Gedrukte media blijven altijd bestaan'
Oud AJC-kamp Paasheuvel koestert rode gloed
Voor elf ruggen een
amfibie voor de deur
Solliciteren via 'world wide web' neemt steeds hogere vlucht
'NDERDAG 2 OKTOBER 1997
25
ANP Algemeen Nederlands Persbureau CPD Geassocieerde Pers Diensten
Bij de'disco aankomen met een
snelle cabriolet of een stoere
jeep levert vandaag de dag niet
echt veel aandacht meer op. Ie
moet al uit een ander vaatje
tappen, wil je nog wat extrava
gant doen. Je verplaatsen met
een legervoertuig uit de Tweede
Wereldoorlog bijvoorbeeld.
Voor elfduizend gulden rij je zo
weg met een radiowagen uit die
tijd. En mag het nog wat gekker,
dan levert De Groot Equipment
Supplies in Breda je zelfs een
amfibievoertuig.
Het 2,5 ha grote terrein aan
de Konijnenberg in Breda lijkt
op het eerste gezicht het decor
voor een historische film. Ie
waant je bijna in de voorberei
ding van de slag om Norman -
dië: twintig, dertig amfibievoer
tuigen, metalen brugdelen goed
voor kilometers noodbrug,
kraanwagens, bootjes en diver
se soorten trucks staan over de
bedrijfsruimte verspreid. Maar
laat hierbij vooral geen beeld
van een sloperij ontstaan: alles
ligt of staat keurig opgetast,
soort bij saort. Het kan zo wor
den verscheept.
geen rommel
Directeur A. van der Linden van
De Groot Equipment Supplies
opent de twee enorme hallen
op het terrein en zwaait als een
echte veldheer met een breed
gebaar over een zestigtal leger
groene militaire voertuigen,
netjes in het gelid.Opgeruimd,
geen rommel", zegt hij ten
overvloede. Het zijn allemaal
voertuigen van het merk Ward
la France. „Oersterk materiaal.
Als je ze opknapt, kunnen ze
nog prima dienst doen". Dat
opknappen mag ook geen pro
bleem zijn: het bedrijf heeft een
magazijn met 40.000 onderde
len.
Alles bij elkaar staan daar aan
de Konijnenberg tweehonderd
voertuigen. Dat is het resultaat
van een wat uit de hand gelo
pen hobby van laap de Groot,
oprichter van het bedrijf en
voormalig president van con
structiebedrijf Grootint. Na zijn
pensionering is hij vijf, zes jaar
geleden begonnen met het ver
zamelen van oude legervoertui
gen, die hij vervolgens liet op
knappen.
Marshall
De mooiste exemplaren liet hij
naar Zwijndrecht brengen, waar
hij in mei 1997 het General Ge
orge C. Marshall Museum heeft
geopend. Tegen een achter
grond van historische decors uit
de Tweede Wereldoorlog kan
men er kennismaken met een
honderdtal uiteenlopende voer
tuigen die door de Amerikanen
zijn gebruikt in die periode. De
Groot wil het geen oorlogsmu
seum noemen, maar een logis
tiek museum.
koop. „Elfduizend gulden voor
die radiowagen uit de jaren
veertig en twaalfduizend voor
de wagen ernaast", zegt Van der
Linden. En, als ik even glimlach:
„Neen, er staan prijskaartjes op,
er valt niet te marchanderen.
Dat zijn ze waard".
Maar wat is de waarde van
zoiets? Kunst is ook waard wat
de gek ervoor geeft. „Een ken
ner weet-wat die dingen waard
zijn. Het is als met liefhebbers
van antieke auto's. Die weten
ook wat een collector's item
mag kosten".
In een van de hallen zie ik een
grote Bedford-truck voor vier
duizend gulden. „Past niet in de
verzameling", wuift Van der
Linden, en wijst me vervolgens
op een GMC uit de jaren veer
tig. „Nooit gebruikt, staat nog in
het vet". Tussen het materieel
zie ik ook nog een wagen met
een lanceerbasis voor raketten.
„Ia, we doen ook tijdelijke op
slag van materieel van Neder
landse defensiemusea.
