In het hotel is weinig heilig of veilig
Hotel Centraal
'Soms heb je effe een kamer nodig*
'Seizoen verschilt niet veel van andere'
'Ik beschouw Leiden
ils mijn pelgrimsoord1
ENBOEK
ÖONDERDAG 31 JULI 1997
j de
mo
tei
g°q
Het mysterie van de venniste badhanddoek, asbak en kamerjas
MIK"
af.
jaar
;aan
?n bi
iHet is niet echt netjes,
maar we doen het toch.
Althans sommigen van
ons. Voor stelen uit ho
telkamers kom je toch
niet in de hel en zelden
in het gevang. Het ergste
dat je kan overkomen -
naast op heterdaad be
trapt worden - is een
misprijzende blik van kennissen
wiens superieur gevoel voor
ethiek jouw hebzucht overtreft.
Vier-sterrenhotels zijn perfecte
proefopstellingen voor kleine
verleidingen. Testcases voor
toeristen die gemakkelijk hun
normen te grabbel gooien voor
een opportunistische graai uit
de badkamer. Als hotelgast ben
je betrekkelijk anoniem, de so
ciale controle is minimaal, en je
kan nog altijd op hoge toon en
in gebroken buitenlands het ka
mermeisje de schuld geven.
Stelen is trouwens een rot
woord. Wie op vakantie gaat,
ontpopt zich - soms door 'ver
zachtende omstandigheden' als
souvenirzucht en beknib-
beldrang - als gelegenheidskrui
meldief. Klein hotelgarnituur is
'gratis' en dient net zo goed als
bewijs dat je er geweest bent.
Niemand is nog verbaasd als bij
het logeren blijkt dat vrienden
hun leuke tijd in Benidorm heb
ben verzilverd in badhanddoe
ken met Holiday Inn-opdruk.
Plaatsvervangend manager M.
de Jong van het Bastionhotel in
Oegstgeest in ieder geval niet.
Eén van de verhalen die in het
hotel de ronde doet, is dat van
de gasten die een hele kamer
hadden leeggeroofd tot de ma
trassen aan toe en vervolgens
via de nooduitgang het hazepad
kozen. Bijna niets is heilig of
veilig. „Het vastschroeven van
elektronische apparatuur is echt
Hotels in de regio hebben niet te klagen over toeloop van gasten
Vervolg van voorpagina
Volgens de Katwijkse en Noordwijkse
VW's is het zeker niet zo dat de hotels en
appartementen goed scoren ten koste
van de campings. „Ook de campings zit
ten vol. Echte kampeerders zijn ook door
zetters. Die laten zich ni.et afschrikken
door minder mooi weer", meldt R. van
der Burg van de Katwijkse VW.
Wat hij opvallend vindt, is dat er weinig
mopperaars onder de toeristen zitten.
„Ondanks het slechte weer vermaken ze
zich. Er is hief ook elke dag wat te doen.
Van een kinderspellenmiddag tot de Zo-
meracademie, waar je kunt schilderen."
Hij verwacht dat de drukte tot half augus
tus zal aanhouden, het einde van veel
schoolvakanties.
Is het in Katwijk al weken druk, in Noord-
wijk heeft VW/ANWB-woordvoerster A.
de Roos het idee dat het zomerseizoen dit
jaar wat later op gang is gekomen. „Sinds
vorige week, pas echt. Misschien wel om
dat het elders nog slechter is. Maar mis
schien ook omdat het weer toch wat bij
trekt."
Ook Grand Hotel Huis ter Duin in Noord-
wijk kreeg nogal wat last-minuteboekin-
gen te verwerken. „Mensen die de zon
zien schijnen en er toch nog even een
paar dagen uit willen zijn", meldt een
woordvoerster. Zo zat het hotel het afge
lopen weekeinde 'bijna vol'. „Uiteindelijk
zaJ dit seizoen niet zo gek veel verschillen
van andere jaren. We calculeren ook wat
slecht weer in door ook in het hoogsei
zoen wat vergaderingen te plannen. En
de vaste gasten, die komen toch wel."
