Abortus alleen in echte nood
Feiten&Meningen
Rechteloos
Kritischer
Hellend vlak
Egoïstisch
Geen echo's
Stop de abortusfabriek Abortus symptoom van ondergang
Geestelijke nood
Bescherming
noodzakelijk
Walging
Verdriet
Doodgeboren Moordplan
Protestmars
Adoptie
VRIJDAG 31 JANUAR11997
Over noodsituatie gesproken: mogen wij de
nood in het leven van de moeder verande
ren in de doodsnood van het ongeboren
kind? Want, ondanks een brede aanvaar
ding van abortus, blijft dat toch de grote
vraag. Op grond waarvan is het ongeboren
kind nu toch zo rechteloos? Wij weten in
middels met z'n allen dat wat wordt wegge
haald een levend kind is dat via een echo
scopie bewegend in beeld kan worden ge
bracht. Het wordt tijd dat we dit ongeboren
menselijk leven weer als mensenleven gaan
zien, en niet als een probleem.
We leven in een land waar abortus en eu
thanasie steeds meer het antwoord moeten
gaan worden op vragen van nood en lijden.
Het probleemoplossend vermogen van de
ze samenleving wordt steeds verder geredu
ceerd tot maar één oplossing: de dood. Zijn
wij in Nederland niet meer in staat of be
reid om daadwerkelijke hulp te verlenen,
maar dan aan zowel moeder als kind? De
Vereniging tot Bescherming van het Onge
boren Kind (VBOK) verleent die hulp. Het
alternatief is dus voorhanden. Hebben wij
het lef om onze verantwoordelijkheid te
dragen voor de consequenties van ons ge
drag? Niet alleen 'baas in eigen buik', maar
ook bewust zijn van de gevolgen van de
vrijwillig gekozen geslachtsdaad. Gezien de
huidige ontwikkelingen in zaken over leven
en dood verkeert Nederland zelf in een
noodsituatie.
W. VAN DUUN
Naar aanleiding van de reportage in Zem-
bla over de abortuspraktijk in Nederland,
ben ik toch wel geschrokken over het ge
mak van artsen om deze ingreep te doen.
De vrouw beslist gelukkig nog steeds zelf,
maar er mag wat mij betreft wat kritischer
naar de motieven van haar maar óók van
haar partner worden gekeken. Naar mijn
idee is een noodsituatie niet: omdat het
buiten regent, een geplande vakantie of
vanwege het geslacht, maar als men echt
niet in staat is voor het kind te zorgen en
het groot te brengen. Het is belachelijk dat
wij hier nog tot ver in de zwangerschap een
abortus doen. Die grens moet in alle landen
om ons heen hetzelfde worden, zodat men
in eigen land kan worden geholpen. Er
moet dan ook een betere voorlichting over
anticonceptie komen.
Liefde en zorg
Wie het 'wonder' van een geboorte mee
maakt, moet zich toch op z'n minst afvra
gen of het ontstaan van zo'n leven niet een
even groot 'wonder' is. Om maar niet te
spreken over het proces van de vorming
van dat leven al die maanden.
Het afbreken van zo'n leven is geen che
misch proces dat wordt stopgezet. Het is
moord! Dat leven wordt je geschonken door
de grote Schepper en eens zal Hij iedereen
verantwoording vragen: „Wat heb jij met
dat leven gedaan wat ik jou toevertrouwde!
Ook een gehandicapt kind dat een beroep
op ons mensen doet om deze ouders met
liefde en zorg te steunen en te helpen in de
ze 'ieder voor zich, egocentrische, verma-
teraliseerde maatschappij'.
Naast die grote Schepper van het leven is er
een andere duistere macht die mensen
aanspoort tot de vreselijkste dingen, dat
weet iedere christen. In die situatie waarin
vrouwen of kinderen gedwongen zwanger
raken, dan zou het afbreken van zo'n leven
overwogen kunnen worden. Abortus zoals
nu wordt gedoogd, maakt mij verdrietig en
boos.
Het leek allemaal zo duidelijk. Een zwan
gere vrouw die zich in een 'noodsituatie'
bevond en daarom geen kind wilde, kon
in Nederland zonder veel problemen een
abortus ondergaan. Weliswaar moest ze
vijf dagen bedenktijd in acht nemen en
met haar arts over deze beslissing pra
ten, maar ze werd toch geholpen. Jaren
lang heeft dat niet tot heftige maat
schappelijke discussies geleid.
