SJZ en UDO kabbelen naar remise UIT
Veteranen zijn fitter dan 'stadse trutjes'
Sport
HANDAG 17 FEBRUAR11997
CHEF WILLEM SPIERDIJK. 071 -5356464, PLV.-CHEF ROB ONDERWATER, 071-5356463
MAN of the MATCH
Werner Knetsch
let doelpunt dat ik maakte
is voor mij één op de duizend,
ben stijf links en het is echt
av|j wonder dat ik zon bal er
p it rechts op die manier intik",
Iq. jus een bescheiden Werner
etsch, die deskundige Leen-
M 1 de Goe}' was opgevallen
0 'een goede techniek en ech-
1 voetbalkwaliteiten'. De stijl-
We 25-jarige linkerspits nam
schoenenbon niettemin gretig
n: „Vandaag speelde ik op
\oenen die ik van onze keeper
D b geleend, dus dat paar nieu-
]e 'komt precies op tijd.
de VISIE van Leen de Goey
was aangenaam verrast door het niveau van de wedstrijd. Het
isdan wel geen sprankelende pot, maar af en toe zag je leuke
1 altjes voetbal van twee ploegen meteen duidelijk herkenbare ei-
01 n stijl. Resultaat daarvan was een botsing tussen tivee culturen,
;.°l 'tde countertactiek van SJZ en het verzorgde spel van UDO.
Beide trainers maken daarmee
een logische keuze. Bert Kort van
SJZ heeft de beschikking over
goede, snelle spitsen en een paar
verdedigers die je om een defen
sieve boodschap kunt sturen. Ge
volg was dat bij balbezit van SJZ
de bal meteen naar voren werd
gespeeld, waar een sterk spelen
de Ron Belt vaak voor de voort
zetting zorgde. Een aardige
ploeg, maar niet één die een
wedstrijd kan beheersen. Je zag
ze dan telkens als ze de leiding
namen in de problemen komen,
want ze konden de weelde van
een voorsprong niet aan. Er
kwam iets van gemakzucht in de
ploegen dat kunnen ze zich juist
niet veroorloven.
UDO daarentegen speelde op
zijn sterkst toen het op achter
stand stond. Ik moet daarvoor
(3 inerNico van derSalm een groot compliment maken, wantik
er d het bewonderenswaardig als een coach met nog een kwartier
de klok rustig blijft bij een 1 -2 stand en zichtbaar vertrouwen uit-
n lalt in de goede afloop.
ei 10 pakte dat op en volhardde in het eigen spelletje. Die tactiek.is
i| aseerd op langdurig balbezit, een breed veld en inschuivende ver-
Wgers. Ik had daarbij eigenlijk meer verwacht van Bas van Heek,
het echter veel te druk had met Ron Belt. De gelijkmaker vlak
'ld ntijd was een terechte beloning. Naar mijn mening een beloning
•gi ïïde rust van Van der Salm en ik heb er zelfs even aan gedacht
4 hem man van de wedstrijd te maken. Het is Werner Knetsch ge
ep 'den, en dat was een gevoelsbeslissing want het duel had geen
n blinker.
h kies ik bewust voor een speler van UDO. Naar mijn mening
i dat de ploeg die net op punten heeft gewonnen, dat wilde ik ook
n ie cijfers laten uitkomen. Het gelijke spel is terecht, want voorde
/a ist speelde UDO net even te tam. Het leek ze allemaal eigenlijk
sp tzo veel te interesseren.
di
ie; Plooy (6,5); Edwin van Nierop (7), Rotteveel (7), De Heiden (6,5), Olijerlioek
Vim Rijn (6,5), Van der Hoeven (6,5), Belt (7,5); Vink (7), Van Nierop (7,5) (Van
Poel 6,5), Van Kampen (7,5).
'P Schouten (6); De Poorter (7), Wilco Knetsch (7), Van Haarlem (7), Fleu
eii $6,5); Bas van Heek (6,5), Stuifzand (7), Teitler (7); Werner Knetsch (8), Van
(7,5), Hein van Heek (7).
Misschien dat de verwachtingen iets te hoog gespan
nen waren. De honger naar voetbal zal net even te
groot geweest zijn. Hoe dan ook, het duel tussen SJZ en
UDO (2-2) kwam nooit echt los. Op het veld waren 22
spelers uiterst actief bezig om er wat van te maken, maar
geen van de pakweg honderd toeschouwers werd er echt
warm of koud van.
