(PORT
'Ik had niet zo'n
jdrang om te winnen'
'Ik kan niet wachten tot ik senior word'
avi
Overreden
IPAG 12 APRIL 1997
rite
Hennie Kuiper, legendarisch winnaar Parijs-Roubaix
Hennie Kuiper had al veel gewonnen toen hij op 10 april 1983 Parijs-Roubaix op zijn
aam schreef. Zijn historische zege in de wedstrijd over de kasseien van Noord-Frankjijk,
ei1 een koers die morgen (zondag) voor de 95ste keer op de kalender staat, maakte van een
2 mooie carrière een droomcarrière. Tijdens die gedenkwaardige, door storm en regen
geteisterde wedstrijd, putte de wielrenner Kuiper oerkracht uit eerdere teleurstellingen.
106 Dat was ook zo na zijn loopbaan, waarin hij in korte tijd de dood van zijn renner Fabio
Casartelli, de scheiding van zijn vrouw Ine en een afscheid als ploegleider van Motorola
kreeg te verwerken.
Kuiper (48) zit strak in het pak. In
ibinatie met de hem zo kenmerkende
inde blos op zijn wangen maakt hem
„.tot een gesoigneerd heerschap. Hij
1 y'feeft de avond ervoor bij voetbalclub
:a een lezing bezocht van Gerrie Kne-
jann, zijn oude ploeggenoot die van
iten zijn werk heeft gemaakt,
heb al langer in mijn hoofd om spreek-
irten te gaan houden voor bedrijven,
ie vroeg of ik een keertje wilde komen
een en om me een beetje te oriënteren
ik eens langsgegaan. Heel leerzaam,
[der doe ik wat radio- en televisiewerk
ir de regionale omroep Oost en de or-
lisatie van de Tour de France heeft me
VIP's te gaan begeleiden. Ik
iet daar nog over nadenken. Ik ben
uwens ook nog bezig met het opzetten
iets zakelijks, maar daarover kan ik nu
niks zeggen."
volg de sport op afstand. Ga wel naar
^klassiekers die nu gaan komen, maar
is natuurlijk anders. Het is wel heel
vol alles eens van een afstand te bekij-
i na er al die jaren middenin te hebben
;eten. Vergeet niet dat er een hoop
iss bij komt kijken in de wielrennerij. Er
rden prestaties verlangd. Vooral van de
ireurs natuurlijk. De kunst van een
:r is die stress weg te nemen. Het
niet verkeerd om het een keer vanuit
)o andere hoek te zien. Je ziet dan an-
rs.";
ijs-Roubaix
it gesprek is gekoppeld aan een bezoek
24U n Parijs-Roubaix, de koers over de keien
Kuiper in 1983 won. Het was de wed-
ijd waarin hij, op weg naar de overwin-
;i\ ig, zes kilometer voor het einde zijn
si hterwiel kapot reed en smeekte om een
,91 uwe fiets.
:ijs-Roubaix is voor mij de mooiste
toedstrijd omdat de dramatiek zich er zo
idrukkelijk manifesteert. Het was bees-
C0[ ïweer die dag. Voor het eerst na tien
ïr gingen we weer door het bos van Wal-
i. We hadden er wel van gehoord, maar
imand wist eigenlijk wat hem te wach-
stond. Het was daar een ravage. We
len daar met elf man weg. Moser was
N> Roche ook, Madiot en Duclos-Lasal-
Tel: We werden als het ware op die kassei-
455j strook in Wallers gedropt en moesten
lar kijken hoe we eruit kwamen. Het
een echte hel. Hondenweer! Toen de
^uitdampen waren opgetrokken, was het
nr' iloton gezien. Het was vallen en opstaan,
ui'mti in keer gleed ik van de ene naar de an-
prme ire kant van de weg alsof er ijs op de ste-
shu
Duizenden kinderen
in de regio sporten,
misschien wel
honderden van hen
worden als 'talent'
beschouwd.
Toptalenten zijn
echter schaars. In een
serie van twaalf
afleveringen schenkt
deze krant aandacht
aan deze
veelbelovende
sporters uit de regio.
