Leidsch Dagblad | 1997 | 22 januari 1997 | pagina 18

Verwarrende berichtgeving over De Ganzenhoek

Schrijvende Lezers

O IV/I B U D S

A N

Van oude mensen en de
dingen die voorbij gaan

Ondanks Leiden kwam Heineken naar Zoeterwoude

Huldigt de gemeente Leiden 'jongens uit de polder'

9

'En toen
werd de
fiscus
wakker'

Het mysterie van de wakken

■I

WOENSDAG 22 JANUARI 1997

CHEF APRIAAN RKAUI 'f NHMKC

LEIDSCH DAGBLAD

De krant moet de lezer voor alles duidelijkheid
bieden. In veruit de meeste gevallen gebeurt dat
ook. maar een enkele keer gaat het mis. dan ver
spreidt de redactie juist mist in plaats van helder
heid Zo ook op 8 januari. Op de pagina Natuur
en Milieu werd onder de kop Ondergang dreigt
voor dennen in Wassenaar gemeld dat Staatsbos
beheer het Ganzenhoekbos wil laten kappen om
dat het in het duingebied eigenlijk niet thuis
hoort.

Wie echter de pagina Regio Leiden van diezelf
de dag opsloeg, kon daar in een artikel lezen dat
burgemeester Schoute van Wassenaar tijdens zijn
nieuwjaars" espraak zich gelukkig toonde dat
Staatsbosbeheer heeft toegezegd in ieder geval
voorlopig van kappen af te zien

Een lezer vroeg zich af hoe dat nu toch moge
lijk was en wat hij moest geloven. Wat dat laatste
betreft: de kap van De Ganzenhoek gaat voorlo
pig niet door

Maar hoe kunnen zulke tegenstrijdige berich
ten nu eigenlijk m één en dezelfde krant komen?
De uitleg zal Lk hierna geven, waarmee ik de fout
overigens zeker niet wil goedpraten. De lezer kan
trouwens terecht zeggen dat hij met de interne
roerselen van de krant niets te maken heeft. Zij
moet haar werk gewoon goed afleveren. Zo een
voudig is het

De rubriek Xatuur en Milieu wordt niet in Lei
den gemaakt maar door een ander dagblad
waarmee het Leidsch Dagblad nauw samenwerkt.
De rubriek verschijnt wekelijks en wordt al eerder
dan de dag van verschijning samengesteld en ge
redigeerd. De pagina Regio Leiden daarentegen
volgt de actualiteit op de voet. En zo kwam het
bericht over het kappen van het bos op dezelfde
dag m de krant als de laatste ontwikkeling m deze
kwestie namelijk het niet kappen van het bos.

Zoiets komt zelden voor. het is een
ongelukkige samenloop van om
standigheden. maar wel één die
kan worden vermeden.

Waar het hier aan ontbroken
heeft, is een goed overleg tussen
de deelredacties. Dat is altijd no
dig. maar hier zelfs dringend ver
eist omdat die deelredacties zich
in dit geval niet op dezelfde plaats
bevinden. Een goede oplossing
zou ook zijn om op de pagina Na
tuur en Mileu meer algemene en
geen specifiek regionale onder
werpen op te nemen. Die kan men
beter overlaten aan de regionale
(plaatselijke) redacties. Zo voor
komt men verwarring én doublures. Ik zal de
hoofdredactie daarvan proberen te overtuigen.

