'Debbie' evenaart
Tomba la Bomba
UIT
Ze leven, maar eigenlijk zijn ze dood
Bruno Kernen II vindt eindelijk spoor Zurbriggen
Sport
Call mist
|r verkeerd
dplan
-eldtitel
GESPROKEN
>AG 10 FEBRUARI 1997
chef willem spierdijk, 071 -5356464, f
-chef rob onderwater, 071 -5356463
ijvlieger
«•ka verdient
ey Davidson
p^nporf sip
tilt van boven de 200
J;ft skispringer Primoz
Rjisteren een Harley Da-
tjpgeleverd. De 17-jarige
J/erdiende de motorfiets
Cdjn vlucht van 203 me-
n is wereldbekerwedstrij-
Vd Mitterndorf. De ski-
boekte zijn zesde over
al van het seizoen en
h leiding in de tussen-
C'i de wereldbeker over
Dieter Thoma.
Ek^hil tussen het tweetal
113 punten. Er staan
jvedstrijden op het pro-
Zwitser pakt goud op koningsnummer alpineskiën
sestriére anp
Bruno Kernen II was nog het
meest verbaasd. Ruim een jaar
geleden overwoog hij nog te
stoppen. Zaterdag 8 februari
vond de 24-jarige Zwitser zich
in Sestrière terug op het hoog
ste trapje van het erepodium.
Als wereldkampioen van de af
daling. Vier jaar na Urs Leh-
mann bezorgde de allrounder,
de beoogde opvolger van Pir-
min Zurbriggen, de Helveten
weer eens goud op het konings
nummer, de Formule I van het
alpine-skiën.
In een waar tuimelfestijn - de
favorieten Luc Alphand, Werner
Franz (handbreuk) en Josef
Strobl bereikten de finish niet -
bleef Kernen overeind in 1.5111
na een indrukwekkende duik
naar beneden. Hij eindigde voor
de Noor Lasse Kjus (1.51,18) en
de Italiaan Kristian Ghedina
(1.51,46). De Oostenrijker Fritz
Strobl eindigde als vierde. Titel
verdediger Patrick Ortlieb (Oos)
bleef op een achtste plaats ste
ken, als gevolg van een stuur
fout.
Met Kernen, pas twee WB-ze-
ges op zijn naam, had zaterdag
niemand rekening gehouden.
„Vandaag liep alles perfect, be
ter kon niet. Alles lukte", jubel
de de Zwitser. „Mijn race heeft
iedereen verrast. Mij ook, want
in de training was het niks.
Maar een wereldkampioen
schap heeft zijn eigen wetten."
Donderdag behaalde Kernen
nog zilver op de combinatie.
Die prijs, zo zei hij, had hem ge
stimuleerd, zelfvertrouwen ge
geven voor de afdaling. „Ik had
mezelf tot de kanshebbers op
een hoge klassering gerekend.
In de top vijf', zei Kernen.
„Maar winnen? Daaraan heb ik
geen moment gedacht."
Evenals de concurrentie geen
moment rekening had gehou
den met Bruno Kernen II. Die
laatste toevoeging kreeg hij om
dat in begin jaren tachtig ook al
een Bruno Kernen namens
Zwitserland van de hellingen
suisde. Het had niet veel ge
scheeld of de technisch teke
naar was al lang gestopt. Een
samenloop van omstandighe
den dwong hem zijn sportieve
loopbaan voort te zetten. Na
een mislukte start vorig seizoen
wilde hij zijn oude beroep weer
oppakken. Daartoe moest hij
een bijscholing volgen. Het in
schrijvingsformulier, dat hij van
een vriend zou krijgen, ontving
hij echter nooit.
Vijf weken later stond hij in
Veysonnaz twee keer op de
hoogste trede van het erescha-
vot. In Wengen kwam hij begin
dit jaar zwaar ten val. Op de
Lauberhorn knalde hij met 110
kilometer per uur achterwaarts
tegen de vangnetten. Hij liep
een lichte hersenschudding op
en kneuzingen. Een week later
stond hij weer aan de start in
Kitzbühel. ,Als therapie. Om
snel de angst te overwinnen."
Dat is uitstekend gelukt.