Ook het eindresultaat vermocht
de gemoederen niet te verhit
ten. Het gelijke spel na negentig
minuten gekabbel leverde beide
ploegen immers weinig op
maar kostte hun ook niets om
dat de concurrenten voor de
tweede plaats, Alphen en
Nieuwkoop, eveneens remiseer
den.
Zo blijft de strijd om de plek
achter de gedoodverfde kam-
PVALLEND
AANWEZIG
Wouter Spreij.
ftijd: 16 jaar.
te oep: scholier (havo 4).
di b: AAV '36 uit Alphen aan
a lijn.
ii
it regerend kampioen was de
R hense junior Wouter Spreij
de 400 meter favoriet bij
Nederlands indoorkam-
enschap atletiek voor ju-
iliren B. De serie zaterdag
?i g ontspannen, de finale
Dp. Je kunt zelfs stellen dat
eindstrijd uitstekend ging,
rjwas alleen drie metertjes te
had het in mijn kop gezet
weer te winnen. Die Michiel
H Haperen had buiten van me
onnen en ik wilde hem per
trslaan. Maar het was blijk-
0 niet iets té graag."
e
;i dj putte zich uit, de boven-
)i ien verzuurden. Een bekend
icht: de ijzeren punten on-
de spike-schoenen prikken
het kunststof en de atleet
nelt voorover.
re uitputting. Ik was vooral
dat iemand bovenop me
gaan staan. Daarom pro-
ik weg te rollen. Pas toen
^rugkwam van de EHBO, om
schaafwonden te laten
hoorde ik dat ze
li zochten voor de prijsuitrei-
Ik heb later de finishfoto
'raagd op diskette en daar
het inderdaad op. Ik lig
1 m'n schouders precies op de
h. Maar vraag me niet hoe
tor gekomen ben.
Ji dj kreeg dus toch nog
o K net als een dag later na
V OOmeter.
ben geen 200 meter-loper,
t ik blijf het proberen. Ik
super ontspannen, maar
ik met de derde tijd de fina-
ging, wilde ik toch een me
shalen.
t wet al een onverivachte
g stprijs voor een bepaald
ei gelukkige atleet:
v ee weken geleden was ik ook
li (en NK bezig; de meerkamp
wolle. Bij het polsstokhoog-
'gen heb ik mezelf toen he
ul opengehaald met mijn
Ik moest stoppen, terwijl
tor toen ook eerste stond.
pioen DOSR open, met als inzet
een ticket voor de nacompetitie.
UDO lijkt de meest serieuze
kandidaat, de ploeg van Nico
van der Salm is zelfbewust en
kan het aan om negentig minu
ten lang te geloven in het eigen
spelletje. Doorgaans een bewijs
van een goed team. De zwakke
plek van de Oegstgeestenaars is
echter ook snel te vinden: over
tuiging en zelfbewustzijn veran
deren op 16 meter van het vij
andelijke doel in getreuzel en
vertwijfeling. Een ploeg als SJZ,
met duidelijk minder kwaliteit,
hield zich daarom tegen UDO
lang staande en mocht tot de
85ste minuut zelfs de meeste
aanspraak op de overwinning
maken.
Zo lag bijvoorbeeld de schoon-
heidswaarde van de Zoeter-
woudse treffers een graadje ho
ger dan die van de UDO-gelijk-
makers. Bij de 1 -0, een vlotte
counter over rechts, plaatste
vormgever Ron Belt een voorzet
precies in het niemandsland
tussen UDO-doelman Fabian
Schouten en zijn verdedigers in
de voeten van de bedrijvige Jos
van Kampen. De tweede goal
van SJZ, na een kwartier in de
tweede helft, was een kunst
stukje van Carlo van Nierop die
eerst Patrick de Poorter uitkapte
en toen listig de bal onder
de aan een handjevol kansen
genoeg om een kwartet doel
punten te maken.
Alleen Martin van Zaanen
kwam nog dicht bij een doel
punt, maar Plooy tikte de van
vier meter ingeschoten bal in
een reflex uit zijn doel. De beide
doelmannen hoefden daarnaast
WEDSTRIJD van de WEEK
SJZ - UDO
Schouten doorschoof.