Commercieel
De Groot Equipment Supplies
mag overigens geen antiekzaak
worden genoemd. Het bedrijf
handelt ook in nieuw materieel
voor bouwaannemers, zoals
stroomaggregaten, bulldozers,
bruggen en vrachtwagens. Maar
ook veel van het oude materieel
heeft, naast zijn historische
waarde, nog een functionele en
commerciële waarde.
Van het Franse leger zijn bij
voorbeeld ongeveer dertig amfi
bievoertuigen gekocht, die mul-
ti-inzetbaar zijn. „Nieuw kosten
die een miljoen gulden per
stuk". Je kunt er onder meer
een tijdelijke noodbrug mee
aanleggen. Maar onlangs heeft
Van der Linden zo'n voertuig
verkocht aan een Franse hore
caondernemer aan zee, die er
met zijn klanten strand op- en
af mee rijdt, bij wijze van spe
ciale attractie.
Maar hoofdzakelijk bestaat de
clientèle uit aannemersbedrij
ven. „Hoewel, recentelijk heb
ben we nog een metalen nood
brug verkocht aan een doe-het-
zelf zaak, die anders tijdelijk van
zijn klanten zou zijn afgeslo
ten".
Verzamelaar De Groot koopt
zijn materieel altijd in grote
aantallen, zodat op het bedrijfs
terrein in Breda momenteel een
kapitaal ligt opgetast dat niet di
rect rendeert. „Dat zegt u
goed", grinnikt Van der Linden,
„niet direct".
In dat soort handel krijg je
natuurlijk niet elke dag klanten
over de vloer. „We zijn maar
een paar keren per jaar in on
derhandeling", knikt Van der
Linden. „Meestal gaat het om
een verkoop. Maar in de Bene
lux gebeurt het ook wel eens dat
we een demonteerbare brug tij
delijk verhuren
Zowel het vinden van klanten
Aïe nieuwe trend onder werkzoekenden is niet
jneer de gang naar het arbeidsbureau maar het
Afstropen van de vacaturebanken op Internet.
'Iteeds meer werknemers reageren op vacatures
rÜie bedrijven op het 'world wide web' zetten.
Alet komt ook steeds vaker voor dat baanzoe-
zelf oproepjes of CV's het net opsturen in
Ale hoop dat werkgevers daarop reageren.
„Het raakt meer en meer ingeburgerd om op
Aeze manier een baan te zoekenzegt Eric
directeur van de grootste Nederlandse
Vacaturebank Jobnews. Tegen betaling plaatsen
de banken vacatures van bedrijven op Internet.
Mensen die een baan zoeken, kunnen daar gra
tis in kijken, als ze tenminste een Internet aan
sluitinghebben.
„Een jaar geleden waren we nog blij als er een
paar mensen per dag onze pagina's bezochten.
Inmiddels kijken er 50.000 mensen per maand
in onze vacaturebank zegt Bremer. „Ook komt
het steeds vaker voor dat werkzoekenden een
oproep of hun CV op één van onze pagina's
plaatsen in de hoop dat een bedrijf daarop rea
geert. Jobnews heeft ongeveer 2.100 van deze
open sollicitaties.
Hoeveel mensen er in totaal gebruik maken
van deze diensten is niet bekend. Dat komt om
dat er inmiddels meer dan honderd Nederland
se vacaturebanken zijn opgericht. En ze houden
niet allemaal bij hoeveel werkzoekenden er per
maand inloggen. Bovendien zijn er nog eens
duizenden buitenlandse vacaturebanken, waar
ook Nederlanders op reageren. „Maar de trend
is heel erg duidelijk", zegt Bremer.
Solliciteren via Internet is onder technici al
lang ingeburgerd. Maar ook werknemers in an
dere branches ontdekken het medium. Slechts
17 procent van de mensen die inloggen bij Job
news zoeken een baan in de automatisering. De
overigen kijken naar vacatures in bijvoorbeeld
de dienstverleningssector (13 procent), de indu
strie (10 procent), de gezondheidssector (7) en
de sector transport (8).