In eigen land wordt Bruno
Kernen II als opvolger van Pir-
min Zurbriggen gezien. Tot za
terdag had hij die verwachting
niet kunnen waarmaken. Bles
sures, een gescheurde kruis
band, verijdelde deelneming
aan de Winterspelen in Lille-
hammer, en een te instabiele
prestatiecurve hielden hem ver
weg van zijn landgenoot. Zater
dag 8 februari lijkt hij, die in de
zomer actief is als rolhockeyer,
definitief in het skispoor van
Zurbriggen te zijn getreden.
Compagnoni maakt zich onsterfelijk in eigen land
sestriere anp
Compagnoni, hier op weg naar haar tweede gouden medaille op het WK skiën: „Winnen ii
|s'daille iets speciaals."
eigen land is bijzonder, is prachtig. Ook al is
FOTO REUTERS
De tifosi dragen haar op handen. Ze is de lieveling van de
Azzurri. Sinds gisteren heeft Deborah Compagnoni zich
onsterfelijk gemaakt, nadat ze vier dagen na het goud op
de slalom ook de wereldtitel op de reuzenslalom had ver
overd.
woensdag in Sestriere. De 26-ja-
rige dochter van een hotelier uit
Santa Caterina is de eerste Itali
aanse alpine-skiër die een we
reldtitel prolongeert. „Winnen
in eigen land is bijzonder, is
prachtig", zei ze glunderend.
„Ook al is iedere medaille iets
speciaals."
Compagnoni was in de eerste
run de snelste, in de tweede
moest ze de Fran^aise Leila Pic-
card voor zich dulden. De Itali
aanse weet dat aan een paar
foutjes die ze op de zonovergo
ten Kandahar-Banchetta in
Noord-Italië had gemaakt. „Dit
is de mooiste en beste week uit
mijn loopbaan. Ik was in de
tweede manche nerveus. De
druk - presteren voor eigen pu
bliek - was toch groter dan ik
Compagnoni steekt Alberto
Tomba naar de kroon. 'Giante
Debbie' evenaarde voor 10.000
landgenoten in ieder geval al
het aantal gouden plakken van
'Tomba la Bomba': vijf. De titel
verdedigster finishte in een tijd
van 2.39,19 voor de Zwitserse
Karin Roten (2.39,99) en de
Fran^aise Leila Piccard
(2.40,95).
De wereldtitel op de reuzen
slalom was haar vijfde gouden
hoofdprijs na de olympische
kampioenschappen op de Su
per G (Albertville '92) en reu
zenslalom (Lillehammer '94) en
de wereldkampioenschappen
op de reuzenslalom (Sierra Ne
vada '96) en slalom afgelopen
wenste", gaf ze later toe. „Daar
wijt ik ook die foutjes aan. Maar
ik kon ze me permitteren. Mijn
voorsprong van 0,73 seconde
was meer dan voldoende."
Compagnoni wordt in Italië
het vrouwelijke equivalent van
Alberto Tomba genoemd. Met
die vergelijking is het breke-
beentje van weleer bepaald niet
gelukkig, heeft ze al meerdere
keren laten weten. Desondanks
zei ze gisteren te hopen dat
haar twee gouden medailles een
stimulans voor de meervoudige
olympisch kampioen zijn.
„Ik hoop dat een deel van de
druk die op zijn brede schou
ders rust minder wordt. Onze
landgenoten verlangen niet, nee
eisen van de Italiaanse alpine
skiërs goud. Ieder ander ereme
taal telt niet", zei Compagnoni.
„Ik zou het vreselijk hebben ge
vonden voor al die mensen als
ik vandaag geen goud had be
haald. Maar het is wel een extra
belasting."
|R
b-J
nat. rtr/afp
McCall een goede to-
';r of een slechte bok
ken weerloze vuistvech-
de Amerikaan vrijdag
fg voor de strijd om de
c! wereldtitel in het
vicht tegen de Brit Len-
)gs. Hij noemde het ach-
z«l strijdplan, maar de
échter doorzag het niet.
hte de partij in de vijfde
ndat McCall zich niet
tie.
lig na de bizarre partij
Amerikaan uitleg. Zijn
yas zijn strategie. Die
fgekeken van Moham-
De legendarische bok-
,ftuikte deze strijdwijze
ufiar gelden tegen Geor
gian. „De scheidsrechter
Jvedstrijd niet moeten
i want ik was in staat
5rdedigen", zei McCall.
liet in elkaar geslagen.
5 arbiter kwam tot de
dat ik niet verder wil-
laerikaan bleek te ge-
"tiig te zijn overgeko-
vis dacht even dat Mc-
i in de maling nam,
n achterdocht maakte
Mts voor medelijden. „Ik
McCall een spelletje
ging maar door om-
fen risico wilde nemen.