In de derde aflevering
komt de 17-jarige
rugbyer Peter Hudson
aan het woord. Hij
maakt deel uit van de
selectie van Jong
Oranje. Alleen zijn
leeftijd heeft tot nu toe
een debuut in DIOK 1
in de weg gestaan.
nen lag. Dat kwam door de klei."
„Ik voelde me goed die dag. Ik dacht: zal
ik nü al gaan of nog even wachten? Het
was mooi om het later op televisie terug te
zien. Je ziet me eerst wat drinken en wat
eten en dan aanzetten. Ooit ben ik een
keer de fout ingegaan door geen eten aan
te nemen. Ik was overmoedig en liet de ra
vitaillering aan me voorbij gaan. Stom!
Dat zou me géén tweede keer gebeuren."
„Toen ik weg was, dacht ik: nu nog even
doortrekken en ik rij straks zo de baan in
Roubaix op. Totdat die laatste kasseienst-
rook in Hem eraan kwam. Ik nam elke
keer de binnenbocht om af te snijden.
Hup, zo van de stenen op het asfalt. Dat
ging heel goed, tot die fotograaf er opeens
stond. Ik zag hem en dacht: die gaat wel
opzij. Maar hij had me niet in de gaten!
Toen zag ik die kuil. Ik kon er niet meer
omheen slingeren en sloeg er met mijn
achterwiel in. De tube zat er zó strak om
dat afies was geblokkeerd. Dan zie je me
ook dat gebaar maken, dat in de handen
'klappen. Maar heus: ik was niet in paniek.
José De Cauwer, de assistent-ploegleider,
bracht me uiteindelijk een andere fiets.
Die stond op het goeie verzet, 52x16. Ik
heb me flink op gang laten duwen en zat
zo weer op de veertig kilomter per uur.
Duclos-Lasalle zei later dat hij er héél kort
achter zat. 'Ik kon je verdomme zien', zei
hij. Het was nog niet eens 25 meter.
„Hoe lang ik daar heb gestaan? Voor mij
was het niet zo erg lang, maar voor de kij
kers léék het wel zo. Elke seonde duurt
dan lang, maar in werkelijkeid viel het
mee. Toen ik weer op de fiets zat en we
bijna de piste opdraaiden kwam Lévitan
naast me rijden: Monsieur Kupèr, mes fe
licitations, c'estfantastique!"
„Ik was een typische renner. Ik had hele
maal niet zo'n drang om te winnen. Ik ken
van die mannen die vreselijk pissig waren
als ze niet womien. Dat begreep ik niet. Er
moest voor mij echt een aanleiding zijn
om te winnen. In Parijs-Roubaix wilde ik
winnen omdat ik wilde afrekenen met alle
pech die ik eerdere keren had gehad en
met de stommiteit om niet te eten. En ik
werd alleen wereldkampioen (Yvóir, Bel
gië, 1975) omdat ik een jaar eerder was ge
passeerd voor deelname aan het WK in
Montreal omdat ik te laat was aangeko
men. Dat heeft me zó geraakt. Ik had ver
plichtingen voor mijn sponsor in Dort
mund, maar er werd gewoon gezegd: jij
rijdt niet. Ik heb daar een zware klap van
gehad. Het heeft zóveel agressie in me ge
kweekt dat ik een jaar later wereldkam
pioen werd."
„Wat ik geleerd heb is dat de wielrennerij
een wereld is waar een waas omheen
hangt. Iedereen houdt dat ook in stand.
Iemand roept iets en een ander neemt dat
over. Nu hoor ik weer die verhalen dat er
geen krachtsverschillen meer zijn tussen
de renners en dat dat te maken heeft met
het dopingmiddel EPO. Ik denk dat de
mensen te diep zoeken. Die nivellering is
een gevolg van het betere rijden van
knechten. Vroeger moest een knecht in de
Ronde van Vlaanderen zijn kopman tot de
Oude Kwaremont uit de wind houden, 150
kilometer voor de meet. Dan mocht hij af
stappen. Tegenwoordig wordt een knecht
veel meer gewaardeerd. En terecht. Als
Museeuw er een bij zich had gehad toen
hij viel in de Ronde van Vlaanderen, was
hij nog terug gekomen. Nu kon hij dat ver
geten."
