Papa ziet dat het goed is
en wit bloedt dood in Geldrop
voetballer in de voetsporen
an Mickey Mouse in Disneyland
Betaald voetbal vooraf
n
hen. De speler mag toch niet zomaar
worden gebruikt voor commerciële
doeleinden? Hij kreeg - uiteindelijk -
gelijk. Hoe het is: bij Ajax is nu de Por
tretrecht bv, waarin ook de spelers
hun aandeel krijgen van de behoorlij
ke inkomsten.
Bij Oranje was het ook een janboel.
Allerlei belangetjes, kleine bv-tjes.
WCS-baas Theo van Seggelen ging
akkoord met een reclamecampagne
van chipsfabrikant Croky, zonder de
spelers te raadplegen. Ho, riep Cohen.
Dat ging inderdaad zo maar niet. Co-
hen bedacht Team Holland, waarin al
le commerciële activiteiten zijn on
dergebracht. Team Holland en de Por
tretrecht bv, het zijn inmiddels mach
tige instituten geworden.
Rob Cohen is nog lang niet klaar.
Want in de toekomst, denkt hij, zal
een echte topper in Nederland net zo
veel geld aan commerciële activiteiten
binnenhalen als aan regulier salaris.
Nu is dat volgens Cohen ongeveer
dertig procent. Hij moet meer dan een
miljoen per jaar kunnen scoren.
Hoe? Het imago, zegt Cohen, is heel
belangrijk. Daar wordt de reclame
campagne op afgestemd. De kwalitei
ten van de voetballer? Leuk meegeno
men, niet doorslaggevend. Neem Ro
nald en Frank. Type ideale schoon
zoon, vindt schoonvader en hij kan
het weten. Betrouwbaar, eerlijk, nuch
ter. Is een markt voor. De broers heb
ben een eigen kledinglijn, Twin Life.
Jeugdig, niet te wild. Neem Dani. Type
playboy. Grillig, getalenteerd, verlei
delijk. Cohen: „Imago betekent meer
dan de voetballer zelf. Misschien is het
maar beter als Dani niet te veel speelt.
Blijft-ie populair."
Maar, waarschuwt Cohen. Denk aan
de kwaliteit. Dat is bepalend. „Neem
nou Disney. Mickey Mouse zie je
overal. Op kleding, eten, alles is Mic
key Mouse", zegt hij. „Daar kan het
voetbal nog een voorbeeld aan ne
men." De Frank de Boer-burger is nog
maar het begin. Er is nog zó veel te
bedenken. In de voetsporen van Mic
key Mouse. „Maar wél alles van prima
kwaliteit", waarschuwt hij. „De men
sen willen geen rommel, slecht voor
het imago. Bad for Business.
Rob Cohen borrelt al weer van de
ideeën. Waar zit er dan nog geld? Co-
hen aanzelt geen seconde: „In de tv."
Hij neemt het voetvolley-toemooi als
voorbeeld. Het alleraardigste tafereel
tje met de twee waterdrinkende voet
ballers, uithijgend tegen de automaat.
„Denk je dat die spelers bij toeval in
beeld komen met die automaat? Nee,
daar zit een filosofie achter. Niets
komt toevallig in beeld." Daar wordt
dus ook - per seconde - voor betaald.
Hij denkt aan een 'eigen' WK-jour-
naal, volgend jaar. Exclusieve rechten
op de spelers, zelf laten produceren en
aanbieden aan de tv-statidns. Zo heeft
Cohen alles in de hand. Kan hij zijn
camera's de gewenste reclamebood
schappen laten opnemen, terwijl de
voetballer zijn relaas doet. Of een leuk
spelletje speelt. Jeu de boules bijvoor
beeld. Het is nog maar een idee, zegt
hij. Niets concreet. Maar zo begint al
les bij Rob Cohen. Hij krijgt het daar
om waarschijnlijk wel voor elkaar.
Zijn er grenzen? Cohen: „Jazeker.
Een campagne voor wc-papier, dat
kan natuurlijk niet. Roken en alcohol,
uit den boze." Maar voor de rest is al
les bespreekbaar.
Tomek Iwan:
„Achteraf kun
je zeggen dat
ik een verkeer
de keuze heb
gemaakt, maar
dat is altijd zo
gemakkelijk."
FOTO CPD
Ex-Feyenoorder Tomek Iwan aast bij PSV op eerherstel
EINDHOVEN MARK CALDENHOVEN
GPD-VERSLAGGEVER
Hij heeft deuren geopend en alle gangen zo'n beetje ge
had. De catacomben in het stadion van PSV zijn voor
nieuweling Tomek Iwan nog een waar doolhof. Hij
loopt al een half uur rondjes, op zoek naar zijn nieuwe
ploegm akkers.
