'Lol in het leven hebben, dat is belangrijk'
Corry Brokken milt toga weer in voor muziek
Rtv Show
DiNSDAG 24 DECEMBER 1996
Orkestleider James Last 67) voelt zich beschennd door de jeugd
De basis voor zijn nog altijd voortdurende succes legde
James Last tijdens een feestje ter gelegenheid van zijn
tienjarig huwelijk. „De muziek die bij soortgelijke feestjes
gespeeld werd, leverde nooit sfeer op. Zo kwam ik op het
idee om hedendaagse schlagers op een bandje te zetten
met daar tussendoor gelach en gepraat." Dat leverde een
paar weken later het eerste album Non stop dancing op.
In Nederland boekte James Last met zijn party-sound al
snel succes. Veel albums met feestmuziek en later ook
met klassieke- en popmuziek, vlogen en vliegen als zoete
broodjes over de toonbank. De kaartverkoop voor zijn
optredens in Ahoy' in Rotterdam (19 april 1997) en in de
Rijnhal in Arnhem (21 april 1997) loopt als een trein.
ESSEN MARTIN HERMENS
De Grugahalle in Essen. Met
plaats voor ongeveer vijfdui
zend toeschouwers één van de
grotere concertzalen in het
Ruhrgebied. Tien jaar geleden
kreeg James Last de enorme hal
nog niet eens voor een kwart
gevuld. Het einde van een
roemrijke carrière leek in zijn
vaderland althansvoorbij.
„Een 32-jarige impresario zag
het wel zitten om mij weer eens
op tournee te sturen door
Duitsland. Hij heeft er een
enorm financieel risico mee ge
lopen". zegt de inmiddels 67-ja-
rige orkestleider. De gok blijkt
uiteindelijk een gouden greep.
James Last telt weer helemaal
mee in Duitsland. Zelfs in dis
cotheken schettert zijn muziek
weer uit de boxen.
Voor het concert in Essen is
nauwelijks nog een kaartje te
krijgen. Alleen achter in de zaal
zijn een paar stoeltjes van
wege het slechte uitzicht on
bezet. Zodra de maestro de
planken betreedt, krijgt hij een
enthousiast onthaal. Even later
valt het brave publiek van de
ene verrassing in de andere. In
de drie uur durende, wervelen
de show laat James Last horen
de hartslag van de muziek van
deze tijd perfect aan te voelen.
Al bedient hij zijn publiek ook
met een aantal oude krakers.
„Alle muziek heeft een beteke
nis", vertelt de orkestleider vlak
voor aanvang van het concert.
„Het is net als met de schilder
kunst. Je moet niet zeggen: dat
schilderij is slecht. Je moet pro
beren de achtergronden te vin
den. Wat heeft de schilder be
doeld? Wat wil hij uitdrukken?
In de muziek geldt hetzelfde:
zoek uit wat de componist be
doelt. Tekst en muziek zijn vaak
zo nauw met elkaar verbonden.
Dat maakt het gecompliceerd
om die nummers te bewerken
voor het orkest. Dus moet je
weten waarom de componist
die tonen en die woorden ge
bruikte."
Familie
In het programmaboekje wordt
James Last omschreven als een
familieman. 'Het hele orkest be
schouwt hij als zijn eigen fami
lie', staat er. Achter de scher
men leveren de medewerkers
van het orkestbedrijf het bewijs.
Je kunt probleemloos bij de
baas aan tafel schuiven tijdens
het diner, er slingeren grappen
over en weer en de drank vloeit
rijkelijk. „Natuurlijk zijn er wel
eens problemen. Die proberen
we zo snel mogelijk op te los
sen. Het gaat tenslotte om het
plezier van het musiceren", zegt
de éminence grise.
„Veel mensen van mijn leeftijd
zeggen: twintig jaar geleden was
pas een leuke tijd. Ze willen het
liefst leven net als toen. Maar
die tijd is voorbij. Dat heb ik
mezelf ook geleerd: vandaag is
belangrijk, maar morgen is nog
belangrijker. Ook voor mensen
van mijn leeftijd is het belang
rijk dat ze lol in het leven heb
ben. Dat ze genieten van alles
dat ze vandaag de dag meema
ken. De jeugd verheugt zich al
tijd op de dag van morgen. Ik
ben steeds weer verrast over
hoe die generatie dat doet."
