Urgent of niet urgent, dat is de kwestie 'Als predikant mag ik niet naar applaus toewerken' Leiden Regio Kerk Samenleving DONDERDAG 19 DECEMBER 1996 CHEF* HANS JACOBS, 071-5356414, PLV -CHEF RUDOLF KLEUN, 071- Bij de afdeling Woonruimteverdeling komen de bezoekers niet altijd met de pet in de liand binnen Wekelijks komen de vier medewerkers van de afdeling bij elkaar om hun krepeergeval- len te bespreken. Samen beslissen ze of ie mand wordt voorgedragen voor een urgen- tieverklaring. Zo'n voordracht speelt een belangrijke rol bij de uiteindelijke beslis sing. Wie is urgent en wie niet? Bij de beantwoor ding van die vraag balanceren de medewer kers van de afdeling woonruimteverdeling regelmatig op de grens van gevoel en regel. Want wie voor het gevoel In aanmerking komt voor een voorkeursbehandeling, is soms volgens de regels met geen mogelijk heid als urgent aan te merken. Hans worstelt al een tijd met zo'n geval. Een 26-jarige vrouw woonde tot voor kort met haar man en haar 2-jarige zoontje bij een oom van haar man. Tot de scheiding. Nu is zij met haar zoontje ingetrokken bij een neef die samen met zijn vriendin een tweekamerflatje bewoont. Een nogal on houdbare situatie. Als er iemand snel een woning nodig heeft, is zij het wel. Zou je zeggen. Maar doordat zij samen met haar ex geen zelfstandige woning had maar in woonde, kan zij volgens de regels onmoge lijk als urgent worden aangemerkt. Klem tussen de regels. Daarom probeerde Hans het in eerste instantie over een andere boeg te gooien. Het zoontje is astmatisch - misschien konden moeder en kind op me dische gronden urgent worden verklaard? De GGD gaf echter een negatief advies. Toen kwam de informant er bij toeval ach ter dat de vrouw en haar ex weliswaar niet bij de gemeente als hoofdbewoner te boek stonden, maar dat hun namen wel op het huurcontract van de woningbouwvereni ging waren vermeld. Tijdens het wekelijkse overleg stelt Hans voor om de vrouw op die grond toch als voormalig hoofdbewoner aan te merken en vervolgens urgent te ver klaren. Tijdens het wekelijkse informanten- overleg reageren zijn collega's weinig en thousiast op het voorstel. Dat leidt tot de volgende discussie. - Als jullie vinden dat ik te veel zit te zoeken, wijs ik het af. hoor. Maar let wel: deze vrouw kan nergens heen. Via de woningkrant is ze kansloos. Ze heeft geen geld om op de parti culiere markt iets te huren, en meteen kind een kamer zoeken wordt niks. Als je dit af wijst veroordeel je haar tot een zwerversbe staan! - Dat doen we wel vaker, hoor. - Ik vind het betoog van Hans wel mooi: dan veroordelen we iemand tot zwerven. Als we dat als uitgangspunt nemen, krijgen we nog een hele hoop zaken te behandelen! - Oké, dan wijzen we haar af. Kan ze in ie- Wie moet urgent een woning krijgen, en wie moet er gewoon maar woonbonnen insturen totdat hij eindelijk aan de beurt is? Of iemand voor urgentie in aanmerking komt, wordt in Leiden beslist op de afdeling Woonruimteverdeling. Woningzoekenden die zichzelf op niet-medische gronden urgent vinden, doen hier hun verhaal aan de 'informanten' - de ambtenaren in de voorhoede van de woningverdeling. De informanten bekijken of iemand die zichzelf urgent vindt dat ook is binnen de strenge regels van de gemeente. Vaak is dat niet het geval. Van de ongeveer zeshonderd aanvragen worden er jaarlijks niet meer dan een dikke tweehonderd toegekend. In