Aan de andere kant kwamen de
UDO-doelpunten min of rneer
uit de lucht vallen. De eerste
goal, halverwege het eerste be
drijf, kreeg Werner Knetsch op
een presenteerblaadje aangebo
den van de SJZ-verdediging en
bij de tweede gelijkmaker leek
invaller Martin Pigge te stran
den waarna rechtsback De
Poorter plotsklaps verscheen
om de 2-2 binnen te knallen.
Beide ploegen hadden zodoen-
niet meer serieus in actie te ko
men. De flauwe subtopper die
de herstan van het seizoen op
een feestelijke manier had kun
nen inluiden bleek uiteindelijk
slechts een valse start. Alsof de
winterstop nog steeds voort
duurt.
SJZ-UDO 2-2 (1-1). 16. Van Kampen 1-
0,24Werner Knetsch 1-1,57. Carlo
van Nierop 2-183. De Poorter 2-2,
Scheidsrechter: Braun. Toeschouwers:
100.
GERARD BAAS MEDEWERKER
Onze Lieve Heer heeft kenne
lijk het beste voor met vete
ranen. Op de dag van het Ne
derlands kampioenschap veld
lopen voor 40-plussers (man
nen) en 35-plussers (vrouwen)
zorgt een milde voorjaarszon
voor een temperatuur van tien
graden. Daardoor is het goed
toeven in het schitterende
Keukenhofbos in Lisse. De pui
ke organisatie van atletiekver
eniging De Spartaan, inclusief
mobiele kleedruimtes en pen
delbussen van en naar de atle
tiekbaan, doet de rest.
Er valt deze zondag dan ook
geen onvertogen woord. Hoog
stens zijn er jaloerse blikken
van jongere sporters, die voor
één keer zouden willen dat zij
alvast veertig waren. Nu zijn zij
bij het NK voor de verandering
veroordeeld tot een passieve
rol, die van toeschouwer. Zij
zien bloedfanatieke topvetera-
nen schouder aan schouder
met recreatief ingestelde leef
tijdsgenoten kilometers lang
zwoegen over de prachtige
bospaden.
In dezelfde wedstrijd waarin
Jaap Vallentgoed (net 50) op
vallend goed presteert, loopt
ook de 72-jarige Jan Lekker-
kerk te sjokken. Winnaar Val
lentgoed, van Leidse origine
maar in 1973 verhuisd naar
Leunden, heeft zich bij wijze
van spreken al gewassen en ge
schoren als de bejaarde inwo
ner van Haamstede over de fi
nish strompelt. Voor negen ki
lometer heeft Lekkerkerk bijna
een uur nodig. „Toch doe ik
graag mee aan wedstrijden",
zegt hij monter, hoewel zijn
rood aangelopen hoofd andere
taal spreekt. „In zón wedstrijd
moet je op mijn leeftijd vooral
niets forceren. Het is veel leu
ker dan in mijn eentje trainen,
dat stompt zo af. Al moet ik
natuurlijk geen anderhalf uur
doen over zón stukkie. Dan
zou ik de boel maar ophouden.
Als dat mocht gebeuren, dan
houd ik de eer liever aan me
zelf."
Lekkerkerk mag dan als laatste
50-plusser finishen, op één
punt overtreft de nestor al zijn
mededingers. Hij stond op de
wedstrijddag als eerste naast
zijn bed, klokslag vijf. „Dat is
mijn geheim. Op tijd naar bed,
dan ben je de volgende dag
lekker fit. Ik had trouwens nog
een hele reis voor de boeg: om
half negen met de bus naar
Goes, vervolgens met de trein
naar Rotterdam Zuidplein, me
tro, trein en bus. Maar wat
geeft het dat ik vanavond na
zessen pas weer thuis ben. Ik
heb een leuke dag gehad, al
kom ik hier niet zo veel beken
den tegen als bij wedstrijden in
Zeeland."
De kwieke zeventiger is net als
vele andere veteranen een laat
bloeier. Tijdens zijn werkzame
leven als landbouwer had hij
nooit puf voor wedstrijdsport,
die hij pas een jaar of tien gele
den ontdekte. „Eerst richtte ik
mij vooral op het schaatsen. In
1985 heb ik de Elfstedentocht
volbracht. Nu vind ik het voor
al leuk als ik een jongere eruit
kan lopen. Zenuwachtig ben ik
nog steeds voor iedere wed
strijd. Zo moest ik vandaag
heel wat keertjes extra plas
sen."
