'We kunnen niet zomaar vergeten wat er is gebeurd
Onze stem is een cadeautje van God'
Leiden Regio
Kerk Samenleving
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1996
CHEF HANSJACOBS,071-5356414, PLV.-CHEF RUDOLF KLEUN, 071-j
Marokkaanse gemeenschap zit in de maag met 'Lusthoflaan
Vervolg van voorpagina
Ze rookten de vredespijp afgelopen
week, enkele verontruste bewoners
uit de Lusthoflaan, en de
Marokkaanse jongeren die daar
geregeld op straat bivakkeren. Hevig
geschrokken van de vechtpartij
waarbij twee buitenlandse jongens
gewond waren geraakt die er niets
mee te maken hadden. Ze toonden
zich uiteindelijk van goede wil en
spraken af samen te zoeken naar
een oplossing van de problemen die
inmiddels al jaren spelen. Want de
bewoners ergeren zich herhaaldelijk
aan de overlast die de jongeren
veroorzaken. En de jongeren voelen
zich op hun beurt bij vlagen
gediscrimineerd door de bewoners.
Toch is niet iedereen binnen de
Marokkaanse gemeenschap
enthousiast over deze dialoog. „De
discussie heeft weinig zin als de
ouders van de jongeren er niet bij
betrokken worden", zegt M. Sayem
van de Stichting Marokkaanse Unie
Moultaka, die zich onder meer inzet
voor de integratie, emancipatie,
inspraak en participatie van de
Marokkaanse /Arabische
gemeenschap in Leiden en
omstreken. „De daders moeten
eerst gestraft worden", zeggen
sommige jongeren. „Anders straffen
we ze zelf. We kunnen niet zomaar
vergeten wat er is gebeurd."
„Die vechtpartij was geen incident." M.
Sayem zegt het met grote bezorgdheid in
zijn stem, maar heel gedecideerd. „Het
was niet een uit de hand gelopen actie
van een paar buurtbewoners die boos
waren. Nee, het was een actie met voor
bedachten rade. Eind vorige week werden
wij opgebeld. Iemand zei: 'jullie kinderen
moeten vrpeg naar bed, anders gebeurt er
wat.' Wij hadden toen zoiets van: wat
goed dat u ons daar attent op maakt, dat
u ons wilt helpen. En we vroegen: wat is
uw naam en telefoonnummer? Toen
werd er neergelegd. Dat vonden we
vreemd. Maar pas na die vechtpartij be
grepen we dat dat telefoontje een waar
schuwing was."
Het woord discriminatie wil hij niet in de
mond nemen, laat staan het woord racis
me. Hoe je het noemt, vindt hij niet be
langrijk. Maar het telefoontje maakt vol
gens hem wel duidelijk dat de tegenstel
lingen tussen de Marokkaanse jongeren
en de buurt - ook al was <jje vechtpartij
een actie van een paar heethoofden en
niet van alle bewoners - niet in een paar
gesprekken zullen worden weggewerkt.
Zeker als de Marokkaanse ouders niet
zullen worden betrokken bij de gesprek
ken. Sayem: „De ouders mag je niet uit
schakelen. Binnen onze gemeenschap
zijn de emoties hoog opgelopen. Wij la
ten onze kinderen niet slaan, hoor je hier
en daar. Het is nu zaak die discussie en
die emoties te kanaliseren. Om te voorko
men dat er wraak wordt genomen.
Het probleem van de jongeren is ook een
probleem van de ouders, benadrukt hij.
„Zij weten zich geen raad met de situatie,
met hun kinderen die steeds op het
pleintje bij elkaar komen. De Marokkaan
se cultuur is: een jongen moet leren op
straat, daar moet hij door ervaring vol
wassen worden. Men zegt: op straat word
je een man. Alleen, in Marokko is de soci
ale controle heel groot. Iedere oom, buur
man en tante let op de jongens. Hier in
Nederland is die sociale controle er niet.