'Stopper'

Een krant moet altijd een even aantal pagina's
bevatten. Maar het gebeurt niet zelden dat het
aantal redactie- en advertentiepagina's samen op
oneven uitkomt. Dan wordt een zogenaamde
stop-pagina ingelegd. Dat is een pagina die tevo
ren is klaargemaakt en uit niet-actuele kopij be-

RUUDPAAUW

staat. Zo n pagina kan wel e
tijdje blijven liggen,
wordt pas geplaatst als zij nodig is.
Als het zo ver is dient zo n pagina
goed te worden gecontroleerd,
want evenals met het Ganzenhoek
bos het geval was. loopt men het ri
sico dat gegevens in een artikel niet
meer kloppen of door nieuwe ont
wikkelingen zijn achterhaald.
Op 6 januari ging het met een arti
kel op zo'n stop-pagina Cash Con
verters biedt gestolen fietsen aan)
grondig fout. Het gaf het verhaal
weer van een man die van de poli
tie te horen had gekregen dat zijn
gestolen (dure) fiets bij de Groning
se vestiging van Cash Converters (CC), een bedrijf
in tweedehands goederen, te koop stond, naar la
ter bleek voor 500 gulden. De man wist de eige
naar van CC ervan te overtuigen dat het zijn fiets
was, maar hij moest toch 162.50 gulden neerleg
gen, zijnde het bedrag dat CC zelf voor de aan
koop had betaald, om hem terug te krijgen. Een
merkwaardige zaak. De eigenaar van CC zei in
het artikel niet te hebben geweten dat de fiets
was gestolen.

De ombudsman van het Leidsch Dagblad is van maandag tot en met vrijdag
bereikbaar van 9.30-11.30 uur onder telefoonnummer [phone]. Brieven kan
men richten aan het adres: Ombudsman Leidsch Dagblad, Postbus 54, 2300 AB
Leiden. Het werk van de ombudsman valt buiten de verantwoordelijkheid van de
hoofdredactie.

Voor klachten over de bezorging gelieve men te bellen (071) - 5128030.

Het artikel was afkomstig van het Nieuwsblad
van het Noorden en door dat blad op het net ge
zet van de Geassocieerde Pers Diensten (GPD),
waarbij deze krant is aangesloten. Hier verscheen
het dus op 6 januari in de krant.

Cash Converters protesteerde tegen deze be
richtgeving en de aantasting van haar goede
naam. Niet alleen had zij de 162,50 gulden in
middels aan de man teruggegeven, maar zij was
ook, al geruime tijd terug, door de politie gereha
biliteerd.

Bij onderzoek bleek mij het volgende: het arti
kel van 6 januari kon bij de lezer de indruk wek
ken dat het een recente gebeurtenis betrof, maar
het dateerde al van begin september 1996. Het
was bij deze krant al die tijd in het computerge
heugen bewaard en dus pas nu, vier maanden la
ter. zonder enige controle, in de krant gezet.

De mededeling van CC dat zij al in september
van elke blaam gezuiverd is, is juist. De politie
verklaarde in een bericht dat al op 7 september
1996 in het Nieuwsblad van het Noorden ver
scheen dat CC in deze zaak te goeder trouw is ge
weest: zij spreekt voorts haar waardering uit over
het registratiesysteem van CC.

Of die rechtzetting óók op het net van de GPD
is verschenen heb ik niet kunnen nagaan, maar
doet ook nauwelijks ter zake. Een bericht van de
ze strekking publiceer je direct of je publiceert het
niet. Je kunt er niet vier maanden later nog eens
mee aankomen. Daarvoor is het gewoon te oud.
Doet men het toch dan ziet men wat voor risico
men kan lopen en wat voor schade men kan aan
richten. Hier past dan ook een hard oordeel: de
redactie heeft zich schuldig gemaakt aan een
vorm van onverantwoorde journalistiek.

De gekende Nederlandse
schrijver Louis Couperus
schreef al in 1906 over de
oude mensen en de dingen
die voorbij gaan. En het the
ma is nog steeds actueel, im
mers alles gaat voorbij.

Complex is soms wel de
wijze waarop men de dingen
voorbij ziet gaan. Zo neem je
's middags deel aan een VÓ-
MI(Vereniging Oud Militaire
Indiëgangers)-regio bijeen
komst in 'De Rank' te
Noordwijk en lees je 's
avonds in 'eigenste' dagblad
(het Leidsch Dagblad van
15-01-97) het zoveelste bo
terzachte artikel met betrek
king tot onze gemengde ge
voelens over Indië.

