Alles tiptop in Kamer der Zuchten'
Hotel Centraal
De deurbel als receptioniste
ENBOEK
o,
li
Grote verbouwing 'redt' Holiday Inn
'200 Motels': het
Waterloo van Zappa
IJDAC 8 AUGUSTUS 1997
In de bruidssuites van tegenwoordig is het maar een saaie boel
>p camping Dijk en Burg in Noordwijkerhout arri
veert een echtpaar. Het zijn vijftigers en achter luin auto
slepen ze een vouwwagen mee. Ik zie de bui al hangen.
Deze mensen zijn niet op de hoogte van de reputatie van
deze camping.
De vrouw zegt: 'Ik geloof dat dit een jongerencamping
is'. In haar directe nabijheid is een muur opgebouwd.
Een groengekleurde muur van lege bierkratten Grolsch.
Vooreen legertent luisteren jongens naar house-dreu-
nen, daarvoor zitten hun roodverbrande vrienden in een
met water volgelopen babyzwembadje. De fles gaat naai
de mond. Een doordringende boer volgt.
Ja mevrouw, dit is een camping voor jongeren.
Roddelbladen hebben Dijk en Burg onlangs in een
kwaad daglicht gesteld. Het was een poel des verderfs.
In, op, boven en onder de tenten zouden meisjes en jon
gens het met elkaar doen. Op onze vraag Hotel Centraal
met een verhaal over de jeugdherberg annex camping
op te luisteren, antwoordt de eigenaar botweg: 'nee'.
Wat nu?
We leggen uit dat we niet uitzijn op sensatieverhalen
(hoewel, ik ben niet vies van een lekkere roddel) en dat
we alleen opschrijven wat we zien.
Uiteindelijk mag een collega de nacht in de herberg
doorbrengen. Dat was afgelopen nacht. Of-ie het heeft
overleeft, weet ik niet, want zijn bed was geplaatst boven
de zich op het terrein bevindende discotheek.
Nadat ik hem heb afgezet en hem veel sterkte heb toege
wenst, loop ik nog
even de camping over.
Ik geloof mijn ogen
niet. Ik ontwaar voor
een duizendje of wat
statiegeld.
Maar een kolerezooi?
Vrijpartijen in de
open lucht? Welnee.
Zijn we niet allemaal
jong geweest? Zijn we
niet allemaal een
keertje over het randje
gegaan?
Ik wou dat ik nog jong
was.
ROB ONDERWATER
iWie mocht denken dat
de bruidssuite op dezg
wufte zomerdagen in
hotels hét onderwerp
van gesprek is, komt be
drogen uit. Geen kamer
meisje dat ooit iets
vreemds heeft meege
maakt in de 'Kamer der
Zuchten'. Alles blijft ze
dig, Hollands zedig. Een oud
spreekwoord luidt: 'Die slaperig
is en gaperig is, wat doet hij bij
de bruid?' Het lijkt wel alsof alle
bruidegoms zich total loss heb
ben gedronken op hun brui
loftsfeest en niet meer in staat
zijn hun bruid tot in de gangen
van het hotel na te zitten.
Hotel Huis ter Duin in Noord-
wijk, dat hotel waar koninklijke
tenen voorzichtigjes het badwa
ter hebben geprobeerd, heeft 19
suites die kunnen worden inge
richt als bruidssuite. Daaronder
de 'Chambre Royal' en de 'Im
perial Suite'.
Er kan een speciaal arrange
ment worden geboekt voor 800
gulden en daarvoor krijgt het
bruidspaar een ruim tweeper
soonsbed, 24 uur room-service,
een minibar, fruit op de kamer,
champagne en een uitgebreid
champagne-ontbijt. ,,En, o ja",
zegt Stephan Stokkermans, de
commercieel directeur, „moch
ten de bruidsparen dat nodig
hebben, dan is er ook nog een
broekenpers.
Soms krijgt men gekke verzoe
ken bij Huis ter Duin. Stokker
mans is niet al te scheutig met
anekdotes, maar een klein tipje
van de bruidssluier wil hij wel
oplichten. „We hebben eens
In veel hotels in de regio kan de eerste huwelijksnacht worden doorgebracht in een luxe bruidssuite. Pech voor h
jonge stel thuis duizenden spliterwten in bed heeft uitgestrooid.
een keer opdracht kregen om
bij een tennisleraar die ging
trouwen achthonderd tennis
ballen in de bruidssuite te stor
ten. Dat hebben we gedaan.
Eén bruidspaar herinner ik me
nog heel goed. 's Avonds, na het
feest, begaven bruid en brui
degom zich naar hun kamer.
