'The Beatles For Sale' op de Beat-Meet
iRegen verstoort Parkpoptraditie
Cultuur&Kunst
'Zomerkriebels' heeft naam niet mee
Yes! Het 'zeurenis
eindelijk begonnen
Rechtbank wijst experts
aan voor waarde Cezanne
31 Prachtige zang vrouwenkoor uit Taiwan
ij
Opera aan Zee valt niet mee
Kunstenbond
beraadt zich
op acties
MAANDAG 30 JUNI 1997
xm
^>J ki
LEIDEN PAULIEN KOOPMANS
ook spelen met het
noodlot. Zomerkriebelé, het
inderfestival dat gistermiddag
rd gehouden, had zijn naam
•t mee. Bij de zoveelste plens-
i zet Kim (5) haar zelfge
maakte poezenmasker op haar
"loofd en rent met dit regen-
dje van de burchtzaal naar
de bibliotheek.
Buiten is dan niet veel meer
beleven, maar op de begane
grond in de bibliotheek begint
juist de peutertheatervoorstel
ling van Gerard Pillen. Bloem
over droomwensen en de
idling daarvan. Mimespeler
Pillen wordt wakker en kijkt ver
wonderd naar de nok van zijn
huisje. Hij wenst dat hij de aller
grootste van de wereld is.
Op de punt staat een gieter
et water. Die moet en zal hij
jkrijgen. Daarvoor moet hij
groeien, rekken en klimmen. Als
hij na veel vallen en opstaan de
gieter heeft bemachtigd, is hij
blij als een driejarige. Hij giet
het water over zijn haar en likt
het van zijn handen. Dit geklie-
der is echter voorbij als hij een
bloem ziet staan. Nu projecteert
hij zijn liefste wens op die ene
bloem. PUlen laat daarmee iets
van zijn publiek zien. Dat doet
soms net zo. Jip bijvoorbeeld,
loopt halverwege de voorstel
ling weg, gefixeerd op een meis
je met een geknoopte ballon in
de vorm van een hondje.
Behalve theater kijken kun
nen kinderen ook theater ma
ken. De belangstelling voor het
Leidse jeugdtheater Kwibus is
dan ook groot. In een workshop
van een uur wordt gewerkt aan
de korte voorstelling Zomerkrie-
belé. Voor de verbaasde ogen
van hun ouders geven 12 kinde
ren een tamelijk synchrone
dansvoorstelling: met op de
maat hippende kikkertjes, en
apen die op het hoofd krabben
en op hun borst trommelen. El
ders voeren verhalenvertellers
hun acts op en kunnen kinde
ren hun creativiteit botvieren
bij verschillende knutsel-
workshops.
Op het podium aan het
Hooglandse Kerkplein speelt
aan het eind van de dag de mu
ziekgroep Percossa. Met percus
sieinstrumenten en ander slag
werk geven zij een indrukwek
kende show met drumritmes uit
Japan, Mexico, Afrika en Brazi
lië. Terecht werden zij aange
kondigd als één van de hoogte
punten van het programma.
Helaas is de opkomst treurig.
De regen blijkt ook hier een ver
velende spelbreker. En daarmee
eindigt een dag vol Zomerkrie-
bels als een in het water geval
len verjaardagsfeestje.
Het kindertheater 'Ploef' trok bij de Burcht veel bekijks.
foto dick hogewoning
Muziekverheerlijking voorop bij verzameldag in Leids Antonius Zcdencentnim
„Sorry, how much is this?
Een Engelsman zwaait in
rlhet Leidse Antonius Zalen-
I centrum met een album
dvan de Beatles. Op de hoes
spellen Paul, John, George
en Ringo in grote gebaren
het woord Help waarbij de
witte achtergrond is ver
vangen door een immens
Shell-logo. Shell helpf,
vandaar.
LEIDEN PABLO CABENDA
Bij de start van de grote recla
mecampagne van het oliecon-
werden slechts een paar
honderd van de afwijkende
Beatleshoezen gedrukt. Nu is
het een collectors item met het
bijbehorende prijskaartje van
'200 guilders'. De Engelsman
wil twintig gulden lager. De ver
koper aarzelt. Uiteindelijk vin-
?n ze elkaar op het schappelijk
veau van 190 guilders.
