'Mythes Hoge Veluwe ontzenuwen'
'Korzjakov' doet onfris boek open over Jeltsin
Montmnac
FeitenMeningen
Huiseigenaar gokt ondanks waarschuwingen op aandelenkoersen
ZATERDAG 9 AUGUSTUS 1997
Het is zonder meer een rage: vermageren
volgens de richtlijnen van Michel Montig-
nac. In de openbare bibliotheken blijken
zijn boeken steevast allemaal uitgeleend.
En of je nu een aanvallige schrijfster in
Amsterdam, een aantrekkelijke kleding-
verkoopster in Voorschoten of een gemoe
delijke psycholoog in Leiden spreekt: ze
zweren, hoe verschillend ze ook zijn, bij
Montignac. Ik heb mij dus maar eens ver
diept in 's mans boeken. De titels zijn niet
erg veelbelovend: Ik ben slank want ik eet.
luidt er één, en een ander luidt: Zij is slank
want zij eet. Ja. zo lust ik er nog wel een
paar! Jij bent slank want jij eet. Hij is slank
want hij eet etc. Zo kun je het hele werk
woord eten wel vervoegen in je titels!
In die verschillende boeken, bijvoor
beeld ook het boek over het Montignac-
dieet voor Vijfenvijftigplussers (Ik blijf
jong want ik eet beter) vind je steeds de
zelfde boodschap: niet te veel vlees, veel
groenten, veel fruit, veel peulvruchten,
volkorenbrood. Voorts geeft Montignac
richtlijnen ten aanzien van combinaties
van voedingsmiddelen. Sommige combi
naties moet je vermijden, want die zetten
je alvleesklier te veel aan 't werk. Andere
zijn juist heilzaam voor je bloedsuikerge
halte.
U zult mij niet horen zeggen dat ik het
Montignac-dieet
afwijs. Het enige
waarin ik de man
absoluut niet vol-
gen kan is zijn on-
y gemotiveerde af-
W J keer van de aard-
appel.
Wat me echter,
behalve het feit dat
hij steeds onder
een andere titel
steeds hetzelfde
boek schrijft, wel
hindert is dat hij
echt niets nieuws
brengt. Hij doet
net alsof hij zijn
voedingsprincipes
helemaal zelf heeft
uitgevonden, maar
wie bijvoorbeeld het boek Slank worden
door gezond eten van Bircher Benner
kent. weet alles al wat Montignac beweert.
Zelfs zijn titels lijkt Montignac aan Bircher
Benner te hebben onüeend!
De Zwitserse arts dr. M. O. Bircher Ben
ner, die leefde van 1867 tot 1939, was zijn
tijd ver vooruit. Zeker: hij is veel strenger
dan Montignac. Het eten van vlees wijst
hij onvoorwaardelijk af. Hij propageert
heel sterk rauwkost. Peulvruchten, veel
fruit, verse groene groente, veel vitamine
A en C. en brood van 'den volle korrel'
zoals je in zijn boekjes kunt lezen. Van
hem is ook de befaamde Müsli afkomsüg.
Al wat je nu bij Bircher Benhér vindt,
komt in sterk verdunde vorm terug bij
Montignac. Het lijkt erop alsof Montignac
de geschriften van zijn grote voorganger
goed bestudeerd heeft, en toen bedacht
heeft dat hij, als hij de scherpe kantjes van
Bircher Benners voorschriften afsleep, en
ze bovendien van een zonnig Frans tintje
voorzag, een kleine revolutie op dieetge-
bied zou kunnen veroorzaken. En zo heeft
de gewiekste Montignac met zijn slank
makende boekjes zijn portemonnee dras
tisch weten te spekken.
Veel beter echter dan naar Montignac's
Slank Snel kunt u, als het tenminste nog
te krijgen is. grijpen naar het Bircher Ben-
ner-kookboek. Al sinds jaar en dag kook ik
daarmee, en houd ik mij aan dé principes
van de Bircher Benner-keuken. Recept
261, Gierst met groente, heb ik al honder
den keren gemaakt. Of het dankzij dit
kookboek is dat ik met mijn 1 meter 85
slechts 77 kilo weeg weet ik niet. maar wel
heb ik al menigmaal mogen aanschouwen
dat bij elke dikzak die volgens de principes
van Bircher Benner gaat eten en koken de
kilo 's eraf vliegen!
