Waarom Diekstra nu al aan de kant gezet?
Wachttijden: patiënt is de dupe
Fiets fout, fiets wei
Gurkha-militaire
Schrijvende lezers
OMBUDSMAN
Andere deel Laan van
Ouderzorg ook verkeersluw
Als u niet
van rommel houdt,
adviseren wij een
SieMatic.
Niet rijp voor operatie Onbeleefd
Millenium
Hohe Messe was een traditi
Heksenjacht op Diekstif
DONDERDAG 14 NOVEMBER 1996
LEIDSCH DAGBLAD
Het College van Hoofdredacteuren van de Geas
socieerde Pers Diensten (GPD), een samenwer
kingsverband van een aantal grote regionale dag
bladen waartoe ook deze krant behoort, heeft vo
rige week besloten het contact met de Leidse
hoogleraar René Diekstra definitief te verbreken.
Zijn column Denkwijzer die in september werd
opgeschort nadat hij ervan werd beschuldigd in
enkele van zijn boeken plagiaat te hebben ge
pleegd, zal dus niet meer worden gepubliceerd.
Een mededeling van deze aard van de hoofdre
dactie van deze krant was te vinden op de bin
nenland-pagina van woensdag 6 november.
Als reden voor de definitieve breuk wordt opge
geven 'dat de hoofdredacties van deze krant en
andere bij de GPD aangesloten bladen Diekstra
benaderd hebben voor overleg. Centraal daarbij
stond de vraag of hij ook in zijn columns zonder
bronvermelding werk van anderen heeft overge
schreven. Op geen van die nadrukkelijke verzoe
ken om overleg wenste Diekstra echter in te
gaan'.
Enige lezers hebben in gesprekken met mij hun
verbazing en irritatie uitgesproken over dat plot
selinge besluit. "Eerder heeft u zich naar mijn
weten steeds op het standpunt gesteld dat eerst
het onderzoek van de universiteit naar Diekstra's
wijze van werken moest worden afgewacht. En
nu ineens kapt de krant met hem. Ik begrijp dat
niet. Het komt op mij over als veroordelen zonder
behoorlijke vorm van proces. Wat gebeurt er
trouwens als het onderzoek zou uitwijzen dat wat
Diekstra heeft gedaan minder erg is dan nu wordt
aangenomen?", aldus een van hen.
En een ander: „Dat de wetenschap zich druk
maakt over plagiaat door Diekstra kan ik me wel
indenken, die mensen hebben eigen spelregels,
maar wat maakt het de krant, een blad voor ge
wone lezers, nu eigenlijk uit? Diekstra bracht zijn
kennis, waar hij die dan ook vandaan haalde, op
zeer begrijpelijke wijze op de leek over. Dat is wat
telt. Ik vergelijk hem maar met mijn oude natuur-
kunde-leraar. Die werkte met leerboeken die niet
door hem geschreven waren, met proeven die
niet door hem waren ontworpen en hij vertelde
er verhalen bij die hij waarschijnlijk ook van an
deren had. Allemaal onbelangrijk. Waar het om
ging was dat hij het glashelder op ons overbracht.
Datzelfde geldt voor Diekstra: hij verschafte in
zicht en helderheid bij problemen die zeer her
RUUD PAAUW
kenbaar waren. En het is heel jam
mer dat dat nu voorgoed voorbij is."
„Ik vraagt me ook af of de krant zelf
altijd zo zuiver in de leer is als het
om bronvermelding gaat. Soms lees
ik in ochtendbladen stukken die ik
later precies zo in het avondblad te
rugvind. Soms zelfs met dezelfde
kop. Valt dat niet onder 'overschrij
ven'?"
Het is juist dat de hoofdredacteuren
van de GPD-bladen in eerste instan
tie het universitaire onderzoek wil
den afwachten over hetgeen Diekstra
met zijn boeken had gedaan. Ander
zijds hadden zij het recht te weten
hoe de Leidse hoogleraar in zijn columns met
bronvermelding is omgegaan. Dat was iets wat
hün rechtstreeks aanging. Zij zullen erop ver
trouwd hebben dat Diekstra, met wie tien jaar is
samengewerkt, op hun vragen zou ingaan. Maar
alle pogingen daartoe hebben schipbreuk gele
den. Dat heeft de hoofdredacteuren ertoe ge
bracht het contact definitief te verbreken. Men
kan het daarmee eens zijn of niet, aan het recht
van de hoofdredacteuren om nu zelf een besluit
te nemen, kan niet worden getornd.
