Gilles de Bilde zweeft
voortdurend tussen uitersten
Sport
tPAG 13 NOVEMBER 1997
25
IHEF WILLEM SPIERDIJK. 071 -535646-1, PIV CHEF ROB ONDERWATER, 071 <5356463
en
DOOR MARC HOEBEN
Fit genoeg om NAC dol te
graaien en in de Champions
!IKieague Newcastle United de
iiliock-out toe te dienen, maar
«J niet geselecteerd door de
ïwische bondscoach Georges
ieiekens. Zo is er altijd wel wat
'nJJ net Gilles de Bilde (26). De
pits van PSV, die het verlies
3« n zijn grootvader probeert te
uurwerken, dient nog steeds in
»T eigen land voor de
•|lurgerrechter te verschijnen
vanwege een klap in het
i:Iffezicht van Eendracht Aalst-
Ijpeler Krist Porte. Hij is een
ïse-j man van uitersten. „Wie
zonder zonde is, werpe de
eerste steen."
rgenl
ij kent wolven, die hem met
I huid en haar zouden willen
verslinden. Hij kent slakken,
c[een even glibberig als slijmerig spoor
ierlaten. Bij Gilles de Bilde schiet maar
typering binnen voor zijn sport,
letbal is net een kameleon."
|ië heeft hem, winnaar van de gouden
1994, ooit op handen gedragen,
laatste jaren gaat De Bilde in eigen
door het leven als een verguisd man.
situaties zijn zó uiteenlopend, zó ver-
J ïiillend. Je hebt topmomenten en je
iC,L|t heel slechte momenten. Het milieu,
wereldje, varieert tussen heel goed en
ïl slecht. Je moet enorm op je hoede
ne|, kijken wat je wil én wat je zegt. Ik ben
itrouwend geworden. Als je net komt
in ben je naïef en denk je niet na.
r later kom je een muur tegen. En
bots je dan keihard tegenop."
is de week van België-Ierland. Inzet
de barragewedstrijd is een plaats bij
wereldkampioenschap, volgend jaar
'i'(her in Frankrijk. Het eerste duel in Du-
eindigde in 1 -1De Rode Duivels
iten vanavond in het Koning Boude-
i-stadion in Brussel winnen,
lurlijk hoort Gilles de Bilde op zulke
tenten tussen zijn landgenoten in de
';amer te zitten. Op het rode tricot
irt in sierlijke letters zijn naam te staan.
;lf hoort van zulke momenten te ge-
:n. Maar het is niet eens de vraag of
lat werkelijk kan.
Jj'sipnk je dat ik nu ga zeggen dat ik van
shirt hou?" De vraag is de ontkenning,
"ilde heeft lang met het venijnige zin-
je gewacht. Rond het tafeltje in de kan
van PSV's trainingscomplex De Herd-
g dralen twee Belgische verslaggevers,
lebben een gesprek met Luc Nilis ge-
Met De Bilde zijn zulke gesprekken
len boze. Bijna een jaar na zijn tumul-
ize vertrek bij Anderlecht blijft hij elk
iew met Belgische journalisten hard-
ig weigeren. Hij knikt instemmend,
Ie vraag of hij een kleine pauze wenst,
iet tweetal is vertrokken: „Uitkomen
it nationale elftal is belangrijk voor
internationale carrière. Meer niet. Ik
dingen meegemaakt die mij tot na
ken stemmen."
idscoach Georges Leekens heeft hem
geselecteerd voor de wedstrijd tegen
tnd. De Bilde zou niet voldoende zijn
•teld van een spierblessure aan de bil,
Jidt de officiële reden. Hij heeft net
Jteen doelpunt Newcastle United in de
llde groepswedstrijd van de Champions
r |!gue de knock-out toegediend en draai-
•ndag nog de verdediging van NAC
id het passeren van De Bilde hangt de
rvan verraad. Het is niet de eerste keer
[hem dat gevoel bekruipt. Het zal onge-
feld ook niet de laatste keer zijn. Juist
Leekens dacht hij een belangrijke
in in de rug te hebben. Onder hem
tkte hij op 7 juni in het thuisduel met
Marino zijn rentree, toen de storm in
Jë nog in alle hevigheid woedde en
i nlfluitconcert vanaf de tribunes daalde.
