AKZO en DSM sluiten aankopen niet i
Feiten &Meningen
Tijd begint te dringen
voor onrustig CDA
Pirelli weg. van de beurs,
belegger betaalt het gelag
Sigaar voor Simon
Communie-angi
Onderzoek wrijft werkende vrouw schuldgevoel aan
Tamagotchi verovert Japanse harten
WOENSDAG 12 FEBRUAR11997
Oude partijkanonnen die willen
dat er snel een lijsttrekker wordt
aangewezen. Honderden chris
telijke jongeren die per chip
card hun zittende Kamerfractie
goeddeels wegstemmen, onder
het motto 'wie niet kiest ver
liest'. Parlementariërs die zich
nerveus afvragen of
hen nog een termijn
wordt gegund. Onze
kerheid wie echt de
lakens uitdeelt in de
partij. Ziedaar de in
grediënten voor een
spannend halfjaar
CDA.
Krap drie jaar na de
dramatische verkie
zingsnederlaag en
ruim een jaar voor de
nieuwe verkiezingen moet de
partij voor de zomer cruciale
beslissingen nemen die de na
bije toekomst kunnen maken of
breken. Er moet een verkie
zingsprogramma komen, de
vernieuwing van de Tweede-
Kamerfractie staat op de rol en
last but not least moet er een
nieuwe lijsttrekker worden aan
gewezen.
Naar goed Nederlands ge
bruik heeft het CDA voor elk
knelpunt een commissie in het
leven geroepen. Een groep on
der leiding van vice-partijvoor-
zitter Lodders buigt zich over
het verkiezingsprogramma. Nu
het CDA in de oppositie zit en
paars al filosofeert over Kok-2,
ligt er een uitgelezen kans op
heldere keuzes. Maar of die ook
zullen worden gemaakt, is de
vraag. Net als elke andere grote
partij heeft ook het CDA een be
houdende en progressieve stro
ming. Duidelijke keuzes voor de
één schrikken de ander af en op
een richtingenstrijd zitten de
geplaagde christen-democraten
bepaald niet te wachten.
Zijn Lodders en de haren nog
wel even bezig, partijgenoot
Rombouts is ook niet te benij
den. Enthousiast stortte de Bos
sche burgemeester zich eind
vorig jaar op zijn taak een lijst
op te stellen die na de volgende
verkiezingen moet leiden tot
een herkenbare, aansprekende
Kamerfractie. Rombouts vindt
die eigenschappen te weinig te
rug in de huidige fractie, die
prompt in woede ontstak. De
burgemeester werd daarna door
de CDA-top verzocht zijn werk
te doen en verder vooral zijn
mond te houden. Maar de wens
tot vernieuwing van Rombouts
en partijvoorzitter Helgers, ge-
De Nederlandse beleggers in
Pirelli Tyre Holding (PTH) la
ten geen traan bij het vertrek
van de bandenfabriek van de
Amsterdamse beurs. Wel een
reusachtige veer. Naar schat
ting 385 miljoen gulden heb
ben zij, sinds de beursgang in
1989, verloren aan het Pirelli-
fiasco.
„Italiaanse praktijken", zo be
titelt directeur P. de Vries van
de Vereniging van Effectenbe
zitters (VEB) de gang van za
ken. De waakhond van de Ne
derlandse beleggingswereld is
uit de startblokken geschoten
om een hogere prijs te bevech
ten voor de overschietende 5,5
miljoen PTH-stukken in ons
land.
Pirelli kwajn in 1989 naar de
Amsterdamse beurs op jacht
naar kapitaal voor grootse toe
komstplannen. Voor 54 gulden
per stuk gingen toentertijd elf
miljoen aandelen over de
toonbank. Het beursklimaat
was zonnig en belastingvoor
delen lonkten. Voormalig Phi-
lips-topman Wisse Dekker was
beschikbaar als vertrouwen
wekkend gezicht voor de hol
ding, waar verder in Neder
land slechts een verkooporga
nisatie bij hoorde.
Voor beleggers was het geen
vreugdevolle actie. Al snel
deed het PTH-aandeel weinig
anders dan zakken. Een aantal
van de tachtig banken, die het
bedrijf naar Beursplein 5 bege
leidden, dumpten hun onver
kochte effecten. Zware verlie
zen trapten de navolgende ja
ren de koers verder in elkaar.