Het argument van een der lezers dat Diekstra nu
is 'veroordeeld zonder vorm van proces', gaat
naar mijn mening niet op. Diekstra zelf heeft de
ruimte die hij kreeg om uitleg te geven niet willen
benutten. En het verhaal over de natuurkundele-
raar vind ik aardig om niet te zeggen roerend,
maar de man gebruikte voor iedereen zichtbaar
de leerboeken van anderen en hij zal zich, neem
ik maar aan, nimmer op de borst hebben gesla
gen dat de proeven die hij deed door hem per
soonlijk waren uitgevonden. Het verschil tussen
lesgeven en publiceren laat ik hier
verder maar buiten beschouwing.
Tot slot nog iets over de opmerking
van een der lezers dat men soms in
ochtend- en avondbladen precies de
zelfde berichten tegenkomt. Van
'overschrijven', zoals hier wordt ge
suggereerd, is geen sprake. Het gaat
om berichten die verschijnen op het
net van het ANP, het persbureau
waarop alle Nederlandse dagbladen
zijn aangesloten, of van andere, inter
nationale persbureaus. Daar kan elk
dagblad uit putten. Deze krant ver
meldt bovendien steeds de bron van
elk bericht.
Vrijheid
Wie niet met een journalist wil praten, wie geen
vragen wil beantwoorden, hoeft dat ook niet te
doen. Men heeft die vrijheid. Voor de journalist
kan het heel vervelend zijn als mensen hem niet
te woord willen staan, zeker als hij via hoor en
wederhoor evenwicht in zijn artikel wil brengen.
Hij kan proberen de ander te overreden wel te re
ageren, maar als die blijft bij zijn standpunt,
houdt het op. De journalist heeft zich daar bij
neer te leggen.
In het artikel Niemand herkent Michael Reiziger
meer, in de krant van afdgelopen zaterdag, ver
loor de verslaggever dat uit het oog.
Reiziger, achterspeler van het Nederlands elftal,
wenste op een persconferentie in Oisterwijk wel
met een paar tv-verslaggevers maar niet met de
schrijvende journalisten te praten, want hij is
boos op die laatste groep. Volgens het verslag zei
de speler daarbij: „Jullie vallen nu even buiten de
boot. Misschien ben je de volgende keer aan de
De ombudsman van het Leidsch Dagblad is van maandag tot en met vrijdag
bereikbaar van 9.30-11.30 uur onder telefoonnummer (071)-5356215. Brieven kan
men richten aan het adres: Ombudsman Leidsch Dagblad, Postbus 54,2300 AB
Leiden. Het werk van de ombudsman valt buiten de verantwoordelijkheid van de
hoofdredactie.
Voor klachten over de bezorging gelieve men te bellen (071) - 5128030.
Naar aanleiding van het ar
tikel 'Buurt schrikt van plan
woontorens Leiderdorp' in
de krant van zaterdag 2 no
vember j.l. spreekt de heer
G. de Gunst ook over 'Het
plan om van de Laan van
Ouderzorg een 'verkeerslu
we promenade te maken'.
Mijnheer De Gunst heeft
er kennelijk niet aan ge
dacht dat de Laan van Ou
derzorg niet ophoudt bij de
Van Poelgeestlaan (Schep-
pingskerk). De Laan van
Ouderzorg loopt door tot
aan de Van de Valk Bou-
manweg. Ik zou ook het
andere deel van de Laan
van Ouderzorg graag 'ver
keersluw' zien.
De laatste vijf jaar is de
verkeersdrukte enorm toe
genomen. Zeker na de be
bouwing van het voormalig
terrein van de Voorheen
Touwfabrieken'. Dagelijks
gaan er ca. 25 bussen per
uur over de Laan. Te weten
15/16, 40, 42 en enkele ke
ren de snelbus 65. Ook
daar moeten de bewoners
mee leven.
