Urgent of niet urgent, dat is de kwestie
'Als predikant
mag ik niet
naar applaus
toewerken'
Leiden Regio
Kerk Samenleving
DONDERDAG 19 DECEMBER 1996
CHEF* HANS JACOBS, 071-5356414, PLV -CHEF RUDOLF KLEUN, 071-
Bij de afdeling Woonruimteverdeling komen de bezoekers niet altijd met de pet in de liand binnen
Wekelijks komen de vier medewerkers van
de afdeling bij elkaar om hun krepeergeval-
len te bespreken. Samen beslissen ze of ie
mand wordt voorgedragen voor een urgen-
tieverklaring. Zo'n voordracht speelt een
belangrijke rol bij de uiteindelijke beslis
sing.
Wie is urgent en wie niet? Bij de beantwoor
ding van die vraag balanceren de medewer
kers van de afdeling woonruimteverdeling
regelmatig op de grens van gevoel en regel.
Want wie voor het gevoel In aanmerking
komt voor een voorkeursbehandeling, is
soms volgens de regels met geen mogelijk
heid als urgent aan te merken.
Hans worstelt al een tijd met zo'n geval.
Een 26-jarige vrouw woonde tot voor kort
met haar man en haar 2-jarige zoontje bij
een oom van haar man. Tot de scheiding.
Nu is zij met haar zoontje ingetrokken bij
een neef die samen met zijn vriendin een
tweekamerflatje bewoont. Een nogal on
houdbare situatie. Als er iemand snel een
woning nodig heeft, is zij het wel. Zou je
zeggen. Maar doordat zij samen met haar
ex geen zelfstandige woning had maar in
woonde, kan zij volgens de regels onmoge
lijk als urgent worden aangemerkt.
Klem tussen de regels. Daarom probeerde
Hans het in eerste instantie over een andere
boeg te gooien. Het zoontje is astmatisch -
misschien konden moeder en kind op me
dische gronden urgent worden verklaard?
De GGD gaf echter een negatief advies.
Toen kwam de informant er bij toeval ach
ter dat de vrouw en haar ex weliswaar niet
bij de gemeente als hoofdbewoner te boek
stonden, maar dat hun namen wel op het
huurcontract van de woningbouwvereni
ging waren vermeld. Tijdens het wekelijkse
overleg stelt Hans voor om de vrouw op die
grond toch als voormalig hoofdbewoner
aan te merken en vervolgens urgent te ver
klaren. Tijdens het wekelijkse informanten-
overleg reageren zijn collega's weinig en
thousiast op het voorstel. Dat leidt tot de
volgende discussie.
- Als jullie vinden dat ik te veel zit te zoeken,
wijs ik het af. hoor. Maar let wel: deze vrouw
kan nergens heen. Via de woningkrant is ze
kansloos. Ze heeft geen geld om op de parti
culiere markt iets te huren, en meteen kind
een kamer zoeken wordt niks. Als je dit af
wijst veroordeel je haar tot een zwerversbe
staan!
- Dat doen we wel vaker, hoor.
- Ik vind het betoog van Hans wel mooi: dan
veroordelen we iemand tot zwerven. Als we
dat als uitgangspunt nemen, krijgen we nog
een hele hoop zaken te behandelen!
- Oké, dan wijzen we haar af. Kan ze in ie-
Wie moet urgent een woning krijgen,
en wie moet er gewoon maar
woonbonnen insturen totdat hij
eindelijk aan de beurt is?
Of iemand voor urgentie in
aanmerking komt, wordt in Leiden
beslist op de afdeling
Woonruimteverdeling.
Woningzoekenden die zichzelf op
niet-medische gronden urgent
vinden, doen hier hun verhaal aan de
'informanten' - de ambtenaren in de
voorhoede van de woningverdeling.
De informanten bekijken of iemand
die zichzelf urgent vindt dat ook is
binnen de strenge regels van de
gemeente. Vaak is dat niet het geval.
Van de ongeveer zeshonderd
aanvragen worden er jaarlijks niet
meer dan een dikke tweehonderd
toegekend.
In de kleine spreekkamers van de afdeling Woonruimteverdeling spelen zich soms emotionele taferelen af. foto henkbouwman
li)F
et be
gstg
der geval tegen de beschikking in beroep
Aan de muur hangt een lijstje met namen.
