Palestijnen voelen zich
vernederd door Israël
Feiten Meningen
Aanslagen sinds eerste vredesakkoord-
'Arabieren luisteren alleen naar gewelcb
Je moet goed uitkijken, het is één glibbertroep
DONDERDAG 31 JULI 1997
Regering Netanyahu moet Arafat behoedzaam aanpakken
"Vrede met veiligheid'
was de leuze waarmee
Benjamin Netanyahu
vorig jaar de verkiezin
gen inging. Een groot
deel van de Israëlische
bevolking geloofde
hem en stelde hem
uiteindelijk in staat
zijn woorden in de
praktijk te brengen.
Ruim een jaar na het
aantreden van de
nieuwe regering is het
vredesproces op ster
ven na dood, er is
geen uitzicht op on
derhandelingen en
Netanyahu blundert
voort. „Maar in ieder
geval kunnen we veilig
inde bus stappen",
hoorde je in de super
markt zeggen. Tot gis
teren, toen ook die il
lusie door twee zelf
moordcommando's
aan stukken werd ge
reten. Wat overblijft is
wanhoop.
Wat de terreur betreft lijkt het
weinig uit te maken of Israël
een vredesproces voert of ieder
overleg weigert, of het een link
se regering heeft of een rechtse
en of het de Palestijnse gebie
den openhoudt of afsluit. De ex
tremisten hebben hun eigen
programma, zo lijkt het, en
maar één doel. Dat is niet het
tegengaan van het vredespro
ces, maar het tegengaan van de
staat Israël en zijn inwoners.
Tot gisteren is de regering-
Netanyahu er betrekkelijk gena
dig vanaf gekomen, maar dat
was meer geluk dan wijsheid.
Een paar weken geleden ont
dekte de Palestijnse politie in de
buurt van Bethlehem een bom-
menfabriekje, waaruit blijkt dat
.Arafat niet helemaal met zijn
handen over elkaar zit. Eerder al
had Israël geluk toen een gauw
dief op het strand in Tel Aviv
een tas met een bom stal en
vervolgens de moed had de po
litie in te lichten.
Het Israëlische kabinet heeft
gisteravond terecht harde maat
regelen geëist van Yasser Arafat
en zijn Palestijnse Autoriteit.
Het doet dat trouwens al vele
maanden, in alle toonaarden,
maar met een beperkt effect.
Het is een feit dat de Palestijnse
politie arrestanten vaak al na
een paar dagen of weken vrij
laat. Premier Netanyahu heeft
gelijk als hij zegt dat Israël van
zijn 'partners voor vrede' mag
verwachten dat ze een harde
lijn volgen tegen terreur, zoals
ze volgens de Oslo-akkoorden
verplicht zijn. Maar zijn woor
den zouden nog overtuigender
De hele groentemarkt ligt bezaaid met opengespatte watermeloenen. De ravage is enorm.
klinken als ook Israël zich strikt
aan die akkoorden zou houden.
Ook de vorige regering, van Yit
zhak Rabin en Shimon Peres,
had te kampen met Palestijnse
terreur. Op iedere aanslag volg
den aankondigingen die niet
bijster veel afweken van wat er
gisteravond is gezegd. Maar het
is moeilijk iedere keer weer iets
te bedenken dat het publiek de
indruk geeft dat er nu echt iets
wordt ondernomen. Een paar
maanden na de instelling van
extra bewaking op bussen en bij
bushaltes verdwenen de veilig
heidsagenten uit het straat
beeld. De soldaten die na vorige
bomexplosies door de winkel
centra kuierden keerden al na
een paar weken terug naar hun
kazernes. En zelfs de onnozelste
supermarktbezoeker begrij p t
dat een bejaarde bewaker bij de
ingang machteloos staat als een
zelfmoordcommando zich on
der het winkelend publiek wil
begeven.
Het enige dat helpt - zij het
nooit honderd procent - is een
niet aflatende strijd van veilig
heidsdiensten en leger tegen ex
tremistische groepen. Samen
werking met de Palestijnse Au
toriteit en de Palestijnse politie
is daarbij van groot belang,
maar wat dat aangaat geven de
ontwikkelingen weinig hoop.
Van coördinatie tussen de le
gers en veiligheidsdiensten van
Israël en de Palestijnse Autori
teit is al maanden nauwelijks
sprake. Wat er nog aan overleg
plaats heeft gebeurt onder toe
zicht van de Amerikaanse CIA.