Met alle respect ten aan
zien van de geïnterviewde
sobats, maar wat is de zin
van dit wederom oprakelen
van onze ervaringen en bele
venissen toentertijd en al
daar?

Natuurlijk, op zo'n bijeen
komst van veteranen, onder
gelijkgestemden, dan is het
klankbord ruimschoots aan
wezig. Maar in een land, dat
nimmer heeft kunnen bogen
op een zekere mate van een
militaire geschiedenis en/of
cultuur, is het discussiëren
over desbetreffende dingen
volstrekt zinloos. Of, het leidt
bij anderen tot de overtrok
ken en uit verband gehaalde
zaken, die het juiste beeld

nog I

(en de waarheid) over ons
(meestal verplichte) optre
den vertroebelen, danwel
valselijk weergeven.

In een tijdsbestek van
goed veertig jaar heeft de in
teresse van onze rijksover
heid ten aanzien van de na
zorg en erkenning van niet
name de Indië-veteranen,
hoegenaamd geen prioriteit
ondervonden. Hadden 'wij'
maken met een mi-
i oorlog, waar nog
wel daadkracht aanwezig
was, een en ander werd al
lengs softer toen Oorlog ver
vangen werd door Defensie.

Thans, mede door het re
cent afschaffen van de
dienstplicht, spreekt men al
van een veredeld soort poli
tiekorps, met dezelfde taken.
Te verwachten valt, dat deze
brigade ter gelegener tijd on
der Binnenlandse Zaken
gaat ressorteren. Op dat mo
ment zal de dan verantwoor
delijke bewindspersoon ver
ordonneren dat hij/zij niets
met die 'oude mensen' van
doen heeft en die zien dan
op hun beurt 'de dingen
voorbij gaan', waaronder de
sinds 1995 toegezegde stof
felijke waardering!

YVel zal de Exellentie vra
gen, of de laatste veteraan
alstublieft het licht uit wil
doen!

N. Sluis sr.,
Noordwijkerhout

Hele artikel "Weg met aftrek
hypotheekrente' achterhaald

Na lezing van het artikel "Weg
met aftrek van hypotheekren
te van Sjaak Smakman in het
Leidsch Dagblad van 17 janua
ri jongstleden, ben ik van me
ning dat hier en daar iets moet
worden rechtgezet.

1 In de aanvang wordt ge
steld. dat Van der Ploeg
(PvdA'. Giskes 1D66) en Hillen
(CDA) natuurlijk gelijk heb
ben: de hypotheekrente-aftrek
moet op termijn weg, want
niet de huizenbezitters, maar
de banken verdienen er goud
mee. Verderop lees ik echter,
dat huiseigenaren moeten be
denken dat zij via de hypo
theekrente-aftrek jaar in jaar
uit fors worden gesubsidieerd
en dat aan de opbouw van
hun vermogen door alle belas
tingbetalers wordt meebe
taald vandaar zijn pleidooi
voor forse verhoging van het
huurwaardeforfait. Het lijkt
mij toe. dat de schrijver met
deze twee stellingen zichzelf
tegenspreekt, nog afgezien van
het feit dat de tweede stelling
in exact dezelfde bewoordin
gen opgaat voor hen die profi
teren van huursubsidie.

2. V erhoging van het huur
waardeforfait heeft niet zozeer
desastreuze gevolgen voor de
hogere inkomensgroepen, als
wel voor diegenen, die ooit
een betaalbare woning kon
den kopen, maar nu de waar
de van hun bezit spectaculair
zien stijgen door de grote
vraag naar huizen, juist in de
goedkopere en nog betaalbare

prijsklassen, vooral in de
Randstad en de grote steden,
een ontwikkeling, waarop juist
die huiseigenaren niet zitten
te wachten. Met name dus bij
de lagere en de midden-inko
mensgroepen zal zo'n verho
ging van het forfait niet in I
dank woren afgenomen.
x 3. Ik begrijp niet goed. waar-
om Smakman met name de
heer Van der Ploeg gelijk moet
geven die, toen hem op de ge
volgen van het onder punt 2
gestelde werd gewezen, zelf
zijn ongelijk erkende.