de kleine spreekkamers van de afdeling Woonruimteverdeling spelen zich soms emotionele taferelen af. foto henkbouwman li)F et be gstg der geval tegen de beschikking in beroep Aan de muur hangt een lijstje met namen. Gevaarlijke personen die geen afspraak met ons mogen maken staat er boven. De detir naar de afdeling gaat alleen open als de da me achter de balie op een knop drukt en de telefoon gaat alleen over als de eigen telefo niste het wil. De spreekkamers zijn smalle cellen met in het midden over de volle breedte een bureau en aan beide zijden een deur. Zodat de medewerker die spreekuur heeft altijd de mogelijkheid heeft om te vluchten. De medewerkers van de afdeling Woon ruimteverdeling op het Leidse Stadsbouw- huis zijn erop voorbereid dat woningzoe kenden niet altijd met de pet in de hand ko men vragen of de gemeente alstublieft een woning kan toewijzen. Maar ondanks alle voorzorgsmaatregelen gaat het weieens mis. Zo komt het soms voor dat een agressieve woningzoekende ineens midden tussen de bureau's staat. En sloeg een teleurgestelde woningzoekende een keer zes ruiten in. „Hij zei heel netjes: mevrouw, ik ga nu de boel kort en klein slaan", vertelt Martha, één van de medewerkers van Woonruimte verdeling. „En dat deed hij ook. Na de zesde ruit - het is allemaal dubbel glas - was hij moe en ging hij netjes op de politie zitten wachten. Toen hij een half uur later met de politie weer langs kwam, deed hij zó naar de collega die voor het kapotte raam zat." Met een uitgestoken wijsvinger doet ze als of ze met een pistool schiet. „Dat was wel griezelig." Iedere twee weken vullen tussen de 1200 en 1300 mensen een woonbon in, om op die manier te 'solliciteren' na^r een woning. De één is op zoek naar een eerste eigen dak bo ven het hoofd, de ander is op zoek naar iets groters, iets kleiners, iets mooiers, iets in een andere buurt. En weer iemand anders wil om wat voor reden dan ook naar Leiden verhuizen. De meeste klanten vullen regel matig hun bon in en wachten rustig af. De computer bepaalt elke twee weken wie de geluWtigen zijn. Bij de bepaling welk van de 'sollicitanten' de woning krijgt, spelen drie factoren een rol. Bij mensen die nieuw zijn op de woningmarkt ('starters') gaat het om de leeftijd, bij mensen die een woning ach terlaten ('doorstromers') gaat het om de tijd dat ze al in hun huidige huis zitten. Wie zich nieuw in de Leidse regio wil vestigen ('vestigers') is afhankelijk van het moment dat hij zijn eerste bon instuurde. Het systeem is relatief simpel en volledig automatisch. Maar niet iedereen gaat stil zitten wachten 'op het moment dat hij als de gelukkige uit de computer komt rollen. Tijdens de telefonische spreekuren staat de telefoon op Woonruimteverdeling niet stil. Hij is een Marokkaanse man van 39, alleen staand, geen zelfstandige woning, dus 'star ter' op de woningmarkt. „Waarom heb ik nog niks gekregen? Ik ben al zo lang aan het proberen, maar ik heb nog niks gekregen!" Hans zoekt in de computer. Op de woning waarop de man het laatst heeft gereageerd bleken 130 reacties te zijn binnen gekomen. „U was nummer 46." Maar hoe zit het met die andere woning waarop hij heeft gerea geerd? „Ik zag in de krant dat jullie die heb ben toegewezen aan iemand die tien jaar jonger is dan ik." Hans pakt de oude Wo ningkrant erbij. De woning blijkt te zijn aangeboden aan alle categoriën woning zoekenden. Hard