Tot onlangs in het televisieprogramma
Zembla bleek dat het begrip noodsitua
tie erg ruimhartig wordt gehanteerd.
„Een abortus omdat het buiten regent",
zei een abortusarts in het programma.
Die verklaarde overigens later wel dat hij
dat niet letterlijk bedoelde. Het ging er
meer om dat een vrouw misschien niet
altijd exact zegt wat ze bedoelt. Puur
omdat ze dat niet kan. Maar ondertus
sen was de discussie over abortus al wel
weer flink opgelaaid.
Opmerkingen dat er ook geregeld abor
tussen plaatshebben omdat het ongebo
ren kind een 'verkeerd' geslacht heeft,
deden de commotie nog meer oplopen.
Net zoals de woorden van minister Borst
(volksgezondheid), die principieel tegen
geslachtskeuze is, maar wel begrip toon
de voor een dergelijke keuze. De vrouw
uit een andere cultuur kon namelijk wel
degelijk in een noodsituatie komen,
meende Borst, als haar man haar om
haar zwangerschap dreigt te verlaten of
te mishandelen.
De reacties bleven niet uit. De Neder
landse Moslimraad wees erop dat vol
gens de islam abortus alleen in uitzon
derlijke gevallen is toegestaan. Ethica
Ghislaine van Tiel meende dat abortus
om bovenstaande redenen getuigt van
weinig respect voor het ongeboren le
ven, terwijl juriste Dorien Pessers liefst
de op abortus aandringende vader van
het ongeboren meisje, achter de tralies
ziet.
We hebben onze lezers opgeroepen hun
mening te geven naar aanleiding van de
ze discussie. Vraag was wanneer er spra
ke was van de in de wet bedoelde nood
situatie. Moeten er scherpere eisen wor
den gesteld aan het toestaan van abortus
of moeten de grenzen juist worden ver-
legd.
Het overgrote deel van de lezers die de
moeite hebben genomen in de pen te
klimmen, is van mening dat het begrip
noodsituatie te ruim wordt gehanteerd.
Volgens een aanzienlijk deel is abortus
alleen toegestaan als het leven van de
moeder in gevaar is.
Allerwege wordt er op dit moment weer
druk gedebatteerd over de normen en gr<
zen van abortus. Regering, medici, en vet
instanties die menen hier zeggenschap 01
te hebben, stellen zichzelf en ons de vraa
Waar ligt de grens, hoever kunnen we
Hoe stellen we de norm en wie stelt de
norm.
Ik ben hier ernstig over verontrust! Als
christen, die als diep gelovige in deze tijd
wereld durft te staan, zeg ik: „De grens er
de norm is allang overschreden! En wij al
bevinden zich op een hellend vlak!" Daar
om voor iedereen die zich over dit 'pro
bleem' buigt wil ik dit zeggen: luister naa
de norm die God ons vanouds in Zijn
Woord gesteld heeft namelijk 'Gij zult nie
doden!' Hoe jong de vrucht ook is, het is IJ
ven. En abortus is een beëindiging van dij
vroege leven en dus moord! De normen p
heeft God ons gegeven. Voor de mens vair
toen maar ook voor de mens van 1997! Zr
gelden voor alle terreinen van het leven, c
ook het seksuele en alles wat daarmee vei^
band houdt. Ouderwets of afgedaan? Nee
want God, de schepper van alle leven zeg
ook in 1997, 'Onderhoud deze normen er
gij zult leven!'
M. KLAASSEN
Leven en laten leven, ook in 1997. Is die p
ruimte er vandaag nog? Helaasvaak
niet! Abortus is ethisch alleen verantwooi
wanneer het leven van de moeder in gevi.
is of kan komen. Wie zich om andere rede®
nen laat aborteren, leeft niet, maar is egorj
tisch en mensdegeneratief bezig.