Al met al worden deze zomer zo'n 7 tot 8
miljoen vakanties genoten in Nederland,
is de schatting van Marcus Baltus van
Toerisme en Recreatie AVMN in Voor
schoten, een samenwerkingsverband van
de landelijke VW's en het Nederlands
Bureau voor Toerisme. Vorig jaar werden
in de maanden juni, juli en augustus - in
een zomer die ook niet uitblonk door veel
zonne-uren - zo'n 7,7 miljoen vakanties
in Nederland genoten.
„De berichten over een 'explosieve stij
ging' van het aantal last-minuteboekin-
gen. geven dus een vertekend beeld",
meldt woordvoerder Baltus. „In werke
lijkheid vormen die een minimaal per
centage van het totale aantal vakanties in
de zomermaanden."
Volgens zijn organisatie boeren hotels en
bungalowparken redelijk tot goed en
doen dierentuinen, overdekte attracties
en musea goede zaken. Woordvoerster G.
Vinke van het Rijksmuseum voor Volken
kunde beaamt dat het 'aardig druk is':
„Neem de extra activiteiten die we vooral
op zondagen organiseren. In een mooie
zomer is de toeloop dan duidelijk minder
dan de afgelopen weken." Ook bij Rijks
museum van Oudheden is het 'bijna con
stant druk', aldus een woordvoerder.
PAUL VAN DERKOOU.
V
Vreemde Gasten
lyan Kumar
kar uit India
lelt mee dat hij
n 'very special
rson' is. „En hoe
td denken jullie
it ik ben?", wil -.«$4fü£f9l
ij weten. „Ik zie
namelijk nog
sel erg jong uit." Sarkar, gebo-
in in India maar inmiddels
)ogleraar in Canada, blijkt 67
ar te zijn. Hij is al weer voor
achtste keer in Nederland,
.eiden heeft een bijzonder
ekje in mijn hart. Dat dateert
van 1960, de eerste keer dat ik
s student voet op Nederlandse
)dem zette. In mijn geboorte-
nd en aan de Parijse universi-
it Sorbonne heb ik Aziatische
Oriëntaalse talen en bescha-
ng gestudeerd. Hoewel ik
Jen christen ben, beschouw ik
liden als mijn pelgrimsoord,
at is vanwege de universiteit
deze stad, die voor mij een
in de belangrijkste ter wereld
De sfeer, de bibliotheek, de
if, de studenten, het onder-
ek dat er wordt gedaan: alles
id ik even bijzonder aan deze
fliiversiteit."
fat Sarkar opvalt, is dat bijna
Drcfdereen in Nederland Engels
spreekt. „Dat is
in maar weinig
Europese lan
den het geval.
Iedereen is hier
ook zo beleefd
V en behulp
zaam. In Japan
is men dat ook,
maar de mensen daar voelen
zich verplicht om beleefd tegen
buitenlanders te zijn. In Neder
land doen de mensen vriende
lijk uit zichzelf."
Sarkar raakt niet uitgepraat over
wat hij als 'zijn' Leiden be
schouwd. Tijdens zijn verblijven
in de stad heeft hij bijna altijd
gelogeerd in Hotel De Doelen
aan het Rapenburg. „Het voelt
als een deel van de universiteit,
het ligt er vlakbij, is klein en ik
voel me er veilig. De hele stad
maakt een prettige indruk op
mij, met die oude, klassieke at
mosfeer. Het is er schoon. Ik
voel me er thuis."
„Toch ging er wel even een
schok door mij heen, toen ik
deze zomer na zes jaar weer in
Leiden kwam. In plaats van het
vertrouwde station zag ik nu
een geheel modern complex. Ik
ben nogal ouderwets en kan de
ze moderne architectuur maar
Het echtpaar Sarkar in Leiden. „De hele stad.maakt een prettige indruk
op mij, met die oude, klassieke atmosfeer." foto hielco kuipers
moeilijk waarderen.