De jeugd heeft bij 'Opa Hansi'
een streepje voor. „Ik voel me
door de jeugd beschermd", ver
telt hij. „Vanaf het begin van
mijn carrière heb ik dingen ge
daan die jonge mensen aan
spreken. Alle nieuwe ontwikke
lingen op het gebied van de
lichte- en popmuziek heb ik ge
volgd. Dat doe ik nog steeds.
James Last: Vanaf het begin van mijn carrière heb ik dingen gedaan die jonge mensen aanspreken.
Neem Babyface, Toni Braxton
of de Fugees. Dat is muziek
waarbij ik me thuis voel. Het
schijnt bijzonder te zijn voor ie
mand van mijn leeftijd om dat
allemaal nog bij te kunnen hou
den. Ik vind het Toll, Super."
Of succes nog een betekenis
heeft voor hem? „Maar natuur
lijk. Succes is een vorm van er
kenning voor hetgeen waarmee
je bezig bent. Ik ben dit vak in
gerold zonder te weten wat het
zou worden. Ik was een totaal
schuwe man toen ik begon. Op
mijn zestiende arrangeerde ik al
voor andere artiesten. Daar had
ik dertig jaar mee kunnen door
gaan, maar dat zou een gevan
genis geweest zijn. Ik wilde zelf
mijn arrangementen uitvoeren.
Ik heb de kans gekregen en het
lukte." Zijn succes verklaart hij
alsvolgt: „Je moetje grenzen
kennen en daarnaar leven. Ik
heb vroeg genoeg erkend dat ik
geen Beethoven ben. Dus doe ik
wat ik kan zo goed mogelijk.
Daarnaast brengen mijn muzi
kanten en ik vrolijkheid en le
vensvreugde. Dat bepaalt ook
een deel van het succes."
Zijn collectie gouden en platina
platen is één van de grootste ter
wereld. Hoeveel van dergelijke
J.37
.00
IT'?
gouden plaat ben je net zo blij n7
als met de eerste. Daarna hou
je niet meer precies bij hoevei jj
er nog binnenkomen. Vroegei
hing ik ze allemaal aan de
muur. Daarna verdwenen ze a
snel met stapels tegelijk ondei
het bed of in een kast. Het
ste vind ik de strijd tussen de
platenmaatschappij en het or
kest. Als er weer een gouden
plaat komt, hoor ik ze bij de fii
ma al denken: o ja, nou moeti -
we weer een feestje geven."
Aan het pensioen wil hij niet n_
denken. „Ik heb wel eens in dj ',-
auto gezeten en gedacht: pen
sioen zou mooi zijn. Maar toe
ik thuiskwam, zei ik: nee, dati
niks. Dan had ik weer een
mooie opname van Baby facet p'?
de radio gehoord, echt zo moi
dat je het bijna niet kunt nasp
len. Daar wil ik dan in mijn sti
dio meteen mee aan de slag.
Kijken of ik het origineel kan
benaderen".
In die studio staat een compu
ter waarmee James Last alle ai
rangementen maakt. Zes jaai
geleden haalde hij het appara
in huis. „Ik ben in contact gel
men met jonge mensen die rr
hebben uitgelegd hoe je met
zo'n ding moet omgaan, hoe
het in elkaar zit. Er zijn mense
die zeggen dat muziek maken
met de computer veel te een
voudig is. Mensen die dat zeg-
gën, hebben er geen weet van
hoe dat werkt. Muziek maken
met de computer is moeilijk.I
dereen kan er met een druko|
een knopje een ritme uit krij-
gen. Ik zoek steeds elke partiji
elke klank uit. Je moet precies
weten wat muziek betekent oi
dat uit een computer te kunne
halen. Ik zoek steeds naar het
geluid dat ik wil hebben. End;
is fantastisch om te doen."
„Het klinkt misschien een
beetje gek, maar de rust vindj
in feite op de bühne. Als alles
daar functioneert, geeft dat
goed gevoel. Het is niet eenvo
dig om dat voor elkaar te krij
gen. Een tournee is uiterst ver
moeiend. Er gebeurt niets wa;
niet lang over nagedacht is. Et
als dat allemaal lukt, dan hebj
de mensen een geslaagde avoi
gegeven."
i.Gl
58
.30
BUSSUM BERRIT DE LANGE
GPD
„Muziek is altijd mijn enige
grote hobby geweest. Uiteinde
lijk gaf ik toe aan de groeiende
heimwee naar het zingen, de
muziek en het theater.Zo ver
klaart Corry Brokken, inmid
dels 63 jaar, haar terugkeer in
de muziek. Ondanks een hec
tisch leven vertoont haar gelaat
weinig tekenen des tijds. De ja
ren waarin de schijnwerpers
waren gedoofd, maakten haar
slechts rijper en wijzer.