°0i is duidelijk dat Oliver
flemen heeft."
K heeft de aflopen acht
enden in een afkickcen-
ïzeten om van zijn
'slaving af te komen. Op
jaar gebruikte hij
«eerst verboden midde-
arrestaties be-
zich te laten behande-
het titelgevecht wilde
peuwe start. Hij vindt
shij geen eerlijke kans
ikregen. „Mohammed
wel zijn strategie kun-
oeren. Ali is een legen-
McCall is niks."
Jeek wel of hij een
it wilde krijgen", lichtte
[r zijn beslissing toe. „Ik
ïr iets aan de hand was,
helemaal geen
m te gaan vechten. Hij
iter maar roepen dat hij
Ren."
rBcial Mare Ratner
ia de wedstrijd bekend
ijna vijf miljoen gulden
?rdt vastgehouden. De
eerst worden on-
door een dokter.
ER TUSSENIN
Ze lijden in Nederland, maar
dat is beter dan sterven in
Ethiopië. Toch denken ze wel
eens aan zelfmoord. Uit wan
hoop, uitzichtloosheid. Alleen
als ze voetballen zijn ze geluk
kig. De douche na de inspan
ning is het laatste moment van
verkwikking.
Genene Mekbeb (22) en Assefa
Simma (22) waren topvoetbal-
Iers in het Afrikaanse land,
maar ze verkozen de vlucht
naar Nederland. Ze zijn nu ille
gaal in Den Haag en slapen bij
vrienden, of zomaar ergens. Ri
ta van de Looverbosch, vroeger
actief voor Amnesty Internatio
nal, schraapt geld voor ze bij
elkaar, want de voetballers
houden niet van bedelen. „Ze
doen hun best zelf geld te ver
dienen. Stelen zullen ze nooit."
Simma heeft een baantje dat
hij liever voor zich houdt, om
dat de werkgever een illegaal in
dienst heeft.
Nooit zullen de voetballers hun
eerste weekeinde in Holland
vergeten, in oktober 1994. Ze
sliepen in de Pauluskerk van
Rotterdam, onder de vleugels
van dominee Visser. Ze roken
de voor hen vreemde geur van
drugs en zagen de spuiten van
verslaafden. Ze vroegen poli
tiek asiel, maar kregen dat
nooit.
Nu, bijna anderhalf jaar na de
definitieve afwijzing, heeft een
sprankje hoop hun hart ge
raakt. De recente vlucht van
een grote groep collega-inter
nationals naar Italië zou de
deuren voor de uitgeproce
deerde voetballers opnieuw
kunnen openen.
Ze wijzen naar goede beken
den op een foto in de krant, ge
nomen op het vliegveld van
Rome. Het bericht dat de
spijtoptanten, die terugkeer
den naar Addis Abeba, meteen
zijn geschorst, bevestigt hun
mening. Het is niet pluis in
Ethiopië. „Dit is pas het begin.
Ze zullen in de gevangenis ko
men. Hun actie heeft ons niet
verrast. Als Ethiopiërs de kans
krijgen te vluchten, zullen ze
die grijpen."
Bovendien, en dat doet de
hoop aanwakkeren, is de dis
cussie over de status van ille
galen opnieuw opgelaaid. Mis
schien gloort een nieuwe pro
cedure. Het duo gelooft weer
in het bestaan van het begrip
geluk.
Ze dromen van een betaalde
club, maar misschien is dat wel
te hoog gegrepen. Mekbeb ver
telt: „In het Oost-Afrikaanse
voetbal is er nauwelijks fysiek
contact. Ik mdet wennen, maar
ik begin een beetje schoppen
wel leuk te vinden. En ik ben
heel snel." Mekbeb balde bij
Scheveningen, toen was hij
nog niet illegaal, maar hij voel
de zich niet echt geaccepteerd.
Nu zit hij bij een kleinere club
in Den Haag.
Simma, die een tijd in Assen
woonde en bij Achilles zat,
durft niet zo. Hij vindt zich ook
te goed voor een laag team. „Ik
heb een paar keer meegedaan
in het derde elftal. Telkens
maakte ik twee, drie doelpun
ten, maar ik bleef gewoon in
het derde."
