Strafrecht en opvoeding horen samen
'89
GOED
KOOP
Tijd van actievoerders op IJsselmeer is voorbij
Indonesiërs gaan
gebukt onder angst
en onzekerheid
'Burger moet weten dat Europa meer is dan buikriem aanhalen'
Feiten &Meningen
MAANDAG 17 NOVEMBER 1997
152
NIEUWSANALYSE
Wilde geruchten leidden vrijdag in Indonesië tot een stormloop
van spaarders op een grote bank. Het tekent de angst en onze
kerheid waaraan het land ten prooi is gevallen.
Duizenden mensen namen geld op bij de kantoren van Bank
Central Asia (BCA) in Jakarta en de Sumatraanse stad Medan.
Klanten belegerden ook de geldautomaten van de bank om hun
spaargeld in veiligheid te brengen. Bijna 300 miljoen gulden
werd die dag uitbetaald, aldus directeur Abdullah Ali.
De run werd op gang gebracht door het gerucht dat het BCA-
kantoor in Singapore zou zijn gesloten en topman Liem Sioe
Liong (83) zou zijn overleden. Op televisie was vrijdagavond te
zien dat 'oom' Liem nog leeft, het kantoor in Singapore functio
neert normaal en BCA kondigde zelfs de overname aan van een
flink pakket aandelen van Bank Danamon.
Zaterdagochtend stonden opnieuw rijen voor de BCA-kanto-
ren. Onwetende klanten wilden geld hebben, anderen kwamen
de bedragen die ze vrijdag hadden opgenomen terugstorten.
Pas rond het middaguur keerde de rust weer.
De BCA-episode illustreert welke onzekerheid zich van veel
Indonesiërs meester heeft gemaakt. Op 1 november sloot de re
gering zestien 'zieke' banken, maar spaarders vrezen dat er
meer volgen. Volgens de overheid is dat niet de bedoeling, maar
topman Camdessus van het Internationale Monetaire Fonds
(IMF) sloot die mogelijkheid vorige week niet uit.
Het IMF heeft Indonesië een reddingsboei toegeworpen van
23 miljard dollar. Het leed, dat in juli begon met de Aziatische
valutacrisis, is daarmee echter nog lang niet geleden. In Thai
land hebben uit wanhoop al dertien mensen de hand aan zich
zelf geslagen. Zo erg is het in Indonesië niet, maar velen zien de
toekomst met angst tegemoet. Doordat de roepia dit jaar bijna
de helft van zijn waarde verloor, wordt het leven steeds duur
der. Ook de droogte draagt daaraan bij. Honderdduizenden,
mogelijk zelfs miljoenen mensen zijn hun banen al kwijt of
dreigen zonder werk te raken.
Ook in 1982 en 1985-1986 beleefde Indonesië recessies, maar
algemeen heerst de overtuiging dat de situatie dit keer ernstiger
is. In lakarta zijn de symptomen legio. In de winkelcentra waar
de middenklasse normaal haar consumptieve lusten botviert, is
het rustig. Tal van winkels trachten klanten te lokken met dis
kon en 'korting'. Het resultaat is pover.
Minister Hartono van informatie heeft laten weten dat de in
flatie in oktober 1,99 procent bedroeg. Zo snel stegen de prijzen
de afgelopen tien jaar nog nooit in een maand tijd. Rode pepers
werden elf procent duurder, bakolie 24 procent. Kostte een kilo
rijst in Bandung een paar maanden geleden nog duizend roepia
(zes dubbeltjes), nu is dat 1500 rupiah. Volgens het Nationale
Bureau voor Logistiek komt daar begin volgend jaar nog tien
procent bovenop.
Huisvrouwen die tot nu toe groenten kochten in moderne
Hero-supermarkten zoeken nu geregeld hun heil op de goedko
pere markt. De autobranche vreest in 1998 maar half zoveel wa
gens te verkopen als dit jaar. En wie door Jakarta rijdt, passeert
niet zelden grote projecten waar geen bouwvakker meer te be
kennen is. Naar verluidt zouden er al zeker twee miljoen hun
banen kwijt zijn.
Op plekken waar ongeschoolden hun arbeidskracht aanbie
den, is het drukker dan normaal. Velen hebben al tientallen da
gen niet kunnen werken. Geld om naar hun dorpen terug te ke
ren, hebben ze niet. Omgekeerd komen duizenden van het
platteland naar de hoofdstad op zoek naar werk dat er niet is.
