Top is demonstratie eenheid
Feiten &Meningen
Belasting is flinke domper op bedrijfsfë
Tilburg is
afvoerput NederlaC
VRIJDAG 10 OKTOBER 1997
Is een personeelsfeestje een
vorm van loon? Deze vraag
klinkt misschien wat vreemd in
de oren. Door een wetswijziging
van de belastingwet in het begin
van dit jaar is dit opeens een
veel gestelde vraag. Doordat er
veel onduidelijkheid is of een
personeelsfeest belastbaar loon
is, worden er op dit moment
zelfs personeelsfeestjes afge
zegd of voorlopig uitgesteld.
Een forse domper op de feest
vreugde. Wat is er aan de hand?
Naast loon in geld kan men ook
loon in natura van de werkgever
krijgen. Bij loon in natura moet
men eigenlijk denken aan alles
dat men van de werkgever krijgt
maar dat geen geld (guldens) is.
Een vakantiereisje bijvoorbeeld,
maar ook een fax of een perso
neelsfeestje kan men van de
werkgever krijgen. Voor loon in
natura gelden speciale regels.
Begin dit jaar zijn deze regels
aangescherpt. Vanaf 1 januari
moet men daarom dan ook va
ker belasting betalen indien
men loon in natura van zijn
baas krijgt.
De nieuwe regel is eigenlijk sim
pel: als men loon in natura
krijgt, dan moet men de waarde
in het economische verkeer
daarvan (de winkelwaarde) bij
het inkomen optellen. Een va
kantiereis van 5.000 gulden
het feest dan opeens fori
der wordt. Naast de ko>-#
het feest zelf moet de w 1
dan ook een fiks bedraji*
loonbelasting ophoestel
voor de werkgever zelf i«£
feestvreugde op die maf"
over.
Bedrijven proberen op&c
•handige manieren onda
nieuwe regeling uit te kfor
Een oplossing zou bijvcw
kunnen zijn, door op eefer
een spreker uit te nodigfef
al de personeelsleden v<n
naar moeten luisteren, ter
men namelijk verdedigfla
het 'feestjé eigenlijk noog
voor de behoorlijke uitcfaa
van de dienstbetrekkinèlf
een lager bedrag bij heiibt
men mag worden gerelè i
Omdat niemand meer e
waar zij nu precies aantn
hebben allerlei belangeflt-
saties zich inmiddels tea 1
nisterie van financiën gvt
Het schijnt dat binnenWu
ministerie met een regefff
komt waardoor het petlcf
neelsfeest dat 'in zekert!
een verplichtend karaktlpc
niet belast is.
Pas wanneer deze regefj
kan het feestgeweld wefiin
heftigheid losbarsten. X
4tT
moet daarom dan ook voor dit
bedrag als loon in aanmerking
worden genomen. Er is éép uit
zondering: namelijk als de be
lastingbetaler kan zeggen dat
het loon in natura eigenlijk no
dig is voor de behoorlijke uitoe
fening van zijn dienstbetrek
king. Dan mag hij
het bedrag dat hij
door het loon in na
tura in privé be
spaart bij zijn inko
men tellen.
Stel bijvoorbeeld dat
een belastingbetaler
een fax ten waarde
van 1.000 gulden
van zijn baas krijgt.
Omdat hij deze fax
voor zijn werk nodig
heeft, hoeft hij niet
de winkelwaarde
van de fax tot zijn
inkomen te reke
nen, maar slechts
het bedrag dat hij door de fax
privé bespaart. Indien hij de fax
nooit privé gebruikt, is zijn privé
besparing nul en hoeft hij dus
niets tot zijn inkomen te reke
nen.
Hetzelfde geldt dus ook voor
personeelsfeestjes. Hoofdregel
is dat de waarde voor een belas
tingbetaler van een dergelijk
feestje bij hem voor de waarde
in het economische verkeer be
lastbaar loon is. Men moet hier
bij denken dat^cie waarde van
het eten, drinken, enzovoort in
beginsel loon in natura is. Hij
mag alleen een lagere waarde
bij zijn inkomen tellen, als een
personeelsfeestje eigenlijk ge
woon bij zijn werk hoort. Maar
dat kan je niet van
elk personeelsfeestje
zeggen: de meeste
zijn er juist voor de
nodige ontspan
ning. In het alge
meen is een perso
neelsfeest niet nodig
voor een behoorlijke
uitoefening van de
dienstbetrekking.
