschap effende tc De goede verstaanders in A' i|< ra hadden gisteren de bood >n schap wel begrepen. De lan reeks bezwaren maakte dui lijk dat een EU-lidmaatscha de eerstkomende vijftig jaai inzit. De EU-leiders hebben T mers hun handen meer dar aan het binnenloodsen van - nieuwe leden met ruim 100 3 joen inwoners, voordat ond handelingen met Ankara kt nen beginnen. Als het al oo: ver zou komen. De Unie is dan tevreden met 'goede ri ties', vooral vanwege het en me politieke, economische r strategische belang van Tui111 als buffer tegen fundament me en onrustige voormalig; |i Sovjet-republieken. Juist dit 'strategische' belan r was volgens diplomaten e van de belangrijkste redene il dat Europa ruim dertig jaar weifelende en nogal hypoci n politiek heeft gevoerd. Steei e werd de indruk volgehoude 10 dat het lidmaatschap van di ii om de hoek lag, als de regei n in Ankara maar bereid wasi Europese zaak te dienen. M aan elke leugen komt vroeg laat een eind. Minister Van Mierlo zei dat zaterdag zo: Turkije voldoet aan alle voo j; waarden, mag het dan lid w den? Die bijna filosofische i moet een keer worden beai woord." Bij gebrek aan poli a moed in Europa heeft Turki gisteren dan maar zelf de cc clusie getrokken. luxemburg paul koopman marc peeperkorn k Het is een sensatie waarin een beetje leedvermaak meespeelt. Lekker achterover een glaasje wijn bij de hand in een pret tig zittende stoel met een vaart van 300 kilometer per uur naar Parijs te suizen, met uitzicht op de autosnelweg. Je ziet het ver keer door de regen ploeteren. Het lijkt alsof de auto's voort kruipen, ook die op de linker baan. Je weet dat hun traagheid maar schijn is, ze moeten daar zeker 150 rijden, maar de trein gaat dubbel zo snel. Ook voor wie (uit principe) lie ver niet vliegt, behoort een dag je Parijs sinds kort tot de moge lijkheden. Dankzij de supersnel le trein Thalys kun je rond het middaguur al in de Franse hoofdstad zijn. Matineuze lief hebbers kunnen er zelfs om vijf over half elf al aan de koffie aanschuiven. Maar dan moetje niet de pech hebbed in de Haarlemse regio te wonen, want de NS zijn daar wat min der vroeg op. Vanuit Amster dam, Schiphol en Leiden lukt het wel. Langs die stations rijdt de vroege Beneluxtrein, die aansluit op de Thalys van tien over negen uit Brussel. De laatste trein terug gaat 's avonds vijf voor negen weg uit Parijs. Dan is het wel overstappen in Brussel en in Rotterdam 's nachts om 1.00 uur op de nachttrein. Een prachtige ranke verschij ning is het, die bordeauxrode Thalys, een bewonderenswaar dig stuk spoorwegtechniek, een trein om verliefd op te worden. Maar Thalys zou nog veel leuker kunnen zijn, als de flitstrein niet was omgeven door een massa irritante poeha. De Thalys blijkt een charmante Frangaise met kapsones in plaats van de toffe spoorse meid, met wie je onge compliceerd dacht te kunnen doorzakken. In haar taalgebruik onder scheidt ze zich nadrukkelijk van het gewone volk van het spoor: een kaartje is een ticket, eerste en tweede klasse heten 'comfort 1 en comfort 2', de conducteur wordt aangeduid als treinmana- ger. Haar storendste eigenschap is echter de jaloezie waarmee ze beslag legt op haar reizigers: een rit met de Thalys kan niet worden onderbroken voor een gemoedelijke tussenstop in Ant werpen of Brussel en een latere voortzetting met een andere ('gewone') trein. Tenzij je dat van te voren precies afspreekt en er fors meer voor betaalt. Ge wone kaartjes en abonnemen ten gelden niet in de Thalys, ook niet op het binnenlandse traject. Een Thalys-ticket is niet gewoon aan het NS-loket te koop en geldt niet als kaartje voor de 'gewone' trein. Dat is raar en onhandig. En een in breuk op de goeie ouderwetse vrijheid van de treinreiziger om de reis naar believen te kunnen onderbreken. Volgens drs.J.van Rooden, pro ductmanager intercity van NS Reizigers, komt deze onhebbe lijkheid inderdaad voort uit de grote