Cultuur Kunst VRIJDAG 10 OKTOBER 1997 chef jan rijsdam,(ri 1 iS u Angst /- De terroristen die Bk ^^HpJ^BÉf zo gruwelijk de pest hebben aan jKp Amerika en tegen V wie Moskou j slechts halfzacht j weet op te treden, jfT~~ jg^ÊÊ zijn communisti- a i sche hardliners die 41 a I^HBn het oude Sovjet- fÖf jf imperium willen 1 m herstellen. Vindt W p jtfj' j Harrison Ford, de A r B4 1 Hf /jf voormalige tim- 4 merman die su- 1 ^^B jjj^HL- J i |^^H ■H fl^B Star Wars In- W j dat Air Force fe; One een beetje J^^B Ji speculeert op oude voor jB^^. Bp Gevaar I die je toch nooit helemaal kunt ver- I trouwen? Nee, dat vindt de Met een schaalmodel van het vliegtuig bootst Ford een scène uit de voormalige tim film na. roro reuters merman geens zins. Ik geloof zelf niet zo erg in de kans van een wederopstanding van het Rode Gevaar. Ik denk dat de meeste kijkers die deze film zullen zien dat ge vaar evenmin erg serieus nemen. Het is alleen zo dat, wanneer je in een ver haal een held wil profileren als iemand die deugt, je vanzelfsprekend ook mensen nodig hebt die niet deugen. Lui die zich met terrorisme bezighou den zijn waarschijnlijk in de meeste gevallen types die niet deugen. Er zit achter deze film geen bedoeling om de condities van de Koude Oorlog te her scheppen. Maar de chaos in de voor malige Sovjet-Unie en de beschikbaar heid van atoomwapens daar, bieden de kans om in die hoek een vervaarlij ke vijand te verzinnen. Je zou natuur lijk ook een fictief land kunnen beden ken, maar dan vervalt het gevoel van Harrison Ford in de huid van de Amerikaan se president. „Ik geloof zelf niet zo erg in de kans van een wederop standing van het Rode Ge- Harrison Ford speelt in Air Force One de president van Amerika. Nog maar net heeft hij als gast in het Kremlin de wereld opgeroepen nooit meer te zwichten voor eisen van terroristen, of de presidentiële Boeing wordt tijdens de terugreis naar Washington gekaapt door terroristen uit Kazachstan. De Russen zitten met de handen in het haar en op het State Departement is men ook niet zeker van een goede afloop. Maar Amerika's eerste burger zal hoogst persoonlijk het geteisem mores leren. „Een politieke boodschap moet achter deze film niet worden gezocht", aldus de 55-jarige hoofdrolspeler van Air Force One. Als je 20 jaar geleden een film met een dergelijk ver haal te incasseren had ge kregen met een Russisch of Chinees staatshoofd als held, dan zou de kwali ficatie 'kinderlijke propaganda' snel gevallen zijn. Als dat nu ook zou ge beuren, zou Harrison Ford - die het toch al niet zo op journalisten heeft begrepen - dat heel vervelend vinden. „Die toespraak in het Kremlin is niet bedoeld als een algemeen politiek ad vies van de film, laat staan van mij persoonlijk. Het dient geen ander nut dan ter typering van dit personage en van het dilemma waarmee hij vervol gens wordt geconfronteerd. Het is de set-up van wat vervolgens niets méér bedoeld te zijn dan entertainment; een film die fictie is en waarvan wij hopen dat hij onderhoudend en uitdagend is en een interessante morele compo nent bevat. Het leek pikant om deze president op te voeren als deels mede verantwoordelijk voor de chaos en het lijden van de mensen in Kazachstan. Want eerder had hij immers verzuimd om handelend op te treden, aangezien hij toen - met het oog op zijn herver kiezing - geen trek had om impopulai re beslissingen te nemen. Maar refe renties naar gebeurtenissen die zich werkelijk hebben afgespeeld zijn met deze film zeker niet beoogd geweest." Maar het idee van Amerikaanse inter ventie in landen aan de andere kant van de aardbol, wordt wel terloops meegenomen als zijnde normaal. „He lemaal niet. Het zou in het filmverhaal geen kwestie zijn geweest van eigen machtig politiemannetje spelen. De Amerikaanse interventie zou slechts hebben plaatsgevonden op verzoek van de democratisch gekozen regering van het Kazachstaanse volk. Die gene raal Radek heeft daar geprobeerd de macht te grijpen met een militaire coup die het lijden en de dood van veel mensen tot gevolg heeft ge had. En zijn door Gary Olflman aan gevoerde groep volgelingen be staat overduidelijk uit ordinaire terro risten; lui die poli tieke winst probe ren te halen door moedwillig on schuldige burgers het leven te bene- realisme dat je met een film als deze wilt creëren." Sukkels De laatste paar jaren hebben we films gezien als Dave, The American Presi dent, Independence Day, Air Force One. Hollywood geeft tegenwoordig opvallend vaak Amerikaanse presiden ten te zien als romantische minnaars of helden in actie. Dat zou 20 jaar gele den ondenkbaar zijn geweest. Wat zou dit nieuwe verschijnsel kunnen bete kenen? „Al die films zijn heel erg verschillend. Van Dave - wat een lieve komedie was - tot zoiets grotesks als Mars Attacks, zie je telkens totaal verschillende re presentaties van het presidentschap. Ik heb niets bijzonders te vertellen over het algehele verschijnsel. Ik weet niet waarom men nu meer geïnteres seerd is in presidenten dan in het ver leden het geval zou zijn geweest. Mis schien gaat het om de kick mee te voe len en mee te denken met iemand die enorme macht heeft en immense ver antwoordelijkheid