Het is van groot belang dat de
samenwerking wordt hervat,
maar daarvoor is vertrouwen
nodig. Dat vertrouwen kan al
leen worden geschapen als de
Israëlische regering in de ko
mende dagen haar opzwepende
taal matigt en zich bereid toont
zich op een zakelijke manier
met de Palestijnen te verstaan.
Daarvoor is een zekere mate
van begrip noodzakelijk voor de
positie van Yasser Arafat. De vo
rige regering begreep dat een
erosie van de positie van de Pa
lestijnse leider binnen zijn eigen
volk niet in het belang van Is
raël kan zijn. Als de Palestijnen
merken dat de Israëlische rege
ring Arafat op alle mogelijke
manieren vernedert zullen ze
nooit begrip kunnen opbrengen
voor Palestijnse concessies in
het vredesproces. ..De Israëli's
willen Vrede met Veiligheid, wij
willen Vrede met Waardigheid"
schreef onlangs de Palestijnse
mensenrechtenactivist Iyad Sa-
raj. En aan begrip voor die
waardigheid ontbreekt het in de
huidige Israëlische regering nog
al eens.
Arafat voelt zich zwaar veme-
FOTO AP» JACQUELINE ARZT
derd door Israëls weigering een
serieuze verdere militaire terug
trekking van de Westelijke Jor-
daanoever uit te voeren. De Pa
lestijnen moeten toezien hoe Is
raël de feitelijke situatie in hun
gebieden blijft wijzigen door het
stichten en uitbreiden van ne
derzettingen. Nog altijd kunnen
ze niet vrij reizen tussen de
Westoever en de Gazastrook.
Gevangenen die volgens de ak
koorden al lang op vrije voeten
hadden moeten zijn, zitten nog
steeds in de cel.
Het aanzien van Arafat in de Pa
lestijnse gebieden is nog nooit
zo laag geweest als op dit mo
ment. Veel Palestijnen, ook ge
matigden, zijn van mening dat
Arafat al veel te veel heeft toege
geven aan Israël. En die gevoe
lens zullen de komende weken,
als Arafat gedwongen wordt tot
nieuwe acties, alleen maar toe
nemen.
Dat alles wil niet zeggen dat Is
raël moet afzien van het stellen
van veiligheidseisen, maar wel
dat het er alles aan moet doen
om te voorkomen dat de Pales
tijnen te zeer de indruk krijgen
dat hun leider naar Israëls pij
pen danst en dus het etiket 'ver
rader' krijgt opgeplakt.
TEL AVIV AD BLOEMENDAAL
CORRESPONDENT
Voor Hamas is iedere
jood een doelwit
Met de aanslag op de markt van West-Jeru-
zalem heeft de Hamas-beweging een nieuw
wapenfeit toegevoegd aan een lange lijst
van terreuraanslagen. Daarmee is de bewe
ging trouw aan haar beginselen. „Iedere
jood en iedere (joodse) kolonist is een doel
wit en moet worden gedood", staat in de
Hamas-statuten te lezen.
Harnas werd gericht op 14 december 1978,
even na het begin van de Intifada, het Pales
tijnse volksoproer. In haar handvest riep de
beweging op tot een Jihad, een heilige oor
log, tegen Israël. Doel is de stichting van een
islamitische staat in heel Palestina.
Harnas voert haar strijd op twee fronten.
Een deel van de beweging legt zich toe op
sociale activiteiten. Met ontwikkelingswerk
en opbouwprojecten heeft Hamas in tien
jaar tijd een grote, trouwe aanhang weten te
kweken in de Palestijnse sloppenwijken. De
Gazastrook en Hebron gelden als bastions
van het door Harnas gepredikte militante
fundamentalisme.
Tegelijkertijd pleegt de gewapende arm, de
Izz-el-Din al-Qassam, de ene opzienbaren
de aanslag na de andere. Tussen februari en
maart 1996 pleegde de groepering drie
spectaculaire zelfmoordaanslagen, waarbij
62 mensen het leven lieten. Een aanslag in
Tel Aviv, in oktober 1994, kostte aan 21
mensen het leven. Daarmee steekt deze be
weging haar enige concurrent - de kleinere,
maar nog radicalere Jihad - naar de kroon.
Harnas wordt tenminste voor een deel gefi
nancierd door Iran, maar doet ook in de
Verenigde Staten en Europa aan fondsen
werving. Ook in Nederland, België en Duits
land werven Hamasleden actief om geld en
politieke steun.
