eiden Regio
Hardrijders
hardleers
in Leiden
laboratorium
roet weg
lit Groenesteeg
Bijenvolk verruilt boom voor kast
Gesprekken en vriendschap als steuntje in de rug
4 Is ik thuiskomis het plafond twee meter gezakt'
nquête over Breestraat
Parkeerterrein Lammenschans
vertoont nog veel lege plekken
Lichtmasten inzet slepend conflict
IJDAG 22 AUGUSTUS 1997
hans jacobs, 071 -5356414, plv.-chéf rudolf kleijn, 071 -5356436
Aanslag
Zo'n vijfhonderd
I huishoudensin
Oegstgeest gaan volgend
jaar meer betalen voor de
vuilnis-ophaaldienst.
Claim
I" Alkemade over-
I J weegt 80.000 gul
den te claimen bij de
Koac-Wegmeetdienst, die
verkeerde adviezen gaf.
onnen bij verkeerscontrole
jn» Bij een verkeerscontrole aan de Voorschoterweg en Mo-
werf in Leiden zijn gisteren 35 bekeuringen uitgedeeld. In to-
werden acht auto's en 30 bromfietsen technisch onder-
ht. Vooral met de tweewielers was het slecht gesteld. Een
ot aantal bleek over een te hoog vermogen te beschikken,
jamaast droeg een aantal bestuurders geen helm en bleek niet
iet bezit van een bromfietscertificaat.
utokrakers opgepakt
jn» Een 22-jarige Leidenaar en een Hagenaar (18) zijn van-
;ht opgepakt aan de Herensingel in Leiden. Kort daarvoor
d een getuige gezien dat het duo aan de Maresingel een auto
jnbrak. De politie onderzoekt nog of de twee meer inbraken
ïun geweten hebben.
afke van der toolen
Leids Cytologisch en Patho-
sch Laboratorium (LCPL)
t na vijfentwintig jaar weg
Ie Groenesteeg. De huisves-
van het bedrijf in die steeg
l in strijd te zijn met het be-
nmingsplan. De panden van
laboratorium hebben een
inbestemming. De gemeen-
in gesprek met eigenares
Boon over vestiging in de
lagruimte van het Nationaal
uurhistorisch Museum, aan
lerengracht.
nderhalf jaar geleden ont-
te omwonende A. van der
n dat de panden waarin het
'L is gehuisvest een woonbe-
nming hebben. Hij kaartte
bij de gemeente aan. Daar
men van niets. Ambtenaar
Schramm van de afdeling
ntelijke ordening legt uit:
hadden het zicht op de si-
tie daar een beetje verloren,
huizen in dat deel van de
g waren lang geleden onbe-
nnbaar verklaard. Verschil-
le mensen, onder wie me-
ïw Boon, zijn destijds echter
het opknappen geslagen. In
bestemmingsplan kregen de
den alsnog een woonfunc-
A1 met al een mistige ge-
edenis.
u inmiddels duidelijk is dat
LCPL inderdaad ten onrech-
en aantal woonhuizen be
is de gemeente met eigena-
Boon gaan praten. De ge
meente zou het liefst zien dat
het bedrijf zich in het Bioscien
ce Park in de Leeuwenhoek ves
tigt. „Dat is immers speciaal
voor dit soort bedrijven gecre-
eerd", aldus Schramm. Boon
voelt daar echter niets voor: zij
wil per se in de binnenstad blij
ven. „Een verknoping van wo
nen en werken past in mijn
maatschappijvisie", verklaart zij
haar standpunt.
De gemeente stelt zich in de
ze kwestie soepel op omdat de
situatie al zo lang bestaat. Bo
vendien is er wat de milieulas
ten betreft geen bezwaar tegen
huisvesting van een dergelijk la
boratorium in de binnenstad,
volgens Schramm. „In ieder ge
val niet op ambtelijk ijiveau. De
politiek moet er natuurlijk nog
over beslissen."
