'Mijn laatste periode bij Feyenoord was een hel'
Het rijke leven van Aron Winter
Sport
ZATERDAG 22 NOVEMBER 1997
CHEF WILLEM SPIERDIJK. 071 -5356464. PLV -CHEF ROB ONDERWATER.I
Rob Witschge stapt na jaar vol kommer en kwel weer vrolijk door het leven
Rob Witschge keert
morgen met FC Utrecht
terug in de Kuip, waar hij
als Feyenoorder veel
goede maar ook een paar
slechte herinneringen
heeft. Nou ja, zijn minder
vrolijke momenten liggen
eigenlijk alleen op
Varkenoord, waar hij de
laatste weken van zijn
periode in Rotterdamse
dienst doorbracht. De
verbanning naar het
amateurcomplexmaakte
hem bijna kapot en was
er de oorzaak van dat hij
ook bij FC Utrecht niet
meer zichzelf was. Nu is
hij in de Domstad weer
opgeleefd.
„Toen ik vorig jaar bij FC Utrecht kwam,
zat ik verschrikkelijk stuk. Mijn laatste pe
riode bij Feyenoord was een hel. Ik denk
dat geen enkele voetballer zoiets zou ver
dragen. Bij Utrecht wilde ik me geforceerd
gaan bewijzen en dat had een averechts
effect. Ik pakte blessures op en kwam ge
woon niet meer aan normaal voetballen
toe. Niks lukte meer. Dat vrat aan me, ik
vond het frustrerend om mee te maken."
De gulle lach is teruggekeerd op zijn ge
zicht. Maar het heeft bijna een jaar ge
duurd. „Achteraf vind ik het een schande
dat Feyenoord mij toen zo buiten de deur
heeft gezet. Ze hebben geprobeerd om me
stuk te maken en het was ze bijna gelukt.
Want bij zelfs bij Utrecht had ik met de
naweeën te maken."
„Ik begreep wel dat er destijds bij Feye
noord iets moest gebeuren om de boel
wakker te schudden, maar ik weet nog
steeds niet waarom nu juist ik en Regi
Blinker op Varkenoord moesten gaan hob
belen. Ver van de selectie vandaan, doel-
Rob Witschge: „Ik begreep wel dat er destijds bij Feyenoord iets moest gebeuren om de boel wakker te schudden, maar ik weet nog steeds
niet waarom nu juist ik en Regi Blinker op Varkenoord moesten gaan hobbelen. Ver van de selectie vandaan, doelloos in weer en wind met z'n
tweetjes. Zelfs als ik fout was geweest, wat ik echt niet was, had de club het me niet mogen aandoen." foto cpd
loos in weer en wind met z'n tweetjes, aandoen." diensten heeft gehad voor de Rotterdam-
Zelfs als ik fout was geweest, wat ik echt Witschge wijst erop dat hij ondanks het mers. „Wij. de jongens die de club kam-
niet was, had de club het me niet mogen moeizame laatste seizoen ook zijn ver- pioen maakten en vier keer de beker won
nen, waren wel goed genoeg om Feye
noord uit het diepste dal te trekken. Daar
om kon ik het niet accepteren dat er een
trainer (Haan, red) kwam die mij zomaar
buiten de deur zette. Er had nog nooit ie
mand aan mijn kwaliteiten als voetballer
getwijfeld. En volgens mij twijfelde Haan
daar ook niet aan, maar hij had kennelijk
het idee dat het nodig was om iets teweeg
te brengen."
Witschge, die in totaal vijf en half jaar
het rood witte shirt droeg en de landstitel
met Feyenoord het hoogtepunt in zijn
loopbaan noemt, heeft nooit meer contact
met de leiding van Feyenoord gehad. Hij
had er weinig behoefte aan en zag in een
moordend tempo de rest van de spelers
vertrekken uit de Kuip. „Nu ken ik alleen
Henk Fraser nog. Verder zegt het elftal van
Feyenoord me nauwelijks nog iets. De eni
ge die altijd bij Feyenoord blijft en met
wie ik ook nog graag praat is Gerard Meij
er, de verzorger."
De 31-jarige Amsterdammer, die met
zijn vrouw Barbara en zijn kinderen Ruby
(5) en Nicky (4) in Hoofddorp woont ('een
flatje, hoor, drie hoog achter'), volgt de
ontwikkelingen van zijn oude club sinds
de drastische veranderingen in de selectie
slechts oppervlakkig. „Ik kijk naar de uit
slagen en ik kijk naar de toeschouwers
aantallen. Nou, 3.500 mensen tegen TOP
Oss, dat heb ik zelfs nooit meegemaakt.
Dus zo goed zijn al die wijzigingen niet
uitgepakt..."