JERUZALEM AFP
(f
Palestijnse aanslagen in Israël sinds de on
dertekening van het eerste vredesakkoord
tussen de PLO en Israel in september
1993:
6 april 1994: Een lid van Harnas parkeert
een met explosieven geladen auto in de
Noord-Israëlische stad Afula. Bij de ont
ploffing komen negen mensen om het le
ven en vallen 45 gewonden.
13 april 1994: Een Palestijn brengt aan
zijn lichaam bevestigde explosieven tot
ontploffing in een forensenbus in de buurt
van de stad Hadera. Zes Israëliërs komen
om het leven en 25 raken gewond. Harnas
eist de verantwoordelijkheid op.
19 oktober 1994: In het centrum van Tel
Aviv worden 22 mensen gedood en raken
48 gewond door een zelfmoordactie van
een Hamas-lid in een bus.
12 november 1994: In de Gaza-strook
rijdt een terrorist met een lading explosie
ven op een fiets in op een groep Israëli
sche soldaten. Drie soldaten en de dader
komen om het leven. Islamitische Jihad
zegt verantwoordelijk te zijn voor de aan
slag.
25 december 1994: Bij een aanslag van
Harnas op een bus in Jeruzalem raken
twaalf mensen gewond.
22 januari 1995: Twee Palestijnen blazen
zichzelf op op een kruispunt in Beit Lid. 21
Mensen worden gedood. Ook hier eist Is
lamitische Jihad de verantwoordelijkheid
op.
9 april 1995: Bij zelfmoordaanslagen bij
twee joodse nederzettingen in de Gaza
strook sneuvelen zeven Israëlische solda
ten en een Amerikaanse student. Harnas
en de Islamitische Jihad eisen de verant
woordelijkheid op.
24 juli 1995: Een Hamas-lid pleegt een
zelfmoordaanslag op een bus in Tel Aviv.
Er vallen zes doden en 28 gewonden, ji
21 augustus 1995: Opnieuw een zelf- h
moordaanslag van Harnas op een foren-p
senbus in Jeruzalem; vier Israëliërs en e$
Amerikaan komen om het leven, meer u
dan honderd mensen raken gewond, iï
25 februari 1996: Bij een zelfmoordaan^
slag op een lijnbus in Jeruzalem worden
27 mensen gedood. Een uur later is er ee
explosie bij een verzamelplaats voor Isra
lische soldaten in de kustplaats AshkaloijN
hier vallen twee doden. In totaal raken dij
dag tachtig mensen gewond. Harnas zeg',
dat de aanslagen een vergelding zijn voo,
de dood van de 'bommendeskundige' Yc
hiya Ayyash.
26 februari 1996: Een Arabier met een ,f
Amerikaans paspoort rijdt met een huuii
auto in op een bushalte, waarbij een do<j,(
en 23 gewonden vallen. De bestuurder j,
wordt gedood, Harnas eist de verantwocL
delijkheid op.
3 maart 1996: Bij een aanslag op weder
om een lijnbus in Jeruzalem worden ne-ij
gentien mensen gedood en raken tien ar
deren gewond. Ook hier zegt Harnas uit
wraak voor de dood van Ayyash gehande3
te hebben. F
4 maart 1996: In Tel Aviv vallen twaalf de
den en meer dan honderd gewonden al^
een Palestijn zich op één van de drukste!r
kruispunten van de stad opblaast: Ham#'
eist de verantwoordelijkheid op. 0
21 maart 1997: Een Palestijn blaast zichK
zelf en drie Israëlische vrouwen op in Tel
Aviv.
30 juli 1997: Twee mannen laten kort nf
elkaar explosieven ontploffen op de cen^
trale markt in Jeruzalem. De daders en
dertien anderen komen om, meer dan lfo
mensen raken gewond.
JERUZALEM. AP P,
Wraakgevoelens overheersen bij handelaren en bezoekers van de Mahaneh Yehuda
L
Maxime ben-Gigi (42) is een
mazzelaar. Drie keer maakte hij
van dichtbij een terroristische
aanslag mee en drie keer kwam
hij er op miraculeuze wijze zon
der kleerscheuren van af. Ook
gisteren.
Terwijl hij op de Mahaneh Ye-
huda-markt in westelijk Jeruza
lem met een bevriende winkel
eigenaar een praatje maakte,
werd het plotseling donker. Kort
daarop zag hij kinderen uiteen
gerukt worden en een vrouw die
zojuist nog inkopen had gedaan
door de lucht geslingerd wor
den en dood neerkomen.