„Tegenwoordig stappen knechten niet
meer af. Die moeten ook punten halen,
want anders zijn ze niet meer interessant.
Ach, die verhalen over doping.... Als ik het
allemaal goed beluister, zou iedereen een
klassieker kunnen winnen als hij maar de
beste dokter heeft. Onzin. Moet je eens
kijken naar die gedrevenheid van Rolf Sö-
rensen. Wat hij er allemaal voor doet om
te winnen. Dót zou wat meer benadrukt
moeten worden!"
„Ik vind het belachelijk dat er zo maar ge
roepen mag worden dat 25 renners zijn
overleden door gebruik van EPO. Waar
zijn de bewijzen? Je doet de nabestaanden
er ook te kort mee. De dood van Joannes
Draayer is ook in veband gebracht met
EPO. Maar als ik goed geïnformeerd ben,
kwamen er hartafwijkingen in zijn familie
voor."
Bernard Thevenet heeft een paar jaar gel
den toegegeven dat hij in de door hem ge
wonnen Tour van 1977 doping heeft ge
bruikt. Hennie Kuiper werd toen tweede
op 48 seconden. „Ach, wat moet ik daar
van zeggen? Het wordt mij vaker ge
vraagd. Moet ik daar mijn hele leven over
blijven zeuren? We rijden allemaal wel
eens te hard, maar als iemand daar stoer
over doet, vind ik wel dat er iets van ge
zegd moet worden. Met andere woorden:
Thevenet zou op het matje moeten komen
bij de UCI. Ik stoor me eraan dat ze hem
niet ter verantwoording hebben geroepen.
Ik vind dat hij zijn mond had moeten hou
den. Welk doel dient hij?"
Scheiding
Tweeënhalf jaar geleden kreeg Kuiper de
grootste klap uit zijn privé-leven te ver
werken: de scheiding met zijn Ine, een ge-
Hennie Kuiper: „Parijs-Roubaix is voor mij de mooiste wedstrijd omdat de dramatiek zich er zo nadrukkelijk
manifesteert." foto cor vos/gpd
beurtenis die diepe sporen achterliet. „Het
doet nog steeds veel pijn. Want je gaat
niet trouwen om te scheiden. Als wielren
ner en ploegleider heb je een apart leven.
Heel enerverend. Je bent altijd weg. Een
vrouw moet helemaal achter de renner
staan, anders wordt het niks. Dat heeft zij
altijd perfect gedaan. We hebben samen
veel beleefd. Ine zag het niet meer zitten.
Het was hóór keuze. Dan is het des te pijn
lijker."
„Ik heb er alles aan gedaan om weer bij el
kaar te komen, maar ze was heel resoluut.
Ik vind het vooral erg voor de kinderen
(jongens van 22 en 17) want er veranderde
heel veel voor ze. Maar ik heb de keuze
van mijn ex-partner te respecteren. Ik wei
ger te accepteren dat de scheiding door
mijn liefde voor het wielrennen komt. Er
zijn wel meer beroepen waarbij de man
nooit thuis is. Het heeft ook met de tijd te
maken. Vroeger was er misschien een gro
tere financiële noodzaak om bij elkaar te
blijven. Gelukkig is het contact met Ine en
de kinderen goed. Ik kan er nu over praten
en dat is een goed teken. Dat betekent dat
je er aardig overheen bent. Ik heb nu ook
een heel leuke vriendin met wie ik het pri
ma naar mijn in heb. Ik heb een nieuwe
start gemaakt."
De 17-jarige Peter Hudson is een product
van twee culturen. Geboren en getogen in
Nederland als kind van Engelse ouders.
Tweetalig opgevoed en in het bezit van
twee paspoorten. Zit op een Nederlandse
school, 't Rijnlands, waar Engels de voer
taal is. Doet aan een typisch Angelsaksi
sche sport waarin hij Oranje vertegen
woordigt, net als zijn twee broers Chris
(19, onder 21-team) en Tim (14, 'pril-
Oranje').
„Toch is rugby niet iets wat we van huis
uit hebben meegekregen", zegt Ffudson.
