Kansai Airport: het 'Schiphol-in-zee' van Japan Kritiek op overheid Bodemonderzoek van groot belang Verzakking van zeebodem een nachtmerrie voor ingenieurs Een tweede Schiphol, aan te 9 leggen in de Noordzee: I Gedeputeerde Staten van iNoord-Holland spraken eerder ij dit jaar hun 'onomwonden j voorkeur' uit voor dit idee. Er moet 'uitplaatsing' komen van start- en landingsbanen, vinden GS. Komende week bezoekt een provinciale delegatie Kansai International Airport (KJX) in Japan, het prototype van een vliegveld in :ee dat precies drie jaar geleden - openging. Een oplossing met problemen. De Japanse overheid begon in de jaren zeventig serieus na te den ken over een vliegveld in zee. [ooral vanwege de gebeurtenissen rond de üeuwe luchthaven van Tokyo. De aanleg van arita Airport had daar hevige veldslagen iroorzaakt tussen politie en demonstranten. 'e tegenstanders verschansten zich jaren- ig in tunnels en andere verdedigingswer- •n. En tot op de dag van vandaag houden ier boeren de aanleg van een nieuwe lan- igsbaan tegen, omdat ze weigeren-han-ek- - its, ruim zes hectare groot, te verkopen. In de Kansai, de regio rond Osaka, Kyoto 111 Kobe in het zuid-westen van Japan, leek Jfle overheid bij de bouw van een nieuw vlieg veld vervolgens ook op massale tegenstand te «innen rekenen. De plannenmakers zagen in |un dromen al een luchthaven op het idylli- rhe eilandje Awaji voor zich, maar de bevol- •fing ging in verzet: zoals in Nederland een Iveede Schiphol op Terschelling gigantische «otesten ten gevolge zou hebben, zo dach- |n de Japanners over een vliegveld op hun hooie eilandje. Onder dit felle verzet stierf (et plan een vroege dood op de tekentafel, -jaarna de keus voor de aanleg van een vlieg- leid in zee werd gemaakt zoals dat drie jaar Voor de aanleg van het eiland werd uiteinde- bieden werd afgeleverd. lijk 180 miljoen kubieke meter grind gestort, rp bijna vijfmaal zoveel als de 36,5 miljoen ku- •15 1egenstand bieke meter zand en klei die voor de Afsluit- )e natuur bood in zekere zin meer tegen- dijk nodig warén. De druk van zoveel grind tand dan men op het land was tegengeko- op de onderliggende oppervlakte is enorm, tien. Het eiland, dat voor de luchthaven Daar komt vervolgens nog bij het gewicht fioest worden gebouwd, werd op vijf kilome- van gebouwen, wegen, treinverbindingen en er van de kustlijn gepland om de geluids- start- en landingsbaan. De Japanse inge- jverlast te beperken. Het water was daar nieurs hadden het inklinken van de alluviale naar liefst achttien meter diep. Onder de kleilaag redelijk goed voorspeld. Maar na de pebodem bevond zich een zachte, en daar- aanleg van het eiland bleek dat de daaronder Bron van inkomsten Reizigers die van het ene vliegtuig in het ande re stappen, de zogeheten transferpassagiers, zijn voor Schiphol de belangrijkste bron van inkomsten. De marktstrategieën van 'main- port' Schiphol en 'home-carrier' KLM zijn er op gericht om zo veel mogelijk transferpassa giers te trekken. Een ideale overstap, zoals op Kansai Airport, is daarin het belangrijkste wapen. Het is ech ter de vraag of 'Schiphol-in-zee' zo aantrekke lijk zal zijn, omdat een deel van de overstap pers niet op het eiland kan blijven, maar voor de overstap met een flitstrein door een tunnel naar het huidige Schiphol wordt gebracht. Een reis die niet meer dan tien vijftien minuien mag duren, omdat anders de transfer-functie in gevaar komt. Waar mensen in Japan kunnen kiezen tus sen de internationale luchthavens van Kansai en Narita, zal in Nederland de keuze beperkt zijn. Iedereen die van Schiphol wil vertrekken, of dat nou een startbaan op land of in zee is, wordt geacht zich voor het inchecken te mel den op de huidige luchthaven. Het is de bedoeling dat 'Schiphol-in-zee', net als het Japanse Kansai Intematicpal Air- port, begint als een enkele start- en landings baan in de Noordzee. Nog niet duidelijk is wat de capaciteit van een dergelijke baan zal wor den. Of de luchthaven daarna verder groeit, is volstrekt onzeker. De provincie Noord-Hol land houdt het er op dat geleidelijk aan alle startbanen worden 'uitgeplaatst' naar zee, zo dat aan de geluidsoverlast op land definitief