Een bruid voor vogelveren Programma was Wider de maat Cultuur&Kunst Stem van Mexico verstomd TvdA-plan CBK waardeloos' JDAG 7 NOVEMBER 1997 chef jan rijsdam. 071-5356444, plv. chef ad van kaam 071 -5356-14 5 Het zal u misschien niet opge vallen zijn, maar ik heb op 18 oktober niet kunnen schitteren op de beeldbuis. In tegenstelling tot wat ik een paar weken gele den zo stëllig had aangekon digd, schitterde er op de bewuste avond weinig bij de TROS. In elk geval niet uw columnist als de corpulente cri mineel Koos V. in de comedy 'Alt' van Theo van Gogh. De se rie schijnt voor lopig niet op de beeldbuis te ko men. Tijdens het laatste Zettrge- beuren had ik de gelegenheid om naar het hoe en waarom daar van te vragen. „Tsja, de in houd he..." gaf de regisseur als antwoord. Maar wan neer dan wel? Volgens Van Gogh is daar nog helemaal niets over bekend. De televisie blijft een on doorgrondelijk medium. Vorige week was ik in Rotter dam aanwezig bij de premie're van de film 'Lagrimas Negras', een uitermate onderhoudende filmdocumentaire over het hoogbejaarde, maar swingende Cubaanse muziekgezelschap Vieja Trova de Santiaguera tij dens hun Europese tournee. De film is gemaakt voor en door de NOS, maar is voorlopig alleen te zien in de bioscoop. Het draait om vijf bejaarde vertolkers van een genre volksmuziek dat 'Son' heet, vrolijke dansmuziek die veelal de liefde als onderwerp heeft. De oudste van de vijf mu zikanten in deze avondvullende bioscoopfilm van Sonia Herman Dolz is vierentachtig jaar, terwijl de Benjamin pas tweeënzestig is. In de hoge leeftijd van de heren ligt ook het belangwekkende van de film. Niet omdat het zo leuk is de geriatrische aanval op her wereldkapitalisme te zien, maar omdat er op geen enkele verschil is tournee van bijvoorbeeld een Nederlands popbandje. Muzi kanten zijn altijd en overal het zelfde, ook op hoge leeftijd. Het is verrassend om te zien dat alle cliche's die samenhan gen met de showbusi ness overal op de wereld hetzelfde zijn. Het rei zen, drank en vrouwen. Of je nu vie rentachtig bent of achtentwin tig, het ge voel blijft hetzelfde. Natuurlijk zijn er wel een paar li chamelijke ongemakken wanneer je de leeftijd der luijzen hebt bereikt. Zo klaagt een van de muzikanten over het feit dat zijn potlood niet meer func tioneert. niettemin heeft hij wel twaalf kinderen bij vijf verschil lende vrouwen. Schalks kijkt een muzikant de camera in als hij zegt dat vrouwen het belangrijk ste zijn op deze wereld, en dat een man een man blijft. Op dat moment voel je dat hij ondanks zijn hoge leeftijd probeert om Sonia te versieren. Elk optreden is een sensatie. De krasse baasjes weten hun overwegend jonge publiek tel kens uit de bol te laten gaan. Dat af en toe een welwillende arts met pilletjes en prikjes in de weer is, nemen we maar op de koop toe. Per slot van rekening weten we dat een aantal Neder landse artiesten, die stukken jonger zijn, ook niet zonder de medische wetenschap op de planken kunnen. Wie de film wil zien kan nu naar Rotterdam of Amsterdam of wachten tot volgend voorjaar wanneer 'Lagrimas Negras' op de televisie komt. Tegen die tijd wordt 'Au' misschien ook uitge zonden. VALLENTGOED Ze stond op het punt om terug te keren naar Mexico waar haar een uitbundige huldiging stond te wachten. Het heeft niet meer zo mogen zijn: de Mexicaanse volkszangeres Maria de Lourdes overleed gis teren plotseling op Schiphol. 