4. Wellicht kan ik de onge- 1
rustheid vanwege een on
rechtvaardige bevoordeling
van de huizenbezitters bij
Smakman wrat wegnemen
door de volgende feiten:

a. als huiseigenaar betaal ik
225 procent maal zoveel OZB
als een niet-huiseigenaar.

b. door veelal hoge onder
houdskosten. vooral bij huizen
ouder dan 10 jaar. wordt veel
van de in het artikel veronder
stelde vermogenstoename te-

c. door nieuwe wetgeving
zal in 1997. ondanks verlaging
van het percentage huurwaar
de. het forfait, uitgedrukt in
guldens, voor vrijwel alle huis
eigenaren fors omhoog gaan

Gezien de laatste opmerking
is eigenlijk het gehele artikel
van Smakman achterhaald.

J de Groot,

Leiderdorp.

Op vrijdag 10 januari jongstle-
den stond in uw dagblad een
artikel van de heer Waal over de
Grote Polder in Zoeterwoude.
Daar stond heel veel lezens
waardigs in. Met belangstelling
heb ik er kennis van genomen.
Maar dan wordt zo tussen neus
en lippen door een opmerking
geplaatst, waar ik me zeer aan
ergerde.

Letterlijk schrijft de heer
Waal: 'in het begin van de jaren
zeventig deed Leiden wel het
werk voor de vestiging van Hei
neken en andere bedrijven,
maar bleef het grondgebied van
Zoeterwoude'.

Het tegendeel is echter waar.

De heer Waal had beter kun
nen zeggen, dat ondanks zware
tegenwerking van Leiden de

vestiging van Heineken toch
doorgang kon vinden. Wat was
het geval? Leiden had meer dan
gewone aandacht voor de Bar-
repolder (de plek waar Heine
ken nu gevestigd is), want Lei
den had daar een elektriciteits
centrale willen vestigen, waarbij
bijna de hele polder onder wa
ter zou worden gezet, om op die
manier voldoende koelwater
voor de centrale in voorraad te
hebben. Zoeterwoude was daar
helemaal niet gelukkig mee.

Kunt u zich voorstellen, dat -
toen vertegenwoordigers van
Heineken het raadhuis van Zoe
terwoude bezochten om de mo
gelijkheid van vestiging van een
bierbrouwerij te bespreken op
de plek, die Leiden onder water

De vestiging

wilde zetten - zij met vlag en
wimpel werden ingehaald, en al
heel gauw in principe overeen
stemming werd bereikt.

De gemeenteraad van Zoe
terwoude ging in de vergade
ring van augustus 1970 in prin
cipe accoord met de vestiging
van de brouwerij. En toen was
Leiden in last. Een streep door

hun rekening. Alles werd in het
werk gesteld om Zoeterwoude
dwars te zitten. Op het gebied
van de toekomstige brouwerij
(zestig hectare) had Leiden een
klein stukje grond in bezit van
naar ik meen nog geen honderd
\ierkante meter. En met dat
kleine stukje grond (dat Heine
ken absoluut nodig had) is toen

ARCHIEFFOTO FRANS ROMBOUT

een onredelijke druk uitgeoe
fend, zowel op de gemeente
Zoeterwoude. alsmede op de di
rectie van Heineken. Leiden
kwam plotseling voor de dag
met de stelling: deze vestiging is
niet van plaatselijk belang,
maar van regionaal belang. Dus
moest Leiden hierin meespre
ken.