F.W. van Vliet,
Leiderdorp.
Bij SieMatic maken ze niet alleen prachtige, degelijke en perfekt afgewerkte keukens, ze
rraken ook prima planningen Daardoor is het voor ons mogelijk om uw nieuwe SieMatic keu
ken helemaal kompleet en dus kookkJaar te installeren in maximaal 5 werkdagen. Dat bete
kent voor u dal u slechts enkele dagen 'in de rommel zit' En ook dat valt mee. want onze
vakmensen werken snel en schoon. Ook bij eventueel sloop- en breekwerk. En ze kunnen
stofzuigen als de beste. 't Liefst een SieMatic.
GOEDHART
^^BOUWHUIS
SieMatic Keukencenter Leiderdorp
Mijn leeftijd is 56 jaar en ik lijd
aan de oogziekte glaucoom.
Niet te verwarren met staar,
dat is lensvertroebeling. Als het
oog er rijp voor is kan een
kunstlensje prima uitkomst
bieden. Glaucoom is een chro
nische oogaandoening die
wordt gekenmerkt door een te
hoge druk binnen de oogbol.
Glaucoom is een ernstige oog
ziekte die kan leiden tot aan
tasting van het gezichtsvermo
gen en het resultaat is definitie
ve blindheid, als het niet wordt
behandeld.
Gelukkig ben ik al zeer lang
onder controle bij een oogarts.
De laatste vier jaar schrijft hij
een combinatie van medicij
nen voor. Maar een medicijn
helpt beslist onvoldoende, dus
het is een vrij ernstig geval van
glaucoom. Mijn moeder heeft
in 1958 twee spoed-oogopera-
ties ondergaan, met goed ge
volg. Daarnaast is er nog min
stens één aanverwant die ook
te kampen heeft met deze erfe
lijke aandoening. Het zit duide
lijk in de familie.
We hebben twee dochters
respectievelijk 22 en 26 jaar, de
ene woont in Leiden de andere
in Beverwijk. Die zijn zeer on
langs bij de opticien geweest.
Die constateerde dat de
oogdruk bij allebei aanzienlijk
was verhoogd. Nog niet alar
merend maar ruimschoots in
de hoge regionen. Zijn advies:
wel naar de oogarts, gezien de
familie-geschiedenis!
Als u denkt dat de meisjes
een verwijskaart hebben gekre
gen dan heeft u het goed mis.
Ik ben maar een leek, maar het
lijkt me belangrijk om eens na
te gaan of die verhoogde
oogdruk pieken zijn of dat we
nu reeds te maken hebben met
een algemene tendens. Zij kre
gen de boodschap dat ze niet
zo benauwd moesten zijn, 'je
komt maar eens terug als de
druk veel hoger is geworden'.
Dan te bedenken dat de oog
artsen een wachtlijst van vier
maanden hebben!
Volgens de dokter zou de op
ticien geen geschikte appara
tuur hebben. Maar hij vond het
wel verstandig om het af en toe
bij die man op te laten meten.
Zoiets vind ik hypocriet. Onge
veer 25 jaar geleden kreeg ik
een standje van mijn toenmali
ge oogarts omdat ik vijf jaar
was weggebleven. Terwijl er
toen nog niets met mijn ogen
aan de hand was. Dat mocht ik
nooit meer doen, het zat im
mers in de familie. De tijden
zijn veranderd, de oogziekte
niet! De bezuinigingen hebben
toegeslagen, de patient is de
dupe, oud en jong!
Hierbij mijn ervaring welke gevol
gen 't krijgt als je ouder wordt.
Steeds ging het goed nadat ik ge
holpen ben in het Academisch Zie
kenhuis in Leiden, voor staar in
rechteroog. Voor staar in linkeroog
moest ik nog verschillende malen
temgkomen omdat het nog niet
rijp was voor operatie.
