s' 'Ik ken nu de diepste
dalen van het leven'
U
Kanu staat na hartoperatie aan vooravond van
debuut in Italiaanse voetbalcompetitie
_Jiim
Geluk
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1997
reldpers te onttrekken. Hij vervolgt: „Toch
waren er moeilijke momenten. Vaak wandel
de ik door het park, waar ik ook keek zag ik
dan groepjes jongens voetballen. Oh boy,
dan wilde ik niets liever dan erheen rennen,
zo hard als ik kon, en meedoen. Maar dat
mocht niet van de dokter. Hij remde me af,
gelukkig. Maar op een gegeven hield ik het
echt niet meer van verlangen naar de bal,
naar een partijtje. En na een half jaar mocht
ik een paar potjes meedoen met een univer
siteitsteam. Heerlijk was dat, ook omdat ik
merkte dat ik het niet verleerd was. Steeds
meer begon ik de oude Kanu te worden.
Het feit dat ik in alle rust kon herstellen,
was ook heel belangrijk voor me. Vandaar
ook die schuilnaam. Er was veel belangstel
ling van de pers, maar daar zat ik even niet
op te wachten. Ik genoot ervan dat niemand
me kende in Amerika. Ik kon leven als een
normaal persoon, dat gaf me rust. Daarnaast
haalde ik veel steun uit mijn geloof. Ik was al
tijd al heel gelovig, maar in die periode heb ik
me nog veel vaker tot God gewend. Dat gaf
me steun en rust tegelijk; alles wat ik nodig
had."
Shock
Dan is hij het zat. Niet het gesprek, maar de
voortdurende onderbrekingen door Italiaan
se journalisten. Fotootje hier, snel vraagje
daar, Kanu wordt onrustig. En zegt opeens:
'Let's go cruise', dan praten we in de auto rus
tig verder. Hij grist een paar blikjes frisdrank
uit de ijskast van het spelersverblijf en stapt
achter het stuur. En vertelt verder, terwijl het
betoverende landschap van Como en omge
ving aan hem voorbij flitst.
„De eerste officiële wedstrijd die ik weer
speelde, was met het Nigeriaanse elftal, half
augustus in Guinee. Maar als je niet beter
had geweten, had je gedacht dat het een
thuiswedstrijd van Nigeria was, zo ontzet
tend ging het publiek tekeer toen ik het veld
op kwam de tweede helft. Voor iedereen in
Afrika was het een shock wat me was overko
men. En toen ze me weer terugzagen in voet
balkleren was dat óók een shock, in positieve
zin dan. Ik speelde lekker, opgezweept door
het publiek. Toen was ik wéér een stap ver
der."
Na zijn terugkeer in Milaan stokte het
sprookje. Voorafgaand aan dit seizoen werd
hij officieel onthaald, bij de vriendschappelij
ke wedstrijd tegen Manchester United was
dat. Een kwartiertje voetbalde hij mee, zoals
Kanu in het begin van het seizoen ook speel
minuten in een enkele beker- en Europa
Cupwedstrijd mocht maken. Dat is al won
derbaarlijk genoeg, hij weet het. Maar steeds
vaker wint de ambitie het van zijn geduld.
„Op de training gaat het ouderwets goed.
Daar draait het om, dat ik weer helemaal te
rug ben. En gezond. Maar er komt natuurlijk
een moment dat ik weer wil spelen. Pas als ik
mijn debuut maak in de Serie A, dan is het
helemaal af. De medische controles worden
binnenkort teruggeschroefd. Van eens in de
vier maanden naar eens in het half jaar. En
daarna nog maar één keer per jaar. Angst
voor een herhaling van de ldachten heb ik
niet. Ik ben genezen, alles is volledig hersteld.
De dokter zei dat ik zo snel hersteld ben om
dat ik een topsporter ben. Dan ben je sterk,
leef je gezond en mijn leeftijd was een voor
deel. En mijn positieve inslag speelde mee. Ik
ben nooit echt bang geweest voor een slechte
afloop."
Twee weken
Hij voelt het moment naderen, het ogenblik
waarop zijn strijdlust en positivisme worden
beloond met een Italiaans competitiedebuut.
„Nog twee weken hoop ik", zegt hij, mis
schien nog wel iets te voorbarig. „Maar de
Verder is Kanu Kanu gebleven. Praat met
hem, Wjk naar hem en onwillekeurig danst
een deuntje van reggea-legende Bob Marley
door je hoofd. 'Don't worry about a thing,
'cause every little thing is gonna be allright'.
Vrij vertaald: Maak je nergens zorgen over,
want alles komt goed. Kanu schiet in de lach.