De druk van Leiden was af
schuwelijk. Er moest - volgens
Leiden - een commissie komen
om de bouw te begeleiden, en
daarin moest Leiden natuurlijk
zijn plaats vinden. Er was iets
van een soort ultimatum, waar
bij als uiterste mogelijkheid
naar voren werd geschoven, dat
dat kleine stukje grond niet zou
worden verkocht, en daarmee
de bouw onmogelijk zou wor
den.

Ik herinner me nog de avond
ten huize van burgemeester
Detmers, waarbij het gemeente
bestuur van Zoeterwoude, en
tevens de directie van Heineken
in oprichting aanwezig waren.
Als wethouder van Zoeterwou
de heb ik die avond nog scherp
in mijn geheugen gegrift staan.

We moesten aan de eis van
Leiden voldoen, om een geza
menlijke commissie te vormen,
om de bouw te 'begeleiden'.
Het was die avond buigen of
barsten. En ik herinner me nog
duidelijk, dat de bouwdirecteur
van Heineken de knoop door
hakte door te zeggen: 'Geef ze
maar hun zin. Die commissie
heeft toch niets te betekenen.
We laten ze wel zien, wat we
kwijt willen en dan lopen ze wel
met ons mee'.

Zo is het gegaan, en dat moet
de heer Waal wel zeer goed we-

Naschrift redactie:

Ad punt 1: De zinsnede over
vermogensopbouw was be
doeld om het mogelijke be
zwaar te ontkrachten dat een
huiseigenaar drie ton hypo
theek heeft moeten nemen op
een huis dat bij verkoop maar
twee ton oplevert omdat de
rente-aftrek verdwijnt. Dat be
zwaar is echter onterecht, om
dat de huiseigenaar dankzij de
hypotheekrente-aftrek nooit
de werkelijke lasten van die
drie ton hypotheek heeft hoe
zen betaler, en dus ook geen
recht heeft op het extra ver
mogen dat hij zo opbouwt.
Da: laat onverlet dat het voor-
al de banken zijn die profite-
1 ren van te hoge prijzen omdat
ze extra geld kunnen uitlenen.

Ad punt 2 en 3: Hoe een ver
hoging van het huurwaarde-
forfa;r in de praktijk uitpakt,
valt goed te regelen Bij de re
cent in de Tweede Kamer be
handelde herziening van het
huurwaardeforfait hebben tal
van vananten de revue gepas
seerd. die elk andere inko
mensgevolgen hadden 'want
mensen met duurdere huizen
hebben over het algemeen ook
een hoger inkomen; Maar het
is ontegenzeggelijk waar dat er
in eerste instantie fricties zijn.
Zoals in het verhaal staat: nie
mand blijft buiten schot bij
een verhoging van het forfait.
Maar door de forfaitverhoging
geleidelijk in te voeren en de
verhoging groter te maken

naarmate een huis meer
waard is, vallen de gevolgen
goed te doseren.

Ad punt 4 aj Dat een huisei
genaar meer OZB betaalt dan
een huurder, is een misvat
ting. Een huiseigenaar betaalt
direct zowel het gebruikers
als het eigenarendeel, maar de
huurder betaalt die twee delen
net zo goed. De verhuurder
verhaalt het eigenarendeel im
mers via de huur op de huur
der.

Ad punt 4 b) Met de onder
houdskosten van een huis
wordt al rekening gehouden in
het huurwaardeforfait. Over de
vraag of die onderhoudskosten
zo hoog zijn dat de vermo
gensopbouw daardoor groten
deels teniet wordt gedaan, is
daardoor op zich niet zo rele
vant. De huiseigenaar 'krijgt
immers via een korting op het
huurwaardeforfait al geld voor
dat onderhoud.