„Je zou inderdaad kunnen denken, het
zijn Engelsen, vandaar dat ze voor rugby
hebben gekozen. Nou, onze ouders had
den liever gezien dat we iets anders de
den. We zijn bij De Does in Leiderdorp
met wedstrijdzwemmen begonnen maar
keken op tv altijd naar rugby. Een team
sport trok ons toch meer en uiteindelijk
mochten we naar DIOK. Ach, ouders zijn
ouders. Inmiddels is mijn vader jeugd-
voorzitter en heeft mijn moeder geholpen
bij het maken van een boekje voor de
club."
Hoewel de broers pas een jaar of vier
geleden het groene licht kregen om het
geelblauw van de Smaragdlaan te verdedi
gen, maakt het trio inmiddels al geruime
tijd deel uit van verschillende vertegen
woordigende vijftientallen. Peter, volgens
insiders bij DIOK de meeste getalenteerde
van de zoons, heeft er net een trip naar
Chili opzitten met Jong Oranje. Hij is flan-
Peter Hudson: „Van Nederlandse coaches heb ik sowieso niet zo'n hoge pet op."
ker, wat inhoudt dat hij zowel hard moe
ten kunnen lopen als fel de tackels ingaan.
Zijn postuur is er naar. „Ondanks mijn
maat 47 kost het geen moeite om rugby-
schoenen te vinden. Er zitten op de club
zelfs oudere spelers met maat 51. Mast er-
foto henk bouwman
op en varen maar. Maar om bijvoorbeeld
een paar goede schaatsen in mijn size te
vinden, dat is een veel groter probleem",
aldus de 1.91 lange en zwaar gebouwde
Hudson.
Bij de zogeheten Colts, zoals zijn leef
tijdscategorie in het rugby wordt uitge
drukt, heeft hij inmiddels alles meege
maakt. Zijn grootste frustratie is dat hij als
17-jarige niet in het eerste van DIOK mag
uitkomen. „Dat is in Nederland verboden,
moet je 19 voor zijn. Komend seizoen wil
ik dispensatie aanvragen bij de bond. Nu
ik ben uitgegroeid, ga ik deze zomer ook
voor het eerst intensief aan krachttraining
en duurwerk doen. Met DIOK het tiende
kampioenschap op rij halen, ja, dat lijkt
me wel wat."
Hudson heeft een uitgesproken mening
over hoe rugby in zijn ogen moet worden
gespeeld. „Ik hoop dat we ergens een
Zuid-Afrikaanse of Nieuw-Zeelandse
coach vandaan kunnen halen. Die predi
ken een avontuurlijke en open speelstijl,
kortom modern rugby waarbij de voor-
waartsen met de driekwarten meespelen.
Daar zijn ze in bijvoorbeeld Engeland nog
maar net aan toe en in Nederland hebben
ze daar, uiteraard, nog nauwelijks kaas
van gegeten. Van Nederlandse coaches
heb ik sowieso niet zo'n hoge pet op."
De bij DIOK tot jeugdspeler van het jaar
uitgeroepen Hudson heeft één grote
droom. Dat is binnen enkele jaren een
profcontract bemachtigen bij een grote
club in Engeland. Na zijn middelbare
school hoopt hij in zijn tweede vaderland
met een studie bouwkunde te beginnen
en zich via een universiteitsteam in de kij
ker te spelen. Voorlopig richt hij zich op
de hoofdmacht van de Nederlandse lands
kampioen. „Betere tegenstand, veel meer
strijd. Ik kan niet wachten tot ik senior
word."
Yogi Berra, een legendarische
catcher van de New York
Yankees, deed eens de uitspraak:
„It ain't over, untill it is over."