Boon kwam zelf met het idee
om te verkassen naar de huidi
ge opslagruimte van het Natio
naal Natuurhistorisch Museum
(NNM) aan de Herengracht. Die
wens kan in principe worden
vervuld, zegt Schramm: het be
stemmingsplan laat het toe. Al
lereerst zou de gemeente het
gebouw van de Rijksgebouwen
dienst moeten overnemen. De
begane grond wordt dan gere
serveerd voor het LCPL; de ver
diepingen daarboven worden
appartementen. Het gebouw
komt vrij zodra het NNM zijn
nieuwe opslagtoren aan de Dar-
winweg in gebruik neemt.
n enj_
u Ide piramides komen in het
rjaar van 1998 ook bredere
Je ipen, nieuw straatmeubilair,
aarns en fietsenrekken naar
Ireestraat. Bewoners en on-
nemers van de winkelstraat
gen tot het eind van deze
k melden welke wensen zij
ben voor die herinrichting.
l bestraat wordt begin volgend
met elektronische obstakels
sloten voor sluipverkeer. De
men voor de herinrichting,
Ruim 16.000 bekeuringen in drie maanden
Nog immer wordt er veel te hard gereden op de grote
toegangswegen in Leiden. „We zijn nu vanaf december
1996 bezig en nog steeds rammelt het van de verbalen",
zegt P.J. Nieuwenburg van het politie-projectteam 'Veili
ger rijden in Leiden'. „Als je de cijfers ziet, dan schrik je
gewoon. En de mensen rijden vaak niet zomaar een
beetje te hard, maar véél te hard." De afgelopen drie
maanden werden er 16.659 bonnen uitgeschreven.
De bijen hadden in de meidoorn in speeltuin Oosterkwartier al zeven raten gebouwd.
FOTO DICK HOCEWONINC
leiden aad rietveld
De Leidse imker G. Borst is de koning te rijk
met het bijennest in speeltuin Oosterkwar
tier aan de Ambonstraat. Niet zomaar een
zwervend zwermpje, nee, een heel volk
vond hij gisteren in een meidoorn in de
speeltuin. Een paar duizend bijen die al
maanden in de boom aan de Ambonstraat
wonen en al zeven raten naast elkaar ge
bouwd hebben. Borst hakte vanmorgen het
'land' los en verhuisde het volk naar zijn ei
gen bijenkasten in park Cronesteyn.
De vrijwilligers van Oosterkwartier von
den het maar niks: die duizenden bijen die
in hun speeltuin woonden. Ze zorgden dat
de kinderen op een veilige afstand bleven.
En da's maar goed ook, zegt Borst. „Want
als ze steentjes gaan gooien of met een stok
naar het nest slaan is het leed niet te over
zien. Trouwens, een uurtje voordat het gaat
onweren worden bijen ook altijd agressief
en gaan ze steken. Nee, dat nest moet daar
echt weg."
En de imker? Die kwam bijna woorden
tekort. Prachtig, schitterend, een i
noemde hij het nest. „Meestal gaat een
zwerm bijen die bij een imker vandaan
komt een dag of drie, vier in een boom han
gen en trekt weer verder. Maar dit is een
nest van raten zoals bijen dat in de vrije na
tuur maken. En dat is echt heel bijzonder."
Het bijenvolk van Borst en dat van de
speeltuin werden vandaag verenigd in Cro
nesteyn. „Je kunt ze ook meenemen in een
zak en die dan in de polder uitkloppen,
maar dat vind ik zonde. Ze verenigen zich
zelf. Nu heb ik alleen twee koninginnen.
Daar wordt er eentje van bedankt.
leiden annet van aarsen
Nieuwenburg had graag gezien
dat het aantal snelheidsovertre
dingen in Leiden de afgelopen
drie maanden fors was terugge
lopen. Maar de cijfers die on
langs uit de computer rolden,
vertellen een ander verhaal. De
afgelopen drie maanden flitsten
de camera's - te vinden onder
andere op de Willem de Zwij
gerlaan, Churchilllaan, Voor
schoterweg en Dr. Lelylaan -
minstens zo vaak als in de pe
riode ervoor.
De nieuwste top-drie van het
gemiddeld uitgeschreven pro
cessen-verbaal per 24 uur laat
een treurig beeld zien. Zo ston
den er in een etmaal tijd 608
auto's op film op de Willem de
Zwijgerlaan, hoek Floris Ver-
sterstraat; was het op de Chur
chilllaan ter hoogte van de Ken-
nedylaan 463 maal raak en lie
pen op de Voorschoterweg 227
automobilisten tegen een prent
aan.