Op een internationale Beatles
'collectors meeting, kortweg'
Beat-Meef, wordt grof gevraagd
en grif betaald, maar de vere-
ring van de Liverpool-idolen
it niet zulke theatrale vor-
aan als bijvoorbeeld bij
Elvis Presley fanclubdag.
Een Beadesfan is bijna nooit als
zodanig herkenbaar. Muziek-
'ai verheerlijking staat voorop
1 neemt niet weg dat er
dan alleen muziek op de
te vinden is. Rondom in
de grote zaal van het zalencen-
staan tientallen tafeltjes
Imet Beaües kauwgumplaatjes,
Hde g
trun
met
sigarenbandes, theedoeken,
warmwaterkruiken en pantys.
Bijna alles waar je Beades voor
kunt zetten. Alleen, je zal de be
zoekers niet zo snel met de Tads
op hun lijf zien rondlopen.
Misschien heeft dat te maken
met het feit dat er pas één van
de vier dood is. Dat is niet defi
nitief genoeg. Willen
zich en masse op karaoke-vi
Strawberrv Fields s
band het loodje moeten leggen.
De mythevorming kan pas dra
matische vomien aannemen als
er geen levend bewijs meer is.
Niet dat het liefhebber Ed
ten of bloempotkapsels dragen Dieckmann iets kan schelen. Hij
dan zal zeker de helft van de is al begonnen met beschrijve
en het in kaart brengen. In het
boekwerk van zijn hand Beades
Made in Holland staan alle
singles en lps, ooit in Nederland
uitgebracht, met fotós van de
hoezen. Hij heeft er zelf onge
veer 97 procent van. Dieck
mann staat regelmatig met zijn
stand op Beadesbeurzen, maar
hij noemt zichzelf een verzame
laar, geen handelaar. ,,lk ver
koop alleen maar wat ik zelf
dubbel heb. Zo houd ik mijn
hobby betaalbaar. En kan ik zelf
weer wat kopen. Hier, heb ik
vanochtend nog op de kop ge
tikt. „Een doosje met een plastic
venstertje waarachter de Fab
Four in plastic zijn uitgevoerd.
Vier poppetjes, prijs: f275,-.
„Das redelijk. Ik vraag zelf ook
geen hoge prijzen. Die poppe
tjes zijn toch ook heel bijzon
der."
Evenals wat verderop in de
platenbakken staat. From Bach
to Beades, The Stars on 45 (de
discomedley van Beadeshits) en'
Das war ein Harter Tag Beades
Lieder auf Deutsch. Cor Drijf
hout koopt zelfs platen van Ja
mes Last als er Beatiesnummers
op staan. Hij is lid van twee
Beatles- en een Paul McCart-
ney-fanclub. Hij is getrouwd in
een Beades t-shirt en zijn twee
kinderen dragen met zijn twee
tjes alle vier de Beatlenamen.
„Mijn dochtertje Myrthe heeft
als tweede naam Carden en
Desmond, mijn zoon, heet ook
nog Starson. Mijn vrouw heeft
er niet zoveel mee, maar ze
heeft wel een compleet compu
terprogramma voor me ontwor
pen waar ik alles over elk num
mer terug kan vinden. Die
laatste Paul McCartney? Die
heb ik al. Ik heb bij elkaar onge
veer 400 cds. Maar je bent nooit
compleet. Je weet nooit hoe
veel er nog van te krjgen is. Dus
je blijft zoeken."
Het zwoegend hart van het
Leidse Zeurgebeuren is toch
de Chris Koenen Band. Om
dat te kunnen constateren
hoef je je stethoscoop niet te
voorschijn te halen. Met als
gast de gitarist Johan Polvliet,
in de wandeling Pol genaamd,
zette deze band gisteravond in
discotheek In Casa wederom
een stevig fundament onder
de derde aflevering van het
Leidse Zeurgebeuren. Met de
ze formatie heeft organisator
René Vallentgoed, de spreek-
stalmeester van de lichte mu
ze, een troefkaart in handen.