draagt. Ik denk dat het bovendien intrigeert om te zien wat zich afspeelt achter deuren die normaal voor ons gesloten blijven. In Air Forte One kom je eigenlijk alleen te weten dat het gaat om iemand die toch wel heel erg lijkt op alle mensen die géén president zijn. Ik geloof trou wens ook niet dat je zo maar kunt con cluderen dat het Amerikaanse publiek zich weer graag met presidenten iden tificeert, want in films als Nixon, Abso lute Power en Mars Attacks worden ze afgeschilderd als gewetenloze schur ken of sukkels." Tijd om even een reeks speculaties en geruchten te checken: dat Ridley Scott bezig zou zijn met een Blade Runner deel 2, is iets dat Harrison Ford nooit eerder heeft gehoord. Dat hij op eni gerlei wijze nog betrokken zou raken bij delen 4, 5 en 6 van de Star Wars- trilogie is nimmer zelfs maar bespro ken. Tegenover een Indiana Jones deel 4 staat de acteur in principe niet onge negen, al is het niet aan de orde. „Maar ik zou in principe best wel weer eens met George Lucas en Steven Spielberg willen werken. Hulpverlener Het enige zekere is dat in februari de start is gepland van de opnamen voor The Age of Aquarius, een door Phil Robson te regisseren film die zich af speelt in Bosnië. „Ik zal een humani taire hulpverlener spelen die via zijn liefde voor een Bosnische vrouw ver strikt raakt in de etnische conflicten. Niet zonder meer de 'good guy', maar een protagonist met ook een paar minder fraaie bladzijden in zijn verle den." Is dat niet interessanter dan het spelen van helden die groter zijn dan het le ven zelf zoals de Amerikaanse presi dent in Air Force One? „Dat is een sug gestieve vraag waaruit jouw oordeel over Air Force One te proeven valt. Sommige aspecten aan deze president zijn zeker realistischer dan andere. Zoals het hele verhaal aspecten heeft die realistisch zijn tegenover andere die dat veel minder zijn. Maar alles te samen representeert Air Force One een begrip van de emotionele natuur van mensen en gebeurtenissen. Of het fantastisch is of niet, de situatie van die man is emotioneel voorstelbaar en interessant/Ik heb er verder geen moeite mee om me met entertain ment bezig te houden; met een film waar mensen graag naar gaan kijken." Held „Wat het tweede aspect van de vraag aangaat: Als je begint aan een film met situaties die inhaken op werkelijk his torische of zelfs recente gebeurtenis sen, dan geloof ik inderdaad dat je een zekere verantwoordelijkheid extra op je neemt. Van de andere kant worden films ook verondersteld een artistieke of in elk geval persoonlijke visie te ven tileren. Dan maak ik me niet in alle ge vallen verantwoordelijk voor de ma nier waarop een schrijver of regisseur tegen de dingen aankijkt. Dat zou een ongepaste vorm van censuur zijn. Ik heb heel vaak ideeën die grondig af wijken van de manier waarop mijn personages tegen dingen aankijken." „Wat ik doe, zie ik niet zo zeer als kunst maar als ambacht. Ik heb een voorkeur voor de meer technische kant van de bezigheden. Het spelen van een president betekent niets spe ciaals voor mij. Het is niet iets waar ik lang van heb gedroomd of zo. Het leek een goede rol op een voor mij geschikt moment. Nee, het is niet waar dat ik alleen maar heidén speel. Ik zou niet eens weten hoe dat aan te pakken. Er bestaat bij mijn weten ook geen oplei ding voor. Ik speel advocaten, presi denten, politiemannen of archeologen die geconfronteerd worden met dra matische situaties en zich dan gedra gen op een manier waarvan anderen eventueel kunnen zeggen dat het dap per is, of nobel of correct. Vanaf het moment dat ik tijdens het acteren overvallen zou worden door het besef 'Ik speel een held', zou ik terstond ver lamd raken en niet meer weten wat ik moest doen." „Ik zit in showbusiness. Ik doe dingen die verondersteld worden aan te spre ken bij een groot publiek. Ik heb geen speciale ambities. Ik heb geen stiekem verlangen ooit Hamlet te spelen en ik denk ook niet dat zoiets zou passen in het culturele klimaat waarin Ameri kaanse filmacteurs zich hebben te voe gen. Ik doe niets anders dan telkens te kiezen voor het project dat me het meest aanspreekt, zonder me te be kommeren over een lange termijn planning." En van omkijken houdt Harrison Ford al evenmin: „Ik heb weinig sentimen tele binding met de films die ik vroeger heb gemaakt. Als er een op de tv wordt uitgezonden, schakel ik liever naar een film waarvan ik nog niet weet hoe het afloopt. Nee, ik verzamel ook geen re likwieën van mijn films. Ik heb een In diana Jones-hoed, omdat die nog wel eens van pas komt. Misschien ligt er ook nog ergens een zweep. Alleen als kleren die ik in een film gedragen heb, me bijzonder bevallen, neem ik wel eens iets mee naar huis. Voornamelijk omdat het me de moeite bespaart te gaan winkelen. Aan Air Force One heb ik zes strakke blauwe kostuums over gehouden, genoeg voor de rest van mijn leven waarschijnlijk. Harrison Ford tijdens de perspresentatie van Air Force One in Venetië: „Ik heb heel vaak ideeën die grondig afwijken van de *r manier waarop mijn personages tegen dingen aankijken." foto reuters k

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1997 | | pagina 20