Zelf bevond hij zich op veilige
afstand: onbewust had hij de
voortekenen geregistreerd en
zich tijdig uit de voeten ge
maakt. Zijn vriend daarentegen
zag hij onder het bloed en met
een aan flarden gescheurd been
worden weggevoerd. „Ik weet
niet waarom", zegt de ortho
dox-joodse bus- en ambulance
chauffeur, „Maar keer op keer
word ik door God gespaard."
Een uur na de aanslag is het een
chaos op Mahaneh Yehuda.
Huilende mensen proberen
zich een weg te banen naar de
plaatsen waar de twee daders
zich, minder dan een halve mi
nuut na elkaar, op één van de
drukste momenten van de dag
hebben opgeblazen.
Orthodoxe chareidiem van een
speciale legereenheid zoeken
tussen het rondgeslingerde fruit
naar de afgerukte lichaamsde
len van de gewonden en overle
denen. En terwijl enkele van de
omstanders hun gebedenboe
ken tevoorschijn halen en sa
men een gebed reciteren, vech
ten cameramensen en fotogra
fen met het leger om zo dicht
mogelijk bij de actie te komen.
Toegestroomde Yeshiva-stu-
denten (die worden opgeleid tot
orthodoxe rabbijnen) scande
ren, liefst in de buurt van televi-
Een orthodoxe jood bekommert zich om een slachtoffer op de markt.
FOTO AP» JACQUELINE ARZT
sieploegen, 'dood aan de Ara
bieren'. De winkeleigenaars van
de Mahaneh Yehuda-markt
staan bekend om hun door
gaans rechtse en vaak zelfs zeer
rechtse sympathieën. Arik
Sharon, de havik van de Likud,
en rabbi Ovadiah Yosef van de
Sefardisch- orthodoxe Shaspar-
tij, zijn alom in posters en foto's
aanwezig. De Nationale Reli
gieuze Partij en de ultra-rechtse
splinterpartij Techiya zijn bij
zonder populair. Portretten van
Meir Kahane, de in New York
vermoorde leider van de extre
mistische en nu verboden
Kachpartij, hangen nog steeds
in een groot aantal winkels.
Ook Likud-havik Benjamin
Netanyahu was vorig jaar nog
zeer geliefd bij de handelaren
van Machanei Yehoeda. Maar
van dat aanvankelijke enthou
siasme voor Netanyahu's belof
te op een veilige vrede is weinig
!r
)1
meer over nu zelfs met een e
rechtse Likud-geleide regerirjt
terroristische aanslagen geeiL
verleden tijd blijken te zijn.
„Een harde hand, dat is wat
Arabieren nodig hebben", zeL
Jehoshua, eigenaar van een v
winkel in een steegje precies^
tussen de twee straten waar i
explosies plaatsvonden. „We
moeten het leger de Palestijr^
gebieden insturen en al dezen
steden weer innemen. Arabi^1
ren weten nu eenmaal niet vf1,
vrede is. Die luisteren alleen F
maar naar geweld." pr
Een fruitverkoopster valt herje
fel bij: „Wij laten de Arabieref*
hier werken en laten ze hier F
inkopen doen. En als dank ki"F
je dit! We zouden ze moeten]
verbieden hier in de stad te k I
men. Pas dan kunnen we spir
ken van een veilige vrede.
Maxime ben-Gigi heeft weinbj
vleiende woorden voor de mh
op wie hij heeft gestemd. „Djl
geen regering, dit is een farc^t
Het wordt tijd het heft in eigér]
hand te nemen. Als de regeriill
geen zorg voor onze veilighejn
draagt, dan kunnen wij het o|
prima zonder de regering af.l
Menachem Mizrachi (53), al j I
jaar fruitverkoper op de Mali)
neh Yehuda, ziet het allemaa^
wat genuanceerder. „Dit is nr
de eerste aanslag hier en dit r
ook zeker niet de laatste. In tp
35 jaar dat ik hier sta, zijn op'n
markt alleen al zeven aanslag
mï<
da
aan veranderen kanF
In de tijd dat hij zijn woordel
spreekt, spuit een Yeshiva-sttj'
dent met zwarte verf de aloni
gehoorde oplossing op het her
luik van een belendende winjig
Nekama beAraviem: Wreek jer
op de Arabieren. ra;
JERUZALEM JETTEKE VAN WUK (ja
Tot aan mijn dijen waad ik door het wa
ter. De lieslaarzen van het 230ste deta
chement van het Nederlandse leger zijn
net toereikend. Voorzichtig schuifel ik
voort, voetje voor voetje tastend naar vas
te grond, over wat ruim een week geleden
nog gewoon een weggetje met kuilen
was. Nooit soldaat geweest, dat wreekt
zich. In een mum van tijd hebben majoor
Rob Wildenberg en luitenant Yvonne
Spel de overkant bereikt, mij hulpeloos
achterlatend in het water. Als een smake
lijk hapje voor de muggen.
