gras
In de dakgoten groeit
Hotel Centraal
Zwaluwenpaar maakt eigen bedje op
De Duitsers geven geen rondjes meer
Egyptische
ooievaar
aan de A4
Vaste gast blijft altijd nuchter
ENBOEK
'Speeltruuk' in
Noordwijkerhout
Voor kinderen van 3 tot 12
jaar is er zaterdag 26 juli van
van alles te beleven in
Noordwijkerhout. Bij het
Witte Kerkje staat vanaf 11.00
uur een 'Speeltruuk', waar
kinderen kunnen klauteren,
klimmen, kruipen en glijden.
Ook een sierlijke duik in een
ballenbak behoort tot de mo
gelijkheden. Verder zijn er
voorstellingen en spelletjes
en kunnen de kinderen mee
doen aan een kwis. Ouders
hoeven zich ook niet te ver
velen. De Speeltruuk is na
melijk geheel doorzichtig,
zodat vaders en moeders de
capriolen van hun kroost
kunnen aanschouwen.
„Vroeger zeiden de Duitsers:
doe maar een rondje, en nog
maar een rondje. Maar tegen
woordig, ho maar... Ze rekenen
allemaal apart af. De economi
sche malaise in het buurland is
volgens Marleen Metzlar ook in
Nederland duidelijk te merken.
Ze zijn aan haar bar in Hotel
Orion op Kaageiland minder
vrijgevig. Ze moeten op de cen
ten letten.
Ze heeft nog wel Duitse gasten,
dat wel. Maar al met al zijn er
toch een stuk minder dan een
paar jaar geleden. Dat komt ook
omdat hun hotel op Kaageiland
staat. „Kaag is maar zo klein,
het valt niet mee om met de
grote jongens mee te doen. Als
alles vol is in de regio, boeken
de Duitsers van te voren een ka
mer en dan krijgen wij ze uit
eindelijk ook wel binnen. Maar
tegenwoordig gaan de Duitsers
er vanuit dat er wel ruimte is
aan de kust en komen ze op de
bonnefooi, en dus niet naar
Kaag." Om toch gasten te trek-
OOK HET LEIDSCH DAGBLAD/
HOTEL CENTRAAL RIJDT IN EEN
AUTO VAN HUURMIJ
HUURMIJ/AUTO PETER
Prijsvoorbeeld Daibctsu Cuore
I. 399,- per week
ken heeft Metzlar zich aange
sloten bij de WV Noordwijk en
bij het GWK, dat ook vakanties
boekt.
En ze heeft niet te klagen. Israe
li's, Canadezen. Italianen, Ame
rikanen; uit alle windstreken ko
men ze naar Orion en veel van
haar gasten komen ieder jaar
terug. Maar de Duitser laten het
een beetje afweten.Als je met
ze praat, merkje ook dat ze zich
zorgen maken over hun econo
mie. Ze hebben het alleen ma^r
over de belasting. Wat voor
enorme bedragen ze moeten
betalen."
insdag 22 jul11997
Bellen met 'Hotel Centraal'
Voor wie een stukje wil reserveren in Hotel Centraal staat een speciaal telefoonnummer open.
Het onderwerp moet natuurlijk wel direct of indirect te maken hebben met hotels. Boekingen:
06 - 53474513.
lijk op hun staart worden ge
trapt. De wind wringt zich door
kieren en gaten en gaat als een
geest door het huis. Ooit zijn
hier filmopnamen gemaakt
voor 'De Vierde Man', de film
naar de roman van Gerard Re-
ve.
De omheining aan de achter
kant is omwonden met rollen
prikkeldraad. In het hoog opge
schoten onkruid liggen wat ser
vetjes, die kennelijk zijn ge
bruikt door dames die hoogno
dig moesten. Het gezoem van
vliegen is in de stilte duidelijk
waarneembaar.
Wie hebben er allemaal in dit
hotel gelogeerd? Wat voor lief
des zijn er opgebloeid en weer
uitgedoofd? Wie stond voor de
ramen te kijken naar de hori
zon, waar de avond bergen
goud opstapelde? Wie luisterde
er naar het krassen van meeu-
wenpoten op het pannendak?