„Zeker ergens
kaarten."
Maar waar? In
zijn kielzog
huppelt Igor
Demo als klit
tenband mee.
De Slowaakse
jongeling
spreekt nog
geen woord
Nederlands,
maar met
Iwan kan hij
wel communi
ceren. „Pools
en Slowaaks
zijn vergelijk
baar als Duits
en Neder
lands."
Zo nieuw als
het avontuur
in Eindhoven
voor Demo is,
zo nieuw is het voor Iwan. Twee jaar geleden droomde
hij van Feyenoord. PSV was in zijn ogen een nietszeg
gend kapertje op de kust. Rotterdam moest het worden
en dat werd het, al bakkeleiden de besturen van Feye
noord en Roda JC - ondanks interventie van de arbitra
gecommissie van de KNVB - lang over diens overgang.
„Ik was zo blij als een kind dat ik naar Feyenoord kon."
Maar thuis in het Poolse Ustka, een kustplaats 80 ki
lometer van Gdansk, mokte papa Iwan. Tomek Iwan:
Zelfs papa Iwan kon zoon Tomek er twee
jaar geleden niet van weerhouden voor
Feyenoord te kiezen, al was er een bestuur
lijk oorlogje voor nodig om de Pool van
Roda JC naar Rotterdam te dirigeren. PSV,
dat ook een oogje op hem had, viste achter
het net. Tomasz Iwan, van 12 juni 1971,
moest en zou echter naar De Kuip. Tot ver
driet van papa, die de keuze van zoon on
verstandig vond. Hij kreeg gelijk. Het
hoofdstuk Feyenoord liep uit op een nacht
merrie. De vijfvoudig Pools international
kreeg bij Arie Haan geen poot aan de grond
en vluchtte deze zomer, alsnog, naar PSV.
In Eindhoven werd Iwan met open armen
ontvangen. En papa zag dat het goed was.
M in de periode dat er sprake was van een transfer van
Roda naar Feyenoord heeft mijn vader steeds gezegd:
ga niet naar Feyenoord. Jij kunt overal spelen, maar niet
daar. Hij kon het niet beredeneren. Zijn gevoel zei dat.
Het gekke was dat mijn vrienden me dat ook hadden af
geraden."
Eén van hen is Anton Scheutjens. Iwan raakte tijdens
zijn periode bij Roda JC bevriend met de huidige doel
man van Go Ahead Eagles. Iwan: „Zijn familie komt uit
Eindhoven. Hij kende de stad, de mensen. Anton heeft
steeds gezegd: PSV past beter bij jou. Daar gaat het rus
tiger aan toe. Precies zoals mijn vader het bedoelde."
De wijze woorden waren aan dovemansoren gericht.
Met reden, zegt Iwan. „In Nederland mocht een ploeg
twee jaar geleden maar twee buitenlanders opstellen.
Maar bij PSV liepen Ronaldo en Nilis al. Ik wist bij voor
baat dat ik op de bank terecht zou komen. Maar ik wil
de spelen. Bij Feyenoord had ik daar veel meer kans op.
Achteraf kun je zeggen dat ik een verkeerde keuze heb
gemaakt, maar dat is altijd zo gemakkelijk."
Iwan kwam in De Kuip binnen als de aankoop van
Willem van Hanegem, met bovendien een sterk seizoen
bij Roda JC in de bagage. Binnen een paar maanden
was de liefde tussen Feyenoord en zijn trainer over. Arie
Haan kwam, en zag razendsnel dat er voor Tomek Iwan
geen plaats meer was. „Ik heb geen moment het ver
trouwen gekregen van de belangrijkste persoon, de trai
ner. Tenslotte is hij degene die bepaalt wie er speelt of
niet. Daarmee is alles gezegd. Wat me wel goed heeft
gedaan, is de steun van het publiek. Dat was écht fan
tastisch voor me."
Het gelijk van zijn vader, Iwan moet er om lachen.
„Twee jaar lang heb ik dat moeten aanhoren. 'Je hebt
een verkeerde keuze gemaakt, je hebt een verkeerde
keuze gemaakt'. Nu ik toch bij PSV ben beland, is alles
weer goed. Papa is heel blij. Hij zelf niet in het minst,
Dolblij zelfs met een nieuwe kans in Eindhoven. „Ik heb
geen spijt van mijn tijd bij Feyenoord, maar ik wil hei;
tegendeel van Haan bewijzen. Absoluut. Ik merk ook
dat ik weer zonder ballast train. De accu raakt langzaam
maar zeker weer vol. Dat gevoel heb ik in tijden niet ge
had."