In Ethiopië trainden ze zes
keer per week. Bij de amateurs
in Nederland'twee keer. Van
daar dat ze geregeld in het Zui
derpark zijn te vinden, waar al
tijd wel partijtjes voetbal zijn.
Ze waren jeugdinternational
toen ze tijdens het toernooi om
het Afrikaans jeugdkampioen
schap in Mauritius besloten te
vluchten. Drie spelers bleven
weg in het woestijnland, het
beschreven duo keerde onver-
richterzake terug en belandde
in het gevang. Want de drie
waren opgepakt en terugge
stuurd naar Ethiopië, waar zij
onder dwang hun namen had
den doorgegeven.
Met vrijwel niemand hadden
ze contact in die maanden
achter tralies. Ze zijn gemar
teld, geslagen, geschopt. De cel
was Idein en ze deelden het
hok zonder matrassen met een
man of vijftien, twintig. Liggen
was onmogelijk. Simma: „Ze
hingen ons aan een touw, met
het hoofd naar beneden, en
sloegen met een zweepje op
onze voeten. Dan moesten we
terug in onze cel, waarvan de
vloer vuil was, en zo ontstaken
onze voeten."
Een Somaliër hielp na de vrijla
ting bij de vlucht, nadat ze nog
hadden meegedaan aan een
politieke demonstratie op 20
september 1994. Ze zijn Amha-
ren en de huidige regering
wordt beheerst door Tigrenen.
De vlucht kostte veel geld,
25.000 birr de man. Ongeveer
25.000 gulden. „Holland is een
veilig land", vertelde de Soma
liër en vandaar dat ze richting
Holland togen. Via Djibouti en
Frankrijk.
Mengistu, de voormalige dicta
tor, was een moordenaar. Maar
Mekbeb en Simma prefereer
den hem boven de huidige be
windvoerder Meles Zenawi.
Van de Looverbosch:
„Mengistu streefde naar een
heid."
Een stammenstrijd dreigt op te
laaien. Volgens Van de Loover
bosch is het probleem dat het
Westen' de huidige bevelheb
bers het voordeel van de twijfel
geeft. En dus is Ethiopië een
veilig land volgens het 'Wes
ten'. Looverbosch: „Het kan
vele malen erger worden dan
in Burundi. Het huidige be
wind is gebaseerd op Albanees
communisme. Ze spelen de
mocraten. Het land is een hel.
Niemand vertrouwt elkaar. Na
Mengistu dacht ik: ha, die gek
is weg. Nu wordt het beter. Dat
is een denkfout geweest."
Ze laat een brief zien van het
Ethiopisch Consulaat uit Den
Haag, de officiële vertegen
woordiging van het land. Het
schrijven is gericht aan alle in
Nederland woonachtige Ethio
piërs en vraagt ze niet mee te
doen aan een demonstratie in
Den Haag, op 29 januari. De
terminologie is fel: manipula
tie, destructieve acties.
Ja, in Ethiopië hadden ze het
goed. Ze droegen een mooi
kostuum, mochten overal
voetballen en waren getapte
kerels. Maar ze moesten hun
mening voor zich houden. En
nu? „We weten absoluut niet
hoe het met onze familie is."
Zelfs Van de Looverbosch durft
niet eens een kaartje te sturen
naar Addis Abeba, bang als ze
is dat haar kennissen proble
men krijgen.
En de voetballers, ze hebben
nauwelijks een leven. Ze willen
dolgraag naar school of wer
ken, maar ze zijn illegaal en
kunnen dus niets. Zonder dat
ze overigens bang zijn opge
pakt en uitgezet te worden.
Van de Looverbosch: „Ze le
ven, maar eigenlijk zijn ze
dood. Als ik hun ogen kijk,
moet ik huilen."
willem vissers/christiaan ruesink Genene Mekbeb (voorgrond) en Assefa Simma lijden in Nederland, maar dat is beter dan sterven in Ethio-
anp-verslaggevers pië. FOTO ANP
Willem van Hanegem in het Al
gemeen Dagblad:
„Ik lijk misschien pessimistisch,
maar niemand maakt mij wijs
datAjax na de winterstop ineens
beter gaat spelen. Alle blessures
zouden genezen zijn. Nou en?
Een veel groter probleem ont
staat er als Litmanen. Overmars
en misschien ook Blind zichzelf
afvragen in wat voor team ze
volgend seizoen zullen spelen.