Beleggingshypotheken zijn de zo
merhit van de woningfinanciers.
Veel bezitters van een eigen huis
blijken te vallen voor de gouden
bergen die snel en makkelijk op de
aandelenbeurs worden verdiend.
De enomie risico's van aandelen-
hypotheken en de hoge kosten er
van lijkt de consument te negeren.
De waarschuwingen van de Consu
mentenbond en de Vereniging Ei
gen Huis hebben de overwinnings
roes van speculerende huiseige
naars niet kunnen doorbreken,
want hun aantal groeit.
Het afgelopen halfjaar werden er in
Nederland 260.000 nieuwe hypo
theken afgesloten, waarvan 83.000
voor nieuw gekochte woningen. De
rest betrof oversluitingen. In totaal
ging om grofweg 55 miljard gulden
aan geleend geld. En het wordt
steeds meer, zo lang de huizenprij
zen ook maar blijven stijgen. De
gemiddelde woning kostte in juni
al een kwart miljoen gulden.
De lage rente heeft lenen goedko
per gemaakt, maar ook de huizen
prijzen omhoog gejaagd. Veel men
sen betalen wat ze kunnen in plaats
van wat ze willen. De makelaar sti
muleert dat graag door de nadruk
te leggen op de 'netto-woonlasten',
geldverstrekkers doen een duit in
het zakje door de maximum leen-
bedragen tot grote hoogte op te
schroeven. Banken, verzekeraars en
tussenpersonen verdienen steeds
meer geld aan hypotheken.
Om de steeds grotere hypotheek
bedragen af te lossen kan het aan
trekkelijk lijken te profiteren van
het makkelijke geld dat op de beurs
verdiend wordt. Daar zijn de geld
verstrekkers op in gesprongen met
de aandelenhypotheek. een recente
vondst waarmee het riskante aan
deel wordt gekoppeld aan de veili
ge, behouden wereld het eigen
huis. En met succes.
Bij de ING Groep, met Nationale
Nederlanden, de Postbank en ING
Bank de grootste hypotheekver
strekker, spreken ze van 'een
trend'. Hoeveel beleggingshypothe
ken er zijn verkocht wil niemand
zeggen, want banken en andere
geldleners laten zich niet graag in
hun keuken kijken. Maar volgens
de Rabobank, goed voor een kwart
van de hypotheekmarkt, loste vorig
jaar 'vijf tot tien procent' van hun
clientèle af via aandelenhypothe-
ken en is dat dit jaar 'enkele pro
centen'meer.
Het is opmerkelijk dat zoveel hui
zenbezitters bereid zijn hun dak
boven het hoofd in te zetten als on
derwerp van speculatie. In zekere
zin was dat al zo door torenhoge
hypotheken af te sluiten op lage,
maar kortlopende rentes. Door die
hoge hypotheek ook nog eens te
grondvesten op een aandelenhypo
theek geeft de eigenhuisbezitter
zijn financiële toekomst helemaal
in handen van het lot. Hij schuift
zijn eigen huis op de groene mat
van de roulette. Rien ne va plus! en
de inzet staat vast voor vijftien,
twintig of dertig jaar. Er is geen
Bank die garandeert dat de aande
len niet dalen.
De Vereniging Eigen Huis noemde
in april het opkomende verschijn
sel van de aandelenhypotheek al
keihard 'windhandel'. Volgens Ei
gen Huis is het dom om je toe
komst te bouwen op aandelen
waarvan je alleen maar kunt hopen
dat ze niet omlaag duiken. Hypo
theken op basis van aandelen zijn
volgens Éigen Huis 'duur, ingewik
keld en zinloos'. De banken/verze
keraars leggen alle risico's bij de
huiseigenaar, terwijl ze zelf tot wel
35 procent van het rendement in
eigen zak steken via allerlei inhou
dingen. Van negen procent winst
per jaar blijft in de hypotheken
soms maar de helft (4,76 procent.
Royal Nederland) over. Veel maat
schappijen ABN -AMRO, Avéro,
Axa, Rabo/Interpolis, Hooge Huys,
Rozeker, Ohra, NOG, Stad Rotter
dam waren niet eens bereid alle
kosten op te geven en duiken daar
misschien nog wel ver onder.
