Drang naar 'nieuwe dingen'
De ochtend waarop hij eindelijk weer eens
interviews geeft, heeft iets feestelijks. Elton John
heeft zich met de nodige moeite in een blauw
zijden kostuum gepropt. Een Versace-pak
uiteraard, dat toen het op maat was, hem
charmant moet hebben gestaan. Een week later
wordt de Italiaanse modekoning neergeschoten
Elton John voert meteen - en extreem - zijn
beveiliging op. Nog eens enkele dagen later huilt
de internationale jetset openlijk als Sting en
Elton John bij Versace's uitvaartdienst samen
'De Heer Is Mijn Herder zingen '.Nog onkundig
van Versace's einde zegt hij dat de dood hem
geen angst inboezemt. 'Om de een of andere
manier leef ik nog, terwijl zovelen onder mijn
vrienden gingen zonder dat je afscheid van hen
kon nemen.
Elton John gedreven aan het werk
edane zaken nemen geen keer.
I Bovendien: Elton John is het
vleesgeworden Gefundenes
Fressen. In de jaren zestig een gefrustreerde
bluespianist (onder zijn echte naam Reggie
Dwight aan de zijde van Long John Baldry),
in de jaren zeventig 's werelds best verkopen
de singer-songwriter en popartiest» weer een
decennium later zwalkend tussen decadentie
en (zelfdestructie, in de jarên negentig zich
ontpoppend als musical- en filmcomponist
(Lion King, Aïda) voor het concern van Dis
ney.
Daarnaast: opnieuw voorzitter van de Brit
se voetbalclub Watford FC, opnieuw trouw
creatief partner van tekstschrijver Bernie
Taupin, opnieuw gelukkig in zijn persoonlijk
leven vandaar die extra pondjes die de snit
van het maatkostuum geweld aandoen. En in
blijde verwachting van een nieuw studio-al
bum zijn eerste sinds het half-mislukte
Made in Engeland uit begin 1995. De uitgave
van de nieuwe plaat The Big Picture zal bo
vendien de opmaat vormen van een tournee
die Elton vanaf oktober dwars over de wereld
zal voeren, aan de zijde van zijn Amerikaanse
evenknie Billy Joel („Hij 'zingt Goodbye Yel
low Brick Road inmiddels beter dan ikzelf.
Hij komt hoger."). Rond februari is het duo in
Nederland te verwachten.
Er zijn weinigen binnen de pop zo verguisd
en zo gehuldigd als Elton John. Soms heeft de
aversie dan wel adoratie, te maken met zijn
duidelijk aanwezige compositorische talent
dat door de klassieke vakbroederd gedo
mineerde Society of British Composers vol
doende was om hem afgelopen jaar in de
rangen op te nemen. Aan de andere kant is
Elton John de vleesgeworden schmaltz en
glamour, een bijkans popversie van Andrew
Lloyd Webber. Maar laat het hem niet on
middellijk horen, want zijn temperament is
net zo fel als in de sixties. Soms houdt de res
pons dan ook rechtstreeks verband met zijn
personage, dat wel eens even veranderlijk is
genoemd als het weermannetje. Je mag hem
of je mag hem met. Een tussenweg is niet
denkbaar.
Rode draad
Nieuwe songs als Love's Got A Lot To Answer
For en Long Way From Happiness staan mo
del voor wat hem nu blijkt bezig te houden.
Elton: „Bijna alle songs op mijn nieuwe plaat
gaan over relaties tussen mensen onderling.
Die zoals ik maar al te zeer kan getuigen
zich niet altijd naar wens ontwildcelen of
aflopen. De teksten van Taupin hebben me
dit keer zoveel gedaan dat ik vrijwel alle
songs heb gestoken in sterke melodieën, alsof
ik ik kan dat nu eenmaal niet nalaten er
wil inhameren dat het thema universeel is. Er
staat een song op de plaat Recover Your
Soul waarvan de tekst me zo aansprak dat
ik na de opname de muziek heb geschrapt en
er opnieuw muziek bij heb geschreven. Nooit
eerder gedaan.