In de jaren vijftig en zestig was
Corry Brokken niet zomaar een
zangeres. Nadat zij in 1957 het
Eurovisiesongfestival won met
het inmiddels klassieke num
mer Net als toen wachtte haar
een glansrijke carrière in de
Nederlandse showbizz. Liedjes
als La Mamma, Milord en Mijn
Ideaal maakten haar onsterfe
lijk. Ondanks de jarenlange
muzikale stilte, Brokken was
een nieuw leven begonnen als
advocaat en later rechter, werd
haar naam doorgegeven van
moeder op dochter, van oma
op kleinzoon. Want Brokken is
een van de meest geliefde zan
geressen die de Nederlandse
muziekwereld ooit heeft voort
gebracht.
De zangeres had eigen tv-
shows in Nederland en Duits
land en schitterde in de Snip en
Snap Revue van René
Sleeswijk, haar tweede echtge
noot. Toch besloot zij begin ja
ren zeventig plotsklaps om een
punt te zetten achter haar car
rière. „Ik werd geleefd, ik was
de greep op mijn leven volledig
kwijt. Op een gegeven moment
dacht ikIs that all there is,
naar het bekende liedje van
Peggy Lee. Bovendien werd ik
het zat dat alles wat ik deed
breed werd uitgemeten in de
pers. Ik wilde niet eens een
rustpauze, ik dacht echt: ik
schei ermee uit."
Dat ik weer voor jou zou
zingen
al is het nog zo zacht
nooitgedacht
nooitgedacht
Jij was nooit uit mijn
herinnering
nog geen dag, geen nacht
nooit gedacht/nooit ge
dacht
Woorden op de nieuwe
cd van Corry Brokken
die eigenlijk alles zeggen.
Want de zangeres ver
ruilde begin jaren zeven
tig baar glansrijke carriè
re plotsklaps voor een
loopbaan in toga. Nie
mand had durven voor
spellen dat zij ooit nog
een noot zou zingen.
Nooit Gedacht, luidt dan
ook de toepasselijke titel
van haar verrassende te
rugkeer naar haar grote
liefde: de muziek.
Ze besloot een nieuwe uitda
ging aan te gaan. De in 1932 in
Breda geboren zangeres had
echter alleen de Mulo gevolgd,
zodat zij staatsexamen moest
doen om toegelaten te worden
tot de studie rechten aan de
Utrechtse Universiteit. „Ik was
altijd al geïnteresseerd in de ju
ridische aspecten van platen
contracten en optredens. Ik
ben een wroeter, wilde altijd al
van de hoed en de rand we
ten", zegt Brokken over die
keuze. Toch was ook haar
nieuw ingeslagen weg voer
voor de bladen en bleef die zo
gewenste stilte uit.
„Toen ik ging studeren schre
ven de bladen: 'wat nou weer.
Een zangeres die gaat studeren!
Achteraf begrijp ik ook wel dat
dat gewoon nieuws was, maar
ook tijdens mijn studie werd ik
constant gevolgd. Ze lagen bij
wijze van spreken in de bosjes
en zaten zelfs met flitsers in de
collegezaal. Toen ik wist dat de
pers lucht had gekregen van
mijn afstuderen, ben ik niet
eens naar de bul-uitreiking ge
weest. Toen ik later rechter was
geworden, belden ze zelfs naar
de rechtbank. Ik wilde die aan
dacht helemaal niet, want ik
vind dat iemand die zoveel pu
bliciteit krijgt het rechterswerk
niet voldoende en in alle rust
kan doen."
Tijdens haar studie ontmoette
Brokken haar huidige echtge
noot Jan Meijerink en samen
begonnen ze een advocaten
praktijk in het Gooi. Maar
Brokken ging verder. In 1988
werd zij voor het leven be
noemd tot rechter in Den
Bosch. „Ik deed onder meer
strafzaken, echtscheidingen en
adopties. Ik heb dat werk altijd
als zeer plezierig ervaren", is
het enige dat Brokken kwijt wil
over die periode. Zij wil niet in
houdelijk ingaan op de zaken
die zij onder handen kreeg.
Willem Duys
Haar artiestenbloed ging weer
stromen toen zij vorig jaar acte
de présence gaf op het Grand
Gala du Disque. Uit handen
van Willem Duys ontving zij
daar een Ere-Edison voor haar
compilatie-album Net als toen.