God is de Schepper en beheerder van al h
leven en Hij alleen bepaalt het begin en ft
einde van ieder levend wezen. Dus handa
af van het begin van het leven. Degene, djj
aborteert of zich laat aborteren, kan dit or
mogelijk verantwoorden! jfi
De praktijk heeft uitgewezen, dat veel vrojs
wen van een ondergane abortus een trau-v
ma hebben overgehouden. En een ieder <jd
in nood komt bij zwangerschap kan in den
goede zin geholpen worden, maar niet dql<
zwangerschapsafbreking. Welke echte mog
der zal een kind (ook in het prille begin)
willen afstaan? Niemand toch zeker! Daai{
om is abortus verkeerd, zondig en zeer v<
werpelijk. Wie abortus aanvaardt, maakt E|
zichzelf tot schande voor God en de natie-
A. VERHAGEN
ILLUSTRATIE WIM STEVENHAGEN
Abortus bij gezonde vrouwen is mijns in
ziens onaanvaardbaar. Bij een ongeboren
kind dat niet levensvatbaar is, volgt mees
een spontane abortus. Het maken van ee
echo voor de geboorte, zou alleen bij hog
uitzondering mogelijk moeten zijn. Zo za
men niet meer te weten komen van welk
geslacht de baby is. Daarmee worden abc
tussen voorkomen.
Er zijn vele voorbehoedsmiddelen, waaro
der sterilisatie. Maak daar dan ook gebrui
van als je niet geschikt bent voor het moe
derschap. En bedenk één ding, de maat
schappij van heden gaat ten onder aan dA
beslissingen van de regeringen van de
laatste twintig jaar. Waarvoor u niet heeft
gekozen, ook al heeft u steeds uw stem ui
gebracht op een regeringspartij.
De prettigste manier van leven is nog altij
in gezinsverband. Ik hoop dat de jongereL
mensen weer terug keren naar een warm]
familieleven, zonder abortus, met respectL
voor het ongeboren kind. jei
Helaas voel ik mij geroepen op
het onderwerp abortus te reage
ren. Waar zijn wij in Nederland
mee bezig. We beschermen elk
diertje en plantje, en dat vind ik
terecht, maar 'tjonge menselijk
leven slachten we af voor de
meest banale motieven. We
hebben zelfs (deskundige?) art
sen gevonden die in de abortus
klinieken de abortussen aan de
lopende band verrichten. Abor
tus is echter een mooi woord
voor vermoorden van onschul
dige en weerloze wezens.
Ik praat niet over noodsituaties
die zich kunnen voordoen.
Maar met de noodgevallen vul
je geen abortusfabriek, zoals de
abortusklinieken in de volks
mond worden genoemd. Roep
dan ook elk weldenkend mens
op om hier tegen te reageren.
Moeder Teresa zei bij het ont
vangen van haar Nobelprijs:
Laf en gemeen
Het doden van ongeboren kin
deren had nooit in de wet mo
gen worden toegestaan. Het is
in mijn ogen de lafste en ge
meenste moord die er is.
g DER MEULEN-VAN DEUEREN
Altijd toestaan
Abortus moet altijd worden toe
gestaan als-de vrouw geen kind
wil krijgen. Om wat voor reden
dan ook.
SOPHIA REUNIERSE-B AKKER
„Niet de onderontwikkelde lan
den zijn arm, maar de westerse
landen. In arme landen hebben
ze dan wel geen geld maar ze
zorgen tenminste voor hun kin
deren en ouderen. In het wes
ten hebben de mensen geld en
zogenoemde welvaart en daar
passen geen kinderen in de
hebzuchtige maatschappij.
Laat iedereen die dit kan lezen
dankbaar zijn dat hun ouders
wel de zorgen van kinderen wis
ten te dragen. Staat er niet in de
Bijbel: heeft uw naaste lief. En
Jezus zelf zegt: wat ge aan de
minsten der mijne heeft ge
daan, heeft ge aan mij gedaan.
Moge onze regering haar ver
antwoordelijkheden kennen, te
genover God en zijn naaste, en
de bezem halen door deze on
toelaatbare praktijken.
Als achtergrondinformatie geldt, dat ik indertijd
samen met mijn partner de gehele 'procedure' tot
en met het feit zelf heb doorlopen. Bovendien
heb ik al jaren beroepsmatig contact met gynae
cologen en huisartsen, en weet derhalve veel van
de werkelijke gang van zaken op veel medische
terreinen, waaronder het onderhavige.
Als bijdrage in de discussie over abortus hierbij
enige opmerkingen.
De ervaring heeft geleerd, dat het begrip 'noodsi
tuatie' reeds volledig achterhaald is: ieder argu
ment ('ik kan het niet aan' e.d.) is voldoende.