Maar liefst 16.659 processen-
verbaal wegens te hard rijden
gingen er de afgelopen drie
maanden de deur uit, tegen
11.584 in de periode ervoor. Dat
beeld is overigens enigszins ver
tekend; in de jongste meetpe-
riode is er vaker gecontroleerd.
Nieuwenburg vermoedt dat de
komende tijd nog veel meer au
tomobilisten beboet zullen wor
den. De procureurs-generaal
hebben de politie de opdracht
gegeven om de ondergrens (was
zestig kilometer per uur) te ver
lagen naar 57.
De kassa rinkelt, maar daar is
het - zegt Nieuwenburg - de po
litie niet om te doen. „Het gaat
om verkeersveiligheid. Je kunt
in Leiden niet hard rijden. Dan
gebeuren er ongelukken. We
zouden het liefst zien dat de au
tomobilisten structureel langza
mer gaan rijden, zich aan de re
gels houden. Niet omdat ze an
ders voor een boete moeten
vrezen maar omdat ze weten
dat hard rijden onveilig is", ver
klaart hij. Eén lichtpuntje is er
wél te bespeuren. Het aantal
automobilisten dat door rood
licht rijdt vertoont een dalende
lijn.
Als het project 'Veiliger rijden
in Leiden' op 3 december is af
gerond, moeten snelheidsdui
vels overigens niet denken dat
ze ongestoord hun gaspedaal in
kunnen trappen. „We blijven
controleren", zegt Nieuwen
burg. ,,'t Blijkt nodig."
Home-Stait wil ouders ontlasten
die dan meteen worden uitge
voerd, wil de gemeente samen
met bewoners en bedrijven ma
ken. Zij mogen op een formulier
aangeven welke knelpunten er
zijn in de straat en welke oplos
singen zij daarvoor bedacht
hebben.
De plannen voor herinrich
ting van de Breestraat zijn al en
kele jaren oud. Zij zouden aan
vankelijk al in 1996 worden uit
gevoerd maar werden keer op
keer vertraagd.
leiden caroline van overbeeke
„De oudste is een oïkaan in huis. Hij bepaalt
door z'n gedrag wat er gebeurt, wanneer en hoe.
Dat was een van de redenen dat ik overspannen
werd. Het heeft twee jaar geduurd voordat ik hulp
kreeg. Ik kan er wel over praten, maar het wordt
weggeschoven. Het zou vaak al genoeg zijn als
mensen zouden zeggen: 'Ik kan me voorstellen
dat je daar moe van wordt
Voor deze moeder zou Home-Start een uit
komst kunnen zijn. Dit project dat binnenkort in
Leiden begint, is bedoeld als steuntje in de rug
voor ouders die het moeilijk hebben. Vrijwilligers
komen wekelijks aan huis om emotionele en
praktische steun te bieden aan een van de ou
ders, meestal de moeder. Vaak gaat het alleen om
een luisterend oor, tijd en begrip voor de opvoe
ders. Home-Start wil voorkomen dat lichte pro
blemen uitgroeien tot zware gezinsproblematiek.
Als ouders zich niet zo lekker voelen, bijvoor
beeld door ziekte, gebrek aan contacten, overbe
lasting, problemen op het werk, geld of partner,
kunnen ze een beroep doen op Home-Start. „We
bieden ondersteuning, vriendschap en praktische
hulp aan gezinnen met jonge kinderen", vertelt
coördinator Annemiek van Keulen. „Voorwaarde
is dat er minimaal één kind jonger dan zes in het
gezin aanwezig is."
„Het is niet de bedoeling om zware problemen
op te lossen: we willen ouders ontlasten. Ouders
geven zelf aan waar ze behoefte aan hebben. Ze
bouwen een vertrouwensband op met de vrijwil
liger. Dat kan hen stimuleren de kracht te hervin
den om moeilijke situaties het hoofd te bieden en
weer greep te krijgen op het leven."
Home-Start is in de jaren zeventig in Engeland
ontwikkeld en sloeg daar aan omdat deze vorm
van hulp laagdrempelig is. „Tussen vrijwilligers
en ouders is geen kunstmatige afstand zoals in de
professionele hulpverlening gangbaar is. Ouders
hoeven ook hun huis niet uit maar bouwen een
vertrouwensrelatie op in hun eigen omgeving.