Liderdag 14 augustus 1997
irinsequenties Bosman-arrest gaan ook niet voorbij aan jeugdinternaat PSV
Treffender kan niet. De afgebladerde crèmekleuri
ge plankjes voor de net gewassen voetbalspullen
zijn leeg. Slechts de twee naamplaatjes met Mar
cel en Maarten duiden op
de permanente aanwe
zigheid van twee ta
lentjes. Op hen na is het
jeugdinternaat in Geldrop
uitgestorven. Koud en kil,
nee. Leeg, ja. „Je merkt
het al. Het wordt rustig
nu. De melancholie in de
stem van pleegvader
Ernst Meijer behoeft geen
betoog.
Waar Peter Hoekstra,
Mitchell van der Gaag en
Twan Scheepers ooit luis
terden „naar pokkenher-
rie", is Hoog Geldrop 22
een oase van rust. In het
voetbalinternaat van PSV
krioelde het jarenlang als
een mierennest. Energie
ke voetballertjes met op
komende jeugdpuistjes in
de prépubertijd, zwanger
van trots, hopend op die
ultieme doorbraak. Ver
weg van huis, thuis in
Geldrop. „Sommigen
hadden zeker heimwee,
maar hun gedrevenheid
hield ze altijd op de been.
De bal is anno 1997 niet
meer het middelpunt in
het jeugdinternaat van
PSV. Sinds de opening in
1987 verbleven jaarlijks
tien tot twaalf jongens tussen 14 en 18 jaar in het
opvanghuis voor talenten. Onder de vleugels van
Ria en Mart van den Heuvel en de laatste acht
jaar van Elly en Emst Meijer bereidden velen zich
moest wel het ei van
ilumbus zijn, zo dacht
inanager Kees Ploegsma
wit. Breng de beste
Jeugdspelers uit het land
miiM-ii de buurt van PSV onder
een gastgezin, je voert
<Be iet aantal trainingen op,
begeleidt ze op school en
ie betalen je later terug.
Sip het veld of aan de on-
lanfljerhandelingstafel. Op 1
va^jugustus 1987 opende
Jlondscoach Rinus Mi-
3f|ie hels in de voormalige
panT i»r*n j
yoning van Willy van de
het jeugdinter-
iaat van PSV, maar tien
aar later bloedt rood en
in Geldrop langzaam
spilood. „Toen het Bosman-
irrest een feit was, wist ik
wiet al: het jeugdinternaat
ten dode opgeschre-
nefn-"
voor op een leven als profvoetballer. Het liefst bij
PSV, maar in de praktijk waaiden de meesten uit,
binnen of buiten de landsgrenzen.
Langzaam maar zeker neemt PSV afscheid van
Geldrop. De jeugd heeft nog wel de toekomst, al
leen op een andere manier. Frank Amesen, direc
teur voetbal: „Door de Bosmanzaak is het niet
meer zo dat PSV zich richt op spelertjes uit Ne
derland, maar vooral op buitenlandse talentjes uit
een hogere en bredere leeftijdsgroep, zo tussen 16
en 20 jaar. Tonnie Bruins Slot, hoofd opleidingen
en scouting in Eindhoven: „We mogen spelers tot
16 geen koelkastcontract aanbieden. Die zijn dus
niet interessant. Pas als je - voor een langdurige
periode - eigenaar bent van een speler, kun je er
in investeren, kun je ze begeleiden. De materie is
anders komen te liggen.
Amesen: „Dat het jeugdinternaat langzaam
doodbloedt, heeft ook een sociale oorzaak. We
zijn tot de conclusie gekomen dat je jonge spelers
niet te vroeg bij hun familie moeten weghalen.
Bruins Slot: „Velen vergissen zich in het feit dat
het een behoorlijke ingreep is in een familie als
een zoon het huis op 13-, 14-jarige leeftijd verlaat.
Van een beschermd milieu in het jeugdinter
naat, via een spelersflat in de binnenstad in Eind
hoven naar volledige verzelfstandiging. Zo verliep
het proces de afgelopen jaren. Ernst Meijer: „Je
moest op je achttiende het internaat uit en dan,
alleen, naar een pleeggezin. Hier werd de talenten
discipline bijgebracht. Op tijd op en op tijd naar
bed, maar daar werd bij het pleeggezin wel eens
een loopje mee genomen. PSV trachtte dat op te
vangen door een aantal flats te huren. Bruins Slot:
„Om de verantwoordelijkheid bij de spelers zelf
neer te leggen.