Wie dertig jaar geleden een aande
lenhypotheek had afgesloten was
volgens de Amsterdamse universi
tair onderzoeker H. de Ruiter (VU)
veelal duurder uit geweest dan met
een gewone spaarhypotheek.
De onzekerheid is de belangrijkste
negatieve factor. Want waarom be
leggen al die banken en verzeke
raars hun geld niet zelf in aandelen,
als ze weten dat die zoveel geld op
leveren? Omdat ze dat te onzeker
vinden. Ze laten liever de cod
ment de kastanjes uit het vuu
len. In de jaren zestig en zev^
zijn de beurzen tien tot vijftia
lang achter elkaar nauwelijks)
gen, in 1987 zijn duizenden
gegaan door de beurskrach iij
York. Nu is de koers het afgelj
jaar zo omhoog geschoten, d.
kans groot is dat die inzakt, d
maar weinig aangroeit. Het it
pen van de huizenprijzen in
1979/1980 heeft heel wat Neq
ders financieel aan de grond j
bracht, doordat de waarde va
woning hun reuzenhypotheej
meer dekte. Het huis zelf is al
risico. Het lijkt onverstandigi
nog eens te speculeren op aa
lenkoersen. Een hypotheek o
eigen woning is daarvoor nie
juiste middel.
DEN HAAG FRED VAN ESSEN
Kritiek op wildbeheer Park De Hoge Veluwe
Een toevallige ontmoeting met
een edelhert of een wild zwijn.
Dat maakt een bezoek aan het
nationale park De Hoge Velu
we zo leuk. Met een beetje ge
luk zie je ook nog moeflons of
een ree. Maar achter die mooie
plaatjes schuilt volgens de
stichting Faunabescherming
veel ellende. Het wild op de
Hoge Veluwe heeft veel te wei
nig ruimte en de aantallen
worden kunstmatig hoog ge
houden om het de jagers naar
de zin te maken.
Met veel gevoel voor publiciteit werd twee
jaar geleden tien kilometer hekwerk verwij
derd in het Nationaal Park De Hoge Veluwe.
Nooit eerder had het grofwild zoveel ruimte
gehad in het grootste aaneengesloten na
tuurgebied van Nederland. Maar liefst 5.000
hectare kregen de 250 edelherten, eenzelfde
aantal reeën. 200 moeflons en 50 wilde
zwijnen tot hun beschikking.
Toch is die ruimte volgens de Faunabe
scherming (voorheen Kritisch Faunabe
heer) volstrekt onvoldoende. Op basis van
officiële cijfers van het ministerie van land
bouw zou dat minstens drie keer zoveel
moeten zijn. En de Faunabescherming
spreekt in een nieuw rapport zelfs van
85.000 hectare die de 'hoefdieren' nodig
hebben om niet in hun vrijheid te worden
belemmerd.
Het rapport moet een wetenschappelijke
ondersteuning vormen van een publieksac
tie waarin het faunabeheer en het jachtbe-
leid op de Hoge Veluwe aan de kaak wor
den gesteld. De dieren kunnen zich door al
le wildrasters niet vrij bewegen en als ge
volg van het bijvoeren nemen ze in aantal
zo toe, dat er elk jaar opnieuw tientallen
herten, reeën en wilde zwijnen moeten
worden afgeschoten, aldus het rapport. „De
leefomstandigheden voor de dieren zijn zo
kunstmatig en onnatuurlijk dat zij een park
met de allure van de Hoge Veluwe onwaar
dig zijn."
Voorzitter Nico Koffeman van de Faunabe
scherming noemt het daarom hoog tijd om
een aantal mythes van de Hoge Veluwe te
Volgens De Hoge Veluwe wordt er tijdens de bronsttijd op herten gejaagd, omdat de dieren zich dan vaker laten zien.
ARCHIEFFOTO ANP
ontzenuwen. Zo noemt hij het een fabeltje
dat het park door de echtpaar Kröller-Mül-
ler aan het Nederlandse volk zou zijn ge
schonken. „Het park is gekocht uit over-
heidsleningen die nooit zijn afbetaald en
die later werden kwijtgescholden. Gefinan
cierd met gemeenschapsgeld dus. Boven
dien was in 1910 al bekend dat het natuur
gebied volstrekt ongeschikt was voor wild."