De ouders denken: ach, de gemeente, de
Leidse Welzijnsorganisatie en de politie
letten wel op ze. Maar dat gebeurt na
tuurlijk niet genoeg. De Marokkaanse
jongeren hier hebben te veel bewegings
vrijheid. Die maken gebruik van het va
cuum. Zo bestaat het risico dat ze afglij
den, uiteindelijk crimineel worden."
Daarvan is bij de jongeren op het pleintje
geen sprake. Maar uiterst lastig zijn ze
wel voor de buurtbewoners, dat geven ze
ook toe tijdens het eerste voorzichtige ge
sprek met een afvaardiging van de buurt
bewoners, in buurthuis Het Spoortje.
„Natuurlijk kan ik me wel voorstellen dat
de mensen in de straat ons lastig vin
den", zegt één van hen. „Omdat we soms
schreeuwen. Lawaai maken. Maar als je
met een hele groep bent is het heel moei
lijkje mond te houden tegen elkaar."
„Ja, we zijn lastig", zegt een ander. „Maar
er worden ook verhalen over ons verteld
die van geen kant kloppen. Die meisjes
die laatst in de straat in elkaar zijn gesla
gen. Dat hebben wij niet gedaan. Die
pizzakoerier die laatst in de buurt is be
roofd, die hebben wij ook niet gepakt. En
hier is ook geen steekpartij in de groep
geweest een tijdje terug. Alle rotzooi in de
buurt wordt aan ons toegeschreven. Ook
al heeft iemand anders het gedaan."
Omdat ze door een paar buurtbewoners
worden gediscrimineerd, zeggen ze.
„Sommige mensen in de straat kijken
soms zo raar naar ons. Die mensen vin
den ons minder, ook al zeggen ze het
niet. Dat voel je. Je maakt het ook mee
met kleine kinderen. Die zeggen: ik mag
niet met jullie spelen van mijn ouders. En
er wordt af en toe ook wel wat gezegd.
Rot op naar jullie eigen land. Dat heb ik
wel een paar keer gehoord. Rot op naar
waar jullie horen."
Ze zijn wel blij dat een paar buurtbewo
ners met ze willen praten om de proble
men uit de wereld te helpen. „Al geloof ik
niet dat we meteen vrienden zullen wor
den", zegt één van hun. „Ik hoef ook niet
aardig gevonden te worden", zegt een
buurtbewoner. „Als we mekaar maar res
pecteren. Als er nou wat is, als er irritaties
zijn, kom dan naar mij toe."
„Alsof de buurtbewoners die irrjtaties al
lemaal kunnen wegnemen'.', zeggen som
mige jongeren na afloop. „Het gaat erom
dat de daders worden gestraft." „Anders
straffen wij ze wel", zegt een ander. „Ik
hoor niet bij die groep, maar ik voel me
wel betrokken. Onze jongens zijn be
laagd, begrijp je. De politie moet snel dui
delijk zijn. Maar veel vertrouwen heb ik er
niet in. Ze weten toch wie er gi
heeft?"
Een begrijpelijke reactie, laat polities
lichter T. Stuifbergen weten. „Wijke
die geluiden uit de Marokkaanse g
meenschap ook. We snappen dat oc
Maar echt, de zaak wordt op dit moi
onderzocht. Om zo zeker mogelijk li
Wettelijk is het zo dat je iemand niei
keer kunt aanhouden voor hetzelfde
Dus als je iemand aanhoudt moetje
hoorlijk zeker zijn van je zaak. Kunj
aanklachten niet hard maken, dang
zo iemand voorgoed vrijuit. We gaai
echt vanuit dat de dacjers gestraft zu
worden."
REDACTIE DICK VAN DER PLAS, 071 -5356481
Workshop black gospel in Katwijk
Onder de witte gotische
bogen van de hervormde
Dorpskerk in Katwijk heeft
het zelden zó geswingd als
sinds Edith Kastelijn over de
drempel stapte. Deze week
geeft ze voor de derde maal
een workshop black gospel,
voor honderdvijftig
enthousiaste maar dikwijls
onervaren zangers en
zangeressen. Het doel is niet
alleen om kennis te maken
met de wereld van de negro
spirituals, maar ook om te
getuigen van God.