Samen met het IMF heeft de overheid een plan uitgedokterd
om de economie over drie jaar weer op orde te hebben. Voor
waarde is dat iedereen nu de buikriem aanhaalt. Cynisch no
teerde een commentator onlangs dat minder bedeelden niet
eens geld hebben om een riem te kopen.
Onvermoeibaar drukken de autoriteiten de bevolking op het
hart kalm te blijven. In maart moet president Soeharto immers
in alle rust worden herkozen. Economen, politieke wetenschap
pers en anderen waarschuwen echter dat die rust allerminst
verzekerd is.
Stakingen zijn aan de orde van de dag. In 1995 waren het er
officieel 365, vorig jaar 901 en dit jaar zullen het er zeker meer
zijn, aldus bestuurder Bomer Pasaribu van de officiële vakorga
nisatie FSPSI.
Afgelopen week legden duizenden werknemers van sigaret-
tenfabriek Gudang Garam in Kediri (Oost-Java) het werk neer.
Zelfs bij de pronkstukken van de staat, IPTN in Bandung (vlieg
tuigen) en PAL in Surabaya (schepen), is gestaakt. Onverander
lijk eisen de werknemers meer loon om de stijgende prijzen het
hoofd te kunnen bieden.
Veel bedrijven hebben een schuld die de komende maanden
in dure dollars moet worden afgelost. Volgens de officiële cijfers
zou de particuliere sector zestig miljard dollar buitenlandse
schuld hebben. Maar zelfs de centrale bank weet niet of dat
klopt. Sommigen beweren dat het gemakkelijk 120 miljard dol
lar kan zijn. Gevreesd wordt dat veel bedrijven niet aan hun ver
plichtingen kunnen voldoen. Die leggen dus het loodje, waar
door de werkloosheid nog groter wordt.
JAKARTA RONALD FRISART
CORRESPONDENT
De Vereniging tot Behoud van het IJs
selmeer (VBIJ) die een kwart eeuw ge
leden het spook van de Markerwaard
wist te keren, is als een stuurloze bot
ter Een schip zonder zwaarden, dat af
drijft en doelloos ronddobbert. Met de
komst van een vast kantoor in de
Edamse speeltoren verdween het oer
oude actievoeren naar de achtergrond.
De tijden veranderden en de actievoer
ders werden grijs. Er stoomt geen ar
mada meer op om de zoetwaterpias te
verdedigen. Acties maken weinig in
druk. De tijd is rijp voor een professio
nele beleidsmedewerker. Die moet de
IJsselmeerclub meer slagkracht geven
om bedreigingen van het natte hart
van Nederland af te wenden. Al moet
dat dan misschien wel uit een bijbootje
bij een andere vereniging.
Een dalend ledental (4.500), hoge kos
ten, een financieel tekort ert weinig
daadwerkelijke invloed op het IJssel-
meerbeleid noodzaakten de VBIJ zater
dag tot het uitzetten van een nieuwe
koers. Het bestuur gaat de komende
drie maanden onderhandelen met col
lega-organisaties die een beleidsmede
werker voor het IJsselmeer kunnen
huisvesten en de administratie van de
vereniging op zich kunnen-nemen.
Daarmee moet financiële armslag ko
men om weer daadwerkelijk invloed
uit te oefenen op het IJsselmeerbeleid
van rijk, gemeenten en provincies. De
tijd van actievoeren is voorbij; de
kracht moet nu komen van beleidsbe-
invloeding.
De leden van de IJsselmeerclub die za
terdag in het Zuiderzeemuseum hun
sombere toekomst bespraken, maak
ten geen ruzie aan het sterfbed. En dat
in het jubileumjaar, waarbij de reis van
het promotieschip in tachtig dagen
rond het IJsselmeer, de fotowedstrijd
en de tentoonstelling van Verkade-
plaatjes over het IJsselmeer stuk voor
stuk een schot in de roos waren. „Maar
verder is het niet zo rooskleurig", aldus
voorzitter Corrie Hermann.