-Jwas pas bij PSV begonnen en mijn
Sj>fd stond eigenlijk helemaal niet naar
HPtelgische elftal. Ik werd uitgenodigd
ftr een gesprek op het kantoor van Leek-
V> we hebben twee a drie uur zitten pra-
Gezien de situatie was het voor hem
■moeilijk mij erbij te nemen. Maar hij
■bofde mij te beschermen, achter mij te
"IfÉP' Belgische Pers het mij moei-
■"Izou maken, moesten ze naar hem toe
Hf
Gilles de Bilde schreeuwt het uit na zijn treffer tegen Ajax in april van dit jaar. foto gpd/hans van weel
gaan. Hij zei mij puur als voetballer te be
oordelen."
Deze week viel De Bilde af voor het treffen
van de Rode Duivels. Hij had op zijn minst
een telefoontje verwacht. „Dat is nor
maal." Leekens gaf hem geen persoonlijke
uitleg.
Zo is er altijd wat met Gilles de Bilde. PSV
presenteerde de Belgische spits in januari
dit jaar. Het wekte enige verbazing, want
de Eindhovenaren deden jarenlang hun
best het beeld van een nette, Brabantse
club te versterken. Het aankopen van De
Bilde, voor een termijn van 4,5 jaar, wees
eerder in de tegengestelde richting.
Hij was op dat moment uitgekotst door
België, vertrok voor een vriendenprijsje
van circa vier miljoen gulden en moest
nog een schorsing van vier maanden uit
zitten. In dienst van Anderlecht had hij op
21 december 1996 Eendracht Aalst-speler
Krist Porte een slag in het gezicht toege
diend, waaraan de verdediger onder meer
een kaakbreuk overhield. Een publicitaire
jacht op De Bilde, toch al geen onbeschre
ven blad, volgde.
„In die wedstrijd tegen Eendracht Aalst
bep ik echt tegen een muur gebotst. Ik
weet wat ik op de bewuste avond heb ge
daan. Het gebeurde in een fractie van een
seconde, ik kon mij niet beheersen. Spij
tig. Ik moet er ook zeker een les uit trek
ken. Met volwassen worden heeft dat niks
te maken. Ik ben geen enfant terrible, ik
ben wie ik ben, ik heb een evenwichtig ka
rakter. Maar wie zonder zonde is, werpe
de eerste steen. Iedereen heeft in zijn le
ven wel eens iets fout gedaan."
„Sommige mensen hebben een hetze ge
voerd. Een enkeling kon zich in mij ver
plaatsen, anderen rukten het volledig uit
z'n verband. Ik heb zelf al die verhalen
niet eens gelezen. Wat kritiek betreft was
het een dieptepunt. Maar ik was toch al op
het punt beland dat ik het mij niet meer
aantrok. Mensen die slechte dingen zeg
gen of schrijven betekenen helemaal niets
voor mij. Waarschijnlijk hebben mijn
vrienden en familie nog meer afgezien
dan ikzelf, omdat ik als persoon werd af
gemaakt."
Zijn overgang naar PSV heette een vlucht.
En dat was het ook. „Ik heb geen moment
aan kappen gedacht. Maar ik wilde wel zo
ver mogelijk weg, naar Japan of de Vere
nigde Staten."
De Bilde ging in zijn eerste maanden als
een wervelwind over de Nederlandse vel
den. Hij leek bevrijd van zijn Belgische ke
tenen, had een grote hand in de veertien
de landstitel van PSV en prees zich geluk
kig met de aanwezigheid van landgenoten
Luc Nilis en Marc Degryse in de Eindho-
vense selectie. „Ik ben hier perfect te
rechtgekomen, terwijl ik in een beroerde
.situatie zat en halverwege binnenstapte,
in een groep die ik niet kende. Het bestuur
en trainer Dick Advocaat hebben mij voor
honderd procent geholpen. PSV heeft de
nek uitgestoken. Ik moet de mensen hier
daarvoor dankbaar zijn.
Bijkomend voordeel: hij hoefde niet te
verhuizen en kon in Brussel blijven wo
nen. „Thuis kan ik mezelf zijn. Mijn vrien
den en familie zijn ontzettend fier op mij.
Alleen bij hen heb ik een warm gevoel, ze
zijn mij ontzettend dierbaar en daarom is
het enorm belangrijk dat ze op moeilijke
momenten in de buurt zijn."