Wie hoorde er de wind huilen
door het helmgras? Vragen en
nog eens vragen roept dit
prachtige gebouw op. Maar als
een onneembare spaarpot
houdt het zijn geheimen vast.
Dit hotel hoort thuis in een ro
man. Niet meer in het jachtige
leven dat Noordwijk nu kent.
Aan het hotel is een soort de
pendance vastgebouwd, waarin
een oude dame woont. Na een
paar keer aanbellen verschijnt
ze, leunend op een wandelstok,
in nachtkleding in de hal. Ze
weet niet waar de eigenaar van
het hotel is. Ze heeft duidelijk
geen zin om lang te praten. Als
we het trapje dat naar de de
pendance voert, aflopen, zien
we dat de luxaflex gesloten is.
Het is alsof dit huis zich net als
hotel Helmhorst in zichzelf
heeft teruggetrokken en niets
meer met deze tijd te maken wil
hebben.
Het Ibis-hotel in Leiderdorp.
Als je het aan de buitenkant
ziet, denk je: daar zou ik nog
niet dood gevonden willen
worden. Maar aan de bin
nenkant valt dat allemaal erg
mee. De receptioniste is aar
dig, de koffie is goed en dan
kan de Hollander toch nog
maar weinig gebeuren.
De Ibis-hotels, zo n 430 in to
taal, zijn verspreid over de
gehele wereld. Een overnach
ting in Leiderdorp kost 99
gulden, exclusief ontbijt. Vol
gens Henk de Vries, de 'ope
rations manager' die de
scepter zwaait over zo'n 25
personeelsleden, kun je er als
het moet 24 uur per dag te
recht voor een hapje en een
drankje. Wie 's nachts hon
gerig van de autoweg afkomt,
kan nog een biefstukje be
stellen.
Alle kamers hebben dezelfde
afmetingen. En er is televisie
op elke kamer. Henk de
Vries: „Eén van de bezoekers
heeft laatst een televisietoe
stel meegenomen in een
weekendtas. Een personeels
lid van ons heeft nog de deur
voor haar opengehouden. Ze
heeft uitgecheckt en is vrolijk
met die televisie verdwenen.
Je moet maar lef hebben."
Om het stof van de autoweg
van je af te kunnen spoelen
is er een ligbad in de badka
mer. Beetje klein. Maar pyg
meeën kunnen er naar harte
lust in poedelen. Het uitzicht
op saai Leiderdorp en de au
toweg moet men op de koop
toe nemen. Voor de prijs dus
gewoon een goed hotel.
Waarom het hotel is ge
noemd naar de Ibis, die
Egyptische ooievaar, kan
Henk de Vries ons niet ver
tellen. De Egyptenaren ver
eerden de Ibis als een ver-
schijningsvonn van Thot. de
god van de schrijfkunst. Wat
die vreemde vogel langs de
rijksweg doet, is ons niet dui
delijk. Wel is duidelijk dat de
vermoeide reiziger hier een
gastvrij onthaal vindt. Daar
om zou ik zeggen: Ooievaar!
Pardon: Au revoir!
CE ES VAN HOORE
lotel Orion, watersportherberg op De Kaag, houdt een etalagepop de kassa in de gaten als de eigenaars
elders zijn. foto dick hogewoninc
lel Orion,"een watersportherberg op De Kaag.
I bezocht door Kagenezen en andere water-
ders. Een bar in de vorm van een zeilboot, ty-
BM. En aan die bar een dame die er altijd
it, maar nooit een druppel drinkt, zelfs geen
!58 'tje. Geen animeermeid maar een etalagepop
de kassa in de gaten houdt als de eigenaars
n elders zijn.
rleen Metzlar, de eigenaresse: „Het was aan-
kelijk een geintje, maar het werkt prima. En
ook leuk is: de pop wordt aangekleed met
iingstukken die de gasten hebben vergeten,
zo is er altijd iemand in de zaak aanwezig,
zilveren pet die ze draagt, is nog afkomstig
een vrijgezellenparty."
ft Schilperoort, de leider van de Dutch Swing
art lege Band, was een van de vaste eilandbewo-
Hij kwam na een optreden in Orion nog wel
seen stukje eten. Joop Doderer daarentegen,
ook lange tijd op de Kaag heeft gewoond, was
n vaste gast. ,Hij was een beetje poenig, maar
dan zonder poen. Hij werd erg kwaad als je hem
aansprak met Swiebertje."