Gevaarlijke personen die geen afspraak met
ons mogen maken staat er boven. De detir
naar de afdeling gaat alleen open als de da
me achter de balie op een knop drukt en de
telefoon gaat alleen over als de eigen telefo
niste het wil. De spreekkamers zijn smalle
cellen met in het midden over de volle
breedte een bureau en aan beide zijden een
deur. Zodat de medewerker die spreekuur
heeft altijd de mogelijkheid heeft om te
vluchten.
De medewerkers van de afdeling Woon
ruimteverdeling op het Leidse Stadsbouw-
huis zijn erop voorbereid dat woningzoe
kenden niet altijd met de pet in de hand ko
men vragen of de gemeente alstublieft een
woning kan toewijzen.
Maar ondanks alle voorzorgsmaatregelen
gaat het weieens mis. Zo komt het soms
voor dat een agressieve woningzoekende
ineens midden tussen de bureau's staat. En
sloeg een teleurgestelde woningzoekende
een keer zes ruiten in.
„Hij zei heel netjes: mevrouw, ik ga nu de
boel kort en klein slaan", vertelt Martha,
één van de medewerkers van Woonruimte
verdeling. „En dat deed hij ook. Na de zesde
ruit - het is allemaal dubbel glas - was hij
moe en ging hij netjes op de politie zitten
wachten. Toen hij een half uur later met de
politie weer langs kwam, deed hij zó naar
de collega die voor het kapotte raam zat."
Met een uitgestoken wijsvinger doet ze als
of ze met een pistool schiet. „Dat was wel
griezelig."
Iedere twee weken vullen tussen de 1200 en
1300 mensen een woonbon in, om op die
manier te 'solliciteren' na^r een woning. De
één is op zoek naar een eerste eigen dak bo
ven het hoofd, de ander is op zoek naar iets
groters, iets kleiners, iets mooiers, iets in
een andere buurt. En weer iemand anders
wil om wat voor reden dan ook naar Leiden
verhuizen. De meeste klanten vullen regel
matig hun bon in en wachten rustig af. De
computer bepaalt elke twee weken wie de
geluWtigen zijn. Bij de bepaling welk van de
'sollicitanten' de woning krijgt, spelen drie
factoren een rol. Bij mensen die nieuw zijn
op de woningmarkt ('starters') gaat het om
de leeftijd, bij mensen die een woning ach
terlaten ('doorstromers') gaat het om de tijd
dat ze al in hun huidige huis zitten. Wie
zich nieuw in de Leidse regio wil vestigen
('vestigers') is afhankelijk van het moment
dat hij zijn eerste bon instuurde.
Het systeem is relatief simpel en volledig
automatisch. Maar niet iedereen gaat stil
zitten wachten 'op het moment dat hij als
de gelukkige uit de computer komt rollen.
Tijdens de telefonische spreekuren staat de
telefoon op Woonruimteverdeling niet stil.
Hij is een Marokkaanse man van 39, alleen
staand, geen zelfstandige woning, dus 'star
ter' op de woningmarkt. „Waarom heb ik
nog niks gekregen? Ik ben al zo lang aan het
proberen, maar ik heb nog niks gekregen!"
Hans zoekt in de computer. Op de woning
waarop de man het laatst heeft gereageerd
bleken 130 reacties te zijn binnen gekomen.
„U was nummer 46." Maar hoe zit het met
die andere woning waarop hij heeft gerea
geerd? „Ik zag in de krant dat jullie die heb
ben toegewezen aan iemand die tien jaar
jonger is dan ik." Hans pakt de oude Wo
ningkrant erbij. De woning blijkt te zijn
aangeboden aan alle categoriën woning
zoekenden.
Hard en onbarmhartig. Hoofd woonruimte
verdeling Max Blondeau geeft toe dat het
systeem weinig flexibel is. „We hebben ge
kozen voor een simpel systeem met daarbij
een hardheidsclausule. We kunnen dus van
de regels afwijken wanneer dat echt nodig
is. Bovendien hebben mensen altijd de mo
gelijkheid om tegen een beslissing bezwaar
aan te tekenen", vertelt Blondeau. „Ik heb
al lang de illusie opgegeven dat je een sys
teem zo in elkaar kunt zetten dat je geen
moeilijke beslissingen meer hoeft te ne
men."