Verrassend was het dat het
gezeur op deze avond nu ein
delijk eens echt losbrak. Yes,
Zeur! Architect Fons Verheven
hekelde het stedelijk bouwbe
leid door aan te voeren dat
men, nu de oude gaslantaarns
op zijn, bij de gemeente repli
ca's van die dingen wil gaan
maken om zodoende het
nachtelijke pad van de zwal
kende Leidse burger te verlich
ten. Een gotspe, vond Ver
heven. „Als onze voorouders
zo hadden gedacht, zaten we
nu nog in houten huisjes. Zo
wordt Leiden straks een open
luchtmuseum. En dat terwijl
er hier toch heel wat bekende
industrieel ontwerpers zijn die
prachtige nieuwe lampen kun
nen maken. Ik vind dit een
schande. Wat moeten onze
nazaten later wel niet denken
van dit schaamteloze kitsch-
denken?"
Jan Vellekoop, die het
bouwproject openbare ruim
ten heeft geleid en die nu 'iets
hoogs' is bij Monumenten
zorg. was het op veel punten
met Verheyen eens. „Maar wat
die lantaarns betreft, daarmee
hebben we het cultuur-histo
risch toerisme op het oog ge
had. Economisch gezien zijn
die lantaarns van belang."
Ondernemer Peter Labruyè-
re en marktmeester Chris Ver-
plancke mengden zich in de
discussie, die wonder boven
wonder ineens een fel karakter
kreeg. Labruyére was van me
ning dat Leiden moet blijven
zoals het is. Een statisch uit
gangspunt, dat door vele be
zoekers werd gedeeld. „Hoe
lang woont u eigenlijk in Lei
den?". VToeg één van de aan
wezigen aan Verheyen. „Tien
jaar", antwoordde deze. „Dan
geeft u zelf het antwoord al",
katte de vraagsteller een beetje
flauw.
Vallentgoed had als landelij
ke attractie de schrijver en ac
teur Maarten Spanjer van stal
gehaald. Hij vroeg hem waar
om hij eigenlijk nooit meer in
een Nederlandse speelfilm
was te zien. „Had je geen ruzie
gehad met de casting-director
of zoiets?" „Nou, ja, ruzie",
antwoordde Spanjer, „die
Hans Kemna is homoseksueel
en hij verlangde van al die jon
gens dat ze hem vol op de bek
zoenden. En daar was ik niet
zo goed in. Maar ach, als
Klemnaad het niet meer voor
het zeggen heeft, krijg ik mis
schien nog wel eens een rol."
Spanjer las na het interview
een verhaal voor over de reno
vatie van zijn huis. waarbij
noodtoiletten moesten wor
den aangebracht. „Zag ik daar
ineens de buurvrouw op de wc
zitten. Ze keek me aan zoals
konijn kijkt in de loop van
■en aardig Zeurge
beuren deze keer. Vallentgoed,
die wel eens is getypeerd als
een reiziger in rukwinden, be
gint zich te ontpoppen als een
slimme organisator.
De rechtbank in Den Haag heeft
deze week drie experts aange
wezen die de waarde moeten
bepalen van het schilderij Tour
de Cesar van Paul Cezanne.
Het schilderij hing vijftien
jaar in bruikleen in Museum
Boijmans van Beuningen in
Rotterdam. Eigenaresse Boerla-
ge-Koenigs besloot twee jaar ge
leden het werk te verkopen. Zij
liet het bij Sotheby's en Chris
tie's in Londen schatten op 10
miljoen gulden. Maar volgens
de Wet tot Behoud van het Cul
tuurbezit mag het Nederland
I "fclEN HAAG GPD
*nVVat heel duidelijk is geworden
tijdens de supematte, zeven
tiende editie van het Parkpop
Festival is, dat regen niet erg sti
mulerend werkt op de creativi
teit. Een echt hoogtepunt bleef
gisteren in het Zuiderpark in
Den Haag dan ook uit. Of het
jnoet G. Love and The Special
„„Sauce zijn geweest met zijn ui
terst aangename mengeling van
blues en rap, die tegen het be
an de avond op een grap
pig, ontspannen manier het
doorweekte publiek in zijn ban
Jiield.