Net op het moment dat PTH
het tijdperk van de rode cijfers
achter zich laat - over 1996 be
draagt de nettowinst 95 mil
joen gulden - kunnen beleg
gers daarvan niet meer profi
teren. De Italiaanse moeder
wil de rest van de aandeelhou
ders uitkopen a 19,50 gulden
per aandeel, de huidige beurs
koers.
Op de beurs gaan nog dage
lijks Pirelli-aandelen voor
19,50 gulden over de toon
bank. De warrants, die recht
geven.op een PTH-aandeel te
gen een prijs van 21,40 gulden
- pas lucratief als de koers ho
ger is - leveren bij het bod
twee kwartjes per stuk op, op
de beurs momenteel een gul
den.
Pirelli heeft bijna 95 procent
van alle stukken in zijn bezit,
de afgelopen weken mede
driftig op de beurs gekocht.
Boven deze grens zijn beleg
gers, volgens de Nederlandse
wet, verplicht hun stukken te
verkopen bij een openbaar
bod. De VEB heeft aangekon
digd tegen de huidige prijs be
zwaar te maken en beleggers
opgeroepen niet op het bod
van Pirelli in te gaan.
Indien nodig, aldus Vereni
gingsdirecteur De Vries, is zij
van plan het bod aan te vech
ten bij de Ondernemingska
mer van het gerechtshof Am
sterdam. Morgenmiddag moet
tijdens een buitengewone
aandeelhoudersvergadering
blijken of Pirelli bereid is water
bij de wijn te doen.
De doorn in het oog van VEB-
baas De Vries vormt de 'onre
delijke behandeling' van be
leggers door Pirelli.
„Beursfondsen, waarvan de
meerderheid van de aandelen
in handen is van een moeder-
of beheersmaatschappij, mo
gen de overige aandeelhou
ders niet slecht behandelen."
De Vries vindt dat Amsterdam
Exchanges (AEX, de gefuseer
de effecten- en optiebeurs)
hier paal en perk aan moet
stellen. De beurs, zo laat de
woordvoerder weten, ziet geen
taak op dit punt. „De beleg
gers t de markt, bepalen zelf
welke prijs zij over hebben
voor een beursgenoteerd aan
deel."
Het feit dat Pirelli tegen een
veel te hoge prijs naar de
beurs is gegaan, ligt voor de
VEB te lang geleden om er een
schadeclaim op te baseren.
„Dat kun je moeilijk, zeven
jaar na dato, aantonen."
Hij signaleert wel dat vooral
ABN-AMRO, verreweg de
grootste in Nederlandse
beursintroducties, haarlessen
uit het verleden heeft geleerd.
Zo namen vorig jaar, kort na
de beursgang, beide grootaan
deelhouders van Endemol de
risico's van het Sport 7-deba-
cle voor hun persoonlijke re
kening.
amsterdam raymond peil
Unilever kiest definitief voor de consument
combineerd met de irritatie on
der de huidige Kamerleden over
de kritiek uit de partij, zorgt
voor voortdurend explosiege
vaar.
Rombouts heeft het echter
weer relatief eenvoudig vergele
ken met de last die de commis
sie van vier meetorst.
Dit kwartet - Heerma,
Lodders, Helgers en
fractievoorzitter Van
Leeuwen uit de Eerste
Kamer - gaat de top
van de lijst samenstel
len. En moet dus ant
woord geven op de
moeder aller vragen
bij het CDA: wie
wordt het?
De 'bende van vier'
weet zich daarbij gesteund door
een warme belangstelling voor
dit onderwerp. Zo warm, dat
Heerma deze week in Harden-
berg de partij opriep de com
missie rustig zijn werk te laten
doen. Een snellere procedure is
niet mogelijk. En het aandrin
gen op haast of het noemen van
namen helpt niemand. „Een
broedende kip moet je niet sto
ren. We komen er echt wel uit",
sprak Heerma.