Op dit moment is
niet precies duide
lijk wanneer een
personeelsfeest nu
wel of niet bij het
inkomen moet wor
den geteld.
Voor de werkgever is dit van be
lang om te weten, want de
meeste werkgevers willen niet
dat hun personeelsleden belas
ting moeten betalen over de
waarde van het feestje. Dan is
de feestvreugde namelijk snel
over. De werkgever zal de belas
ting over de waarde van het
personeelsfeest voor zijn perso
neelsleden vaak zelf willen vol
doen. Probleem is dan wel, dat
DENNIS WEBER
docent
belastingrecht
aan de UvA
Daar is het busje. Voorin twee
blanke mannen, op de banken
daarachter een donkere schim.
Langzaam draait het voertuig
de oprit naar het station op.
Onder de merknaam, achterop,
staan de letters MJ. Geen twijfel
mogelijk. Het is inderdaad het
'dumpbusje' van het ministerie
van justitie.
Het is dinsdagmiddag, twintig
over vijf. Een bizar ritueel staat
het op het punt van voltrekken.
Vreemdelingen waar de Staat
der Nederlanden zich geen raad
meer mee weet, worden hier el
ke week letterlijk op straat ge
zet. Of beter: op het perron. Af
gewezen asielzoekers en andere
illegalen die het van nu af aan
zelf maar moeten uitzoeken.
Zonder papieren, zonder verde
re hulp.
Ze komen uit de Koning Wil
lem Il-gevangenis, even verder
op in Tilburg. In de voormalige
kazerne worden vreemdelingen
vastgehouden die meestal als il
legaal tegen de lamp zijn gelo
pen en voor wie uitreispapieren
worden geregeld, zodat ze
netjes via Schiphol of anders
zins over de grens kunnen wor
den gezet. Van de ruim 2600
van de gedetineerden uit de
Willem II hebben zo'n duizend
'pech'. Zij krijgen geen papieren
en moeten op last van de rech
ter na een gevangenschap van
enkele dagen tot soms meer
dan een half jaar vrijgelaten
worden. Dan staan ze plotseling
op een druk station in de foren-
senspits. In hun handen een
treinkaartje, afkomstig van de
speciale NS-automaat in de ge
vangenis, richting Arnhem,
Roosendaal of Venlo. In de
hoop dat ze Nederland met de
eerste de beste trein verlaten.
Het grauwe, grijze beton van
station Tilburg is voor even het
afvoerputje van Nederland.
Met een voorzichtig gangetje
rijdt het busje de oprit van per
ron 1 op. Het is de stille kant
van de instapplaats, ver weg van
de drommen die wachten in de
avondspits. De personen blijven
zo lang mogelijk in het busje
zitten. Dat is zo afgesproken
met de gemeente Tilburg. An
ders hebben de burgers er maar
overlast van.
Zodra het busje stilstaat, stap
pen de twee begeleiders uit om
te kijken wanneer de trein arri
veert. Een is er in unifonn, de
andere in burger. Dan wordt het
scenario wreed verstoord. Ze
hebben de fotograaf ontdekt.
Snel stappen de mannen weer
in en rijden achteruit het perron
af. Breed lachend om hun alert
heid parkeren ze het busje in
een stille hoek, pal tegen het
stationsgebouw aan. Vlug wordt
de zijdeur geopend. Een mage
re, donkere man in een te grote
witte jas stapt uit. Hij krijgt een
plastic zakje in zijn hand ge
drukt. Ondertussen is de foto
graaf die mee is gehold, op
nieuw ontdekt. De geünifor
meerde man van Justitie komt
op een holletje op hem af ge
rend. ,,U mag mij niet fotografe
ren", brult hij. „En ook die an
dere mensen niet."
Ondertussen krijgt de donkere
persoon iets in zijn handen ge
drukt. De man in burger neemt
hem bij de arm en loopt met
hem de stationshal in. Daar
binnen gekomen wil de man bij
het loket een kaartje kopen.
„Nee, dat is niet nodig. Je hebt
er al een", zegt zijn begeleider.