Met FC Utrecht ging het de eerste
maanden van dit seizoen nog rotter dan
bij Feyenoord. Sinds Nol de Ruiter het
roer heeft overgenomen van Ronald Spel-
bos is het elftal weer op dreef. Maar Wit
schge vindt het nog steeds jammer dat
Spelbos de haperende machine niet op
gang kreeg. „Ik blijf Ronald een goede trai
ner vinden. Hij was eerlijk, niet overdre
ven hard naar zijn spelers. Hij stelde wel
hoge eisen, maar dat kwam omdat-ie die
ook aan zichzelf stelde. Ach, ik heb nog
met hem gespeeld. Hetzelfde geldt voor
Hans van Breukelen. Jongere spelers kij
ken misschien meer tegen de leiding op.
Ik was altijd relaxed en zal dat ook blijven.
Je zult mij niet in de war zien zitten als de
club uitroept dat we topprestaties moeten
gaan leveren."
„Het succes van nu zit 'm vooral in het
simpele van de nieuwe aanpak. De Ruiter
maakt het voor veel, voornamelijk jonge
spelers een stuk makkelijker. Je ziet som
mige jonge spelers nu aardig presteren. Ik
hoop dat ik met deze ploeg nog anderhalf
jaar wat leuks kan doen. Mijn contract
loopt nog tot 1999 door. Het publii'
Utrecht verdient successen. Bij Feyen
stond er een legioen, maar hier zij
mensen helemaal gestoord van hun
Ik vind het echt ongekend wat FC Ut1
bij de mensen in de stad losmaakt."
Wat hij na FC Utrecht gaat doen,
Witschge nog niet. Hij zal in geen
het trainersvak induiken. „Je zal mj
op zo n cursus terecht zien komen. 1
ner zijn? Ik vind het helemaal niks. Q r
er ook niet hard genoeg voor. Als o r
moet je mensen diep teleurstellen en tl
de beslissingen nemen. Houd ik helt a
niet van. Ik ben een man van blijheid ai
heid." d
Daarom zit de middenvelder, di
Utrecht tegenwoordig achter de s[
speelt, bij mooi of slecht weer het lie
zijn vissersbootje op de plas. Als hei
kan met broertje Richard. „Lekker i"
uit. Soms blijven we een hele dag w(
we zijn serieuze vissers. Het liefst vis
karpers en snoeken. Vorige week h t
nog een kanjer. Ving ik voor het een 5
m'n leven een snoek van een meter, i
je had die tanden van dat beest nu z
zien. Zulke dingen! Was ik wel een p
mee bezig, hoor."
Ver weg, op het water, geniet hij vi J
natuur en de rust. Zich druk maken o
glamour van het voetbalvak kon hij ti
nooit. Al babbelt hij tijdens de ureni v
vist, met zijn broer nog wel eens ov
gekte van het vak. Richard is en blijl e
halve zijn broer, ook zijn grootste vi c
„En daarom kan ik me ook een I
boos maken dat hij bij het Nederlam
tal helemaal niet meer aan bod kwa
geef hem groot gelijk dat hij zich 3
meer beschikbaar stelt. Voor het El t'
hij zich het vuur uit de schoenen, ma
de beslissingswedstrijd in Liverpool! a
Ierland mocht hij als enige op de tri i'
gaan zitten. Er zijn meer dingen geb
hoor. Dat 'geintje' met België, in sej
ber stond niet op zich. Dat was voor 1
gewoon de bekende druppel." iï
Waar Richard zijn gram haalt bi| J
heeft Rob in de Galgenwaard weer rt
en waardering gekregen. „We kunne n
nog steeds. Ook omdat we allebei va n
vak leven. Richard en ik doen geen r
dingen. Ja, in de vakantie. Dan stapp
wel eens in een bootje waarbij de bi K
met bier zijn gevuld. Van de zomei 0
Met allemaal gasten het water op. A j
Scholten was er ook bij. 's Morgen
half tien gingen de eerste blikkies alt
Niks gevangen, maar een werelddJ I
had..."
Oogsttijd is aangebroken voor enige succesvolle Nederlander in Milaan
Nog nooit was de emotioneel geladen der
by van Milaan zo Ajax-getint als dat van
avond (zaterdag) het geval zal zijn. Op pa
pier althans, want Kanu bij Internazionale
en Davids en Bogarde bij AC Milan zijn
ex-Ajacieden die allerminst aanspraak
kunnen maken op een basisplaats. Het lot
van Patrick Kluivert is in handen van de
hem gunstig gezinde Milan-trainer Fabio
Capello. Slechts één speler van het illuste
re vijftal, dc minst besproken ook, leeft
zijn leven in Italië zonder zorgen. Zijn zes
de seizoen in de Serie A is hij ingegaan als
vaste waarde van titelkandidaat nummer
één, Inter Milan. Nu is het tijd om te oog
sten, met zijn club en met Oranje. Aron
Winter, van 1 maart 1967: „Nu wil ik wel 's
een eindtoernooi zónder geouwehoer
meemaken."
