'De Filistijnen zijn over ons gekomen' Neo-positivisme Kongo Banga in LVC Leiden 07 Eels, Cake en Rowwen Hèze ook op Lowlands UirScHlfTfRS Bretonse pipe-band defileert in Leiden culturen Illusie Don Quichot niet genoeg DONDERDAG 5 JUN11997 chef jan rijsdam, 071 -5356444 Afrikaanse dans- en percussie in de X leiden Energieke dans/acrobatiek en een strakke percussieshow zijn de hoofdingrediënten van La Troupe Saaba uit Burkina Fa- so. Aanstaande zaterdag vanaf 20.00 uur speelt het zestienkoppi ge ensemble voor de tweede maal in het Cultureel Centrum de X te Leiden. Onder leiding van Koala Koudbi hanteert de groep een scala aan percussie-instrumenten zoals de doundoun, djembé en talking drum. De inkomsten van de optredens van La Troupe Saaba gaan naar het Benebnooma-centrum dat kansar me jongeren de gelegenheid biedt zich te scholen in relevante beroepen. India All Star Kids leiden Wonderkinderen van heel ver weg. Vier pre-pubers uit India, in leeftijd variërend van 7 tot 12 jaar, treden morgen, in het kader van het Wereld Kinderfestival op in Cultureel Centrum de X in Leiden. Abishel Lahiri is een getalenteerde sarodspeler. De 11 -jarige Rimpa Shiva speelt al vanaf haar derde tabla, de 7- jarige zanger Arshad Ali is de jongste student van de Academie van Calcutta en op tienjarige leeftijd werd het befaamde sitar- spelertje Bijoyadita Mulcherjee door de overheid beloond met een studiebeurs. Het optreden begint om 20.00 uur. Afscheidsconcert dirigent Crescendo sassenheim Jos van der Sijde is 10 jaar als dirigent verbonden ge weest aan de christelijke harmonievereniging Crescendo in Sas senheim. Hij heeft in die jaren nadrukkelijk zijn artistieke stem pel gedrukt op het orkest. Reden om hem te eren met een af scheidsconcert waarin louter toppers van Crescendo zullen wor den uitgevoerd. Morgenavond kan iedereen voor de laatste maal Van Der Sijde als dirigent met Crescendo in actie zien in de Ge reformeerde Kerk te Sassenheim. Aanvang van het concert: 20.00 uur. Scholte brengt meer op dan verwacht amsterdam Het schilderij 'Overspel' van Rob Scholte is gisteren bij het Amsterdamse veilinghuis Christie's verkocht voor een be drag van bijna vijfenzeventigduizend gulden. Een recent ontdek te Van Gogh bracht ruim twee ton op. Het duurste schilderij dat onder de hamer kwam was van de hand van Wim Schuhmacher. Zijn 'Stilleven met Trapgans en Eend' werd verkocht voor 322.896 gulden. De schilderijen werden aangeboden tijdens de halfjaarlijkse veiling van moderne en hedendaagse kunst. Portret van een Vrouw van Van Gogh bracht vijf maal de geschatte waarde op. Het eenvoudige schilderij stamt uit omstreeks 1882 en behoorde een tijdje toe aan Hélène Kröller-Müller. Ook het werk van Scholte bracht meer op dan de geschatte 18.000 tot 22.000 gulden. Schuhmacher was de duurst verkochte schilder van de veiling. Nooit eerder kreeg hij zoveel geld voor een van zijn werken. Prof. Bolten. onthutst over afstoten Prentenkabinet leiden cees van hoore Vervolg van voorpagina „Dit is nu het resultaat van twintig jaar bezuinigen. Je kunt het niet begrijpen! Dat mensen zo weinig begrip hebben voor de geschiedenis van een universiteit! Dat het college van bestuur het Prentenkabinet, een instelling die al bijna tweehonderd jaar een onderdeel van de uni versiteit is, op deze manier om zeep wil helpen, is onbe grijpelijk. Ik wil de term barbaren nog niet gebruiken, maar cultuurloze lieden zijn het vermoedelijk wel." ken in het college: 'Als de boe ken op het eind van het jaar maar kloppen.' Maar ze begrij pen echt niet wat ze weggooi en." „Er is in Nederland geen andere universiteit waar men sen die kunstgeschiedenis stu deren belangrijk authentiek ma teriaal kunnen bestuderen. En