Of zijn oproep tot de ge
wenste radiostilte leidt, staat te
bezien. De bezorgde achterban
weet dat de spoeling dun is. Ou
de grootheden als Van den
Broek, Ruding of Wijffels willen
niet. Ze lopen immers een goe
de kans him fraaie carrières te
gen een sterk gereduceerd sala
ris te moeten vervolgen als op
positieleider in de Kamerbank
jes. Dat een volstrekt onbekend
CDA-talent uit het land tegen
over Kok, Bolkestein en Van
Mierlo wordt ingezet, is niet uit
gesloten. Maar het ligt gezien de
risico's ook niet voor de hand.
Omdat Heerma zelf na alle
aanmerkingen op zijn presenta
tie ook niet staat te trappelen,
lijkt de keuze voorlopig te gaan
tussen de tweede man van de
fractie, De Hoop Scheffer, en de
tweede vrouw van de partij,
Lodders. Waarbij de eerste
maar niet uit de verf wil komen
en voorlopig niet op brede
steun kan rekenen, terwijl de
tweede .niet wil. Dat is de stand
van zaken in 's lands grootste
oppositiepartij, nog niet eens zo
lang geleden bewonderend om
schreven als een geoliede
machtsmachine.
den haag wilco dekker
AKZO Nobel en DSM sluiten aankoop van onderdelen van Unilevers
chemische activiteiten niet uit. De twee grote Nederlandse chemiecon
cerns gaan zich snel buigen over de gisteren door Unilever te koop aan
geboden chemiebedrijven.
Het zeep- en voedingsmidde
lenconcern wil de vier bedrijven
- het Amerikaansé National
Starch Chemical Company
(8.500 werknemers), het Neder
landse Quest International
(4.400 mensen) in Naarden,
Unichema International (1.600
werknemers) in Gouda en het
Britse Crosfield (1.300 mensen)
- zowel en bloc als afzonderlijk
verkopen. Analisten schatten de
vraagprijs op zo'n acht miljard
gulden.
„Wij hebben het vooral voor
zien op tussenproducten voor
de farmacie. De aangeboden
Unilever-bedrijven zijn hierin
nauwelijks gespecialiseerd,
maar toch gaan we kijken", al
dus een DSM-woordvoerder.
DSM is zich aan het specialise
ren in de fijnchemie. Dit jaar
stijgt de omzet binnen deze sec
tor door twee acquisities naar
1,2 tot 1,3 miljard gulden. In
2000 moet de fijnchemie bij
DSM goed zijn voor een omzet
van ongeveer twee miljard gul
den.
AKZO volgt de verkoopplannen
van Unilever met grote belang
stelling. „We bespreken de mo
gelijkheden en kijken of het past
bij bestaande of potentiële
kernactiviteiten", aldus een
woordvoerster.
Nu Unilever haar chemièdoch-
ters in de etalage heeft gezet, zal
het uiterlijk van het concern
drastisch veranderen. De op
brengst van de chemiedochters
zullen het concern in staat stel
len om bedrijven in voedings
middelen, waspoeders, cosme
tica bf haarverzorging aan te ko
pen en op die manier haar
kernactiviteiten te versterken.
Bestuursvoorzitter Tabaksblat,
die gisteren in zijn toelichting
op de jaarcijfers uitvoerig inging
op het afstoten van de chemie-
tak, verwacht voor de chemie
zwaar weer. „Wereldwijd is er
een verregaande concentratie in
de chemische industrie aan de
gang. Je moet je dan de vraag
stellen: zijn wij de juiste moeder
voor onze chemiedochters of
niet. Wij vinden dat wij in de
komende jaren onze werkkracht
en energie beter kunnen inzet
ten voor onze kernactiviteiten,
dan die te verdelen." Met de
verkoop van haar chemiedoch
ters kiest Unilever definitief
voor de consument.
De halffabrikaten van NSC,
Quest, Unichema en Crosfield
leverden in de praktijk te weinig
dwarsverbanden op met de
consumentenartikelen van de
andere Unileverbedrijven. NSC
is producent van kleefstoffen,
harsen en speciale zetmeelpro-
ducten, Quest is een van de lei
dende ondernemingen in de
wereld op het gebied van geur
en smaakstoffen voor de voe
dingsmiddelenindustrie, Uni
chema heeft een leidende posi
tie in de wereld op het gebied
van chemische bijproducten en
Crosfield produceert anorgani
sche chemicaliën op basis van
silicaten en aluminiumoxiden.