'De stem van Mexico', zoals al jaren haar bijnaam luidde, is verstomd. De zangeres heeft zich ja renlang ingezet voor het be houd van de Mexicaanse mu ziekcultuur. Voor dat doel richtte ze eind jaren tachtig de Gruppo Impulsor de la Musica Representita de Mexico op. Samen met journalisten, poli tici en andere zangers leidde ze onder meer jonge Mexica nen op om de eeuwenoude muziektraditie van het land niet verloren te laten gaan. Bij het grote publiek in Ne derland was Maria de Lourdes pas sinds zes jaar bekend. De basis voor haar imposante car rière werd echter al in de jaren vijftig gelegd. Met haar inne mende manier van omgaan met mensen en haar warme stem groeide haar roem ra zendsnel. Dat resulteerde in vermoeiende tournees. ,,Maar de mensen willen deze muziek horen en dat stimuleert mij om door te gaan", zei ze vori ge maand nog in een interview met deze krant. Haar bekendheid in Neder land had ze te danken aan ko ningin Beatrix. Die vroeg Ma ria de Lourdes in 1991 om op te treden tijdens het verjaar dagsfeest van prins Bernnard. „Het was voor mij heel bijzon der om voor iemand te zingen die zo'n grote belangstelling heeft voor de Mexicaanse cul tuur." De relatie met het ko ningshuis bleef bestaan. De grote verdienste van Ma ria de Lourdes is dat zij een brug wist te slaan tussen ei gentijdse luistersongs en folkloristische levensliederen. Daarmee gaf zij de Mexicaan se volksmuziek wereldwijd een enorme impuls. Met het over lijden van Maria de Lourdes verliest Mexico dan ook één van de grootste voorvechters van de eigen cultuur. Ex-wethouder Hennie Koek: leiden ceesvan hoore Als het aan de PvdA in Leiden ligt wordt het Cen trum Beeldende Kunst (CBK) binnenkort de doodsteek toegebracht. In het concept-verkie zingsprogramma geeft de partij te kennen de 600.000 gulden die het centrum jaarlijks als sub sidie ontvangt, te willen terugbrengen tot nul. Het vrijkomende bedrag zou moeten worden besteed aan het ondersteunen van de amateuristische kunstbeoefening in .Leiden. Volgens de PvdA brengt het CBK te weinig exposities met Leidse kunstenaars, is de drempel voor de meeste Leide- naars toch te hoog en mag van de kunstuitleen worden verwacht dat het zijn eigen broek op houdt. Het CBK is destijds tot stand gekomen onder Hennie Koek, wethouder van cultuur. De ex-wet houder karakteriseert de plannen van haar eigen PvdA als „Waardeloos. Ik zal bij het partijbestuur een amendement inbrengen, waajrin ik voorstel om die passage uit het programma te schrappen. Juist de beeldende kunst heeft veel ondersteu ning nodig, niet alleen in Leiden. Ik vind dit echt een boude uitspraak, die me weinig doordacht lijkt. Als men vindt dat het CBK niet goed functio neert, moet er worden bijgestuurd. Maar, nee, dit kan echt niet." Beeldend kunstenaar Willem Breddels noemt het een uitstekende zaak dat het reilen en zeilen van het CBK eens publiekelijk aan de orde wordt gesteld. „Maar dit is een lullig standpunt van de PvdA. Als zij vinden dat de boel niet goed mar cheert, moeten ze politieke druk uitoefenen om het beter te krijgen. Maar niet ineens de geld kraan dichtdraaien. Ik heb best kritiek op dat CBK. Mijn indruk is niet dat ze zich zo vleselijk inzetten voor Leidse kunstenaars. Als ik ze ergens voor benader, krijg ik altijd de indruk dat ik word afgepoeierd. Dat is misschien erg persoonlijk. Maar ik denk wel dat het voor het publiek ook niet zo interessant is wat daar gebeurt." Rob Steenhorst, kunstschilder