Grote verschillen zijn er tussen de regio's. Het
merendeel van de bezoekers van vacatureban
ken woont in de Randstad (21 procent) en Mid
den- Nederland (ook 21 procent). 13 procent
woont in het Zuidwesten, 12 procent in het
Noordwesten, 11 in het Zuidoosten. Het Oosten
en het Noordoosten sluiten de rij met 10 en 9
procent. De rest (3) komt uit het buitenland.
Uitgevers wilden vacaturebank op Internet de nek ontdraaien
RN SYLVIA MARMELSTEIN
eds meer werknemers gaan via de
aturebanken op Internet op zoek
ir een nieuwe baan. Niet iedereen is
met die ontwikkeling. Achter de
ermen wordt stevig geknokt tussen
ïlektronische uitgevers en de uitge-
van gedrukte media. Beide partij -
zijn immers voor eèn groot deel af-
ikelijk van de inkomsten van perso-
ïsadvertenties.
geef je 50.000 gulden als ik jouw
de nek om mag draaien", zei
grote uitgever begin dit jaar tegen
Bremer, directeur van Jobnews. Er
Aden meer van dit soort aanbiedin-
Bijna alle grote uitgevers in Ne
tland probeerden het nieuwe bedrijf,
^vacatures aanbiedt via Internet, om
te helpen. Velen waren als de
Ad dat Jobnews de ondergang van
^papieren media zou inluiden. Want
Azijn voor een groot deel afhankelijk
de inkomsten van personeelsad-
Aenties.
?vemer voelde er niets voor om af-
ad te doen van 'zijn kindje' nog
•rdat het volwassen was geworden,
er geen uitgever was die met een
leus idee op de proppen kwam om
-rt iets van Jobnews te maken, zou
het zelf proberen. „Ik ga bedrijven
tven via advertenties in landelijke
dagbladen, dacht ik." Maar ook dat
ging mis. Want nagenoeg alle kranten
weigerden de advertentie te plaatsen.
„Je komt aan ons brood, gaven de ad
vertentieafdelingen steevast als reden."
Jobnews, één van de grootste Neder
landse vacaturebanken op Internet is
toch volwassen geworden, ondanks de
tegenwerking. Begin deze maand heeft
Bremer zelfs een uitgever gevonden die
met hem wil samenwerken. Wolters
Kluwer heeft een meerderheidsbelang
verkregen in het bedrijf. Daardoor kun
nen alle personeelsadvertenties die in
de meer dan honderd vakbladen van
deze uitgever verschijnen, ook op de
Internetpagina van Jobnews (http:
www.jobnews.nl) komen te staan.
Mensen die een baan zoeken kun
nen gratis in de vacaturebank van Job
news rondneuzen, mits zij eèn mo
dem, computer en Internet-aansluiting
hebben. Alleen bedrijven die een werk
nemer willen werven betalen daarvoor.
Ze kopen als het ware tijdelijk een
plekje op het world wide web'.
Is het niet logisch dat de kranten en
tijdschriften vrezen voor hun onder
gang? „Nee, zegt Bremer stellig. „We
zijn natuurlijk een concurrent van an
dere. dus ook gedrukte media. We ver
dienen immers ook geld met perso
neelsadvertenties. Maar kranten en
tijdschriften zullen niet door ons ver
dwijnen. Mensen houden altijd be
hoefte aan informatie op papier. Nie
mand wil nieuwsverhalen en lange re
portages lezen op een computer
scherm. Die lees je lekker op de bank
of in de trein."
Solliciteren via Internet is enorm
aangeslagen. De Internetsite van Job
news wordt dagelijks bezocht door
duizend tot vijftienhonderd mensen.
Een enorme toename ten opzichte van
vorig jaar. Bremer: „Toen waren we al
blij met een paar mensen per dag. De
belangstelling wordt alleen maar gro
ter. Een paar maanden geleden had
den we via de radio geadverteerd.
Meteen daarna werd de server opge
blazen omdat er 3000 mensen tegelij
kertijd probeerden in te loggen."