Het Leidse systeem van woonruimteverde
ling is gebaseerd op de zelfwerkzaamheid
en de eigen verantwoordelijkheid vaiü
woningzoekende. „Als een vrouw hoo«
zwanger is, terwijl ze bij haar ouder op [)|j<
zolderkamertje woont, kun je je voorst 1
dat ze snel zelfstandige woonruimte
Maar het feit dat iemand zwanger is, is
onze schuld. We zeggen dus: dat heeft
slecht gepland. U had beter eerst eeng erd'
re woning kunnen zoeken voordat u a? dyla
gezinsuitbreidingbegon." ejon
„Verder vinden we dat mensen in eerspcht
stantie zelf op zoek moeten naar een v
ning. Urgentie is slechts een vangnet.1™^,
moeten het aantal urgenten ook bepeii ®J'
houden omdat aan urgentie de garanti ^RS(
verbonden is, dat iemand binnen zes^^
maanden een passende woning krijgt
Wordt de groep urgenten te groot, dan
je dat niet meer garanderen."
Het wekelijks afdelingsoverleg. In hoog S'°C
tempo worden een paar medische urge
ties uitgedeeld. Zelfstandig wonende bi
jaarden die geen trap meer kunnen
en een gelijkvloerse woning willen heli
of een flatje vlak bij de lift, of een aanlei
woning. Geen probleem. Wanneer deC
oordeelt dat iemand om medische redt
een andere woning moet krijgen, neem
gemeente dat advies gewoon over.
In de rondvraag zorgt Atie nog voor wa
winding. Zij zit in haar maag met eens:
waarvoor in de Stevenshof een nieuw!
wordt gebouwd. De echtelieden liggen
scheiding en hebben het volgende bed-
zij blijft in de oude woning, hij trekt in
nieuwe huis. Het probleem is echter da
bij de toewijzing van de nieuwbouwwo. jjj
ervoor hebben moeten tekenen dat ziji
oude woning leeg zouden achterlaten.! m
gens de regels komt zij op straat te staa cht'
wanneer hij het nieuwe huis betrekt.
- Het is een hard gelag, maar ze hebben e(j<
voorgetekend.
- Maar zijn er ook huizen toegewezen ai )eifi
kandidaten die geen huis achterlieten!] ver
dat geval hoefje je niet zo hard op teste oetj
- We zijn tot categorie C gekomen: overig eei]
met binding. Verandert dat de zaak?
- Ik vind van wel.
- Ik vind het nogal wat. Stel: ze gaan pa
elkaar wanneer ze al verhuisd zijn...
- Het gekke is: zij woont nog op het ouè
adres, hij is al lang weg. Zij kan niet in I
nieuwe huis, daar heeft ze geen geld voo
Als hij erin trekt, moet zij eruit.
- Hij heeft wel bij de allereersten een pn
uit mogen kiezen. En ik vind dat je men
moet vastpinnen op de eigen keuzes die
maken. Maatlaten we uitzoeken hoeve,
kans ze hadden gehad als ze geen huis a |EN
ter hadden gelaten. Dan komen we er m
gende week op terug.
0<
fOOR
fln
poli
REDACTIE DICK VAN DER PLAS, 071 -5356481
Dekens Haarlem:
'Godsdienst
ontbrak in
herdenking
Dakotaramp'
HAARLEM ANP
De dekens van het bisdom
Haarlem hebben in een brief
aan het provinciaal bestuur van
Noord-Holland hun zorg uitge
sproken over het ontbreken van
godsdienstige elementen tij
dens de herdenking van de
vliegramp met een Dakota in
september.
In een gisteren vrijgegeven
brief stellen de dekens, leiders
van regionale verzamelingen
van parochies, dat tijdens de
herdenking in de Haarlemse
Grote of St. Bavokerk 'nagenoeg
iedere verwijzing naar een
godsdienstige dimensie verme
den werd'. De provincie zou
daartoe opdracht gegeven heb
ben. Katholieken zijn misschien
wel sterk geseculariseerd, maar
daarom moet nog niet gedaan
worden alsof zij niet meer be
staan, zo vinden de dekens.