Het landschap is er glooiend en groen,
de lucht fris en het leven goed. Aan Appia-
no Gentile zijn al heel wat lyrische bespie
gelingen gewijd en het moet gezegd, dit is
een plek waar zelfs de grootste droogkloot
week van wordt. Het trainingscomplex
van FC Internazionale Milano baadt zich
in de nabijheid van het Como-meer in
schoonheid, zoals het een club van stand
betaamt. In deze landelijke omgeving is
het waar Aron Winter, en met hem vele
andere rijken van Italië, zich onttrekt aan
de hectiek van Milaan. „Een rustige omge
ving voor de kinderen om te wonen", zegt
Winter. „En voor mij heeft het ook nog
een puur praktisch voordeel. Ik ben nogal
lui 's ochtends, kom wat langzaam op
gang. Dan scheelt het als je op weg naar
de training niet zo lang in de auto hoeft te
zitten."
Profvoetballers zijn familiemensen, ze
ker in landen waar de afstand tussen voet
stuk en afgrond zo gering is. Winter, we
reldwijs inmiddels: „In een vreemd land,
met een veel grotere druk en mediabel
angstelling, is je thuissituatie heel belang
rijk. Daarom heb ik ook zo veel aan mijn
vrouw te danken. Zij kan het opbrengen
om zich telkens aan mijn leven aan te pas
sen En het scheelt dat de kinderen het
leuk vinden hier. M'n gezin zal straks ook
gaan bepalen waar we na mijn carrière
verder leven. Als het aan mij ligt gaan we
niet terug naar Nederland. Het leven in
Italië bevalt me zo ontzettend goed, van
wege de sfeer, het klimaat, de warmte van
de mensen. Maar als de kinderen tegen
die tijd terug willen naar Nederland, dan
gaan we terug. Shari is pas twee jaar. die
moet het allemaal jiog ontdekken. Maar
Tess is zes, gaat naar school en spreekt
vloeiend Italiaans. Doordat ik vier, vijf da
gen per week in trainingskamp zit kan ik
helaas te weinig genieten van mijn op
groeiende dochters. Maar goed. op een
gegeven moment weet je niet beter. Hier
hebben we voor gekozen."
Klagen wil hij niet. Daar is ook geen re
den toe bij een speler die zich al meer dan
vijf jaar met de rug recht en het hoofd op
geheven staande houdt in de zwaarste
competitie op aarde. „Je ziet dat de mees
te buitenlanders het in het begin moeilijk
hebben hier", zegt Winter. „Ik denk dat ik
daar één van de uitzonderingen op ben.
Alleen de eerste paar weken bij Lazio Ro
ma had ik het moeilijk omdat ik niet
speelde. En vorig seizoen, mijn eerste bij
Inter, was minder. Ik had problemen met
de trainer (Roy Hodgson, red), hij zag het
meer in andere jongens zitten. Op een ge
geven moment heb ik me bij de situatie
neergelegd. Ik richtte me op de trainingen,
al ging dat ook niet van ganser harte. Heel
vervelend allemaal. Maar ik was ervan
overtuigd dat het tij onder een andere
trainer zou keren. En dat is gebeurd."
Hodgson ging. Simoni kwam en sinds
dien vormt Aron Winter een wezenlijk on
derdeel van het sterren-ensemble van In-
ter. „Heerlijk, op mijn vertrouwde plek
rechts op het middenveld. Het is fijn om
deel uit te maken van zo'n topploeg. Bij
Lazio ontbrak het laatste stapje naar de
top steeds. Ik wil prijzen pakken en bij In-
ter kan dat. Zeker na de komst van Ronal-
do wordt dat van ons geëist. Dat geeft wel
wat extra druk, maar als je daar niet tegen
kan moet je maar ergens anders gaan spe
len. Als je toch ziet wat hier voor spelers
rondlopen. Neem Kanu. Hij heeft nu wat
pech met blessures, maar die zit er heel
dicht tegenaan. Een fenomeen, een unie
ke voetballer. Het is natuurlijk aan de trai
ner, maar zeer binnenkort zou hij de vol
gende voorhoede kunnen laten spelen:
Ronaldo en Kanu voorin, met Djorkaeff er
vlak achter. Dat is een voorhoede waar In-
ter nog jaren mee vooruit kan."