Idem:
„In Morten Olsen hebben de
Ajacieden hun vertrouwen uit
gesproken. maar dat zegt me
niks. Alle spelers vinden nieuwe
trainers tojfe peren. Wat kan het
ze schelen? Ze moeten met hem
werken. En als de trainer ontsla
gen wordt, dan zeggen ze dat er
niet met hem te werken viel.
Elfstedenvoorzitter Henk
Kroes in het Algemeen Dag
blad:
„Ik heb helemaal geen politieke
ambitie, ik wil gewoon een goeie
voorzitter zijn van het Elfsteden-
bestuur. Ik ben wel CDA-lid,
maar soms denk ik: de PvdA is
op sommige gebieden ook niet
verkeerd.
Idem:
„Ik begrijp die heisa wel, maar
ik vraag me af waarom iedereen
zo op de Elfstedentocht afvliegt.
Zelfs met een behoorlijke ramp
krijg je zo veel journalisten niet
bij elkaar.
René Eijkelkamp in Nieuwe
Revu:
Voor de toekomst is het gewoon
beter dat ze me opereren. Niet
voor PSV, maar omdat ik nog
dingen wil doen. Tennissen, met
mijn zoontje voetballen en mee
doen aan het zaalvoetbaltoer
nooi in Dalfsen. En trainer wor
den. Daarvoor moet je ook een
beetje mee kunnen doen. Dat is
het belangrijkst. Niet PSV.
Idem:
Mijn dochter pas geleden: 'Pap,
ik vind die kleren niet mooi'.
Dan denk ik: wdt die kleren niet
mooi, wij hadden vroeger Bo-
nanza-spijkerbroeken en daar
zat echt geen model in. Aan die
jurk. Die Australian-pakken van
400 gulden ook: gekkenwerk! Als
je dat weer be We kt op de voet
ballerij, is er niets belangrijker
dan een jeugdtrainer.
Idem:
„Wat dacht je van al die negen
tienjarigen die als een mongool
over straat lopen? Het is toch
dramatisch dat ze zonder werk
zitten? Juist op die leeftijd moet
je vol aan de bak. Nu vreten en
snuiven ze drugs, vaak door één
of andere lui nog gratis uitge
deeld ook, en gaan ze lopen jat
ten en stelen om het spul te kun
nen betalen. Daarmee gaat de
maatschappij naar de klote en
daarom is het belangrijk dat je
ze erbij houdt. Daar begint de
taak van een jeugdtrainer.
De Italiaanse professor Conco-
ni in HP/De Tijd:
„EPO is zeker een probleem,
maar lang niet zo groot als
overal gesuggereerd wordt. Alles
is EPO tegenwoordig. Er wordt
meer over geschreven dan over
de gijzeling in Peru. Kennelijk
verkoop je er meer blaadjes
Massimo Benati, ploegarts van
het Batic del Monteteam, in
HP/De Tijd:
„Michele Ferrari (een sportarts
in Italië) verdiende schatten met
EPO, liet een villa bouwen, een
Ferrari, een Porsche. Na Miguel
Indurain wordt hij wel de best
betaalde renner van het peloton
genoemd.
Yvan van Mol, ploegarts van
Mapei, in HP/De Tijd:
„Pas op, hè, we zijn er nog lang
niet. Er gaan al weer geruchten
over iets nieuws. Vergeleken bij
dat spul is EPO net zo gevaarlijk
als bronwater.
Anderlecht-trainer Jan Bos
kamp over zijn ex-pupil Gilles
de Bilde:
„Ik ben gek op dat ventje. Hij is
een straatvoetballer, een schoffie
meteen tof karakter. Vooral kin
deren kunnen alles van hem ge
daan krijgen.
Idem:
„We zaten in Brazilië. De Ket,
zeventien jaar, had het reuze
naar zijn zin. Hij had het hoog
ste woord, enorm eigenwijs. Je
houdt het niet voor mogelijk. Hij
vertikte het om te trainen. Hij
zei: ik ben hier op vakantie hoor,
en dan ging hij op z'n gemak op
de Copacabana naar de meisjes
zitten kijken.
Idem:
,Als ik hem bij Anderlecht verrot
schold omdat ik vond dat hij te
weinig liet zien, sprak hij twee
dagen niet tegen me. Maar
daarna stond hij weer lachend
voor me. Er zit geen kwaad in
die gozer. Hij is een aparte, die
zijn eigen weg wil gaan en lol
wil maken in het leven.