Zijn vrouw Juthika vergezelt
hem ditmaal op zijn trip naar
Leiden. Het echtpaar geniet.
„We houden van de natuur. Van
bloemen - bijvoorbeeld die we
vorig jaar in Keukenhof hebben
gezien - maar ook van al die
verschillende eenden die in de
Leidse grachten zwemmen. Dat
vind ik een uniek gezicht", al
dus mevrouw Sarkar.
geen overbodige luxe. Lampjes,
tv's, asbakken: van alles kan er
verdwijnen. Bij de telling blijkt
dat wc maandelijks zo'n veertig
handdoeken 'kwijtraken'. En
het gaat soms behoorlijk ver.
Gasten die leeggegeten zakjes
pinda's en chocoladewikkels
dichtmaken en terugstoppen in
de minibar en glashard erover
liegen."
In de Holiday Inn in Leiden
worden keurig in de zakken van
de badjassen kaartjes gedaan,
die vermelden dat ze tegen in
koopprijs te krijgen zijn aan de
balie. Niet dat het altijd helpt.
Volgens general-manager M.
Worms verdwijnt er nog steeds
een hoop. „Op dit ogenblik is de
omloopsnelheid van de hand
doeken erg hoog. Van de 40.000
gulden die we per jaar besteden
aan het kamerassortiment gaat
tien mille naar de verdwenen
handdoeken. Je kan ook nooit
van tevoren zeggen wie er zich
schuldig aan maakt. Ik zag een
tijdje geleden in Roozendaal
een bekende Nederlander - nee,
ik zeg niet wie - een asbakje in
zijn zak steken."
Het is in ieder geval niet onge
bruikelijk dat bekende Leide-
naars op onorthodoxe wijze
hun hotel laten meebetalen aan
hun verblijf. Organisator en im
presario René Vallentgoed en
ex-voetballer Wout Holverda
bijvoorbeeld, sparen allebei as
bakken van over de hele wereld.
En Vallentgoeds vrienden ken
nen zijn gewoonte dus die ne
men wel eens wat voor hem
mee.
„Ik heb ze uit Toronto uit de
Golden Tulip, uit Curasao en uit
Keulen. Die uit Curasao heb ik
gewoon meegekregen. Ik vraag
er ook altijd netjes om. Maar als
het niet goedschiks kan dan
maar kwaadschiks. Die uit Keu
len heb ik in mijn zak gestoken
omdat ik hem niet meekreeg.
Maar over het algemeen is het
spul in die hotels de moeite van
het stelen niet eens waard.
Wout Holverda heeft hand
doekken uit Frans Guyana en
asbakken uit Haiti. „We zijn
met de ploeg ook in Suriname
geweest maar daar hadden ze al
zo weinig, dus daar heb ik alles
maar laten staan. Ach het is wel
leuk om thuis iets te laten zien."
De Leidse Wethouder Pex Lan-
genberg beperkt zich braaf tot
de lucifersdoosjes, zeepjes en
shampoos. Hij vindt het grote
werk maar niets. „Dat is ge
woon jatwerk. De verleiding is
er wel hoor. maar die kan ik wel
weerstaan. Want dat betreft
vind ik het een goede zaak dat
de naam in grote letters op de
handdoeken staat. Zo ga je er
niet zo gemakkelijk mee op het
strand liggen."
Maar volgens de manager van
het Bastion in Leiden lig dat
toch anders: „Dat weerhoudt ze
er heus niet van. hoor. Ik heb
wel eens een stelletje meege
maakt in het Bastion in Rijswijk,
dat kwam tijdens de kerst dine
ren. Hele leuke mensen, kerst
boompjes op tafel, leuke sfeer,
gaven nog een behoorlijke tip.