Somberheid troef die door een lid on
der woorden werd gebracht als; 'een
deprimerende sfeer van ondergang en
verder een groot zwart gat. Maar het
IJsselmeer... dat blijft bestaan'. In drie
werkgroepen mochten de leden zelf de
bijl aan de wortels leggen. En dat deed
pijn. Daar hoorde je: „Jongens, de VBIJ
is toch opgericht omdat de bestaande
natuurorganisaties het erbij lieten zit
ten. Die waren 25 jaar geleden toch al
lang akkoord met de Markerwaard."
De bijl aan de wortels, maar ook terug
naar de wortels. Dat concludeerden al-
le werkgroepen. Het behoud van het
IJsselmeer staat voorop en als daarvoor
de huidige structuur met kantoor en
medewerker moet worden opgedoekt,
is dat jammer, maar wel voor het goe
de doel. En dus kreeg het bestuur man
daat om zich over de waterkaart te bui
gen en een nieuwe koers uit te zetten.
Een koers die de VBIJ terug moet bren
gen naar de basis. De club is er niet
voor het kantoor, het kantoor is er niet
voor de club; het enige dat telt. is inzet
voor behoud van die voormalige Zui
derzee.
En als je dan in de huidige opzet te
weinig weerwoord kunt bieden aan
luchthavenaanslagen, bollengronden
in het water, de Amsterdamse woon
wijk IJburg en de stroom van rappor
ten van andere organisaties, dan moet
het roer om. Op korte termijn zoekt de
VBIJ aansluiting bij een van de Water-
pakt-partners (de werkgroep Noord
zee, de waddenvereniging of de stich
ting Rein water). Daarna hoopt de IJs
selmeerclub binnen twee jaar een Wa-
terpakt-plus of andere organisatie op
te tuigen die ook opkomt voor het IJs-
selmeerbelang. Voorzitter Herman
slot; „De doelstelling 'Behoud van
IJsselmeer' blijft voorop staan. En]
IJsselmeer zelf... dat klotst vrolijk v
der. Met de nieuwe koers moeteni
het weinige geld zo goed mogelijk
zetten om het beleid te beïnvloede
Dat gebeurt nu in allerlei organisai
Vroeger werd er actie gevoerd. teg<
woordig vragen ze aan welke instel
ze het geld kunnen overmaken. All
clubs als het Wereld Natuurfonds<
Natuurmonumenten lijken metpe
codeloterijshows te overleven. Dai
van deze tijd. Er gaat bijna nieman
zelf naar Somalië, maar ze gevent
aan de NOVIB."
ENKHUIZEN RIEN FLORIS
Kinderrechters willen meer hulpverlening
De kinderrechters in
Nederland vragen zich
af of er reden is voor
vreugde, nu ze 75 jaar
bestaan. Mevrouw
S. de Pauw Gerlings-
Dohm, kinderrechter
in Rotterdam en onder
andere voorzitter van
de Vereniging voor Fa
milie- en Jeugdrecht,
plaatst een paar kant
tekeningen, die mor
gen op een congres
van j eugdrechters
worden besproken.
„Ik ben nog een kinderrechter
van de oude stempel", glim
lacht S. de Pauw Gerlings. „Ik
vind het niet erg dat het straf
recht af en toe een stapje terug
doet ten gunste van de hulpver
lening." Aan die mogelijkheid is
de laatste jaren geknabbeld. In
1995 is de wet aangepast om de
almacht van de rechter in te
perken en sindsdien drijven
jeugdbescherming en jeugd
strafrecht van elkaar weg.
Met die ontwikkeling is het gros
van de Nederlandse kinderrech
ters niet gelukkig. Zij zien tie
ners voor zich met heel wat op
hun kerfstok. Het is goed dat die
meer straf kunnen krijgen,
maximaal twee jaar in plaats
van zes maanden. Maar daar
moet het niet bij blijven. Jonge
ren die het rechte spoor kwijt
zijn, hebben begeleiding nodig.
De kinderrechters zijn dan ook
blij dar minister Sorgdrager hen
nu steunt in hun pleidooi voor
meer preventie.
Er zijn meer plaatsen nodig in
jeugdgevangenissen. Veelal zijn
die niet ingericht voor langge
straften. „Zo'n inrichting heeft
programma's van drie maan
den. maar kan niets beginnen
met langer of korter gestraften,
want die passen niet in hun
schema." De Pauw Gerlings is
niet op voorhand tegen pittige
straffen, ze gelooft niet dat jon
geren er alleen maar slechter
Kinderrechter De Pauw Gerlings gelooft niet dat jongeren alleen maar slechter worden van pittige straffen.
van worden, zoals de volks
mond meent.