TOM JANSSEN
Chirac rolt loper uit voor Jeltsin bij Raad van Europa
De Nigeriaan Christofer wordt gedumpt op hetTilburgse static^'1
niet meer dan een plastic zakje en een treinkaartje richting de'
foto'gpd'u
BELASTING BELICHT
De Franse president Jacques
Chirac treedt op als gastheer
van een van de grootste inter
nationale conferenties die ooit
op Europese bodem zijn gehou
den. Behalve de staatshoofden
en eerste ministers van veertig
Europese landen zijn in de Elzas
ook tientallen ministers van
buitenlandse zaken, ruim dui
zend journalisten en een veel
voud aan topambtenaren verza
meld. Dat Chirac de conferentie
heeft weten te organiseren zon
der afmeldingen op hoog ni
veau, noemt Van Weezel al een
opmerkelijke prestatie. Jeltsin
kwam gisteren samen met zijn
vrouw in Straatsburg aan en
had een ontmoeting met presi
dent Chirac. Vandaag reist de
Russische leider, na een ont
moeting in de marge van de top
met kanselier Kohl, weer terug
naar Moskou.
Op de agenda van de bijeen
komst staan 'verheven' onder
werpen als een 'actieplan voor
mensenrechten, sociale cohe
sie, veiligheid van burgers en
culturele diversiteit'. Verder
wordt het startsein gegeven
voor de oprichting van een per
manent Hof van de Mensen
rechten (de veertig rechters van
het Hof vergaderen nu part-ti
me in Straatsburg); komt er een
verklaring tegen het klonen van
mensen en een actieplan voor
nauwere samenwerking bij de
bestrijding van corruptie,
drugshandel en het misbruik
van kinderen. Ook wil de top
zich bezinnen op de 'rol van de
Raad van Europa in het volgen
de millennium'.
Maar belangrijker dan al die ac
tieplannen en plechtige verkla
ringen is de politieke bood
schap die Chirac en Jeltsin
unisono op de top - de tweede
in het 48-jarige bestaan van de
Raad - willen afgeven: het Eu
ropese continent, dat 800 mil
joen burgers telt, hoeft niet eeu
wig in de wereld de tweede
viool te blijven spelen. Van
Weezel: „Het uitgelezen mo
ment voor zo'n top was eigen
lijk 5 mei 1999 geweest, als de
Raad precies vijftig jaar bestaat.
Alleen: dan is niet Frankrijk,
maar Hongarije voorzitter. In
zijn voorzitterschap van de
Raad ziet Chirac een mogelijk
heid het pan-Europese gezicht
op te poetsen: op een forum
waarbij de Amerikanen nu eens
niet aanwezig zijn."
En inderdaad: de Raad van Eu
ropa is, zeker na de toetreding
van Rusland in 1995, het enige
echt Europese platform dat niet
door de Amerikanen wordt ge
domineerd. De NAVO wil welis
waar drie voormalige Oostblok
landen opnemen, maar heeft
nog steeds geen duidelijke Eu
ropese defensie-identiteit. De
organisatie voor veiligheid en
samenwerking OVSE is door de
1993 in Wenen, was het aantal
lidstaten gestegen tot 32. De af
gelopen vier jaar traden nog
eens acht landen tot de Raad
toe. Tarschych: „Deze top wordt
een manifestatie van Europese
eenheid. Bij de uitbreiding van
de NAVO en EU voelen sommi
ge Europese staten zichzelf bui
tengesloten omdat zij niet als
eersten mogen toetreden. Maar
de Raad heeft niemand buiten
gesloten. Wij kennen ook geen
netto-ontvangers en netto-beta
lers; bij ons is iedereen een ge
lijkwaardige partner.
Dat ruimhartige toelatingsbe
leid vroeg echter wel een prijs:
de Raad van Europa is niet
meer het homogene gezelschap
landen met dezelfde praktijk
ten aanzien van rechtspraak en
mensenrechten als in het begin.
Na de top van Wenen braken in
de lidstaten Albanië, Bosnië,
Tsjetsjenië en Kroatië burger
oorlogen uit, waarbij mensen
rechten op grote schaal werden
geschonden. Ook de lidstaten
Tsjechië, Turkije en Rusland
hebben op dit punt geen smet
teloze reputatie. Het morele ge
zag van de Raad lijkt daardoor
te worden aangetast. Bovendien
bleek in de praktijk dat de bur
gers van de 'nieuwe lidstaten'
de weg naar het Hof van de
Mensenrechten in Straatsburg
nog steeds niet weten te vinden.