Franse invloed op het Thalys-project. De Fransen hebben Thalys nadrukkelijk als een afzonderlijk 'product' in de markt willen zetten, apart van de rest van de treinen. Het is de markt waarop ook luchtvaart ondernemingen zich bewegen. Vandaar dat je een kaartje voor de Thalys aan vele NS-loketten niet kunt kopen, maar wel bij reisbureaus. Vandaar dat je tic ket tevens de plaatsreservering is. Een niet onaanzienlijk deel van de Thalysklanten echter, blijkt voor hun rit naar Parijs wel de gelijk gebruik te maken van een combinatie van een gewone trein en de Thalys. Tegenover de kleine miljoen reizigers die sinds de start van de flitstrein vanuit Amsterdam in juni vorig jaar met de 'Nederlandse' Tha- Brussel-Parijs is met de 'charmante' Thalys sinds vorige week nog een half uur sneller. De Belgische koning Albert (met bril) nam het nieuwe stuk spoor toen officieel in gebruik. foto reuters benoitdoppagne lys zijn meegeweest, staan er 150.000 die pas in Brussel op de hogesnelheidstrein zijn gestapt. Naar Brussel en terug reisden ze veelal per Beneluxtrein. Van Rooden vindt deze over stappers een interessante groep, die duidelijk maakt dat er een behoorlijke markt bestaat voor de combinatie van 'gewone' trein en de Thalys vanuit Brus sel naar Parijs. Die overstapver- binding is er dagelijks zo'n twaalf keer in beide richtingen, naast de vier rechtstreekse Tha- lystreinen vanuit Nederland zelf. Daaruit blijkt de wenselijkheid om de Thalys beter in te bedden in het gewone tariefsysteem van de spoorwegen. Persoonlijk zweert Van Rooden bij het Ja panse systeem, waarbij iedere hogesnelheidstrein zowel enke le rijtuigen heeft met gereser veerde stoelen als rijtuigen waar je met een gewoon treinkaartje een plaatsje mag zoeken. Wat hem betrof voerde Thalys dat •Japanse systeem ook in. Vooralsnog maken de Fransen echter de dienst uit in Thalys. Dat bleek ook bij het beschik baar komen van het Belgische gedeelte van de hogesnelheids lijn tussen Brussel en Parijs, ver telt Van Rooden. Het nieuwe stuk snelspoor levert een tijdwinst op van een half uur, zodat de afstand tussen Brussel en Parijs in nog geen anderhalf uur kan worden afgelegd. Om dat er met de Fransen nauwlijks te marchanderen viel over de nieuwe vertrek- en aankomsttij den te Brussel, moesten de Bel gische en Nederlandse SRoor- wegen improviseren om de Thalys voor de rest van de rit in hun eigen dienstregeling in te passen. Op de terugrit blijft de tijdwinst op het Nederlandse spoor nage noeg behouden. In drie en half uur bijvoorbeeld ben je van Pa rijs terug op het station Den Haag HS. Het begin van de heenreis echter duurt in de aan gepaste dienstregeling iets lan ger, wat bijvoorbaat zo'n tien minuten afknabbelt van de na Brussel te boeken tijdwinst. Ook voor enkele binnenlandse treinen heeft de improvisatie gevolgen. Zondags vervallen twee treinen van Rotterdam naar Leiden (die van 11.37 en 14.37). Van drie treinen van Lei den naar Dordrecht zijn de ver trektijden in Leiden drie minu ten vervroegd en vier treinen van Amsterdam naar Den Haag vertrekken twee minuten eerder uit de hoofdstad. Voor de Nederlandse partners in Thalys betekende de tijdwinst in België vreemd ge noeg extra nadeel: Van de totale rit naar Parijs kost het Neder landse deel van het spoor de flitstrein de meeste tijd, en die extra tijd wordt bij de Nederlan ders in rekening gebracht. Het half uur tijdwinst betekent in de gezamenlijke exploitatie van de Thalys een verschuiving ten na dele van de Nederlandse part ners. Ook de reizigers merken de tijdwinst in hun portemon nee. De tarieven stijgen gemid deld met zeven procent. Het goedkoopste retourtje Parijs (uit Rotterdam) gaat 124 gulden kosten, en moet ruim van te vo ren worden gereserveerd. Totdat eind mei de nieuwe (binnenlandse) dienstregelin gen van Nederlandse en Belgi sche spoorwagen van kracht worden, profiteert één groep Thalysreizigers op de terugweg