„Ernstige tekorten in de opvoe
ding moeten worden behan
deld. Daar is dan mooi gelegen
heid voor." Hiaten in de opvoe
ding komen steeds vaker voor.
Jongeren worden gewelddadi
ger en dat leidt tot meer jeugd-
tbs.
Ruim de helft van de jeugdde
linquenten - bijna allemaal jon
gens - is allochtoon, al is De
Pauw blij dat de groei eruit is.
Wel stelt ze vast dat de jeugdcri
minaliteit verhardt. De Marok
kaanse gauwdiefjes van voor
heen hebben nu een mes op
zak. Antilliaanse messentrek-
kertjes stappen tegenwoordig
met het pistool van hun oom
rond. De criminele oom zelf is
wat ouder geworden en mijdt
geweld. Hij heeft gekozen voor
wat rustigers en dealt alleen nog
een beetje.
Ontsporing van allochtone
jeugd kan deels worden voorko
men door hen de spelregels van
de Nederlandse samenleving
beter uit te leggen. „Je kunt ou
ders in arme wijken best wat ex
tra hulp bieden bij de opvoe
ding. AJs je dat goed presen
teert, is dat niet stigmatise
rend." Veel problemen vloeien
volgens De Pauw voort uit een
wat andere kijk op de dingen. In
Marokko kun je londeren rustig
buiten laten spelen, sociale con
trole genoeg. Maar je moët ou
ders wel uitleggen dat het hier
anders werkt. Voor het krasje op
de auto van de buurman geldt
hetzelfde. In meer collectief in
gestelde culturen is dat geen
aanslag op de heilige koe, zoals
hier. De kinderrechter spreekt
met waardering .ovef de zorg
zaamheid van allochtone moe
ders voor hun spruiten. „Maar
na het vierde jaar begint hun in
vloed te tanen en daar moet wel
wat voor in de plaats komen."
Veel klanten van de kinderrech
ter hebben een geschiedenis
van lastig zijn op school, spij
belen en diefstalletjes. „Ouders
geven te gemakkelijk toe en dat
is pedagogische verwaarlozing."
Opvallend is dat die kinderen zo
weinig te melden hebben. Ze
weten niet hoe oud hun ouders
zijn of waar vader werkt. Zelfs
de achternamen van hun vrien
den kennen ze niet. Omgekeerd
weten deze ouders nauwelijks
wat hun kinderen bezig houdt,
het is allemaal heel oppervlak
kig. Er wordt in die gezinnen
niet met elkaar gepraat. De
Pauw kijkt daarvan op, al hecht
ze er niet onmiddellijk een
waardeoordeel aan. „Misschien
is het er emotioneel wel heel
warm."
Dat neemt niet weg dat weinig
praten het overdragen van nor
men en waarden verhindert.
Kinderen die alles op tv of video
zien, inclusief ongelimiteerd ge
weld en harde porno, zondf
dat de opvoeders daar kanti
ningen bij plaatsen, vinden
weid heel vanzelfsprekend,
wekt nauwelijks verbazingi
jongelui die worden voorgel
over zo weinig invoelend ve
mogen beschikken. „Spijth
ben betekent vaak dat ze he
jammer vinden dat ze gesni
zijn en niet dat ze beseffen!
veel leed ze anderen beroki
nen." Het gemak waarmeei
ge criminelen accepterend
vrienden verongelukken bij
klus, is verbijsterend.
De kinderrechters willen m
preventieve actie. De wacht
ten voor hulp aan probleere
zinnen zijn te lang. Het weri
zwaar is. „Dikwijls is vaden
niet als de hulpverlener hee
afgesproken om langs te ko
men. of moeder blijft gewoj
televisie kijken." De kwalité
van de hulp moet ook omhi
Verder voelt De Pauw wehi
een cliëntvolgsysteem, waai
door jonge dwarsliggertjess
in de gaten lopen. Bezware:
over privacy wuift zij weg. J
is wel bedoeld om het kindi
helpen."