en voorzitter van Ars Aemula Naturae, heeft de indruk dat de PvdA maar wat „heeft geroepen in het voorbijgaan." „Voorzover ik weet, hebben ze verder geen idee over hoe het dan wel moet. De kritiek is dal het bestaan van het CBK in brede maatschappelijk zin te weinig oplevert. Er komen niet genoeg 'ge wone' Leidenaars. Men vindt de instelling kenne lijk te elitair. Tja, we weten nu al heel lang dat veel mensen niks zien in beeldende kunst. Maar je schaft uitvoeringen van Shakespeare toch ook niet af." Fred Hansen, de kunstschilder die met zijn Ga lerie De Gouden Eend de overbuurman is van het CBK, barst uit in een satanisch gelach als hij van de PvdA-plannen verneemt. „Uitstekend, dit plan! Zo'n instelling als het CBK betekent valse, oneerlijke, concurrentie. Als een groentenboer slecht fruit verkoopt of een dokter een slechte diagnoses stelt, ga je hen toch ook niet subsidi ëren, Kansarme kunstenaars moet men verwijzen naar de sociale dienst, of ze moeten maar met een handwagen met appels en peren langs de deuren gaan. En dat is geen kinnesinne van me. Ik vind het aardige lui, hoor, die mensen van het CBK. Het trekt ook een bepaald publiek naar deze wijk en daar heb ik dan weer klandizie van. Maar toch, als ik hoor van zo'n plan, denk ik bij mezelf: 'Goede morgen!' Opdonderen met die boel!" Lichaam van Yves Miontand opgegraven Het lichaam van de in 1991 overleden Franse zanger-ac teur Yves Montand zal wor den opgegraven om gene tisch onderzoek te verrichten in verband met een al jaren spelende vaderschapskwes tie. Het is de bedoeling dat het onderzoek, dat is aange vraagd door een jonge vrouw die beweert de dochter van Montand te zijn, voor 30 juni 1998 wordt uitgevoerd. Mon tand heeft bij zijn leven her haaldelijk geweigerd aan een dergelijk onderzoek mee te werken. Hij was getrouwd met de actrice Simone Sig- noret en hel paar had geen kinderen. Na Signorets dood kreeg Montand een kind bij zijn partner Carole Amiel. De jonge vrouw die beweert Montands dochter te zijn, heeft de vaderschapskwestie halverwege de jaren tachtig samen met haar moeder aanhangig gemaakt. Als de proef positief uitvalt kan Aurore aanspraak maken op de helft van Montands nala tenschap. 4(arakter' valt opnieuw in de prijzen ■imrpnAMDe speelfilm 'Karakter' van regisseur Mike van em blijft internationaal in de prijzen vallen. De vrije interpre- je van Bordewijks beroemde roman over Dreverhaven en is deze week onderscheiden met de Grand Jury Pri- 3 hjvan het American Film Institute Film Festival. De jury in Los Jklgeles bestond uit vermaarde filmmakers. 'Karakter' sleepte tij- vaps het filmfestival in Cannes ook al de publieksprijs in de :n.|cht. ','Jscar krijgt Europees zusje hlun» De befaamde Amerikaanse Oscar als filmprijs krijgt een et|fopees zusje. De winnaars van de Europese Filmprijzen krij- enn 6 december in Berlijn ook een beeldje. Dat is even groot als 3n (Hollywood-Oscar, stelt een langharige vrouw voor, met een t de grond reikend kleed. Het nieuwe beeldje heeft nog geen Q km. De Oscar, officieel Academy Award, dankt zijn naam aan ^gelijkenis met een oom van één van de functionarissen van elAmerikaanse Academy die de onderscheidingen jaarlijk uit —kunsthandelaar lichtte Nicholson op |u/york Een Newyorkse kunsthandelaar heeft gisteren voor kt rechter in New York verklaard schuldig te zijn aan oplichting n beroemde cliënten als de acteur Jack Nicholson en zanger 1 Stanley van de groep