Een relatie die bovendien gelijkwaardig is."
„We proberen een vrijwilliger te vinden die iets
gemeenschappelijks heeft met de opvoedende
ouder: een hobby of een gedeelde ervaring met
een huilbaby bijvoorbeeld. Dat schept een band.
Verder is het van belang dat vrijwilligers ervaring
hebben met het opvoeden van kinderen. Dan be
grijpen ze eventuele opvoedingsproblemen van
de ouders beter."
Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn
en Sport (VWS) heeft inmiddels met het project
in Limburg geëxperimenteerd. Dat ging goed, al
dus Van Keulen. „Deze ouders voélen zich beter
in staat kinderen op te voeden, de stress
dert en moeders maken minder gebruik
voorzieningen in de gezondheidszorg. De achter
liggende gedachte is dat een moeder die goed in
haar vel zit, een betere moeder is dan een moe
der die slecht in haar vel zit."
Uit het experiment in Limburg bleek dat vrij
willigers gemiddeld 14 maanden in een gezin blij
ven. „Maar dat is helemaal afhankelijk van de
vraag van de ouders", zegt Van Keulen. Ouders
kunnen niet rekenen op huishoudelijke hulp.
Het Leidse Home-Start streeft ernaar volgend
jaar 20 vrijwilligers in 30 gezinnen aan het werk te
hebben. Daarvoor heeft de organisatie nog wel
een groot aantal vrijwilligers nodig. De eersten
worden binnenkort opgeleid. Geïnteresseerden
kunnen op maandag, dinsdag en donderdag con
tact opnemen met Annemiek van Keulen, tel. 071
- 5130170/5149748.
'arenhuizen stallen de
loolspullen breeduit, de
voorman buigt zich
zuchtend over de
eelste roostervvijziging.
angzaam verdwijnt de
merstilte uit de stad. In
Tankrijk hebben ze er
een naam voor: La
Rentrée, de grote
rugkeer van vakantie,
ze week een serie over
e mensen en bedrijven
'eer aan de slag gaan.
Vandaag de laatste
aflevering: het
cateringbedrijf.
DE TERUGKEER1
Vlietlanden, vlakbij Leiden. Op
zo'n anderhalve kilometer van
zijn woning zette Andries zijn
caravannetje neer, en nu zit hij
er nog. En hij blijft, zolang het
'geen beestenweer' wordt.
Andries vouwt zijn handen voor
zijn buik en glimlacht als een
tevreden Boeddha. „Als ik
thuiskom, is altijd het plafond
twee meter gezakt." Om hem
heen de ruisende bomen met
van de hitte hijgende kauwen.
Hij wijst omhoog naar de knal
blauwe lucht: „Kijk, dat is zes
weken m'n dak geweest, begrijp
je?" Wat kan je je dan ontzet
tend burgerlijk gaan voelen.
Nou, uh, da's toch fijn, lekker in
je eigen huis, iets met comfort
misschien? Andries lacht. „Er is
hier een wasmachine, ik heb
zo'n strijkijzertje, weetje wel?"
Hij heeft dat al zijn hele leven,
altijd maar trekken, voortdu
rend op pad. Zelfs als hij een
lekker plekkie heeft gevonden,
bij een meer, 'er moet water
zijn', dan pakt hij z'n bootje. „Ik
vaar een beetje, leg 'm voor an
ker en ga onder een boom lig
gen lezen." Zijn zoon is net zo,
wijst hij op Hans, die af en toe
commentaar levert. „Je moet
een camper kopen", roept hij
tussen het opblazen door, als pa
uitbundig zijn snoepie van een
caravan prijst. Uit de reactie
van Andries is op te maken dat
deze discussie regelmatig met
liefde wordt gevoerd. „Joh, ga
weg, die kan je nergens parke
ren, je ziet ze toch niet voor niks
met die kleine brommertjes d'r
op."
O, ja, nu Andries er over na
denkt, z'n broer is net zo gek.