Omdat de Hoge Veluwe voor het wild veel
te klein is, ontbreekt het aan voldoende na
tuurlijk voedsel. Daarom moet worden bij
gevoerd. Dat leidt weer tot veel te grote
groepen wild. die vervolgens moeten wor
den uitgedund. De wijze waarop dat ge
beurt is volgens Faunabescherming in strijd
met de regels. De directie van het nationale
park zou met name de Jachtwet overtreden
door de grote hoefdieren te laten bejagen.
Volgens die wet mag op een afgesloten ter
rein, zoals het nationale park, helemaal niet
op wild worden gejaagd.
Faunabescherming vermoedt dat de Hoge
Veluwe allerlei 'trucs' uithaalt om het jagen
door te laten gaan. „De jacht speelt een
doorslaggevende rol bij het huidige beheer
van de Hoge Veluwe. Het brengt natuurlijk
heel veel geld in het laatje. De jagers moe
ten lid zijn van Jachtvereniging St. Hubert
en betalen jaarlijks een contributie van tus
sen de 10.000 en 12.000 gulden. Daarvan
gaat een groot deel naar het nationale
park."
Voor elk afgeschoten dier moeten ze bo
vendien nog eens fors over de brug komen.
Koffeman zegt niet te weten wat het wild op
de Hoge Veluwe kost, „maar het afschieten
door buitenlandse jagers van een kapitaal
hert in Hongarije kost 40.000 gulden. Het
laat zich raden hoeveel kapitaalkrachtige
jagers over hebben voor het schieten van
zo n hert binnen het Nationale Park De Ho
ge Veluwe."
De jagers zorgen er dankzij het bijvoeren
niet alleen voor dat er voldoende wild aan
wezig is om te schieten. Volgens Fa|
scherming krijgen met name de ede
door al het extra voer enorme gewej
als jachttrofee bijzonder gewild zijnj
En ook al zou er gejaagd mogen woj
dan nog gebeurt het op een verboa
nier. In Nederland zijn drijfjachten!
drijvers en honden) verboden. St. H
houdt zogeheten riedeljachten. Kon
„Dat is gewoon hetzelfde als de in
land verboden drijfjachten. Bovend
gen ze ook nog eens tijdens de bron
van edelherten. Volgens De Hogej
gebeurt dat laatste omdat de diereri
dan vaker laten zien. „Dan kun je b|
palen welke exemplaren afgeschota
ten worden", aldus adjunct-directa
A. Snijders van het nationale park.
Snijders spreekt de beweringen van]
bescherming op alle fronten tegen.|
hem is de ruimte waarover het wild
schikt ruimschoots voldoende en w
nauwelijks bijgevoerd. Hij heeft het
van de stichting wel uitgenodigd on
ten over de meningsverschillen.
Faunabescherming doet in het rapn
aantal aanbevelingen om de leefoni
heden van het wild te verbeteren. Aj
toch gejaagd moet worden en als hi
zijn huidige omvang niet kan vergra
dan moet in ieder geval de jacht vei
fessioneler worden. Om de overlast)
rust voor de dieren beperkt te houd
het park een jager in vaste dienst m
nemen. „Dat in tegenstelling tot eei
die jaarlijks contributie betaalt en dl
voor zijn geld wil hebben", aldus
port.
Daarnaast zou de jachtperiode moe)
worden bekort. Tenslotte pleit Fauij
scherming ervoor om dode dieren a
derdeel van de kringloop in het veld
te laten. „Door het geschoten wild d
ger voor de verkoop aan restaurant!
bieden, wordt voorkomen dat diere
verkeerde motieven worden geschol
Toch blijft Faunabescherming geloi
de jacht uiteindelijk helemaal kan w
afgeschaft. Maar dat kan alleen alsl
tuurlijke leefgebied van het wild for
uitgebreid. Daarvoor zou de aanleg
nieuwe wildviaducten nodig zijn or
van elkaar gescheiden natuurgebie»
verbinden. Faunabescherming den
minister van landbouw mogelijkhe*
heeft om op grond van eerdere uitsj
het leefgebied te vergroten of de jat
verbieden.
ARNHEM JOHAN BOSVELD
Het serieuze Russische maand
blad Saversjenno Sekretno ('Ab
soluut geheim') zegt de hand te
hebben gelegd op het ma
nuscript van het boek dat
Alexander Korzjakov, het vroe
gere hoofd van de lijfwacht van
Boris Jeltsin, heeft geschreven
over zijn tijd met de president.
