'Je moet in het leven zelf iets bereiken'
Eeuwenoude
molen verhuist
naar Voorhout
eiling Flora wil kleinste
opers weren of 'koppelen'
Leiden Regio
Leidse politie vangt
viertal fietsendieven
Achter de lopende band
Duikers ruimen Klinkenbergerpias op
WDAG 22 SEPTEMBER 1997
CHEF HANS JACOBS. 071-5356414, PLV.-CHEF RUDOLF KLEUN, 071 -5356436
oi1 aan zitplaatsen dreigt in mijnzaal Rijnsburgse bloemenveiling
v_ T -
p, AN DER KOOU
Rijnsburgse Flora-veiling
er zoekt of ze 'kleine' kopers
iveren of koppelen, nu de
en ie in de mijnzaal te klein
[ig te worden. Uitbreiding
et aantal zitplaatsen vindt
estuur geen optie. Zo be-
Flora-bestuurders of ze
minimum-aankoopbedrag
en invoeren dat een koper
M ks moet besteden. Halen
s dat bedrag niet in hun
dan kan samenwerking
muleerd' worden,
koperscommissie van de
veiling heeft zulke oplos-
n al eerder aan de hand
in en zelfs een minumum-
g aanbevolen: 300.000
i per jaar. Volgens voor-
C. van der Vijver vallen
:o'n drempel al gauw zo'n
erd van de dik zeshonderd
en is af. „En dan zijn er voor-
weer voldoende zitplaat-
aldus Van der Vijver,
gens de Flora-voorzitter
in handelaren die de
drempel niet halen naar de cash
carry of samen de inkoop
doen. Flora-woordvoerder P.
Kralt kent voorbeelden van
bloemisten die nu al samen de
inkoop doen en zo mooi de ver
koopdagen verdelen. Zo'n sa
menwerking maakt hun werk
efficiënter en kan ook de veiling
het nodige geregel en afhande
ling schelen. „Kleine klanten la
ten de veilingklok soms ook
voor heel kleine hoeveelheden
stoppen. Voor twee emmers
gipskruid, om maar wat te noe
men."
Kralt durft nog niet te zeggen
aan welk drempelbedrag Flora
denkt, maar merkt wel op dat
de veiling serieus bekijkt wie nu
haar klant is en wie interessant
genoeg is om klant te heten. Hij
benadrukt wel dat zijn veiling
'op zich niets tegen detaillisten
en andere kleine klanten heeft'.
„Tot je krapper in je ruimte
komt te zitten en ze misschien
interessante klanten weghou
den. Maar op de rustige don
derdagen stimuleren we ze juist
door de minimumaankoophoe-
veelheid wat lager te stellen.
In 1988 was de toenmalige
mijnzaal ook al te klein gewor
den en zorgde een verbouwing
voor een groei van 436 naar 612
zitplaatsen en van vier naar zes
klokken. Ditmaal ziet de veiling
geen reden om de veilcapaciteit
uit te breiden. De zes klokken
die er nu staan, voldoen en zijn
vanaf iedere plek op de tribune
goed zichtbaar.
En dat laatste lijkt niet op te
gaan bij uitbreidingen naast of
boven de centrale tribune. „Een
uitbreiding in de hoogte is ook
ontzettend duur", meldt Kralt,
die ook het idee van een tweede
mijnzaal afwijst. „Die doet het
Flora-voordeel teniet dat het to
tale aanbod in één zaal te zien
is." Kralt verwacht niet dat 'ko-
pen-op-afstand', waar de vei
ling 1 januari voorzichtig mee
begint, de druk op de mijnzaal
verlicht. „Kopen op afstand is
gericht op kopers die elders zijn
gevestigd en via een beeld
schermpje meebieden op de
klok."
Achter de lopende band, dat is weer eens wat anders dan zitten op het pluche. De Leidse wethou-
de Hans Baaijens en Tjeerd van Rij - samen met collega-politici, wetenschappers en bonzen van De Zijl
eu ijven - deden afgelopen zaterdag mee aan een bijzondere actie. Ze zetten ze zich achter de lopende
Ivan DZB om cholocade in te pakken. Gesponsord. Want het ging er uiteindelijk om geld bijeen te
krijgen
De politie heeft het afgelopen
weekeinde vier Fietsendiefstal
len opgelost. Een uur nadat er
vrijdagavond een man werd
aangehouden die een fiets had
ontvreemd uit de Nieuwstraat.
werden er nog eens twee man
nen aangehouden, die bij het
stelen werden betrapt op de
Beestenmarkt. Een dag later
werd er op de Aalmarkt een
32-jarige Leidenaar aangehou
den die rondreed op een ge
stolen damesfiets.