Het gros van de individuele be
roepszaken dat daar wordt be
handeld, komt nog steeds uit
West-Europa; alsof de burgers
in Albanië of Turkije niets te
klagen hebben.
Van Weezel erkent dat de
sprongsgewijze uitbreiding van
de Raad moeilijkheden heeft
veroorzaakt. „Als je het met
veertig landen over een resolu
tie eens moet zien te worden,
dan moet er tegenwoordig wel
heel veel water door de Rijn
stromen wil je een tekst hebben
die nog iets voorstelt. De recht
spraak in de Hof is ook moeilij
ker geworden. Ik bedoel: in Rus
land, Albanië of Kroatië hebben
ze toch een heel andere rechts
cultuur en -geschiedenis dan in
pakweg Nederland of België.
Maar die rechters moeten wel
individuele klachten van West-
Europese burgers behandelen.
Daar wringt de schoen."
Chirac zal tijdens zijn feestelijke
top echter aan al dat ongemak
niet te veel aandacht willen be
steden, vermoedt Van Weezel.
De ambassadeur: „De hele top
staat in het teken van de heel-
making van Europa. Bij wat ons
verdeelt, wordt niet te lang stil
gestaan."
STRAATSBURG PAUL KOOPMAN
CORRESPONDENT
Hij duwt hem met zachte drang
in de richting van de roltrap. „Je
gaat naar Venlo". Hij wijst op
het kaartje,, V-E-N-L-O". De
man staart verdwaasd naar het
gele biljet. Een ogenblik later is
de Justitie-medewerker verdwe
nen.
De man loopt terug de drukke
hal in en knippert met zijn
ogen. Als hij wordt aangespro
ken, reageert hij geschrokken.
Hij lijkt iets te zoeken en rolt
met zijn ogen. Ja, koffie wil hij
wel. Als hij echter de koffie
ruimte op het perron ziet,
schrikt hij terug. Hij mompelt
zachtjes in zichzelf. Opnieuw
rolt hij met zijn ogen en schudt
hij zijn hoofd. „Moment", zegt
hij in het Engels en wrijft met
zijn handen in zijn ogen.
Na enige aarzeling gaat hij toch
mee naar binnen. Bij het buffet
roept hij 'suiker' en 'koffie'. Als
hem een beker wordt aange
reikt, zegt hij geïrriteerd 'No,
no'. Hij wijst op de koelvitrine.
„Seven-Up." Met opgetrokken
wenkbrauwen geeft de bedie
nende vrouw hem het fris. Hij
hoeft de koffie niet af te reke
nen. Na twee slokken, wil hij de
koffie toch. Nee, hij betaalt zelf.
De rijksdaalder in zijn hand
waar hij zenuwachtig mee
speelt, verdwijnt in de kassa.
Gedumpte mensen
verdwijnen in
illegaliteit
fijn
zijn asielverzoek toelieten
verwarde Christofer wotfe
ter door de ambtenarenLo
agressief en niet -coöpeijaa
schouwd. Medisch ondfjor
wijst uit dat hem niets n 21
keert. Hij wordt beschojig
illegaal en vastgezet inq
lem II. Daar zit hij een
voordat de rechter oordlM
hij daar ten onrecht vei?
Deze dag is hij vrij. Alleftp
mand die hem vertelde
nu een nieuwe asielaanrn
mag indienen. jf°
Bij De Vuurdoop in TilbF?
Christofer deze nacht nr
recht. „Al onze plaatseifv
zet", zegt medewerker 1^'
van de Broek. Hij herke?ee
de manier waarop Justitl
moeilijke gevallen omgi!1
gaat het elke week. Als q
ter besluit dat de mensetefi/
moeten, gaan ze hup deTja
in. Ze hopen dat ze,in Bnte
Duitsland terechtkomeil-p
de meesten verdwijnende
in de illegaliteit in ons lioc
illusie wordt in stand gefi h
dat ze Nederland metoffltii
de bestemming hebbenjke
ten. Met de zegen vandém
tiek, want die weet hetielc
ook niet meer. kn
Het gebeurt regelmatig^
Vuurdoop gebeld wordiL.1
Justitie-medewerkers, zP'
de Broek toe. Of ze iemi-p
len opvangen die die
zet wordt. „Het wordt bLj.