Ook bij andere deelnemers
kun je de wedstrijdstress van
de gezichten scheppen. De
Warmondse topveteraan Henk
van Velzen ontspant zich pas
als hij als derde in de jongste
leeftijdsklasse is geëindigd.
„Dat valt me alles mee', zegt
de gewezen crosskampioen bij
de veertigplussers, die nu met
zijn 44 jaar tot de oudsten van
zijn categorie (40-44 jaar) be
hoort. „Volgend jaar zijn mijn
titelkansen groter. Misschien
doe ik er dan weer een schep
bovenop in de training."
De sterkste veteraan van Lei
den Atletiek dankt zijn presta
ties aan een ijzeren discipline.
„Dat had ik al toen ik meedeed
aan motorraces. Zo rond mijn
35ste ben ik overgestapt op at
letiek. Toen ik de smaak daar
van te pakken had, mocht ik al
bij de veteranen meedoen.
Hardlopen was inmiddels een
levenswijze geworden. Door
mijn dagelijkse trainingen voel
ik mij veel fitter dan die 'stadse
trutjes' die alleen maar met
een zak chips voor de tv han
gen en een saai leven leiden. Al
kan ik dat bijna niemand dui
delijk maken. Alleen mijn trai
ningsmaatjes weten wat het
betekent om zo te sporten."
Bij Van Velzen, die ondanks
zijn intensieve hobby voldoen
de energie overhoudt om met
of zonder zijn zoon housepar
ty's af te lopen, is de motivatie
in de loop der jaren wel afge
nomen. „Toen ik op mijn top
was, ging ik er altijd voor. Maar
dat is niet goed voor mijn li
chaam. Misschien krijg ik weer
een opleving als ik 45 word.
Pas liep ik tot mijn stomme
verbazing 100 meter in 14 se
conden. Dat heb ik nooit eer
der gepresteerd. Daarom kan
ik niet zeggen wanneer ik stop
met wedstrijden. Er zijn gren
zen aan veteranenatletiek. Van
mij hoeven mensen van zestig
met een kromme rug niet zo
nodig meer ver te springen."
Als pluspunten van zijn vrije
tijdsbesteding noemt de ortho
pedisch instrumentmaker uit
Warmond in de eerste plaats
de onderlinge sfeer. „Van haat
en nijd merk ik bij veteranen
nooit iets. Hans van Weegen
(tweede voor Van Velzen) hielp
mij onderweg zelfs in de jacht
op koploper Kees Kraaijeveld.
Daarnaast vind ik het prettig
dat ik een volledig kledingpak-
ket krijg van mijn sponsor.
Maar voor het geld of voor
snoepreisjes doe ik het niet. In
terlands vind ik verschrikkelijk.
Dan ben je maar suf en saai
een hele dag aan het reizen"
Zijn Katwijkse clubgenoot Dirk
van Beelen (negende) daaren
tegen vindt het wel leuk om via
zijn sport wat meer van de we
reld te zien. Al is het de vraag
of hij buiten de landsgrenzen
beter af kan zijn dan bij het
zonovergoten NK in Lisse.
Louter blije gezichten in het
Keukenhofbos, dat tot vreugde
van De Spartaan na zorgvuldig
lobbyen mocht worden betrok
ken van de Stichting Zuid-Hol
lands Landschap. Zelfs als
Spartaan-voorzitter Wim van
der Krogt bij de prijsuitreiking
de vrouwen van Leiden Atle
tiek (Leny van der Plas, Marja
Hogenboom en Herma Beerla-
ge) per ongeluk afscheept met
de tweede plaats in het ploe-
genklassement, blijven open
bare protesten uit. Ploegleider
Norbert Groenewegen regelt
achter de schermen dat zijn
vieve vrouwen net als hun
clubgenoten Van Velzen, Van
Beelen en Paul Barnhoorn bij
de mannen de hoofdprijs krij
gen toebedeeld.
TIM BROUWER DE KONING
GESPROKEN
Stanley Menzo in Elsevier:
„In België spreekt iedereen me in
het Engels aan. Een donkere jon
gen die Nederlands praat is daar
een wereldwonder. Ook als ik in
het Nederlands antwoord blij
ven ze maar doorkachelen in het
Engels. Anderen spreken me dan
weer aan in gebroken Neder
lands: ik graag handtekening
willen.