Moeilijk heeft hij het ook dit seizoen. Hij
heeft weliswaar zijn schorsing voor de 'af
faire Porte' uitgezeten, maar de zaak is
nog altijd onder de burgerrechter. Het was
eerst de bedoeling dat De Bilde maandag
20 oktober zou voorkomen. Door een pro
motie van een onderzoeksrechter komt hij
nu op z'n vroegst volgend voorjaar aan
bod. „Een snelle afhandeling was beter ge
weest. Je wilt toch de deur kunnen sluiten.
Dit is typisch Belgisch. Het rechtssysteem
zit bij ons helemaal verkeerd in elkaar. Het
lijkt mij dat iedereen dat nu wel weet.
Tussen de regels door is er ook de sportie
ve malheur. Juist nu hij het fysieke onge
mak achter zich heeft gelaten, wordt hij
door de bondscoach gepasseerd. Bij de in
terland op 11 oktober tegen Welles hoorde
hij in de basis te beginnen, maar toen
kwam een wandeling door een weiland
met zijn honden, twee dobermannpin-
6chers, hem op een enkelblessure te staan.
„En ik was net zo gebrand op een goede
prestatie."
Tegen de achtergrond van één gebeurte
nis vervagen al die zaken tot kleine erger
nissen. „Je kunt persoonlijke drama's niet
vergelijken met sportieve problemen."
Grootvader Roger overleed donderdag 25
september, onder bizarre omstandighe
den. Twee dagen lag hij dood op de vloer
van de woonkamer, omdat de zwaar ge
handicapte grootmoeder niet bij machte
was naar de telefoon te komen.
Opa De Bilde droeg voor een belangrijk
deel zorg voor de opvoeding van Gilles.
Noodgedwongen, want vader De Bilde
verblijft door een beroerte sinds lang in
een verpleeghuis. Gilles was door het
sterfgeval volledig van slag, moest en pas
sant de begrafenis regelen en acteerde
toch in de tweede Champions League
wedstrijd in Barcelona. „Ik kan heel erg
bezig zijn met dingen die mij na aan het
hart liggen. Ik werd in beslag genomen
door mijn gevoelens. Maar ik wilde wel
spelen. Mijn opa zou dat ook hebben ge
wild. Op sommige momenten helpt het
voetbal de pijn te verzachten. Het was be
ter om met de ploeg mee te gaan. Thuis
was iedereen ontgoocheld, dan raak je al
leen maar dieper in de put."
„Je moet weten voor wie je iets betekent.
Nu hij er niet meer is zijn heel stomme
détails belangrijk geworden. Er is mij ge
vraagd of ik in die wedstrijd per sé wilde
scoren, zodat ik het doelpunt aan mijn
opa kon opdragen. Ik vind dat grote onzin.
Zo kun je niet denken en zo zat mijn opa
ook niet in elkaar. Het maakte hem nooit
uit of ik goed of slecht speelde. In de ogen
van je opa blijf je toch altijd een klein
kind."
België is hem vijandig. België is hem dier
baar. „Ik woon er nog, ik heb er een verle
den. Maar voor mij is het geen verleden
tijd."
De Bilde zweeft voortdurend tussen uiter
sten. Voetbal heeft hem groot gemaakt. In
het voetbal heeft hij dieptepunten gekend.
„Ik ben blij dat ik voetballer ben gewor
den, van mijn hobby mijn werk heb kun
nen maken. De sfeer in de kleedkamer,
dat blijft heel apart. Ook al ken je tegen
slagen, je kunt aan deze sport evengoed
plezier beleven. Alleen, je bent een pu
bliek figuur, wordt als een superpersoon
gezien en moet je gedragen naar die ver
wachtingen. Terwijl je een gewoon mens
bent."
In Eindhoven heeft hij iets meer ruimte
een 'gewoon mens' te zijn. Maar als vroe
ger, voetballend op straat tussen de al
lochtone jeugd van het Brusselse voor
stadje Zellik, zal het nooit meer worden.
„Ik hoef mij geen illusies te maken. Patrick
Kluivert heeft hier hetzelfde meegemaakt.
Mensen die sensatie zoeken vind je overal
ter wereld."
„Ik probeer successen te behalen voor de
mensen die mij dierbaar zijn. Van hen
krijg ik veel, met het voetballen wil ik ze
iets teruggeven. Maar je kunt wel hulp
krijgen, bij het nemen van beslissingen sta
je er toch alleen voor. Als het er op aan
komt zijn we allemaal een egoïst."