Dat album was in 1994 op ver
zoek van Brokken met weinig
trompetgeschal gelanceerd. Op
die gala-avond probeerden tal
van vertegenwoordigers van de
N ederlan'dse muziekwereld
haar over te halen nieuw reper
toire op de plaat te zetten.
Ook bij Brokken zelf begon het
steeds meer te kriebelen, hele
maal toen zij op het podium
een staande ovatie in ontvangst
mocht nemen. Haar terugkeer
naar haar grote liefde werd on
vermijdelijk. „Zo'n besluit
neem je niet over één nacht ijs,
daar heb ik goed over nage
dacht. Ook over mijn stem had
ik mijn twijfels. Ik ben toen
naar de bekende zangpedagoge
Maria Rondèl gegaan en die
heeft mij anderhalf uur onder
handen genomen. Daarna zei
ze: 'Je stem is nog geen klap
veranderd; hij is zelfs warmer
geworden en heeft zowel naar
boven als naar beneden meer
bereik gekregen. Je moet alleen
nog wat oefenen op het mid-
denregister'. Daarna heb ik de
knoop doorgehakt." Begin dit
jaar nam ze afscheid van haar
collega-rechters.
Haar hang naar perfectie lever
de Brokken, ook in het verleden
wel eens de kwalificatie 'lastige
tante' op. „Ik zorg er altijd voor
dat ik mijn zaakjes voor hon
derd procent voor elkaar heb,
niet alleen in mijn zangcarrière.
Als advocaat streefde ik naar
sublieme pleidooien en als
rechter zorgde ik altijd dat ik de
dossiers van binnen en van
buiten kende. Je kunt dat lastig
noemen, ik noem het liever
perfectionistisch."
Ook deze keer wilde de zange
res niet zomaar een paar liedjes
op de plaat zetten. Het reper
toire werd zorgvuldig bijeen ge
zocht en de beste mensen wer
den opgetrommeld om het op
de plaat subliem te laten klin
ken. Harry van Hoof tekende
voor de arrangementen, Louis
van Dijk nam plaats achter de
vleugel en Ruud Jacobs deed
.als oude bekende van Brokken
de productie. De teksten wer
den bedacht en vertaald door
onder meer Toon Hermans,
Henk Westbroek, Coot van
Doesburgh en Liselore Gerrit
sen.
Zelf is Brokken het meest te
spreken over het gevoelige
nummer De Tijcl (naar Lascia
Chio Pianga van Handel) waar
bij zij slechts wordt begeleid
door Van Dijk op de vleugel.
Maar ook het liedje over de
door haar zo geliefde stad Am
sterdam is favoriet. „Ze zeggen
zelfs dat dat een nummer één
hit kan worden", lacht Brok
ken. „Net als Lekker Leven een
carnavalskraker zou kunnen
worden. Ik zou me dood lachen
als dat gebeurt."
Kleinschalig
De zangeres bereidt intussen
ook haar terugkeer op de thea
terpodia voor. „Gewoon klein
schalig, niet te veel toeters en
bellen. Ik zie er graag verzorgd
uit, eenvoudige chique, geen
verschrikkelijke glitterjurken
meer om in van de trappen
neer te dalen. Zowel nieuw als
aangepast oud repertoire
wil ze ten gehore gaan brengen.
Sommige liedjes van vroeger
zijn nu eenmaal gedateerd.
„Neem Mijn Ideaal, dat zijn nu
zulke ouderwetse woorden,
over een man die wenst dat je
flensjes voor hem bakt! Boven
dien reageert een jong meisje
nu eenmaal anders dan een
vrouw van mijn leeftijd. Nu ik
beter weet hoe het leven in el
kaar zit, kan ik de emoties ook
beter zingen."
Rest nog een vraag: Waarom
trekt Corry Brokken zich nu
niet terug om rustig te gaan ge
nieten van alle lof en respect
die haar als gevolg van die ruim
veertig jaren van onuitputtelij
ke energie vrijwel tot in de eeu
wigheid ten deel zullen vallen?
„Geen sprake van", zegt ze
resoluut. Ik heb mijn hele leven
gewerkt. Ik moet altijd een
agenda hebben. Bovendien
barstte ik van de heimwee naar
de muziek. Ik ga er nu met vol
le teugen van genieten, maar
zie er wel streng op toe dat het
nooit meer zo hectisch wordt
als vroeger."
Corry Brokken keerde uit pure heimwee terug naar de muziek.
fOTO'C