een einde komt. Bij de uitwerking van de plannen om een nieuwe luchthaven in de Noordzee aan te leg gen, is onderzoek naar de gesteldheid van de Noordzeebodem heel belangrijk. Hoe nauw dergelijk onderzoek luistert, blijkt wel uit de problemen die zijn onstaan bij de aanleg van Kansai International Airport. In Japan heeft men inmiddels de te verwachten 'verzakking' van de zeebodem in de komende honderd jaar in kaart gebracht, maar hoe de Noordzee bodem zal reageren op het aanbrengen van een zo groot bouwwerk is nog volslagen onbe kend. Jletgeen ook geldt voor de verandering in zeestromingen, en de daarmee gepaard gaande afslag (of aanwas) van het strand. Vanaf de kust reizen de passagiers over een kilometerslange brug naar Kansai International Airport, gelegen in de Baai van Osaka. loor instabiele kleilaag. Bouwtechnisch ge ien dus niet bepaald een aantrekkelijke plek eiland te realiseren met een opper- i ruim vijfhonderd hectare. liggende diluviale laag ook ging zakken. Deskundigen verwachten dat het nieuwge bouwde eiland in een periode van vijftig jaar wel elf meter zal zakken; vooral de eerste ja ren gaat het snel. Hetgeen de grap op leverde dat 'als het vliegveld klaar is, je er met een boot overheen kunt va ren'. De bouw van alle geplande accommo datie op het eiland moest binnen vijf jaar na de aanleg ge beuren, juist de pe riode waarin op vele meters 'verzakking' kon worden gere kend. Om dat proces te versnellen en ge lijkmatig te laten plaatsvinden, kozen de Japanse construc teurs voor een me thode waarbij zand- pilaren via buizen de zachte kleilaag wer den ingeheid. Daar na werden de buizen verwijderd. Het zand zoog water uit de zwaardere kleilaag, die daardoor sneller ging inklinken. Maatregelen Maar dat was nog niet voldoende om een gelijkmatige verzak king van de bodem te bereiken. En dat moest toch, al was het maar om te voorkomen dat de 1680 meter lange aankomst- en vertrekhal als speculaas zou verbrokkelen. Dus instal leerden de ingenieurs óveral speciale 'bezin- kingsverklikkers'. Deze meten de verzakkin gen en melden ze via een computersysteem. Vervolgens berekent dit systeem of ergens een steunpilaar omhoog gekrikt of omlaag geduwd moet worden om eventuele ongelij ke verzakking te compenseren. Eigenlijk hetzelfde principe als bierviltjes schuiven onder de poot van een schomme lende tafel om hem weer in evenwicht te brengen. Maar dan wel bij een ruim ander halve kilometer lange tafel met vele honder den poten op een voortdurend ongelijk zak kende vloer. Je blijft er bierviltjes onder schuiven... Groei De Italiaanse architect Renzo Piano ontwierp de markante aankomst- en vertrekhal. Het gracieus glooiende dak geeft een opvallende vederlichte impressie. Piano wilde de hal er uit laten zien als een enorme vogel die op het punt staat weg te vliegen. Die lichte indruk wordt versterkt door gewelfde, tot aan het plafond reikende ramen die een indrukwek kend uitzicht bieden over de omgeving en op de landende en vertrekkende vliegtuigen. Een nog steeds toenemend aantal reizigers uit Tokyo neemt een binnenlandse vlucht naar Kansai, waar ze overstappen op een. in ternationale vlucht. Haneda, het vliegveld in Tokyo voor binnenlandse vluchten, ligt na melijk dichtbij het centrum, terwijl Narita Airport, het vliegveld voor buitenlandse vluchten op 70 kilometer van Tokyo, een uur reizen met de exprestrein vergt. Op KIX hoe ven de passagiers vanwege de goed door dachte indeling enkel een lift of een roltrap te nemen. Voor veel reizigers uit Tokyo is zes honderd kilometer vliegen naar Kansai ge makkelijker dan de trein nemen naar Narita. Het aantal reizigers, dat via Kansai Interna tional Airport naar het buitenland ging, steeg vorig jaar met maar liefst bijna 25 procent. Narita daarentegen zag zijn aandeel in de passagiersmarkt dalen: van 60 procent in 1993 naar 53 procent in 1996. Eén start- en landingsbaan zijn inmiddels al niet meer vol doende voör Kansai, het eerste grote vlieg veld in Japan dat 24 uur per dag geopend is. De vertrek- en aankomsttijden tussen 8 uur 's morgens en 9 uur 's avonds zijn al volledig bezet en de noodzaak tot verdere uitbreiding van het vliegveld-eiland