In de Dorpskerk staan honderdvijftig mensen ge
reed, waarvan éénderde mannen, opgesteld in
blokken: alten rechts, sopranen links, bassen en
tenoren in het midden. Zaterdagavond moeten
ze rijp zijn voor een slotconcert van eenentwinig
nummers, nu kennen ze nog geen noot. Twee
avonden en een middag hebben ze om daar iets
aan te veranderen.
Achter de piano neemt Edith Kastelijn nog een
paar riedeltjes door met haar musici. Plotseling
staat ze op en roept ze in de microfoon: „Okay,
lied nummer drie: Praise Songs. Ga maar staan."
Éénmaal zingt ze het voor: 'Real! real! Jesus is real
to me!' Dan volgt de zaal. Schuchter, een beetje
van stuk gebracht door de bruuske opening, met
dunne stemmetjes. Edith vindt het niet voldoen
de. „Wie zit er op een koor?" vraagt ze, na het
openingsgebed. Een twintigtal handen gaat de
lucht in. „Ik merk het. Jullie zingen te netjes." Ze
doet voor hoe het wel moet. Niet: 'real, real.'
Maar: 'REAL! RÊAL!' En nog een keer gaan ze.
Black gospel, gezongen door 'whites'?
.Nederlanders kunnen het best", bemoedigt
Edith ..„Maar ze kunnen ook ongelooflijk ldetsen.
Dat kan natuurlijk niet. Als er een vraag is, vraag
het dan aan mij." Discipline is geen overbodige
vereiste. Honderdvijftig man moet ze in het gelid
zien te houden. Vol energie struint ze rond. Buik
in, rug recht, vermaant ze één van haar pupillen.
Van de ene partij naar de andere partij loopt ze,
hen de juiste stem toe brullend.
„Ik hou deze workshops alleen in plaatsen
waarvan ik denk dat er daar behoefte aan is. Dat
is mijn prioriteit. Vandaar dat ik al voor de derde
keer in Katwijk sta. Als ze daar die swingende
negers op TV zien, denken ze misschien: 'Wat
dóen die? Dat is godslasterend!' Maar dat is het
niet; ze beléven het, net als David. Bovendien, er
staat nergens in de Bijbel datje zachtjes moet
zingen."
Tot vier jaar geleden was Edith verbonden aan de
(inmiddels opgeheven) legerbasis Soesterberg,
voor de Gospelservice van het Amerikaanse leger.
Er was dringend behoefte aan een goedepianiste,
en Edith was met haar muziekopleiding (12 jaar
muziekschool, klassiek) „Bovendien, als
Amerikaan ga je na twee of drie jaar weer weg,
terwijl ik in Nederland woonde. Ik was dus altijd
beschikbaar."
In die tijd werd haar liefde voor klassieke muziek
overwoekerd door die voor black gospel. Ze stond
als choir director voor verschillende 'black
choirs'. Gedurende de 14 jaar dat ze aan de basis
verbonden was, werd ze uitgezonden door
Europa, en bezocht ze ook legerbases met kerken
in de Verenigde Staten. Ze zong samen met 'grote
jongens' als Jessie Dixon en Richard Smalwood.
„In alle bescheidenheid mag ik wel zeggen dat in
zwarte kerken gewerkt moet hebben", zegt Edith.
Want black gospel moet je goed doen, tot in de
details. Neem de uitspraak van de Amerikaanse
teksten. Tijdens de oefensessies spreekt ze de
woorden duidelijk uit, met een vet Amerikaans
accent. De zaal knerpt het haar na. Ook de
Hollandse manier van zingen vergt enige
correctie. „Nederlanders zijn gewend om zinnen
lang aan te houden. Maar black gospel moet je
staccato zingen." Korter, puntiger dus.
