urodusnie bezet kantoor Hogeschool
Ikga
voor
Edah!'
Leidse regio: Samenwerken in wantrouwen
.eerlingen bijbrengen dat iedereen een vervuiler is'
Leiden Regio
ormatie-avond El Hij ra
AO 4 NOVEMBER 1997
•ll'KCCnm "'14^,411 PL\ -CHEF HtKMAN IOUMKA O'I MG,-HO
-
G1
jrotest tegen verkoop Leids kraakpand
ieriFoeP Eurodusnie uit Leiden heeft gisterochtend het
an )r van Hogeschool Haarlem in de Kruisstraat tijde-
/an^et. De actievoerders protesteerden daarmee tegen
Wjp van een door hun gekraakt schoolgebouw.
entLEIPEN ^en' ver^eten Leidenaars het
Tan der mije pand.
„J Eurodusnie is afgelopen voor
jaar opgericht tijdens de Euro
top in Amsterdam. De groep le-
,r de Hogeschool beloofde
;dj°g een gesprek zou vol-
vert kritiek op de Europese een-
vvordingsplannen. In april
kraakten de actievoerders een
voormalig schoolpand aan de
Boerhaavelaan in Leiden. Later
werd duidelijk dat de Hoge
school zes oude gebouwen,
waaronder de Leidse school, wil
verkopen aan Amstelland Vast
goed BV.
Eurodusnie is boos, omdat de
Leidse woningbouwvereniging
Ons Doel ook belangstelling
heeft voor het pand. Ons Doel
wil de school gebruiken voor de
huisvesting van woongroepen
en komt daarmee dicht bij de
idealen van de huidige gebrui
kers.
Mogelijk kunnen zij zelfs in
het pand blijven als Ons Doel
het koopt, terwijl ze vrezen dat
Amstelland het met winst wil
doorverkopen.
Geen kans
Dertien man stormden daarom
gisterochtend rond tien uur het
kantoor van Hogeschool-direc
teur H. Vaessen binnen. ,,De
woningbouwvereniging heeft
niet eens een kans gehad", zei
den z;e. „Wij eisen een nieuw
^nlu-actie Aquino College
,dj|
a
iUZANNE BARBIER
81 top het Aquino College
Aj Mariënpoelstraat even
en als na de vroegste
li jjel een heel ander geluid
retiitercom schalt. „Dames
i in scholieren, het is deze
Nthoonmaken geblazen."
1 te ochtendgeluid kondigt
de|in aan van het schoon-
enlfoject 'Laat Aquino glim-
enj
[geen ontsnappen meer
Ik: de schooljeugd van de
uwklassen moet deze
nk de handen uit de
i steken. Helemaal on-
reid op het schoonmaak
ten de leerlingen niet,
j'PJpor de aula staat al een
Jek een 'schoonmaakmo-
-plien fleurig bord dat aan-
nalat er iets te gebeuren
Ttifoor het kantoor van ad-
2 Giirecteur Fred Verhoeven,
Kil schoonmaakproject co-
na|rt, staat maandagoch-
'ouït benodigde materieel al
^ildig te wachten. Nu
S alleen de manschappen
er1rden gemobiliseerd. Eén
I heeft meteen de smaak
l^len en geeft het kalende
j van Verhoeven een
pjieurt. „Aquino moet toch
jidjn?", roept hij uitgelaten,
unct kan een lach niet
[rukken. „Je kunt ook
irhjven."
>el|ieren die tijdens de
uren gaan poetsen, hoe
G.jprecies? Fred Verhoeven
jPTeens bij zitten. „Je moet
-Efttie als onderdeel van een
ar(è bewustwording zien.
Absoluut niet de bedoe-
we de wijk meter voor
-jiaan uitkammen. Wat we
sllberen, is een milieube-
Scholieren aan de slag met de bezem. „Er ligt hier best veel viezigheid.'
wuste school worden. Dit is het
eerste opzetje naar dat streven.
We vormen deze week een
scholierencommissie die zich
over kleine en grote milieupro
blemen moet buigen. In mei
gaat de school bovendien een
themadag, of twee, op poten
zetten."
Om de hoek van zijn kantoor
vraagt een poster van Green
peace om aandacht. Meestal als
een school iets aan het milieu
wil doen, komt ze bij dat soort
bekende ideële organisaties uit.
Volgens Verhoeven kiest het
Aquino College expres voor een
andere, kleinschaliger aanpak.