„Die kom ik tegen op de cam
ping in Italië, dat hebben we
niet afgesproken hoor, maar die
duikt ineens op." En trouwens,
zijn dochter Selma, die heeft het
ook, wéken door Afrika trekken.
Je moet trouwens niet denken,
dat hij nu op vakantie is hoor,
want hij werkt bij het bedrijf
van zijn zoon. „Ik was af en toe
een koppie af." Vroeger zat An
dries in het onderwijs. „Kan je
je voorstellen, de hele tijd bin
nen", zegt hij, „maar ik had al
tijd een raam open." Hans loopt
weg om discreet de mobiele te
lefoon te beantwoorden. Zo-
meteen is de directie op het wa
ter te bereiken.
marina van den berg
leiden thomas erdbrink
Het tweede parkeerterrein van
de Stichting Stadsparkeerplan
Leiden, aan het Lammen-
schanspark, loopt nog niet zo
goed als verwacht. Van de twee
honderd plaatsen zijn er op een
gemiddelde zaterdag slechts
veertig bezet. Mede-organisator
C. Verplancke maakt zich echter
geen zorgen. „Het wordt een
succes, net als aan de Haag-
weg."
Het terrein is ongeveer een
half jaar geleden in gebruik ge
nomen om de drukte op de par
keerplaats aan de Haagweg te
verlichten. Een voordeel is dat
binnenstadbezoekers uit Voor
schoten en Zoeterwoude het
Lammenschanspark veel beter
kunnen bereiken dan de andere
parkeerplaatsen van de stich
ting.
Toch loopt het nog geen
storm aan het Lammen
schanspark. Volgens Verplancke
komt dat door de korte tijd die
het terrein open is. „Bij de
Haagweg duurde het ook even
voordat het publiek ons wist te
vinden. Nu hebben we op éen
goede dag soms wel 600 bezoe
kers", zegt hij.
Een andere reden voor de te
genvallende belangstelling kan
volgens hem zijn dat het Lam-
menschansparkterrein alleen
op zaterdag open is. Op andere
dagen wordt de parkeerplaats
gebruikt door de MTS.
Om ervoor te zorgen dat meer
mensen de weg naar het Lam
menschanspark vinden is een
betere bewegwijzering aange
bracht. Verplancke gaat ook
meer reclame maken. „Als de
mensen weten dat er kan wor
den geparkeerd komen ze van
zelf."
den haag/leiden aad rietveld
De lichtmasten van hockeyclub Roomburg geven
een plas licht waar je in de achtertuinen van hui
zen aan de Hazewinkelstraat nog de krant bij
kunt lezen. Dat zei bewoner A. van Raan gisteren
voor de Raad van State, waar het beroep tegen de
milieuvergunning van de hockeyclub diende.
Voorzitter F. Geurts van Roomburg vond de
klacht erg overdreven. „Ik heb gesproken met
mensen die pal op die velden wonen, en die heb
ben nergens last van."
De zitting over de hockeyclub was de laatste in
een procedure die al jaren sleept. In december
1994 bepaalde de Raad van State in een voorlopi
ge voorziening al eens, dat de hockeyclub iets
moest doen aan het lawaai van ballen tegen de
borden. Maar aan het licht moet nog wel wat ge
daan worden, zei Van Raan. „Want wat een don
kere stadstuin zou moeten zijn lijkt nu 's avonds
wel een terras in de binnenstad."
Geurts en de woordvoerders N. Kettenis en C.
de Wit van de gemeente probeerden de Raad van
State ervan te overtuigen, dat Van Raan eigenlijk
alleen staat en dat zijn wensen volstrekt in strijd
zijn met het beleid van de gemeente.
De hockeyvoorzitter wees erop, dat de meeste
bewoners in de buurt zelf voor buitenverlichting
bij hun huis hebben gezorgd. Voor hun veilig
heid, betoogde Geurts. „Bij de tennisclub op het
sportpark wordt een keer per maand ingebroken.
Ik woon er zelf vlakbij en het is een niet veilige
buurt, die je niet onverlicht kunt laten." Onzin,
zei Van Raan. „In sportkantines wordt altijd inge
broken. In de buurt hebben we nergens last van."
Voor beide partijen is het nu wachten op de
uitspraak van de Raad van State. Die kan nog wel
een paar maanden op zich laten wachten.