Bellen met Hotel Centraal
Voor wie een stukje wil reserveren in Hotel Centraal
staat een speciaal telefoonnummer open. Het onder
werp moet natuurlijk wel direct of indirect te maken
hebben met hotels. Boekingen: 06 - 53474513.
Huiselijkheid troef in minihotel De Soete Inval
3s)e oprijlaan van het hotel is een
letspad. Een simpele, ouder
wetse bel in plaats van een
flriendelijk lachende receptio
niste. In minihotel De Soete In-
'al in Noordwijkerhout is huise-
jjkheid het motto. Uit en toch
ïuis.
frie kamers telt het twee-ster
enhotel. In totaal kunnen ne-
;en bedden worden beslapen.
Ucy Zoet (55) is kamermeisje,
:hef-kok, ober, receptioniste en
igenaar tegelijk. In de rustige
vintermaanden draait ze haar
ianden niet om voor een nieuw
lehangetje in de kamers. Heel
pms, in zeer drukke tijden,
pringt één van de kinderen een
leer bij. „Personeel kan ik mij
liliet veroorloven. Daar is dit ho-
el te kleinschalig voor", zegt ze.
licy Zoet („Vandaar de naam
We Soete Inval") woont in het
lanpalende huis. Een tussen-
leur vormt een verbinding met
let hotel, dat een gezellige, ou-
lerwetse sfeer ademt. Dat is
ook het geheim van De Soete
Inval. „Ik krijg mensen over de
vloer die een congres hebben in
Leeuwenhorst. Men zoekt hui
selijkheid, aandacht en sfeer.
Dat kunnen we hier bieden."
Het was absoluut niet de bedoe
ling dat Zoet het hotelvak in
ging. Ze was onderwijzeres in
Brabant voordat zij haar man
uit Voorhout leerde kennen.
Eerst woonde de familie in
Voorhout, daarna deed zich de
mogelijkheid voor om een huis
aan de 's-Gravendamsewegte
kopen. Vervolgens kon het aan
grenzende huis worden ge
kocht. En wat doe je met een
leeg, duur huis? Dat ga je verhu
ren.
Zoet begon daarom met kamers
met ontbijt. Maar dat4everde te
OOK HCT LEIDSCH DAGBLAD/
HOTEL CENTRAAL RIJDT IN EEN
AUTO
VAN HUURMIJ
HUÜRMIJ/AUT0 PETER
Prijsvoorbeeld Doihfltsu Cuore
1. 399,-per week
I E ID EJ L Ij
0 f R D 0 R P A I W 11
Boven het bed hing een schilde
rij waarvan ze dachten dat het
bij de hotelinventaris hoorde, 's
Morgens, toen ze weer wat wa
ren bijgekomen van de ver
moeienissen, zagen ze dat het
geschilderd was door de vader
van de bruid. Het was hun hu
welijkscadeau. Erg leuk. En we
hebben het ook wel eens mee
gemaakt dat een bruidspaartje
bij een fotoreportage de zee in
fietste."
In Hotel des Indes in Den Haag
is het, als wij de pr-manager
moeten geloven, maar een saaie
boel. „Iets leuks? Nee, ik heb
nog nooit iets leuks gehoord."
Ook bij het Astoriahotel in
Noordwijk vangen we, zoals de
vissers dat daar al jaren doen,
bot. Cécile, die de telefoon op
neemt, is nog niet zo lang in
dienst en weet niets van een
bruidssuite. Op de achtergrond
horen we haar informeren bij
een andere werknemer. Voordat
ze ons weer te woord staat,
mompelt ze tegen hem: 'Ja, jóh,
de melk blijft langer goed dan
een huwelijk." Dat weten we
dan ook weer.
Bij Hotel Noordzee in Katwijk
heeft men wel een bruidssuite.
Een arrangement kost 395 gul
den. Daarvoor krijgt men cham
pagne, een waterhemelbed, een
romantisch ingerichte kamer en
een rond, tweepersoons-bub
belbad. „Het bad is rose en
heeft onderwaterverlichting'
zegt André Kruit, een van de di
recteuren. „Of ik wel eens iets
geks heb meegemaakt? Nee, ei
genlijk niet. Vaak dinerert de
bruidsparen hier en gaan ze zo
door naar de suite. Alles is daar
keurig geregeld. En ja, dan heeft
dat vervelende zwagertje dat bij
hen thuis duizenden spliterw
ten in het bed heeft uitgestrooid
natuurlijk pech."
Bij Hotel Het Witte Huis in
Oegstgeest kunnen de bruids
paren ook terecht als het gaat
om een romantische ambiance.