„Geen ver-van-mijn-bed-show,
maar gewoon dicht bij huis. Het
schoonmaken - en schoon hou-
FOTO MARK LAMERS
den - van je eigen gang, je eigen
klaslokaal, dat soort dingen. We
hopen de leerlingen bij te bren
gen dat iedereen een vervuiler
is, maar dat iedereen daar dus
ook iets aan kan doen.
Om echt iedereen bij het pro-
jEr zijn vertegenwoordigers van
onder meer het arbeidsbureau,
de sociale dienst en de Raad-
Daadwinkel om de vragen van
bezoekers te beantwoorden.
De bijeenkomst begint om
half negen.
en uitkeringen zijn de
ierpen op een informa-
ad van de Marokkaanse
ing El Hijra (de emigra-
i indaag in buurthuis 't
de Bernhardkade.
Overleden: Ton Pieters (1931-1997)
Als een zwierige journalist. Zo is Ton Pie
ters weieens getypeerd. Hij was tientallen
jaren gezichtsbepalend voor de toenmalige
Leidse Courant. Afgelopen, zondag over
leed hij op 66-jarige leeftijd in het Leider-
dorpse verpleeghuis Leythenrode.
Ton Pieters was bekend als een uitsteken
de verslaggever met een fijne pen. Opge
wekt pakte hij elk onderwerp aan. Of het
nu ging om een raadsverslag in Leiden, de
stedenband met Oxford, het portret van
een amateur-archeoloog uit Roelofarends-
veen, de presentatie van een historische
kalender, of zijn kennismaking met de In
diase keuken. Een aantal keren zette hij
zelfs voorzichtige schreden op het pad van
de sportjournalistiek. Het was in de jaren
zestig niet ongebruikelijk dat journalisten
van regionale kranten van alle markten
thuis waren. Maar de veelzijdigheid van
Ton Pieters was voor zijn collega's toen al
verbijsterend.
Dankzij die veelzijdigheid en dankzij zijn
nooit aflatende interesse voor iedereen die
een verhaal had të vertellen verwierf hij
een enorme bekendheid in de Leidse regio.
Ruim tien jaar stond zijn portret bij de ru
briek 'Langs Omwegen'. De lezers van die
rubriek wisten hun 'mijnheer Pieters' altijd
te vinden. Aan hem vertrouwden ze grote
en kleine gebeurtenissen toe die hoe dan
ook tekenend waren voor hun leven. Hij
verwoordde die verhalen, meestal met veel
sympathie. Maar als iemand hem niet be
viel, zijn verhaal niet erg oprecht was, of
niet gespeend van commerciële bijbedoe
lingen, kon Ton Pieters onverwacht scherp
uit de hoek komen. Hij was geen 'harde'
nieuwsjager, maar een luisterend oor voor
zijn lezers. Die lezers kwamen met hon-
derden in 1983 naar de Stadsgehoorzaal
om met hem zijn zilveren jubileum bij de
krant te vieren.
Hij was in 1957 naar de Leidse Courant ge
haald door de toenmalige hoofdredacteur
Leo Roozen. De Zoeterwoudenaar Pieters
was toen nog corrector bij het katholieke
dagblad De Tijd. Pieters en Roozen had
den een hechte band. Jaren na diens pen
sionering ging hij nog wekelijks bijpraten
met zijn oud-hoofdredacteur. Net als Roo
zen was Pieters een katholiek van de oude
stempel, met nostalgie naar het klepperen
van het Angelus, naar missen met drie he
ren en de geur van wierook.
Hij moet dan ook met lede ogen hebben
aangezien hoe 'zijn' Leidse Courant lang
zaam maar zeker onttakelde. Het lezerspu
bliek vergrijsde, de krant die ooit nog een
eigen zetterij én drukkerij had aan -hoe
toepasselijk- de Papengracht fuseerde met
het Haagse dagblad Het Binnenhof. Met
Het Binnenhof werd de Leidse Courant
onderdeel van de Haagse uitgeverij Sijt-
hoff. Ook voor dat bedrijf werd de uitgave
van de noodlijdende katholieke kranten
een te zware last. Sijthoff verkocht in 1992
zijn Leidse activiteiten aan de Hollandse
Dagblad Combinatie, eigenaar van onder
andere het Leidsch Dagblad. De Leidse
Courant verscheen voor het laatst op 14
november 1992.