Tabaksblat verwacht dat de ver
koop van de chemiebedrijven
weinig problemen zal opleve
ren, omdat de dochters in de af
gelopen twintig jaar uitgegroeid
zijn tot 'wereldwijde spelers'.
„Wij zijn trots op deze goed
renderende bedrijven en zullen
kieskeurig zijn bij het
pen."
Bij het personeel van
het hoofdkantoor int
en bij de vakbondeni
verbaasd gereageerd
stoten van Unilevers
dochters. De Industri
CNV en de VHP.bela
nisatie voor middelb;
ger personeel, maken
gen om de werkgeleg
de toekomst. „Het ga
waar om moderne \vi
de bedrijven, maardi
kantoren van Quest e
ma staan in Nederlar
kunnen banen verdw
dus VHP-bestuurderi
ROTTERDAM-ARNHEMCl
san andres
hoofdstad,
cisme met
iztapa Een vrouw steekt een sigaar op bij de heilige Simon die in het Guatemelaanse dorp San Andres Iztapa, ten westen van de
wordt vereerd. Dagelijks wordt de icoon van Simon door zo'n 250 mensen bezocht. De meeste dorpelingen combineren het katholi-
Maya-tradities. Volgens een lokale legende zuivert het roken van sigaren het lichaam. foto »ap» scottsady
Zeven jaar was
ik, pastoor Ser-
l/TA rarens drukte
me een op een
Remington ge
typte brief in de
handen die be
sloot: „En nog een lekker stuk
chocolade voor jezelf!" Aan
mijn Heilige Communie bewaar
ik, dat spreekt vanzelf, alleen
maar goede herinneringen.
Maar nu in België de etalages
volhangen met communiekleer-
tjes, -cadeautjes en -aanbiedin
gen en mijn dochter Charlotte
eveneens de zevenjarige leeftijd
heeft bereikt, blijken we niet al
leen in een andere tijd, maar
ook in een andere wereld te le
ven. „Ik wil geen Communie
doen, ik geloof daar niet in. Ik
ben niet eens katholiek!", rea
geerde Lotje toen wij haar vroe
gen of zij samen met haar klas
genootjes Catechese wilde vol
gen. Daar had ze een punt te
pakken: Lotje is niet gedoopt.
Maar dat was te regelen en een
doopplechtigheid leek ons in dit
.land, waar de ontkerkelijking
nog niet gehéél voltooid is, nu
juist zo'n leuk idee. „Je krijgt
ook cadeautjes", suggereerden
we uiteindelijk. Maar het kind
was onvermurwbaar: „Hoefik
niet", mokte ze.
Pas weken later werd ons dui
delijk waar het verzet van Lotje
vandaan kwam- ..Ik wil niet bij
de kerk horen. Dan loopt het
slecht met je af", zei ze op een
avond. Volgde een aarzelend
verhaal over Jezus die toch erg
lief was, maar aan het kruis ge
spijkerd werd. En dat was nog
niet alles. „Julie en Melissa wa
ren óók bij de kerk", wist Lotje.
Zij bleek op tv een glimp te heb
ben gezien van de twee witte
kistjes in de basiliek van Luik.
Jezus aan het kruis, twee slacht
offertjes van de bendi
Dutroux in de kerk: h
als een bus. Van deri
je maar beter geen lió
Bijna driekwart jaam
Dutroux in de boeien
slagen en in het Belgj
genpark de zwarte lin
heersten, speelt de Bt
zedenzaak een belanj
de gedachtewereld \i
kinderen, of liever ges
affaire na lange tijdei
aan de oppervlaktegi
Ook Milou (4) bleeb
het nodige te hebben
We betrapten haar ot
een spel met haar po;
- zo liet ze met eenht
niekstemmetje weten
voerd werd in een am
van de deuren niet op
den. 'Help ik word on
ga in een kistje', hoon
pop Ezra via Milou ui
Terwijl in het Belgiscl
ment een onderzoek
sie probeert te recons
waar het allemaal iss;
pen bij het onderzont
bende-Dutroux, trad
thuis de mentale sche
men die de Waalse
crimineel p edofiel he
zaakt.