Op verkenning door het ondergelopen
achterland van de Oder. De gemeente
Obornici heeft een dringend beroep ge
daan op de Nederlandse hulptroepen,
Verslaggever
Onno Havermans
bezoekt Nederlandse
hulpverleners in de
door de watersnood
zwaar getroffen
Poolse stad Wroclaw.
want meerdere dorpen kampen met zwa
re overlast van het water. Het peil zakt
gestaag, maar het gaat nog lang niet snel
genoeg. Het smerige water zal zich bin
nen enkele dagen ontpoppen tot een
bron van ziektekiemen, dus haast is ge
boden. „Het is geen water, maar riool-
drab", zegt consul Wojciech Zipser be
zorgd.
Peter Hageman, machinist van water
schap Groot Haarlemmermeer, hebben
we achtergelaten in Uraz, een stukje ver
derop. Daar hebben de bewoners van pu
re ellende zelf maar een dijkje doorgesto
ken, want nu de overstromingsdreiging is
geweken wil het water niet meer weg. De
dijkjes liggen nog vol zandzakken. Drie
pompen moeten de polder erachter
gaan droogmalen, maar de eerste
pomp vertoont nog kuren. „Hij lekt",
legt Hageman uit. „De Polen hebben
hem verder in elkaar gezet toen wij
gisteren stopten. Op zichzelf is dat
goed, maar ze hebben het verkeerd
gedaan. Ze wilden niet naar mij luis
teren. Ik heb ze zojuist uitgelegd dat
we het op mij manier gaan doen. Het
is mijn pomp, ik bepaal hoe het moet.
Tsja, soms moet je even boos worden.
Maar ik moet nu dus een deel van het
werk overdoen, daar baal ik van."
Een dag eerder is het niet gelukt, al
bleef Hageman nog tot diep in de
avond in touw. „Om half negen wordt
het hier donker, dan zie je dus echt
niks meer. We hebben nog wel even
staan klooien met de koplampen van
een shovel en zaklantaarns, maar je moet
hier verdomd goed uitkijken, het is één
glibbertroep."
Het lek zit in de buizen die het water
moeten afvoeren. De pomp zelf staat on
wrikbaar klaar om zijn nuttige diensten te
verichten. al heeft ook dat de nodige uren
gekost. De smalle dijkjes waren aanvan
kelijk te kwetsbaar om de zware leger
voertuigen te torsen die de onderdelen
moesten aanvoeren. Ook voor een goede
kraan om buizen en moter te tillen is
geen plaats, dat afgezien van het feit dat
zo'n kraan niet voorhanden is. Hageman
moet zich behelpen met de shovel.
Ook elders is de doorweekte ondergrond
vaak te zwak om de tientonners van het
leger te dragen. Bovendien staat op som
mige doorgangsroutes het water nog
steeds vrij hoog. Daarom zijn we op ver
kenning, in Rakow. Hier is driehonderd
hectare achter de uiterwaarden van de
Oder ondergelopen toen een dijk het be
gaf. „In twintig minuten stond het water
meters hoog", weet luitenant Spel uit de
verhalen van dorpsbewoners. Die staan
een stukje verderop hun huizen te
schrobben, terwijl de laatste stukjes huis
raad liggen te drogen in de zon.
Er moet nu nog zo'n anderhalve meter
water weggepompt, weet majoor Wilden
berg. Vier pompen hebben daar naar
schatting zeven dagen voor nodig. Maar
hoe komen ze ter plekke? We hebben ge
luk, we worden niet nat bijd e oversteek.
Dat betekent dat een vrachtwagen of een
tractor hier morgen doorheen moet kun
nen. Dan kan ook hier het karwei begin
nen.