en onbarmhartig. Hoofd woonruimte verdeling Max Blondeau geeft toe dat het systeem weinig flexibel is. „We hebben ge kozen voor een simpel systeem met daarbij een hardheidsclausule. We kunnen dus van de regels afwijken wanneer dat echt nodig is. Bovendien hebben mensen altijd de mo gelijkheid om tegen een beslissing bezwaar aan te tekenen", vertelt Blondeau. „Ik heb al lang de illusie opgegeven dat je een sys teem zo in elkaar kunt zetten dat je geen moeilijke beslissingen meer hoeft te ne men." Het Leidse systeem van woonruimteverde ling is gebaseerd op de zelfwerkzaamheid en de eigen verantwoordelijkheid vaiü woningzoekende. „Als een vrouw hoo« zwanger is, terwijl ze bij haar ouder op [)|j< zolderkamertje woont, kun je je voorst 1 dat ze snel zelfstandige woonruimte Maar het feit dat iemand zwanger is, is onze schuld. We zeggen dus: dat heeft slecht gepland. U had beter eerst eeng erd' re woning kunnen zoeken voordat u a? dyla gezinsuitbreidingbegon." ejon „Verder vinden we dat mensen in eerspcht stantie zelf op zoek moeten naar een v ning. Urgentie is slechts een vangnet.1™^, moeten het aantal urgenten ook bepeii ®J' houden omdat aan urgentie de garanti ^RS( verbonden is, dat iemand binnen zes^^ maanden een passende woning krijgt Wordt de groep urgenten te groot, dan je dat niet meer garanderen." Het wekelijks afdelingsoverleg. In hoog S'°C tempo worden een paar medische urge ties uitgedeeld. Zelfstandig wonende bi jaarden die geen trap meer kunnen en een gelijkvloerse woning willen heli of een flatje vlak bij de lift, of een aanlei woning. Geen probleem. Wanneer deC oordeelt dat iemand om medische redt een andere woning moet krijgen, neem gemeente dat advies gewoon over. In de rondvraag zorgt Atie nog voor wa winding. Zij zit in haar maag met eens: waarvoor in de Stevenshof een nieuw! wordt gebouwd. De echtelieden liggen scheiding en hebben het volgende bed- zij blijft in de oude woning, hij trekt in nieuwe huis. Het probleem is echter da bij de toewijzing van de nieuwbouwwo. jjj ervoor hebben moeten tekenen dat ziji oude woning leeg zouden achterlaten.! m gens de regels komt zij op straat te staa cht' wanneer hij het nieuwe huis betrekt. - Het is een hard gelag, maar ze hebben e(j< voorgetekend. - Maar zijn er ook huizen toegewezen ai )eifi kandidaten die geen huis achterlieten!] ver dat geval hoefje je niet zo hard op teste oetj - We zijn tot categorie C gekomen: overig eei] met binding. Verandert dat de zaak? - Ik vind van wel. - Ik vind het nogal wat. Stel: ze gaan pa elkaar wanneer ze al verhuisd zijn... - Het gekke is: zij woont nog op het ouè adres, hij is al lang weg. Zij kan niet in I nieuwe huis, daar heeft ze geen geld voo Als hij erin trekt, moet zij eruit. - Hij heeft wel bij de allereersten een pn uit mogen kiezen. En ik vind dat je men moet vastpinnen op de eigen keuzes die maken. Maatlaten we uitzoeken hoeve, kans ze hadden gehad als ze geen huis a |EN ter hadden gelaten. Dan komen we er m gende week op terug. 