Voor het betreffende ziekenhuis, ook het Haar
lemse E.G., is slechts de in de wet aangegeven be
denktijd heilig. De grenzen zijn reeds volledig op
gerekt; de gehele discussie is in feite onnodig.
Als we kijken naar de opkomst en ondergang van
de beschavingen in de geschiedenis, dan valt te
constateren dat de huidige abortuspraktijk niets
anders is dan een onderdeel van de neergang van
de westerse beschaving.
De politiek, met name in Nederland, doet het
voorkomen alsof men begaan is met het lot van
de 'zwakken' in de samenleving. Dit mag op fi
nancieel gebied dan enigszins het geval zijn.
Maar hoe zit het dan, beschaafd gezien, met de
aandacht van diezelfde politiek voor de echt
zwakke, de echt afhankelijke: het ongeboren
kind?
Daarbij komt nog een essentieel punt: de huidige
wet is gemaakt begin jaren zeventig. Sindsdien is
de medische wetenschap dusdanig voortgeschre
den, dat bij wijze van spreken in de ene behan
delkamer sprake is van een te aborteren foetus,
terwijl in de kamer ernaast gevochten wordt voor
het behoud van het het leven van een precies
even oud kind.
Willen wij als maatschappij ons morele niveau
nog enigszins overeind houden, dan kan het op
grond van dit feit niet anders zijn, dat de abortus-
leeftijd van de foetus aanzienlijk wordt terugge
bracht, in ieder geval tot ruim voor de leeftijd,
waarop thans kinderen in leven gehouden kun
nen worden.
Tenslotte is er nog een geheel onbelicht punt: de
geestelijke gevolgen voor de vrouw, ook al heeft
zij in de gegeven situatie nog zo 'vrijwillig' de in
greep ondergaan, alsmede voor de vader, die in
feite in de gehele procedure buiten spel staat. Een
ingreep als abortus blijft in veel gevallen knagen.
De kans is groot, dat dit nog verborgen leed in de
toekomst om aandacht schreeuwt. Juist in dit
land met zijn uitstekende abortuswetgeving, waar
alleen in noodgevallen abortus plaatsheeft, en dat
dank zij zijn uitstekende voorlichting het laagste
aantal ingrepen ter wereld telt!
J. SCHOENMAKER
Minister Borst spreekt zelf van
ongeboren leven en dat is ook
zo. We kunnen het wenden en
keren zo we willen, maar het
blijft doden van levende kinde
ren. Als Nederland zo graag wil
doorgaan voor een rechtsstaat,
dan moeten de meest onschul
dige kinderen optimaal be
schermd worden. Dit houdt in
dat alleen een abortus mag wor
den toegestaan als het leven van
de moeder ernstig gevaar loopt.
D. WILGENBURG
Abortus: Omdat het buiten zou
regenen, omdat het 'weer een
meisje' is, omdat het 'gehandi
capt' zou zijn. Met walging heb
ik gekeken naar het televisie
programma Zembla.
Waar halen de mensen het lef
vandaan om te beslissen over
het leven van zo'n nietig men
senkind. En de regering... och,
die doen net of ze van deze
praktijken niets afwisten.
JANNA KORT-V. D. MAREL
Juist op de dag dat de discussie betreffende abortus op gang kwam,
bleek dat onze zo gewilde zwangerschap niet doorging. Ons
kindje bleek al drieënhalve week dood in mijn buik te zitten.
Om emotionele redenen wilde ik niet dat de miskraam spontaan
op gang zou komen. Ik verzocht om een curettage.
In zo'n verdrietige situatie blijkt niemand mee te willen werken.
Noch de verloskundige, noch het AZL (Academisch Ziekenhuis Lei
den). Na vijf dagen zat ik pas voor het eerst bij een gynaecoloog
en vijf dagen later kon ik pas worden geholpen. Dat zijn in totaal
tien dagen van nodeloze spanning en verdriet. Vooral als je dan in
de kranten leest dat je voor een abortus vaak dezelfde dag al te
recht kunt.
Waarom een levend kindje wel in één dag weghalen en een kindje
dat drieënhalve week dood is nog tien dagen laten zitten?