Lotje heeft een nogali
ke remedie gevonden
haar Communie-angi
mo-klei knutselde zei
een soort asbak die zé
een op de bodem aaq
kruisje een 'kerkhofje'
Daarin strooide ze wi
die ze de volgende da
„Ik heb heilig poederj
nu ben ik heilig en nu
Communie doen", zo
fantelijk. We hebben
voorlopig maar bij gö
paul koopman j
correspondent
De makers van Missing Mum? zijn op hun wen
ken bediend. Zij brachten onlangs in het BBC-
programma Panorama onder deze provocerende
titel het nieuws dat kinderen van fulltime werken
de moeders het slechter doen op school dan het
kroost van gezinnen waar moeder een parttime
baan heeft. Er volgde in de media een reeks reac
ties en columns. Times-columniste Libby Purves
liet geen spaan heel van het door een team van
de universiteit van Noord-Londen gehouden on
derzoek onder zeshonderd werkende ouders met
schoolgaande kinderen.
Het was allemaal aanvechtbaar, zo concludeerde
Purves, want wat is nou een onderzoek onder
zeshonderd personen in twee Londense wijken?
En bovendien, een andere bevinding van het
team onder leiding van professor Margaret
O'Brien was dat kinderen van thuiszittende moe
ders nóg slechtere schoolresultaten boekten. Die
conclusie was door de onderzoekers gemakshalve
naar de achtergrond gedrukt met het argument
dat de betreffende moeders zelf onvoldoende in
tellectuele bagage hadden om hun kinderen iets
bij te kunnen brengen. De conclusies van de on
derzoekers wercfen duidelijk als zeer vrouw-on
vriendelijk ervaren. 'Terug naar de keuken, jullie
egoïstische teven', dat was de strekking, vond
Purves.
Wetenschappelijke steun kwam er van dr. Ro
berts, chef van een onderzoekseenheid van het
Instituut voor Kindergezondheid aan de Universi
teit van Londen. Zijn team had sinds de jaren zes
tig al acht onderzoeken naar hetzelfde fenomeen
verricht en was tot tegenovergestelde conclusies
gekomen. De kwaliteit van de kinderopvang was
doorslaggevend en niet, wat O'Brien poneerde,
de beschikbaarheid van de moeder als de kinde
ren uit school thuiskomen.
Nooit is bewezen dat het slecht is voor het welzijn
van kinderen of hun studieresultaten als moeder
wordt vervangen door crèche of kindermeisje,
zegt Roberts in het dagblad The Independent. In
tegendeel. Bij zijn onderzoeken was juist vastge
steld dat kinderopvang de basis legde voor een
hoger IQ en betere resultaten op school. Ook op
langere termijn waren de voordelen van goede
kinderopvang aanwijsbaar. Individuen zonder
crèche-ervaring waren op 27-jarige leeftijd vijf
keer zo vaak door de politie opgepakt als de crè-
chegangers.
O'Brien krijgt het ook voor de kiezen van Inde
pendent-commentator Polly Toynbee. O'Brien
had Toynbee zelf verteld niet te weten wat voor
kwaliteit opvang de onderzochte kinderen had
den gehad toen ze jong waren. Ze had. alleen een
beperkte grpep 14- tot 16-jarigen aan de tand ge
voeld en wist zelfs niet hoeveel tijd hun vaders
vroeger aan opvang en opvoeding hadden be
steed. Met andere woorden een flutonderzoek.
Al deze argumenten onderbouwen de voornaam
ste grief tegen Panorama en het onderzoek van
O'Brien: werkende vrouwen worden opgezadeld
met schuldgevoelens over het welzijn van hun
kinderen. En dat juist in een tijd waarin zeker de
Conservatieven de aanval hebben ingezet op wer
kende moeders.
Armoede en gebrek aan kinderopvang zijn be
dreigender voor de ontwikkeling van het kind dan
afwezigheid van ma, zegt Colette Kelleher, direc
trice van de stichting Kinderopvang, in de krant
The Guardian. In de grote steden is voor iedere
negen kinderen slechts één crècheplaats beschik
baar, op het platteland is de situatie nóg ellendi
ger.