Gisteren was het opnieuw
raak: een 14-jarige Leidenaar
werd op heterdaad betrapt bij
het stelen van een fiets.
Beet! En niet voor de eerste keer: ook vorig jaar diepten de kikvorsmannen van duikschool Tibia een auto
band uit de Klinkenbergerpias op.
FOTO DICK HOGEWONING
MAARTEN KEULEMANS/ANP
De Klinkenbergerpias is gisteren weer een beetje
schoner geworden. Kikvorsmannen van duik
sportvereniging Tibia uit Voorschoten diepten al
lerlei zwerfvuil uit de zandafgraving op, zoals bij
voorbeeld deze autoband.
De duikmiddag maakte deel uit van een we
reldwijd georganiseerde schoonmaakactie, waar
bij vrijwilligers vuilnis opduiken uit de plassen, ri
vieren, meren en de zee. In Nederland waren af
gelopen weekeinde meer dan drieduizend kik
vorsmannen op de been, die op veertien locaties
in Nederland in totaal meer dan dertig ton afval
uit de wateren visten.
De actie maakte maar weer eens duidelijk dat
er de vreemdste voorwerpen onder water ver
dwijnen. Op de hoofdlocatie Haarlem kwamen
naast een autowrak en bootwrakken meer dan
honderd fietsen, enkele wasmachines, een lege
kluis, geldcassettes, een kachel en een groot hou
ten wiel van een antieke kar uit het water. In Die-
men werd onder meer een hele tractor en een ra
diografisch bestuurbaar onderzeebootje opgevist.
Het merendeel van de opgedoken rommel is
afgevoerd naar Hoogovens, dat het oud ijzer re
cyclet. De jaarlijkse schoonmaakactie had voor de
zesde keer plaats; de Klinkenbergerpias werd
voor de tweede keer bezocht.
RIJNSBURG/VOORHOUT CONNY SMITS
PAUL VAN DER KOOU
In Rijnsburg staat niets de ver
huizing van de molen 'De hoop
doet leven' naar Voorhout nog
in de weg. De laatste bezwaar
maker, P. Schoneveld, heeft zijn
verzet in het kader van de mo
numentenwet opgegeven. Zijn
advocaat, J.J. Dekker, laat in een
brief aan de gemeente weten
dat Schoneveld overeenstem
ming met Flora heeft bereikt.
De bloemenveiling koopt ga
rage en woonhuis van Schone
veld, bevestigt Flora-woord
voerder P. Kralt. Die kunnen
dan tegen de vlakte om ruimte
te maken voor bedrijventerrein
Flora-park, evenals de twee
woonhuizen die ernaast staan
én de molen.
Ruimte
Het bedrijventerrein is zo dicht
mogelijk langs de Oegstgeester-
weg gepland om zoveel moge
lijk ruimte over te houden voor
kopersruimten die aan de vei
ling worden vastgebouwd. De
molen staat dan regelrecht in de
weg en de drie panden ernaast
zouden dicht worden genaderd,
meldt Kralt. „En het is natuur
lijk geen goed idee om bedrijfs
activiteiten te gaan ontplooien
in een achtertuin. Bovendien: er
moet ook groen en ruimte om
het Flora-park heen komen."
Volgens Schoneveld zijn er
zulke goede afspraken gemaakt
met de veiling dat hij zijn be
zwaren heeft opgeschort. Hij
sluit echter niet uit dat hij op
nieuw bezwaar maakt bij de ge
meente als de veiling niet na
komt wat ze heeft beloofd: „Het
is nog niet allemaal rond."
'De hoop doet leven' staat al
sinds 1783 in de Rijnsburgse
Kamphuizerpolder. Een nieuwe
plek voor de molen is al gevon
den in de Elsgeesterpolder in
Voorhout, waar Flora begin de
ze maand ongeveer 1500 vier
kante meter grond kocht van
een veehouder.
Schoneveld uitte de afgelopen
jaren bezwaren tegen verhui
zing van de molen omdat, zoals
hij dat verwoordde: 'het gewoon
jammer is dat een stuk cultuur
goed na tweehonderd jaar zo
maar verdwijnt'. Maar hij is dus
inmiddels van gedachten veran
derd en in Voorhout is de mo
len welkom.
Convenant
In een convenant hebben de
partijen vastgelegd dat ze hun
uiterste best doen om de molen
daar te krijgen. Toch durft Flo
ra-woordvoerder P. Kralt nog
niet te voorspellen wanneer de
molen verhuist. „We hebben
dan wel overeenstemming met
de grondeigenaar, maar die ei
genaar heeft ook pachters. Om
maar wat te noemen."