„Mooi nummer, ja. Maar die tekst is mijn he
le leven al op mij van toepassing. Ik heb me
altijd al beseft dat je sommige dingen niet
zelf in de hand hebt. En dus moet genieten
van de mooie dingen die je gegeven worden,
en leren van de negatieve ervaringen in je le
ven.
Ik weet dat ik geluk heb gehad. Als ik met
topvoetbal had moeten stoppen, had dat ge
volgen gehad voor mijn hele familie. Alle
Afrikaanse voetballers spelen voor hun hele
familie, die moeten er ook een beter leven
door kunnen leiden. Geen seconde hoef je
daar over na te denken, degene die het beter
heeft dan de rest van zijn bloedverwanten
ondersteunt de rest.
Voor mij persoonlijk was het ergste ge
weest als ik had moeten stoppen met het
geen waar ik mijn hele leven al mee bezig
ben. Oh man, wat zou dat verschrikkelijk ge
weest zijn. Als ik voetbal ben ik het geluk
kigst. En wie wil op zijn twintigste nou een
groot deel van zijn geluk opgeven?"
Het is stil rond Nwankwo
Kanu. Veertien maanden
geleden nog maar had de
symfonie van zijn leven veel
itssii weg van een requiem. Een dag
nadat bij de toen nel 20-jarige
Nigeriaan een lekkende
hartklep was geconstateerd,
™!Jbeschreven alle kranten in hun
eigen 'in memoriam'zijn
afscheid van de wereld van het
topvoetbal. Nooit meer zou hij
de oude worden, wist ook de
medische staf van zijn nieuwe
club Inter Milan te vertellen,
laar de ex-Ajacied schikte zich
niet in zijn lot en vocht voor
zijn leven als profi'oetballer.
Kanu kwam terug op de
mier waarop hij gewoon was
de bal te beroeren; op
wonderbaarlijke wijze. Aan de
vooravond van zijn debuut in
de Italiaanse Serie A vertelt hij
uitvoerig over zijn herstel. Van
de dag van de diagnose tot op
S de dag van vandaag. Want ver
Pi ooruitblikken, dat doet hij niet
meer. Hoewel. ,,Ik heb een heel
sterk gevoel dat ik ooit weer
eens voor Ajax zal spelen.
ij heeft nog steeds die ontspan-
I nen, lome uitstraling. In de sjie-
ke setting van Appiano Gentile,
het trainingskamp van Inter Milan, levert dat
een geestig contrast op. Veel medespelers
zijn Italiaan, zij paraderen kaarsrecht voorbij,
in strakke snit. Kanu is Kanu en dat betekent:
een sloffende maar toch swingende tred, een
lange slobbertrui en een veel te wijde broek
met het kruis op kniehoogte. Het is geen po
se, het is zoals hij is en altijd zal zijn.
Dat blijkt ook later, als hij diep onderuit
gezakt zijn auto soepel door de krankzinnige
verkeerschaos van Milaan laveert. Overver
hitte medeweggebruikers, driftig claxonne
rend, kijkt hij niet begrijpend aan. „Ik hou
niet van gestress", zegt hij ten overvloede. „Ik
wil altijd mezelf zijn. Op het veld, buiten het
veld, in de auto, overal wil ik Kanu kunnen
Ongeloof
Eerder die dag had hij op de training zijn
clowneske passeerbewegingen gedemon
streerd. Is er dan helemaal niets veranderd
aan het medisch mirakel Kanu, de jongeman
wiens carrière vorig jaar nog was afgeschre
ven? Na de training schuift hij aan en belooft
het antwoord te geven.
Maar eerst, om een beter inzicht te geven,
bladert hij in gedachten de kalender terug
naar 2 september '96. „De dag waarop ik
hoorde dat ik een ernstige hartafwijking had.
Het is moeilijk om het gevoel van die dag te
rug te halen. Ongeloof, dat woord dekt de la
ding het best. Dat was ook het eerste wat ik
kon uitbrengen tegen de dokter die me het
nieuws vertelde: 'Het is niet waar'. Toen her
haalde hij zijn woorden, en ik ook. 'Het is
niet waar', dat spookte urenlang door mijn
hoofd. Nooit had ik op die plek ook maar iets
gevoeld, anders was ik toch wel naar een
dokter gegaan? Ik was nota bene vlak daar
voor onder zware omstandigheden in Atlanta
olympisch kampioen geworden met Nigeria.
En dan krijg je te horen dat verder voetballen
levensbedreigend is...