In de winter, als de weilanden rondom Orion kra
ken van de kou, houdt 'Wie Wil Die Kan', het to
neelgezelschap van De Kaag, er soms repetities.
Twee weken voor Pasen volgt dan de uitvoering.
Meestal een klucht. En voor de rest, ja, voor de
rest komen er allemaal gewone mensen. „Men
sen met een velletje over hun neus", zoals Mar
leen het uitdrukt.
In de hoek van het etablissement staat een riksja.
Marleen: „Mijn man heeft er destijds twee uit
Thailand laten overkomen. We wilden aanvanke
lijk met die dingen hier op De Kaag gaan rijden.
Maar ja, westerlingen zijn nogal fors vergeleken
bij die mensen uit Thailand. Er kon dus maar één
persoon in zo'n riksja en dat vinden de meeste
mensen niet gezellig. Nu staat dat ding er voor de
sier."
CEES VAN HOORE
Dierenhotel
iet alle ho
telgasten van
Hoeve Beesten
spul aan het
Rietveldsepad
in Alphen aan
den Rijn zijn
betalende gas
ten. Zo af en
toe sluipt er
eentje binnen die bij wijze van
spreken zijn eigen bedje op
maakt zonder eerst behoorlijk
in te checken. Zoals bijvoor
beeld de boerenzwaluw die zijn
nest bouwde in het receptiege
bouwtje van 'Beestenspul',
schuin boven de balie.
Eigenaar Peter Broekhof, die
met zijn echtgenote Ria al acht
tien jaar een pension voor hon
den en katten drijft, noemt het
een unieke situatie. „De deur
van de receptie staat altijd
open, dus binnenvliegen is
makkelijk. Maar rustig is het
hier bepaald niet. Heel regelma
tig komen er mensen binnen
die een kijkje willen nemen in
het pension of hun dier komen
brengen omdat ze zelf op va
kantie gaan. Iedereen vindt het
nest een prachtig schouwspel."
Vorig jaar deed de
zwaluw ook al een
poging een nest
boven de balie te
bouwen. Bij wijze
van spreken in het
hol van de leeuw,
want op hoogtij-
m dagen huisvest
'Beestenspul'al
snel zo'n tachtig poezen. Ze
koos toen echter een plekje bo
ven de vestigingspapieren en
diploma's die ingelijst aan de
muur hangen. Op gegeven mo
ment kwam zo'n diploma naar
beneden, met medeneming van
het nest in aanbouw.
Dit jaar lukte het wel. De boe
renzwaluw vloog af en aan met
stro en stukjes natte klei. En ook
al vlogen de kleibrokken Broek
hof af en toen om de oren. hij
zag de situatie een tijdje aan.
„Uiteindelijk werd het me hier
echt te rommelig en heb ik het
nestje in een mandje getild.
Toen was de zwaluw meteen
snel klaar met nestelen."
Vijf eitjes werden er gelegd, elke
dag een, en alle vijf kwamen ze
uit. Waarna de zwaluw opnieuw
begon met in- en uitvliegen om
lk kan voortreffelijk met vork en mes eten. Van een hele
rij bestek rond mijn bord raak ik niet in paniek. Discreet
gniffelend kijk ik toe wanneer ongetrainde disgenoten
hulpeloos proberen om met stokjes te eten. Zelf heb ik
daar geen enkele moeite mee.
Als de ober de wijn laat proeven, trek ik moeiteloos een
keurend gezicht om vervolgens met een klein knikje aan
te geven dat het er wel mee door kan. Natuurlijk bestel
ik altijd goede wijn zonder dat ik mij ertoe laat verlei
den een fortuin uit te geven aan wat gegist druivennat.
Ik laat mij niet flessen.
Je zult me nooit mijn neus zien snuiten in het servet of
nonchalant een snotje af zien vegen aan het tafellaken.
Als ik na het eten met tandenstokers in de weerga, doe
ik dat zonder al mijn vullingen ten toon te spreiden. En
ik gebruik nooit een tandenstoker om mijn oren uitte
lepelen. Dat werkt namelijk niet.