daar gaat het uiteindelijk toch om. Je moet als student kunst geschiedenis een gravure van een ets en een krijttekening van een aquarel weten te onder scheiden. Bij ons kunnen de studenten echt leren kijken. Dat geeft hen een voorsprong op anderen." Het Prentenkabinet is bij het grote publiek niet zo bekend. Bolten: „Dat komt doordat wij vooral ten dienste staan van on derwijs en onderzoek binnen de vakgroep kunstgeschiedenis. Maar tal van instellingen in bin nen- en buitenland hebben re gelmatig zaken van ons in bruikleen. De universiteit moet beseffen dat men zo'n collectie nooit meer terugkrijgt. Wat in Prof.dr. J. Bolten, hoofd-conser- vator van het eerbiedwaardige Prentenkabinet aan het Rapen burg in Leiden, is onthutst over het voornemen van de universi teit om het af te stoten. Als re den daarvoor geeft de universi teit op dat het pand klimatolo gisch niet geschikt zou zijn om de collectie van meer dan der tienduizend tekeningen, hon derdduizend prenten en zeven tigduizend foto's te herbergen. „Klinkklare onzin", vindt Bol ten. „Er is destijds een goede kluis gebouwd en de ruimte is werkelijk prima. Dat argument is gewoon een stok om de hond te slaan. Want ik begrijp het wel: men wil gewoon af van de structurele lasten van onder houd en van de personeelskos ten. Misschien dat men twee miljoen gulden krijgt voor het pand. Daarmee kan dan even een gat in de begroting worden gedicht. Maar dat is allemaal korte-termijn-denken. Ze den tweehonderd jaar is opge bouwd, kan in één klap verloren gaan. Je kunt van Cath, de vori ge voorzitter van het college, zeggen wat je wilt, maar hij was wel een man met intellectuele bagage. Nu heb ik het gevoel dat de Filistijnen over ons zijn gekomen." Bolten acht het niet waar schijnlijk dat de collectie op vei lingen kan worden verkocht. „Er zijn veel schenkingen bij. Daarbij is vaak bepaald dat de schenking in het Prentenkabi net zou blijven. We hebben de morele plicht die verzamelingen in stand te houden. Wat alles bij elkaar waard is? Niet te schat ten. Dan heb je het over een as tronomisch bedrag. Een extern onderzoeksbureau onderzoekt momenteel in op dracht van de universiteit waar de collectie kan worden onder gebracht. Bolten blijft het liefst op het Rapenburg zitten „om dat dat een plek is die hoort bij de functie van het Prentenkabi net." Dat neemt niet weg dat hij wel ideeën heeft over mogelijke andere huisvesting. „Een oplossing zou misschien zijn het Prentenkabinet onder te brengen bij de vakgroep kunstgeschiedenis in de Doe lensteeg. Daar moeten dan wel wat aanpassingen plaatsvinden, maar het is mogelijk. Een ande re optie is huisvesting in de Universiteitsbibliotheek. Maar dan in een zelfstandige, toegan kelijke, ruimte, en niet in een depot." Er is nog een derde mo gelijkheid: De Lakenhal. „Ik zit wat dat betreft natuurlijk een beetje in een moeilijke positie", zegt Bolten, „omdat ik ge trouwd ben met Jetteke Bolten, de directrice van De Lakenhal. Dit museum zou een uiterst ge schikte plaats zijn voor het Prentenkabinet. Maar dan wel onder dc voorwaarde dat er een aparte ruimte voor komt en dat er een collegezaaltje wordt ge bouwd waar projectgroepen te recht kunnen. Bij komende nieuwbouw van De Lakenhal zou met die voorwaarden reke ning gehouden kunnen worden. De gemeente krijgt er dan een internationale collectie bij. Maar het liefst blijven we zitten aan het Rapenburg. Als ze het Prentenkabinet ergens in een „Soms denk ik wel eens dat we te maken hebben met be stuurlijke vakidioten. Dat ze het in hun hoofd halen om twee eeuwen cultuurgeschiedenis op zo'n grove manier terzijde te schuiven! Je gaat als tandarts toch ook niet een puntgave kies trekken." Prof.dr. J. Bolten: „Soms denk ik wel