Slechts een enkeling komt in deze verhitte discus
sie op het idee om de rol van de vader aan de or
de te stellen, want zowel de voor- als tegenstand
(st)ers van werkende ouders gaan er vanuit dat
het de moeder is die de opvang moeti-
dan wel een schuldcomplex krijgt aaif
als ze dat vanwege haar baan niet kanf
Adrienne Burgess van het Instituut vod
Research constateert in een lang artikel
meer mannen zijn gaan meedraaien in
ding en huishouding. Burgess zou het!
dat er meer vader-vriendelijke initiatie
men, bijvoorbeeldjpuderschapsverlofi
kende pa en ma zodat ze zich kunneni
den op de komst van het kind. Het zou?
Burgess standaard-praktijk moeten ivo'
pa en ma na de geboorte een vrije peril
'instelling' op de nieuwe gezinssituatiel
te vergelijken met de wittebroodsweke!
huwelijk.
Het wachten is nu op iemand die hetiir
neemt om het aan de meest betrokken/
vragen. Een grootscheeps representatie
zoek onder, pakweg, 4- tot 18-jarige kit'
werkende en niet-werkende ouders ka-
verloos lijkende discussie misschien ef
sende wending geven.
londen hans geleijnse
correspondent
TOM JANSSEN
Na vier, vijf minuten springt het
ei open en het huisdiertje is ge
boren. Geef het te eten, niet te
weinig, niet te veel. En ruim zijn
uitwerpselen op. Op tijd wel te
verstaan, anders wordt het ziek.
Is dat het geval, geef het dan
een injectie. Nu is het drie jaar
oud, zegt zijn checklist, en
weegt elf gram. Het wordt tijd
dat je het wat dingen bijbrengt.
Ondertussen is het diertje al een
paar keer van gedaante veran
derd. Zorgt de eigenaar van Ta
magotchi (want zo heet-ie)
goed voor zijn troetelbeestje,
dan kan het wel tien dagen oud
worden.
Tien dagen? Drie Jaar? Hier
klopt iets niet. Toch wel, het
gaat namelijk om een virtueel
huisdiertje op een miniscuul
spelcomputertje. Het is de
nieuwste aanwinst op de met
computerspelletjes overspoelde
Japanse markt. Eind november
kwam Tamagotchi in de winkel,
een vijf centimeter grote, eivor
mige sleutelhanger met een
schermpje. De naam is een
combinatie van 'tamago'het
geen 'ei' betekent, en 'watch'
(horloge). De sleutelhanger
heeft namelijk ook een klok-
functie. Binnen een maand wa
ren er 300.000 exemplaren ver
kocht. Alle winkels zijn voortdu
rend uitverkocht, want zo gauw
bekend wordt dat er een nieuwe
lading bij een bepaalde speel
goedwinkel zal arriveren, staan
de Tamagotchi-fans de nacht
ervoor al in de rij.
Tamagotchi is uitgegroeid tot
een rage onder kinderen, maar
vooral tieners en jonge vrou
wen. Op Internet zijn er tiental
len home-pages te vinden waar
op tips staan over de verzorging
van Tamagotchi, waardoor hij
een langer leven kan leiden. Het
maximum schijnt rond de tien
dagen te liggen.
Het verschijnsel is voer voor
psychologen. Die proberen de
rage te verklaren als compensa
tie voor de leegte die de anonie
me maatschappij heeft gecre-
eerd. Het lijkt een onzinnige
verklaring voor een land waar
de hele marketing is gericht op
trends. Het is gewoon een heb
bedingetje, zoals er zovelen wa
ren en zijn in deze consumptie
maatschappij. Als de rage voor
bij is, moet de fabrikant weer
iets nieuws bedenken.
Het ligt in de bedoeling Ta
magotchi ook te exporteren, al
dus een woordvoerdster van de
fabrikant. „Maar zolang we niet
aan de vraag in eigen land kun
nen voldoen, heeft het geen zin
om een uitspraak te doen over
export." De software met Britse,
Duitse en ook Nederlandse tek
sten ligt al klaar. Het is een
kwestie van wachten totdat de
productielijnen beschikbaar ko-
tokyo judith stalpers
(jOÉO, Wie QMT gK STmn.J,
correspondent