Ad punt 4 C) Het forfait gaat.
dat is heel uitdrukkelijk afge
sproken, niét omhoog. Bij de
hertaxatie zal aan veel huizen
een veel hogere waarde wor
den toegerekend, maar in ruil
daarvoor gaan de tarieven om
laag. Per saldo moet voor alle
huizenbezitters samen het to
tale huurwaardeforfait gelijk
blijven. Wel kunnen er indivi
dueel verschillen optreden:
huiseigenaren van wie de wo
ning extreem veel in waarde is
gestegen, zullen wat meer bij
hun inkomen moeten tellen i

In het Leidsch Dagblad van 7 januari
stond een kort artikel waarin werd ver
meld welke buurgemeenten van Leiden
hun elfstedenrijders huldigen. Tevens
werd gezegd dat de gemeente Leiden
geen huldigingsplannen heeft, want
aldus een gemeentelijke woordvoerder
'dit is toch een sport voor jongens uit
de polder'!

Uiteraard schoot deze toevoeging bij
ondergetekenden in het verkeerde keel
gat. Na wat heen en weer gebel met de
gemeente en de krant, konden wij de
juiste toedracht en de juiste bewoordin

gen niet achterhalen. Feit blijft dat de
gemeente Leiden (nog) geen aandacht
aan haar elfstedenrijders heeft besteed
en dat eigenlijk ook niet van plan is. Bij
navraag blijkt dat Leiden nog niet uit
Leeuwarden vernomen heeft welke
Leidse schaatsers de Tocht der Tochten
hebben uitgereden. Dit is vreemd, want
de buurgemeenten, waaronder het ook
niet zo kleine Alphen aan den Rijn, heb
ben daar geen moeite mee gehad. Deze
gemeenten weten deze tocht wel op zijn
waarde in te schatten en zijn trots op
hun schaatsers.

De gemeente Leiden is kennelijk niet
op de hoogte van het feit dat er in deze
gemeente toevallig een schaatsvereni
ging bestaat, namelijk de IJVL (IJssport
Vereniging Leiden) en dat dit de grootste
sportvereniging van Leiden is. Om te
voorkomen dat de geschiedschrijving
van de gemeente op dit punt te kort
schiet volgen hieronder de namen van
de schaatsers van de IJssport Vereniging
Leiden die de tocht hebben volbracht.

Uit Alphen aan den Rijn: Jacqueline
Zwetsloot. Uit Leiden: Peter van Bohe-
men, Jos Drabbels, Gerard Driessen, Jos

Fugers, Piet van Goudoever, Bert van
Kordelaar, Eric van Kordelaar, Henk Lus
tig, Cees Olsthoorn, Henk Oosterhof,
Aad van Ouweelen, Hans Schouffoer, Co
van Wetten, Pieter Smit en Cor Vergeer.
Uit Leiderdorp: Frits van Huis. Uit
Stompwijk: Jacques Hoogweg en uit
Delft: Jeroen Buis.

Op vrijdag 3 januari voltooiden de vol
gende twee niet ingelote leden de tocht:
Bert Breed en Jaap de Gorter uit Leiden.

In de rubriek 'Belasting
Belicht' van 15 januari j.L
wordt gesproken over het
huurwaardeforfait 1997.

Inderdaad zal men de
huurwaarde van het eigen
huis voor de inkomstenbe
lasting moeten gaan base
ren op de waarde die ver
meld zal gaan worden op
het aanslagbiljet onroe-
rend-zaak-belasting van
de gemeente.

Uit uw artikel valt af te
leiden dat wanneer deze
waarde bijvoorbeeld
170.000 gulden is. men
1,25 procent, dus 2125 gul
den, bij het inkomen moet
tellen.

Maar: veel gemeenten
hebben een taxatiewaarde
genomen die dateert van
vóór 1995. Zo is de peilda
tum voor bijvoorbeeld Lei
derdorp: 1 jan. 1992.

En toen werd de fiscus
wakker. Voor dergelijke
gemeenten (zogenaamde
wets fictiegemeen ten
heeft het ministerie 'opho
gingspercentages' vastge
steld.