Ik denk dat deze thematiek per ongeluk is
ontstaan, zich als het ware heeft opgedron
gen aan ons. Zowel Bemie als ik maken een
zeer gelukkige fase in ons leven door. Heel
wat anders dan de scènes die je ongetwijfeld
in de documentaire Tantrums And Tiaras uit
gebreid op tv hebt kunnen zien. Gek genoeg
heeft die film waarin je me terugziet in uiterst
woedende privémomènten me geholpen -
ook al omdat de regisseur, David, mijn vaste
partner is geworden, maar dat terzijde. De
teksten zijn nogal tweeslachtig, voor tweeër
lei uitleg vatbaar, maar dat komt omdat ik als
homo moet oppassen me te richten tot een
zij-figuur. Het publiek, mijn fans zouden dat
niet pikken. Bernie begrijpt dat zonder dat
we er een woord over wisselen.
Muzikaal blijf ik in beweging doordat ik
een agressieve platenverzamelaar ben. Iedere
week blader ik de bakken in mijn favoriete
zaken een paar keer door. Veel van mijn leef
tijdsgenoten die nog actief zijn in de muziek,
staan wat dat betreft stil. Waarom zou ik nog
een keer Otis Reddings Sitting on the Dock of
the Bay opzetten? Ik luister naar nieuwe ar
tiesten, meestal üit de dance-hoek, zonder
dat dat betekent dat ik hun nieuwe ideeën
kopieer. Ik schrijf zelf, hij wijze van spreken,
zonder na te denken. Het komt eruit zonder
dat ik het stuur. Ik ben nog altijd voluit bezig
met mijn vak. Mijn hart zit erin. Als ik dit niet
zou doen, zou ik in een platenzaak werken."
Elton John werkt maanden aan een nieuwe
plaat, ook al is het zijn dertigste. In verschil
Elton John: „Het maakt me niet meer uit dat mensen me zien zoals ik ben. Soms een heel miezerig mannetje. Ik heb geen tijd meer voor gelul, no time for bullshit anymore
in my life. Ik heb alle troep weggegooid, mijn leven als een boek opengelegd voor iedereen die het maar wil lezen." foto pr
lende opnamesessies haalt hij het onderste
uit de kan waar het de arrangementen be
treft. „Ik heb een drummer die geweldige
dingen kan schrijven voor strijkers en blazers:
Guy Bavalon. En verder haal ik hier een
grand old lady als Ann Dudley bij. En ja, dan
ontstaan pompeuze maar ook intrigerende
arrangementen. In If the River Can Bend heb
jij kennelijk die gitaarpartij opgemerkt en een
gospelgedeelte is je opgevallen. In Something
about the Way You Look Tonight zit een
hammond-partij alsof wijlen Richard Manuel
van The Band de toetsen beroert, maar het is
Paul Carrack. Kortom, ik heb geleerd aan iets
te werken alsof het mijn laatste werkstuk is.
En dus moet je alles afmaken. Je bent geen
nieuwkomer meer in het vak."
De kleine trotse man tegenover me noemt
uit het blote hoofd Captain Fantastic en Blue
Moves als zijn favoriete eigen albums ("Al
draai ik ze nooit meer"). „Blue Moves is mijn
meest muzikale plaat tot nog toe, eigenlijk
even verdekt-autobiografisch als deze. Ik
maakte die plaat omdat ik in 1976 besefte dat
de jaren van het grote hitsucces wel voorbij
zouden zijn. Als hobby bestudeer ik namelijk
al jarenlang hitlijsten en dan constateer je dat
er na een opkomst ook een verdwijntruc
volgt. Carrières vlakken af. Alleen al daarom
moet je nieuwe dingen doen. Destijds dacht
ik: discomuziek, ik houd van die scene. Ik
dans graag. Gloria Gaynor zong toch I Will
Survive? Dus maakte ik Victim of Love. Het
werd een ramp."