Deze winter bij terugkomst voor
controle bleek de tijd aangebroken
dat ik er aan geholpen moest wor
den volgens behandelende dokter
of arts. Maar toen kwam er al gauw
een andere dokter, en gaf de raad
om nog maar een half jaar te wach
ten. Nou dat had ik dan maar aan
te nemen. Toen ik na een half jaar
In het LD van 7 november
wordt door Judith Stalpers ge
meld dat de Japanse keizer in
april 2000 ons land zal bezoe
ken. Helaas maakt zij een foutje
door te beweren dat dit het eer
ste jaar van het nieuwe milleni-
um is. Deze eeuw begon op 1
januari 1901 en zal eindigen op
31 december 2000. Het is geen
luxe dat journalisten een cursus
chronologie volgen.
G. Teleng,
Noordwijk.
op 19 juli j.l. weer voor controle
kwam, bleek het opeens niet meer
nodig dat ik geholpen werd aan
linkeroog. En ik hoefde ook niet
meer terug te komen voor controle.
En zo ben ik naar huis gestuurd. Ik
weet niet of het komt doordat ik de
laatste anderhalf jaar verzekerd
ben bij Zorg en Zekerheid, maar zo
behandeld te worden staat mij niet
aan. Het oog wordt wel steeds min
der, maar niet beter. Ben 87 jaar
oud en hoop voorlopig nog tien
jaar mee te kunnen.
J.C. Warmerdam,
Noordwijkerhout.
Uw berichtje over de oogafdeling van het Academisch
Ziekenhuis gelezen.
Zelf heb ik de vorige week ook de oogafdeling ge
beld. Ik werd ruim 'n kwartier aan de telefoon gehou
den met de regelmatige boodschap: 'Nog 'n ogenblik.'
Daarna kreeg ik geen kans om mijn verhaal te vertel
len doch een snauw: 'Zoek maar 'n ander ziekenhuis!!'
Pats-boem-de hoorn erop! Héél onbeleefd. Ik ben een
particuliere patiënt doch zou zelf, wie mij ook belde,
beleefd te woord staan. Ik ben zelf in Utrecht en Rot
terdam hoofdverpleegkundige geweest en ben blij dat
ik altijd vriendelijk voor elke patiënt geweest ben, ik
heb óók lieve patiënten gehad. Wat ik hier in Leiden
hoorde - en in uw dagblad gelezen heb - maakte mij
óók boos! Ik wens uw plannen het allerbeste toe en
succes daarmee!!
J. v. Ulden-v.d. Berg,
Leiden.
beurt." De verslaggever kon dat niet verkroppen
en in zijn gramschap schreef hij toen dit:
,,Het sectiebestuur betaald voetbal moet een ant
woord geven op de principiële vraag of voetballers
die worden uitgenodigd voor de selectie van het
Nederlands elftal zich kunnen onttrekken aan de
verplichting om de pers te woord te staan. De invi
tatie houdt automatisch in dat ze onder het regi
me vallen van de KNVB, alsmede onder de binnen
deze organisatie geldende gedragsregels. Nooit eer
der werden deze zo geschonden.
In zijn ongenoegen betreedt de verslaggever hier
het verkeerde pad. Een speler wordt uitverkoren
voor Oranje vanwege zijn grote voetbalkwalitei
ten, het is onjuist om zijn uitverkiezing vervol
gens en nog wel 'automatisch' te koppelen aan
iets dat daar geheel los van behoort te staan: het
omgaan met de (schrijvende) pers. Stel: een uit
stekende voetballer, een aanwinst voor het Ne
derlands elftal, wil niet, om wat voor reden ook,
met de pers praten. Moet hij als consequentie
dan maar niet worden geselecteerd, zou je je
kunnen afvragen. De verslaggever heeft hier de
proporties wat uit het oog verloren.
Wat hij kan doen is de KNVB vragen te bemidde
len om de speler tot andere gedachten te brengen
en hem erop te wijzen dat een dergelijke houding
de sfeer alleen maar slechter kan maken. Zo'n
onderhoud zal er ook wel komen. Maar in boven
staande regels vraagt de verslaggever in feite om
dwang, om verplichting en dat kan nu weer niet.