Aan Ton Pieters' Omwegen door de Leidse
regio was ruim een jaar eerder al een einde
gekomen. Eeq hersenbloeding had hem
het werken onmogelijk gemaakt. Dat was
het begin van een langdurig ziekbed. Ton
Pieters wordt vrijdag in zijn woonplaats
Zoeterwoude begraven.
RUDOLF KLEUN»
INSTITUUT BURGERRAADSLIEDEN
gesprek tussen de Hogeschool,
Amstelland en Ons Doel."
De Hogeschool zei gisteroch
tend dat zij zich al heeft gebon
den aan Amstelland. Het insti
tuut wil wel bij Amstelland plei
ten voor een gesprek met Ons
Doel. Toen zo'n gesprek was
toegezegd, kwam een vreed
zaam einde aan de bezettings
actie.
ject te betrekken en een eigen
inbreng te geven, zijn verschil
lende opdrachten bedacht. De
laagste klassen van mavo, havo
én vwo zijn allemaal onderver
deeld in groepjes van zes, die
elk een opdracht tot een goed
einde moeten brengen. Naast
de harde schoonmaakklussen in
en rond de school, gaan leerlin
gen ook op pad om te intervie
wen. Zij moeten er achter zien
te komen hoe mensen die bin
nen en buiten de school het
meest te maken hebben met
vervuiling over het milieu den
ken: de conciërge, de kantine
juffrouw, en de gemeenteamb
tenaar van milieubeheer.
In de pauze zoeken de leerlin
gen van mavo en havo 2 elkaar
op om te brainstormen over
hun opdracht. Een 'echte me
neer van de gemeente' intervie
wen, dat valt nog niet mee,
want wat vraag je zo iemand?
En een creatieve oplossing voor
de vervuiling in de school be
denken dat doe je ook niet een,
twee, drie. Dat er schoonge
maakt moet worden, daar zijn
de scholieren het wel over eens.
„Er ligt hier best wel veel viezig
heid. Lege blikjes en heel veel
sigarettenpeuken. Misschien
moeten we maar een giganti
sche vuilnisbak maken, is dat
geen idee?" Het Aquino College
is een 'strenge werkgever', want
de scholieren moeten in hun
vrije tijd aan de slag. Volgens
Fred Verhoeven is ook daar over
nagedacht. „De leerlingen moe
ten het een uitdaging vinden
om van hun stukje verantwoor
delijkheid iets te maken. Als je
niet alles voorkauwt en ver
plicht, blijft het project langer
hangen. Dat hopen we tenmin-
Naiina haalt
na jaren
haar gelijk
Je wordt aan
gesproken op
een schuld
van vierdui
zend gulden
en een jaar en
heel veel
heen-en-
weergeschrijf
verder blijkt
dat je in plaats
daarvan nog
zesduizend
gulden tegoed
hebt. Dat ge
beurt niet elke
dag, maar het
overkwam
Naima.
Ze kwam
ongeveer een
jaar geleden
bij ons. De OV
Studenten
kaart b.v. had
haar toen net
een reken!ng
gepresenteerd
van vierdui
zend gulden.
Ze zou name
lijk haar OV
jaarkaart lang
geleden, in het
schooljaar
1992/1993,
ten onrechte
hebben gehouden. Volgens de
OV Studentenkaart had ze dat
jaar geen recht gehad op studie
financiering. Dan bestaat er dus
ook geen recht op de openbaar
vervoerskaart en moet wegens
'onterecht kaartb.ezit' een forse
schadevergoeding worden be
taald.
Naima begreep dat niet. Ze
volgde toen een MBOoplei
ding kinderverzorging en ze liet
ons een verklaring van de oplei
ding zien waaruit bleek dat ze
het hele studiejaar 1992/1993
ingeschreven was geweest. We
vroegen Naima of ze dat jaar
wel studiefinanciering had ge
kregen.
Volgens haar was dat het ge
val. Maar de Informatie Beheer
Groep (IBG) had daarover een
ander verhaal: Naima had tot
en met maart 1993 weliswaar
studiefinanciering ontvangen,
maar ze moest de hele vanaf
augustus 1992 ontvangen stu
diefinanciering weer terugbeta
len. Volgens de IBG was ze hele
maal hiet als leerling ingeschre
ven geweest. Naima had al lang
geleden bericht gehad dat ze zo
een'schuld had opgebouwd van
zevenduizend gulden. Ze had
intussen zelfs al een flink deel
van de schuld terugbetaald.