De teksten van de nummers zijn opvallend kort.
Edith: „Het geheim van black gospel is de
herhaling. Je kunt niet van bovenaf beginnen, en
dan de tekst naar beneden uitzingen. Je moet
open staan voor het woord. Hoe vaker je 'Yes
Lord, yes Lord' zingt, hoe meer het voor je gaat
leven." En dat is de essentie van black gospel:
zingen zoals je het voelt. „Een song kan 3
minuten duren, maar ook tien minuten,
afhankelijk van hoe God het leidt. The Lord, He'll
fix it."
Het publiek dat op de workshops afkomt is
overwegend gelovig, al geldt dat niet voor
allemaal. „Iedereen is welkom", vertelt Edith.
„Alleen krijg je dan dat ongelovigen moeten
zingen: I love you Lord, en vervolgens denken: 'Ik
weet niet wat ik eigenlijk zing.' Hopelijk groeit dat
dan, en komen ze naar me toe om te zeggen 'Dit
kan ik niet zingen'. Dan is het mijn taak om ze
heel voorzichtig iets over Jezus uit te leggen. Er
zijn zo in de loop der tijd verschillende mensen
tot geloof gekomen.
Edith Kastelijn (op
de verhoging):
„Onze stem is
een kadootje van
God."
FOTO DICK HOGE-
WONING
Naarmate de sessie vordert komen haar pupillen
steeds meer los, swingend en wiegend in de
kerkbanken. Edith dirigeert haar pupillen vanaf
een tafel, om goed zichbaar te zijn. Haar kleding
draagt de beeltenis van de Amerikaanse vlag,
zelfs haar sokken. Die voorliefde voor Amerika
maakt haar echter niet bevooroordeeld. „In
Nederland heerst het verkeerde beeld dat
zwarten altijd mooi kunnen zingen. Dat is niet
waar. Je hebt hele mooie stemmen, maar niet
iedereen is getalenteerd."
Edith eist volstrekte discipline. Geen gepraat, luid
zingen zonder op je blaadje te kijken. Een
cassetterecorder meenemen om je stem op te
nemen, zodat je die thuis kunt oefenen. Toch
werkt Edith is een volledig besef van
afhankelijkheid van God. Het koor, want dat is
het inmiddels geworden, zingt: 'I knóóów, He'll
make a way!' Edith houdt haar publiek voor:
„Inderdaad, Hij bereidt een weg. Ik kan dit niet,
deze workshop. Jullie evenmin. Zonder zijn zegen
kunnen we het niet."
Haar muziek ziet ze nooit los van het geloof. Haar
pupillen moeten nadenken bij wat ze zingen,
want zo kunnen ze wat uitstralen naar het
publiek, al is het maar door één enkel woord. „Je
moet het zo zien: Onze stem is een cadeautje van
God. Nu gaan we met z'n allen één groot cadeau
teruggeven. En anderen mogen er natuurlijk van
meegenieten."
O L O F O
LEIDSCH DAGBLAD
(Opgericht 1 maart 1860)
KANTOOR
Rooseveltstraat 82 071-5356356
Postadres: Postbus 54,
2300 AB Leiden
ABONNEESERVICE
Abonnementen 071-5128 030
Geen krant ontvangen?
Bel voor nabezorging:
Ma.t/m/vr.18.00-19.30uuren
Zaterdag 10.00-12.00 uur 071-5128030
DIRECTIE
B. M. Essenberg,
G. P. Arnold (adjunct), J. Kiel (adjunct)
HOOFDREDACTIE
J.G. Majoor,
H. G, van der Post (adjunct)
PUBLIC RELATIONS
W. H. C. M. Steverink 071-5356356
OMBUDSMAN
R. D. Paauw 071 -5356215
Tel. dag. 9.30 - 11.30 uur of per post.