Er moet creatief met de moj
lijkheden, waaronder altera
ve straf, worden omgesproi)
„Maar het moet vooral sneL
is verdrietig dat het lik-op-s
beleid faalt." Verder is ze be
nieuwd .naar de mogelijkhe!
van elektronisch huisarrest,;
waardoor boefjes gewoon n
school kunnen. „Straf moet
goede toekomst niet in dev
staan", stelt ze praktisch.
De Pauw leeft niet met del
dat de oplossing voor alle
kwaad al gevonden is. „We
moeten goed luisteren naai
dragswetenschappers, ook
zijn die het onderling niet a
eens", glimlacht ze. „Wew
nog steeds niet of een straf
drie maanden effectiever is
een van twee jaar. Ook is o;
kend of een harde straf inh
begin effectiever is om fout
gedrag een halt toe te roeps
dan een lichte die door een
zwaardere wordt gevolgd."
De kinderrechter is bezorgt
maar maakt zich geen illusi
„De pakkans is twintig pra
Het is veel belangrijker om
eens flink op te krikken."
ROTTERDAM-UTRECHT
THEO HAERKENS
HAK
POTGROENTEN
diverse soorten
pot 370 ml.
NU
BROSSE W
KOEKEN
soorten
pak 250 gra
ELKE DAG GOED NIEUWS
Na de Europese banentop het echte werk
Het oproer van werkloze migranten in
Anderlecht, multinational Renault die
zijn fabriek in Vilvoorde sluit en blok
kades van Franse truckers op de snel
wegen. Voorpaginanieuws, dat het
belang van werk onderstreept en de
noodzaak daar in Europa iets aan te
doen. Een betere aanmoediging kun
nen de Europese regeringsleiders zich
niet wensen om deze week van de
speciale werkgelegenheidstop in
Luxemburg een succes te maken.
Toch is het de vraag of de bijeen
komst de achttien miljoen Europese
werklozen wel iets te bieden heeft.
Het had veel weg van een kampioen
schap limbodansen. De twee Luxem
burgse voortrekkers van de Europese
banentop, premier Jean-Claude Junc-
ker en voorzitter Jacques Santer van
de Europese Commissie glipten de af
gelopen weken om beurten onder een
steeds lagere lat door. De ambitieuze
doelen die zij zich voor de banentop
hadden gesteld, gingen één voor één
van tafel. Nu de lat nog lager gaat,
krijgen zij pijnscheuten in de onder
rug. „Er worden valse argumenten ge
bruikt! klaagt Santer. Juncker dreigt
dat hij de top als 'mislukt' beschouwt
als de regeringsleiders en staatshoof
den zich beperken tot vrijblijvende
verklaringen.
De acrobatie van Juncker en Santer
wordt afgedwongen door de frisse te
genzin waarmee veel Europese rege
ringsleiders en staatshoofden aan
staande donderdag naar Luxemburg
afreizen om twee dagen te praten
over de achttien miljoen Europese
werklozen. Over hun bereidheid om
de top - deze zomer afgesproken in
Amsterdam - met een klinkend resul
taat af te ronden, ontstaat met de dag
meer twijfel. Bondskanselier Kohl zei
vorige week nog in de Bondsdag: „Eu
ropa schept geen banen, dat moeten
we zelf doen." Niet bepaald een op
steker voor het duo uit het Groother
togdom.
DAADKRACHT
Volgens PvdA'er Wim van Velzen,
rapporteur voor het Europarlement
over de banentop. zijn de Europese
leiders geschrokken van hun eigen
daadkracht in Amsterdam. „Je ziet
wel vaker bij dergelijke toppen dat
beslissingen tot stand komen in een
sfeer van alarm en ellende." En was
het in Amsterdam ook niet vier uur
's ochtends toen premier Kok en vice-
premier Van Mierlo wit weggetrokken
'hun' verdrag wereldkundig maakten?
Van Velzen: „Ik heb de indruk dat
men niet heeft beseft waartoe eigen
lijk besloten was." De vakkundigheid
waarmee de Europese ministers van
financiën de plannen van Santer en
Juncker vervolgens hebben ontman
teld, ziet hij als een bewijs daarvan.
„Men kreeg door dat de plannen echt
serieus waren."
Peter Coldrick, secretaris van de Eu
ropese vakbeweging EW, beaamt:
„Wat ik niet snap is: waarom rennen
de ministers als hazen weg voor Eu
ropese streefcijfers? Eén voor één zijn
die uit de ontvverp-teksten geschrapt.