Wethouder Alexander Pechtold over leven, sneven, monarchie en huwelijk
lexander Pechtold ziet er zoals
altijd fris gewassen en gescho
ren uit. Het grijze pak en zijn
nsachtige trekken geven hem het aan-
an een Minervaan die in de echte we-
j erzeild is geraakt. Gek, hij zou zo het
3 je van Willem Alexander kunnen zijn,
toevallig moet Pechtold, zoals het een
01 jeaarde D66-er betaamt, eigenlijk
weinig van het koningshuis hebben,
fet niet wat dat is", zegt hij, terwijl hij
breeduit voor gaat zitten. „Mis-
is dat toch wel de invloed van mijn
v Hij heeft tijdens de politionele acties
Së gevochten en had daar geen goed
,gS Ivoor over. Hij kwam volledig gedesil-
eerd terug, boos ook omdat ze hem
bun kolonialistische karretje hadden
nnen. En alles voor god, koningin en
■and. 'Wij horen daar niet', zei mijn
altijd. Hij heeft toen rigoureus afstand
pd en de monarchie genomen. Hij
iet verlakkerij."
ik ben dat met hem eens. Het is alle-
aiaar vanzelfsprekend dat iemand ko-
koningin wordt, maar voor mij dus
leatrix krijgt 1,1 miljoen gulden. Voor
lede president zou ik wel 2,2 miljoen
a overhebben. Mijn vader zei wel
if Laten we Juliana als president kie-
s)* iVaar komt het voor dat je iets bereikt
r er iets voor te doen? Zelfs bij de
>te multinational moet je het nog zelf
nen."
k tegen die rare benoeming van bur-
1 Rters heb ik iets. Ik ben blij dat Els
nJ onlangs heeft gezegd dat we nu maar
aioeten overgaan op de gekozen bur-
nd tster. Het is toch eigenlijk ook van de
Toevallig boffen we nu met Goe-
niaar je moet er toch niet aan denken
i ii iemand van God. knows where halen
ie stad laten besturen, een stad waar
u" aan of vrouw geen jota van begrijpt.
j die burgemeester dan vandaan moet
i? Ik weet het niet. Misschien wel uit
dse politiek."
btold is geboren in Delft, op de zes-
,n december van het jaar 1965. „Dat is
aegt hij, „want we woonden eigenlijk
men. Maar mijn vader, die in Delft
gewoond, had daar een huisarts en
o we gewoon trouw gebleven. Ik heb
k Ik ga nog steeds naar een tandarts
lefl a Haag, waar mijn moeder een tijd
of swoond."
i de buitenkant maakte mijn vader
Hen een zakelijke indruk, iemand die
maar tuk zou zijn op het materiële.
is juist erg filosofisch aangelegd,
e aa over het ontstaan van het leven,
'in de hoofddirectie van een grote
aannemers
maatschap
pij. Heeft na
zijn dienst
tijd MTS ge
daan en is
pas op 30-ja-
rige leeftijd
naar Delft
te gaan stu
deren. Hij
zag in dat je
in het leven
toch wel een
papiertje no
dig had.
Toen hij
veertig jaar
was, ben ik
geboren. Vrij
laat, ja. Ik
heb nog een
jongere
broer. We
waren thuis
met zijn vie
ren."
„Ik ben
FOTO DICK HOGEWONINC
Rhoon,
een plaatsje
onder de
rook van
Rotterdam.
Heb een
zeer be
schermde
jeugd-gehad.
Mijn vader
moest veel
werken, was
vaak weg,
maar als hij
er was, kon
je echt
overal met
hem over
praten. We
hadden een
boot en gin
gen in het
weekeinde
vaak weg.
Mijn moeder
had de intel
ligentie om
carrière te maken, maar ze koos voor de op- verdriet over het gezicht van Pechtold: nou, ik ben een man van 31 jaar en mijn gen. Ik weet nog dat ik daar lange tijd als
voeding." „Mijn ouders zijn nu allebei erg ziek. Heel ouders hoeven niet op de tribune te zitten.' aan de grond genageld heb gestaan. En dat
Zoals de wind opeens een kalme zee kan naar. Toen ik werd geïnstalleerd als wet- Ik wilde dat dus niet. Mijn broer heeft me ik in mijn broek had geplast. Een geweldige
beroeren, zo trekt er ineens een vlaag van houder, wilden ze erbij zijn. Ik zei: 'Kom doen inzien dat dat niet goed was. Mijn ou- consternatie. Die moeder woonde bij ons in
Wethouder Alexander Pechtold (31). Jeune premier van de Leidse politiek. Geeft op 26
september zijn ferme jawoord aan zijn vriendin en daarna volgt een driedaagse
huwelijksreis naar een hotel in Ootmarssum vanwege 'de culinaire hoogstandjes'
aldaar. Drie dagen maar, inderdaad. Pechtold hecht aan tradities: hij wil de jaarlijkse
taptoe niet missen. Maar de monarchistische traditie kan hem gestolen worden. „Voor
mij hoeft Nederland geen koningin te hebben. Wat zeg je? Een visitekaartje van
Nederland? .Ja, maar dan wel een visitekaartje dat ons door erfopvolging is
opgedrongen. Ik hou daar niet van. Je moet in het leven zelf iets zien te bereiken."