Toen we Naima vroegen
waarom ze trouw op de schuld
afloste, terwijl ze toch gewoon
recht had gehad op de studiefi
nanciering, bleek dat ze er niets
van begrepen had. Er waren zo
veel studenten die studiefinan
ciering terugbetaalden. Ze had 'ring (ongeveer 1.500 gulden) en
dat niet zo
was. We von
den het te gek
dat Naima
moest blijven
aflossen op
een studie
schuld, die
helemaal geen
schuld had
hoeven zijn,
als ze op tijd
had gerea
geerd,
We vroegen
de IBG de
schuld niet
verder in te
vorderen. Aan
de OV Studen
tenkaart, die
immers wel
heel laat met
haar vordering
op de prop
pen kwam,
vroegen we
om de vorde
ring af te boe
ken. Beide in
stellingen wei
gerden, waar
op we beroep
instelden bij
het College
van Beroep
Studiefinan
ciering en een klacht indienden
bij de Nationale Ombudsman.
Toen pas venvaardigde de IBG
zich om zich eens achter de
oren te krabben en te onderzoe
ken hoe het kwam dat de school
nu een andere verklaring afgaf
dan destijds. Toen ook kwam de
aap uit de mouw. Bij de contro
le op de inschrijving van leerlin
gen geeft de IBG de scholen een
lijst met namen, geboortedata
en correspondentienummers
van de leerlingen.
Op die lijst had de IBG de
achternaam van Naima ver
keerd gespeld. Dat had weer tot
gevolg gehad dat de school ver
klaarde dat de leerling met die
naam niet was ingeschreven. En
zo belandde bij Naima het be
richt dat ze het hele schooljaar
geen recht had op studiefinan
ciering en zevenduizend gulden
moest terugbetalen, jaren later
gevolgd door de mededeling
van de OV studentenkaart dat
om diezelfde reden vierduizend
gulden moest worden betaald
voor 'onterecht kaartbezit'. De
IBG stelde zich vervolgens roy
aal op, zodat College van Be
roep en Nationale Ombudsman
geen oordeel meer hoefden te
geven. De IBG erkende haar
fout en kende Naima alsnog
over het hele jaar studiefinan
ciering toe.
Omdat de studiefinanciering
in 1993 eerder was stopgezet
dan het einde van het school
jaar, kreeg ze nog een paar
maanden extra studiefinancie-
gedacht dat haar beurs een le
ning was geweest en dat ze
daarom moest terugbetalen.
Maar haar studiefinanciering
had helemaal uit een beurs be
staan, dus er viel niets terug te
betalen.
We confronteerden de IBG
met de verklaring van de school
waaruit bleek dat Naima wel in
geschreven was geweest. De
IBG reageerde heel formeel met
een afwijzing. Er was intussen
meer dan twee jaar gepasseerd
en het beleid was om nadien
niet meer op oude beslissingen
terug te komen, ook niet als die
misschien onjuist waren ge
weest. Men nam niet de moeite
na te gaan hoe het kwam dat de
school nu veildaarde dat Naima
wel ingeschreven was en blijk
baar eerder had aangegeven dat
•rder kreeg ze dat deel van de
zogenaamde schuld dat ze al
had afgelost (4.500 gulden) te
rug. De OV studentenkaart kon
nu niet meer uitblijven en trok
haar vordering in. De moraal
van dit verhaal is tweeledig:
Voorkom ellende door op tijd
hulp in te roepen, als je denkt
dat iets niet klopt en zet vooral
door als je vindt dat jou onrecht
wordt aangedaan. 1 let kost vaak
veel tijd en energie, maar kan
zeer lonend zijn. Het IBR is er
om daarbij te helpen.
Instituut Burgerraadslieden,
Breestraat 92, 2311 VC Leiden,
tel 5167700.
Spreekuur: maandag 11 tot 12
uur en donderdag 18.30 tot 20
uur.
mr. J. Mons, mr. H.P. Loh
mann, mr. W. Weernekers.
Gemeenten zijn tot elkaar veroordeeld
In het dagelijks bestuur is Leiden niet
meer dan één van de zes. In het alge
meen bestuur van het Samenwer
kingsorgaan Leidse Regio (SLR) gaat
de Sleutelstad slechts acht van de 25
zetels bezetten. En ook daar heeft de
enige stad in de regio een minderheid
als het op stemmen aankomt.