Juist de huisvesting voor spelers, die het inter
naat verlieten, leverde PSV de nodige hoofdbre
kens op. Om die problemen in de toekomst het
hoofd te bieden, wil PSV op het trainingscomplex
De Herdgang een zogenaamd spelershuis neer
zetten. Inmiddels heeft de landskampioen bij de
gemeente Eindhoven een bouwvergunning inge
diend.
Amesen: „De jacht op jonge spelertjes heeft één
nadeel: je weet nog absoluut niet wat hun moge
lijkheden zijn. Omdat je als club vaak niet de tijd
wordt gegund ze een jaar lang onder je hoede te
hebben, moet je ze een stage van een week, twee
weken of een maand kunnen aanbieden. Stop je
ze in het internaat of in een hotel, dan kun je ze
vanwege het gebrek aan tijd nauwelijks beoorde
len. In het spelershuis heb je die mogelijkheden
wel. Zeker als we, zoals PSV van plan is, ook een
kunstgrasveld en een sporthal op De Herdgang
neer te zetten.
Voor Ernst Meijer is de omslag geen verrassing.
„Toen het Bosmanarrest een feit was, wist ik het
al: het jeugdinternaat is ten dode opgeschreven.
Het was hier altijd perfect geregeld, maar ik denk
dat PSV toch niet helemaal overtuigd was van de
opzet. Het kwam toch te vaak voor dat die gastjes
werden gek gemaakt door andere clubs. Dan zei
PSV: wij investeren toch in je. Maar dan zei dat
ventje gewoon: het bevalt me niet. Als je nu een
ventje van zestien zo lang mogelijk vastlegt, heeft
PSV zijn zaken beter voor elkaar.
Frank Amesen stelt evenwel met nadruk vast
dat het jeugdinternaat in Geldrop geen misluk
king is geweest. „Je moet alleen accepteren dat de
internationale ontwikkelingen in het topvoetbal
de opzet van ons jeugdinternaat enigszins heb
ben achterhaald. En wil je aanhaken, moet je dur
ven veranderen. Daar zijn we nu mee bezig. Na
tuurlijk heeft het internaat zijn nut bewezen. Kijk
eens wat er her en der op de Nederlandse velden
aan voetballers loopt die afkomstig zijn uit ons in
ternaat?
Een kleine greep levert namen van spelers op
als Mitchell van der Gaag (FC Utrecht), Francois
Gesthuizen (Fortuna Sittard), Alfred Schreuder
(NAC), Mark Verhoeven (NEC) en Peter Hoekstra
(Ajax), wiens ingelijste shirt van zijn eerste inter
land in Oranje - als speler van Ajax - een mooi
plaatsje heeft gekregen in de roodwitte eetkamer
van het jeugdinternaat. Emst Meijer: „Dat heeft
me in al die jaren nog het meeste pijn gedaan. Pe
ter naar Ajax. Nee, dat hoorde niet. Maar ik vond
het wel mooi dat hij het shirt waarin hij zijn con
tract voor Ajax tekende, hier nog even is komen
brengen.
Ernst en Elly Meijer verlaten het jeugdinternaat van PSV met pijn in het hart.
Van de huidige A-selectie van PSV zullen weini
gen het internaat van binnen hebben gezien.
Bruins Slot: „Maar je moet een tikkeltje geluk
hebben dat er iemand doorbreekt. Zeker voor het
niveau waarop PSV acteert. En we hebben Boude-
wijn Zenden toch? De Limburger heeft echter
nooit in het internaat vertoeft. „PSV is volop in
beweging. Neem Claudio. Hij is misschien wel het
mooiste voorbeeld. Die kwam in oktober naar Ne
derland, werd voor de eerste opvang in het
jeugdinternaat ondergebracht, maar speelde zich
binnen een halfjaar in de A-selectie. Daar moeten
we naartoe, maar dan wel met een playershouse
op De Herdgang.
In de toekomstige plannen op De Herdgang, is
door PSV eventueel al een plaatsje ingeruimd
voor Emst (54) en Elly (55) Meijer. Een antwoord
hebben ze nog niet gegeven. Eén ding weten ze
zeker, de sfeer van het internaat in Geldrop zal op
De Herdgang niet gekopieerd kunnen worden.