Eigenaar R. van Ingen-Schenau
beschouwt het comfort en de
privacy van het echtpaar als
'heilig'. „Die dag moet tiptop
zijn en dat geldt ook voor de
bruidssuite. Ik hou er dan ook
niet van om er in opdracht van
familieleden rottigheid uit te
halen. Ik heb eens in een hotel
in Den Haag gewerkt en daar
had de werkgever van de brui
degom het bed in de bruidss
uite vakkundig gedemonteerd.
Dat lijkt me een afknapper van
jewelste."
CEES VAN HOORE
weinig op. „Ik ga uit van het
principe dat het huis zichzelf
moet bedruipen." Stilletjes be
gon ze als hotelier. Stilletjes om
dat de gemeente van niets wist.
En nadat een vergunning bin
nen was, begon Zoet officieel
met haar hotel.
Ze krijgt gasten binnen van al
lerlei pluimage. Soms worden
toeristen doorverwezen door de
Noordwijkse VW, hoewel ze
haar jaarlijkse contributie van
350 gulden niet betaalt. „De
VW doet weinig voor dat geld.
Ik krijg daar gewoon te weinig
inkomsten van."
Of De Soete Inval nog een lang
leven is beschoren, is nog maar
de vraag. Ricy Zoet verhuurt
geen kamers met toilet en dou
che en de moderne toerist is ge
wend aan luxe. „Ik sta voor een
dilemma. Of we verkopen de
boel en gaan in een mooie villa
wonen in de Zuidduinen, of we
gaan hier de boel verbouwen.
ROB ONDERWATER.
Het had weinig gescheeld of het Holiday
Inn in Leiden was nu een bejaardentehuis.
Of een kantoor. General manager Max
Worms zegt het schaterlachend en daar
heeft hij reden genoeg voor. Het hotel
wordt voor bijna tien miljoen gulden ver
bouwd en zit weer 'in de lift'.
Toch is het nog maar twee jaar geleden dat
er weinig te lachen viel aan de Haagse
Schouwweg. Sluiting van het hotel leek on
vermijdelijk. De Duitse zakenlieden die
Holiday Inn zes jaar lang in handen had
den, weigerden ook maar één cent te stop
pen in modernisering van het gedateerde
gebouw. „Het waren haaien", zegt Worms.
„Ze droegen keurige pakken en mooie das
sen, maar ze hadden slechte bedoelingen.
Van een verbouwing wilden ze niets weten.
Ze wilden alleen maar verdienen."
Toch wist Holiday Inn tijdens het Duitse
'regime' het hoofd boven water te houden.
„Veel service bieden, een vriendelijke be
diening. Dat compenseert", zegt Worms.
Dat vinden de gasten volgens de manager
uiteindelijk toch belangrijker dan te moeten
slapen in een kamer met bruine vloerbe
dekking en donker meubelair. „Je kunt nog
zo'n mooi hotel hebben, als je een takke-
bediening krijgt, dan kom je er nooit meer."
Toch betwijfelt Worms of Holiday Inn het
op de lange termijn met zijn klantvriende
lijkheid had gered. Het hotel schreeuwde
om een verbouwing. Dat zagen de nieuwe
eigenaren - 'een club Nederlandse inves
teerders' - gelukkig wél in. Direct na de
overname trokken zij bijna tien miljoen gul
den uit om het hotel in een nieuwe jas te
steken. De verbouwing is inmiddels in X'olle
gang. De kamers worden in warme 'Tos-
caanse' kleuren gestoken: de badkamers wit
met terra-cotta, het meubilair van licht pe
renhout, tafereeltjes in 'country-style' aan
de wand. De rare, lange lange gang naar het
restaurant verdwijnt. Verder komt er een
grote lobby met een lichtkoepel, die direct
toegang biedt tot de eetzaal: het Holidome
met zijn subtropische tuin.
Eind volgend jaar is Holiday Inn 'nieuwe
stijl' een feit.
V
Kamermuziek
lek worden
ze van tour
nees. Hoe
fraai, comfor
tabel of knus
de kamers ook
zijn en hoe
hard het perso-
neel ook zijn
best doet; de grootste gruwel
voor muzikanten is en blijft die
schier oneindige reeks van
overnachtingen in hotels of mo
tels. Recordhouders zijn Frank
Zappa (1953-1993) en zijn Mo
thers of Invention. Groter dan
bij dit illustere gezelschap kan
de gekte onmogelijk worden.
De film '200 Motels' uit 1971 en
de daaraan ontleende, gelijkna
mige, soundtrack vormen het
bewijs.