Wanneer Berra op deze gedach
te kwam, in welke wedstrijd, bij
welke stand, scheen de zon of
was het fris voor de tijd van het
jaar, sloeg Berra zelf de home
run die de wedstrijd van een
face-lift voorzag, waren het let
terlijk Berra's woorden en zo ja,
aan wie richtte hij ze, aan de
pers, aan zichzelf aan de pitcher
die Berra juist met twee uit in de
negende innings op twee slag
had gemanoeuvreerd of aan me
vrouw Berra, vlak voor het sla
pen gaan (wat een nieuw licht
op de beroemdste zin van Berra
werpt), dat is mij allemaal on
bekend, maar Berra schijnt het
op een dag te hebben gezegd en
is er beroemd mee geworden, zó
beroemd dat er geen honkbal-
wedstrijd op de Amerikaanse te
levisie uitgezonden kan worden
of de commentator van dienst
draagt minstens eenmaal voor
uit de Verzamelde Werken van
Yogi Berra:It ain't over, untill
it is over.
Ajax heeft met 2-1 verloren van
Juventus.
De kranten voorzagen hetAjax-
spel onder meer van de volgende
kwalificaties:
Weggespeeld. Schokkend. Onder
de voet gelopen. Leek nergens
op. Overklast. Op alle fronten.
Niet top. Helaas. Vernederd. On-
Ajax'. Dolend. Demasqué. Door
angst overmand. Finale buiten
bereik. Ontluisterend. Kluivert,
Knie. Geen schijn van kans. On
nadenkend. College aan de ho
geschool van voetbalkunsten.
Zeldzaam. Nimmer. Twee stap
pen te kort. Voortdurend hun
mannetje kwijt. Op de feiten ge
drukt. Met de neus. Bij de neus.
Genomen. Grotesk. Serie B.
Rampseizoen. Een glazen huis,
gebouwd op illusies. Ongelijke
strijd. Moppersmurf. Vermor
zeld. Schrijfiend. Geen vat.
Murw gebeukt. Zwanenzang.
(En aan de kust regent het, je
zult een strandhuisje hebben!En
als het eens niet regent, stormt
het wel. En de kat is verkouden.
En de benzine is weer duurder
geworden. En heb je Ajax nog
gezien?Erg, hè?).
In principe hebben de kranten
gelijk. Erg was het. Natuurlijk,
wij zijn niet gek. Het klopt wel,
in grote lijnen, wat er over Ajax
geschreven is. Maar wordt het
misschien niet ook een klein
beetje overdreven? Schieten we
niet een klein beetje door metz'n
allen, hier en daar?
„It ain 't over, untill it is over.
Deze krant schreef nog: ,Ajax
werd door Juventus meegesleept
op een negentig minuten duren
de rondleiding in topvoetbal.
(Is waar).
De Volkskrant over de gevolgen
voor Ajax: „Geen deelname aan
de Champions League, met als
consequentie dat de begroting
ingrijpend zal moeten worden
aangepast.(Is niet onlogisch ge
redeneerd).
La Repubblica: „Ajax bestond
praktisch gesproken niet.(Door
een Italiaanse bril bekeken, dat
wel).
Corriere dello Sport: „Ajax is een
vormloos en ongecoördineerd
elftal waarmee je medelijden
moet hebben.(Ach, die Italia
nen toch).
Het Parool overziet in zijn 'in
memoriam' alvast de erfenis en
heeft ook daar weinig fiducie in:
„De opvolger van Van Gaal
(Morten Olsen) daalt met zijn
nieuwe club af naar de tweede
divisie van Europa en moet vre
zen dat Ajax ook in eigen land
voor langere tijd naar de sub
top wordt verwezen.(Te veel
Italiaanse kranten gelezen).
Waar ik heen wil is, dat de te
neur van de krantenverslagen
van Ajax-Juventus, onbedoeld,
in feite a lleen maar illustreert
dat niet Ajax maar juist Juven
tus zich zorgen moet maken.
Ajax-Juventus 1-2 is een goede
uitslag voor Ajax, een slech te
voor Juventus. Ajax is overreden
dooreen intercitytrein, we kun
nen niet anders dan dit bevesti
gen, maar de schade valt mee:
twee blauw geslagen ogen en
wat hoofdpijn.
Lippi, de coach van Juventus,
voorspelde clatAjax-Juventus in
Turijn beslist zou worden. Hij
krijgt ongelijk. De beslissing is in
Amsterdam gevallen. Juventus
had met 5, 6-1 moeten winnen,
maar deed dit niet.
„It ain't over, untill it is over."
Yogi Berra en ik voorspellen een
zege van Ajax in Turijn.