Na dat gesprek ben ik naar huis gegaan, ik
wilde alleen zijn. Daar heb ik tot God gebe
den. Toen ben ik gaan zitten en langzaam
begon het tot me door te dringen. Zonder ne
gatieve gedachten verder. Ik ben een positief
ingesteld mens, mijn hele leven al, daarom
kon ik ook niets met die negatieve woorden
van de artsen. Zelfs de medische staf van In-
ter dacht dat ik nooit zou herstellen. Diezelf
de dag nog besloot ik dat ik andere artsen
wilde zien, ik weigerde me er bij neer te leg
gen. Ook al las ik overal dat het afgelopen
was met me. Die verhalen deden me heel
veel pijn. Het leek wel alsof ik dood was ge
gaan., Maar met de steun van God en mijn
vrienden kwam ik uiteindelijk bij een dokter
in Cleveland terecht. Hij had vertrouwen in
een goede afloop en heeft me eind november
geopereerd.
Vrij snel na de operatie mocht ik weer lo
pen. 's Ochtends rondjes wandelen, 's mid
dags rusten. Na een week begon de looptrai
ning, steeds een stapje sneller. Maar op het
mooiste moment heb ik bijna drie maanden
moeten wachten. De eerste training met de
bal. Het eerste balcontact, oh man wat een
sensatie was dat. De 'touch' had ik nog
steeds, maar mijn bewegingen waren weg.
Een vreemde gewaarwording. Toch was het
de mooiste dag van het jaar voor mij. M'n ge
zondheid als mens had ik alweer redelijk te
rug. Vanaf dat moment kon ik aan mijn ge
zondheid als topvoetballer gaan werken."
Valse naam
Kanu revalideerde in Los Angeles, onder een
valse naam. Jack Lewis doopte hij zichzelf,
om zich aan de spiedende ogen van de we
'Als ik had moeten
stoppen, had dat
gevolgen gehad voor
mijn hele familie'
Kanu in zijn Ajax-tijd: vaak ongrijpbaar. „Als ik voetbal ben ik het gelukkigst. En wie wil op zijn twintigste nou een groot deel van zijn geluk opge
ven?" FOTO ANP
Kanu: „Ik heb een heel sterk gevoel dat ik ooit weer eens voor Ajax zal spelen."
trainer zal dat moment bepalen. Ik voel me
momenteel prima, kan me op de trainingen
uitleven. Maar als ik het hele seizoen niet aan
spelen toekom, verandert de situatie."
Het gesprek komt, niet geheel toevallig, op
Ajax. „Mijn club", reageert Kanu. „Ik denk
dat de tijd nog niet rijp was om te vertrekken.
Maar soms word je door de omstandigheden
gedwongen om een beslissing te nemen. Als
aan onze voorwaarden was voldaan, was ik
bij Ajax gebleven. Dan gaat het om financiën,
ja. Voor Finidi gold hetzelfde.
Persoonlijk heb ik ook nog steeds een ster
ke band met Nederland. Ik vlieg vaak terug,
als ik ook maar even vrij ben. Nederland is
mijn tweede thuisland geworden. En met
Ajax voel ik me nog steeds sterk verbonden.
Zeker nu mijn broertje Christopher er speelt.
Dat advies heb ik hem natuurlijk niet voor
niets gegeven, Ajax is een club die perfect is
om je te ontwikkelen. Laatst was ik nog bij
Ajax-Feyenoord, dat vond ik heel speciaal.
Toen ik daar op de tribune zat, kreeg ik een
bijzonder gevoel over me. Een sterk gevoel,
dat me zei dat ik ooit weer eens voor Ajax zou
spelen. Vraag me niet wanneer. Ik wil eerst
proberen te slagen bij Inter. En in termijnen
denken doe ik niet meer."
De confrontatie met de lichtheid van het
bestaan heeft zijn blik verruimd. „Ik ben door
die hartproblemen geestelijk heel snel vol
wassen geworden", vertelt Kanu. „In die zin
is m'n blik op het leven veranderd. Ik weet nu
hoe de diepste dalen van het leven er uit
zien. Hoewel ik nooit gevreesd heb voor mijn
leven. Laatst las ik dat ik gezegd zou hebben,
dat ik uit het dodenrijk zou zijn teruggekeerd.
Ongelooflijk, zoiets zou ik nooit zeggen. Ik
heb niet op sterven gelegen, ik ben alleen wèl
geconfronteerd met de waarde van een goe
de gezondheid. Dat is het startpunt van alles
in je leven. Geluk, voorspoed, succes, alles
komt voort uit gezondheid. Dat is de belang
rijkste les die ik heb geleerd."