'200 Motels' heeft de eerste vijf
jaar 'on the road' van Zappa en
zijn Mothers als onderwerp. Als
filmscript is de enorme stapel
aantekeningen van Zappa ge
bruikt. Zappa had de eigenaar
dige gewoonte om werkelijk al
les vast te leggen, met pen en
papier of met een bandrecor
der.
Concerten, probeersels tijdens
repetities, dialogen op de wc en
met groupies, ruzies met de
douane, pseudo-filosofische ge
sprekken van benevelde band
leden, seksgeluiden, weirde
brainstorms waaraan geen touw
valt vast te knopen, vulgaire
liedjes in de bus; Zappa ver
trouwde ze aan het papier toe
of nam ze op. En gebruikte ze in
songteksten, concepten, zijn
boek en in zijn films. Behalve
als componist, regisseur, gita
rist, zanger en satiricus ontpop
te Frank Zappa zich op deze
wijze ook als roek-antropoloog.
'200 Motels' is dan
ook meer een
'rockumentary'
dan een speelfilm.
Het Wim T. Schip-
pers-gehalte is
hoog maar een
plot, een verhaal
lijn of een climax
valt er niet in te ontdekken.
Voor zover er aan '200 Motels'
iets valt te begrijpen, deed het
publiek dat aan het begin van
de jaren zeventig in het geheel
niet. Meestal werden met deze
'cult classic' zaterdagavonden
afgesloten, in filmhuizen of op
de televisie. Na weer een pro
testmars tegen 'Vietnam' en een
paar joints bij de psychedeli
sche langspeler 'Atom Heart
Mother' van Pink Floyd, be
hoorde de dag van het gemid
delde bloemenkind te eindigen
met '200 Motels'.
Dat Zappa zichzelf veelvuldig
neerzette als 'nevèr a hippie, al
ways a freak' veranderde daar
niets aan. Met de oogverblin
dende lichteffecten in de film,
met veel paars en roze, had
Zappa onbedoeld een brug ge
slagen naar een publieksgroep
die hij bij tal van gelegenheden
belachelijk maakte.
In '200 Motels' spelen de band
leden zichzelf, Ringo Star ver
tolkt de rol van Zappa en Zappa
zelf is maar heel sporadisch te
zien, als hij gitaar speelt. Er zit
ten veel songs met scabreuze ti
tels in de film. gespeeld door de
band en de Royal Philharmonic
Orchestra.
Door '200 Motels' is het nooit
meer goed gekomen tussen
Zappa en Engeland. In zijn
autobiografie, die bijna een
kwart eeuw na '200 Motels' ver
scheen. spuwt hij 15 bladzijdes
lang zijn gal over 'het preutse
en hypocriete Brittannië'.
Zappa dacht door de film en de
muziek in Engeland op te ne
men, goedkoper uit te zijn dan
in Amerika, waar studiotijd pe
perduur was. Hij had zich ech
ter verkeken op een zeer merk
waardige regel die de Britse
vakbond ooit heeft afgedwon
gen. Die heeft repetities onmo
gelijk gemaakt, tenzij de huur
der zo gek is om het - veel ho
gere - tar ief voor studio-opna
men te betalen.
Zappa dacht de regel te omzei
len door vóór de opnamen met
het orkest enkele concerten in
de Royal Albert Hall te geven.
Zo kon '200 Motels' toch wor
den gerepeteerd en kwamen er
nog extra opbrengsten binnen
ook. Door een samenzwering
van enige orkestleden en het
management van 'Albert' wer
den de concerten echter afge
last. Zogenaamd vanwege de
pornografische teksten van de
songs van '200 Motels'. Voor de
orkestleden was echter wraak
het motief. Zij waren in de film
in een concentratiekamp gesi
tueerd en ook om tal van ande
re redenen kunnen zij zich on
mogelijk op hun gemak hebben
gevoeld bij '200 Motels'. Door
de rechtszaak die Zappa tegen
de Royal Albert Hall begon - en
verloor - werd de financiële
strop nog groter.
Een jaar nadat de film en de
dubbelelpee in roulatie waren
gebracht, keerde Zappa terug in
Engeland om '200 Motels' live -
zonder orkest, dit keer - te spe
len. Een concertganger trok
hem tijdens de toegift van het
podium van het Rainbow The
atre omdat Zappa met zijn
vriendin zou hebben geflirt.
Zappa brak zijn been en enkel,
beschadigde zijn ruggegraat en
belandde voor negen maanden
in een rolstoel.
Sinds dit drama zong hij een
paar toontjes lager. Letterlijk,
want ook zijn strottehoofd was
verbrijzeld waardoor zijn
spreek- en zangstem met een
derde octaaf was gezakt.
WIM KOEVOET