Jammer, want het program
ma had met Total Touch. Leah
Andreone, King Chango en Na-
da Surf (opnieuw) genoeg po-
jJ^entieel om uit te groeien tot
vlammende aflevering. Een
jroot deel van de twaalf groe-
liet het publiek echter vol-
edig in de kou staan. Opvallend
was, dat sommige de regen sim-
jia, ïelweg negeerden, hoewel een
:ee aan paraplu's het zicht op
iet podium wel heel erg ver-
itoorde.
Die groepen deden
ze waren ingehuurd, maar dan
wel zonder veel inspiratie. Nada
Surf was er zo een. .Veelbelo
vend werk uitgevoerd met de
energie van lang vervlogen hits.
En zonder een greintje improvi
satie. Het leek erop alsof de
Amerikanen een heel ander sce
nario hadden bedacht voor hun
Haagse optreden en teleurge
steld waren. „Zoveel mensen!
Fantastisch", riep zanger-gita
rist Matthew Caws halverwege.
Zijn visitekaartje was er niet
Dan had Shaggy het beter be
grepen. 'I can't stand the rain',
liet hij zingzeggend met een
vette lach weten en bracht de
oude Mungo Jerry-hit 'In the
summertime'. Zijn met reggae,
soul en dansmuziek doorspekte,
energieke werk maakte iets van
een al uren gekoesterd verlan
gen naar de zomer in het pu
bliek wakker. Jammer dat zijn
repertoire (met veel covers) niet
boeiend genoeg was om blij
vend te imponeren.
Parkpop begon overigens
veelbelovend. BR4-59 bleek met
zijn op country-leest geschoei
de muziek een fantastische
stemmingmaker. Moonflower,
op het andere podium, voegde
daar zijn eigen rocksteentje aan
bij. Toch bleek geen van de
groepen in staat in te spelen op
de reputatie van Parkpop als
festival van de bijzondere, mu
zikale gebeurtenissen. Wat dat
betreft, bleef het 200.000 man
tellende publiek behoorlijk in
de kou staan, terwijl ze die war
me muzikale deken juist zo no
dig had. De meeste groepen
kwamen niet verder dan maar
weinig geïnspireerde versies
van hun laatste composities.
Wat dat betreft, maakte Yul-
duz Usmanova veel meer in
druk. Jammer, dat van de Oez-
bekistanse zangeres niet te ver
staan was wat ze zong. En ook
tussen de nummers bleef het
stil. Maar, speelde haar uiterst
gedreven en bedreven groep,
dan gaf haar lyrische stemge
luid het werk een heel speciale
charme. Voor een wat extra
feestelijke inkleuring had de
zonder enige sterallures opere
rende Yulduz twee dansers
meegenomen. Bovendien bleek
haar percussionist niet alleen
over wel erg soepele vingers te
beschikken, maar ook nog een
goochelaar met drie tamboerij-
Total Touch wist geen mo
ment gebruik te maken van het
uurtje regen-stilte. Door de be
zoekers geafficheerd als het
hoogtepunt, was er van een
echte wisselwerking tussen
groep en publiek geen sprake.
De show zat muzikaal welis
waar goed in elkaar, maar klonk
tegelijkertijd ook erg gelikt.
Dat was bij Rowwen Héze als
sluitstuk van het festival even
anders. Die Limburgers weten
hoe ze een feestje moeten bou
wen. Ondanks dat het grootste
deel van het publiek inmiddels
doorweekt huiswaarts was ge
keerd, vonkte het optreden met
veel energie tot de laatste noot.
Terwijl een deel van de hossen
de menigte koos voor een mod-
derdans, werkte Jack Poels en
co zich met hun gebruikelijke
enthousiasme door meezingers
als 'Bestel mar' heen. Het zestal
bleek een waardige afsluiter.