MONIQUE SCHOUTEN
Dat de beslissing voor het al
dan niet ondergaan van een
abortus bij de zwangere vrouw
ligt, lijdt voor mij geen enkele
twijfel. Maar het in 'geestelijke
nood verkeren' als criterium
voor het al dan niet uitvoeren
van een abortus biedt voor mij
wel aanleiding tot discussie.
Wanneer is een vrouw in gees
telijke nood? Is dat als zij op
zestienjarige leeftijd zwanger is,
in de derde of vierde klas van
het vervolgonderwijs zit en geen
mogelijkheid ziet om haar kind
op te voeden? Is dat als zij vijftig
jaar oud is, zichzelf emotioneel
en lichamelijk niet meer in staat
acht om een kind groot te bren
gen? Ik denk dat een ieder die
het beslissingsrecht van de
vrouw voor het al dan niet on
dergaan van een abortus res
pecteert, de geestelijke nood
van beide vrouwen zal onder
kennen.
Anders wordt dat indien de
vrouw zich in de abortuskliniek
meldt omdat ze voor de derde
of vierde keer in verwachting is
van een dochter, terwijl haar
culturele achtergrond min of
meer vereist dat ze dit keer een
jongen op de wereld zet. Dat
het geslacht van de ongeborene
bepalend kan zijn voor het on
dergaan van een abortus is naar
mijn mening verwerpelijk.
Maar, wie kan de vraag beant
woorden of deze vrouw in gees
telijke nood verkeert? Immers,
indien zij de abortus niet onder
gaat, wordt er dan op toegezien
of zij later niet overgeleverd is
aan een situatie die tot geestelij
ke nood leidt? Het al dan niet
stellen van een criterium als
'geestelijke nood' voor het on
dergaan van een eventuele
abortus komt hiermee ter dis
cussie te staan, want de vraag of
een vrouw in geestelijke nood
verkeert is eigenlijk niet te be
antwoorden. Het ter wereld
brengen van zo'n ongewenste
dochter kan uiterst negatieve
gevolgen hebben voor de baby
alsook voor de oudere kinderen.
De belangrijkste voorwaarde
om op te groeien tot een geluk
kig en gezond persoon is in de
eerste plaats een stabiele omge
ving en een of twee volwasse
nen die het kind ook daadwer
kelijk wensen en liefhebben.
Met betrekking tot uw vraag
naar meningen van lezers over
de kwestie rondom het begrip
noodsituatie in verband met het
toestaan van abortus, is mijn
mening (welke u als een aforis
me zou kunnen aanmerken) de
volgende: Elk debat over abor
tus is priori een doodgeboren
kindje.
Het huidige gedoogbeleid inza
ke abortus, kan leiden tot het
volgende moordplan. Als je va
der of moeder lastig, ziek of
hulpbehoevend wordt, geef ze
dan maar een spuitje. Moord is
moord of je nu een mens in
wording of mens in de laatste
levensfase bent.
J. DEJONG-MEYER
In België is er met een 'Witte
Mars' massaal geprotesteerd
gen verkrachters en kinder
moordenaars. In Nederland
komt er, als het aan mevrouw
Borst ligt, een wet die het mo
lijk maakt om kinderen die
om welke reden dan ook o
gewenst zijn, in de moeder
schoot te vermoorden. De kin
deren hebben zelf niet om he
leven gevraagd. Zij zijn weer
loos. Moeten wij nu een rode
protestmars gaan houden?
J. G. VAN DER GEEST
Nederland is niet streng geno
tegenover criminelen. De )t
doodstraf bestaat hier niet, ge J
lukkig. Zouden we dan met z'
allen niet ook de onschuldige |v
en weerloze ongeboren kinde
ren willen beschermen? F
de moeder door de zwanger
schap in levensgevaar verkeer 'u
is er sprake van een noodsitui n.
tie. De zwangere vrouw hoeft
het kindje niet eens zelf op te
voeden en te verzorgen. Er
staan veel kinderloze echtpan j
te trappelen om het van haar
over te nemen. Zo hoeft ze zie
later ook geen verwijten te mi 1Q
ken dat ze haar eigen kindje
heeft gedood. Veel vrouwen
krijgen daar namelijk spijt var rg
Het zal misschien een zware
weg zijn voor menig zwangen
Het is kiezen uit twee kwaden le
maar adoptie is dan wel de be )v
te keuze.
H. VAN EGMOND