De provincie zegt in een reac
tie dat het ontbreken van gods
dienstige elementen in de alge
mene herdenking inderdaad
een bewuste keuze was. Voor
religieuze uitingen was bij de
individuele uitvaarten gelegen
heid. „De algemene herdenking
leende zich minder voor een
godsdienstige invulling, juist
vanwege het respect voor ieders
levensovertuiging." Ook de
Evangelische Omroep heeft vra
gen gesteld over het karakter
van de herdenking, zo blijkt uit
de reactie van de provincie.
BEROEPINGSWERK
NEDERLANDSE HERVORMDE
KERK
Beroepen: te Hoogkarspel-Lutje-
broek/Westwoud-Binnenwijzend-
/Blokker: mevr. K. van Midden-
dorp-Sonneveld te Terv/olde
(parttime), die dit beroep heeft
aangenomen.
Bedankt: voor Streefkerk: A.P.
Voets te Hoeve la ken;'voor Stel
lendam: J. van Dijk te Tholen.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Beroepen: te Uddel: W. Visscher
te Amersfoort; te Westkapelle:
T.M. van Dijk te Veen; te Middel
burg-Zuid: A.B. van der Heiden
te Utrecht.
Bedankt: voor Rhenen en voor
Sprang-Capelle: C.A. van Dieren
te Stolwijk.
Als protestantse Vlaming heeft dominee F.D. Rooze in zijn jeugd heel
wat meegemaakt. Hij werd geboren in 1945 in Korbeek-lo, een ge
hucht bij Leuven, als zoon van een Nederlandse moeder en een Bel
gische vader. Als protestant werd hij gezien als een Hollander terwijl
hij toch een echte Belg was. Rooze werd gedoopt in een klein gere
formeerd kerkje dat omringd werd door drie kloosters. De protes
tantse geloofsgemeenschap telde driehonderd zielen.
Voor zijn studie theologie kwam hij naar Kampen en op zijn vijfen
twintigste werd hij Nederlander. In 1971 studeerde Rooze af en zijn
eerste gemeente werd het Noordbrabantse Dinteloord. In 1976 werd
hij beroepen in de streekgemeente Eefde-Gorssel in de Achterhoek.
Negen jaar later kwam hij in Alkmaar-Oudorp terecht en sinds 1990
is hij predikant van de Samen op Weg-gemeente in de Leidse Ste
venshof.
De ruiten van de kerk
Aft in het Belgische
dorpje waar ik op
groeide sneuvelden
regelmatig. Kinderen gooiden,
al dan niet opgeruid door pries
ters, met stenen. Op school
hoorde ik er niet bij. In mijn
klas zaten twee protestantse
kinderen, ik en nog iemand. De
leraar waarschuwde de leerlin
gen dat zij niet met ons moch
ten praten. Hoewel de kinderen
dat niet zo serieus namen wis
ten ze wel dat er iets raars met
mij was. Ik werd gezien als de
'OUander', hoewel ik een Belg
was en Vlaams sprak. Het ka
tholicisme was verworden tot
een zelfgenoegzame cultuur
omdat het een meerderheids
religie was. Die arrogantie van
de meerderheid dwong mij al
tijd om verantwoording af te
leggen voor mijn anderszijn.
Maar dat had ook weer een po
sitieve uitwerking op de belij
ding van mijn geloof. Ik heb al
tijd erg gehecht aan persoonlij
ke verantwoordelijkheid, dat is
een belangrijk aspect van het
protestantisme. Maar dit aspect
verwatert als het protestantis
me de meerderheidsreligie is,
zoals hier in Nederland. Men
gelooft wel, maar het is vaak
geen bewuste keuze. Men
wordt niet aangesproken op die
persoonlijke verantwoordelijk
heid.