eens dat we te maken hebben met bestuurlijke vakidioten. FOTO LOEK ZUIDERDUIN leiden pablo cabenda Hij is voor vrede voor iedereen en voelt een 'positive vibe', die hij aanstaande zaterdag aan het publiek in het Leidse vrijetijdse- centrum zal proberen over te brengen. Kongo Banga, ge noemd naar de zanger van de band, speelt dan als laatste op het Afrika Festival: 'Africa never stands still'. Het feit dat zijn muziek zo divers klinkt en door hemzelf wordt aangeduid met de term rhumba-roots-reggae is een logisch geyolg van het sa menwerken met mensen uit di verse werelddelen. Kongo Ban ga zelf komt uit Congo, voorma lig Zaïre, waar alles verre van pais en vree is en waar een ech te 'dread situation' heerst. Maar Kongo probeert zo optimistisch mogelijk te blijven. „Ik hoop dat de politici een beetje begrip VLIEGWERK voor de bevolking hebben, want die wordt altijd het eerst de du pe van alles." Aan zijn eigen instelling zal het niet liggen. In 'Have Some Fun' van zijn cd 'Africa, womb of humanity' pleit hij voor een algeheel relaxed samenzijn. „Nice time has come. Let's get together and have some fun. Li fe is so hard these last days. We'll survive under the sun." Naïef? Misschien. Kongo noemt het 'just being positive for myself. „Ik probeer met mijn muziek mensen vooruit te helpen. Ook muzikaal. Ik wist een ding zeker toen ik met Kon go Banga begon. Ik wilde niet alleen met Congolese muzikan ten samenwerken, maar met zo veel mogelijk verschillende soorten mensen." Vandaar dat hij nu in zijn band samenspeelt met Afrika nen, een Jamaicaan, een Suri namer en een gastmuzikant uit Sint Maarten. Hij woont zelf in Amsterdam en gaat binnenkort met Henny Vrienten de studio in om de muziek voor een Con- golees-Nederlandse film op te nemen. Daarvoor heeft hij al sa men met Neerlands grootste troeteljunk Herman Brood op diverse podia gestaan. De 'glo bal village' in je achtertuin. Her man is nou een goede vriend van hem. „Ik ontmoette hem voor het eerst in de studio, toen hij ook bezig was met opnames. Daar na had ik een tijd niets meer van hem gehoord, tot hij plotse ling opbelde. Marlboro van de sigaretten had aan hem ge vraagd of hij wat Sinatra-songs wilde zingen. Dat wilde hij wel maar dan op zijn eigen ma nier." Dus deden we samen Lowlands-organisator Mojo Concerts in Delft heeft gis teren nieuwe namen vrijge geven voor het polder-cam pingfestival in augustus. Onder meer Eels, Cake, Rowwen Hèze (ook op Park pop) en Foo Fighters zijn Uiteindelijk komen er ze ventig acts naar het festival terrein op Walibi Flevo bij Dronten. Daarvan zijn in middels 33 namen naar bui ten gebracht. De voorver koop telt in eerste instantie 30.000 kaarten, maai' dat aantal kan volgens Mojo al naar gelang de campingca paciteit worden uitgebreid. Verder op Lowlands: Blur, Skunk Anansie, Pavement, de Heideroosjes, Chemical Brothers, Claw Boys Claw, Pennywise, Laurent Gar- nier, Rammstein, Bis, Urus- ei Yatsura, Darren Emerson, DJ Aphrodite, Bandulu, Bloodhound Gang, Channel Zero, Dave Angel, De Kift, Dinosaur Jr., Johan, Old 97's, Supersub, Swell, Sym posium, The Paladins, To nic, Veruca Salt, Siv en Mil- lencolin. Wat is een open schuur feest? Ja, een feest in een f schuur, logisch. Nou, niet helemaal. Nu doen we het meestal in een tent omdat de schuren te klein zijn ge- worden. Dan gaat het door tot vijf, zes uur 's ochtends, midden op het land, met een 'drive in' disco erbij en allerlei soorten muziek. Van hardrock tot Top 40, wat er maar aangevraagd wordt. Nee, geen techno of gabber want dat soort volk loopt er toch niet rond. Er zijn meestal zo rond de dui zend man aanwezig, allemaal uitgenodigd. Als je geen uitnodi ging hebt, kom je er niet in. De toegang is gratis, en