Vooral hoger opgeleiden maken ge
bruik van de dienst. De helft van alle
bezoekers van Jobnews heeft een
HBO-diploma. Ongeveer 36 procent is
afgestudeerd aan de universiteit.
Slechts veertien procent heeft een
MBO-opleiding gevolgd en e'e'n pro
cent LBO. Het merendeel van de men
sen die gebruik maakt van vacature
banken is tussen de 25 en 34 jaar.
Het voordeel van solliciteren via In
ternet is dat er op trefwoord kan wor
den gezocht. Een baanzoeker kan bij
voorbeeld op het scherm 'directeur',
'transport' en 'deeltijd' intikken. Ver
volgens krijgt hij alle vacatures te zien
waarin die woorden voorkomen.
Dat is volgens Bremer de kracht van
solliciteren \ia Internet. „De meeste
mensen willen niet alle advertenties
doorlezen om te zien of er voor hen
iets tussen zit. Dat blijkt ook uit de
overweldigende belangstelling voor de
zogenoemde email-service. Baanzoe-
kers kunnen dan aangeven wat voor
werk ze zoeken. Vervolgens krijgen ze
via e-mail alle vacatures toegestuurd
die aan hun selectiecriteria voldoen.
Bij Jobnews maken daar ruim 15.000
werkzoekenden gebruik van. Bij de va
caturebank van weekblad Intermediair
Online hebben zich 2500 abonnees
aangemeld.
Bedrijven die geen advertentieruim
te kopen op het web. kunnen via Job
news gratis op zoek gaan naar een
nieuwe werknemer. Ze kunnen daar
voor bladeren door de ruim 2100 CV's
die op de site zijn te vinden. Omdat er
een spanning dreigt te ontstaan tussen
deze gratis methode en de vacatures
waarvoor bedrijven moeten betalen,
zal deze service in de toekomst waar
schijnlijk geld gaan kosten. Bremer:
„Bedrijven die heel vaak in de open
sollicitaties bladeren, moeten bijvoor
beeld een abonnement nemen.
Werknemers zullen vaker van baan
veranderen als de elektronische vaca
turebanken aanslaan bij een breed pu
bliek. Uit onderzoek van Intermediair
blijkt namelijk dat een groot deel van
de mensen die van de vacuturebanken
gebruik maakt niet actief op zoek is
naar een nieuwe baan. 34 procent is
tevreden met de huidige werkplek,
maar is bereid van baan te veranderen
als ze in de vacaturebank iets vinden
wat leuker is. Bremer: „De traditionele
gedrukte media bereiken deze groep
niet goed. „Deze mensen hebben er
geen zin in om alle kranten en tijd
schriften door te bladeren om te zien
of er iets tussen zit."
„En hoewel de opkomst van elektro
nisch solliciteren niet zal leiden tot het
verdwijnen van de gedrukte media,
zullen de verhoudingen in uitgevers-
land er wel door veranderen", voor
spelt Bremer. Dagbladen en tijdschrif
ten zullen samenwerkingsverbanden
moeten aangaan met vacaturebanken.
Immers, werkgevers zullen er het
meest voor voelen om zowel op het
web als in de gedrukte media te adver
teren. „Het heeft voor uitgevers dus
geen zin om ons tegen te werken. Ze
kunnen de stormvloed niet keren door
hun vinger in een gat in de dijk te ste
ken."
„Een enorme bewondering
voor de Amerikanen en voor
wat die hebben gepresteerd tij
dens de Tweede Wereldoorlog",
zegt directeur Van der Linden,
als wordt gevraagd naar de
drijfveer van Jaap de Groot. „En
ook voor generaal Marshall, die
niet alleen militair was, maar
ook aan de wederopbouw van
Europa heeft gewerkt. De Groot
heeft met zijn constructiebedrijf
Grootint, bekend van onder
meer booreilanden en bruggen,
veel met Amerikanen gewerkt
en ze leren waarderen. Hij is
ook altijd gefascineerd geweest
door bedrijven die al dat logis
tieke materieel hebben gepro
duceerd. Dat laat hem niet los.