weg op ons bordje gele£B(
Laatst zelfs iemand mei|
stoma. Hij kon amper lcya'
Gelukkig is hij via-via bi^
Rotterdamse hulpinstel^
zieken opvangt terecht»^,
men. De wethouder moL
toestemming geven, waLg
ging om een illegaal. GtL,f
eerde instellingen moge
hen immers geen hulpb
„Mevrouw Schmitz BI
(staatssecretaris van jusj
red.) weet denk ik nietdjftA
zo erg is, dat zelfs haarfle
ambtenaren hulp zoek#n
illegalen."
Christofer loopt intussej0
steeds met verwarde blipte
de stoptrein. Controle.Ztei
kaartje is hij kwijt. Even!1
niek. De conductrice blip
en ziet een geel papier#1"
de dunne tas heen schel10:
Het kaartje. Er komt eeii 6'
het enkeltje Venlo. Zov®e
Nigeriaan niet komen.)
'Ik ga terug', springt hij Li
kleine stationnetje Eindj
Beukenlaan uit de treinL)
herfstige oktoberdag heff
derland er een verwardtjrl;
bij. |p|
TILBURG WILFRED SCHOLTEIijde
In Straatsburg is al een paar dagen merkbaar dat er hoog bezoek aan
komt. De Russische president heeft een deel van zijn 150 man sterke de
legatie vooruit gestuurd en deze Moskovieten zetten een deel van hun
reisbudget meteen om in kwaliteitsartikelen. „Vooral in de duurdere mo
dezaken hoor je Russisch spreken", zegt de Nederlandse ambassadeur
Hans Gualthérie van Weezel bij de Raad van Europa. Liefst 46 staats
hoofden en regeringsleiders vergaderen vandaag en morgen bij 'zijn'
raad, maar volgens Van Weezel draait het evenement vooral om één
man: Boris Nikolajevitsj Jeltsin.
De Franse president Chirac ontving gisteren in Staatsburg zijn Russische collega Jelstin voor de topconferen
tie van de Raad van Europa. foto epa yuri kadobnov
aanwezigheid van de VS even
eens een trans-Atlantische aan
gelegenheid. De Europese Unie
vertegenwoordigt tot dusverre
alleen West-Europese lidstaten,
inclusief de voormalige DDR.
Van Weezel: „Zeker met de Rus
sen erbij wordt de Raad hèt po
dium voor het uitdragen van
een pan-Europese boodschap.
Door nu een top te organiseren,
wil Chirac de toetreding van
Rusland, twee jaar geleden, luis
ter bijzetten."
Volgens secretaris-generaal Da
niel Tarschych van de Raad is
een aardige bijkomstigheid dat
de Raad van Europa zijn 'uit
breiding' al achter de rug heeft,
terwijl de EU en NAVO daar nog
aan moeten beginnen. In 1949
telde de Raad nog maar tien le
den, waaronder ook Nederland.
Bij de eerste topconferentie, in
Nog steeds de schichtige blik.
Verder geen woord. Plotseling
loopt hij het perron op. De
stoptrein naar Deurne staat op
het punt van vertrekken als hij
instapt. Het boemeltje is bom
vol met scholieren en studen
ten. Op het balkon is nog net
een staanplaats over. Verward
kijkt hij om zich heen, loopt
waggelend de coupé op en neer.
„Ga maar zitten", zegt een
scholier en maakt een zitplaats
vrij. Als de man zonder reactie
doorloopt, proesten de scholie
ren het uit. Hij merkt niets.
Op verzoek laat hij even later
een envelop zien met zijn naam
erop: Christofer H. In de open
gescheurde envelop - met het
logo van Justitie erop - zit een
telefoonkaart. Hij stopt het te
rug in het plastic tasje met zijn
schaarse bezittingen, waaron
der wat sieraden en een flesje
shampoo.
Verdere naspeuringenléveren
het volgende onthutsende beeld
op: De 28-jarige Nigeriaan
meldt zich op 31 augustus in
het Aanmeld Centrum Zeve
naar. Binnen 24 uur moet hij