Ie b10
DY VAN DER SPEK
i de National Taiwan
-sity, dirigent Tseng Dau-H-
io n 25 meisjes, studenten van
A(ie Muziekfaculteit van de Na-
g, ional Taiwan Normal Universi-
y, presenteren zich gistermid
dag in de Lokhorstkerk met een
l0 titgebreid internationaal pro
als startpunt van een
uropese tournee. Als je ze daar
o ziet staan voor de aanvang
kan het concert, tenger, jong
dein, dan zie je al een wolk van
iellijkheid in een zoetgevooisde
dankenwereld voor je.
Nou, vergeet het maar!
Onder leiding van de ras-artiest
Tseng Dau-Hsiong ontpopt de
ze groep zich als een fenome
naal kamerkoor met een heel
bijzondere klankkleur. Het ge
luid wordt, meer dan bij ons,
achter in de mondholte ge
vormd, waardoor de stem iets
'keliger' klinkt: heel helder, bui
tengewoon licht en in haar
lichtheid vol power. Een vol
wassen stralend klankvolume
produceren deze vocalisten in
het teken van kracht, vaart, hel
derheid.
'Matona mia cara' van Lassus
uit de Renaissance is daar een
mooi voorbeeld van. Hoe die
woorden staccato opspringen,
puntig gearticuleerd, en heel
licht wegdrijven, prachtig. Ook
in unisono gedeeltes blijft de
klank schitterend homogeen en
sterk, zoals in het 'Qui tollis
peccata mundi' uit de 'Messe
Solennelle' van Rossini.
Hoogtepunt voor de pauze zijn
de twee liederen van Debussy,
mooi begeleid door de pianiste
Lee Shin-Yih. Wat een soepele
aanslag, tegelijkertijd ook weer
vol kracht en trefzekerheid, één
en al muzikaliteit en toptech-
niek. Ik zou haar graag als solist
in een Debussy-recital willen
horen. In het 'Salut Printemps'
géén weekheid of prille kinder
lijke klankkleuring, nee, energie,
scheppingskracht; het jonge
groen breekt uit haar knoppen.
Ook in de musical-achtige sfeer
is dit koor fantastisch. 'Music, I
yield to thee' van N. Cain is een
ode, een liefdeslied aan de Mu
ziek. 'I give my spirit to the
flood of song', zó wordt het ge
zongen, vanuit de bodem van
het hart.
Een kei van een bariton Chen
Rong-Kwei overtroeft de hele
kerkruimte, een stem als een
bronzen klok, maar die het be
ter zal doen in 'de grote opera
tempels. Dit 'Womens Chorus'
uit Taipei verlaat de Lokhorst in
de toegift 'per trein', een Taiwa
nese folk song. Tsjoekend, puf
fend, blazend, fluitend gaat de
stoommachine kleurrijk en
hartverwarmend aan ons voor
bij.
Marco Bakker in de St. Jeroenskerk in Noordwijk. Een stem als een brok graniet. foto mark lame,
Opera aan Zee, met Dieuwke Aalbers.
sopraan, Marco Bakker, banton en Jan
Slothouwer, piano Gehoord 28/6 in de
Jeroenskerk te Noordwijk
Noordwijk opende zaterdag
zijn serie 'Opera aan Zee' in de
Grote- of St. Jeroenskerk in het
historische centrum van
Noordwijk-Binnen. Juist deze
dag heeft Noordwijk ook inter
nationale tenniswedstrijden en
een galadiner met oud-tennis
cracks onder wie Tom Okker.
Deze dubbele attractie bevor
dert nu niet een grote toe
stroom van liefhebbers. Marco
Bakker en Dieuwke Aalbers
moeten het voor hun opera
fragmenten dan ook doen met
een 'aardig' gevulde kerk.
Je schrikt wel even als je in
zo n grote, vrij lege ruimte
overdonderd wordt door een
moderne Yamaha-vleugel en
een enorm galmende ope-
rastem. De eerste aria 'O Tag
voll heller Wonne' uit 'La
muette de Portici' van Auber
(1782-1871) viel althans voor
mij lang niet mee. Aalbers was
beslist nog niet op stem, ze
spoorde ook nog niet helemaal
met de piano, en door de ge
weldige galm werd deze bin
nenkomer er niet mooier op.