Voorbeelden van zulke
percentages: Jacobswoude
25, Katwijk 25, Leiderdorp
23, Oegstgeest 20, Valken
burg 15, Zoeterwoude 25.

In een gemeente met
een opslagpercentage van
25 wordt de huurwaarde
zoals boven gesteld op
2125 gulden, dus als volgt:
170.000 gulden 25 pro
cent 212.500 gulden a
1,25 procent 2656 gul
den.

Dit opslagpercentage
kost de eigenaar dus (in de
50 procentsschijf) 2656
gulden, minus 2125 gul
den a 50 procent 265
gulden belasting extra.

P.J. Fritz,

Leiderdorp.

I O EK ZUYDERDUIN

adviseur van de
vereniging De Friesche Elf Ste
den. heeft het bij het rechte
eind: 'Ook als er altijd al stro
ming is en er heeft toch al da
gen ijs gelegen, kan het ineens
misgaan. Dan gaan ineens de
warme lagen water zich met de
koude lagen, die zich vlak onder
het ijs bevinden, mengen.' De
vraag blijft echter, waarom zo
plotseling?

Van de aardrijkskundeles op
de oude HBS herinner ik mij het
volgende: gedurende herfst en
winter koelt het water af. De
koude komt van boven uit de
lucht, en de wind roert hem
door het water heen. Omstreeks
december is het water bij de bo
dem altijd nog, pak weg, twaalf
graden, terwijl het aan de op
pervlakte al lang omstreeks nul
is. Halverwege oppervlakte en

bodem houdt water van vier
graden zich in evenwicht. Maar
het is een labiel evenwicht,
want bij vier graden is water op
zijn zwaarst en hoort het eigen
lijk onderin te liggen. De verti-
kale stroom tengevolge van de
zwaartekracht, de convectie,
kan op gang gebracht worden
door stromingen van andere
oorsprong: stroming ten gevol
ge van wind en... bemalen en
pompen van koelwater.

In januari bereikt de laag van
vier graden zijn eindbestem
ming. op de bodem. De toe
stand is stabiel: het zwaardere
ligt onder het lichtere water. Als
het dan dichtvriest hoeft de wa
terwolf niet gevreesd te worden.
Maar als er aan het begin van
het afkoelingsproces al ijs ligt,
kijk dan maar goed uit! De wind
heeft geen effect meer, de be

maling is gestaakt en het wa
ter is in slaap gevallen. Het
plaatselijke effect van een koel-
waterinlaat is als een kieteling
aan het oor van de waterreus:
hij wordt weer wakker en keert
zich in zijn volle lengte nog
eens om. Ook in rationele zin is
het duidelijk wat er gebeurt: het
water van vier tot twaalf graden
komt tegen het ijs aan te liggen
en spreidt zich daar als een olie
vlek uit. Dan begint het vreten
van de waterwolf.

Concluderend kan men zeg
gen dat een vroege vorstperiode
gepaard gaat met het verschijn
sel van plotselinge wakvorming
in het ijsplateau: bij een labiel
evenwicht hebben kleine oorza
ken grote gevolgen.

Leny Wiggers
blijft een kei!

De portretten-galerij van elf
stedentocht-schaatsers ui;
deze regio bekeek ik met be
langstelling. Hulde aan al die
mannen (beneden de 65
jaar), die deze barre tocht
volbrachten.

Helaas miste de verslagge
ver van het Leidsch Dagblad
een Leidse vrouw, die bijna
van haar AOW gaat genietea
en opnieuw een elfsteden
tocht-kruisje verdiende1
Waarschijnlijk hebben maai
weinig vrouwen van die leef
tijd haar dat na gedaan.

Daarom proficiat Leny! Ge
weldig wat een prestatie. I?
oud-collega's van het Zen
dingsbureau zijn trots op je!

Hetty Boten
Oegstgeest