Waarschijnlijk om zich in te
dekken, meldt het blad niet
voor honderd procent te kun
nen garanderen dat het om het
origineel gaat.
Elf jaar lang waren de tot gene
raal opgeklommen KGB-lijf-
wacht Alexander Korzjakov en
de Russische president Boris
Jeltsin onafscheidelijk. Ruim
een jaar geleden werd Korzjak
ov de laan uitgestuurd. Nu re
kent hij af in de vorm van een
boek over de periode dat hij het
bevel voerde over de lijfwacht
van Jeltsin. In 'zijn' boek niet
zeker is of hij het werkelijk zelf
heeft geschreven pleegt Kor
zjakov een regelrechte karakter
moord.
Als ondertitel heeft Korzjakov
het manuscript een citaat van
de Franse staatsman Talleyrand
meegegeven: 'Hele naties zou
den doodsbang zijn indien ze
wisten door wat voor soort
mensen ze worden geregeerd'.
Ter illustratie meldt Korzjakov
dat het belangrijkste kenmerk
van het Jeltsin-tijdperk is dat
carrières gemaakt en gebroken
worden door pure toevallighe
den.
De historische confrontatie tus
sen Boris Jeltsin en de Opperste
Sovjet die uiteindelijk in okto
ber 1993 tot de bestorming van
het Witte Huis leidde, is er een
schoolvoorbeeld van. „Deze
botsing was mede veroorzaakt
door een onbetekenend inci
dent dat de persoonlijke relatie
tussen Jeltsin en de toenmalige
parlementsvoorzitter Chaspoe
latov ruïneerde. Chaspoelatov
was namelijk zo tactloos ge
weest zijn eigen masseur mee
te nemen naar de sauna waar
hij zich zo nu en dan ontspan
de met Jeltsin. Jeltsin zag dat
als een persoonlijke belediging
en dat was het dan", schrijft
Korzjakov.
Het resultaat is bekend: vice-
president Roetskoi en Chaspoe
latov verschansten zich in het
parlementsgebouw en dreigden
Jeltsin uit zijn ambt te zetten.
Jeltsin liet zijn tegenstanders
het Witte Huis uit schieten.
Korzjakov beschrijft ook hoe
amateuristisch het staatsappa
raat in die maanden was opge
treden. Toen het Witte Huis
door de parlementsleden bezet
was en niemand wist hoe het af
zou lopen, kwamen twee van
Jeltsins naaste medewerkers
met het idee een 'anti-demon-
strantenwapen' in te zetten.
Het was een soort laser waar
mee mensen konden worden
verblind. De bedoeling was mo
gelijke aanhangers van de be
zetters af te schrikken. Het ging
volgens Korzjakov niet door,
omdat ze niet wisten hoe het
drie ton wegende apparaat naar
het Witte Huis te brengen. De
auteur vermeldt niet hoeveel al
cohol bij deze 'operatie' was
genuttigd.
Alcohol en Jeltsin; ze zijn onlos
makelijk met elkaar verbonden.
Illustratief is het ontslag van
Jeltsins lijfkok en de hele keu
kenstaf, drie maanden voor de
verkiezingen van 1996. Korzjak
ov had, gezien Jeltsins fysieke
toestand, verordend dat er in
de keuken geen alcohol mocht
zijn. Maar als de baas toch zijn
borrel wilde, stuurde hij ie
mand weg om een fles wodka
te kopen. Uiteraard meldde de
ze zich bij Korzjakov die dan,
volgens het manuscript in Sa-
verzjenno Sekretno, een fles
water vulde en daar een scheut
wodka bij deed. Aangezien
wodka in één slok achterover
wordt geslagen, was de kans op
ontdekking niet al te groot. En
om Jeltsin helemaal niets te la
ten merken, had Korzjakov, nog
steeds volgens het manuscript,
de centrale recherche een ap
paraatje laten bezorgen waar
mee hij de flessen perfect kon
afsluiten.
Om op alles voorbereid te zijn,
stonden er volgens Korzjakov
altijd twee aangelengde flessen
in de keuken. Korzjakov schrijft
dat op een avond Jeltsin de
keuken binnenkwam, de wodka
zag en direct het hele keuken-
personeel ontsloeg, omdat ze
hem al die tijd bedrogen had
den. Jeltsin droog zetten was en
is onmogelijk, meldt Korzjakov.