Achteraf gezien was dat mis
schien een afleidingsmanoeu
vre. Toen ze vertrokken, viel het
me op dat de dame zo angstval
lig de flappen van haar jas over
elkaar hield. Daarna telde ik ge
lijk de glazen maar alles was
compleet. Toch voelde ik dat er
iets ontbrak. Bleek dat ze de
kerstboom hadden meegeno-
PABLO CABENDA
Schiphol Hilton is vooral populair voor de kortstondige bezoekjes
MENNOSCHRAVEN*
De gemiddelde verblijfsduur in
het Schiphol Hilton bedraagt
1,02 dagen'. „Het komt voor
dat we gasten hebben die hier
alleen komen voor het nemen
van een douche", zegt de recep
tionist. Kosten: 197,50 gulden.
Wie het goedkoper wil houden,
spreekt af in de lounge. „De ide
ale plek voor het tekenen van
contracten."
De lounge van het Hilton is
voor voetbalmakelaar Bob
Maaskant een vertrouwde plek.
Het is het enige hotel midden
op het Schiphol-terrein (in sep
tember krijgt het hotel gezel
schap van het nu nog in aan
bouw zijnde Sheraton) en van
alle gemakken voorzien. Maas
kant heeft er net een gesprek
met een Japanse collega opzit
ten. „Het hotel zelf interesseert
me niet zo. maar de drank staat
altijd klaar. Soms heb je effe een
kamer nodig en dan hoefje
maar te kikken en 't is gere
geld."
Druk. druk. druk heeft Maas
kant het. Hij begeleidt tien bui
tenlandse voetbalclubs die
voorafgaand aan hun eigen
competitie een partijtje voetbal
in Nederland komen spelen. Hij
staat op. zaktelefoon en op-
schrijfblok in de hand: „Dan
moet ik nu weer weg, want om
één uur moet ik op het vliegveld
een Schotse speler opvangen.
Vakantiegangers tref je niet in
het Hilton, waar de gasten zon
der uitzondering kort verblijven.
Voor zakelijke afspraken of om
dat hun vliegtuig vertraging
heeft. De KLM 'stalt' er af en toe
een groep buitenlanders die een
aansluiting hebben gemist en
moeten wachten op de volgen
de vlucht. 'A dream of a meeting
or a nightmare journey, take me
to the airport Hiltonstaat er op
een verlichte zuil naast de in
gang van het hotel.
De 266 kamers worden niet
eens altijd voor een overnach
ting gebruikt. Veel gasten huren
er een kamer voor enkele uren.
„Sommigen blijven maar vijf
minuten", zegt de receptionist.
„Huren een kamer om zich
even te verfrissen en gaan dan
weer weg om hun volgende
vlucht te halen." Een verfrissing
die bijna 200 gulden kost: het
kortingstarief voor day-usevan
een eenpersoonskamer. „Want
of je nu vijf minuten of zeven
uur blijft, de kamer is daarna al
tijd vies. Een overnachting kost
475 tot 500 gulden.
Sue Potter verblijft relatief lang
in het Hilton. Samen met haar
dochter Lucy is ze vier daagjes
uit Amerika over ('We're British
om op zoek te gaan naar
woonruimte en een school.
„Mijn man heeft een nieuwe
baan, in Nederland. Hij gaat
hier een bedrijf in biotechnolo
gie opzetten. We gaan eind au
gustus verhuizen, maar zijn nu
even een paar daagjes hier om
het een en ander te regelen. We
willen in de buurt van Leiden
gaan wonen, want Lucy gaat
waarschijnlijk naar de British
School in Voorschoten. Omdat
we toch in deze regio moeten
zijn, leek het ons handig op het
vliegveld te blijven."
Aan één van de tafeltjes in de
lounge zit P. Kielholtz te wach
ten op een Britse zakenrelatie.
„U begrijpt wel dat hier vreselijk
vaak wordt afgesproken. Het is
hier in de lounge vaak zo druk
dat je niet eens een stoel kunt
vinden. Dan moet je noodge
dwongen een kamer huren.
Kielholtz is eigenaar van een
chemisch bedrijf, dat is geves
tigd in het Spaanse Malaga.