Kiss. Hij maakte hen in totaal meer 4 miljoen gulden afhandig. De 49-jarige voormalige direc- ir van de galerie Jordan-Volpe erkende kunstwerken van Dali, para Lempicka en Andrew Wyeth voor zijn cliënten te heb- jjn aangekocht en het geld te hebben achtergehouden, aldus 0pjt openbaar ministerie, lea Solden Earring naar Leiden nq De Golden Earring komt naar Leiden. De Haagse forma- die al 35 jaar bijeen is, treedt op 14 november op in de [oenoordhallen. De band zal onder meer nummers spelen van m meest recente cd, The Naked Truth II. Het voorprogramma prdt verzorgd door de zangeres Anouk, een ontdekking van (rring-zanger Barry Hay. Kaarten zijn verkrijgbaar bij de VW's. patste aflevering Zeurgebeuren afgeblazen cen cees van hoore hl Jel Willems, projectleider van den Cultuurstad '97, heeft de ^te aflevering van Het Zeur- op 30 november we- s gebrek aan kwaliteit van vorige shows afgeblazen. „Er op het Zeurgebeuren tel- h s over een bepaald cultureel worden gedebatteerd. er zijn nu vier afleverin- r4 geweest en dat is totaal niet ^de verf gekomen. De redac- toyan het programma was niet Ik kan er dus niet meer ter staan." Organisator René Valient- T1 beschouwde Het Zeurge- niren meer als een avondje ^nisement," denkt Willems. ,r aar ik heb een bepaalde op- ,e cht en daar moet ik me aan tliden. Kijk, zo'n aflevering bij elkaar misschien 3500 Ik had die laatste avond t nog kunnen laten door- n. Maar dat is de weg van de weerstand." Iet laatste Zeurgebeuren was g rogrammeerd als een afslui- d feest. René Vallentgoed, het programma al een half geleden heeft voorbereid, is I toorlijk aangeslagen door de van Willems. „Ja, ik g hiervan toch een beetje 'n smaak in mijn mond. Ik i tussentijds wel kritiek van lems gekregen en dan paste n het volgende programma IIk beschouwde dat als op- r ïwende kritiek. Maar Wil- „is zegt dat hij daar mensen rondlopen die een en ander >ben beoordeeld. Wie dat geweest, weet ik niet. Maar heb nooit iets van hen ge hoord. Terwijl ze me altijd kon den aanspreken en ik degene was die het langste bleef han gen." „Op die laatste avond zou de West Coast Big Band optreden, samen met Chrfs Koene. Daar naast had ik performers als Jac ques Bral en Adriaan Bontebal uitgenodigd. Leidse Kees zou een lied van Mary Bey zingen waarvoor een speciaal arrange ment is gemaakt. Hoe dat nu al lemaal moet, weet ik niet. Over mijn eigen inkomsten heb ik het nog maar even niet, maar ik krijg dus ook minder. Terwijl ik dat Zeurgebeuren voor een ap pel en een ei in elkaar heb ge zet." „Erg jammer dat het schilderij van de gebroeders Donker en Herman Brood nu ook niet kan worden geveild. De opbrengst zou ten goede komen aan 'Lei den, Stad van Vluchtelingen'. Ik begrijp echt niet wat de bewee gredenen van Willems zijn om dit «zo plotseling af te breken. Misschien dat hij, over mijn rug heen, wil laten zien dat hij als projectleider greep heeft op het programma." Willems is verbouwereerd door het commentaar van Val lentgoed. „Zo zijn we toch niet uit elkaar gegaan? Ik heb tegen René gezegd dat het program-* ma een mislukking was, maar een interessante mislukking. En dat ik er geen spijt van heb dat het er is geweest. Maar ja, het programma was echt onder de maat. Om dan zo'n Zeurgebeu ren in de laatste aflevering met een feestje af te sluiten, vind ik niet gepast. Dat verdient het Zeurgebeuren niet. uitreiking van de MTV Euro- Music Awards 1997 is gister- - ind in