REDACTIE
G.J, Visser, chefredactie nieuwsdienst/kunst
J.M. Jacobs, chef red. Groot Leiden
A.J.B.M. Brandenburg, chef eindredactie regio
F. Blok, chef eindredactie algemeen
W.F. Wegman, chef red. Duin- en Bollenstreek
W. Spierdijk, chef sportredactie
J. Preenen, chef binnen-, buitenland, eco
Redactie: C
Hoofdredactie: C
ADVERTENTIES
Maandag t/m vrijdag van 8.30 tot 17i
071-
ABONNEMENTEN
bijvooruitbetaling:
per maand (acceptgiro)
per kwartaal (acceptgiro)
per jaar (acceptgiro)
Abonnees die ons een machtiging i
ken tot het automatisch afschrijver,
abonnementsgeld, ontvangen 1,-
per betaling.
VERZENDING PER POST
per kwartaal (NL)
LEIDSCH DAGBLAD OP CASSETTE
Voor mensen die moeilijk Ic
hebben of blind zijn (of een andere
dicap hebben), is een samenvatting
regionale nieuws uit het Leidsch Da
geluidscassette beschikbaar. Voor if
0886-482345 (Centrum voor Gesprol
K E N H U I Z E
ONGEVALLENDIENST
Academisch Ziekenhuis: vanaf zaterdag 13.00 t/m dinsdag 13.00 er
woensdag 13.00 t/m vrijdag 13.00; Diaconessenhuis: maandag t/m vrije
tot 17.00; St. Elisabeth Ziekenhuis: dagelijks.
BEZOEKUREN
DIACONESSENHUIS
(tel. 071-5178178): dagelijks 14.30-15.15 uur en 19.00-19.45 uur
Kraam- en zwangerenafdeling: buiten de gewone bezoektijdei
bovendien van 10.30 -11.15 uur en van 19.45-21.00 uur
Special Care Unit: 10.30-11.00 uur, 15.00 - 15.30 uur en 19.00-1930 uu
overleg met de dienstdoende verpleegkundige.
Kinderafdeling: 10.30-19.00 uur, na overleg met de dienstdoende verple
Jongerenafdeling: 14.30-15.15 uur en 19.00-19.45 uur.
RIJNLAND ZIEKENHUIS vestiging St. Elisabeth
(tel. 071-5454545): dagelijks 14.00-15.00 uur en 18.30-19.30 t
daarnaast ook 11.15-12.00 uur.
Kraamafdeling: 14.30-15.30 uur en 18.30-19.30 uur (voor vaders tot 21.»
Kinderafdeling: 14.30-19.00 uur (voorouders de gehele dag).
(IC): 14.00-14.3
18.30-19.30 uur, klasi
Afdeling hartbewaking (CCU)en intensive
18.30-19.00 uur.
Spoedeisende hulp: dag en nacht geopend
RIJNLAND ZIEKENHUIS vestiging Rijnoord
(tel. 0172-463131): dagelijks 14.00-15.00 uur e
daarnaast ook 11.15-12.00 uur.
Geen spoedeisende hulp meer mogelijk
ACADEMISCH ZIEKENHUIS
(tel. 071-5269111): alle patiënten (behalve kinderen) 14.15-15.0
18.30-19.30 uur.
Avondbezoekuur afdeling Verloskunde 18.15-19.00 uur, 19.00-20.00 uui
Partners/echtgenoten met kinderen.
Voor zwangeren: zaterdag en zondag van 10.00 tot 11.00 uur, uitsluitt
partners/echtgenoten en eigen kinderen.
Kinderafdelingen: voor ouders van opgenomen kinderen is
zoek mogelijkheid in overleg met de hoofdverpleegkundige.
Voor andere bezoekers gelden de volgende tijden: keel-, neu:
de en neurologie: 14.15-15.00 uur en 18.30-19.30 uur; oogheelkunde
kunde 14.15-15.00 uur en 18.30-19.00 u
Kinderkliniek: zalen voor peuters, kleuters en grote kinderen: 15.15-1)
babyzaal en boxenafdeling: volgens afspraak.