Nee, de meeste Leidse politici zijn
niet gelukkig met de nieuwe structuur
van het SLR. Maar ze zijn ook niet on
gelukkig genoeg om de samenwerking
op te blazen. „Laten we onze zegenin
gen tellen", hield wethouder P. Lan-
genberg (D66) gisteravond zijn raads
commissie bestuurlijke vernieuwing
voor. Maar hij kwam al tellende niet
.verder dan één zegening: besluiten
hoeven in de SLR straks niet meer bij
unanimiteit te worden genomen.
Het omvormen van het Samenwer
kingsorgaan Leidse Regio tot een
daadkrachtig regionaal bestuur is een
gebed zonder einde. Ook met haar
dreigement dat niet nauwer samen
werken zou worden gestraft met ge
dwongen regionale herindeling heeft
staatssecretaris Van de Vondervoort
van binnenlandse zaken er de vaart
niet in kunnen krijgen.
Na jaren van onderhandelen in een
sfeer van wantrouwen wordt morgen
een eerste stapje gezet. „Een beschei
den stap voorwaarts in de aanpak van
grote regionale problemen", noemt
Langenberg het. En hij vraagt zich
gekscherend af of 'de berg nu een
muis heeft gebaard'. Want in het voor
stel waarover het algemeen bestuur
zich morgenavond buigt worden zeer
nadrukkelijk de kool en de geit ge
spaard.
De angst van Alkemade, Leiderdorp,
Oegstgeest, Voorschoten en Zoeter
woude voor de boze buurman Leiden
-die alleen maar uit is op macht en
gebiedsuitbreiding - is gehonoreerd.
In het dagelijks bestuur krijgt elke ge
meente één lid met één stem. Met in
gewikkelde formules is ervoor gezorgd
dat Leiden ook in het algemeen be
stuur niet de overhand krijgt.
In het algemeen bestuur krijgt elke ge
meente drie leden, plus een lid per
20.000 inwoners. En dan komt het:
„Het aantal stemmen per individueel
lid wordt berekend door het aantal
stemmen van de gemeente van het lid
te delen door het aantal zetels van de
gemeente van het lid, de voorzitter
niet meegerekend. Er vindt naar even
redigheid een herberekening van het
aantal stemmen plaats van breukge
tallen naar hele getallen."
Daar raken zelfs modale raadsleden
het spoor bijster. Waar het op neer
komt is dat de negen leden uit Alke
made, Oegstgeest en Zoeterwoude elk
goed zijn voor eenderde stem, dat de
acht leden uit Leiderdorp en Voor
schoten allemaal voor een half tellen
en de acht leden uit Leiden voor drie
kwart. Na elke stemming zal er even
duchtig moeten worden gerekend.
Van de 205.226 inwoners van de Leid
se regio wonen er 116.224 in Leiden.
Van de begroting van 570.553 gulden
draagt Leiden 323.117 gulden bij. Toch
accepteert Leiden een minderheids
positie. Omdat er anders helemaal
geen vooruitgang wordt geboekt. Op
het gebied van volkshuisvesting,
milieu en verkeer en vervoer zou Lei
den graag eens zaken doen met de re
gio. Maar omdat tot dusverre elke ge
meente het veto-recht heeft in de SLR
lukt dat nauwelijks.
En zoals de regiogemeenten Leiden
wantrouwen, zo wantrouwt Leiden de
regio. De 'moederregeling' voor zetel
verdeling en stemverhouding ligt nu
wel op tafel, de afspraken voor samen
werking op de gebieden volkshuisves
ting, milieu en verkeer en vervoer niet.
Leiden wil de regeling niet goedkeuren
voordat ook die andere afspraken er
liggen. Want anders kunnen de regio
gemeenten straks, met de nieuwe
stemverhouding, ongewenste beslui
ten doordrukken.
Alleen raadslid J. Sorgdrager (D66) wil
de alle eventuele mankementen van
de nieuwe samenwerkingsregeling
maar laten voor wat ze waren. „Want
zoals het nu gaat blijven we steken in
procedures en komen we nooit aan de
inhoud toe."
En zo is het ook. De zes gemeenten in
het Samenwerkingsorgaan Leidse Re
gio willen helemaal niet samenwer
ken. Ze zijn tot elkaar veroordeeld. En
het is en blijft Leiden tegen de rest van
de regio, of de rest van de regio tegen
Leiden. Iets moois zal daar nooit uit
ontstaan.
AAD RIETVELD