0< fOOR fln poli REDACTIE DICK VAN DER PLAS, 071 -5356481 Dekens Haarlem: 'Godsdienst ontbrak in herdenking Dakotaramp' HAARLEM ANP De dekens van het bisdom Haarlem hebben in een brief aan het provinciaal bestuur van Noord-Holland hun zorg uitge sproken over het ontbreken van godsdienstige elementen tij dens de herdenking van de vliegramp met een Dakota in september. In een gisteren vrijgegeven brief stellen de dekens, leiders van regionale verzamelingen van parochies, dat tijdens de herdenking in de Haarlemse Grote of St. Bavokerk 'nagenoeg iedere verwijzing naar een godsdienstige dimensie verme den werd'. De provincie zou daartoe opdracht gegeven heb ben. Katholieken zijn misschien wel sterk geseculariseerd, maar daarom moet nog niet gedaan worden alsof zij niet meer be staan, zo vinden de dekens. De provincie zegt in een reac tie dat het ontbreken van gods dienstige elementen in de alge mene herdenking inderdaad een bewuste keuze was. Voor religieuze uitingen was bij de individuele uitvaarten gelegen heid. „De algemene herdenking leende zich minder voor een godsdienstige invulling, juist vanwege het respect voor ieders levensovertuiging." Ook de Evangelische Omroep heeft vra gen gesteld over het karakter van de herdenking, zo blijkt uit de reactie van de provincie. BEROEPINGSWERK NEDERLANDSE HERVORMDE KERK Beroepen: te Hoogkarspel-Lutje- broek/Westwoud-Binnenwijzend- /Blokker: mevr. K. van Midden- dorp-Sonneveld te Terv/olde (parttime), die dit beroep heeft aangenomen. Bedankt: voor Streefkerk: A.P. Voets te Hoeve la ken;'voor Stel lendam: J. van Dijk te Tholen. GEREFORMEERDE GEMEENTEN Beroepen: te Uddel: W. Visscher te Amersfoort; te Westkapelle: T.M. van Dijk te Veen; te Middel burg-Zuid: A.B. van der Heiden te Utrecht. Bedankt: voor Rhenen en voor Sprang-Capelle: C.A. van Dieren te Stolwijk. Als protestantse Vlaming heeft dominee F.D. Rooze in zijn jeugd heel wat meegemaakt. Hij werd geboren in 1945 in Korbeek-lo, een ge hucht bij Leuven, als zoon van een Nederlandse moeder en een Bel gische vader. Als protestant werd hij gezien als een Hollander terwijl hij toch een echte Belg was. Rooze werd gedoopt in een klein gere formeerd kerkje dat omringd werd door drie kloosters. De protes tantse geloofsgemeenschap telde driehonderd zielen. Voor zijn studie theologie kwam hij naar Kampen en op zijn vijfen twintigste werd hij Nederlander. In 1971 studeerde Rooze af en zijn eerste gemeente werd het Noordbrabantse Dinteloord. In 1976 werd hij beroepen in de streekgemeente Eefde-Gorssel in de Achterhoek. Negen jaar later kwam hij in Alkmaar-Oudorp terecht en sinds 1990 is hij predikant van de Samen op Weg-gemeente in de Leidse Ste venshof. De ruiten van de kerk Aft in het Belgische dorpje waar ik op groeide sneuvelden regelmatig. Kinderen gooiden, al dan niet opgeruid door pries ters, met stenen. Op school hoorde ik er niet bij. In mijn klas zaten twee protestantse kinderen, ik en nog iemand. De leraar waarschuwde de leerlin gen dat zij niet met ons moch ten praten. Hoewel de kinderen dat niet zo serieus namen wis ten ze wel dat er iets raars met mij was. Ik werd gezien als de 'OUander', hoewel ik een Belg was en Vlaams sprak. Het ka tholicisme was verworden tot een zelfgenoegzame cultuur omdat het een meerderheids religie was. Die arrogantie van de meerderheid dwong mij al tijd om verantwoording af te leggen voor mijn anderszijn. Maar dat had ook weer een po sitieve uitwerking op de belij ding van mijn geloof. Ik heb al tijd erg gehecht aan persoonlij ke verantwoordelijkheid, dat is een belangrijk aspect van het protestantisme. Maar dit aspect verwatert als het protestantis me de meerderheidsreligie is, zoals hier in Nederland. Men gelooft wel, maar het is vaak geen bewuste keuze. Men wordt niet aangesproken