in het geheel niet van het ge wonnen half uurtje tussen Parijs en Brussel: het zijn de eerder genoemde overstappers op de Beneluxtreinen. Tenzij ze van de nood een deugd maken en aan de overstaptijd van meestal drie kwartier een uurtje (of lan ger) vastplakken om nog even in Brussel rond te wandelen. Anders zit er weinig anders op dan wat heen en weer drentelen in de nog wat armetierige sta tionshal van Brussel-Zuid. Of een snelle pint in een van de kroegen aan de overkant. rien polderman „Het was weer- zinwekkend!", I riepen twee van J9ft onze Hollandse vrienden on langs uit na een bezoek aan Wal lonië. Zij hadden een tafel gere serveerd in een Ardens etablis sement dat gespecialiseerd was in wildgerechten, maar zij wa ren niet voorbereid op de fel realistische taferelen die de gastheer voor hen in petto had. Aan een dakbint naast de entree hingen namelijk de kadavers van twee zopas geschoten her ten. 'Hier eet men vers!', had de uitbater vermoedelijk met die kleine expositie willen zeggen. Maar de eetlust van onze vrien den was door de aanblik van de levenloze Bambimoeder en -va- der meteen bedorven. Belgen hebben een bijzondere band met hun voedsel, hadden we hen natuurlijk tevoren moe ten vertellen. Belgen houden namelijk van 'echt' als het om eten gaat, in tegenstelling tot Nederlanders, die een zekere voorkeur hebben voor 'schijn'. Hollanders prakken alles door elkaar, hebben Belgische ken nissen ons al meermalen sma lend voorgehouden. Zet zo'n Flollander een goed bord eten voor zijn neus en binnen drie minuten kun je al niet meer zien wat het ooit was. Deze nei ging tot verhullen zie je ook in de supermarkt, waar vlees en vis als amorfe in cellofaan ver pakte hompen te koop ligt. De kroket, bitterbal en visstick zijn niet voor niets ikonen van de Nederlandse eetcultuur. Dan de Belgen! Die willen graag precies zien waar hun spijzen vandaan komen. Bij onze slager worden de vleeswaren daarom aangeprezen door een gelukza lig lachend varken, dat om het gelaat een aureooltjë van worst jes heeft. Je zou bijna geloven dat vriend Knor zelf de worst machine als hoogste levensdoel heeft verkozen. Even schattig: namaakkuikentjes tus eren of opgezette fazai trijs bij de wildpaté. Z( vacuüm verpakte vlee we vaak een verwijzin gulle schenker: meesti zend afgebeeld. La ven is zo origineel nog nie Belgen zelf vinden dat allemaal heel normaal de eerste dingen die m jaar geleden bij onze k België op culinair gebit D was de vanzelfsprekem waarmee een in mant; j stoken madame in de! supermarkt een levend tussen duim en wijsvin het beest keurend ond: vervolgens in een zakje en in haar karretje legt J] de koekjes en de aarda Boven het aquarium v b haar delicatesse had lael vissen, hingeen prei n een grijnzende supergoei Als 'inwijkeling' hebbe maar gedeeltelijk aant i re eetcultuur kunnena sen. Geprakt wordt err0 lijks meer in ons gezinar te expliciet tafelen is w gevraagd. In een da pp: ging de Vlaamse keuke kennen, kwam mijn \i y langs thuis met een ko jj de supermarkt: hoof dn a voor het klassieke 'kon pruimen' (en bier!). „A je toch eens zien wate fie!", zei ze vals, terwijl jj beestje me met holle c keek, met daaronder n derlijk zachte lipjes, w snorharen staken end pe knabbeltandjes.I snuffles hoofdje maar vuilnisbak gooien", sti voor, wat onvast vans avond smulden onzed tjes Charlotte en Miloi met pruimen'. „Hetsn 'I beetje anders", vondl' wel. „Ja, ja, dat is Belgi 1 kip", hebben we toen zegd. paul koopman corre5p 'Maak een einde aan marteling, moord en onmenselijke behandeling in gevangenissen', staat er te lezen op het spandoek van mensenrechtenacti viste Guslah Tagac. Zij demonstreerde vorige week in Istanbul op de Dag van de Mensenrechten. De dubieuze reputatie van Turkije op dit gebied speelt een belangrijke rol in Europa's 'nee'. N foto »apMurad seezer

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1997 | | pagina 2