Als de situatie dat eist, ben ik in staat om - zonder een
spier te vertrekken - een bord sla uitsluitend versierd
met bladluis naar binnen te werken. Smakelijk kluif ik
aan de botten van het schaap dat ik een paar uur eerder
nog heb zitten aaien.
Ik eet altijd mijn bordje leeg, maar lik het nooit uit.
Je kunt, om het hele verhaal kort en bondig samen te
vatten, gerust met me uit eten gaan. Er is maar één pro
bleem: ik hou niet van restaurants, en zeker niet van die
hele sjieke. Ik haat dat veel te zware tafelzilver en ik
krijg spontaan buikloop van die restaurants die zo no
dig een echt authentieke Griekse, Spaanse. Russische,
Italiaanse of wat voor ellendige sfeer dan ook willen uit
stralen.
Daarom loop ik de komende week iedere ochtend even
langs de kantine en vraagde juffrouw van de catering
een dozijn broodjes klaar te maken en het met een paar
pakjes melk in de koelbox te doen. Thermosfles koffie
mee. en de dag kan
niet meer stuk. Deze
week eten we gezellig
uit het vuistje, op de
klapstoeltjes die ik
vanmorgen thuis heb fc-
opgepikt. Ik mag het
nu zeggen, want ik
ben nu de baas.
Yes! -&j& >N
Hotel Helmhorst in Noordwijk hoort thuis in een roman
In het receptiegebouw van Hoeve Beestenspul in Alphen huist een zwaluwengezin. foto hielco kuipers
de jonge vogeltjes van eten te schrikken. En sinds het ophan-
voorzien. Door menselijk be- gen van het mandje had Broek-
zoek lieten vader en moeder hof zelf geen werk meer aan de
zwaluw zich daarbij niet af- zwaluwen. „Wat dat betreft zijn
het ruim een maand hele mak
kelijke hotelgasten geweest."
'Hulshorst, als vergeten
ijzer is uw naam',
dichtte Gerrit Achter
berg eens over een
klein station op de Ve-
luwe. Hij doelde op de
roestige spoorrails en
de klimop tegen het
seinwachtershuis. De
klimop die het huis elk
jaar vaster in de wurggreep
kreeg. In Noordwijk, aan een
boulevard die is genoemd naar
de op jeugdige leeftijd veronge
lukte Belgische koningin Astrid,
staat vlak tegen de duinen aan
een hotel dat deze regels van
Achterberg weer in ons wakker
maakt. Nou ja, een hotel, laten
we zeggen: de resten ervan.
Vroeger heette het 'Hotel Helm-
horst', maar het woord 'Helm
horst' is er door wind en zout in
de loop der tijd vanaf gebeten.
Fragmenten van neonletters,
die nooit meer zullen opgloei
en, houden zich nog vast aan de
voorgevel. In de dakgoten groeit
gras.
Onlangs was het vervallen hotel
nog in het nieuws nadat het
door krakers tijdens de Eurotop
was gekraakt uit protest tegen
'Fort Europa'. Aan die actie her
inneren de bedspiralen, die met
schroeven zijn bevestigd aan de
binnenkant van de ramen en zo
een bizarre barricade vormen.
Wie door de stoffige ramen naar
binnen gluurt, ziet een oud
bankje staan met daarop wat
kleurige kleden. Duiven hebben
zich genesteld op het eertijds zo
statige balkon. Op de plek waar
nu het vervallen hotel staat, zou
een appartementencomplex
moeten komen, maar dat plan
wordt tegengehouden door on
der anderen Freddy Heineken,
wiens villa en het daarbij beho
rende grondgebied op een
steenworp van Helmhorst lig
gen. Het uitzicht van de inne-
mers onder ons mag dan mis
schien wel eens beneveld raken
door de producten van de bier
magnaat, Heineken zelfheeft
Helmhorst aan de Astridboulevard in Noordwijk. Het voormalige hotel zou als decor kunnen dienen voor een
vervolg op 'The Birds' van Alfred Hitchcock. foto hielco kuipers
liever niet dat hem zijn zicht op
de zee wordt ontnomen. Van
daar.
Het hotel zou als decor kunnen
dienen voor een vervolg op 'The
Birds' van Alfred Hitchcock.
Meeuwen kermen dag en nacht
boven de glooiende pannenda
ken, alsof ze door God persoon-