Idem:
Nederland is nog niet klaar
voor een donkere keeper in het
nationale elftal. Veldspelers heb
ben het iets gemakkelijker, die
scheiden zich niet zo af. Het
vloekt ook wel een beetje, een
donkere huid in oranje sokken.
Idem:
„Laatst las ik in de rubriek ver
geten voetballers van Voetbal In
ternational een quote van Harry
Schellekens: „Ik heb misschien
niet alles uit mijn carrière ge
haald, maar ik ben nog steeds
bij mijn eerste vrouw. Dat kun
nen slechts weinig voetballers
mij nazeggen." Die zin spookt
almaar door mijn hoofd. Die zin
is diep voetbal. Ik heb, zoals ve
len, voor de sport een groot offer
gebracht.
Ronald Koeman in Voetbal In
ternational:
„Ik heb me wel vergist in de mo
gelijkheden van Feyenoorcl.
Daarin ben ik teleurgesteld. Je
moet je niet verkijken op de
ranglijst, er bestaat nog een be
hoorlijkgat metAjax en PSV.
Idem:
„We hebben maar drie of vier
middenvelders in een selectie
van 22. Dan denk ik: heeft Feye-
noord Bosz niet te makkelijk la
ten gaan?"
Idem:
„Ik heb gespeeld met Gullit,
Rijkaard en Van Basten. Die wa
ren echt wel een poepie beter
dan de jongens die afgelopen zo
mer zoveel heisa maakten, maar
ze deden wel normaal. Die zeur
den niet om een basisplaats.
Clarence Seedorf in Nieuwe
Revu:
„In het zuiden kunnen ze hun
tas zijn vergeten, te laat komen
en toch goed spelen. Ik Neder
land moet alles geprogram
meerd verlopen, alles op tijd. Ik
pleit niet voor chaos, maar wel
voor meer ruimte. Ik respecteer
alle regels die een club heeft,
maar ik wil de voorbereiding
kunnen volgen waarbij ik me
lekker voel.
Idem:
„Voor mezelf is het heerlijk me
eindelijk te kunnen ontwikkelen
op één positie. Dit, die rol van
nummer tien, is het natuurlijk
echt. Diepgang, scoringsvermo-
gen, lopen zonder bal. een actie
maken, een pass geven, ik kan
dat allemaal. Vanuit het cen
trum gaat dat het beste.
Idem:
„Er is veel gebeurd, het was tij
dens en na het EK niet makke
lijk. Maar dat ik nu alweer een
half jaar goed speel, komt deels
door een gebrek aan twijfel,
deels omdat ik veel nadenk en
deels omdat ik snel na her EK op
vakantie ging naar Suriname.
Dat was feesten, warmte krijgen,
familie om me heen.
Marnix ten Kortenaar in het
AD:
„Ik schaam me niet voor wat ik
denk. De hele wereld mag het
weten. Het is mijn belevingswe
reld. Ik zeg wat ik op mijn hart
heb. Toen ik na het EK griep
had, vertelde ik dat ik dacht dat
ik dood ging. Dat ik de bijbel
heb gepakt en daarin heb gele
zen. Veel reacties kreeg ik daar
op."
Idem:
„Nu heb ik drie plannen in mijn
hoofd om de medemens van
dienst te zijn. Ik ga naar Zuid-
Afrika, leg daar een ijsbaan neer
en leer zwarte kindertjes schaat
sen. Of ik ga chemie-onderwijs
geven in Kenya of Tanzania, of
waar dan ook in zwart Afrika
beneden de evenaar. Een soort
ontwikkelingshulp. Of ik zet vijf
kinderen op de wereld en ga ze
zo gelukkig maken dat ze zeg
gen: Ik heb een toffe vader ge
had."
Dennis de Nooijer in de Tele
graaf:
„De geruchten dat transfers af
ketsten, omdat we als tweeling
niet buiten elkaar zouden kun
nen zijn ergens op gebaseerd. Tot
zo'n vier jaar geleden leefde dat
idee. Maar er bestaat toch zoiets
als telefoon en briefpapier.
Idem:
„Een egoist ben ik niet als spits.
Buiten het veld? Evenmin. Wel
toen ik revalideerde van twee
zware knieblessures. Daarvoor
moestalles wijken.
Verdwaalde vrachtwagens doen in het Keukenhofbos dienst als kleedkamer bij de nationale titelstrijd voor
veteranen. foto loek zuyderduin