„Het wordt rustiger, gevarieerder, zeker als hier in
de overgangsfase de ene week een Braziliaan zit
en de andere een Zuid-Afrikaan. Het zal vluchti
ger worden. Je bouwde met die jongens in een
jaar - of langer - een goed contact op. Het was al
tijd lachen, gieren, brullen. We krijgen van velen
nog steeds een kaartje als we jarig zijn of ze bren
gen een bloemetje als ze in de buurt zijn.
Een hoogtepunt voor Emst en Elly Meijer was
de periode onder Aad de Mos, toen PSV een korte
periode vier spelers uit het internaat herbergde:
Gregory Playfair, Tom van Mol, René Klomp en
Peter Hoekstra. „Want was dat niet het uitgangs
punt van het jeugdinternaat: zelf opgeleide spe
lers die moesten doorstromen naar het grote PSV.
Die tijd onder De Mos was fantastisch. Dan hoop
te ik altijd maar dat zij goed speelden, wat de an
dere PSV'ers deden kon me niet veel schelen.
Emst Meijer spreekt al in de verleden tijd. „Dat
moet wel, want het is hier afgelopen. Of het nade
rende vertrek uit Geldrop hem pijn doet? „Ach
wat is pijn? De vraag stellen is hem beantwoor
den.
ib Cohen, schoonvader, krijgt heel veel voor elkaar
Rob Cohen:
„Imago bete
kent meer dan
de voetballer
zelf. Misschien
is het maar be
ter als Dani
niet te veel
speelt. Blijft-ie
populair."
FOTO OPD
dernemingen zijn inmiddels geaccep
teerd, ingeburgerd. De voetbalwereld
heeft Cohen geaccepteerd, als iets on
vermijdelijks. „Over tien jaar denken
de mensen weer heel anders dan nu",
weet hij.
Cohen was de man van de Febo, de
snack-keten. In '77 begon hij met z'n
eerste Fe(rdinand)Bo(l)-zaak, aan de
Ferdinand Bol dus. Vorig jaar deed hij
de zeven zaken van de hand. Sinds
dien mag hij van het leven genieten.
De handel zit in de genen. Hij zit er
weer middenin. Alleen, dit keer
'schuift' het niks meer. Daar is het
hem, zegt hij, niet om te doen. Hij is
'binnen', hij noemt het 'tevreden'.
Stilzitten is niet zijn stijl, handel zit in
de genen. Zijn dochter kreeg negen
jaar geleden kennis aan een talentje
van Ajax, ene Ronald de Boer. Hij had
tijd zat, hij had verstand van zaken
doen en ging 'wat doen' voor zijn
schoonzoon en diens tweelingbroer.
Hij haalde de halve voetbalwereld
overhoop. Z'n drijfveer? ,Ach", zegt
hij, „ik vind het leuk om gelijk te krij
gen." Daar weten ze in voetballand in
middels alles van.
Hoe het was: de club haalde een
sponsor binnen. Voor de flinke finan
ciële bijdrage mocht de gulle gever
mooie sier maken met club en spelers.
Dat werkte, de penningmeester ver
diende geld en de spelers kregen hun
salaris. Niemand klaagde. Ho, riep Co-
lob Cohen houdt wel van
1 commerciële aanpak.
1 hij krijgt héél veel voor
Hij weet zelf niet
't komt, maar volgens
iet blad quote staat hij
1-ste op de lijst van de
:st invloedrijke Neder-
nders. Dat zegt wat. Het
ischreven woord contro-
iert hij (nog) niet. Maar
iet de beelden, met de tv,
i hij heel wat van plan.
Rob Cohen (51) is schoonvader van
Ronald de Boer, de geestelijke vader
van Team Holland, de verzamelde
Oranje-internationals, de Portretrecht
bv, Twin Life,
de kledinglijn,
de Croky-affai-
re, het voetvol
ley-toemooi op
Aruba, en
Soccer World,
het café in de
Arena. Alle on
dernemingen
hebben het
zelfde doel:
geld verdienen.
Het verhaal
Rob Cohen
gaat over geld.
Daar maakt hij
in ieder geval
geen geheim,
geen punt, van.
Het is ook heel
gewoon in zijn
wereld. Geld verdienen, dat mag toch?
Inderdaad, het rtiag tegenwoordig.
Een geldwolf werd hij genoemd, wer
den 'zijn' spelers genoemd. Net als Jo-
han Cruijff in de jaren zeventig bij
Ajax. Later is iedereen het 'gewoon'
gaan vinden. Net als nu. Al 'zijn' on-