Nog elke ochtend is hij al om
tien voor zes in zijn nieuwe be
drijf Army Cars Holland in
Zwijndrecht, waar enkele vak
mensen de historische voertui
gen helemaal opknappen."
Collector's item
Op het bedrijfsterrein in Breda
is het opvallend stil. Daar komt
geen monteur binnen. Alleen
directeur Van der Linden en zijn
secretaresse nemen de hon
neurs waar. In Breda wordt
vooral opslagruimte gecreëerd
en handel gedreven. Want dat
legermaterieel is gewoon te
als van materieel is een kwestie
van het creëren van een net
werk. „Na verloop van tijd we
ten mensen waar je in geïnte
resseerd bent en wat je als be
drijf kunt leveren. Meneer De
Groot zit ook.vaak in Amerika.
In Texas heeft hij bij twee
broers op zolder nog enorm
veel documentatie ontdekt over
Amerikaanse legervoertuigen.
Hij heeft inmiddels al een hele
bibliotheek over defensiemate
rieel. Die gebruikt hij onder
meer om de voertuigen weer
helemaal authentiek te laten
maken".
Opmerkelijk: het bulkt er van
de legervoertuigen, maar er zijn
geen wapens te zien. „Neèn, al
les wat agressie kan oproepen,
doen we bewust niet", zegt di
recteur Van der Linden.
„Rendabel? Het museum na
tuurlijk niet. maar dat is ook
niet de bedoeling. Maar de rest
is wel commercieel bedoeld.
Het is gewoon handelswaar".
Ongewone handelswaar, welis-
Het General George C. Marshall
Museum ligt aan de Noordweg
15a in Zwijndrecht en is van
woensdag tot en met zaterdag
van 10.00 tot 16.00 uur open.
„Elfduizend gulden voor een radiowagen uit de jaren veertig en daar
over valt niet te marchanderen", zegt directeur A. van der Linden, foto
cpd thom van amsterdam
Arie Groenevelt wil alternatief bieden voor 'leve-de-lol'-vakanties
i
Bij de Arbeiders Jeugd Centrale hoorde, net als bij andere jongerenorga
nisaties van destijds, enig vlagvertoon. Hier een meisje met de afde-
lingsvlag van Schiedam, tijdens het pinksterfeest in Vierhouten in 1939.
foto anp
De bloem van de arbeidersjeugd, verzameld op de tribune van de Paasheuvel te Vierhouten in 1924. De Arbeidsers Jeugd Centrale
(AJC) kocht de Paasheuvel 75 jaar geleden. De huidige eigenaar, Zon en Vrijheid, houdt in het beheer en het gebruik de oude idealen
hoog door een vakantieverblijf te bieden met een maatschappelijke meerwaarde. foto anp
ERHOUTEN ANP
N SMIT
e arbeidersjeugd in een fraaie
ngeving klaarstomen voor
:n betere wereld. Met dit ide-
il in het achterhoofd kocht de
lormalige Arbeiders Jeugd
(AJC) 75 jaar geleden
ar geleden de Paasheuvel,
iar eerste vakantiecentrum in
»t Veluwse Vierhouten. Dui
mden bleekneuzerige AJC'ers
aakten in de bosrijke omge-
ng voor het eerst kennis met
natuur, cultuur en het socia-
itische gedachtegoecDe jon-
irenbeweging stierf eind jaren
jftig een zachte dood. Maar
rode gloed is in het christe-
ke Vierhouten nog steeds niet
Alemaal gedoofd.
/•Zon en Vrijheid, de huidige
genaar, houdt vast aan va-
inties met een zekere maat-
happelijke meerwaarde. De
renge discipline - roken,
ank en bioscoopbezoek wa-
j n uit den boze - mag dan zijn
vrdwenen. disco's, klaverjas-
bingo-avonden zijn op de
nog steeds
boe.
„Onze doelstelling is niet de
isten van 's ochtends vroeg
SDAP verrees op het terrein
een jaar na aankoop het eerste
kamphuis: de Paasheuvel.
Het vakantieoord bood in de
beginjaren vooral plaats aan de
arbeidersjëugd. In de kille cri
sisjaren na 1929 maakten zij
plaats voor jonge werklozen.