„Dus ik reis zelf ook veel. De
ene week zit ik in Amsterdam,
de andere week in Malaga. Dat
ik hier kom, is gewoon handig
vanwege de ligging van het ho
tel. Als er met buitenlandse
connecties contracten getekend
moeten worden, spreek je hier
af. Daarna gaan ze toch gelijk
weer naar huis. Als ik zelf naar
het buitenland moet voor een
korte bespreking spreek ik ook
op het vliegveld af."
Een Israëlische zakenman heeft
zo te zien weinig lol in zijn be
zoekje aan Amsterdam. In een
hoekje van de lounge bestu
deert hij een stapel papierwerk.
„Sinds 1985 ben ik hier een re
gelmatige gast. Het is gerieflijk.
Ik zit in de landbouw en 90 pro
cent van mijn werk speelt zich
in Europa af. Soms zit ik hier
een paar uren. soms een dag,
soms een paar dagen. Dat hangt
af van de onderhandelingen."
Dat hij soms dagen op het vlieg
veld doorbrengt, stoort hem
niet. „We zijn hier voor zaken,
niet voor de lol."
ERNA STRAATSMA
OOK HET LEIDSCH DAGBLAD/
HOTEL CENTRAAL RIJDT IN EEN
AUTO VAN HUURMIJ
HUURMU/AUTO PETER
Prijsvoorheeld ford Ka «rai
f, 75y pér dag, 100 km vrij
Je hebt van die mensen. Die zien op onze Hotel-Cen-
traalbus alleen 'Huur Mij!' staan. Plus de zomerse huur
prijs: 399 gulden per week. All in. Die gaan dan toeteren
en zogenaamd uitnodigend wenken naar onze vrouwe
lijke bemanningsleden. Grappig hoor.
En dan die eeuwige vraag of we gaan verhuizen... Of
heel intelligent: hoe zit het met de onafhankelijkheid
van de journalistiek, wanneer jullie je te huur aanbie
den? Jawel, een heuse doordenker.
Alles valt uit te leggen, natuurlijk. Wij journalisten heb
ben er zelfs ons vak van gemaakt. Maar toch, het scheelt
een hoop geouwe... dat ons Hotel-Centraalteam gisteren
de langverwachte shirtjes kreeg. Precies op de dag dat
ons vakantieproject halverwege is. Ja, ja, tweeeneenhal-
ve week van de vijf weken zitten er op. trouwe lezer.
Op de spiksplinternieuwe, gevaarlijk witte shirtjes prijkt
het beeld van de piccolo met het rode pak en de grote
neus. die ook op bus en pagina staat. Plus de wervende
teksten: 'Hotel Centraal' en 'Leidsch Dagblad'. En tivee
kruisjes. Een simpel twee-sterrenprojectje? Nee hoor, het
zijn de kusjes van kledingbedrijf Mexx.
Dus, lezers: wanneer u een busje van de 'Huur Mij!'ziet
stoppen, kijk dan goed of de chauffeur en zijn passagiers
deze shirtjes aan hebben. Dat zijn de enige echte Hotel-
Centraallui. Ze struinen dag en nacht stad en regio af,
van vóór het ontbijt tor na het diner. Op zoek naar her
heetste hotelnieuws.
Ze spreken hun talen
en zijn altijd in voor
gouden rips.
Eén ding moet u ons
maar niet vragen.
Waarom die piccolo
op onze shirts zo 'n
grote neus heeft, die
gelukkig wel wat min
der rood is uitgevallen
dan op de 'Huur Mij!'-
bus. We zouden het
echt niet weten. En de
ontwerper van het ke
reltje? Die is op va
kantie...
Wie op va
kantie gaat,
ontpopt
zich soms,
uit 'souve
nirzucht' of
'beknib-
beldrang',
als gele
genheids-
kruimeldief.
foto henk
bouwman
i De lounge
van Schip
hol Hilton,
een ideale
plek voor
zakelijke
ontmoetin
gen. „Het
is hier vaak
zo druk dat
je niet eens
een stoel
kunt vin
den."