de drank is gratis en als je dan niet aan uitnodigen doet, dan komen er men sen op af die niemand kent, die denken van: „Ha leuk, gratis zui pen!" Er staat bij de ingang van de tent geen portier maai' wel een soort fooienpot. Zo van, aardig als je een kleine donatie levert aan de organisatie, maar het is niet verplicht. Als bedankje. Dat helpt wel, want als ik met mijn vrienden een feest geef draaien we. bijna altijd quitte. Éen heleboel zeggen er wel dat er alleen maar boeren rondlo pen. Dat is helemaal niet zo. Ja, er komen veel mensen uit Ter Aar, Hoogmade, Hazerswoude, Zoeterwoude, dat hele kringetje. Veel van het platteland. Maar dat zijn niet allemaal boeren. Die lui in de stad kijken er een beetje op neer en vinden dat ze er niet tussen passen. En dan die verhalen over al het gezuip. Iedereen pakt bij ons na afloop tenminste de fiets of een taxi. Bij de meeste schuur - feesten nemen ze niet een flesje maar meteen een heel krat. Daar gaan ze op zitten tot het leeg is of totdat het bier warm wordt. Meestal blijven de flessen liggen en dat geeft rotzooi. Dus wij de len geen kratjes meer uit. Bij ons moet iedereen zijn eigen glas meenemen. Dat kun je dan bij de tap laten vullen. Voor mensen die hun glas vergeten, hebben we glazen te koop hoor, dus da's geen probleem. Bij het laatste feest dat ik met vrienden heb geor ganiseerd hadden we ongeveer 1500 bezoekers en toch zeker 500 kratten. Dat is gemiddeld tien biertjes per man. En er is nog nooit gevochten. Nee, ook nooit drugs. Dat ruik je natuurlijk of je merkt het wel aan mensen. Je ziet het al gauw als groepjes zich gaan af- zonderen. Iedereen praat met iedereen. Gewoon gezel- lig- NAAM: Yvonne Kaptein LEEFTIJD: 22 BEROEP: medewerkster zuivelbedrijf WOONPLAATS: Hazerswoude Dorp GEZIEN: open schuurfeest 'Strangers in the night' met een sterke 'reggaefeel'." Kongo gelooft dat de atmos feer voor allerlei crossovers en samensmeltingen op het mo ment optimaal is. Alles komt uiteindelijk van een en dezelfde bron. Afrika. Als Kongo een boodschap heeft dan is dat het wel. „Iedereen denkt dat Afrika alleen maar hongersnood, ziek te en ellende is. Maar dat is niet zo. Afrika is de baarmoeder van de wereld en dat mogen we niet vergeten." Kongo Banga treedt a.s. za terdag op in het LVC tijdens het festival 'Africa never stands still'. Verder worden er films vertoond, lezingen gehouden is er een workshop Afrikaanse dans en een optreden van de Afrikaanse hip hop crew 'Da Multy Krew*. Leidse winkelgids 'Een informatieve en handige winkelgids die niet alleen be doeld is voor het winkelend pu bliek van buiten Leiden, maar ook als geheugensteuntje voor Leidenaars zelf. Dat beoogt de gids 'Leiden, Cultuurstad en Winkelstad' te zijn. Gisteren werd het eerste exemplaar over handigd aan C. van Riet van V &D Leiden. In de gids zijn een paar honderd winkels in Leiden met een korte beschrijving op genomen. Daarnaast wordt van een aantal monumenten de ge schiedenis belicht. leiden ad van kaam Met het stijgen van de tempe raturen treedt de organisatie van 'Leiden, stad van culturen' nu ook naar buiten met haar evenementen. Stond het ball room-dansen in de stationshal afgelopen dinsdag wat dat be treft nog op de drempel: de originele Bre tonse pipe band die za terdag naar Leiden komt, is louter in de buitenlucht te bewonderen. Met een défilé door de stad en met optre dens op het Stadhuisplein en de Beesten markt. Bagad Keriz heet de 27-man sterke pipe band die met zijn muziek een wezenlijke onderdeel van de Bretonse cultuur uitdraagt. De band (bagad) is opgericht in 1980 en net als in veel andere gevallen gebeurde dat niet in zulke typische Bretonse plaat sen als Quimper of Douarn- enez, maar in Parijs. In de