In mijn jeugdjaren, nog voor
het Tweede Vaticaans Concilie,
hadden in kleine Vlaamse
dorpjes nog regelmatig bijbel
verbrandingen plaats. Als ka
tholiek las je de bijbel niet, dat
deden protestanten, dus was
dat ketters. In mijn opvoeding
werd juist de nadruk gelegd op
het lezen van de bijbel. Er heer
ste een anti-roomse sfeer bij
ons thuis. Dat wil niet zeggen
dat ik katholieken haatte of nu
nog haat. Dat is natuurlijk on
zin, bovendien is er nu veel
veranderd. Maar er zijn zoveel
cultuurverschillen. Nederlan
ders zijn luidruchtig, arrogant
en zelfingenomen, vinden veel
Belgen. Die houding is voortge
sproten uit het protestantisme
als hoofdcultuur. Nederlanders
komen voor zichzelf op, ze zeg
gen wat ze denken. Vlaanderen
is altijd gedomineerd en ge
knecht door de kerk. De men
sen zwegen onder het gezag,
wat een cultuur van schijnhei
ligheid in de hand werkte. Daar
komt nu eigenlijk pas verande
ring in en dat zie je bijvoor
beeld aan de zedenzaak rond
Dutroux. Politici en andere
machthebbers hebben altijd
hun gang kunnen gaan in Bel
gië, alles werd in de doofpot ge
stopt. Nu komt het eindelijk in
de openbaarheid.
Er is een joods verhaal dat het
volgende vertelt. God had de
hele wereld geschapen, alleen
de mens was nog geen mens.
Adam en Eva leefden in het pa
radijs. Op het moment dat ze
de verboden vrucht aten, was
het groot feest in de hemel en
God zei: 'Nu is de schepping
pas geslaagd. Er is een schepsel
dat tegen mij kan kiezen'. Als
mens kan ik God maken en
breken. Ik kan hem ook ont
kennen, bijvoorbeeld door oor
log te voeren of het milieu aan
te tasten. Het verhaal van
Adam en Eva is niet zomaar
een verzinsel. Adam is He
breeuws voor 'mens'. Ik kom er
dus zelf in voor, het gaat over
mij. God zei tegen Adam en
Eva: bewerk deze tuin. Ik moet
deze wereld dus bewerken, dat
is mijn roeping. Dat is mens
zijn zoals God bedoeld heeft.
God is maar drie letters. Wat
God is, is niet te vangen in een
woord. Ik ben bezig met het
cirkelen rond dat geheim en
mensen de weg te wijzen om
dichter bij het geheim te ko
men. Predikant zijn is ook to
neelspelen. Een boodschap
komt alleen aan als je het op
een bepaalde manier zegt.
Hierin schuilt zowel kracht als
gevaar. Want als mensen het
goed vinden wat ik zeg, kan dat
ook alleen slaan op mijzelf en
dat mag niet. Ik mag niet naar
een applaus toewerken, zoals
een acteur. Je moet zodanig ac
teren dat je de aandacht op je
vestigt maar tegelijkertijd ook
van je persoon afleidt.
In België ging ik al met Neder
landers om, dus vond ik ze niet
meer arrogant en luidruchtig
toen ik hier kwam studeren.
Toch moest ik aan Nederland
wennen. Het is niet altijd even
positief dat Nederlanders hun
mening niet onder stoelen of
banken steken. In deze ge
meente voel ik me echt op mijn
gemak. Met Samen Op Weg
heb ik totaal geen moeite. Ik
begrijp maar weinig van de ver
schillen tussen gereformeerden
en hervormden en al helemaal
niet dat die onover
brugbaar zijn voor
sommige mensen. Dat
heeft waarschijnlijk
met mijn achtergrond
te maken.
CARINE DAMEN
LEIDSCH DAGBLAD
(Opgericht 7 maart 1860)
KANTOOR
Rooseveltstraat 82 071-5356 356
Postadres: Postbus 54,
2300 AB Leiden
ABONNEESERVICE
Abonnementen 071-5128030
Geen krant ontvangen?
Bel voor nabezorging:
Ma. t/m/vr. 18.00-19.30 uur en
Zaterdag 10.00-12.00 uur 071-5128030
DIRECTIE
B. M. Essenberg,
G. P. Arnold (adjunct), J. Kiel (adjunct)
Redactie:
Hoofdredactie:
ADVERTENTIES
Maandag t/m vrijdag van 8.30 tot 17 w
Te
H.G.
HOOFDREDACTIE
J G. Majoor,
in der Post (adjunct)
PUBLIC RELATIONS
W. H. C. M. Steverink 071-5356356
OMBUDSMAN
R.D.Paauw 071-5356215
Tel. dag. 9.30 -11.30 uur of per post.