op die persoonlijke verantwoordelijk heid. In mijn jeugdjaren, nog voor het Tweede Vaticaans Concilie, hadden in kleine Vlaamse dorpjes nog regelmatig bijbel verbrandingen plaats. Als ka tholiek las je de bijbel niet, dat deden protestanten, dus was dat ketters. In mijn opvoeding werd juist de nadruk gelegd op het lezen van de bijbel. Er heer ste een anti-roomse sfeer bij ons thuis. Dat wil niet zeggen dat ik katholieken haatte of nu nog haat. Dat is natuurlijk on zin, bovendien is er nu veel veranderd. Maar er zijn zoveel cultuurverschillen. Nederlan ders zijn luidruchtig, arrogant en zelfingenomen, vinden veel Belgen. Die houding is voortge sproten uit het protestantisme als hoofdcultuur. Nederlanders komen voor zichzelf op, ze zeg gen wat ze denken. Vlaanderen is altijd gedomineerd en ge knecht door de kerk. De men sen zwegen onder het gezag, wat een cultuur van schijnhei ligheid in de hand werkte. Daar komt nu eigenlijk pas verande ring in en dat zie je bijvoor beeld aan de zedenzaak rond Dutroux. Politici en andere machthebbers hebben altijd hun gang kunnen gaan in Bel gië, alles werd in de doofpot ge stopt. Nu komt het eindelijk in de openbaarheid. Er is een joods verhaal dat het volgende vertelt. God had de hele wereld geschapen, alleen de mens was nog geen mens. Adam en Eva leefden in het pa radijs. Op het moment dat ze de verboden vrucht aten, was het groot feest in de hemel en God zei: 'Nu is de schepping pas geslaagd. Er is een schepsel dat tegen mij kan kiezen'. Als mens kan ik God maken en breken. Ik kan hem ook ont kennen, bijvoorbeeld door oor log te voeren of het milieu aan te tasten. Het verhaal van Adam en Eva is niet zomaar een verzinsel. Adam is He breeuws voor 'mens'. Ik kom er dus zelf in voor, het gaat over mij. God zei tegen Adam en Eva: bewerk deze tuin. Ik moet deze wereld dus bewerken, dat is mijn roeping. Dat is mens zijn zoals God bedoeld heeft. God is maar drie letters. Wat God is, is niet te vangen in een woord. Ik ben bezig met het cirkelen rond dat geheim en mensen de weg te wijzen om dichter bij het geheim te ko men. Predikant zijn is ook to neelspelen. Een boodschap komt alleen aan als je het op een bepaalde manier zegt. Hierin schuilt zowel kracht als gevaar. Want als mensen het goed vinden wat ik zeg, kan dat ook alleen slaan op mijzelf en dat mag niet. Ik mag niet naar een applaus toewerken, zoals een acteur. Je moet zodanig ac teren dat je de aandacht op je vestigt maar tegelijkertijd ook van je persoon afleidt. In België ging ik al met Neder landers om, dus vond ik ze niet meer arrogant en luidruchtig toen ik hier kwam studeren. Toch moest ik aan Nederland wennen. Het is niet altijd even positief dat Nederlanders hun mening niet onder stoelen of banken steken. In deze ge meente voel ik me echt op mijn gemak. Met Samen Op Weg heb ik totaal geen moeite. Ik begrijp maar weinig van de ver schillen tussen gereformeerden en hervormden en al helemaal niet dat die onover brugbaar zijn voor sommige mensen. Dat heeft waarschijnlijk met mijn achtergrond te maken. CARINE DAMEN LEIDSCH DAGBLAD (Opgericht 7 maart 1860) KANTOOR Rooseveltstraat 82 071-5356 356 Postadres: Postbus 54, 2300 AB Leiden ABONNEESERVICE Abonnementen 071-5128030 Geen krant ontvangen? Bel voor nabezorging: Ma. t/m/vr. 18.00-19.30 uur en Zaterdag 10.00-12.00 uur 071-5128030 DIRECTIE B. M. Essenberg, G. P. Arnold (adjunct), J. Kiel (adjunct) Redactie: Hoofdredactie: ADVERTENTIES Maandag t/m vrijdag van 8.30 tot 17 w Te H.G. HOOFDREDACTIE J G. Majoor, in der Post (adjunct) PUBLIC RELATIONS W. H. C. M. Steverink 071-5356356 OMBUDSMAN R.D.Paauw 071-5356215 Tel. dag. 9.30 -11.30 uur of per post. REDACTIE J. Rijsdam, chef redactie nieuwsdienst/kunst J.M. Jacobs, chef red. Groot Leiden A.J.B.M Brandenburg, chef eindredactie regio F. Blok, chef eindredactie algemeen W. F. Wegman, chef red. Duin- en Bollenstreek W. Spierdijk, chef sportredactie J. Preenen, chef binnen-, buitenland, eco WÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊm I E K E N 071- sifet b ABONNEMENTEN bij vooruitbetaling: per maand (acceptgiro) per kwartaal (acceptgiro) per jaar (acceptgiro) Abonnees die ons een machtiging w ken tot het automatisch afschrijven t abonnementsgeld, ontvangen 1,-1 per betaling. VERZENDING PER POST per kwartaal (NL) LEIDSCH DAGBLAD OP CASSETTEBlfcni Voor mensen die moeilijk lezen, slecte mj j hej^en of blind zijn (of een andere Ie i dicap hebben), is een samenvatting n regionale nieuws uit het Leidsch Dagtfer geluidscassette beschikbaar. Voor info en i 0886-482345 (Centrum voor Gesproker m tuur, Grave). fjjr( ens< ilan kier ONGEVALLENDIENST Academisch Ziekenhuis: vanaf zaterdag 13.00 t/m dinsdag 13.00 en woensdag 13.00 t/m vrijdag 13.00; Diaconessenhuis: maandag t/m vrijdag Wei tot 17.00; St. Elisabeth Ziekenhuis: dagelijks. BEZOEKUREN DIACONESSENHUIS (tel. 071-5178178): dagelijks 14.30-15.15 uur en 19.00-19.45 uur. Kraam- en zwangerenafdeling: buiten de gewone bezoektijden, voor pait bovendien van 10.30 -11.15 uur en van 19.45 - 21.00 uui Special Care Unit: 10.30-11.00 uur, 15.00 - 15.30 uur en 19.00-19.30 uurf overleg met de dienstdoende verpleegkundige. Kinderafdeling: 10.30-19.00 uur, na overleg met de dienstdoende verpleeg! dige. Jongerenafdeling: 14.30-15.15 uur en 19.00-19.45 uur. RIJNLAND ZIEKENHUIS vestiging St. Elisabeth (tel. 071-5454545): dagelijks 14.00-15.00 uur en 18.30-19.30 uur, klasse daarnaast ook 11.15-12.00 uur. Kraamafdeling: 14.30-15.30 uur en 18.30-19.30 uur (voor vaders tot 21 OOu Kinderafdeling: 14.30-19.00 uur (voor ouders de gehele dag). Afdeling hartbewaking (CCU)en intensive care (IC): 14.00-14 30 urn iEef, 18.30-19.00 uur. Spoedeisende hulp: dag en nacht geopend RIJNLAND ZIEKENHUIS vestiging Rijnoord (tel. 0172-463131): dagelijks 14.00-15.00 uur en 18.30-19.30 t daarnaast ook 11.15-12.00 uur. Geen spoedeisende hulp meer mogelijk T'ri ieei klasse: dva *k< ACADEMISCH ZIEKENHUIS (tel. 071-5269111): alle patiënten (behalve kinderen) 14.15-15.00 utf f," 18.30-19.30 uur. "e Avondbezoekuur afdeling Verloskunde 18.15-19.00 uur, 19.00-20.00 uur(Al «IS Partners/echtgenoten met kinderen. "t h Voor zwangeren: zaterdag en zondag van 10.00 tot 11.00 uur, uitsluitend' ilei partners/echtgenoten en eigen kinderen. Kinderafdelingen: voor ouders van opgenomen kinderen is er een ruin* zoek mogelijkheid in overleg met de hoofdverpleegkundige. Voor andere bezoekers gelden de volgende tijden: keel-, neus- en oorheef de en neurologie: 14.15-15.00 uur en 18.30-19.30 uur; oogheelkunde en' kunde 14.15-15.00 uur en 18.30-19 00 uur. Kinderkliniek: zalen voor peuters, kleuters en grote kinderen: 15.15-17.00 babyzaal en boxenafdeling: volgens afspraak. 4)es

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1996 | | pagina 18