Ahoy' uitgedraaid op i drievoudige triomf voor e Prodigy. Tijdens het in vele landen rechtstreeks (gezonden televisiespektakel rd het Britse techno dance artet onderscheiden met ar liefst drie onderscheidin- i, één meer dan de drie zin- ïde tienerbroertjes Hanson. opshow MTV terweldigend beste dance act: The Prodigy beste nieuwkomer: Hanson MTV select award: Back Street Boys beste alternatieve act; The Pro- digy beste rap-act: Will Smith beste r b-act: Blackstreet beste live-act: U2 beste song: 'MMMBop' van Hanson beste video: The Prodigy. Bewoners van de Santa Cruz-eilanden met rollen veren-geld. foto rautenstrauch-joest Exotisch geld in Leids Penningkabinet rinses Diana en vooral haar iële inspanningen werden ge rende de overweldigende pshow ook niet vergeten: de ie You Mind Award ging naar e Landmine Survivors Net- rk, een van de hulpprogram- 's waarin de overleden een of Hearts heel veel ener- heeft gestoken. De Ameri- inse acteur en regisseur Den- 1 Hopper overhandigde deze :ciale onderscheiding aan de )atische campagnevoerder menko Priganica, zelf ook rmijnslachtoffer. )e uitkomst van de verkiezin- 1 van de dagelijkse Juke-box >w van de internationale mu- kzender was voor Backstreet Back Street Boys: MTV select award, De verdeling was als volgt: beste groep: Spice Girls beste vrouwelijke artiest: Janet Jackson beste mannelijke artiest: Jon Bon Jovi beste rock act: Oasis Bankbiljetten die knisperen als herfstbladeren. Muntgeld waarop onze koningin staat afgebeeld, zodat ze lekker warm blijft in je zak. Poen, poen, poen, poen. Wim Zon neveld zong het al: 'De mensen zeggen dat geluk niet zo te koop is, maar geld doet wonderen, vooral als het een hoop is'. Zo had je bijvoorbeeld de zout- baar, een stuk zout. Voor de in landers was zout heel belang rijk. Ze konden er hun vlees mee conserveren. Ook geperste thee werd gebruikt. Je ziet aan de tekening op dat thee tablet dat die betaal middelen moeilijk wa ren na te maken. Dat is eigenlijk bij al dat geld het ge val." Een woord als 'bloedgeld' blijkt niet afkomstig uit kringen van mafiosi maar is al eeuwenoud. Van Erve: „Als de oorlog ten einde was en de vrede werd gesloten, moest de partij die de meeste slachtof fers had gemaakt de andere partij daarvoor schadeloos stel len met bloedgeld. De Papoea's gebruikten daarvoor Diwara's, kleine schelpen die op rotan twijgen werden geregen. Voor een dode moest een ketting ter lengte van twee uitgestrekte ar men worden neergelegd. Als je het goed bekijkt, is het heel ge makkelijk geld. Makkelijk op- deelbaar. De rijke Papoea's hadden hutten waarin ze dat geld in grote rollen bewaarden. Er waren zelfs speciale kluis- wachters aangesteld. „Heel boeiend is de zoge naamde geschenkenruil, die voorkwam bij de Indianen. Ze organiseerden een feest met een andere stam en dan schon ken ze elkaar geld. Dat waren dekens en koperen schildjes. Kwam de uitnodigende stam bij de andere te gast, dan moest die weer het dubbele aantal dekens en schildjes teruggeven. Ge woon een soort blufpoker, waarbij enorme schulden ont stonden. Degene met de meeste vorderingen was het rijkst en had het meeste aanzien. 