ders zijn dus
toch geko
men. Na mijn
installatie zijn
ze stilletjes
vertrokken. Ik
ben blij dat ik
hen heb uit
genodigd."
„In dit stadi
um is het fijn
om te weten
dat alles met
hen is uitge
praat. We
gaan zo ver
trouwelijk
met elkaar
om. Als ze
dood zijn, zal
er niets on
uitgesprokens
meer zijn.
Met die dood
krijgen we al
lemaal een
keer te ma
ken. Ik ben er
al jong mee
geconfron
teerd ge
weest. Ik zal
zo'n jaar of
vier, vijf zijn
geweest. Op
weg naar de
kleuterschool
was ik aan
het voetbal
len met mijn
vriendje. Zijn
moeder liep
achter ons.
Op een gege
ven ogenblik
schoot ik de
bal naar de
overkant van
de straat en
mijn vriendje
liep er achter
aan. Ik zag
hoe hij voor
de ogen van
zijn moeder
werd doodge
reden door
een melkwa-
de buurt. Mijn hele jeugd door heb ik haar
gezien. De triestheid in die ogen, verschrik
kelijk."
Pechtold treedt binnenkort in het huwe
lijk. Nadat zijn vriendin en hij elkaar vijf
jaar kenden, hebben ze daartoe besloten.
„Mijn vriendin is heel anders dan ik. Als ik
weer eens ergens hoog over zit op te geven,
kan zij prima relativeren. Ik ben verschrik
kelijk verliefd geweest. Werd gewoon misse
lijk als zij er niet was. Ik heb dat nog wel.
Niet dat het me verlamt, hoor, maar als ze
eens een dagje weg is, functioneer ik ge
woon minder. Dat merk ik. Voor mij is die
liefde ook zeer lichamelijk. Als ze er niet is,
lijkt het wel alsof er iets aan mijn lichaam
ontbreekt. Ik krijg zo'n geamputeerd ge
voel."
„Als politicus laat je je dobberen op de
waan van de dag. Maar dit zijn toch dingen
om bij stil te staan. Misschien vind ik dat
ook wel zo goed aan een schrijver als Jan
Wolkers. Hij is zo lichamelijk. Een erg goed
boek vind ik 'Perzik van onsterfelijkheid'.
Het speelt op bevrijdingsdag. Wolkers be
schrijft één dag uit het leven van een oud
verzetsman, zijn vrouw en zijn hond. Zo
aards, zo plat. Prachtig! Dat zou ik best ook
eens willen: dat je op één dag alles zou be
leven wat je in je leven tegenkomt. Tja, dat
leven heeft toch eigenlijk wel iets banaals,
niet? Je begint eraan en je weet al dat het
ophoudt. En altijd moet je dingen verove
ren. En als je oud bent, moet je in het be
jaardentehuis je plaats aan de bridgetafel
weer bevechten. Vermoeiend eigenlijk."
Een wethouder van cultuur. En boven
dien een wethouder die kunstgeschiedenis
heeft gestudeerd en een tijd lang veiling
meester is geweest. Zo'n man moet wel erg
van kunst houden. Als hem wordt gevraagd
naar een kunstschilder die grote indruk op
hem heeft gemaakt, volgt er een pijnlijk stil
zwijgen. Een gok. Pechtold gaat trouwen: is
het Joodse Bruidje van Rembrandt mis
schien iets? „Nee", zegt de wethouder, „dat
is mij allemaal veel te wee. Die hand die die
man op haar buik legt, nee. Rembrandt
kennende is dat bruidje vast en zeker zwan
ger. Kijk, natuurlijk ben ik geïnteresseerd in
kunst. Ik ben afgestudeerd op zeventiende-
eeuwse schilderijen. Maar - en misschien
komt dat door mijn werk als veilingmeester
destijds - ik ben toch meer geporteerd voor
antiek. Een mooi ambachtelijk stuk zilver
werk, iets dat je in je hand kunt houden.
Daarbij voel ik iets, daar voel ik de geschie
denis achter. Antiek, ja. En dat brengt je
vanzelf wel tot de kunst."