Zo nu en dan staan beweringen
van Korzjakov op gespannen
voet met uitlatingen van de
president zelf. Nemen we het
mysterieuze ongewilde bad van
Jeltsin op een vrieskoude avond
in 1990 in een rivier buiten
Moskou. Jeltsin was na een ver
kiezingsoptreden op weg naar
de staatsdatsja van een vriend
in Oespenskoje buiten Moskou.
Korzjakov, toen manusje van
alles bij het in ongenade geval
len lid van de Opperste Sovjet,
Jeltsin, schrijft dat hij 's avonds
werd gebeld door Jeltsins doch
ter Tatjana, die doodongerust
was omdat Jeltsin nog steeds
niet thuis was.
„Ik nam een fles samogon (zelf-
gestookte wodka) mee en reed
naar Oespenskoje. Daar beleef
de ik op een politiepost een pa
thetische scène. Boris Nikolaje-
vits, alleen gekleed in een natte,
witte onderbroek en toegedekt
met een politiejasje, lag bewe
gingsloos op een bed. Hij barst
te in tranen uit toen hij mij
zag", schrijft Korzjakov. Kor
zjakov hielp Jeltsin overeind,
goot een flink glas wodka in zijn
keel en nadat Jeltsin wat was
bijgekomen, vertelde hij dat ie
mand hem een zak over het
hoofd had getrokken en hem in
de rivier wilde verdrinken. Hij
had zich weten te bevrijden en
was naar de kant gezwommen.
Tot zover het manuscript.
Korzjakov schrijft daarna dat hij
Jeltsin nog een paar glazen
wodka had gegeven, maar dat
het hele verhaal hem buitenge
woon ongeloofwaardig voor
kwam. Pas later verschenen
Jeltsins vrouw, dochter en
schoonzoon, meldt Korzjakov.
Jeltsin heeft altijd gezegd dat
het een poging van zijn tegen
standers was geweest om hem
te vermoorden. In zijn biografie
'Getuigenis van een opposant'
schrijft hij dat hij, vlak bij de
datsja aangekomen, zijn chauf
feur liet gaan: „Dat doe ik bijna
altijd, zodat ik nog een eindje te
voet kan gaan. Ik liep enkele
meters en lag toen plotseling in
de rivier." Niets over een zak.
Wel meldt hij dat hij naar de
politiepost was gestrompeld en
daar gastvrij werd onthaald.
„Terwijl ik de thee opdronk die
de jongens me hadden gegeven
en mijn kleren opdroogden, zat
ik in mijzelf te schelden: Zelfs
hiertoe zijn ze in staat." Jeltsin
vermeldt Korzjakov met geen
woord en schrijft: „Iets later
kwamen mijn vrouw en doch
ter me ophalen."
Korzjakov rekent in zijn boek
ook af met Jeltsins lievelings
dochter Tatjana, die hij verant
woordelijk acht voor zijn ont
slag. Volgens de ex-generaal
was de fysieke toestand van
Jeltsin zo slecht, dat de medi
sche raad op 20 mei schreef
De historische confrontatie tussen Boris Jeltsin en de Opperste Sovjet die uiteindelijk in oktober 1993
bestorming van het Witte Huis leidde, zou zijn veroorzaakt door een onbetekenend incident tussen Je
en de toenmalige parlementsvoorzitter Chaspoelatov. archieffo
geen enkele verantwoordelijk
heid meer te willen dragen, in
dien de president zijn campag
ne op een dergelijke slopende
wijze zou voortzetten. Korzjak
ov wilde de verkiezingen annu
leren, maar het waren Tatjana
en de weer in genade aangeno
men Tsjoebais die de strategie
bepaalden, inclusief de wilde
dansen van Jeltsin.
Korzjakov vroeg, volgens het
manuscript, Tatjana of ze zich
er wel van bewust was dat dit
haar vaders dood kon zijn. „Zij
antwoordde dat ik er niets van
begreep. Toen werd mij duide
lijk dat het niet de president
was, maar diens familie en de
nieuwe entourage die ten koste
van alles de macht wildei
houden", aldus Korzjako
overigens elf jaar meedra
dit circus en pas boos we
dat hij werd ontslagen.
MOSKOU HANS HOOGENDUK
CORRESPONDENT