'Wij vechten met ons bezit' was de leuze. Potlatch noemden ze dat. De Canadese regering heeft daar uit- Veren-geld van de Santa Cruz- eilanden in de Stille Zuidzee. Opgerolde band met ca. 60.000 rode vogelveertjes. foto pr toon van macht en rijkdom. Talloos zijn de foto's van inlan ders die voor hun hutten po seren met heel hun rijkdom aan hun lijf of aan hun voeten. De gekste za ken golden als betaalmiddel. Zo had je banden van raffia waarop veertjes van een rood vogeltje werden gelijmd. Die rollen zijn soms wel tien meter lang. Op lokaal niveau worden ze in Nieuw-Guinea nog steeds bij banken beleend." „In wezen is dat vergaren van al die betaalmiddelen geba seerd op het fenomeen: een ap peltje voor de dorst hebben. De vrucht van de arbeid moest worden uitgedrukt in iets con creets. En dat waren die betaal middelen, dat was dat geld. Ik denk dan ook dat het tastbare geld nooit in onbruik zal raken, ondanks de banken en zeiken als de chipknip en de giropas. Mensen willen toch altijd iets tastbaars hebben. Ze moeten kunnen voelen dat ze rijk zijn." 'Moneta Exotica', van 8 no vember t/m 30 augustus 1998, di. t/m vr. 10.00-17.00 uur, za., zon.- en feestdagen 12.00- 17.00 uur. Rijksmuseum Het Koninklijk Penningkabinet, Rapenburg 28, Leiden. Wanneer we het geld mondiaal bekijken, zien we dat het niet altijd gaat om biljetten en mun ten. Nee, vrijwel elk voorwerp dat, om bepaalde zaken te ver krijgen, van hand tot hand ging, werd aangemerkt als geld. De tentoonstelling 'Moneta Exoti ca', die op 9 november wordt geopend in het Rijksmu seum Het Ko ninklijk Pen ningkabinet in Leiden, laat zien dat je voor wat rode vogelveertjes een mokka- bruine bruid kon kopen. Pierre van Erve, gastcon servator, leidt ons rond door de absurde wereld van het geld. „Met ons geld kunnen we van alles kopen", zegt Van Erve, als econoom in dienst van de Ne- derlandsche Bank maar speciaal voor deze tentoonstelling als conservator uitgeleend aan het Koninklijk Penningkabinet. „In primitieve gemeenschappen was dat niet zo. Je had betaal middelen om kano's te kopen en geld om levensmiddelen aan te schaffen. Voor een bruid moest je weer heel wat anders op tafel leggen. Toch zie je dat bij zo'n stam de prijzen eeu wenlang stabiel blijven. Door de handel met het buitenland komt daar pas verandering in." „In de Indische Oceaan ko men de zogenaamde kaurie- schelpjes voor. Die hebben tij den lang als betaalmiddel ge functioneerd in Afrika. Het schelpje heeft een beetje de vorm van een vrouwelijk ge slachtsorgaan. Het gold voor de inlanders als een vruchtbaar heidssymbool. De Portugezen haalden tonnen van die schelp jes van de Maladiven en koch ten er hun slaven mee. Als het maar exotisch was en van ver weg kwam, dan vonden de in landers het mooi. Wat je van ver haalt, is lekker. Dat idee. Voor tweedui zend kau- rieschelpjes had je een slaaf. De Chinezen gebruikten dit betaal middel overigens al 3000 jaar voor Chris tus. In Chi nese karakters komt het schelp je nog steeds voor. Bijvoorbeeld in het woord 'schat'." In de vitrine liggen een paar voorwerpen die wel wat weg hebben van boemerangs. „Dat zijn de zogenaamde Katanga- kruisen", legt Van Erve uit. „Ze lieten zo'n kruis daar in het zand vallen en goten er dan ko per in. Je kon met die kruisen betalen. En daarnaast liggen de slavenarmbanden. Nee, dat wa ren geen sieraden maar betaal middelen. Er was een trucje om te kijken of ze niet vals waren. Dat hoorde men aan de klank, als er-tegenaan werd getikt. Als zo'n betaalmiddel niet goed klonk, werd het geweigerd." „Ook levensmiddelen werden wel als betaalmiddel gebruikt. Tasje met kaurieschelpen uit Pa pua Nieuw Guinea. foto pr

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1997 | | pagina 19