Het Inter van nu is het Inter van voorzit
ter Massimo Moratti. Een puissant rijke
olieboer, de vier na rijkste man van Italië
zelfs, met de liefde voor de club in zijn ge
nen. Een borstbeeld van zijn vader Angelo,
legendarisch voorzitter in de succesvolle
zestiger jaren, staat midden in het spelers-
verblijf op Appiano Gentile. Moratti junior
heeft zichzelf ten doel gesteld de glorietij
den van Inter te laten weerkeren. „Met at
tractieve voetballers", verduidelijkt Win
ter. „Onder Moratti is er veel veranderd bij
Inter. Ik denk niet dat Dennis Bergkamp
en Wim Jonk de sfeer vanuit hun periode
terug zouden kennen. Toen was Inter een
veel meer afstandelijke club, waar heel de
fensief werd gespeeld. Moratti wil het juist
andersom. Inter moet warmte naar de
fans uitstralen en op een aantrekkelijke
manier succes boeken. Dat is een filosofie
die me heel erg aanspreekt. En hij maakt
het waar, dat hebben we alleen al kunnen
zien aan de aankoop van Ronaldo.
De weelde bij Inter staat in schril con
trast met de malaise bij stadgenoot AC
Milan. Winter heeft te doen met Kluivert,
Bogarde en Davids, zoekende voetballers
in een dolende ploeg. „Het gaat me aan
het hart wat daar gebeurt. We hebben het
allemaal te druk om intensief contact te
hebben, maar vooral bij Edgar kom ik re
gelmatig over de vloer. Hij heeft veel pech
gehad met zijn beenbreuk. Michael Reizi
ger was een ander verhaal, die had moeite
om te acclimatiseren. En daar krijg je in
Italië steeds minder tijd voor. Dat zie je
ook aan wat er nu met Bogarde gebeurt.
Kluivert heeft veel krediet, maar Winston
zit in een lastiger pakket. Dan zie je weer
hoe ontzettend hard het voetballen in Ita
lië kan zijn."
In zijn eigen loopbaan is er nog altijd
sprake van die merkwaardige paradox.
Enerzijds zijn er de indrukwekkende cij
fers die niet liegen: sinds zijn negentiende
vrijwel onafgebroken basisspeler, eerst bij
Ajax, later bij Lazio Roma, nu bij Inter
Milan. Met 67 interlands zesde op de Ne
derlandse ranglijst aller tijden. Als hij zijn
contract bij Inter uitdient heeft hij acht
jaar Serie A op zijn naam staan, een eve
naring van het Nederlandse record van
Ruud Gullit. Een pracht van een conduite
staat, die geenszins strookt met zijn be
trekkelijk anonieme rol bij Oranje.
„Mijn hoofd staat nu niet echt naar het
Nederlands elftal", pareert Winter de eer
ste vraag over het komende WK in Frank
rijk, zijn zesde grote eindtoernooi alweer.
Maar terugblikkend op de vorige vijf eve
nementen blijkt hem toch iets dwars te
zitten. „Iedere keer was er wel weer iets
aan de hand. Discussies wie er als bonds
coach mee moest, gedoe met spelers,
steeds ontstond er onrust. Misschien komt
dat omdat wij Nederlanders iets mondiger
zijn dan anderen. Maar wat de oorzaak
ook is, het blijft hartstikke zonde. Voor het
komende WK hebben we een groep om
heel ver te komen. Maar dan moet ieder
een hetzelfde doel nastreven. Met alle
maal verschillende BV'tjes red je het niet."
Maar heeft Winter de indruk dat de les
van het rumoerig verlopen EK van '96 ge
leerd is? Hij: „Er zijn dingen gebeurd die
niet kunnen. Klaar. Ik denk niet dat alles al
uit de wereld geholpen is, maar dat heeft
ook tijd nodig en die hebben we nog.
Maar ik zal je nu alvast één ding zeggen: ik
ga er absoluut niet van uit dat het gebeurt,
maar mocht er in Frankrijk wéér onrust
ontstaan, dan ga ik óók mijn mondje roe
ren. Ik ben niet iemand die vooraan staat
als er iets aan de hand is, dat zit nou een
maal niet in mijn aard. Maar dat geouwe
hoer, dat wil ik echt niet meer meemaken.
Zoals ik me nu voel, zou ik nog tien jaar
door kunnen voetballen. Dat zal natuurlijk
niet gebeuren, maar als alles goed gaat
heb ik nog een paar mooie jaren voor de
boeg. Jaren waarin ik prijzen wil winnen.
Met Inter en met het Nederlands elftal."
Aron Winter: „Mocht er in Frankrijk wéér onrust ontstaan, dan ga ik óók mijn mondje roeren. Ik b
aan de hand is, dat zit nou eenmaal niet in mijn aard. Maar dat geouwehoer, dat wil ik echt niet n
t