Wat er ook voor (huis)regeltjes zijn, bij iedereen
behoort het grondrecht te blijven om te praten
met wie men wil en te zwijgen wanneer men dat
wil. Er was nog iets in het artikel dat ik in journa
listiek opzicht aanvechtbaar vond. De verslagge
ver suggereert dat Reiziger en een andere weer
spannige, Davids, tot hun daden werden gesti
muleerd door prominenten van de spelersvak
bond WCS, voorzitter Van Seggelen en mede
werker Lens, 'hun zaakwaarnemers'. Die hadden
de spelers volgens hem moeten berispen voor
hun gedrag, wat ze nalieten. .Achter de scher
men lijkt de maatschappelijke macht, de finan
ciële honger en de frustraties van het duo Van
Seggelen/Lens geen grenzen te kennen", zo be
sluit hij zijn stuk. Een krasse aantijging waarvoor
geen enkel tastbaar bewijs wordt aangevoerd.
Men kan dat maar niet zo beweren. In deze vorm
is het praatjesmakerij die tegen laster aanleunt.
In het L.D. van 4 november las
ik de kritiek op de uitvoering
van de Hohe Messe door het
Leiderdorps Kamerkoor op
zondag j.l.
In dit stuk stond o.a. dat het
zo aardig zou zijn indien er
een traditie zou bestaan om
de Hohe Messe ieder jaar in de
Pieterskerk uit te voeren.
Welnu - de traditie heeft be
staan! In de jaren zestig en bij
na zeventig werd de Hohe
Messe ieder jaar in de Pieters
kerk ten gehore gebracht door
het Leids Toonkunstkoor o.l.v.
Iskar Aribo m.m.v. leden van
het Concertgebouw Oi ti
(Herman Krebbers heeft
haaldeliik meegespeeld),
alles in het kader van het
land Festival.
Is men dit nu al vergetei lo
hoor of lees er nooit meet ie
over, integendeel, er word
daan alsof er iets
nieuws aan de orde is.
Het wiel (in dit geval de
terskerk als ideale locati
weer eens opnieuw uitge
den.
I.K. Klein-Boi l'.
u;
In uw krant van 6 november j.l.
(op pag. 13) is een kort artikel
geplaatst (fiets fout, fiets weg)
waarin aangegeven wordt dat
fietsers hun fietsen maar overal
neerzetten rondom de NS. Dit
artikel riep bij mij irritatie op. Er
wordt naar mijns inziens een
verkeerd beeld geschetst.
De foto die is bijgevoegd geeft
inderdaad een rommelig beeld
te zien, maar ik weet uit eigen
ervaring dat deze situatie niet
aan de reizigers/fietsers te wij
ten is. Op maandagochtend 4
november j.l. heb ik zoals ge
bruikelijk mijn fiets bij het sta
tion gepaatst en wel in een fiet
senrek (op de plek die op de fo
to te zien is), 's Avonds toen ik
terugkwam wilde ik mijn fiets
pakken, maar wat bleek, de NS-
aannemer? had de fietsenrek
ken weggehaald.
Nu staan er inderdaad (te
recht) borden dat je je fiets niet
buiten de fietsenrekken mag
plaatsen en staat er tevens een
bordje dat m.i.v. 31 oktober de
fietsenrekken verplaatst wor
den. Toen ik dan ook 4 novem
ber j.l. mijn fiets neerzette leef
de ik in de veronderstelling dat
de fietsenrekken dan wel ver
plaatst waren, dan wel
plaatst zouden worden (n
fiets erbij).
Toen ik 's avonds beiint
dat de fietsenrekken weg av
ben ik alle iets verderoiA
plaatste fietsenrekken n in
pen in de veronderstelüi N
ze mijn fiets daarbij hadd >ai
plaatst. Niet dus. Mijn fi«
ik niet meer vinden. Aani—
het daar ook erg donker i
zoeken moeilijk. Uiteii
ben ik uit armoede maa I
huis gelopen. Later op de
ben ik teruggekomen na
station, met een zaklan
ben ik nogmaals gaan zi Ti
Tot mijn verbijstering
mijn fiets te liggen tuss
fietsen, zoals ze op de 1
zien zijn.