Terwijl elk land en elke onderneming
gerund wordt op basis van dergelijke
gegevens." Maar de vakbondssecreta
ris heeft wel een vermoeden: „De mi
nisters van financiën domineren in
Europa. Zij zijn tegen alles dat hun
grote project, de eenheidsmunt, kan
bedreigen."
VNO/ NCW- werkgeversvoorman
Hans Blankert is daar niet rouwig om.
Sterker: Europese normen voor werk
loosheidspercentages of deelname
aan scholing doen hem huiveren.
Niet alleen gaan dergelijke normen
volgens hem voorbij aan de verschil
len tussen de landen, ze krijgen bo
vendien een bijna heilig karakter. „In
Nederland hadden we het stichtings
akkoord om 60.000 allochtonen aan
een baan te helpen. Het werden er
59.672. En wat was de conclusie? Pro
ject mislukt! Zijn we in Nederlaad
eindelijk verlost van streefcijfers,
moeten we die niet via Europese ach
terdeur weer binnenhalen.
RAPPORTCIJFERS
De vraag dringt zich op of de rege
ringsleiders niet beter thuis kunnen
blijven als zij in Luxemburg toch niet
veel meer doen dan oude liturgieën
oplezen. Maar op dit punt aangeko
men heffen zowel Blankert, Van Vel
zen als Coldrick eendrachtig de waar
schuwende vinger. „Natuurlijk wordt
het geen flop", bezweert Blankert.
Wat voor hem telt is dat de Europese
regeringsleiders deze week besluiten
elkaar voortaan de maat te nemen bij
hun inspanningen om de werkloos
heid terug te dringen. Elk jaar krijgen
de EU-lidstaten heuse rapportcijfers,
waarna de Europese Commissie, aan
gemoedigd door de publieke opinie,
de zwak scorende broeders van
'adviezen' voorziet.
Blankert: „Dat is echt een doorbraak.
Iedereen kan zijn voordeel doen met
dit soort Europese vergelijkingen: de
regering, maar ook de werkgevers, de
vakbonden en de oppositie. Voor hen
is het een krachtig wapen om veran
dering af te dwingen.
Ook PvdA-europarlementariër Van
Velzen ziet de jaarlijkse cijferlijsten als
een 'grote stap voorwaarts'. „Het be
tekent dat het werkgelegenheidsbe
leid straks op Europees niveau wordt
gecoördineerd. Sommige regerings
leiders krijgen daar kippenvel van,
maar ze moeten er toch aan geloven."
En terecht, vindt hij. „De demonstra
tie aan de vooravond van de top in
Amsterdam was een waarschuwing,
maar ook de volstrekt hufterige ma
nier waarop Renault ongestraft zijn
fabriek sloot en recent de blokkades
van Franse truckers. Al deze zaken
drukken ons op met de neus op de
feiten. Mensen worden ziek van vage
beloften."
GEPLOETERD
Volgens vakbondssecretaris Coldrick
zijn de Europese leiders vrijwel onge
merkt een nieuw tijdperk binnenge
stapt: „Eerst was er de gezamenlijke
markt, vervolgens hebben we zeven
jaar geploeterd voor de gezamenlijke
munt, en nu is het moment gekomen
dat Europa ook een gezamenlijke
ciale politiek gaat voeren. Dat i$i
vermijdelijk. De burger moet wei
dat Europa méér is dan een buik
die steeds verder aangehaald woi
Het verbaast me dat de regerings
ders die boodschap niet met ven
uitdragen."
Coldrick ligt daar echter niet wal
van.Als Luxemburg uitmondt 11
ge verklaringen, komt er daarna
een nieuwe kans. We hebben de
schiedenis aan onze kant. De eui
brengt economische voorspoed
ale vooruitgang is het logische
daarop. Als je naar de verwachte
nomische groei kijkt is het echti
lijk het werkloosheidsprobleem!
lossen."
Van Velzen zit evenmin bij de pi
neer. „We hebben altijd Europe!
leid vastgesteld op minimumnh
Nu wordt voor het eerst een pof
gedaan om naar een maximum
werken. Na Luxemburg komt et
een heel leven."
BRUSSEL PAUL KOOPMAN
MARC PEEPERKORN