Intussen is trouwens het eerste succes
geboekt. De rioolzuiveringsinstallatie van
Wrocl draait weer, al is het op halve
kracht. De machines waren vrijwel over
stroomd, maar nu de Hollanders het wa
ter hebben weggepompt, blijkt één ervan
de ramp te hebben overleefd. Tot tevre
denheid van Geert Hendriksma van
Rijkswaterstaat in Velsen-Noord.
De rioolzuivering was de eerste klus die
de Nederlanders afgelopen weekeinde
aanpakten. De eerste klus ook die is ge
klaard. De laatste uren bleef Hendriksma
paraat. „Ik heb een kantoor geclaimd en
daar heb ik gebivakkeerd. Om twee uur
's nachts was de pomp klaar. Die gaan we
nu inzetten bij een vuilnisbelt. We zijn
hier tenslotte niet om vliegen te vangen.
Je doet het voor de mensen hier en die
zijn erg dankbaar. Maar ze hebben dan
ook helemaal niks meer. Als je ziet wat ze
naar buiten slepen aan huisraad... alles is
stuk en waardeloos.
Een ander succesnummer is de pijplei
ding over de spoorbrug bij Siechnice.
Luitenant Spel dankt er haar lokale be
roemdheid aan. Als commandant van de
ploeg die dit moeilijke karwei heeft ge
fikst verscheen ze menigmaal op de Pool
se televisie. De brug is deels weggeslagen
en hangt voor een deel alleen nog maar
aan de rails van het spoor. Daaroverheen
hebben de manschappen van Spel een 78
meter lange stalen buis gelegd om het
vervuilde pompwater over de Olava, een
zijarm van de Oder, te leiden. Uit het ri
viertje wordt namelijk drinkwater gewon
nen, dat moet worden gespaard.
Het kunststukje is de trots van de Hol
landse hulpverleners, terwijl de Poolse
autoriteiten eigenlijk helemaal niet van
plan waren om rondom Siechnice actie te
ondernemen. Pas toen de burgemeester
op de televisie zijn nood klaagde, kreeg
hij hulp en wel van consul Zipser, die
zich zijn lot aantrok. Gisteren hebben
Zipser en de burgemeester voor de snor
rende camera's de pomp in werking ge
steld.
Zipser is in het Nederlandse kamp de
man die bepaalt waar eventueel hulp ge
boden gaat worden. Wildenberg bekijkt
of het mogelijk is hulpgoederen aan te
voeren en Koert van Èlp, van Rijkswater
staat, geeft aan of het technisch kan.
Prioriteit daarbij hebben drinkwater, rio
lering en vuilstort. In Siechnice en Rakow
zijn de meeste bewoners inmiddels te
ruggekeerd om te redden wat er nog te
redden valt. Op straat liggen bergen afge
dankt huisraad: kapotte kasten, tv-toe-
stellen, koelkasten, matrassen, vloerbe
dekking. In veel gevallen zijn de huizen
leeg. Her en der branden vuurtjes, omdat
ook de vuilstort is ondergelopen.
Later op de avond, terug op het kamp, zit
Peter Hageman voldaan achter een bier
tje 'van Hare Majesteit'. Zijn pomp loopt!
„En morgen wil ik nummer twee en drie
ook aan het werk hebben."
Wilde acties niet
altijd nuttig
De wilde acties die in tal van Neder
landse steden op gang zijn gebracht
voor hulp aan Polen zijn niet altijd
nuttig. Dat zegt de honorair consul
van Nederland in Wroclaw, W. Zip
ser. De consul, die de hulp van Rijks
waterstaat en het Nederlandse leger
ter plekke coördineert, heeft de afge
lopen week meermalen aangeboden
hulp vanuit Nederland geweigerd.
Zipser is wel erg te spreken ovewr de
gezamenlijke actie van enkele grote
hulporganisaties, die het gironum
mer 555 hebben opengesteld, en het
Rode Kruis. Van spontane acties is
bekend dat de opbrengst vaak in
verkeede handen valt, waarschuwt
hij.
„Het is allemaal goed bedoeld, dus
aanvankelijk probeerde ik een oplos
sing te vinden als er weer iets deze
kant opkwam. Maar wat moet ik met
een busje vol kleren als ik druk bezig
ben te kijken waar we het beste
pompen kunnen plaatsen om de wa
teroverlast te bestrijden? Toen er
voor de tiende keer iemand met een
zending bederfelijke voedingswaar
op de proppen kwam, heb ik gezegd
'dat is uw probleem'.'