Rijping
„Ik ben nu de vijftig voorbij. Het is alsof de
rijping zich vanzelf aandient. Met een team
van Walt Disney ben ik zeer betrokken ge
weest bij het maken van The Lion King. Het
werd zo'n hit - ik kreeg een Grammy - dat ze
me onder contract namen. Goed, zei ik, maar
niet weer onmiddellijk werk voor een anima
tiefilm. Verbaas me, tart me. Ik heb het gewe
ten. Of ik een musical wilde schrijven op ba
sis van de opera Aïda van Verdi. Ik schreef 25
stukken samen met Tim Rice en leefde
maandenlang in het vermoeden met iets heel
gevaarlijks bezig te zijn. 'Ze zullen me killen,
me vergelijken met Verdi', dacht ik. Maar
Disney reikte me ter inspiratie een boek aan
dat als het ware de Nubische voorgeschiede
nis van Aïda uit doeken doet.
Nubie, de Boven-Nijl, je weet wel wat er
dan gaat gebeuren als je met Disney werkt.
'Geen olifanten', riep ik, 'We doen er geen
olifanten in'. Hun wraak was zoet. Als je een
stage-musical schrijft moet je overal bij zijn.
Bij het casten, bij het inhuren van het orkest,
bij het vaststellen van het tempo, de interac
tie tussen dialoogen muziek. Je bent niet met
een tekenfilm, een cartoon bezig, maar met
een verhaal dat tot de populairste behoorde
aan het eind van de vorige eeuw en dat we
met een enorme krachtsinspanning naar de
ze tijd hebben gesleept. Het drama, een drie
hoeksverhouding tussen twee vrouwen en
een man en een dramatische finale staat dat
toe.
Van Verdi ben ik afgebleven. Tim Rice en ik
spraken de hele tijd over 'De Joe Green-mu
sical' als we he't over deze job hadden. Engels
voor Giuseppe Verdi. Ik bedoel: moeten we
dan proberen de Triomfmars te imiteren?
Het is moeilijk om je eigen loopbaan te
analyseren. Ik heb alles gedaan: funk. orkest
partijen, conceptalbums, tralala. Het is zeker
zo dat ik er niet altijd alles heb uitgehaald
wat er in zat, maar dat hing samen met mijn
fysieke conditie die zo nu en dan bar slecht
was. Ik was jarenlang zwaar aan de middelen.
Ik ben gewoon blij dat ik er nog steeds ben
en dat ik kan genieten van mijn leven. Ik zin
der van de plannen. Samen met Disney heb
ik een firma opgezet om negen films te ont
wikkelen en produceren. De musical is nieuw
voor me. Daarna komt een animatiefilm in
1999, 2000 uit: Eldorado, City of Gold, op ba
sis van een idee van Stephen Spielberg en
Jerry Katzenberg van Dreamworld. De mu
ziek is klaar."
Verandering
Elton John legt alles open, zegt hij. „Tan
trums and Tiara's toonde me welk monster ik
af en toe ben." Het zij zo, het was zo. Elton:
„Nee, het was écht de waarheid, gewoon fei
telijk juist. Zo ongelukkig, opgefokt zat ik in
elkaar. Het maakt me nu niet meer uit dat
mensen me zien zoals ik ben. Soms een heel
miezerig mannetje. Ik heb geen tijd meer
voor gelul, no time for bullshit anymore in
my life. Ik heb alle troep weggegooid, mijn le
ven als een boek opengelegd voor iedereen
die het maar wil lezen. Ik wil geen geheimen
meer bij me dragen.
Zeven, acht jaar geleden ben ik nuchter ge
worden en afgekickt. Voor die tijd was ik een
beroemd mannetje dat iedereen op de zenu
wen werkte en altijd maar op jacht was naar
een nieuv^ liefde. Ik liep een bar in, pikte ie
mand op die ik nog niet kende, een uur later
hadden ze een Cartier-horloge om en woon
den ze in mijn huis. Het leek wel lopende
band-productie. Zo kan niemand functione
ren. Ik heb het geluk dat mijn huidige partner
niet afhankelijk van me is. Hij leert me van
dag tot dag wat het is een relatie te hebben.
Ik nam altijd maar, ik deelde altijd maar uit -
als het mij uitkwam. Als het terugkwam sloeg
ik dicht of gaf ik niet thuis. In die houding
ben ik sterk veranderd. Het heeft me gelukkig
gemaakt."
Releasedatwn The Big Picture: 22 septem
ber.