Franse hoofdstad woont een groot contingent mensen dat zijn oorsprong vindt in Bretagne. Velen van hen houden de Keltische volk scultuur in ere. De bagad volg de zodoende in de jaren '30 de omgekeerde route: van Parijs naar Bretagne. Op dit moment zijn er ongeveer honderd van dit soort gezelschappen die, onderverdeeld in vier catego rieën, jaarlijks strijden om het nationale kampioenschap. Bagad Keriz behoort sinds vo rig jaar tot de hoogste catego rie. Een bagad bestaat over het algemeen uit 8 bombardes (een soort hobo), 10 doedelzak ken, 6 trommels, 2 pauken en één gro te trom. Het reper toire van Bagad Ke riz omvat marsen, dansmelo dieën en 'traditio nals'. In Bretagne vervullen deze bands dezelfde functie als de harmonie- en fanfareor kesten hier, met dien verstan de dat de muziek daar, zoals gezegd, diep verstrengeld is met de oude cultuur. Bagad Keriz komt op voor spraak van de folkclub Horus naar Leiden. Op zaterdagmid dag vertrekt de band om 14.00 uur vanaf Molen De Valk voor een défilé door de binnenstad. Van 16.00 uur tot 16.30 is er een optreden op het Stadhuis plein. Vanaf 20.30 uur valt Bagad Keriz dan nog te be wonderen op de Beesten markt. shut van musical TEKST: PABLO CABENDA: FOTO: DICK HOGEWONING recensie susanne lammers Voorstelling: Don Quichot, de Man van La Mancha door Het Leidsch Studenten Tooneel. Regie: Sheila Lever Gezien: 3/6, LAKtheater, Leiden. Nog te zien aldaar t/m 7/6 (alleen nog kaar ten voor de matinee, 14.00 uur op 7/6 verkrijgbaar). Zijn 23e lustrum viert het Leidsch Studenten Tooneel (LST) met een musical. Het verhaal van Don Quichot, de ridder met het droevige gezicht, die toch altijd hoopvol het goede blijft zien, ook al pakken zijn heldendaden zelden goed uit. Cer vantes (1547-1616) schreef een satire, vermomde het als een parodie op een ridderroman en ver werkte er lichtvoetig het probleem van fantasie en werkelijkheid in. De een ziet een windmolen, de ander een reus - en wie ziet de waarheid? De musical die er midden jaren zestig van ge maakt is, doet aan dit thema geen recht. In een raamvertelling, waarin Cervantes in de gevange nis. het verhaal van zijn ridder vertelt, wordt slechts voor de verbeelding aan de macht gepleit. En in het verlengde daarvan vat regisseuze Sheila Lever Don Quichot op als het symbool van nota bene de New Age-beweging. Ze brengt Don Qui chot zonder enige ironie, in een realistische stijl, waardoor de edelman gereduceerd wordt tot edel-kitsch. Vreemd is dan wel die verkrachtings scène, die al het geloof in het goede van de mens lelijk geweld aandoet. Niet alleen de kijker heeft daar moeite mee. Ook de spelers lijken zich wat ongemakkelijk te voelen bij de opdracht de posi tieve boodschap realistisch gestalte te geven. Het spel is zeer wisselend en vooral in het be gin is het ronduit stijf. Verandering komt met de paardjes, twee dames die een eigenwijs dansje doen. Dansen kan het LST trouwens beter dan zingen. De vocale capaciteiten zijn vaak bedroe vend. Het Groot Minerva Show en Dansorkest - The Golden Silence - moet alle zeilen bijzetten om de zangers uit diepe afgronden te redden. Natacha Harlequin is samen met Alexander Mayhew de enige die over een behoorlijke stem beschikt. Zij zingt met een stalen gezicht een vol strekt waanzinnig zigeunerinnenlied, dat ze on deruit haalt door te bewegen en te gebaren als een volbloed soul-zangeres. Het ziet er - zoals ge woonlijk - prachtig uit: het décor bestaat uit stei gers en licht, en vooral daarmee worden slimme dingen gedaan. Zo wordt met louter licht een ker kinterieur gesuggereerd; een illusie, Don Quichot passend. Maar dat is niet genoeg voor een musi cal.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1997 | | pagina 19