Nee, dan Marco Bakker. Die
beheerste in 'Si puo? Signore!
Signori!' de ruimte heel wat be
ter. Ook zijn stem komt hier
van alle kanten op je af maar is
meteen als een brok graniet,
solide om je heen.
Maar alles went, ook de na
galm. En Aalbers leert er mee
omgaan, haar klankvolume
wordt rijker. Al blijft ze moeite
houden met de bovenkant van
het middenregister. Daar blijft
haar stem niet helemaal onder
controle. In Mozarts duet van
Zerlina en Giovanni wordt er
karaktervol en met een goed
uitgekiende dosis drama ge
zongen, evenals in Bella voi
siete e giovine'. een duet uit 'la
Traviata' van Verdi. In woord,
gebaar en stemgebruik wordt
daadwerkelijk op de inhoud in
gegaan. Het blijft beslist niet
bij makkelijk in 't gehoor lig
gende gladde zangtechniek, nu
het 'drama' zich ontrolt. Zo
wordt Verdi's 'Aria van Violet-
ta' een indrukwekkend af
scheid van het leven.
Het is een goede zaak om zo n
opera-fragmentenconcert te
eindigen met iets contras-
terends. Bakker en Aalbers ko
zen daarvoor het slotduet van
Porgy and Bess van Gershwin,
en als toegift ook 'Summerti
me'. De echte authentieke oer-
klank laat dan verstek gaan.
Maar als je bedenkt gewoon in
de Jeroenskerk te zitten dan is
het toch prachtig en op een
wrange manier romantisch.
niet verlaten.
t De Staat wilde het wel kopen,
maar kon niet met Boerlage tot
overeenstemming komen. De
Rijksdienst Beeldende Kunst
dacht dat het schilderij 6,5 mil
joen gulden waard was.
De kwestie leidde tot een
rechtszitting. De rechter heeft
nu bepaald dat de twee Parijse
experts Mare Blondeau en War
ren Hopkins en hun Londense
collega Timothy Bathurt voor 1
oktober de prijs moeten hebben
vastgesteld. Vindt de Staat die
prijs te hoog. dan mag Boerlage
Tour de Cesar toch aan het bui
tenland verkopen.
Kinderen Miller
houden uitverkoop
SAN FRANCISCO
Op een veiling in San Francisco
heeft het eerste manuscript van
'De Kreeftskeerkring' van Henry
Miller ruim veertigduizend dol
lar (ongeveer 75.000 gulden)
opgebracht. Miller, controver
sieel als mens en als schrijver,
schreef Tropic of Cancer" in
1934. Tot 1961 bleef de roman
verboden in de Verenigde Sta
ten omdat er obsceniteiten in
zouden staan.
Henry Miller overleed in 1980
op 88-jarige leeftijd in Big Sur,
het plaatsje halfweg tussen Los
Angeles en San Francisco waar
hij zijn laatste levensjaren door
bracht. Het idee voor de ver
koop van zijn archieven kwam
van twee van zijn kinderen. Die
hopen dat de veilingen - ver
spreid over de volgende drie
jaar - uiteindelijk 600.000 dollar
in het laatje brengen.
AMSTERDAM ANP
De Kunstenbond FNV zal zich
in de zomervakantie beraden
op acties om de CAO-eisen van
de 10.000 werknemers van mu
ziekscholen, creativiteitscentra
en culturele centra kracht bij te
zetten. De bond eist een loons
verhoging van 3 procent, terwijl
de werkgeversorganisatie VKV
geen mogelijkheden voor loons
verhoging ziet.
Volgens de Kunstenbond wil
de VKV ook rommelen met de
36-urige werkweek die wordt
geëist. Nu hebben de werkne
mers zestig dagen vakantie, de
VKV zou dat willen veranderen
in twintig dagen vakantie en 26
roostervrije dagen. De VKV wil
met de veertien dagen die over
blijven de 36-urige werkweek
invoeren en dat is onaanvaard
baar, aldus een woordvoerder
van de Kunstenbond.