Ik vind het schandalig MJ
omgegaan wordt met je 6
mijn irritatie wordt vei
wanneer ik in de krant n
zen dat de reizigers/f
dom zijn dat ze de fiets
de fietsenstalling plaatse
is in dit geval de NS/aan rs]
die de fietsen zo heeft ad |,a'
laten en niet de reiziger!fit
n
De heksenjacht op uw voormalige, uiterst populaire medi
ker, René Diekstra, heeft mij zeer onaangenaam verrast. Zij
tikelen werden jarenlang door heel veel lezers letterlijk gesp
Uw bericht van 8 november, op de voorpagina dat hij i
ECI-catalogus was geschrapt - een boekenclub die alleen
mercieel bezig is en minder bekend staat om de kwaliteit
meer op een armzalige poging om uw beslissing te rechtva b
gen zijn artikelen niet méér te publiceren.
Het feit dat een dag later - nu op de tweede bladzijde -
lezers nog eens wordt ingepeperd, misstaat een krant
uwe.
Ik hoop dat de artikelen van de heer Diekstra eens weeri j*.
ze krant zullen verschijnen. Mijn eerste reactie was om on
dellijk mijn abonnement op te zeggen. Maar ik blijf hopen
wat meer rekening houdt met de lezers.
Drs. K.G. Nagel-de
Pas teruggekeerd van een reis
naar onder meer Hongkong en
Indonesië heb ik met extra gro
te belangstelling het in uw blad
geplaatste artikel over het. ver
trek van de roemruchte
Gurkha-militairen uit de Britse
kroonkolonie gelezen.
In dit artikel worden in het
kort enkele wapenfeiten van dit
elite-korps binnen het Engelse
leger vermeld. Als aanvulling op
deze publicatie wil ik er graag
aan herinneren, dat het met na
me deze Gurkha-militairen zijn
geweest, die een belangrijke rol
hebben gespeeld tijdens de ui
terst chaotisch verlopen ber-
siap-periode (bersiap= sta klaar,
wees paraat) in het toenmalige
Nederlands-Indië, waar het ein
de van de Japanse bezetting te
vens het eenzijdig uitroepen
van de Indonesische onafhan
kelijkheid betekende.
De Gurkha's maakten deel uit
van hét onder Engels comman
do opererende Brits-Indische
leger, dat in eerste instantie tot
taak had de orde tijdens het
machtsvacuüm, dat onmiddel
lijk na de Japanse capitulatie in
de toenmalige Nederlandse ko
lonie ontstond, te handhaven
c.q. te herstellen. Het was een
uitermate woelige periode, re
sulterend in een drama, waarin
Indonesische nationalisten, En
gelse troepen, Nederlandse bur
gers en Japanse soldaten de
hoofdrollen speelden.
Mede dankzij het ingrijpen
van met name de Gurkha's heb
ben vele Nederlandse burgers,
ha
die veelal maar net uit ber
panse kampen waren 1 na
en door de
muda's (Indonesische jot
dreigden te worden
hun leven kunnen beh
Wat dit laatste betreft,
tot de vele trieste feiten
periode het afmaken var
veer tachtig Nederlands!
wen en kinderen, die
een transport per vracht P
Soerabaja in handen vai
nesische extremisten viel
Van de Brits-Indische
ren, die het konvooi be
den, hebben zich enige
len letterlijk doodgevocht m
Als geboren Soerabaji o1
ik tenslotte nog wijzen lap
spectaculaire gebeurtenis '°'8
eens in deze stad, waa nu'
Gurkha's meer succes li1u
Een kleine, uit Gurkhi b,ul
staande commando-ei blJ'
zag toen kans om na fi100
vechten, waarbij vele dot ,e
gevallen, meer dan tv m
zend in de beruchte Wei 'orc
gevangenis opgesloten I ;rst
anen te bevrijden. Dit 10
feit' maakte slechts een
deel uit van de slag om
die eind 1945
duizenden doden, vooi
Indonesische kant, heeft
De Krokodillenstad
heet nu Kota Pahlawan
denstad. Hoofdschudde
met tranen in de ogen 1(
nog wel eens rond.
)f 1
len