Met een mengeling van ont
spanning en „constructieve ar
beid" haalden de AJC hen op
de Paasheuvel uit de grauwe
sleur van alle dag.
Na de oorlog verslapte de
band met de socialistische be
weging. Door de toenemende
welvaart legde de AJC eind ja
ren vijftig het loodje. Zon en
Vrijheid verloor haar formele
achterban. Steeds meer buiten
staanders, van wie velen in het
bezit van een caravan, ontdek
ten het fraai gelegen kampeer
en groepsverblijf.
Begin jaren tachtig kwam de
stichting in de problemen. Eel-
co Brinkman, toenmalig minis
ter van CRM, snoeide drastisch
in de subsidies voor het buurt
en clubwerk. Voor de Paasheu
vel betekende dat een grote
strop. Immers, daarmee verviel
in één klap een groot deel van
de klandizie.
Met behulp van een inzame
lingsactie hield Zon en Vrijheid
het hoofd toch boven water.
Inmiddels is de bezettings
graad dankzij de toenemende
interesse van scholen en ver
enigingen weer op peil.
Niet dat de stichting beschikt
over grote reserves. Eventuele
winst gaat naar doelen met een
duidelijke maatschappelijke
meerwaarde. Zoals Weekje
weg. een project waarbij hon
derden armlastige éénouderge
zinnen in de zomermaanden
een weekje in Vierhouten mo
gen bivakkeren.
Als het aan Groenevelt ligt,
zal die doelstelling niet snel
veranderen. Hij is ervan over
tuigd dat er ook in de huidige
consumptiemaatschappij be
hoefte bestaat aan serieuze al
ternatieven voor leve-de-lol-va-
kanties. „Mensen komen hier
nu eenmaal graag. Om te ge
nieten van de rust, de omge
ving en de plezierige sfeer. Wij
denken dat die belangstelling
in de toekomst eerder zal toe-
dan afnemen."
tot 's avonds Iaat vermaken.
Dat laten wij graag over aan
concurrenten zoals Center Par
es en Gran Dorado", benadrukt
Arie Groenevelt, bestuursvoor
zitter van Zon en Vrijheid. „Na
tuurlijk: ook wij bieden onze
gasten recreatie. Maar dan wel
met een cultureel of educatief
tintje."
Winst maken is voor de
stichting geen doel. In plaats
van de huidige tweehonderd
zou het terrein volgens Groe
nevelt gezien zijn omvang - 36
hectare groot - in het hoogsei
zoen gemakkelijk 1500 tenten
en caravans kunnen herbergen.
„Wij kiezen echter voor ruimte,
rust en eenheid met de natuur.
Dèt is wat ons onderscheidt."
Groenevelt, voormalig voor
zitter van de Industriebond
FNV, bewaart uitstekende her
inneringen aan zijn eerste ken
nismaking met de Paasheuvel.
Met de honger net uit zijn lijf
en diep weggedoken in een
windjack van een Canadees
militair reisde hij Kerst 1946 als
19-jarige metaalbewerker naar
Vierhouten. „Het leek wel een
paradijs, zeker na al die som
bere oorlogsjaren."
De voormalige vakbonds-
Oud-vakbondsman Arie Groenvelt heeft na zijn vertrek als voorzitter
van de industriebond FNV een passende tijdsbesteding gevonden als
voorzitter van Zon en Vrijheid. De Paasheuvel biedt nog steeds va
kanties met een educatief karakter. foto archief
voorzitter, zelf een fervent
kampeerder, is niet de enige
die de Paasheuvel een warm
hart toedraagt. Dansend rond
de Meiboom beleefden duizen
den jongeren op de Veluwe een
tijd waaraan zij graag terug
denken.
De grote opkomst bij reü
nies, die eens in de twee jaar
plaatsvinden, leveren daartoe
hét bewijs.
De voormalig AJC-, SDAP- en
PvdA-voorzitter Koos Vorrink
(overleden in 1955) was de drij
vende kracht achter de aan
koop van de grond in 1922.
Met steun van het NW en de