REDACTIE
J. Rijsdam, chef redactie nieuwsdienst/kunst
J.M. Jacobs, chef red. Groot Leiden
A.J.B.M Brandenburg, chef eindredactie regio
F. Blok, chef eindredactie algemeen
W. F. Wegman, chef red. Duin- en Bollenstreek
W. Spierdijk, chef sportredactie
J. Preenen, chef binnen-, buitenland, eco
WÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊm
I E K E N
071- sifet b
ABONNEMENTEN
bij vooruitbetaling:
per maand (acceptgiro)
per kwartaal (acceptgiro)
per jaar (acceptgiro)
Abonnees die ons een machtiging w
ken tot het automatisch afschrijven t
abonnementsgeld, ontvangen 1,-1
per betaling.
VERZENDING PER POST
per kwartaal (NL)
LEIDSCH DAGBLAD OP CASSETTEBlfcni
Voor mensen die moeilijk lezen, slecte mj j
hej^en of blind zijn (of een andere Ie i
dicap hebben), is een samenvatting n
regionale nieuws uit het Leidsch
Dagtfer
geluidscassette beschikbaar. Voor info en i
0886-482345 (Centrum voor Gesproker m
tuur, Grave). fjjr(
ens<
ilan
kier
ONGEVALLENDIENST
Academisch Ziekenhuis: vanaf zaterdag 13.00 t/m dinsdag 13.00 en
woensdag 13.00 t/m vrijdag 13.00; Diaconessenhuis: maandag t/m vrijdag Wei
tot 17.00; St. Elisabeth Ziekenhuis: dagelijks.
BEZOEKUREN
DIACONESSENHUIS
(tel. 071-5178178): dagelijks 14.30-15.15 uur en 19.00-19.45 uur.
Kraam- en zwangerenafdeling: buiten de gewone bezoektijden, voor pait
bovendien van 10.30 -11.15 uur en van 19.45 - 21.00 uui
Special Care Unit: 10.30-11.00 uur, 15.00 - 15.30 uur en 19.00-19.30 uurf
overleg met de dienstdoende verpleegkundige.
Kinderafdeling: 10.30-19.00 uur, na overleg met de dienstdoende verpleeg!
dige.
Jongerenafdeling: 14.30-15.15 uur en 19.00-19.45 uur.
RIJNLAND ZIEKENHUIS vestiging St. Elisabeth
(tel. 071-5454545): dagelijks 14.00-15.00 uur en 18.30-19.30 uur, klasse
daarnaast ook 11.15-12.00 uur.
Kraamafdeling: 14.30-15.30 uur en 18.30-19.30 uur (voor vaders tot 21 OOu
Kinderafdeling: 14.30-19.00 uur (voor ouders de gehele dag).
Afdeling hartbewaking (CCU)en intensive care (IC): 14.00-14 30 urn iEef,
18.30-19.00 uur.
Spoedeisende hulp: dag en nacht geopend
RIJNLAND ZIEKENHUIS vestiging Rijnoord
(tel. 0172-463131): dagelijks 14.00-15.00 uur en 18.30-19.30 t
daarnaast ook 11.15-12.00 uur.
Geen spoedeisende hulp meer mogelijk
T'ri
ieei
klasse: dva
*k<
ACADEMISCH ZIEKENHUIS
(tel. 071-5269111): alle patiënten (behalve kinderen) 14.15-15.00 utf f,"
18.30-19.30 uur. "e
Avondbezoekuur afdeling Verloskunde 18.15-19.00 uur, 19.00-20.00 uur(Al «IS
Partners/echtgenoten met kinderen. "t h
Voor zwangeren: zaterdag en zondag van 10.00 tot 11.00 uur, uitsluitend' ilei
partners/echtgenoten en eigen kinderen.
Kinderafdelingen: voor ouders van opgenomen kinderen is er een ruin*
zoek mogelijkheid in overleg met de hoofdverpleegkundige.
Voor andere bezoekers gelden de volgende tijden: keel-, neus- en oorheef
de en neurologie: 14.15-15.00 uur en 18.30-19.30 uur; oogheelkunde en'
kunde 14.15-15.00 uur en 18.30-19 00 uur.
Kinderkliniek: zalen voor peuters, kleuters en grote kinderen: 15.15-17.00
babyzaal en boxenafdeling: volgens afspraak.
4)es