neemt toe. Meer nachtvluchten vormen geen aantrekkelijk al ternatief: de treinen rijden dan niet, een taxi naar het vliegveld kost een fortuin en dat geldt ook voor een overnachting in het hotel op het vliegveld. Gevolgen De plannenmakers juichen over de milieu vriendelijkheid van Kansai. Al het afval wordt op het eiland zelf verwerkt en het rioolwater wordt er gezuiverd en hergebruikt. Maar op het vasteland heeft het milieu wel degelijk geleden onder het project. Om de nieuw aan gelegde weg- en treinverbindingen van de nabijgelegen steden met de luchthaven zo snel mogelijk te maken, zijn ze allemaal ver hoogd gebouwd, een afschuwelijk gezicht in het landschap. Voor de miljoenen kubieke meters grind ten behoeve van het vliegveld eiland werden complete bergen afgegraven. Met als resultaat kale plekken op de plaatsen waar eens de bergen stonden. Eeuwenlang was het water, waar nu het vliegveld is verrezen, een beste plek om te vissen. „Hier zat de meeste vis", herinnert de 60-jarige Saburo Ueyama zich. Hij vist al bij na veertig jaar in dat gebied en heeft zijn vangsten door het vliegveld zien teruglopen tot minder dan de helft. Ondanks de conflicten die het vliegveld veroorzaakt, heeft geen enkele milieugroep er tegen geprotesteerd. Een verklaring zou kun nen zijn dat milieugroepen zwak georgani seerd zijn in Japan; zelfs Greenpeace heeft er geringe aanhang. Een ander aspect dat onge twijfeld meespeelt: de afwezigheid van vogels in het gebied. Er zijn geen meeuwen en trek vogels die, zoals in Nederland wordt ver wacht, een zielig einde vinden in zware vlieg tuigmotoren. Slechts de vissen zijn de dupe, maar dat spreekt blijkbaar minder aan.... ypndpilaren werden geheid in de alluviale kleilaag. Het zand onttrok KEliater aan de kleilaag, waardoor het proces van inklinking werd ver- Jïeld. >n et vliegveld draagt veel min- 11 der bij aan de economie van onze stad dan we hadden ver wacht." Aan het woord: Yoshiji Kokuga, gemeenteraadslid van Izumi-Sano, waar de contouren van hef vliegveld-eiland Kansai International Airport het uitzicht vanaf de kustlijn beheersen. Hij is ook een van de oprichters van de vereniging van tegenstanders van het vliegveld. De gemeente Izumi-Sano (93.000 inwoners) zit voor meer dan anderhalf miljard gulden in de schulden. „We moesten enor me bedragen uitgeven om onze infrastructuur aan te passen van wege het vliegveld", zegt Kokuga. Over de tegenvallende econo mische betekenis: „Er werken daar meer dan 20.000 mensen, maar wij hebben er hier slechts 600 nieuwe (ook nog veelal part time) banen bijgekregen. De komst van het vliegveld heeft nauwelijks invloed gehad op de werkloosheid, maar onze schulden zijn er wél enorm door geste gen....", Bovendien komt de overheid, volgens Kokuga, haar beloften niet na. Het Japanse ministerie van transport, waar de vliegvelden onder vallen, ging al aan het begin van de jaren tachtig op toemee naar de twaalf steden langs de Baai van Osaka om de plannen uit te leggen. Er werd toen minimale luchtvervuiling en geluidsoverlast toegezegd. „Er komen geen vliegroutes over land", zeiden ze. Die belofte werd zelfs op papier gezet." Kokuga betoogt dat 'de Japanse overheid gewoonweg niet te ver trouwen is', nadat op 16 juni van dit jaar plannen van het ministerie openbaar werden met daarin nieuwe routes die over verscheidene dichtbevolkte gebieden lopen. Zelfs Noboru Mukae, burgemeester van Izumi-Sano en groot promotor van het vliegveld, heeft zich tegen deze plannen gekeerd. Toch moeten die routes er absoluut komen, vindt Hiroshi Tanaka, woordvoerder van Kansai International Airport.Als dat niet gebeurt, is de uitbreiding van het vliegveld zinloos." Die uitbreiding - waarmee een budget van 27 miljard gulden is ge moeid - werd vorig jaar goedgekeurd. De 'aan- en afritten' van de vliegroutes boven zee zitten met 118.000 vluchten per jaar vol, legt Tanaka uit. De capaciteit van het huidige vliegveld is berekend op maximaal 160.000 vliegbewegingen. Met de nieuw geplande banen zal dit aantal in eerste instantie worden uitgebreid tot 230.000 en uit eindelijk zelfs tot 300.000.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1997 | | pagina 41